พรหมยิหวา

บทน�ำ หากคณุ ก�ำลงั จะตาย คุณจะนึกถงึ อะไรเป็นสิง่ แรก? ครอบครวั คนรกั เพอื่ นฝงู สตั วเ์ ลยี้ ง หนา้ ทกี่ ารงาน ทรพั ยส์ มบตั ิ หรอื หน้ีสิน ต่างคนต่างกค็ งนึกถึงสงิ่ สำ� คญั ของตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สง่ิ ทอ่ี ยากท�ำ แต่ไม่เคยมีโอกาสทำ� หนึ่งในเรื่องตลกร้ายในชวี ิตมนุษย์กค็ ือ มเี วลาท้งั ชวี ติ แต่ไม่ยอมทำ� ในสงิ่ ทีต่ ้องการ แต่คร้ันถึงวาระสุดท้ายกลบั มานกึ ถงึ เรอ่ื งนน้ั นึกเสยี ดาย และเสียใจว่า ตนน่าจะทำ� มนั ‘ถ้ารู้ก่อนหน้านนี้ ะ ฉันคงจะท�ำอย่างโน้น ฉนั คงจะทำ� อย่างน้ี...’ แต่ต่อให้อยากท�ำสักเพียงใด มันก็สายเกินไป เพราะความตาย มักจู่โจมเข้ามาหา กระโจนขย้�ำดุจสตั ว์ร้ายโดยไม่ยอมให้เหย่ือได้เตรยี มใจ หรอื ตง้ั ตัวใดๆ ใบหนา้ ขาวจดั แตค่ มสนั เปยี กชน้ื ไปดว้ ยหยดน�้ำตา เรอื นกายใหญ่ โตส่ันเทิ้มเพราะไม่อาจเก็บกลั้นอาการสะอื้นฮักของตัวเองได้ ชายหนุ่ม

8 l พ ร ห ม ยิ ห ว า ออกแรงกดคนั เร่งเพมิ่ อกี ใตด้ วงพระจนั ทรก์ ลมโตซงึ่ คนื นก้ี ลายเปน็ สแี ดง เลอื ดจากปรากฏการณ์ ‘บลดั มนู ’๑ เขาบงั คบั รถยนตส์ บี รอนซท์ องพงุ่ ทะยาน ไปตามแนวถนน ฝ่าความมืดของรัตติกาลยามดึกสงัด เสียงโทรศัพท์จาก เพื่อนรักดังอย่างต่อเนื่อง แต่เขาไม่มีกะจิตกะใจจะรับสายด้วยซำ�้ เพราะ หวั ใจของเขามันก�ำลังแตกออกมาเป็นเสย่ี งๆ ‘นี่ฉันเองนะ แกอยู่ท่ีไหน รับสายฉันหน่อย อย่าท�ำอย่างนี้สิ ฉัน เป็นห่วงแกมากนะ’ เสยี งหวานแต่พร่าของเพ่อื นสนิททสี่ ่งผ่านข้อความเสยี งซ่ึงฝากไว้ใน โทรศัพท์มือถือยังเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยเหมือนเคย ทว่ามันเป็นความ ห่วงใยทีส่ ่งไปไม่ถึงผู้รับ เพราะบดั น้ีผู้รับปิดก้นั ตวั เองอยู่ในความโศกเศร้า ถึงขดี สุด ‘ใจเย็นๆ ก่อน ต้ังสติแล้วมาช่วยกันหาทางออกดีกว่า ถึงผู้ชาย คนนนั้ จะไมร่ กั แก ไมต่ อ้ งการแก แตร่ ใู้ ชไ่ หมวา่ แกยงั มฉี นั อยู่ ฉนั รกั แกนะ โทร. กลับหาฉันด้วย ขอร้องละ’ แต่ต่อให้เพอ่ื นจะอ้อนวอนเพยี งใด ก็ไม่สามารถทำ� ให้ชายหนุ่มยอม สงบอารมณ์ลง เพราะความทกุ ขม์ นั กดั กนิ ตวั ตนและสตขิ องเขาจนหมดสนิ้ หากไม่นับ ‘ยิหวา’ เพ่ือนสนิทของเขาแล้ว ในโลกใบนี้ก็คงไม่มีใครรักเขา จากใจจรงิ อกี ไมม่ ี ไมม่ เี ลยสกั คน แมก้ ระทง่ั คนทเี่ ขามอบหวั ใจใหก้ ย็ งั กลา้ ทรยศเขาได้ลงคอ! และก็เหมือนจะรู้ตัว เพราะไม่ก่ีนาทีต่อมาคนทรยศที่ว่าก็โทรศัพท์ หาเขา เดิมทีต้ังใจจะไม่รับ แต่เม่ือเสียงเรียกดังมากเข้า เขาก็ตัดสินใจ ๑ บลัดมูน คือปรากฏการณ์ทีด่ วงจนั ทร์กลายเป็นสีแดงหรอื สสี ้มอิฐคล้ายเลือด เกดิ จากการท่ี ดวงอาทติ ย์ โลก และดวงจนั ทร์โคจรมาอย่ใู นระนาบเดยี วกนั ส่งผลใหแ้ สงสแี ดงจากดวงอาทติ ย์ หักเหผ่านบรรยากาศของโลกไปกระทบกบั ดวงจนั ทร์ท�ำให้ดูคล้ายสเี ลอื ด ในทางความเชอ่ื ถือว่า เป็นลางร้าย บ่งบอกถงึ การการสญู เสยี สิ่งลลี้ ับ หรอื โลกหลังความตาย

นวตา l 9 รบั สาย ไม่ใช่เพราะตดั ความร�ำคาญ แต่เพราะลึกๆ แล้วเขายงั มีความหวัง หวังว่าหลังจากผ่านการทะเลาะคร้ังใหญ่จนเขาต้องเจ็บเนื้อเจ็บตัวแล้ว เขา จะไดฟ้ งั เหตผุ ลวา่ คนรกั ไมไ่ ดน้ อกใจตน แมว้ า่ มนั อาจจะเปน็ เพยี งคำ� แกต้ วั ทไี่ มเ่ ปน็ ความจรงิ เลยกต็ าม แตเ่ ขาพรอ้ มจะเชอื่ ทวา่ สดุ ทา้ ยมนั กเ็ ปน็ เพยี ง ความหวังลมๆ แล้งๆ เพราะความจรงิ กค็ อื ความจรงิ วนั ยังค่�ำ ผชู้ ายคนนไ้ี มเ่ คยรกั เขา ไมเ่ คยเลยตง้ั แตต่ น้ ทเ่ี ขา้ มาใกลช้ ดิ ทำ� ดดี ว้ ย ก็เพื่อหลอกน�ำทรัพย์สินเงินทองของเขาไปบ�ำรุงบ�ำเรอตัวเองและแฟนสาว ทงั้ สนิ้ และท่ีโทร. มาคราวนก้ี ็ไม่ได้เป็นห่วงหรอื เพอื่ รัง้ เขาแต่อย่างใด แต่ โทร. มาโวยวายให้เขาน�ำรถยนต์ไปคนื เท่านนั้ “เป็นบ้าอะไร เอารถมาคนื เดี๋ยวนี้ ผมจะใช้รถ!” ดวงตาของสารถีหนุ่มแดงก�่ำ ภาพในสายตาพร่ามัวจากม่านน้�ำตา ขมุกขมัว ท้ังโศกเศร้าและโกรธข้งึ “ฉันไม่ให้ เธอจะเอารถไปรับนังนั่นใช่ไหม น่ีมันรถของฉัน ฉัน เก็บหอมรอมริบซ้อื มนั มาด้วยน้�ำพักน้�ำแรง เธอไม่มีสทิ ธิเ์ อาไป!” “เฮอะ ท�ำไมจะไม่มีสิทธ์ิล่ะ ในเม่ือพี่เป็นคนเซ็นยกรถให้ผมเอง สมองเสอ่ื มหรอื ไง!” “แต่เธอหลอกลวงฉนั ท่ีฉนั ยกรถให้เพราะเธอบอกว่าเธอรกั ฉนั ” “ก็หน้าโง่เชอื่ เอง ช่วยไม่ได้!” “อะ...อะไรนะ” “หนา้ โง!่ ” ปลายสายยำ�้ ราวกบั กลวั เขาจะไดย้ นิ ไมช่ ดั พอ “ผมบบี คอพ่ี ใหเ้ ซน็ ยกรถหรอื ขา้ วของพวกนน้ั ใหห้ รอื ไงละ่ กเ็ ปลา่ เสยี หนอ่ ย พเ่ี ตม็ ใจให้ ผมเองท้ังนั้น แค่ป้อคำ� หวานเข้าหน่อยก็แทบประเคนให้ทุกอย่าง รถคันนี้ ก็เหมอื นกนั มนั เป็นกรรมสทิ ธ์ิของผมโดยชอบธรรมแล้ว ฉะนนั้ ผมจะขับ ไปรบั ใครมันกเ็ รื่องของผม ไม่ต้องมาสาระแน!” พอถูกคนรักตวาดใส่เช่นน้ัน ความพยายามท่ีจะท�ำเป็นเข้มแข็งก็ หมดลง ท�ำนบน้ำ� ตาไหลพรัง่ พรู

10 l พ ร ห ม ยิ ห ว า “แมค็ พ่ีท�ำผดิ อะไรนักหรอื ท�ำไมเธอถงึ ใจร้ายใจดำ� กับพ่ขี นาดนี้!” “มึงอย่าสะดีดสะดิ้งได้ไหม อีตุ๊ด! ตอนแรกก็ว่าจะใจเย็น พูดดีๆ ดว้ ยหรอกนะ แตต่ อนนก้ี ชู กั รำ� คาญมงึ เตม็ ทแี ลว้ มงึ ถามวา่ ทำ� อะไรผดิ ใชไ่ หม ใช่ มึงผิด ผิดที่เกิดมาวิปริตผิดเพศยังไงล่ะ น่าขยะแขยงสิ้นดี มึงคิดว่า โลกนจี้ ะมรี กั แทใ้ หค้ นอยา่ งมงึ หรอื ไง โลกสวยจรงิ ๆ เลยนะ แมแ้ ตค่ รอบครวั ของมึงเองยังอายจนไม่เอามงึ เล้ย แล้วจะมาคาดหวงั ความร้งความรกั อะไร ปัญญาอ่อน หดั เจยี มตัวซะบ้าง!” คนถูกด่าทอสะอึกเพราะถูกจี้ใจด�ำอย่างแรง โลกสีกุหลาบที่เคยฝัน ไว้ถล่มทลายลงต่อหน้า ทผ่ี า่ นมาเขาคงเขา้ ใจผดิ ไปเองใช่ไหม คำ� กลา่ วทวี่ ่า รกั ทตี่ วั ตน รกั ที่ จติ ใจ โดยไม่สนใจเพศสภาพ ในท่สี ุดแล้วคงเป็นเพยี งแค่คำ� กล่าวสวยหรู ในโลกอดุ มคตสิ ินะ เพราะมนั ไม่เคยมีอยู่จรงิ ...ไม่เลยสกั นดิ ! “กจู ะพดู เปน็ ครง้ั สดุ ทา้ ย เอารถกมู าคนื ภายในวนั พรงุ่ น้ี แลว้ จากนนั้ จะไสหัวไปตายท่ไี หนก็ไป!” ค�ำสุดท้ายของหนุ่มคนรักคอื การสาปส่งให้ไปตาย จะมอี ะไรเลวร้าย ไปกว่านี้อีก ในระหว่างท่ีก�ำลังคิดว่าต้องท�ำอย่างไรต่อไป เสียงโทรศัพท์ มือถือก็ดังข้ึนอีกคร้ัง หน้าจอปรากฏเป็นช่ือของเพ่ือนสนิทท่ีเขารักท่ีสุด... ยิหวา เห็นแล้วก็ท�ำให้นึกถึงข้อความเสียงท่ีเธอท้ิงไว้ ยิหวาพูดถูก ถึงจะ ไม่มีคนรัก แต่เขายังมีเพื่อนคนนี้ เขาควรจะกลับไปหาเธอก่อน กลับไป ตัง้ หลักในเซฟโซน ตง้ั สตแิ ละค่อยๆ คดิ หาทางออกอย่างท่ีพวกเขาเคยทำ� ร่วมกนั ยามทมี่ ปี ัญหาต่างๆ ผ่านเข้ามา ใช่...เขาต้องกลับไปหาเธอ เมอ่ื ตดั สนิ ใจไดแ้ ลว้ คนคดิ ไดจ้ งึ เตรยี มจะเลยี้ วรถกลบั ทที่ างกลบั รถ ใต้สะพานข้างหน้า แต่โชคร้ายนักที่เขาไปไม่ถึง ก่อนจะถึงจุดหมายไม่กี่ ร้อยเมตร ในยามท่ีมือใหญ่ละจากพวงมาลัยเพียงชั่วเส้ียววินาทีเพ่ือป้าย

น ว ต า l 11 เช็ดน�้ำหูน้�ำตาท่ียังไหลลงมาไม่ขาดสายน้ัน เงาร่างของใครคนหนึ่งก็โผล่ พรวดพราดมาจากข้างทาง วงิ่ ตัดหน้ารถเขากะทนั หนั ในระยะกระช้ันชิด ทุกอย่างเกดิ ข้ึนเร็วมากจนไม่ทันได้ตง้ั ตัวด้วยซ�้ำ สารถหี นุ่มร้องลน่ั ตกใจแทบสน้ิ สติ กดเบรกจมมดิ เพอ่ื หา้ มลอ้ ใหห้ ยดุ แตต่ อ่ ใหท้ ำ� เชน่ นน้ั แลว้ เขากไ็ ม่อาจหยดุ รถได้ดงั ใจอยู่ดี ท้ายท่ีสดุ เขาจึงเลือกหักพวงมาลยั หลบใน วนิ าทสี ดุ ทา้ ย ซง่ึ กไ็ มน่ า่ จะทนั กาลเพราะเขาไดย้ นิ เสยี งดงั ปงั คลา้ ยกระโปรง หน้าชนเข้ากับร่างปริศนาอยู่ดี ไม่มีเวลาส�ำรวจดูร่างน้ันว่าเป็นตายร้ายดี อยา่ งไรดว้ ยซ้�ำ รถยนตข์ องเขากพ็ งุ่ แฉลบตามแรงหกั เลย้ี วออกไปชนเขา้ กบั ต้นไม้ข้างทางเต็มแรง! เข็มขดั นิรภยั ท่ชี ายหนุ่มคาดไว้ทำ� หน้าทไี่ ด้เป็นอย่างดี มันกระตุกร้ัง ร่างหนาไว้กับเบาะทันที ป้องกันไม่ให้ตัวเขากระเด็นออกไปนอกรถ แต่ก็ นนั่ ละ เขาโชคไม่ดเี ท่าไร เพราะแม้เขม็ ขัดนิรภัยจะท�ำงาน แต่ถงุ ลมนริ ภยั กลับขัดข้องไม่ท�ำงานเสียอย่างน้ัน ท�ำให้พวงมาลัยกระแทกเข้าที่หน้าอก อย่างแรง ร่างกายถูกอัดติดกับรถยนต์ บู้บี้ราวกับกระป๋องน�้ำอัดลมท่ีถูก เหยยี บ หนาวเหลือเกิน ทง้ั เจบ็ ทง้ั หนาว เขากำ� ลงั จะตายแล้วหรือ ดวงตาของคนทน่ี ง่ั อยหู่ ลงั พวงมาลยั เรมิ่ หรป่ี รอื พรา่ มวั ลงไปเรอื่ ยๆ ลมหายใจของเขาแผ่วเบาลงไปทุกขณะ นึกถึงเพ่ือนรักด้วยความ โทมนสั ยงิ่ นา่ แปลกทคี่ นเรามกั ตระหนกั ถงึ สง่ิ ส�ำคญั หรอื คนสำ� คญั เมอ่ื ยาม สายไป ‘ขอโทษนะ ยหิ วา ฉันคงกลบั ไปหาแกไม่ได้แล้ว’ ทว่าความโศกเศร้าน้ีคงไม่ได้มาจากหัวใจคนที่ติดอยู่ในซากรถเพียง คนเดียว แต่ยังมาจากอกี ร่างหนึง่ ซ่ึงนอนจมกองเลอื ดอยู่บนพ้นื ถนนด้วย ท่ามกลางโลหิตสีแดงฉานน่ากลัวที่ซึมไหลออกมาจากศีรษะ กรอบ แว่นตาที่สวมแหลกละเอยี ด ร่างของชายหนุ่มนอนแผ่หลาอยู่ตรงนัน้ เจ็บ ร้าวและบอบช้�ำไปทงั้ ร่างจากการถกู รถยนต์พุ่งชนอย่างแรง อย่าว่าแต่ขยบั

