รักนี้มีคนจอง เรื่องสั้น2 (109)

รักนี้มีคนจอง.... นักเขียน ปัณฑารีย์ ปินตาเรือน

มิว : ป้ามีอะไรกินบ้างเนี่ย ป้า : โอ้ยย! ไม่มีหรอกเงินหมดแล้ว ๆ มิว : โห่! หนูเรียนมาเหนื่อย ๆ อะไรเนี่ย? ป้า : วันนี้ฉันเล่นแพ้อีกแล้ว มิว : เลิกได้เลิกเหอะป้า หนูไม่ได้อยากเรียนกฎหมายเพื่อมาจับป้านะ นี่ถ้าแม่ยังอยู่นะไม่มีทางเป็นแบบนี้แน่ ป้า!! เอาบ้านไปจำนองหรอ? ป้า : ก็เรามันจนจะให้ทำยังไง เขาจะมายึดวันไหน? แกลองอ่านซิมิว มิว : อีก 2 เดือน ป้า : แกไปหางานทำเสริมสิ 01

บ้านของมิวและป้ากำลังจะโดนยึด ป้าของมิวก็ติดหนี้พนันเยอะโดย ไม่รู้เลยว่าจะมีเจ้าหนี้มาทวงอีกเมื่อไหร่ เมื่อมิวไปเรียนที่มหาลัย… เนม : โอ้ยยย!! มิว : โอ้ยย!! เนม : เดินยังไงเนี่ย ยัยแว่น โก๊ะจริงๆ รู้ไหมนี่ฉันเป็นใคร? มิวได้แต่พูดในใจ….ใส่หมวกกันน็อคปิดหน้าขนาดนั้นจะไปรู้ได้ไงว่าใคร เพื่อ นของเนมชื่ออาร์ทก็เดินมาหาเนม อาร์ท : เห้ย! เนมไปกัน มิวถามเนม นี่นายเพื่อนเรียกแล้วจะไม่ไปกับเพื่อนหรอ เนมก็ได้แต่ยืนเหม่อ ลอยจ้องหน้ามิวไม่พูดอะไร จนมิวปรบมือใส่หน้าเนม เนมถึงกับตกใจและ เดินไปหาเพื่อนของเขา พร้อมกับทิ้งท้ายพูดไว้ว่า “ ไว้เจอกันนะ ” 02

ตกเย็นหลังเลิกเรียนมิวก็ต้องไปทำงานพาสไทม์ เพื่อหาเงินมาให้ป้า และไม่อยากให้บ้านที่ป้าเอาไปจำนองนั้นโดนยึดไป แต่มิวก็ยังดวงซวยเอา รถไปชนกับรถของมหาเศรษฐีอีก เมื่อมิวกำลังขับรถไปทำงาน มิวจอดรถอยู่ แต่มิวก็ได้แต่เหม่อลอยคิดมากเรื่องป้าของเธอที่ติดพนัน รวมไปถึงคิดมาก เรื่องบ้านที่กำลังจะโดนยึด จู่ๆ รถของมิวก็ไหลไปชนรถที่จอดอยู่ข้างหลังรถ ของเธอ พี่เจ้าของรถ : เห้ย! น้องๆรถไหลแล้ว! มิว : เชี่ยย!.. พี่คะขอโทษนะคะ พี่เจ้าของรถ : รถไม่มีเบรกรึไงครับ? เธอจะชดใช้ยังไงรถพี่แพงมากนะ และนี่ เป็นรถของป๊าด้วยสิ มิว : ค่าซ่อมพี่เท่าไหร่อะเดี๋ยวจะหามาจ่ายให้ พี่เจ้าของรถ : ซวยจริงๆเลย หมายถึงเธอน่ะ อ่ะ! มาตามที่อยู่นี้ละเอาค่าซ่อมมา ด้วยล่ะ พูดจบพี่เจ้าของรถก็ขับออกไปโดยที่ไม่บอกอะไรอีก วันต่อมามิวก็ได้ไป หมู่บ้านตามที่พี่เจ้าของรถให้ที่อยู่ไว้ เมื่อไปถึงบ้านหลังนั้นมิวได้แต่ยืนอึ้ง คิด อยู่ในใจ โห! บ้านอย่างกับวัง และป้าแม่บ้านเดินมาหามิว 03

