Night to need you too คืนปรารถนา วิวาห์วายร้าย ของ way'h

บทน�ำ “ฉันอยากได้ผ้ชู ายคนนี”้ คำ� พดู นน้ั ทำ� เอาคนฟงั พน่ กาแฟพรวด! แตโ่ ชคยงั ดที เี่ ธอเบยี่ งตวั หลบวิถี ‘อาวธุ เหลว’ น้นั ได้ทนั ฉิวเฉยี ด “เป็นบ้าอะไรหา ไอ้เก่ง” หญิงสาวร้องถามเบาๆ เก่ง...หรือถ้าคนสนทิ กันมากๆ เรียก ‘ไอ้เก่ง’ เป็นชายไทยร่าง สันทดั อายุยส่ี ิบหกปี ผมเกรียนนนั้ บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า มนั สังกดั กรมกองไหน และแฝงตัวมาเพ่ือสืบเร่อื งราวของเธอไว้คอยไปรายงาน คุณพ่อ “คะ...คุณน้อยหน่า วะ...ว่าไงนะครับ” เก่งถามทั้งที่เหง่ือแตก สหี นา้ บอกชดั เจนมากเลยวา่ ไมร่ จู้ ะเขยี นเรอ่ื งนลี้ งไปในรายงานทตี่ อ้ ง ส่งท่านนายพลว่ายงั ไงดี (วะ) !? ณฐั นาราหรอื นอ้ ยหนา่ หญงิ สาวรา่ งเพรยี ว สงู หนงึ่ รอ้ ยเจด็ สบิ หา้ เซนติเมตรมองลูกน้องด้วยหน้าตาสวยจัดจนท�ำให้คนคิดว่า เธอเป็น ดาราได้อย่างไม่ยากเย็น และยังดูปราดเปรียว เปี่ยมด้วยพลังท่ีจะ กระตนุ้ ใหท้ กุ ผคู้ นรายรอบตวั รสู้ กึ กระปรก้ี ระเปรา่ หญงิ สาวอยใู่ นชดุ สทู พอดตี วั ที่แม้ราคาไม่แพง แต่เม่ือมนั อยู่บนร่างกายสมส่วนของเธอกด็ ู มีราคาขึ้นมาทันที Way’h 5

“ฉันบอกว่าฉนั สนใจผู้ชายคนน้ี ฉันจะเอา” คนพูดช้ีไปข้างหน้า ทั้งคู่อยู่ในสวนสาธารณะใจกลางเมือง ความเก่าแก่ของสวนท�ำให้บรรดาต้นไม้ใหญ่มีกิ่งก้านหนาทึบจนมืด สลัว มีเพียงแสงสีส้มจากเสาไฟถนนลวดลายวิจิตรที่ส่องสว่างเป็น ระยะตอนเวลาหน่งึ ทุ่ม จุดท่ีหญิงสาวชี้น้ิวไปคือ ฝั่งตรงข้ามของถนนสองเลนในสวน สาธารณะทมี่ สี นามหญา้ กวา้ ง เธอเพ่งมองไปทางนนั้ กเ็ หน็ เงาตะคมุ่ ๆ กวา่ สบิ ชวี ติ ทนี่ งั่ บา้ ง นอนบา้ ง บางคนลกุ เดนิ ไปมา จดุ รวมความสนใจ ของคนเหล่านั้นคือ กระดานไม้ใต้ไฟถนนท่ีท�ำหน้าที่เป็นกระดานด�ำ และเป้าหมายของน้อยหน่าคอื ผู้ชายร่างสูงใหญ่อย่างกบั หมีตรงหน้า กระดานดำ� นน้ั เขากำ� ลงั เปน็ ‘ครขู า้ งถนน’ สอนหนงั สอื เดก็ ๆ ซงึ่ ดแู ลว้ น่าจะเป็นเด็กไร้บ้านทีเ่ ร่ร่อนอยู่แถวนี้ “อา่ ...เออ่ ...คณุ นอ้ ยหนา่ ครบั ...ผมวา่ ...