12 l พ ร ห ม ยิ ห ว า ไปไหนเลย แค่บงั คบั ตวั เองให้หายใจต่อก็ยากนกั มันรวยรนิ ลงเร่อื ยๆ ด่งั เปลวเทยี นแสงรบิ หร่ีทใ่ี กล้ถงึ เวลามอดดบั เขากำ� ลังจะตายใช่ไหม น่าเสยี ดาย...ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ เขาคงจะรบี ทำ� ในสิ่งที่อยากจะท�ำ รีบพูดในสิ่งท่อี ยากพดู เปลือกตาหนักอ้ึงค่อยๆ ปิดลง บดบังภาพพระจันทร์สีเลือดกลาง ฟากฟ้า เหลอื เพียงความมดื มดิ ร่างหนากระตกุ เฮอื ก ทิ้งนำ้� ตาหยดสดุ ท้ายร่วงผล็อย ก่อนจะแน่น่งิ ไปในท่ีสดุ ‘ความตาย’ งนั้ หรือ ถ้าเขามีโอกาสอกี ครง้ั กค็ งจะดีสินะ’

๑ โอกาสอกี คร้ัง หากจะจัดอันดับความเลิศเลอของชีวิตใครสักคนแล้ว ยิหวา เชื่อว่า ชีวิตของ ‘จิณณ์ จิรนนท์’ เพื่อนสนิทของเธอน่าจะถูกจัดไว้ใน อันดับต้นๆ แน่ เพราะนอกจากจะมีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลาชวนกร๊ีดตาม สมยั นยิ มแนวโอปปา้ แลว้ เขายงั มคี วามสามารถรอบดา้ น ทง้ั รา่ เรงิ เปน็ มติ ร เรียนดี กีฬาเด่น ดนตรีถนัด ครบเคร่ืองชายในฝันอย่างท่ีสาวๆ ทุกคน ใฝ่ฝันหา เม่ือสมัยเรียนมัธยมต้นเขายังเคยมีแม้กระท่ังกลุ่มแฟนคลับ เป็นของตวั เองด้วยซ�ำ้ ‘พี่จณิ ณ์ พีจ่ ิณณ์ขา หนั มาทางนห้ี น่อยค่ะ กรีด๊ !’ ภาพกลมุ่ แฟนคลบั นกั เรยี นหญงิ ทส่ี ง่ เสยี งกรด๊ี กรา๊ ดตดิ สอยหอ้ ยตาม เขาไปเกือบทุกท่ีนั้นเป็นเครื่องการันตีความฮอตปรอทแตกของเขาได้เป็น อย่างดี แต่ก็น่ันละ เรื่องเหล่าน้ีกลายเป็นอดีตไปเสียแล้ว เมื่อก้าวสู่ช่วง มัธยมปลายจิณณ์ก็เริ่มค้นพบตัวเอง และเปิดเผยความเป็น ‘องค์แม่’ สู่ สายตาสาธารณชนอย่างเต็มทเ่ี มอ่ื เข้ามหาวิทยาลยั ‘ฉันเบิกเนตร โตเป็นสาวแล้วย่ะ!’

14 l พ ร ห ม ยิ ห ว า เขามกั จะแซวตวั เองอย่างนที้ กุ ครง้ั ทม่ี คี นมาถามถงึ การเปลยี่ นแปลง นี้เพราะรู้สึกเสียดาย ที่จริงแล้วมันไม่ใช่การเปล่ียนแปลงหรอก แต่คือ พฒั นาการตา่ งหาก เปน็ พฒั นาการทยี่ หิ วารว่ มยนิ ดไี ปดว้ ย รสนยิ มทางเพศ ของเพ่ือนจะเป็นอย่างไรกไ็ ม่สำ� คัญ เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็ยังคงเป็นเพอ่ื น สนิทและหุ้นส่วนธุรกิจท่ีดีท่ีสุดของเธอ ไม่ว่าจะในฐานะ ‘จิณณ์’ หรือ ‘จินนี่’ ผู้ซึ่งมีจิตวิญญาณขององค์แม่มาดอนนาและเลดี้กาก้ามาประทับ รวมกนั ก็ตาม ‘Hoo, Like a virgin! Touched for the very first time~’ ทุกๆ เช้าก่อนเปิดร้านเส้ือผ้าท่ีเธอและจิณณ์หรือจะเรียกให้ถูกต้อง กวา่ คอื จนิ น่ี เป็นหนุ้ สว่ นรว่ มกนั นน้ั หญงิ สาวจะไดย้ นิ เพลงฮติ ตลอดกาล ของมาดอนนาดงั แว่วมาแต่ไกลเสมอ คร้ันพอผ่านประตเู ข้าไป ร่างสงู ใหญ่ ของเพ่ือนสนิทที่อยู่ในชุดแฟช่ันหลุดโลกซ่ึงมีเลดี้กาก้าเป็นแรงบันดาลใจ ก็จะพุ่งตัวจากหลังเคาน์เตอร์เข้ามากอดรัดทักทายเธอ แล้วตามด้วยการ เมาท์มอยอปั เดตกอสสปิ ฮิตต่างๆ ทเ่ี ขาเรยี กมันว่า ‘ตัง้ เตา’ ซ่ึงก็ไม่รู้ว่าไป สรรหาหวั ขอ้ มาจากไหนนกั เพราะไมเ่ คยซำ้� กนั เลยสกั ครง้ั แจกความสดใส ยามเช้าให้เธอได้ย้ิมและหวั เราะทกุ วัน ‘แก๊~อีหวา มาต้ังเตาเร้ว พนักงานชายคนใหม่ในชอปเส้ือที่ช้ันสาม ล้อหล่อละแก แกมัวแต่น่ังเฝ้าร้านเลยยังไม่เห็นละสิท่า ฉันไปส่องมาแล้ว หล่อววั ตายควายล้มมาก หน้างี้ไซ้ใส ฉันน่ีใจบางไปหมดแล้ว ชอปนค้ี อื ดี คือปัง!’ ‘เดย๋ี วๆ ปังปินาศน่ะสิ ชอปเสอ้ื ที่ชน้ั สามนนั่ น่ะมนั ร้านคู่แข่งเราเลย นะยะ แกจะท�ำอะไรก็ได้ แต่แกจะชมร้านคู่แข่งแบบน้ีไม่ได้!’ หญิงสาว แหวใส่ทเี ล่นทจี รงิ แต่เพื่อนสนิทกไ็ หวไหล่อย่างไม่ยีห่ ระอยู่ดี ‘ฉันไม่นับผู้หล่อๆ งานดีอย่างนี้เป็นคู่แข่งย่ะ’ ‘แรด!’ ‘แรดแต่ไม่ร่าน คนั ธมาศนิดหน่อยพอเป็นสีสัน’

น ว ต า l 15 ยหิ วายู่ปากใส่ เพราะความทใ่ี กล้ชิดกับเขามานาน จึงพอเข้าใจศัพท์ แสงในวงการน้ีอยู่บ้าง ‘คนั ธมาศ’ มคี วามหมายคล้ายคำ� ว่า ‘คัน’ คอื เรยี ก เพศที่สามที่ท�ำตัวอยากผู้ชายแบบไม่อายสังคม จินนี่น่ะคันธมาศเล็กน้อย พอใหน้ า่ รกั เทา่ นนั้ เอง ขอ้ นเ้ี ธอรดู้ ี เขาอาจจะท�ำตวั แรง พดู จาแรงไปบา้ ง แต่ เอาเข้าจริงก็ไม่เคยท�ำตัวไม่ดีหรือเส่ือมเสียเลยสักคร้ัง แต่ถึงจะรู้อย่างนั้น ก็อดแหย่เพื่อนไม่ได้ ‘ซงุ แหล’ เธอลากเสยี งยาว โตต้ อบเพอื่ นดว้ ยศพั ทใ์ นวงการเดยี วกนั กลบั บ้าง ‘ระวังเถอะ ตายไปแล้ว ตกนรกแน่ๆ!’ คนถูกหาว่า ‘โกหก’ คว�่ำปากร้อยแปดสิบองศา ตีแขนคนช่างแหย่ ดังเพยี ะ ‘อีหวา อเี พ่ือนบ้า ตกนรกบ้านแกน่ะสิ ฉันพดู จริงนะ ถึงฉันจะชอบ มองผหู้ ลอ่ ๆ แตจ่ รงิ ๆ แลว้ ฉนั รกั เดยี วใจเดยี วจะตายไป แกกน็ า่ จะรดู้ นี ี่ จน ปา่ นนฉี้ นั ยงั เปน็ สาวพรหมจรรย์ Like a virgin...touched for the very first time อยู่เลย’ เขาออกเสียงท้ายประโยคเป็นท�ำนองเพลงของศลิ ปิน โปรด เน้นย�้ำความบริสุทธิ์ผุดผ่องของตัวเองซึ่งยังรอให้ใครสักคนเข้ามา ท�ำลายมัน ‘เม่ือไรน้อท่ีใครคนน้ันจะมากระท�ำย�่ำยีความบริสุทธ์ิของฉันให้พัง ป่นปี้ ฉนั รอจนเหนยี งจะยานอยู่แล้ว เฮ้อ’ ‘โอ๋ๆ ไม่ร้องนะ เดี๋ยวเมกอปั ละลายหมด’ ยหิ วายม้ิ แฉ่ง เข้าไปกอด ปลอบเพ่ือนยกใหญ่ ไม่รู้ว่าต้งั ใจปลอบจริงๆ หรือแค่อยากจะหยอกเพอ่ื น กันแน่ บางทีการที่เขาเป็นจินน่ีมันก็ดีเหมือนกัน เธอชอบท่ีเขาเป็นแบบนี้ มากกว่านิดหน่อย เพราะหากเขายงั เป็นจิณณ์ ต่อให้สนทิ สนมอย่างไร แต่ ชายหญิงต้องมีระยะห่างระหว่างกัน พอกลายเป็นจินน่ี ระยะห่างเหล่าน้ัน กห็ ายไปโดยปรยิ าย เพราะตา่ งคนตา่ งคดิ วา่ เปน็ เพศเดยี วกนั จงึ กลา้ ลอ้ เลน่ ถกู เนอื้ ตอ้ งตวั กนั ไดอ้ ยา่ งสนทิ ใจกระทงั่ เขา้ นอกออกในทพ่ี กั ของกนั และกนั

16 l พ ร ห ม ยิ ห ว า ได้ตลอดโดยไม่คดิ อะไร แต่ก็นัน่ ละ บางครงั้ คนภายนอกทไ่ี ม่รู้ข้อเทจ็ จรงิ เพียงพอกเ็ ข้าใจไปว่าเธอท้งั สองเป็นคู่รักกนั หนักหน่อยกส็ ามภี รรยา เธอ คดิ วา่ มนั เปน็ เรอ่ื งขบขนั ดี แตจ่ นิ นก่ี ลบั ไมข่ ำ� ดว้ ยเทา่ ไร แทบจะกรดี๊ ใสห่ นา้ คนพวกน้ัน ‘บา้ บอ ฉนั กบั แกนะ่ หรอื โอย๊ ขนลกุ คดิ ไดไ้ ง ฟา้ จะผา่ เอานะ่ สิ ฉนั ไม่กินพวกสปีชสี ์เดยี วกนั ย่ะ!’ ไม่รู้ว่าเพราะกลัวจะมีคนเข้าใจผิดอีกหรือเปล่า แต่ในเวลาไม่นาน จนิ นกี่ ห็ าหนมุ่ ร่นุ นอ้ งมาเดนิ ควงได้ สวตี กนั จนยหิ วาร้สู กึ อจิ ฉาเลก็ ๆ ท�ำให้ เธออยากรีบหาแฟนเป็นตัวเป็นตนจะได้สวีตอย่างน้ีบ้างเช่นกัน แต่ในทาง ปฏิบัติท�ำได้ยากนัก จนเธอถอดใจเลิกหาไปในที่สุด และเปลี่ยนมาช่วย เชยี ร์เพ่อื นแทน ‘แล้วแกกบั น้องแม็คเป็นยงั ไงบ้าง คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว’ พอถามไถถ่ งึ แฟนหนมุ่ คนปจั จบุ นั ซง่ึ รจู้ กั กนั ผา่ นโลกออนไลน์ หนมุ่ หล่อหวั ใจสาวก็ท�ำท่าเอียงอายทันที ‘กด็ ี รกั กนั ดเี หมอื นเดมิ แต่ต่อใหฉ้ นั ออ่ ยรอ้ ยแปดกระบวนทา่ ยงั ไง นางก็ยงั ไม่ยอมรุกบกุ ท�ำลายความจน้ิ ของฉันเสยี ทเี นีย่ !’ แมท้ ผ่ี า่ นมาจนิ นจ่ี ะมแี ฟนมาแลว้ หลายคนดว้ ยความทเ่ี ปน็ คนหนา้ ตา ดี แตก่ เ็ หมอื นบญุ มี ทว่ากรรมคอยบงั เพราะเมอื่ จะถงึ เวลาเขา้ ด้ายเข้าเขม็ ทีไร ก็มักจะมีเหตุอื่นมาแทรกแซง โดนคนอ่ืนแย่งแฟน ‘ปาดหน้าเค้ก’ บา้ งละ โดนบอกเลกิ บา้ งละ ทา้ ยทสี่ ดุ เขากเ็ ลยยงั ไมไ่ ดถ้ กู พรากความบรสิ ทุ ธ์ิ สมดงั ใจหวังสักที แต่กบั แฟนหนุ่มคนนี้ เขามีความหวงั มากกว่าคนก่อนๆ ตงั้ ปณธิ านมน่ั วา่ ตอ้ งโดนเผดจ็ ศกึ พรากพรหมจรรยใ์ หไ้ ดก้ อ่ นถงึ วนั แตง่ งาน ใช่...ฟังไม่ผิดหรอก แต่งงาน! จินน่ีรักและจริงจังกับผู้ชายคนน้ีมากจนวางแผนจะแต่งงานกัน ถ้า มนั เป็นความสุขของเพือ่ น เธอพร้อมสนบั สนุนอยู่แล้ว แต่ก็น่ันละ เธอเริ่ม ไม่แน่ใจแล้วว่า ชายคนนี้รกั เพอ่ื นของเธอจรงิ ๆ หรอื ไม่ เพราะพฤตกิ รรม

