pitak2-2562

หัวข้อวจิ ยั การศึกษาเร่ือง ผลการลดพฤติกรรมการลุกจากทีข่ ณะทากิจกรรมกลุ่มในชนั้ เรียน ของเด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาดว้ ยเบ้ยี อรรถกร ภาคเรยี นที่ ๒ ปีการศึกษา ๒๕๖๒ ผ้วู ิจยั นายพิทักษ์ วงค์ฆ้อง บทคัดย่อ การศกึ ษาเร่ือง ผลการลดพฤตกิ รรมการลุกจากท่ขี ณะทากิจกรรมกลมุ่ ในชัน้ เรยี น ของเด็กทมี่ ี ความบกพร่องทางสติปญั ญาดว้ ยเบย้ี อรรถกร ภาคเรียนท่ี ๒ ปกี ารศกึ ษา ๒๕๖๒ กรณที ่ีใช้ในการศึกษาใน ครง้ั นีไ้ ด้แก่ นกั เรยี นทมี่ ีความบกพร่องทางสตปิ ัญญา ทรี่ ับบรกิ ารหนว่ ยบรกิ ารอาเภอแม่เมาะ จังหวดั ลาปาง เพศชาย จานวน ๑ คน ผศู้ กึ ษาสรุปผลดงั น้ี นักเรียนท่ีมีความบกพร่องทางสติปญั ญามีพฤตกิ รรมการลุกจากที่ขณะทากจิ กรรมกลุ่มในช้ันเรียน หลังการเสริมแรงด้วยเบี้ยอรรถกร แล้วพบว่ามีพฤติกรรมการลุกจากท่ีขณะทากิจกรรมกลุ่มในช้ันเรียน ลดลง ซึ่งสอดคล้องกับสมมติฐานที่ตั้งไว้ เม่ือเปรียบเทียบพฤติกรรมการลุกจากท่ีขณะทากิจกรรมกลุ่มใน ช้ันเรียน ของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา ท่ีได้รับการเสริมแรงด้วยเบี้ยอรรถกร พบว่า พฤติกรรมการลุกจากที่ขณะทากิจกรรมกลุ่มในช้ันเรียน โดยผลการเปรียบเทียบพฤติกรรมการลุกจากท่ี ขณะทากจิ กรรมกลุม่ ในช้ันเรยี น ในระยะที่ ๑ กับระยะท่ี ๓ พบวา่ นกั เรียนท่มี คี วามบกพรอ่ งทางสติปัญญา มีพฤติกรรมการลุกจากท่ขี ณะทากิจกรรมกลุ่มในชน้ั เรียน ลดลง คิดเป็นรอ้ ยละ ๔๘ หลงั การเสรมิ แรงดว้ ยเบ้ยี อรรถกร ผลการวิเคราะห์คา่ รอ้ ยละของจานวนครง้ั ของช่วงเวลาของการ สังเกตพฤติกรรมแต่ละคร้ัง ของพฤติกรรมการลุกจากท่ีขณะทากิจกรรมกลุ่มในช้ันเรียน พบว่า พฤติกรรม การลุกจากที่ขณะทากิจกรรมกลุ่มในชั้นเรียน ในระยะท่ีให้การเสริมแรงด้วยเบ้ียอรรถกร ซึ่งจะเห็นได้จาก ระดับของเส้นกราฟ ระยะท่ี ๒ (B) ส่วนกราฟที่แสดงค่าร้อยละของจานวนครัง้ ของช่วงเวลาของพฤติกรรม การลุกจากท่ีขณะทากิจกรรมกลุ่มในช้ันเรียนของนักเรียนท่ีมีความบกพร่องทางสติปัญญาอยู่ในระดับสูง คือ ระยะที่ ๑ (A1) และระยะท่ี ๓ (A2) ซึ่งเป็นระยะหยดุ ให้การเสริมแรงดว้ ยเบย้ี อรรถกร จากผลการวิจัย ดังกล่าว แสดงว่าการเสริมแรงด้วยเบ้ียอรรถกร มีผลต่อการลดพฤติดรรมการลุกจากที่ขณะทากิจกรรม กลมุ่ ในช้ันเรียนของนกั เรียนที่มคี วามบกพร่องทางสตปิ ญั ญา