แม่บ้าน : เอ้า แม่หนู มาสมัครเป็นแม่บ้านใช่ไหม มิว : สวัสดีค่ะ อ้อไม่ใช่ค่ะๆ แม่บ้าน : มาๆ มาทางนี้ ป้าแม่บ้านก็ไม่ได้สนใจอะไรกับคำพูดของมิว ทั้งๆที่มิวก็พยายามบอกว่าตัว เองไม่ได้มาสมัครเป็นแม่บ้านแต่มิวนั้นมาหาพี่เจ้าของรถตามที่พี่เขาได้ให้ที่ อยู่ไว้ แม่บ้าน : คนนี้มาสมัครเป็นแม่บ้านค่ะท่าน มิวก็ได้แต่ปฏิเสธว่าไม่ใช่ๆ เจ้าของบ้านก็พูด แล้วคนที่จะมาจ่ายค่าซ่อมรถ มารึยัง? พี่เจ้าของก็เดินเข้ามาหาเจ้าของบ้านคนนั้นซึ่งเจ้าของบ้านเป็นพ่อของ พี่เจ้าของรถนั่นเอง พี่เจ้าของรถ : ก็มาแล้วนะป๊า พ่อของเจ้าของรถก็พูดต่อว่า อ่าว เนม มาแล้วหรอบอกให้เค้าจ่ายค่าซ่อมด้วย ล่ะ ทั้งหมด 400,000บาท 04

มิว : ตกใจ ห้ะ!! พ่อของเนม : ตกใจอะไรกัน รถนี่ราคาตั้ง 20 ล้านนะแม่หนู มิว : หรอคะ? มิวก็ได้แต่คิดอยู่ในใจ เห้ออ จะหาเงินจากไหนมาคืนเนี่ยบ้านก็จะโดนยึดอยู่ แล้ว จู่ๆ ป้าแม่บ้านก็พูดขึ้นมาว่า เออแม่หนูป้าลืมบอกไป ค่าจ้างแม่บ้านที่นี่ 50,000 นะหนู แต่อาจจะเหนื่อยหน่อยนะ มิวถึงกับตกใจ คิดในใจจริงหรอเนี่ย!! 50,000 เท่ากับต้องทำงาน 8 เดือน ก็ จะได้ค่ารถ พ่อของเนม : เอ้าว่ายังไงล่ะแม่หนู ตกลงหนูมาสมัครเป็นแม่บ้านรึเปล่า มิว : ค่ะๆ ใช่ค่ะ หนูมาสมัครเป็นแม่บ้านค่ะ เนม : พูดเบาๆ เอาจริงดิฮ่าๆๆ 05

มิวก็ได้แต่ทำหน้าเซ็ง แต่มิวก็หาทางออกอื่นไม่เจอนอกจากงานนี้เพราะที่ บ้านก็กำลังลำบาก และเรื่องทั้งหมดนี้คือเหตุ ที่ทำให้มิวได้เจอกับเนมอีกครั้ง เนม : แหมมม๋ เนียนเลยนะ มิว : ก็ไม่มีเงินหนิ เนม : จะช่วยปิดบังป๊าไว้ให้ก็แล้วกันนะ แต่ก็รีบๆคืนซ้ะล่ะ มิว : ย่ะ!! พ่อคนรวย แต่ทันใดนั้นมิวก็เหลือบตามองไปเห็นหมวกกันน็อคใบนั้น มิวคิด เอ้ะ! ทำไมมันคุ้นๆจัง นี่มันหมวกของนายคนนั้นที่เราเดินชนวันนั้นนี่หน่า แต่เอ้ะ ทำไม่มาอยู่ที่บ้านหลังนี้ล่ะ อย่าบอกนะว่า…. นายเนม มิว : นี่นาย! คนที่เดินชนกันวันนั้นนี่ เนม : สวัสดี มิว (ยิ้มอ่อนๆ) 06