น ว ต า l 17 ชว่ งหลงั ๆ มานเี้ รมิ่ ออกอาการแปลกพกิ ล ไมว่ า่ จะเปน็ ค�ำพดู ทา่ ทาง สายตา รวมถึงเร่ืองท่ีคอยแต่จะยกข้ออ้างมาสารพัดเพื่อให้เพ่ือนของเธอโอนยก สินทรัพย์ต่างๆ ให้ทีละอย่างสองอย่างด้วย ล่าสุดได้ยินว่าเป็นรถยนต์ แสนรักของเพอ่ื น ยหิ วารสู้ กึ เปน็ หว่ ง กลวั วา่ เพอื่ นจะถกู หลอก แตก่ ไ็ มก่ ลา้ พอจะเขา้ ไป จนุ้ จา้ นในความสมั พนั ธข์ องเพอ่ื นและคนรกั จงึ ไดแ้ ตค่ อยดอู ยหู่ า่ งๆ อยา่ ง หว่ งๆ และพยายามเตอื นใหเ้ ขาระวงั ตวั จนิ นรี่ บั ปากวา่ จะระวงั แตก่ เ็ ทา่ นน้ั เพราะสดุ ท้ายเขาก็พ่ายแพ้ต่อคำ� ชกั จูงหวานหูของแฟนหนุ่มอยู่ดี ‘ผมรักพ่ีจินน่ี โอนรถให้ผมแล้ว เราจะกลายเป็นคนคนเดียวกัน นะครบั ’ ‘จรงิ หรือแมค็ เธอไม่ได้หลอกพใี่ ช่ไหม’ ‘จริงสิครับ ที่ผ่านมาผมยังพิสูจน์ความจริงใจของผมไม่พออีกหรือ เดือนหน้าเราจะแต่งงานกัน ต่อไปนี้พี่ไม่ต้องกังวลเร่ืองอะไรอีกแล้วนะ เราจะเป็นโลกท้ังใบให้กันและกันตลอดไปครับ ผมสัญญา’ มีคนกล่าวไว้ว่า ‘ความรักท�ำให้คนตาบอด’ แต่แท้จรงิ แล้วความรกั ไมไ่ ดท้ ำ� ใหค้ นตาบอดหรอก คนเราตา่ งหากทย่ี อมตาบอดเพอื่ ความรกั จนิ นี่ ยอมปิดตาตวั เองข้างหนง่ึ เพ่อื คนรกั เพยี งเพ่อื จะได้ทำ� ส่งิ ทฝี่ ัน ‘ฉันรู้ว่าแกเป็นห่วง แต่ครั้งนีจ้ ะเป็นครง้ั สุดท้ายแล้ว ฉันกบั น้องเขา จะได้มคี วามสขุ กนั แล้วละ’ และมันก็เป็นครัง้ สดุ ท้ายจรงิ ๆ เป็นครั้งสุดท้ายทไี่ ด้เห็นหน้าคนรกั ครั้นพอได้รับรถยนต์แล้ว จินนี่ก็ถูกท้ิงทันที ไม่ใช่แค่หมดรัก แต่ ผู้ชายคนน้ไี ม่เคยรักเพื่อนของเธอมาต้งั แต่แรก ทุกสิง่ เป็นอย่างทเี่ ธอกงั วล ท่ามกลางน�้ำตาของเพื่อนที่ร้องไห้จนน�้ำตาแทบเป็นสายเลือด ยิหวารู้สึก เสียใจตามเขาไปด้วย แต่มันยังไม่ถึงที่สุด เพราะสิ่งที่เธอเสียใจมากกว่า คือการที่เธอเกือบต้องสูญเสียเพ่ือนไปจากเหตุการณ์น้ีโดยที่เธอช่วยอะไร เขาไมไ่ ด้ นบั ตงั้ แตพ่ อ่ แมข่ องเธอเสยี ชวี ติ ไปเมอื่ หลายปกี อ่ น เธอกเ็ หลอื แต่

18 l พ ร ห ม ยิ ห ว า จินน่ี เพื่อนสนิทคนนีค้ นเดยี วนี่ละที่เธอถอื ว่าเป็นคนสำ� คญั ในชีวิตของเธอ เพราะฉะนน้ั เธอจงึ ไม่อยากสูญเสียเขาไปเลย “แกนอนนานเกินไปแล้วนะ ยายเพื่อนตวั ดี ตื่นได้แล้ว” ท่ามกลางสายระโยงระยางของอุปกรณ์ช่วยชีวิต หญิงสาวกุมมือ สหายรักไว้ น�้ำตาใสหล่ังรินจากนัยน์ตาคู่สวย ชุ่มโชกใบหน้ารูปไข่ให้ หม่นหมองลงถนดั ตา เธอไม่รู้ด้วยซ้�ำว่าตนเองมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้อย่างไร สติการรับรู้ ของเธอดับไปกะทันหันต้ังแต่ท่ีได้รับแจ้งข่าวว่าเพ่ือนประสบอุบัติเหตุทาง รถยนต์ แมจ้ ะรอดมาไดเ้ พราะพลเมอื งดผี า่ นไปพบแลว้ นำ� ตวั สง่ โรงพยาบาล แต่อาการก็สาหัสจนต้องรักษาตัวในห้องไอซียูหลายวัน เธอเทียวมาเยี่ยม เพอื่ นทกุ วนั ไมเ่ คยขาด เฝา้ ภาวนากบั สงิ่ ศกั ดสิ์ ทิ ธข์ิ อใหเ้ พอ่ื นฟน้ื ขน้ึ มาเสยี ที ท้ังเป็นห่วง ท้ังกลัวว่าเขาจะโดดเด่ียว เพราะนอกจากเธอ ลูกน้อง และ ผบู้ รหิ ารของหา้ งสรรพสนิ คา้ ซงึ่ พวกเธอเชา่ พน้ื ทเี่ ปดิ ชอปแลว้ กแ็ ทบไมม่ ใี คร อนื่ มาเยยี่ มเขาเลย ไม่ว่าจะเปน็ อดตี แฟนหน่มุ ซงึ่ ไรจ้ ติ สำ� นกึ จนไม่คดิ จะมา ดดู ำ� ดูดี หรอื แม้แต่ครอบครวั ของเขา... ในล็อบบีของโรงพยาบาล ยิหวาน่ังถอนหายใจเฮือกเป็นรอบที่ร้อย อยู่บนม้านัง่ มองโทรศัพท์ในมืออย่างลงั เล คดิ ไม่ตกว่าควรจะโทร. ไปแจ้ง ข่าวให้บิดาของสหายทราบอีกครั้งดีหรือไม่ เพราะครั้งก่อนที่โทร. ไปไม่ ประสบความสำ� เรจ็ เท่าทค่ี วร บดิ าเพ่ือนกระแทกสายใส่เธอก่อนท่ีจะได้เล่า อะไรด้วยซำ้� เพยี งแค่ได้ยนิ ว่าเป็นเร่อื งของบตุ รชาย เขากต็ ัดบท ปฏิเสธท่ี จะรบั ฟังทุกอย่าง ‘ถ้าเป็นเร่อื งของเด็กคนนั้นละก็ ผมไม่อยากคุย ไม่ต้องโทร. มาอีก’ จินนแ่ี ละบิดามปี ัญหาไม่ลงรอยกนั มานาน เธอทราบดี เพอ่ื นคงจะ โกรธแน่หากรู้ว่าเธอแอบติดต่อบิดาของเขา ทั้งๆ ที่เคยส่ังห้ามไว้เด็ดขาด แลว้ แตก่ ารทบ่ี ตุ รชายคนเดยี วตอ้ งมาบาดเจบ็ อยา่ งนี้ อยา่ งนอ้ ยคนเปน็ พอ่

น ว ต า l 19 กค็ วรมสี ทิ ธไ์ิ ด้รบั ร้ไู มใ่ ชห่ รอื ไมว่ า่ จะมาหรอื ไม่มาเยยี่ ม หรอื สหายจะโกรธ เป็นฟืนเป็นไฟยามทีฟ่ ื้นข้ึนมาอย่างไรก็ตาม แต่น่คี ือส่งิ ท่ีเธอต้องทำ� พอได้ ข้อสรุปแล้วยหิ วาจงึ คดิ จะต่อสายหาบิดาของเพ่อื นอกี คร้งั ทว่ายังไม่ทันได้ ทำ� อย่างนน้ั พยาบาลก็โทร. มาแจ้งข่าวดีเสียก่อน “คณุ คะ คนไข้รู้สึกตัวแล้วนะคะ” “จะ...จรงิ หรือคะ!” ยิหวาละล่�ำละลกั ถาม ลืมสิน้ ทุกส่งิ อย่าง โลกท้ังใบพลนั สว่างวาบ “จรงิ ค่ะ ตอนน้ีอาจารย์หมอก�ำลังตรวจอาการให้อยู่ เดีย๋ วอีกสักพกั คณุ มาเยี่ยมเขาได้เลยนะคะ” หญงิ สาวกลา่ วขอบคณุ ผแู้ จง้ ขา่ ว ปาดนำ้� ตาแหง่ ความปตี ิ รบี กลบั ไป ยังห้องพักผู้ป่วย ค�ำภาวนาของเธอเป็นผลแล้ว ในท่ีสุดเพื่อนรักของเธอก็ฟื้นเสียที... ยิหวาคิดอย่างแช่มช่ืน โดยท่ีไม่รู้เลยว่า การฟื้นขนึ้ มาคราวนข้ี องเขาจะเป็น จุดเร่ิมต้นของเรื่องราวแปลกแต่จริง ที่ท�ำให้หัวใจของเธอเปลี่ยนแปลงไป ตลอดกาล! เขาตายแล้วหรือ ภาพสุดท้ายทเี่ ขาเหน็ คือแสงไฟหน้ารถสว่างจา้ เขากำ� ลังจะข้ามถนน แต่จู่ๆ รถยนต์คนั น้ันก็พุ่งเข้ามาชนเตม็ แรงจนทำ� ให้เขากระเด็นเกลือกกลง้ิ ไปตามแนวถนน เลือดสแี ดงไหลเป็นทาง แล้วทกุ อย่างก็พลันมดื ดบั ลง ใช่สนิ ะ ความมืดอันเหน็บหนาวน้ี เขาคงตายแล้วจริงๆ ว่าแต่ทน่ี ่ีท่ไี หน นรกหรอื ไม่สิ คงต้องเป็นสวรรค์แน่ ถึงจะเคยตบ มดตบแมลง จ�ำบทสวดมนต์อะไรไม่ค่อยจะได้ และไม่ได้เข้าวัดเข้าวาเป็น อาจณิ แตเ่ ขากไ็ มเ่ คยท�ำเรอื่ งเลวรา้ ยถงึ ขนั้ ตอ้ งตกนรกหมกไหมเ้ ลยสกั ครงั้ รวมๆ แล้วก็น่าจะพอมีคุณสมบัติไปสวรรค์ได้อยู่ แต่ท้ังหมดเป็นเพียง จนิ ตนาการเท่านั้น เพราะเม่ือเขาตัง้ สตไิ ด้ และภาพในสายตาเริ่มชัดเจนข้ึน

20 l พ ร ห ม ยิ ห ว า โดยไมต่ อ้ งพงึ่ แวน่ สายตาเหมอื นอยา่ งทเี่ คยเปน็ เขากพ็ บวา่ ตวั เองยงั ไมต่ าย แต่นอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล โดยมีทีมแพทย์และพยาบาลรมุ ล้อม “ไมม่ เี ลอื ดออกแล้วนะครบั แผลแหง้ ดี ถ้าคนไข้ไม่มอี าการอะไรอนื่ แทรกซ้อน วันพรุ่งน้ีน่าจะกลบั บ้านได้” นายแพทยใ์ นชดุ กาวนส์ ขี าวสะอาดตาพลกิ อา่ นบนั ทกึ การตรวจในมอื โดยมหี ญงิ สาวตวั เลก็ ๆ คนหนงึ่ ซงึ่ เขาไมร่ จู้ กั กม้ ศรี ษะไหวป้ ลกๆ ซ้�ำแลว้ ซำ้� อกี ด้วยอาการดอี กดใี จเป็นอย่างมาก “ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากๆ เลยนะคะ” “ไมต่ อ้ งขอบคณุ หรอกครบั มนั เปน็ หนา้ ทขี่ องผมอยแู่ ลว้ ทต่ี อ้ งรกั ษา คนไข้ ตวั คนไข้เองกเ็ ข้มแข็งมากเหมือนกัน เพราะเข้มแขง็ เขาจงึ รอดชีวติ มาได้ครบั ” รอยยม้ิ สดใสของนายแพทยส์ ง่ ใหใ้ บหนา้ คมคายภายใตก้ รอบแวน่ ตา ของเขายิง่ ดหู ล่อเหลามากขึ้นไปอีก ออื้ หือ งานดี งานละเอยี ดจรงิ ๆ! ยิหวาอาจไม่ใช่ผู้หญิงที่บ้าคนหล่อก็จริง แต่พอเจออย่างน้ีก็อดเขิน ในใจไม่ได้ เพราะนานๆ ทีจะได้รับรอยยิ้มจากหนุ่มหล่อลากตรงๆ เช่นน้ี หากไม่นบั เพ่อื นหนุ่มหวั ใจสาวของเธอละกน็ ะ อย่างไรก็ตาม ฟ้าไม่เข้าข้างให้เธอได้มองหน้าหล่อๆ ของคุณหมอ นานเกนิ ไป เพราะในนาทตี อ่ มา พยาบาลคนหนง่ึ กเ็ ดนิ เขา้ มารายงานเขาดว้ ย ความร้อนใจ “อาจารยช์ ารศิ คะ คนไขเ้ ตยี งสองทถ่ี กู ยงิ เขา้ หวั ใจเมอ่ื คนื วนั กอ่ น ฟน้ื แล้วนะคะ แต่เอ่อ...” “อ้อ สาวน้อยคนนน้ั เธอท�ำไมหรอื ” “เธออาละวาดใหญ่เลยค่ะ พยายามจะถอดสายระบายเลือดออก ใหไ้ ด้ ไมม่ ใี ครรบั มอื เธอไดเ้ ลย ไมท่ ราบวา่ อาจารยจ์ ะชว่ ยไปดเู ธอใหห้ นอ่ ย ได้ไหมคะ”

