นิทานเรื่องกากับเหยือกน้ำและนิทานเรื่องไก่ป่ากับสุนัขจิ้งจอก

ณ ปา่ แห่งหนึ่ง ในฤดรู ้อนทม่ี อี ากาศรอ้ นอบอา้ ว ทา้ ให้แม่นา้ ลา้ ธาร แห้งขอด ไมม่ นี ้าแม้แต่หยดเดียว ในขณะเดียวกันก็มกี าตัวหนง่ึ บินหาน้าดื่มด้วย ความหวิ กระหาย แต่หาเทา่ ไรก็หาไมเ่ จอ จนมันเร่มิ เหนื่อยและหมดแรงลงเร่อื ย ๆ \"น้าหายไปไหนหมด ขา้ กระหายน้าเหลือเกิน แฮก่ แฮ่ก\" เจ้ากากลา่ วดว้ ย น้าเสยี งท่เี หนือ่ ยหอบ

ทนั ใดนน้ั เองสายตาของเจา้ กาก็ เหลือบไปเหน็ เหยอื กนา้ ขนาดใหญใ่ บหน่ึง ตง้ั อย่ทู หี่ น้าบ้านของชาวนา มันจึงรบี บนิ ไปดูดว้ ยความดีใจ แลว้ คอ่ ย ๆ ใช้ตาข้าง หนงึ่ ส่องลงไปดผู า่ นปากเหยอื ก แต่ทว่ามี น้าเหลอื เพยี งก้นเหยือกเทา่ น้ัน ท้าใหเ้ จ้า กาไม่สามารถเอาจะงอยปากของมันลงไป กนิ นา้ ได้ \"เฮ้อ... มนี ้าเหลอื เพยี งกน้ เหยือกแบบน้ี แลว้ ข้าจะกินอย่างไรละเนี่ย\" เจ้ากา ถอนหายใจพรอ้ มบน่ พมึ พัมกบั ตวั เองเบา ๆ

ในระหว่างทีเ่ จา้ กาก้าลงั คิดหาวิธีที่จะกินน้าในเหยือกอยู่นัน้ สายตาของมันกห็ นั ไปเหน็ ก้อนหนิ เลก็ ๆ ที่อยู่ ตามพื้น จงึ ทา้ ให้เจ้ากาคดิ แผนการดี ๆ ขึน้ มาได้

\"ข้าคดิ ออกแล้ว ลองคาบก้อนหินเล็ก ๆ พวกน้ใี ส่ลงในเหยือกดีกว่า เผ่ือระดับ น้าจะสงู ข้นึ มาจนข้าสามารถกนิ น้าทีอ่ ย่กู ้นเหยอื กได้\" เจ้ากาคิดแผนการในใจ

จากนัน้ มันจึงเริ่มใช้ปากคาบก้อนหินเลก็ ๆ มาใส่ลงไปในเหยอื กน้าอย่างใจเยน็ ยิ่งเจ้ากาใส่หินมากเทา่ ไร น้าในเหยือกกค็ ่อย ๆ สงู ขนึ้ เรื่อย ๆ จนในทีส่ ุดระดบั นา้ ก็สูงขึ้นมาถงึ ปากเหยอื ก ท้าใหเ้ จ้ากาสามารถใช้ จะงอยปากดืม่ น้าไดอ้ ย่างงา่ ยดาย

นิทานเร่ืองนี้สอนให้รู้ว่า : จงแก้ไขปัญหาด้วยความพยายามและปัญญาอนั ชาญฉลาด แล้วจะค้นพบหนทางแหง่ ความส้าเรจ็ ดังสุภาษิตไทยท่ีวา่ \"ความพยายามอยทู่ ไ่ี หน ความส้าเร็จอยู่ทนี่ ่ัน\"



กาลครงั้ หนึ่งนานมาแลว้ กลางป่าใหญอ่ นั อุดมสมบูรณม์ ีสตั ว์น้อยใหญ่ชนิดต่าง ๆ อาศยั อย่ดู ว้ ยกนั มากมาย โดยทุกเช้าพวกสตั ว์ เหลา่ น้ีจะไดร้ ับการปลกุ ใหต้ ื่นข้ึนมาหาอาหารหรอื วิ่งเลน่ อย่างส้าราญใจโดยเจา้ ไก่ป่า และในเชา้ วันน้ีไก่ป่าก็ทา้ หน้าที่แบบไมม่ ีขาดตก บกพร่องเชน่ เดมิ \"เอก อี้ เอ้ก เอ้ก !\" เสยี งไก่ป่าขนั บนปลายต้นไมใ้ หญ่ เป็นสญั ญาณเตอื นว่าพระอาทิตยไ์ ด้ข้ึนมาส่องแสงแลว้