เช้าของวันต่อมา มิวตื่นขึ้นมาก็ได้เรียกหาป้าของเธอแต่เรียกเท่าไหร่ ป้าก็ไม่ตอบ มิวคิดแค่ว่าป้าคงไปเล่นไพ่อีกแล้ว แต่เมื่อมิวเดินออกมาที่โต้ ะกับข้าวก็เห็นว่ามีจดหมายวางไว้อยู่บนโต้ะ เธอจึงหยิบมาอ่าน มิวจึงได้รู้ ว่าป้าของเธอไปไหน (จดหมาย).. ป้า : เจ้าหนี้มันตามล่าป้าอยู่ ป้าคงต้องไปที่อื่นสักพักขอโทษที่ต้องทิ้งแก ไว้คนเดียวนะ เมื่อมิวได้อ่านจดหมายของป้าก็ได้แต่ร้องไห้ฟูมฟายเสียใจที่ป้าของ เธอทิ้งไป ให้เธออยู่คนเดียว มิวไม่เหลือใครแล้วเธออยู่ใช้ชีวิตเพียงลำพัง ในบ้านของเธอซึ่งใกล้จะโดนยึดแล้ว ตกเย็นมามิวก็ต้องไปทำงานเป็นแม่ บ้าน ที่บ้านของเนมต่อหลังจากที่เลิกเรียนแล้ว 07

เมื่อถึงบ้านเนม… แม่บ้าน : อ้าวหนู มิว : สวัสดีจ่ะป้า หนูมาเริ่มงานแล้วค่ะ ป้า : วันนี้หนูทำความสะอาดห้องก็พอนะ เนมเดินเข้ามาหามิว เนม : มาทำงานก็ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย มิว : ขอโทษนะ! เนม : เป็นอะไรไป มิว : แค่บ้านจะถูกยึด ป้าก็ดันมาทิ้งไปแล้วอ่ะ..ตลกเนอะ.. ฉันไปทำงานก่อน นะ มิวก็ได้ทำงานของเธอตามที่ป้าแม่บ้านบอก มิวไม่เคยบ่นและไม่เคยท้อสัก ครั้งกับการทำงานของเธอถึงแม้ว่าเธอจะไม่เหลือใคร เธอก็ยังสู้และดำเนิน ชีวิตของเธอต่อไป แต่ระหว่างที่มิวทำงานนั้น เนมก็ตามไปเช็คงานทุกที่ตาม กวนประสาทมิว แกล้งเล่นอยู่ตลอดเพื่อไม่ให้มิวทำหน้าหง๋อย จนมิวหลุดยิ้ม ออกมาจนได้ 08

มิว : นี่นาย! ยิ้มอะไรของนายนักหนาห้ะ เนม : อะไร ไม่ได้ยิ้มสักหน่อย นี่เธอเหนื่อยบ้างรึเปล่า มิว : ส่ายหน้าเบาๆ เนม : ดีแล้ว ยังเหลืออีกตั้งหลายห้องแหนะฮ่าๆๆๆ มิว : รู้แล้วหน่า โห! คิดว่าจะเป็นห่วงกันซ้ะอีก เห้อ.. มิวไปทำงานที่บ้านของเนมในเย็นของทุกๆวัน เธอก็มักจะโดนเนม แกล้งหยอกเป็นประจำจนเวลาผ่านมาได้ 8 เดือน ครบตามกำหนดที่มิว คิดไว้แล้ว มิวเก็บเงินจนครบค่าซ่อมรถของป๊าเนม เย็นของอีกวันมิวได้ เตรียมเงินทั้งหมดมาให้เนม พร้อมกับลาออก เพราะเงินที่มิวเก็บไว้ ตลอดที่ทำงานอยู่นั้นสามารถไปนำเอาโฉนดที่ดินบ้านของเธอกลับมา ได้แล้วอีกทั้งยังมีเงินค่าซ่อมรถมาคืนให้เนมแล้วด้วย 09