น ว ต า l 21 พยาบาลขอร้องอย่างหนกั ใจ กไ็ ม่รู้เหมอื นกนั ว่าคนไข้เตยี งสองทว่ี ่า คือใคร แต่คงจะเป็นเคสส�ำคัญของนายแพทย์แน่เชียว เพราะเขาหัวเราะ ออกมาอย่างเอน็ ดทู ัง้ ทนี่ ัยน์ตายงั วาววับ รีบตกปากรบั คำ� ว่าจะไป ‘กำ� ราบ’ ไม่สิ ดอู าการของคนไข้รายนัน้ ให้ แต่กไ็ ม่ลมื ท่จี ะหันมาลาทางน้ีด้วย “ถา้ อยา่ งนนั้ ผมขอตวั ไปดคู นไขร้ ายอนื่ กอ่ นนะครบั ถา้ มอี ะไรกเ็ รยี ก ผมหรือพยาบาลได้เลย” “ค่ะ ขอบพระคณุ นะคะ” ยิหวายกมือไหว้เขาอีกคร้ัง เม่ือทีมแพทย์และพยาบาลออกไปจาก ห้องแล้ว หญิงสาวจึงได้ฤกษ์หันมาสนใจคนป่วยบ้าง ร่างเล็กบางในชุด เสื้อยืดสีชมพูกับสกินนียีนพับขาคลุมทับด้วยเส้ือคลุมสีขาวรีบปราดมาหา สหาย เท้าเล็กๆ ภายใต้รองเท้าผ้าใบสีเดียวกันนั้นหยุดนิ่งที่ข้างเตียง ชายหนุ่ม ก่อนมองอย่างสงั เกตสงั กา สหี นา้ ของจนิ นด่ี ดู ขี น้ึ มาก ไมซ่ ดี ขาวราวกระดาษแถมมสี เี ลอื ดขนึ้ มา จนเกือบจะเป็นปกติแล้ว อาการคงดีขึ้นจนจวนจะกลับบ้านได้แล้วจริงๆ ทวา่ แววตาทเี่ ขามองมา เธอรสู้ กึ วา่ มนั แปลกไปอยา่ งไรไมร่ ู้ แตแ่ ปลกไปตรง ไหน เธอเองก็อธิบายไม่ถูก จนสุดท้ายต้องสลัดความคิดดังกล่าวออกไป และสรปุ ว่าเธอเพียงแต่คดิ มากไปเองเท่านั้น “ไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม ยงั เจบ็ ตรงไหนอกี หรอื เปล่า” ยายขาส้ันนี่ใครกัน ชายหนุ่มสงสัย พยายามจะขยับตัวแต่ร่างกาย กห็ นกั องึ้ เกนิ กวา่ จะทำ� อยา่ งนนั้ จนกลายเปน็ เกๆ้ กงั ๆ ไมเ่ ปน็ ตวั ของตวั เอง อาจเป็นเพราะเขานอนไม่ได้สติมานานกระมังจึงท�ำให้รู้สึกไม่ชินกับสภาพ ร่างกายหลังประสบอุบตั ิเหตุ “ไม่เป็นไรแล้ว” แม้จะไม่รู้ว่าอกี ฝ่ายเป็นใคร อาจจะเป็นพยาบาลส่วนตัวทถี่ กู จ้างมา หรอื อะไรอยา่ งนนั้ แตเ่ ขากย็ งั อตุ สา่ หต์ อบดว้ ยดี ซงึ่ กไ็ มร่ วู้ า่ คดิ ผดิ หรอื เปลา่ ครั้นพอได้ยินว่าเขาไม่เป็นอะไรแล้ว หญิงสาวก็ได้โอกาสสวดเขาเสียยับ

22 l พ ร ห ม ยิ ห ว า อย่างกับอดั อนั้ ตันใจมาแรมปี “ยายจนิ น่ี ยายเพอ่ื นตวั แสบ แกกลา้ ท�ำอยา่ งนกี้ บั ฉนั ได้ยงั ไง รไู้ หม ว่าฉันเป็นห่วงแกมากแค่ไหน ฉันเตือนแกแล้วไหมเล่าเร่ืองผู้ชายคนน้ัน สดุ ท้ายพอแกต้องมาเจบ็ ตัวอย่างน้ี น้องแม็คคนชาตชิ ว่ั สารเลวของแกเคย มาเสียใจด้วยไหม ก็ไม่! มีแต่ฉันนี่ละที่ร้องไห้ตาบวมให้แกทุกวัน ถ้าแก ตายไป ฮือๆ ฉันจะอยู่ยังไง คิดสิคิด!” พูดจบก็โถมตัวกอดรัดเขาแล้ว ร้องไห้โหยหวนปานจะขาดใจเสยี อย่างนน้ั โดยไม่สนใจสหี น้าตกตะลึงของ เขาแม้สกั นิดเดียว ผู้หญิงคนน้ีเป็นใครกัน แล้วจินนี่ล่ะ ท�ำไมเธอถึงเรียกเขาว่าจินน่ี พบั ผ่าส.ิ ..นม่ี ันเรอ่ื งอะไรกัน ไม่เหน็ จะเข้าใจเลย! หลังจากทนฟังเสียงโหยหวนของสาวเจ้านำ้� ตามาได้สักพัก คนป่วย กท็ นไม่ไหวอีกต่อไป รบี ผลักเธอออกห่างพร้อมเอ็ดเสยี งเข้ม “หยุดร้องโหยหวนแล้วตั้งสติก่อนได้ไหมคุณ!” “สตหิ รือ” “ใช่ สติน่ะสต”ิ “ฉนั วา่ คนทค่ี วรตง้ั สตกิ อ่ นคอื แกตา่ งหาก แหมๆ ‘คณุ ’ งน้ั หรอื นแี่ ก สภุ าพกบั ฉนั ขนาดนตี้ งั้ แต่เมอื่ ไร” ยหิ วาถามกลบั อยา่ งฉงน รบี ยน่ื มอื มาองั ท่ีหน้าผากของสหายอย่างกับกลัวว่าเขาจะยังไม่หายเป็นปกติดี “นี่เป็น เอฟเฟกต์ของอุบัติเหตุด้วยหรือเปล่า สมองแกกระทบกระเทือนจนความ ทรงจำ� หายหรอื ไมส่ ิ ละครเกนิ อกี อยา่ งคณุ หมอกบ็ อกแลว้ วา่ แกบาดเจบ็ ที่ช่องอกเพราะโดนพวงมาลัยอัดกระแทกตอนขับชนต้นไม้เท่าน้ัน ไม่ได้ บาดเจ็บอะไรท่ีศรี ษะเลย ผลเอ็มอาร์ไอสมองก็ปกติดี ถ้าอย่างนน้ั แกจะมา ไมไ้ หนยะ อยากประชดฉนั ดว้ ยการท�ำหา่ งเหนิ เพราะงอนทฉ่ี นั ดา่ นอ้ งแมค็ ของแกหรอื ไงฮึ” “แม็คเมิคอะไร ไม่เห็นจะรู้เร่ือง อีกอย่างหน่ึงคงเกิดการเข้าใจผิด กนั แน่ เพราะผมไมไ่ ดเ้ ปน็ คนขบั รถชน แตเ่ ปน็ คนถกู ชนตา่ งหาก” ชายหนมุ่

น ว ต า l 23 ปัดมือเธอออกอย่างนึกร�ำคาญ เสียดาย หน้าตาก็น่ารักจ้ิมลิ้มดีแท้ๆ แต่ ท่าทางสตไิ ม่เตม็ เต็งอย่างน้คี งไม่ใช่พยาบาลส่วนตวั ทีถ่ ูกจ้างมาเป็นแน่ “แกเนี่ยนะถกู รถชน บ้าชัดๆ เพยี้ นไปแล้วหรอื ไง ถ้าเบลอมากนกั กไ็ ปนอนไป๊!” คนถกู ด่ากระแทกหน้าเหวอไปช่วั ขณะ “ขอโทษทีเถอะ คุณผู้หญิง ก่อนที่คุณจะด่าผมปาวๆ ช่วยอธิบาย ก่อนได้ไหมว่า คณุ เป็นใคร!” “ฉันเป็นใครน่ะหรือ เฮอะ ตลกมากเลยนะยะ ฉนั จะเป็นใครได้ล่ะ ฉันก็อีหวา เพอื่ นแกไง้!” “อีหวาไหน ไม่รู้จกั !” สน้ิ คำ� กลา่ ว ‘อหี วาไหนไมร่ จู้ กั ’ หญงิ สาวกช็ ะงกั ไปทนั ที จนิ นไี่ มเ่ คย ทำ� อยา่ งนก้ี บั เธอมากอ่ น ทง้ั สรรพนาม ‘คณุ ’ กบั ‘ผม’ โทนเสยี งเขม้ ๆ แมนๆ หรือท่าทีปัดมือเธอออกอย่างร�ำคาญนั่น อาการแปลกๆ เหล่านี้มีความ เป็นไปได้อย่างเดียว ถึงไม่อยากจะเช่ือก็คงต้องเช่อื แล้วสินะ “หรอื ว่า...” ยหิ วาชะโงกหน้าเข้าไปใกล้คนท่นี อนอยู่บนเตียง พินิจพจิ ารณามอง อีกฝ่ายอย่างถ่ีถ้วน คร้ันเม่ือเขาพยายามจะเอียงหน้าหลบ เพราะไม่มั่นใจ ว่าเธอคิดจะท�ำอะไร เธอก็ตะปบใบหน้าเขาหมับให้หันมาเผชิญหน้ากัน เสยี อย่างนั้น “คุณคิดจะท�ำอะไร” เสน้ ผมยาวประบา่ ของเธอเลอ่ื นไหลลงมาคลอเคลยี ทขี่ า้ งแกม้ ของเขา ตามการชะโงก รมิ ฝีปากสีสวยน่าจมุ พิตนั้นลอยเด่นอยู่ใกล้ตา มันเคลื่อน เข้ามาใกล้ริมฝีปากของเขาทุกขณะ จนเกือบจะแนบสนิทกันรอมร่อ และ ก่อนทส่ี ตสิ มั ปชัญญะด้านดีของเขาจะขาดผึง อีกฝ่ายกห็ ยุดกกึ พร้อมตบ ฉาดเข้าท่ขี ้างแก้มเขาอย่างแรงจนสะดุ้ง “น่คี ณุ ...!”

24 l พ ร ห ม ยิ ห ว า “หรือว่าแกไม่ได้แค่งอน แต่แกโกรธฉันจริงๆ ใช่ไหม เข้าใจละ แก ถึงได้ท�ำท่าทางประหลาดๆ กับฉันสินะ” ยิหวาหัวเราะร่วน พยายามสรุป สถานการณ์ “ไม่เอาน่า อย่าโกรธฉันเลย ทีฉ่ นั พดู เร่ืองแฟนเก่าแกกเ็ พราะ ฉันหวังดีหรอกนะ อีกอย่างฉันพูดผิดตรงไหนล่ะ ในเม่ือน้องแม็คของแก เลวจรงิ ๆ น่นี า ดกี นั เถอะนะ จินนี่ แกกร็ ู้ไม่ใช่หรือว่าฉนั รกั แกที่สดุ ในโลก พอแกท�ำห่างเหิน แอ๊บแมนใส่ฉันราวกับคนไม่รู้จกั กนั อย่างนี้ ฉนั เจ็บปวด หวั ใจจะแย่!” ไม่พูดเปล่า มือบางยังคว้ามือเขาหมับให้มาจับท่ีหน้าอกหน้าใจเธอ อกี ตา่ งหาก ราวกบั อยากจะใหพ้ สิ จู นว์ า่ หวั ใจของเธอก�ำลงั เจบ็ ปวดอยจู่ รงิ ๆ แต่โชคดที เ่ี ขายัง้ มอื ตวั เองทนั ไม่รู้ว่าเธอกระท�ำไปโดยไม่ย้ังคิดหรือจงใจจะอ่อยเขาอย่างรุนแรงก็ ไมท่ ราบ แตห่ ากเปน็ ไปได้ เขาไมอ่ ยากจะฉวยโอกาสกบั เธอหรอก มนั ไมใ่ ช่ นสิ ยั ของเขา ตอ่ ใหเ้ นนิ เนอื้ ทา่ ทางนมุ่ นมิ่ นนั่ จะชวนใหจ้ บั มากแคไ่ หนกเ็ ถอะ “ผมอยากพักผ่อน รบกวนคณุ ช่วยออกไปก่อนได้ไหม” ในเมอื่ ลองเซา้ ซแี้ ล้วไมไ่ ด้ผล ในทสี่ ดุ ยหิ วากย็ อมพยกั หนา้ แต่โดยดี เร่อื งหาทางง้อให้เพือ่ นหายโกรธคงต้องว่ากนั ใหม่ ตอนน้เี ธอควรปล่อยให้ เขาพกั ผ่อนอย่างเตม็ ท่กี ่อน เพราะอย่างไรเขากย็ งั เป็นคนเจ็บอยู่น่ีนะ “เอางัน้ ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นแกกน็ อนพักเถอะ แต่แน่ใจนะว่าคืนนีไ้ ม่ให้ ฉันอยู่เฝ้า” เมอ่ื อกี ฝา่ ยปฏเิ สธเสยี งแขง็ ว่าไม่ตอ้ งการให้อยเู่ ฝา้ หญงิ สาวจงึ จ�ำใจ ออกมาจากห้อง โดยไม่ลืมกำ� ชับว่า พรุ่งน้ีเธอจะมาหาใหม่เพื่อรับเขาออก จากโรงพยาบาลด้วยกนั “ไว้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เราไปกินซูชิ แล้วนวดหน้า ท�ำสปาท่ี รา้ นโปรดแกกนั นะ” ยหิ วาเสนอไอเดยี ทง้ิ ทา้ ยอยา่ งเอาใจสหาย คดิ วา่ อกี ฝา่ ย คงตอ้ งตน่ื เตน้ แนๆ่ แตก่ เ็ ปลา่ เพราะเขายงั คงนอนหนั หลงั ใหเ้ ธออยอู่ ยา่ งนนั้ โดยไม่แสดงอาการอะไร จนเธอต้องเป็นฝ่ายล่าถอยออกไปเองในท่ีสดุ

น ว ต า l 25 คร้ันเม่ือบานประตูปิดลงแล้ว คนที่นอนอยู่บนเตียงจึงถอนหายใจ เฮือกใหญ่ น่ีมันเรื่องบ้าบออะไรกัน เขาไม่เข้าใจสิ่งท่ีผู้หญิงคนน้ันพูดสักอย่าง เลย สบั สนงุนงงไปหมด นีเ่ ขากำ� ลังฝันอยู่หรอื ใช่...เขาต้องฝันไปแน่ๆ ว่ากันว่าเมื่อคนเราอยากตื่นจากฝันร้ายเมื่อไร ให้รีบข่มตาให้แน่น ทส่ี ดุ เทา่ ทจ่ี ะทำ� ได้ และเมอ่ื นนั้ ทกุ อยา่ งจะหายไป เราจะสะดงุ้ ตน่ื จากฝนั รา้ ย ในทส่ี ุด ชายหนุ่มท�ำตามค�ำกล่าวนน้ั หลับตาให้แน่นและนานทส่ี ดุ แต่คร้ัน ท�ำอย่างนน้ั แทนทจ่ี ะต่นื จากฝันร้าย เขากลบั จมลงไปในห้วงนิทราลึก หลบั สนิทจนถึงเช้า น่าเศร้าท่ีทุกอย่างท่ีเขาหวังให้หายไปกลับไม่หายไป เช้าวัน ตอ่ มาเขากย็ งั ตอ้ งรบั ชะตากรรมเดมิ ซง่ึ ไมต่ า่ งจากเมอ่ื วานเลยสกั นดิ เผลอๆ อาจจะแย่และแจ่มชัดกว่าเดิมด้วยซ�้ำ พิสูจน์ได้จากน้�ำเสียงเจื้อยแจ้วของ แม่สาวตัวจ๋ิวหลิวทอ่ี ้างตวั ว่าเป็นเพอื่ นรักกบั เขา ตอนน้ีเขารู้ชื่อของเธอแล้ว ‘อหี วาๆ’ ทว่ี า่ ยอ่ มาจาก ‘ยหิ วา’ ชอื่ จรงิ ของเธอนนั่ เอง เธอโผลม่ าแตเ่ ชา้ ตรู่ เพื่อรับเขาออกจากโรงพยาบาลตามสัญญา พร้อมหอบห้ิวกระเช้าขนม ขบเค้ียว และไฮเดรนเยียสีม่วงช่อใหญ่มารับขวญั เขาอกี ด้วย “เซอร์ไพรส์!” เธอยมิ้ ร่า เสือกของขวญั เหล่าน้ันมาให้เขา โดยไม่ดู สีหน้าเขาด้วยซ้�ำว่าอยากได้หรือไม่ “เป็นไงยะ ซึ้งน้�ำใจจนอยากกอดฉัน ละสิ ฉันรู้ใจแกตลอดใช่ไหม นข่ี องชอบแกทั้งน้นั ” “ผมต้องชอบของพวกนี้ด้วยหรอื ดอกอะไรไม่รู้สีม่วงๆ กับ...” เขา ปรายตามองกล่องเมล็ดพชื แห้งๆ ในกระเช้า “อาหารนกเนี่ยนะ” “มันเรียกว่าดอกไฮเดรนเยียย่ะ” หญิงสาวแหวใส่ “แล้วนี่ก็ไม่ใช่ อาหารนกด้วย แต่เป็นกราโนลาย่ีห้อโปรดแกไง” “กราโนลา?” “ธัญพืชรวมแบบไม่ขัดสีอบกรอบ เป็นอาหารเพื่อสุขภาพส�ำหรับ มนษุ ย์ ไม่ใช่สำ� หรบั นก” เธออธิบายเพม่ิ ไม่เข้าใจว่าเพื่อนจะแกล้งทำ� เป็น