ทา่ นนายพล...คง...เออ่ ... คงไม่เห็นด้วยมั้งครับ” ไอ้เก่งเหง่ือแตกซิกๆ ขณะพยายามโน้มน้าว เจา้ นายสาว โดยเลอื กสงิ่ ทคี่ ดิ วา่ นา่ กลวั ทส่ี ดุ ในชวี ติ ตวั เองออกมาอา้ ง “พอ่ ฉนั ไมเ่ หน็ ดว้ ยเรอื่ งอะไร ฉนั แคจ่ ะใหน้ ายไปสบื ประวตั ผิ ชู้ าย คนน้มี าให้” “คะ...คุณน้อยหน่าเอาจริงหรือครับ” เก่งยังพยายาม...อย่าง ไม่เป็นผล เพราะเจ้านายสาวพยักหน้าหงึกๆ “เอาจรงิ ” หญิงสาวบอกด้วยสหี น้าและแววตามาดหมายยาม มองไปทีเ่ ป้าหมายน้นั ท�ำเอาลูกน้องคนสนทิ ต้องปาดเหงื่อ “ตะ...แต่คุณน้อยหน่าไม่ได้รู้จักกับเขาเลยนะครับ” ลูกน้อง... พ่อเธอยังคงพยายามอยู่ “ฉนั ถงึ ให้แกไปสืบมาให้ฉนั ไง” “ผะ...ผชู้ ายไมม่ หี วั นอนปลายเทา้ แบบน.ี้ ..จะ...จะพาเขา้ บา้ นได้ ยงั ไงกนั ครบั ” เกง่ กลนื นำ้� ลายฝดื คอยามนกึ ภาพการพบปะกนั ระหวา่ ง 6 Night to need you too คนื ปรารถนา ววิ าหว์ ายรา้ ย

คนทีเ่ จ้านายสาวสนใจกบั ท่านนายพลผู้เป็นบดิ าของเธอ “ใครบอกแกว่าฉันจะพาเข้าบ้าน” หญิงสาวหันมาถามด้วย สหี น้างุนงง พลางกะพริบตาปริบๆ ขณะท่ลี กู น้องตาเหลือก แทบจะ ตะโกนออกมา “น!ี่ คณุ นอ้ ยหนา่ จะแอบคบผชู้ ายโดยไมบ่ อกทางบา้ นเหรอครบั แอก้ !” ทา้ ยประโยคคอื เสยี งรอ้ งของคนทโ่ี ดนหวดลงไปนอนกองกบั พน้ื “ใคร!? ใครบอกวา่ ฉนั จะทำ� บา้ ๆ บอๆ แบบนน้ั หา!!!” หญงิ สาว เลอื ดข้ึนหน้า โกรธจนหวั หมนุ “อะ...อา้ ว...กะ...กค็ ณุ นอ้ ยหน่าบะ...บอกว่าสนใจ ยะ...อยากได้ หมอนน่ั ” ไอเ้ กง่ กมุ หวั ทโี่ ดนตบเหมง่ พลางตดั พอ้ ดว้ ยเสยี งครวญคราง อย่างคนโดนรงั แก “ฉนั ...อยาก...ได.้ ..ประวตั ิ เฉยๆ โวย้ !” หญงิ สาวแทบตอ้ งกดั ฟนั พดู พรอ้ มกบั กำ� หมดั แนน่ จนเสน้ เลอื ดขนึ้ หลงั มอื ระงบั ใจไมใ่ หพ้ ลง้ั มอื เหวย่ี งหมดั ใส่มนั อีกสักตุ้บ “ผู้ชายท่าทางเนิร์ดๆ แบบน้ันจะทนมือทนเท้าฉันได้ที่ไหนกัน! แถมคนอยา่ งฉนั เนย่ี นะจะแตง่ ผชู้ ายเขา้ บา้ น เฮอะ! ฝนั ไปเถอะ” คนพดู จิ้มน้วิ ช้ีท่จี มูกตวั เอง ทำ� สีหน้าเหยียดหยามสุดๆ “ตะ...