มิว : อ่ะ! เนม เงินค่าซ่อมรถของป๊านาย เราเก็บมันครบแล้วนะ ต่อไป นี้นายก็จะไม่ได้แกล้งฉันละนะ เพราะฉันจะลาออก ไปมุ่งมั่นเรียนแบบ จริงๆ จังๆ สักที เนมได้ยินมิวพูดแบบนั้น จู่ๆ ก็ทำหน้าเศร้า แล้วพูดกับมิวว่า ไม่ลา ออกได้ไหมล่ะ? มิว : นี่นายจะบ้าหรอ ฉันก็หาเงินมาคืนให้นายกับป๊านาย จนครบละ นะ เนมได้ยินมิวพูดตะคอกใส่แบบนั้นก็เดินหนีไป.. ตั้งแต่วันนั้นมา ผ่านมา 2 อาทิตย์ มิวก็ไม่ได้เจอกับเนมอีกเลย มิวจึงคิดว่าเนมต้องโกรธอะไรแน่ๆ เลยตัดสินใจไปที่บ้านของเนมอีก ครั้ง เมื่อไปถึงบ้านของเนมมิวได้เจอกับป๊าของเนม 10

มิว : คุณพ่อคะ เนมอยู่ไหมคะ พ่อของเนม : อ่าว แม่หนูนี่เอง มาหาเจ้าเนมมันรึช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันน่ะสิ ไม่รู้เนมมันไปไหนไม่ค่อยอยู่ที่บ้าน มิว : ค่ะคุณพ่อ ไม่เป็นไรค่ะ จนป้าแม่บ้านเดินเข้ามาหามิว และพูดกับมิวว่า นี่! หนูรู้ไหมวันที่หนูมาตาม ที่อยู่น่ะ คุณเนมเค้าบอกให้ป้าไปยืนรอหนูที่หน้าบ้านเอง และบอกให้ป้าน่ะ ลากหนูเข้ามาเลย เค้าน่ะอยากให้หนูทำงานที่นี่ แต่ป้าก็ไม่รู้หรอกนะว่า เพราะอะไร เมื่อมิวได้รู้ความจริงจากที่ป้าแม่บ้านบอกมิวก็รีบขับรถไปที่ มหาลัย เพื่อไปตามหาเนมแต่ว่า… เมื่อไปถึงที่มหาลัยมิวก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นไปหาเนมจากที่ไหนก่อนดี มิ วจึงตัดสินใจตะโกนออกไปอย่างเสียงดัง 11

มิว : เนม!!!!!!! จนคนทั้งมหาลัย หันหน้ามาจ้องมองแต่มิว มิวก็ทำตัวไม่ถูกได้แต่ทำหน้า เศร้า แต่เนมก็ไม่โผล่ออกมาหามิวเลย แต่ทันใดนั้นเมื่อมิวได้ตะโกนเรียก เนมออกไปอย่างเสียงดัง อาร์ทเพื่อสนิทของเนมก็เดินเข้ามาหามิว อาร์ท : มาหาเนมหรอ? มิว : นายเป็นเพื่อนสนิทของเนมใช่ไหม นายรู้รึเปล่าว่าเนมเค้าไปอยู่ ที่ไหน? อาร์ท : เห้ย! นี่เธอคือยัยแว่นคนที่เดินชนกับเนมตอนนั้นนี่หน่า แต่เนม เรียกเธอว่ายัยบ๊องนะฮ่าๆๆ มิว : เออ จะเรียกอะไรก็เรียกเหอะ ว่าแต่นายรู้ไหมว่าเนมอยู่ไหน อาร์ท : นี่! ก่อนที่เราจะบอกเธอว่าเนมอยู่ไหนอะ เราจะบอกอะไรให้เธอได้ รู้ไว้นะ ว่าเนมอะ มันชอบเธอตั้งแต่เจอเธอที่เดินชนกันแล้ว แล้วมันยังบอก อีกว่า มันจะทำให้เธอชอบมันให้ได้ 12