26 l พ ร ห ม ยิ ห ว า ลืมของโปรดตัวเองหรือเมินเฉยใส่เธอไปถึงเม่ือไร ในเม่ือเธอลงทุนง้อ ขนาดนี้แล้วแท้ๆ “ฉันอุตส่าห์ล�ำบากไปหาของพวกนี้มาให้เลยนะ แกไม่รู้ หรอกว่าฉนั ต้องไปตบตีแย่งชงิ กับใครบ้าง จะไม่ขอบคุณกนั หน่อยหรือ” คนถูกทวงค�ำขอบคุณผ่อนลมหายใจ ถึงแม้ว่าของเหล่าน้ีจะไม่ใช่ ของโปรดเขา แต่เพอื่ ไมใ่ หเ้ สยี มารยาทเขาคงต้องขอบคณุ เสยี หน่อย แมจ้ ะ ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอแค่สติไม่ค่อยดี หรือเป็นพวกมิจฉาชีพท่ีมาพร้อม แผนการตกทองหรอื เปล่า เพราะจู่ๆ ก็แสร้งทำ� เป็นรู้จักเขาดีราวกับรู้จกั กัน มานานนับสิบปีเสยี อย่างน้นั “ขอบคณุ ครบั ” “ฮิๆ ‘ครบั ’ ง้นั หรือ แมนไปอกี๊ เพอื่ นฉัน” เสยี งหวั เราะคกิ คกั เช่นน้ันกวนใจเขามาก อดไม่ได้จนต้องถาม “ผมพูดอะไรผิดหรือ เป็นผู้ชายก็ต้องลงท้ายด้วยค�ำว่าครับ แปลก ตรงไหน” ก็แปลกตรงที่เป็นแกนี่ละ ยายจนิ นี่! ยิหวายู่ปาก อยากตอกกลับแต่ก็กลัวจะเป็นการไปย่ัวโมโหเพื่อน เพิ่มอกี จึงแสร้งท�ำเป็นเออออตามไปก่อน “นน่ั สนิ ะ ไม่เหน็ จะแปลกเล้ย ครบั ก็ครับ ว่ายงั ไงก็ว่าตามกนั ” เธอ ไหวไหล่ ก่อนจะย่ืนส่งกระเป๋าใบหนึ่งให้เขา “เอ้านี่ เส้ือผ้าแล้วก็ข้าวของ เครอ่ื งใช้สว่ นตวั ของแก ฉนั แวะไปเอามาจากคอนโดแกให้น่ะ รบี ไปเปลยี่ น ชุดเสยี สิ แล้วเราจะได้ออกจากโรงพยาบาลกัน ชักช้าจะเสยี ฤกษ์นะ” ฤกษ์อะไร ไร้สาระ...เขานึกปรามาสในใจ แต่เขากร็ บั กระเป๋าเสอ้ื ผ้า ใบน้ันมาอยู่ดี เพราะอยากรีบออกจากโรงพยาบาลใจจะขาด อยู่ที่น่ีนานๆ เขารสู้ กึ ไมเ่ ป็นตวั ของตวั เองอยา่ งไรกไ็ มร่ ู้ บางทถี า้ หากเขาได้กลบั ไปใช้ชวี ติ ข้างนอกอีกคร้งั ได้อยู่ห่างๆ จากเร่ืองไม่สมเหตุสมผลเหล่านี้ ตัวตนทีเ่ ขา คุ้นชนิ อาจจะกลับมากไ็ ด้ ชายหนมุ่ กา้ วลงจากเตยี ง เสยี หลกั ไปเลก็ นอ้ ยจนเกอื บทรดุ ฮวบ แต่

น ว ต า l 27 เพียงเส้ียววินาทีเพ่ือนสาวก็รีบปราดเข้ามาพยุงและเขาสามารถทรงตัวได้ ในท่สี ดุ “แกไหวหรือเปล่า” คนถูกถามพยักหน้า ทิ้งความสงสยั อวลๆ ไว้ในอก เม่อื ครู่เขาไม่ได้ เสยี หลกั เพราะหมดแรงหรอก แต่เพราะกะจงั หวะความสงู ของเตยี งกบั พน้ื ผดิ พลาดไปต่างหาก เขาร้วู า่ มนั ฟังดปู ระหลาดและเปน็ ไปไม่ได้ แต่เขาร้สู กึ ว่าตวั เองสงู ข้นึ อย่างน้อยก็ประมาณสบิ เซนตเิ มตรเป็นอย่างตำ่� เป็นเพราะอะไรกัน หรือเขาแค่คิดมากไปเอง แล้วยังเรื่องสายตา ของเขาอีกล่ะ เรื่องน้ีก็ประหลาดไม่แพ้กันเชียว ดูเหมือนว่าตอนน้ีเขาจะ สามารถมองทกุ อย่างได้ชดั เจนโดยไม่ต้องพ่งึ แว่นตาอีกต่อไปแล้ว นี่มนั เกดิ อะไรขนึ้ “เป็นอะไรไป ทำ� ท่าเหมอื นจะล้มเลย รู้สกึ ไม่สบายหรอื ” ยิหวาถาม อีก คงเป็นห่วง เพราะจู่ๆ เขากม็ ีสีหน้าเคร่งเครยี ดข้นึ มาเสียเฉยๆ “เปล่า ผมแค่...” เขาขบริมฝีปากอย่างครุ่นคิดกับความเปล่ียนไป ของตวั เอง แมแ้ ตโ่ ทนเสยี งการปฏเิ สธของตนกย็ งั เปลย่ี นไปดว้ ย เขาสงั เกต มาสักพักแล้วว่าเสียงท่ีเขาเปล่งออกมาไม่ชินหูเอาเสียเลย ยังกับว่าไม่ใช่ โทนเสยี งของเขาอยา่ งไรอยา่ งนนั้ ใช่ เขาร้วู า่ มนั มอี ะไรไมช่ อบมาพากล แต่ สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจท่ีจะไม่พูดอะไรออกไป บางทีเขาอาจจะแค่คิดมาก ไปเองก็ได้ เขาเพ่ิงฟื้นจากอาการบาดเจ็บสาหัส อะไรๆ อาจจะยังไม่เข้าที่ เข้าทาง รอดไู ปก่อนท่าจะดกี ว่า “ไม่มอี ะไร ผมจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว” ปฏิเสธเสร็จก็ก้าวตรงไปยังห้องนำ�้ เพื่อท�ำกิจวัตรส่วนตัวและเปล่ียน เส้ือผ้าทันที แต่แม่เพอ่ื นสาวแสนดกี ็ยังอุตส่าห์ตามมาถึงหน้าห้องนำ�้ เซ้าซี้ อาสาท่จี ะช่วยเหลอื เพราะไม่วางใจทเี่ หน็ ว่าเมือ่ ครู่เขามอี าการอย่างนน้ั “แกไหวแน่นะ ให้ฉนั เข้าไปช่วยไหม” “ไม่เป็นไร ผมยงั ไหว”

28 l พ ร ห ม ยิ ห ว า “แกแน่ใจนะ ไม่ไหวกบ็ อกมาเถอะ ไม่ต้องเกรงใจฉันหรอก” “ผมไม่ได้เกรงใจ แต่ผมคิดว่ามนั ไม่ควร” “ไม่ควร?” “ใช่ เพราะคุณเป็นผู้หญิงและผมก็เป็นผู้ชาย คุณอยากเห็นผม เปลือยเปล่าล่อนจ้อนนักหรือไง” พอได้ยนิ เหตุผล ยหิ วาก็หวั เราะพรดื “เอาอีกแล้ว ยายจินนี่ แล้วแกเป็นผู้ชายเสียที่ไหนกันล่ะ ฮัลโหล เราสปีชีส์เดียวกันนะ!” “และมันก็ไม่ควรด้วยท่ีคุณจะเรียกผมว่าจินน่ี หยุดเรียกผมด้วย ชอ่ื นเ้ี สยี ที ผมไมช่ อบ” เขาพดู ตอ่ อยา่ งกง่ึ ร�ำคาญ ทำ� ใหส้ าวเจา้ ตอ้ งสงบปาก สงบคำ� โดยทนั ที นั่นแน่ ยงั อุตส่าห์ทำ� เป็นเข้ม เชอ่ื เขาเลย! “คา่ ๆ ไมใ่ หเ้ รยี กจนิ น่ี ถา้ อยา่ งนนั้ ใหฉ้ นั กลบั ไปเรยี กคณุ ดว้ ยชอ่ื จรงิ อย่างเดิมดไี หมคะ คุณจิณณ์ จริ นนท์!” จิณณ์หรือ ไม่รู้ว่าท�ำไมแต่เขาถูกชะตากับชื่อนี้ อย่างน้อยก็ฟังดูดี สมชายชาตรีกว่าจินนเี่ ป็นไหนๆ “เรยี กผมว่าจิณณ์” ไมร่ วู้ า่ ทำ� ไม แตต่ อนนเี้ ขายงั นกึ ไมอ่ อกเลยวา่ ตวั เองชอ่ื อะไร ยงั รสู้ กึ มึนๆ งงๆ ไม่หาย บางทอี าจจะเป็นผลพวงจากฤทธ์ิยาหรืออบุ ตั ิเหตุน่นั ละ อีกไม่นานทุกอย่างน่าจะดีข้ึน ระหว่างนี้หากจะถูกเรียกด้วยช่ืออะไรสักชื่อ มันกค็ วรเป็นช่อื ทเ่ี ขาฟังแล้วรืน่ หแู ละเกอื บๆ จะคุ้นเคย “รบั ทราบค่ะ คณุ จิณณ์!” เฮอะ! ‘เรียกผมว่าจิณณ์’ งั้นหรือ ยิหวาแอบท�ำปากขมุบขมิบ ล้อเลียนคนที่เพ่ิงหายเข้าไปในห้องน้�ำอย่างนึกหมั่นไส้ เขาโกรธเธอยังพอ เข้าใจได้ แต่โกรธแล้วทำ� ประชดด้วยการเก๊กแมนทำ� เข้มใส่น่ี มันไม่เข้าท่า เอาเสียเลย ยังกับเดก็ ไม่รู้จกั โต อึดอดั ไหมล่ะน่ัน สญู เสียความเป็นตัวเอง

น ว ต า l 29 ไปขนาดนั้น “คณุ หมอบอกว่าอย่าเพ่ิงให้แผลโดนนำ�้ ระวังๆ ด้วยล่ะ อ้อ แล้วถ้า มอี ะไรให้ฉันช่วยกเ็ รยี กได้ทนั ทเี ลยนะ” หญิงสาวยงั ตะโกนตามหลงั หม่นั ไส้ก็ส่วนหมนั่ ไส้ แต่อย่างไรเธอก็ เป็นห่วงเขาอยู่ดี ทว่าเขาไม่ยอมรับความหวังดีนี้ไว้เลยสักนิด เห็นได้จาก การตะโกนตอบกลบั มา “ไม่มีครับ ขอบคุณ ผมดูแลตวั เองได้” ยหิ วากลอกตา ทำ� หน้าเมื่อย จ้า...เอาท่ีเพอ่ื นสบายใจเลย! ในอีกด้านหนึ่งเพื่อนผู้สูญเสียตัวตนก็ก�ำลังง่วนกับการตรวจค้น กระเป๋าว่ามีเส้ือผ้าและเครอื่ งใช้อะไรบ้าง สบู่ แชมพู แปรงสีฟัน ยาสฟี ัน โฟมล้างหน้า หวี เครือ่ งโกนหนวดไฟฟ้ากับครมี โกนหนวด เป็นของปกติ ธรรมดาเพียงไม่ก่ีอย่างท่ีอยู่ในกระเป๋า ท่ีเหลือนอกจากนั้นไม่มีอะไรท่ีดู ปกติธรรมดาเลยสักอย่างเดยี ว! นอกเหนอื จากสารพดั กระปกุ ครมี ประทนิ โฉมซง่ึ เขาไมร่ เู้ ลยวา่ ตอ้ งใช้ อย่างไรนั้น กระเป๋าใบน้ียังอัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าสีแสบสันสไตล์หลุดโลก อีกหลายชุด ท้ังจีสตริงและช้ันในตาข่ายสีรุ้ง เสื้อกล้ามปักคริสทัลเล่ือม แวววาวท้ังตัว กระทั่งชุดหนังรัดรูปที่มีหนามแหลมๆ ประดับยอดอกเสื้อ แทบจะทิ่มตาคนมอง มันท�ำให้เขานึกถึงการแต่งตัวของนักร้องเพลงป๊อป ชอื่ ดงั คนหน่งึ ทเี่ ป็นขวัญใจชาวสีม่วงทว่ั โลกอย่างไรไม่รู้ “ไมม่ ชี ดุ อน่ื แลว้ หรอื ชดุ ทเี่ ออ่ ...ดธู รรมดาๆ มากกวา่ นน้ี ะ่ ” เขาตะโกน ถามคนทรี่ ออยู่ด้านนอก ซึ่งกไ็ ด้รับคำ� ตอบกลบั มาทนั ที “ไม่มีแล้ว ฉันเอามาแค่นี้ ทำ� ไมล่ะ นอนอดื ทีโ่ รงพยาบาลหลายวัน จนอ้วนขึน้ เลยใส่ไม่ได้หรอื ยะ” “ไม่ใช่ใส่ไม่ได้ แต่ไม่อยากจะใส่ ทำ� ใจไม่ได้” “ทำ� จงทำ� ใจอะไร พดู พลิ กึ นน่ี ะ่ เสอื้ ผา้ ตวั โปรด สดุ รกั สดุ หวงของแก

