56 l รั ก ที่ เ ธ อ ลื ม “ผมวา่ ท่านรองฯ อาจใชว้ ธิ ตี สี นทิ กบั เจ้าของรา้ นแล้วคอ่ ยตะลอ่ มซอ้ื ทดี่ ินตรงนั้นก็ได้นะครับ” “ยุ่งยากเปล่าๆ แถมอาจเสยี เวลาฟรีกไ็ ด้” กิตติศกั ดส์ิ ่ายหน้า “แล้วจะเอายังไงต่อดีครับ จะเดินหน้าต่อหรือปล่อยให้ท่านรองฯ จดั การเรอ่ื งนไี้ ป” “ขอคิดก่อน” กรรมการผู้จัดการหนุ่มใหญ่เคาะโต๊ะเบาๆ อย่างใช้ ความคิด “ถ้าท่านรองฯ ทำ� สำ� เรจ็ คงจะได้หน้าไปอกี บาน ส่วนฝ่ายเราคงถูก สบประมาทว่าทำ� งานไม่ได้เรื่อง” รชั เดชเอ่ยยแุ ยงซึง่ เป็นเรอ่ื งทเ่ี ขาถนัด “ไอเ้ ดก็ เมอ่ื วานซนื เอย๊ ” กติ ตศิ กั ดข์ิ บเขยี้ วแลว้ ทบุ โตะ๊ ดงั เปรยี้ ง “เดนิ หนา้ ตอ่ ไปไมต่ อ้ งสนใจทา่ นรองฯ เราจะตอ้ งจบั นงั ผหู้ ญงิ นนั่ เซน็ ขายทด่ี นิ ให้ เราให้ได้ก่อน” ผู้ช่วยหนุ่มยิม้ เจ้าเล่ห์แล้วลุกขึ้นค้อมศรี ษะให้เจ้านาย “ได้ครบั ผม จะจัดการให้เรียบร้อย ท่านรองฯ คงไม่ได้ไปท่ีน่ันทุกวัน คงช่วยแม่นั่น เอาไว้ไม่ได้ตลอดหรอกครบั ” กิตติศักด์ิหมุนเก้าอ้ีหันไปมองวิวนอกหน้าต่างแล้วโบกมือกลับหลัง ให้ผู้ช่วย “ไปได้แล้ว แล้วอย่าให้พลาดเหมอื นเมื่อวานล่ะ” “ครับท่าน”
Search