\"เอก อี้ เอ้ก เอ้ก !\" เจา้ ไก่ป่าขันซ้าก่อนจะกม้ ลงมองไปดา้ นลา่ งตน้ ไม้ เพือ่ ทีม่ ันจะไดอ้ อกหาอาหารตอ่ ไป แตใ่ ต้ ตน้ ไม้วันน้ีไมเ่ หมือนวนั ท่ีผา่ น ๆ มา เพราะไกป่ ่ามองเห็นแววตาอันนา่ กลัวของสนุ ัขจ้งิ จอก ท่จี ้องมองมนั ราวกับหวงั จะได้กิน เหยื่อใหอ้ ิ่มทอ้ \"สวัสดีสุนัขจิ้งจอก เธอมีธุระอะไรหรอื เปล่า\" ไกป่ า่ เอย่ ถามด้วยน้าเสียงเรยี บเฉย ทั้ง ๆ ทใี่ นใจของมันรู้สกึ หวาดหว่นั แตก่ ็ตอ้ งสยบอารมณ์น้ันเอาไว้

\"ออ่ สวสั ดไี กป่ ่า ที่ฉันมาในวันนี้เพราะมีขา่ วดีมาบอก\" สุนขั จิง้ จอกตอบพรอ้ มรอยยม้ิ เจา้ เลห่ ์ \"ขา่ วดีอะไรหรอื ?\" ตอนน้ไี ก่ป่าถามกลับด้วยความสงสัยปนไม่สบายใจ ดว้ ยกลัวว่าจะมีภัยมาถึงตวั \"เธอคงยังไมร่ ้สู นิ ะ ทป่ี ่าของเรา เพงิ่ จะมีข้อตกลงวา่ สตั ว์ทกุ ตวั จะไม่ทา้ ร้ายกัน สตั ว์ทกุ ตัวจะกลายเปน็ พี่น้องกนั แล้ว\" สุนัขจ้ิงจอกกล่าว \"พอได้ยนิ แบบน้ฉี ันก็ดใี จมาก จริง ๆ เอาอยา่ งน้ี เธอลงมาข้างล่างเถอะ ฉนั อยากสวมกอดเธอสกั คร้ัง ให้สมกบั ทเ่ี รากลายมาเป็นพน่ี อ้ งกันยงั ไงล่ะ\"

ไดย้ นิ อยา่ งน้นั แลว้ ไกป่ ่ากลบั ย่ิงสงสยั แต่ดว้ ยความฉลาดของมัน จงึ แกลง้ ออกอบุ าย \"โอ้ ดูนนั่ สิ สงิ โตกา้ ลงั ผ่านมาทางน้ี พอดเี ลยเรา 3 ตวั จะได้ทกั ทายสวมกอด แบบพี่น้องกันสักท\"ี ไกป่ า่ แสรง้ พดู แมว้ า่ ตรงบริเวณนั้นยังไม่มสี งิ โตโผลม่ าก็ตาม \"วา่ ยงั ไงนะ สิงโตมางั้นเหรอ ?!\" สนุ ขั จงิ้ จอกอทุ านด้วยความตกใจ \"ใช่แลว้ ถา้ อยา่ งน้ันพวกเรารอสิงโตเดินมาทางน้ีกอ่ นแลว้ กันนะ\" ไก่ป่าท่ีหวาดกลวั ในใจยงั ข่มอารมณ์ ไดอ้ ยู่

\"เออ แตเ่ หมือนฉนั มธี ุระต้องทา้ เหน็ ทคี งอยูต่ ่อไม่ได้ แล้ว ขอตัวก่อนล่ะกันนะ\" พูดจบแล้วสุนัขจ้ิงจอกก็วงิ่ หนีหายไปอย่างรวด เร \"โธ่ จะรบี ไปไหน รอสงิ โตพี่น้องของเราก่อนสิ\" ไก่ป่าตะโกนถาม ดว้ ยนา้ เสียงของผู้ชนะ เพราะมนั รวู้ า่ เร่อื งท้ังหมดเปน็ แคค่ า้ หลอกลวงที่ สุนขั จ้งิ จอกพูด เพ่ือให้ไก่ปา่ ลงไปเป็นเหย่อื อยา่ งงา่ ยดายก็เทา่ น้ัน \"เฮอ้ ขอฉนั นอนพักกอ่ นสักนิดแลว้ กันนะ เจอเรื่องน่าต่ืนเต้นแต่เช้าเลย เรา\" ไกป่ า่ บ่นพมึ พ้ากอ่ นนอนพกั อยา่ งสบายใจ ดว้ ยรูแ้ น่แล้ววา่ สติของ มันท้าใหร้ อดเรือ่ งเลวร้ายคร้ังนไ้ี ปได้

นิทานเรือ่ งนี้สอนให้รู้ว่า : ไม่ว่าจะเกดิ ปญั หาร้ายแรงแคไ่ หนขึ้นก็ตาม เราควรรักษาสติไวใ้ ห้ดี พร้อมกับคดิ หาทางออกอยา่ งชาญฉลาด เพยี ง เท่าน้ีเราก็จะผา่ นพน้ อุปสรรคและปัญหาต่าง ๆ ไปได้