30 l พ ร ห ม ยิ ห ว า ท้ังนั้นเลยนะ” นี่เป็นชุดที่เขาชอบและควรจะใส่จริงๆ งั้นหรือ หรือแม่สาวคนนั้น เพยี งแค่อยากจะแกล้งเขาเท่านัน้ ! ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไร แต่เขาจะไม่ใส่ชุดพวกน้ีไปเดินตาม ถนนแน่ ไม่มวี นั แต่ในตอนน้ีเขามีทางเลอื กมากเสยี เม่ือไร แม้มนั จะยาก ยิ่งกว่าการงมเข็มในมหาสมุทร แต่คงต้องหาอะไรท่ีพอจะใส่ได้ใส่ไปก่อน ยังดีกว่าใส่ชุดคนไข้เดินร่อนไปมาละนะ พอคิดได้อย่างนั้นชายหนุ่มจึง พยายามหาชุดท่ีใกล้เคยี งค�ำว่า ‘ปกติสามัญ’ ทส่ี ุดเพอื่ สวมใส่ ลงท้ายก็ได้ เส้อื ยดื คอวปี ักเพชรเป็นรูปหวั ใจแวววาวทเ่ี ขาตงั้ ใจจะใส่กลบั ด้าน เข้าคู่กับ กางเกงยีนขาเดฟซ่ึงเขาเพิ่งจะกระชากพู่ห้อยสีชมพูอันใหญ่เบ้อเร่อติด กระด่งิ กรุ๊งกริ๊งออกจากกระเป๋าหลงั ท้งั สองด้าน แบบนี้คงพอใช้การได้ เม่ือจัดการกบั เสอ้ื ผ้าจนพอใจแล้ว เขาจึงถอดชุดคนไข้ออก เตรียม อาบน�้ำช�ำระล้างร่างกาย แต่สิ่งท่ีเขาแปลกใจยามท่ีตัวเองเปล่าเปลือยไม่ใช่ รอยแผลผา่ ตดั บนหนา้ อกหรอื รอยฟกชำ้� ทวั่ รา่ ง แตเ่ ปน็ รปู รา่ งกำ� ยำ� แขง็ แรง ของตัวเองต่างหาก มนั งดงามมากจนแม้แต่รอยแผลใดๆ ก็ไม่อาจลดทอน ความงามนไ้ี ด้ มือใหญ่ลูบไปบนลอนมัดกล้ามอันพอดิบพอดีบริเวณกล้ามเนื้อไหล่ แผงอก และหน้าท้อง เขามีซกิ ซ์แพ็กสวยขนาดน้ตี ้งั แต่เมอ่ื ไรกนั แมจ้ ะแปลกใจ แตเ่ ขากพ็ อใจอย่างมาก จนไมอ่ ยากจะคดิ หาเหตผุ ล ว่าเหตุใดการสลบไปเพียงไม่กี่วันจึงมีการเปล่ียนแปลงทางร่างกายมาก ขนาดนี้ ทง้ั ความสูง น�้ำเสยี ง สายตาท่ีแจ่มชดั โดยไม่ต้องพ่ึงแว่นตา และ รายละเอียดต่างๆ บนร่างกาย มันคือตัวเขาท่ีไม่ใช่ตัวเขา แปลกไหมล่ะ เมื่ออาบน้�ำและสวมเส้ือผ้าตามท่ีวางแผนไว้เสร็จแล้ว ชายหนุ่มจึง ขยับมาส่องกระจกที่อยู่เหนืออ่างล้างหน้า ตงั้ ใจจะโกนหนวดและหวีผมให้

น ว ต า l 31 เรียบร้อยสักหน่อยก่อนออกไป แต่ก็เหมือนเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาด หรือเปล่าก็ไม่ทราบ เพราะเมื่อจ้องมองเข้าไปในกระจกเงาบานใหญ่ ซ่ึง ก่อนหน้านี้เขาไม่ทันเหลียวมองมันมาก่อน เงาสะท้อนในนั้นก็ท�ำให้เขา ขนหวั ลกุ เพราะเงาทมี่ องตอบกลบั มา ไมใ่ ชเ่ งาของชายหนมุ่ หนา้ ตาธรรมดา ค่อนไปทางขร้ี วิ้ ข้เี หร่อย่างทีเ่ คยเป็น แต่กลายเป็นหนุ่มหล่อ หน้าเป๊ะระดับ พระกาฬทีเ่ ขาพนันได้ว่า ไม่ว่าผู้หญิงรายไหนกค็ งต้องยกให้เป็นชายในฝัน อย่างแน่นอน ฝันหรือ ก็เปล่า ผหี ลอกหรอื ก็ไม่ใช่! ชายหนุ่มมองเงาตัวเองอย่างตกตะลึง ริมฝีปากหยักได้รูปอ้าเหวอ ตะปบดงึ ใบหนา้ ขาวละเอยี ดทวา่ คมสนั ของตวั เองแรงๆ เพอ่ื พสิ จู นห์ ลายครงั้ แตผ่ ลลพั ธก์ ย็ งั เหมอื นเดมิ คอื เจบ็ ! แปลไดช้ ดั เจนวา่ ทง้ั หมดเปน็ ความจรงิ “ไอ้ #@$%^&*!!!” พอรู้ว่าเป็นความจรงิ เท่านั้นละ เขากต็ ื่นกลวั จนสติหวิดหลดุ เผลอ สบถลัน่ ปล่อยสารพดั สัตว์วง่ิ พล่านเตม็ ห้องนำ�้ เสียแล้ว ไอ้หน้าหล่อราวพระเอกซีรีส์เกาหลีนใี่ คร! เกิดอะไรข้นึ กับเขากนั ! พ่อรูปหล่อโถมตัวเข้าไปทาบมือบนบานกระจกด้วยใบหน้าซีดเผือด ยง่ิ กวา่ คนตาย ไมใ่ ชแ่ คค่ วามสงู สายตา โทนเสยี ง รปู รา่ ง แตก่ ระทงั่ ใบหนา้ กด็ ้วย น่ไี ม่ใช่การคดิ ไปเองเสียแล้ว ถงึ เขาจะยงั จ�ำชือ่ ตัวเองไม่ได้ แต่เขา จ�ำหน้าตัวเองได้แม่น น่ีมันไม่ใช่ตัวเขาแล้วละ ไม่ใช่อย่างเดด็ ขาด! ค�ำถามคือ เหตุใดเขาจึงมาอยู่ในร่างของผู้ชายคนนไี้ ด้!

๒ ผมไม่ใชพ่ ่ือนของคณุ เสียงสบถดังล่ันของคนที่อยู่ในห้องน�้ำท�ำให้ยิหวาที่เดินวนเวียน รออยู่ข้างนอกตกใจไม่แพ้กัน เธอถลาไปเคาะประตรู วั ๆ ร้องถามเขาอย่าง เป็นห่วง “ยายจนิ น่ี แกร้องทำ� ไม เกิดอะไรขน้ึ เป็นอะไรหรอื เปล่า!” เปน็ ส.ิ ..เปน็ มากดว้ ย แตเ่ ขาไมร่ จู้ ะอธบิ ายเรอื่ งบา้ ๆ เหลา่ นอ้ี ยา่ งไรดี ชายหนุ่มพยายามสงบใจตวั เองเตม็ ทแี่ ล้ว แต่มันก็ไม่ได้ผลนัก เมอื่ ต้องมาเจอเร่ืองพิสดารพันลกึ ขนาดน้ี เป็นใครก็ต้องสตกิ ระเจงิ กนั ท้ังน้ัน ‘จนิ น’่ี หรอื ชอ่ื เดมิ ‘จณิ ณ’์ หนมุ่ หลอ่ หวั ใจสชี มพู สหายรกั ของยหิ วา ตอนน้ีเขาเข้าใจแล้วว่า เหตใุ ดเธอจงึ ทำ� ท่าสนทิ สนมกบั เขาอย่างน้นั เพราะ เธอคิดว่าเขาคอื เพื่อนรักของเธอน่ันเอง ทง้ั ๆ ทใี่ นความเป็นจรงิ แล้วไม่ใช่ เกดิ อะไรขน้ึ กบั เขา โลกคขู่ นาน? สลบั รา่ ง? หรอื วา่ ตายแลว้ เกดิ ใหม?่ สารพดั พลอตฮติ พสิ ดารพรงั่ พรูเข้ามาในหัว แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องติดแหง็กในร่างของจิณณ์สินะ มนุษย์ใน โลกนมี้ ีตง้ั กี่พันล้านคน ท�ำไม...ท�ำไมต้องเป็นเขาด้วยล่ะ แม้รปู ร่างหน้าตา

น ว ต า l 33 ของชายคนนจี้ ะเพอรเ์ ฟกตก์ วา่ ตวั เขาหลายรอ้ ยเทา่ แตม่ นั กไ็ มใ่ ชต่ วั เขาอยดู่ ี เขาต้องติดอยู่ในสภาพนี้ไปอีกนานแค่ไหน แล้วมีหนทางแก้ไขให้กลับมา เป็นอย่างเดมิ หรอื เปล่า ในเมื่อเขายงั จ�ำไม่ได้ด้วยซำ้� ว่า ตัวเองชอ่ื อะไรและ เคยเป็นใครมาก่อน ปลายนว้ิ เรยี วยาวสอดทง้ึ เรอื นผมดกหนาของตวั เองอยา่ งเครยี ดเขมง็ ยาก...ยากไปอกี ! คำ� ถามนา่ กลวั ซง่ึ เขาตอบไมไ่ ดล้ อ่ งลอยเตม็ สมองไปหมด ยง่ิ มองเงา ในกระจกทีไรก็พานจะสตแิ ตกทุกที บางทเี ขาควรออกไปให้พ้นจากทต่ี รงนี้ ก่อน อย่างน้อยก็ไปตรงที่ที่ไม่มีกระจก พอตัดสินใจได้อย่างน้ันเขาจึง กระชากประตูห้องน้�ำเปิดผลวั ะ ท�ำให้หญงิ สาวท่กี �ำลงั โหมเคาะประตรู วั อยู่ ด้านนอกเกือบหน้าคว�่ำเพราะไม่ทันต้ังตัว โชคยังดีท่ีก�ำแพงมนุษย์หนาๆ โผลม่ าขวางไวพ้ อดี หนา้ ผากของเธอจงึ เพยี งโขกกบั แผน่ อกแขง็ แรงของเขา เท่าน้นั รอดจากการหวั ร้างข้างแตกไปอย่างฉวิ เฉียด “นิสยั ! จะเปิดประตกู ไ็ ม่บอกสกั คำ� !” เธอว่าใส่ คล�ำหน้าผากป้อยๆ แม้ไม่รุนแรงเท่ากระแทกพน้ื แต่การเอาหน้าฟาดแผ่นอกเพื่อนผู้รกั สขุ ภาพ ซงึ่ เข้ายมิ เพาะกล้ามอยู่เป็นนิตย์กเ็ จบ็ เอาเรื่องเหมอื นกนั “แกเป็นอะไรฮึ ร้องลั่นยังกบั ถูกผหี ลอก ไม่รู้หรือว่าโรงพยาบาลเขา หา้ มใช้เสยี ง มนั รบกวนคนไขค้ นอนื่ เขา แล้วนนั่ หนา้ ขาวซดี เปน็ จอู อนเชยี ว เอ...ฉันก็ว่าเลอื กครีมรองพนื้ ถูกเบอร์มาให้แกแล้วนะ หรอื ฉันจะหยิบขวด ผดิ ไหนขอดูหน่อยซิ” ว่าแล้วกต็ ้งั ท่าจะเข้าไปดูขวดรองพ้ืนในห้องนำ้� แต่ คนตวั โตไมป่ ลอ่ ยใหเ้ ธอทำ� อยา่ งนน้ั เขาควา้ ไหลเ่ ธอหมบั หมนุ รา่ งบอบบาง ให้กลบั มาเผชิญหน้า “น่ีมนั ไม่ใช่ตัวผม!” “หือ?” “น่ีมนั ไม่ใช่ตัวผม!” เขาย�้ำอกี เธอไม่เคยเหน็ เขาทำ� ท่าแปลกประหลาดอย่างนี้มาก่อนเลย ทำ� ให้นกึ

34 l พ ร ห ม ยิ ห ว า สงสัยว่าเป็นเพราะเหตใุ ด “หมายความว่ายังไง แกกเ็ ป็นแกอยู่นนี่ า จนิ น”่ี “ไมใ่ ช!่ เพอื่ นคณุ คนนไ้ี มใ่ ชผ่ ม...จนิ นน่ี ะ่ เขาไมใ่ ชผ่ ม และผมกไ็ มใ่ ช่ เขาด้วย คณุ เข้าใจไหม!” “อ๋อ เข้าใจละ” ยิหวาลากเสยี งยาว โธ่เอ๊ย นกึ ว่าอะไร ท่ีแท้ก็เรอ่ื งน้ี น่ีเอง “ขอโทษด้วยนะ แกไม่ใช่จนิ น่แี ล้วน่ีนา ฉนั ก็ลืมไป มันติดปากเลย เผลอเรียกเสยี ได้ ฉันต้องเรียกแกว่าจิณณ์ถึงจะถูก” พบั ผ่าสิ! น่ีไม่ใช่สิง่ ที่เขาต้องการจะสือ่ เลย “ไม่ใช่ ประเดน็ มนั ไม่ได้อยู่ท่ชี ือ่ แต่มันอยู่ที่ตรงน.ี้ ..” ชายหนุ่มดงึ มอื บางมาวางทาบบนหนา้ อกของเขา เหนอื รอยแผลผา่ ตดั ทรวงอกทโ่ี ผลพ่ น้ คอเส้ือมาเล็กน้อย แผ่นอกหนั่นหนาสะท้อนขึ้นลงตามลมหายใจเข้าออก “รา่ งกายนี้ รอยแผลนม้ี นั ไมใ่ ชข่ องผม ไมม่ อี ะไรเปน็ ของผมสกั อยา่ งเดยี ว!” เอาละ เธอพอจะเข้าใจประเด็นแล้ว ยิหวามองสหายอย่างสงสาร แต่ไหนแต่ไรจนิ นเ่ี ป็นคนรักความสวยความงามมาตลอด พอเกดิ รอยแผล กลางอกอย่างนี้ เขาคงจะเจบ็ ปวดใจและเป็นกังวลมากจนถงึ ข้นั ไม่ยอมรบั ว่ามันเกิดข้ึนกับตัวเองสินะ มันเป็นส่ิงที่เรียกว่ากลไกการป้องกันจิต ใช่... เธอจ�ำได้ เพราะเคยเรียนในวิชาจิตวิทยาเบื้องต้นสมัยเรียนมหาวิทยาลัย และเธอก็ได้เอในวชิ านีด้ ้วย! “ฉนั เขา้ ใจแลว้ แกกงั วลเรอ่ื งแผลผา่ ตดั อยสู่ นิ ะ” ยหิ วาตบไหลเ่ พอ่ื น อย่างเข้าอกเข้าใจ ในชว่ งจงั หวะทเ่ี ขากำ� ลงั อง้ึ เพราะไมร่ วู้ า่ เธอเขา้ ใจสง่ิ ทเ่ี ขาตอ้ งการจะ สื่อผดิ ไปขนานใหญ่แค่ไหน พยาบาลคนหน่งึ กเ็ ข้ามาในห้องพอดี คงได้ยนิ เสียงร้องของเขาเมื่อครู่ จงึ ได้มาตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า “ดฉิ นั ได้ยินเสยี งดงั จากในน้ี มีเร่ืองอะไรให้ช่วยหรอื เปล่าคะ” “ไมม่ อี ะไรหรอกคะ่ เพอ่ื นของฉนั แคต่ กใจเรอ่ื งแผลผา่ ตดั เทา่ นนั้ เอง แต่ฉันบอกเขาแล้วค่ะว่ามันไม่ใช่ส่ิงท่ีเขาควรกังวลเลย ยังไงก็ต้องขอโทษ