มิว : ห้ะ! แล้วทำไมที่ผ่านเนมไม่เห็นจะแสดงออกเลยว่าชอบเรา อาร์ท : แล้วทั้งหมดที่ทำให้เธอได้เจอกับเนม ได้ผูกพันกัน ได้เจอกันบ่อย ไม่ใช่เพราะเนมรึไง มิว : จริงด้วยสินะ ลืมคิดที่ป้าแม่บ้านบอกไปเลย.. อาร์ท : เราจะบอกให้ก็ละกัน เนมมันไปนั่งอยู่ที่สวนสาธารณะหลังมอ นุ้น แหนะ! มิว : โอเค เราขอบใจนายมากๆนะ (สวนสาธารณะหลังมอ…) มิว : เนม! เนม : มิวเธอมาได้ไงอะ มิว : กว่าจะหานายเจอ รู้ไหมว่าฉันต้องไปมากี่ที่ เนม : แล้วใครใช้ให้ตามหาล่ะ! มิว : กลับบ้านกันเถอะ เนม : ไม่อะ 13

มิว : โอเคงั้นก็ไม่ต้องกลับ และไม่ต้องมาเจอกันอีกละกัน เนม : เดี๋ยว! ฉันมีไรจะบอก..เอ่อ คือว่า.. มิว : มีอะไร? เนม : เธอไปอยู่กับฉันที่บ้านนะ มิว : แล้วทำไมฉันต้องไปอยู่กับนายด้วยล่ะ นายบอกไม่อยากกลับบ้าน ไม่ใช่หรอ? เนม : ฉันคิดถึงเธอไง ต้องทำยังไงล่ะเธอถึงจะกลับไปอยู่ที่บ้านกับฉัน มิว : .................. เนม : มิว เราใกล้จะเรียนจบกันแล้วนะ แล้วฉันก็ชอบเธอตั้งแต่วันแรกที่ เจอ ถึงแม้มันจะไม่ได้นานมากนัก แต่ที่ฉันทำทุกอย่างเพราะฉันหวังดีกับ เธอนะ ฉันรู้เรื่องที่บ้านของเธอแล้วด้วย เธอเป็นแฟนกับฉันนะ?..... 14

มิว : ขอบคุณนะเนม ที่ทำทุกอย่างเพื่อเราขนาดนี้ขอบคุณจริงๆ เราก็รู้สึกดีกับ เนมนะ เนม : เป็นแฟนกับเรานะ? มิว : อืออ (ยิ้มอ่อนๆ) มองหน้าทำไม่ล่ะ ฉันก็เขินเป็นนะฮ่าๆๆๆ หลังจากที่มิวตกลงคบกับเนม เนมก็ได้พามิวไปที่บ้านและเปิดใจคุยกัน กับคุณพ่อ คุณพ่อไม่ได้ว่าอะไรที่เนมจะให้มิวมาอยู่ที่บ้านด้วย อยู่ในฐานะ แฟนของเนม แต่คุณพ่อของเนมนั้นยังบอกบอกกับทั้งสองคนว่า ถ้าพวกลูกๆ เรียนจบแล้ว เรามาคุยเรื่องหมั้นกันนะ…. มิว & เนม : ยิ้มแบบอ่อนๆ ดีใจแบบบอกไม่ถูกและพากันก้มกราบที่ตักของ พ่อเนมด้วยความนอบน้อม ในที่สุดแล้วมิวก็สามารถผ่านเรื่องร้ายๆมาได้ ถึงแม้ว่าป้าของมิวจะทิ้ง มิวไป ให้มิวใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพัง.... 15

“ในความโชคร้าย มักจะมีความโชคดีซ่อนอยู่เสมอ….” 16

รักนี้มีคนจอง...