น ว ต า l 35 จริงๆ นะคะ ที่ทำ� เสยี งดงั รบกวนทกุ คนอย่างน้”ี ยิหวาย้ิมแห้งๆ ยอมรับผิดแทนเพื่อน ค้อมศีรษะไหว้ปลกๆ ด้วย ท่าทางที่เธอถนัดนกั หลงั จากพยาบาลคนนน้ั จากไปแลว้ เธอจึงหนั มาปลอบใจเขาต่อ คง คิดว่าบาดแผลนี้กระทบกระเทือนจิตใจอันแสนเปราะบางของเขามาก...ซ่ึง มนั ใช่เสยี ท่ไี หนกันเล่า! “แกไมต่ อ้ งคดิ มากหรอกนะเรอ่ื งแผล นแี่ คช่ ว่ งแรกๆ เทา่ นน้ั คณุ หมอ ที่ผ่าตัดแกเขาเก่งออก เด๋ียวพอเวลาผ่านไปแผลมันก็จะเข้าท่ีเข้าทางดูดี ขนึ้ เองนนั่ ละ ลองนกึ ดสู ิ แกโชคดแี คไ่ หนแลว้ ทร่ี อดชวี ติ มาได้ ไมต่ ายคารถ กบ็ ุญท่วมหัวเท่าไรแล้ว จะมาคดิ เล็กคดิ น้อยอะไรกบั แผลแค่น”ี้ “คุณไม่เข้าใจ” “ใช่ ฉันไม่เข้าใจแกหรอก แต่อย่างน้อยท่ีสุดฉนั กพ็ ยายามจะเข้าใจ แกอยู่นะ เอาอย่างนแี้ ล้วกัน ถ้ารอดไู ปสกั พักแล้วแผลยังไม่ดีข้นึ แกค่อย ไปใหค้ ณุ หมอคลนิ กิ ประจ�ำทแี่ กชอบไปฉดี โบทอ็ กซน์ น่ั นะ่ แตง่ แผลใหส้ วย กรบ๊ิ เลยเปน็ ไง เอาละ ทนี พ้ี อใจแล้วนะ เลกิ บน่ แลว้ มฟู ! เราต้องออกจาก โรงพยาบาลกันได้แล้ว” บน่ หรอื นเ่ี ขาบน่ สกั คำ� ตง้ั แตเ่ มอ่ื ไร เขาแคพ่ ยายามอธบิ ายความจรงิ อยเู่ ทา่ นน้ั เธอเองตา่ งหากทไี่ มเ่ ขา้ ใจอะไรเลย แตเ่ ขาไมโ่ ทษเธอหรอก เพราะ หากเป็นเขา เขาก็คงไม่เชอื่ เร่ืองบ้าบอพรรค์นงี้ ่ายๆ เช่นกัน ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจ ก่อนเร่มิ ต้นอธิบายใหม่อีกครั้ง ในระหว่าง ทแ่ี มเ่ พอื่ นสาวตวั นอ้ ยถลาไปตามจดุ ตา่ งๆ ของหอ้ ง เพอื่ ชว่ ยเขาเกบ็ สมั ภาระ และข้าวของ “ฟังนะ ผมรู้ว่ามันเข้าใจยากและฟังดูเหลือเช่ือ แต่สิ่งที่ผมจะพูด ต่อไปนีเ้ ป็นความจรงิ ล้านเปอร์เซน็ ต์ ตัวผมตอนน้ไี ม่ใช่เพ่ือนของคณุ ไม่รู้ ว่าเกิดขึ้นได้ยงั ไงเหมอื นกัน แต่ผมเป็นคนอื่นที่ดันจับพลดั จับผลูมาติดอยู่ ในร่างเพื่อนคณุ เท่านั้นเอง”

36 l พ ร ห ม ยิ ห ว า “อ้อื ๆ ถ้าสมมุตเิ รอ่ื งเหลวไหลนน่ั เป็นเร่ืองจริง...” “มนั ไม่ใช่เรอ่ื งเหลวไหล แต่เป็นเรื่องจรงิ !” “นั่นละๆ ถ้าคุณไม่ใช่เพ่ือนฉัน แล้วเพ่ือนฉันไปไหน แล้วคุณเป็น ใครกันล่ะถึงมาสิงร่างเพ่ือนฉันได้ เป็นผีหรือ” เป็นประโยคค�ำถามท่ีมา พร้อมกับเสยี งหวั เราะคิก ชวนให้เขาขุ่นเคอื งอย่างไรไม่รู้ “ผมไม่ใช่ผ”ี “ถ้าไม่ใช่ แล้วคณุ เป็นใคร ชอ่ื อะไร มาจากไหน ต้องการอะไร” นี่กเ็ ป็นหนง่ึ ในค�ำถามทีเ่ ขายงั ตอบตวั เองไม่ได้เลย “ผมไม่รู้” “ไม่รู้?” “ครบั ผมไมร่ ู้ แตผ่ มตอ้ งหาค�ำตอบจนไดน้ น่ั ละ ตอนนที้ พ่ี อจะบอก คุณได้ก็คือ จิณณ์หรือจินนี่เพื่อนของคุณไม่อยู่ในร่างน้ีแล้ว ภายนอกผม อาจจะดเู หมอื นเขากจ็ รงิ แตภ่ ายในไมใ่ ช่ ผมไมใ่ ชเ่ ขา ไมม่ วี นั ใชด่ ว้ ย ทต่ี อ้ ง อธบิ ายเพราะไม่อยากท�ำให้คุณเข้าใจผดิ ไปมากกว่าน้ี” “อื้อๆ” แม้ปากจะบอกว่า ‘อือ้ ’ กต็ าม แต่เขาแน่ใจว่าเธอไม่ได้เช่อื ทเ่ี ขาพูด เลยสักนิด คงจะคิดว่าเป็นเรื่องประชดหรืออ�ำเล่นอีกกระมัง เพราะเธอ หัวเราะร่วนพลางง่วนเก็บของต่อจนเสร็จเรยี บร้อย “เอาละ เก็บของเสร็จแล้ว ไปกนั เถอะ” “ไปไหน” “ก็กลับบ้านแกไง หรือว่าอยากไปไหนก่อนกลับก็บอกได้นะ ฉัน ตามใจแกอยู่แล้ว” พูดเสียงใสแล้วก็เดินมาจูงไม้จูงมือเขาหมายจะชวนให้ ไปด้วยกัน เธอไม่พยายามเขา้ ใจอะไรเลยสนิ ะ ถงึ ไดเ้ ชญิ คนแปลกหนา้ อยา่ งเขา ให้เข้าบ้านเพอื่ นของเธอหน้าตาเฉย เขาสลดั มอื บางออก พร้อมเอ็ดเสียงเข้ม “คุณน่ีแปลก เคลมตวั เอง

น ว ต า l 37 เป็นเพ่ือนสนิทกับเขาแท้ๆ แต่ท�ำไมแค่น้ีถึงแยกไม่ออก ลองมองดูให้ดี อกี คร้งั สิ ผมมอี ะไรที่แปลกแตกต่างจากเพื่อนคณุ บ้าง” “เรอื่ งแปลกอยา่ งเดยี วทฉ่ี นั เห็นตอนนก้ี ค็ อื แกสวมเสอ้ื กลับด้านอยู่ มอี ย่างท่ีไหนเอาตะเข็บออก ท�ำเพอ่ื !?” เฮอ้ ...เขาคงคาดหวงั มากเกนิ ไปใชไ่ หม ตอ้ งท�ำอยา่ งไรเธอถงึ จะยอม เชอ่ื ว่าเขาพดู ความจริง “เรื่องของผม!” “อ้าว แต่มนั เป็นลางไม่ดนี ะ เหมือนคนตายเลย โบราณเขาถอื ไม่รู้ หรอื เปลีย่ นเถอะ” “สง่ิ ทผ่ี มเจออยู่ตอนนย้ี ง่ิ กว่าคำ� ว่า ‘ลางไม่ดี’ เสยี อีก มันไม่มีอะไร แย่ไปกว่านแ้ี ล้วละ เพราะฉะนน้ั ช่างผมเถอะ” ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า แม่เพื่อนตวั ดเี อาความคิดแปลกๆ และความรั้น ขนาดนมี้ าจากไหน แต่ในเม่อื เตือนกนั แล้วไม่ฟังก็ป่วยการจะพูดอะไรอกี “ตามใจ ถ้าอย่างนนั้ ก็กลับบ้านกัน ไป...ย้ายก้นค่ะซสิ !” ว่าแล้วก็ตบเพียะเข้าที่บั้นท้ายของชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้ ทำ� เอาคน โดนตบสะดุ้ง มองตาขุ่น ผู้หญิงอะไร ตบก้นผู้ชายก็ได้ด้วย ไม่มีความเป็นกุลสตรีเสยี เลย! เขาอยากจะต�ำหนใิ นความไม่สมควรนเ้ี หลือเกิน แต่สดุ ท้ายก็คงพูด ไดไ้ ม่เตม็ ปาก เพราะทเ่ี ธอทำ� อยา่ งนนั้ เพราะยงั เขา้ ใจว่าเขาคอื เพอื่ นสาวของ เธออยนู่ นั่ เอง มาคดิ ดอู กี ที เขาคงตอ้ งใหเ้ วลากบั เธอหนอ่ ย เพราะเรอ่ื งนม้ี นั ยากท่ีจะเชอื่ จริงๆ อกี ไม่นานเธอคงจะท�ำใจเชือ่ ได้เองละว่า เขาไม่ใช่สหาย ของเธอ ระหว่างน้ีเขาจะพยายามหาเหตุผลไปด้วยว่ามันเกิดอะไรขึน้ กันแน่ ระหว่างจนิ นก่ี บั เขา และเมอื่ แน่ชัดแล้วจะได้หาทางแก้ไขให้ถูกต้อง แมจ้ ะ ยังไม่รู้หรอกว่า ชีวิตเดิมท่ีเขาเคยมีมันเป็นอย่างไร แต่เขาก็ยังปรารถนาที่ จะตามหามนั กลับคืนอยู่ดี จนกว่าจะถึงตอนนน้ั ... ดวงตาคมเหลือบมองเงาสะท้อนของตวั เองในกระจกเงาซึง่ ติดอยู่ใน

38 l พ ร ห ม ยิ ห ว า ลิฟต์แวบหนงึ่ ก่อนจะเดินตามเพอื่ นสาวคนใหม่มาข้ึนรถยนต์สแี ดงสวยท่ี จอดอยู่ในลานจอดของโรงพยาบาล จนกว่าจะถึงตอนน้ัน เขาคงต้องพยายามสงบจิตสงบใจและเป็น ‘จิณณ์ จริ นนท์’ ไปพลางก่อน ชายหนุ่มสรปุ อย่างตัดสินใจได้ การเดนิ ทางฝา่ การจราจรอนั แนน่ ขนดั ดว้ ยกนั คราวนจี้ ะถอื วา่ ปกติ ก็ปกติ จะถือว่าไม่ปกติก็ไม่ปกติ สหายรักท�ำเธอแปลกใจอยู่หลายเรื่อง เร่ืองแรกคือ แทนท่ีจะนินทาชาวบ้านไปตลอดทางตามวิสัย เขากลับน่ังนิ่ง เงียบจมกับความคิดตัวเองอยู่นานสองนาน บางคร้ังก็ทอดถอนหายใจ ออกมาเฮอื กใหญอ่ กี ดว้ ย ราวกบั วา่ มเี รอ่ื งคดิ ไมต่ กมากมายอยา่ งไรอยา่ งนนั้ ครัน้ พอเธอถาม เขาก็ตอบกลบั ด้วยคำ� ตอบเดิมๆ ‘ถ้าอธิบายไป คณุ จะเชือ่ ไหมล่ะ สดุ ท้ายคณุ ก็ไม่เชือ่ อยู่ดี’ หากคำ� วา่ ‘ไมเ่ ชอื่ ’ หมายถงึ เรอ่ื งทเี่ ขาย้�ำจนปากเปยี กปากแฉะวา่ เขา ไม่ใช่จินน่ีเพ่ือนของเธอละก็ ต้องขอบอกเลยว่า คิดถูกแล้ว เพราะเธอก็ ไม่เชื่อจริงๆ นนั่ ละ มอี ย่างทไ่ี หนเหมอื นกนั ยันเงาขนาดน้ี ยงั จะปฏเิ สธว่า ไม่ใช่ตัวเองอีก บอกว่าเป็นฝาแฝดปลอมตัวมายังจะน่าเชื่อกว่าอ้างว่าเป็น ใครกไ็ ม่รู้มาสงิ ร่างเพอ่ื นของเธอ ละครเกนิ ไป! ถงึ เธอจะไมใ่ ชค่ นฉลาดถงึ ขนั้ อจั ฉรยิ ะ แตก่ ไ็ มใ่ ชค่ นโงท่ จี่ ะมาหลอก กนั ไดด้ ว้ ยเรอื่ งนา่ ขนั อยา่ งน้ี เธอรวู้ า่ เขาทำ� ตวั แปลกไปจากเดมิ ไมว่ า่ จะเปน็ โทนเสยี ง จังหวะการพดู การเคลือ่ นไหว หรืออน่ื ๆ ดูห่างเหินราวกับเป็น คนละคน แต่ทั้งหมดน้ันคงแสร้งท�ำเพราะอยากประชดท่ีเธอต�ำหนิอดีต แฟนหนุ่มของเขามากกว่า แต่ก็น่ันละ อีกไม่นานคงเคลียร์กันได้ เพราะ แต่ไหนแต่ไรพวกเธอกไ็ ม่เคยโกรธหรอื งอนกนั เกินวันสองวนั เลยสักครงั้ “ฟังเพลงไหม เด๋ียวฉันเปิดเพลงท่ีแกชอบให้นะ” สารถีสาวกล่าว ท�ำลายความเงียบ เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือจากกล่องข้างเกียร์มา

น ว ต า l 39 เลอ่ื นหาเพลงจากแอปพลเิ คชนั หวังจะเอาใจสหายเต็มที่ แต่ปฏกิ ิรยิ าของ จิณณ์ท�ำให้เธอแปลกใจ เพราะแทนท่ีจะตื่นเต้น เขากลับทำ� หน้าเคร่ง ดึง โทรศพั ท์ออกจากมือของเธอหน้าตาเฉย “อย่าเล่นโทรศัพท์มือถือตอนขับรถ มันอันตรายและผิดกฎหมาย ต�ำรวจเขามีกล้องชนิดพเิ ศษไว้ตรวจจับแล้ว อยากเสยี ค่าปรบั หรือไง” ยิหวาเลิกค้ิวสูงอย่างฉงน นี่เธอฟังผิดไปหรือเปล่า ยายจินน่ี ผู้ที่ ชอบแหกทุกกฎในโลกน้ีจนโดนใบสั่งแทบทุกอาทิตย์ ก�ำลังบอกให้เธอ ปฏิบัติตามกฎหมายอย่างนนั้ หรือ และน่ีคือเร่อื งแปลกเร่อื งที่สอง “อ้อ ขอบคุณที่เตือน ถ้าอย่างนั้นแกเลื่อนเปิดหาเพลงโปรดเอาเอง ได้ไหม” จณิ ณไ์ มไ่ ดก้ ลา่ วตอบรบั อะไร แตใ่ นอกี หนงึ่ หรอื สองนาทตี อ่ มา เพลง จากแอปพลิเคชันในโทรศัพท์เธอก็ดังข้ึน ดูเหมือนเขาจะเลือกเพลงได้ใน ท่สี ุด เป็นเพลงรอ็ กอมตะนริ ันดร์กาลจากวงรอ็ กชอื่ ดังวงหนง่ึ แปลกแฮะ จะถือว่าเป็นเรื่องแปลกเรื่องที่สามก็ว่าได้ เพราะไม่ใช่ เพลง “Like A Virgin” หรอื เพลงอืน่ ๆ ขององค์แม่มาดอนนาอย่างทค่ี าด เปลีย่ นรสนิยมการฟังเพลงหรอื หรอื แค่อยากเปล่ยี นบรรยากาศ สารถีสาวลอบสังเกตอาการของคนข้างกายอย่างสนใจ ท่าทางการ เคาะนิ้ว โยกคอ โยกศรี ษะเล็กน้อยไปตามจงั หวะเพลงอย่างเท่ๆ นั่นด้วย มนั คืออะไรกันนะ ไม่คุ้นตาเอาเสยี เลย แต่ก็น่ารกั ดไี ปอีกแบบ จนอดแซว ไม่ได้ “โยกคอมาก เดี๋ยวคอก็เคล็ดหรอก แกเพ่ิงหายเจ็บจากอุบัติเหตุ อย่าเฟี้ยวให้มากนกั สิ” คนถกู หาวา่ เฟย้ี วชะงกั ไปนดิ หนงึ่ เหน็ นยั นต์ าวาวๆ แปลความหมาย ไม่ออกอย่างน้ันแล้วก็ชวนหวั่นอยู่ลึกๆ ตายละ! นี่เธอเผลอเติมเชื้อไฟให้ เขาอีกแล้วหรือ ทว่าก็เปล่า ท่ีเขามองกเ็ พราะมีคำ� ถามอยากจะถามต่างหาก “พูดถึงเร่ืองอุบัติเหตุแล้วนึกขึ้นได้ เกิดอะไรขึ้นบ้างหรือ ช่วยเล่า

40 l พ ร ห ม ยิ ห ว า รายละเอยี ดให้ผมฟังหน่อย” หากเขาต้องการทราบความจรงิ เขาควรจะเรยี งลำ� ดับเหตุการณ์โดย เรม่ิ สบื จากจดุ เริ่มต้น นั่นกค็ อื อบุ ตั เิ หตทุ างรถยนต์ บางทีเม่อื ได้ฟังแล้วเขา อาจจะรู้ก็ได้ว่าเกดิ อะไรข้ึนระหว่างเขากับจนิ น่ี “อ้าว ท�ำไมเป็นอย่างนนั้ แกเป็นคนประสบเหตเุ องนะ ท�ำไมให้ฉัน เล่าล่ะ ตัวแกต้องเป็นคนรู้รายละเอียดเกี่ยวกับอุบัติเหตุครั้งนี้ดีท่ีสุดสิ อ้อ ใช่ ฉนั ลืมไป แกไม่ใช่จินนี่เพอ่ื นของฉนั น่เี นอะ แต่เป็นคนแปลกหน้า ไร้ชอื่ ทบ่ี งั เอญิ มาสงิ ร่างเพอ่ื นของฉนั ต่างหาก” เธอเอ่ยเสรมิ ตอ่ อย่างเหนอื่ ย ใจ เพราะอีกฝ่ายตั้งท่าจะยกเหตุผลเหลวไหลนั้นขึ้นมาอีกแล้ว กไ็ ด้ เธอจะยอมเออออตามไปก่อน เพราะนีค่ งไม่ใช่เวลามาเปิดศกึ ชวนทะเลาะ พอคดิ ไดอ้ ย่างนน้ั หญงิ สาวจงึ รบี เลา่ รายละเอยี ดของอบุ ตั เิ หตุ คืนน้ันให้เขาฟัง ต่อให้มันบ้าแค่ไหนก็ตามเถอะ เพราะเป็นการเล่าเร่ือง ของเขาเอง ให้เจ้าตัวเป็นผู้ฟังเอง “เร่ืองมนั เริ่มจากอดีตแฟนเก่าของแกที่ชอื่ น้องแมค็ แกจบั ได้ว่าโดน เขาหลอกและนอกใจกเ็ ลยทะเลาะกันใหญ่โต แกเสียใจมากเลยขับรถออก ไปกลางดึก” “แม็ค? ผู้ชายหรือ” “ก็แหงสิ แกเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงเสยี ท่ีไหน ผู้หญงิ คนเดยี วที่แกใช้ เวลาอยู่ด้วยมากท่ีสุดก็มีแต่ฉันนี่ละ อยู่ด้วยกันบ่อยจนคนอนื่ เข้าใจว่าเป็น ผัวเมยี กันแล้ว!” “พดู จาน่าเกลยี ด” เอ้า! ด่ากันเฉย “งนั้ เปลย่ี นใหมก่ ไ็ ด้ อยดู่ ว้ ยกนั บอ่ ยจนคนอน่ื เขา้ ใจวา่ เปน็ สามภี รรยา กันแล้วน่ะค่า แบบน้ีใช้ได้หรือยังคะคุณจิณณ์” แม่สาวตัวดียังอุตส่าห์ เปลี่ยนค�ำพูดใหม่หลังจากถูกต�ำหนิ แต่จะดีกว่านี้ถ้าเธอไม่ประชดประชัน เขาอกี

น ว ต า l 41 ชายหนมุ่ ผอ่ นลมหายใจเลก็ ๆ ใหแ้ กอ่ าการหนา้ ชนื่ ของยหิ วา กอ่ นจะ รับฟังเร่ืองเล่าต่อ แม้จะเป็นการเล่าเรื่องคร่าวๆ แต่ตอนน้ีเขาพอจะเข้าใจ ที่มาที่ไปบ้างแล้ว เร่ืองราวเร่ิมต้นข้ึนเม่ือประมาณสองสัปดาห์ก่อน จินนี่ มปี ญั หากบั อดตี แฟนหนมุ่ เลยขบั รถออกไปดว้ ยหวั ใจทแ่ี หลกสลายและเกดิ อุบัติเหตุ โชคดีท่ีแถวนั้นไม่ไกลจากย่านชุมชน ท�ำให้พลเมืองดีสามารถ นำ� รา่ งผปู้ ระสบเหตอุ อกมาไดท้ นั เวลาแมจ้ ะทลุ กั ทเุ ลไปบา้ งกต็ ามที ฟงั ๆ ไป แลว้ แมเ้ ขาจะรสู้ กึ สงสารจนิ นอ่ี ยมู่ ากโข แตก่ ย็ งั ไมเ่ หน็ จดุ เกย่ี วขอ้ งระหวา่ ง เขากบั จินนีอ่ ยู่ดี ต้องมีสิ จุดท่ีเชอ่ื มเขากับร่างกายนไ้ี ว้ด้วยกัน มันคงไม่ใช่ เรื่องบงั เอญิ หรอกใช่ไหม “ฉนั บอกแกแลว้ วา่ ใหใ้ จเยน็ ๆ มอี ะไรกค็ อ่ ยพดู คอ่ ยจา แตแ่ กกไ็ มฟ่ งั สดุ ทา้ ยกข็ บั รถออกไปทง้ั อยา่ งนนั้ คนื นนั้ เปน็ คนื พระจนั ทรส์ เี ลอื ดดว้ ย ลาง ไม่ดตี ั้งแต่ตอนน้นั แล้ว แกน่าจะอยู่ในบ้าน ไม่ควรออกไปไหน” พระจนั ทรส์ เี ลอื ดหรอื ชายหนมุ่ ใครค่ รวญเรอ่ื งดงั กลา่ วซ�้ำๆ จรงิ สนิ ะ คืนท่ีเขาประสบอุบัติเหตุถูกรถพุ่งชนในขณะข้ามถนนก็เป็นคืนพระจันทร์ สีเลอื ดเช่นกัน ดวงตาคมเบิกกว้างเมอ่ื ค้นพบจดุ เช่ือมโยงเสียที ไม่จรงิ นา่ เหตกุ ารณเ์ ดยี วกนั งน้ั หรอื ถา้ อย่างนนั้ คนทข่ี บั รถชนเขาก็ เป็นจินนี่สินะ เพราะเหตุน้ีพวกเขาจึงสลับร่างกันใช่ไหม เดี๋ยวสิ ในละคร เขามแี ตพ่ ระเอกนางเอกสลบั รา่ งกนั แลว้ ทำ� ไมกรณเี ขาถงึ ไดผ้ า่ ขนบเดมิ ดนั สลับกับเพศเดียวกันเสียได้! แถมแจ็กพอตเป็นสองเท่าเพราะเป็นเพศ เดยี วกนั ท่ีมจี ิตใจเป็นต่างเพศอกี ด้วย จะว่าจนิ นี่เป็นนางเอกของเขาก็ไม่น่าใช่นะ เกรงว่าจะสวยเกนิ ไป! “เอาละ ผมว่าตัวเองพอจะจับต้นชนปลายเร่ืองราวได้แล้ว ทีน้ีผม อยากถามค�ำถามสักหน่อย คุณรู้ไหมว่า ท�ำไมเพ่ือนของคุณถึงขับไปชน ต้นไม้” “เท่าที่ฟังมา ต�ำรวจสรุปว่าเพราะแกควบคุมรถไม่อยู่เลยไถลไปชน

42 l พ ร ห ม ยิ ห ว า ต้นไม้ข้างทาง” “ใช่แน่หรอื ท�ำไมจู่ๆ ถงึ ควบคุมรถไม่อยู่ ไม่ใช่เพราะหักหลบหรือ บังเอิญไปชนใครเข้าท่ีกลางถนนเลยท�ำให้เสียหลักพุ่งลงไปข้างทางงั้นหรือ ผมว่าทฤษฎนี ้ีเป็นไปได้มากกว่านะ” พอได้ยนิ อย่างนั้น ยหิ วากห็ นั มองเขาอย่างตกใจ “ชนหรอื หมายความว่ายังไง แกขบั ไปชนใคร!” “ผู้ชายคนหน่งึ ” หญงิ สาวใจหายวาบ จรงิ อยู่ ต�ำรวจไมไ่ ดส้ รปุ สาเหตนุ ม้ี าดว้ ย เพราะ พยานหลักฐานท่ีมีสรุปความเป็นไปได้ได้เพียงเท่าน้ัน ไม่มีการปรากฏตัว ของผู้บาดเจ็บรายอื่น อีกทั้งรถยนต์ของเขาก็เสียหายยับเยินแทบทั้งคัน จนมองไม่ออกว่าร่องรอยใดเกิดจากการชนคนหรือชนต้นไม้ด้วยซ้�ำ มัน แปลกจรงิ ๆ แตห่ ากเจา้ ตวั พดู ออกมาเองยอ่ มแปลว่าเขาชนใครสกั คนจรงิ ๆ ซวยแล้ว งานเข้าแล้วไหมเล่า! “คะ...ใครกนั แกชนใครเข้า แล้วบาดเจ็บมากหรือเปล่า มีใครพาไป รักษาตวั แล้วหรือยงั !” “เขาปลอดภยั ดี แตใ่ นขณะเดยี วกนั กไ็ ม่ เขาไมโ่ อเคเลยสกั นดิ เดยี ว” “ยังไง” แทนท่ีจะตอบ ชายหนุ่มกลับยกมือข้ึนมากดหน้าผากตัวเองอย่าง กลดั กลุ้ม ยงั ไงนะ่ หรอื กเ็ พราะผชู้ ายคนทเี่ ธอถามถงึ นงั่ อยตู่ รงนแ้ี ลว้ ไงละ่ แต่ เอาเถอะ ตอนนท้ี ฤษฎคี วามเปน็ ไปไดม้ อี ยแู่ คอ่ ยา่ งเดยี ว นนั่ คอื เกดิ การสลบั ร่างกนั ขึน้ ในคนื พระจันทร์สีเลือด เขาตดิ อยู่ในร่างของจนิ นี่ ส่วนจนิ นก่ี ็คง ติดอยู่ในร่างของเขาเช่นกัน หากเขาจะหาทางสลับกลับคืนก็คงต้องหาตัว จนิ นต่ี วั จรงิ ใหพ้ บ แตป่ ญั หาคอื หลงั จากทถ่ี กู รถชนแลว้ จนิ นพ่ี ารา่ งของเขา ไปไวท้ ไ่ี หนกนั ละ่ ตำ� รวจจงึ ไดส้ รปุ วา่ ไมพ่ บผบู้ าดเจบ็ รายอนื่ รา่ งของเขาควร จะอยบู่ รเิ วณนน้ั สิ หรอื มคี นเคลอ่ื นยา้ ยรา่ งของเขาไปทอี่ น่ื กอ่ นแลว้ แตฝ่ มี อื

น ว ต า l 43 ใครกัน และท�ำไปเพ่ืออะไร ค�ำถามมากมายผุดข้ึนในสมอง ยังไม่ทันได้ ใคร่ครวญอะไรไปมากกว่านี้ เสยี งร้อนรนของยหิ วากด็ งั แทรกขนึ้ มาอกี คง เป็นห่วงเพือ่ นและชายผู้โชคร้ายคนนน้ั มาก “ฉนั ไม่เข้าใจแกเลย แกรู้ได้ยงั ไงว่าคนท่ีโดนชนไม่โอเค เรว็ ๆ ตอบ ฉันมาสักที ฉนั จะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย!” ตอ่ ใหไ้ มม่ อี กี ฝา่ ยคอยเรง่ เรา้ เขากค็ ดิ จะบอกเธออยแู่ ลว้ เขาพยายาม ท�ำอย่างน้ันมาตั้งแต่ต้น เพียงแต่เธอปฏิเสธที่จะเช่ือเองต่างหาก ไม่รู้ว่า ครั้งน้ีจะยอมเชื่อได้แล้วหรือยัง เพราะเขาต้องการความช่วยเหลือจากเธอ เสยี ด้วย “ทำ� ไมผมจะไมร่ ลู้ ะ่ กใ็ นเมอ่ื ผชู้ ายทถ่ี กู รถชนคอื ตวั ผมเอง ตอนนผ้ี ม ติดอยู่ในร่างของเพื่อนคุณ และเพอื่ นคณุ กค็ งตดิ อยู่ในร่างของผม ผมคิด ว่าเราสองคน...” เขาขบริมฝีปากอย่างตงึ เครยี ด ตงั้ สตไิ ด้แล้วจึงเปล่งเสียง ช้าชัด “เราสองคนสลับร่างกนั ” “ฮะ ว่าไงนะ!” “ฟังไม่ผิดหรอก ไม่ทราบว่าคุณจะกรุณา...” ดวงตาเข้มสบนัยน์ตา คู่สวยอย่างแน่วแน่จริงจงั เขารู้ว่ามันท�ำใจเชื่อได้ยาก แต่หากยิหวายอมเปิดใจเชื่อเขาสักคร้ัง ก็คงจะวิเศษเลย ไม่รู้ว่าจนิ น่จี ะกำ� ลงั ตามหาเขาอยู่ด้วยหรือเปล่า แต่เขาไม่ อยากอยู่รอเฉยๆ ยิหวาเป็นคนที่รู้จักจินนี่ดีท่ีสุด เธอต้องช่วยเขาตามหา อีกฝ่ายได้แน่ “กรุณาช่วยผมตามหาร่างจริงของตัวเองและหาวิธีสลับคืนได้ไหม คุณจะได้เพื่อนคนเดิมของคุณกลับมา แล้วเราจะได้จบเรื่องบ้าๆ น่ีเสียที ขอร้องละครับ ตอนน้มี ีแต่คุณคนเดียวที่จะช่วยผมได้”