แตเ่ ขากด็ ตู วั ใหญเ่ ปน็ หมอี ยนู่ ะครบั อาจทนมอื ทนเทา้ คณุ น้อยหน่าไหวกไ็ ด้นะ” เก่งเอ่ยพลางเหลยี วมองเป้าหมายของเจ้านาย สาว ผชู้ ายคนนนั้ ตวั ใหญม่ าก แตก่ ด็ เู นริ ด์ จรงิ ๆ นนั่ แหละ รา่ งสงู ใหญ่ อยู่ในเช้ิตสีขาวที่พับแขนเส้ือข้ึนถึงข้อศอก จากระยะไกลเขามองเห็น หนา้ ตาอกี ฝา่ ยไมช่ ดั แตด่ แู ลว้ กน็ า่ จะเกลย้ี งเกลาอย.ู่ ..ยงิ่ อยทู่ า่ มกลาง เดก็ จรจดั ด้วยแล้ว...เขากย็ ิ่งโดดเด่นออกมา ฉับพลนั เก่งกค็ ิดถึงเรอื่ งสำ� คญั ยิง่ ยวดข้นึ มาได้ หากคุณน้อยหน่าล็อกผู้ชายคนนั้นเป็นเป้าหมาย...น่ันย่อม Way’h 7

หมายความว่า ตวั เขาจะหลุดพ้นจากการเป็นเป้าซ้อมมือให้นายน้อย จอมซาดสิ ม์ สว่ นทา่ นนายพล...คนโคตรเผดจ็ การพรรคน์ นั้ จะไดผ้ ชู้ าย แบบไหนเป็นลกู เขยมนั ไม่ใช่ปัญหาของเขาเสียหน่อย! ‘โงอ่ ยไู่ ดต้ ง้ั นาน ไอเ้ กง่ เอย๊ !!! สง่ เสรมิ กนั ซะ แกกส็ บายแลว้ เวย้ ไอ้เก่ง!’ เก่งแทบจะหัวเราะเม่ือเล็งเห็นหนทางหลุดพ้นจากการเจ็บตัว เพราะมอื เท้า เข่า ศอกของหญงิ สาวได้เสียที แต่ประโยคต่อมาของ หญิงสาวดับฝันของเขาวบู “หมอน่ันน่าสงสัยมาก” “หา!? ทะ...ท�ำไมล่ะครับ” เก่งแทบร้องเสียงหลงกับการพลิก กลบั สามร้อยหกสบิ องศาของเจ้านาย “หมอน่นั หน้าตาดูแพง เสอื้ ผ้าก็ไม่ซ�ำ้ กันสกั วัน จนเดาไม่ได้ว่า ท�ำงานอะไร แถม...ไอ้ทเ่ี ขียนบนกระดานนนั่ กไ็ ม่ใช่ตำ� ราหนังสือเดก็ ” หญงิ สาววเิ คราะห์ด้วยสีหน้าจริงจงั ดวงตาวาววบั เก่งหันมองไปทาง ‘ครูข้างถนน’ คนนั้นอีกรอบ พลางรื้อฟื้น ความทรงจำ� เพราะคำ� วิเคราะห์ของเจ้านายสาว ตลอดสปั ดาห์ทผี่ ่านมาพวกเขาตดิ พนั งานตดิ ตอ่ กบั ลกู คา้ และ ตอ้ งผา่ นเสน้ ทางนตี้ ลอด...เขากเ็ หน็ ผชู้ ายคนนอ้ี ยหู่ ลายครง้ั เหมอื นกนั ...มั้ง แต่ไม่ได้สังเกตอีกฝ่ายขนาดทหี่ ญิงสาวมอง “เอาอกี แล้วนะคุณน้อยหน่า” ลกู น้องคนสนิทท�ำสหี น้าเหน่อื ย หน่าย ส่ายหัวไปมา “เลกิ เล่นเป็นนักสบื เสยี ทเี ถอะ คราวทแ่ี ล้วก็ตาม สบื จนคณุ ป้าข้างบ้านมายนื ตะโกนด่ารอบหน่งึ แล้วนะ” เจา้ นายสาวมกั ชอบสงั เกตสงิ่ ตา่ งๆ จากผคู้ นรอบขา้ งเปน็ พเิ ศษ จนบางครง้ั กก็ ลายเปน็ การละเมดิ สทิ ธข์ิ องชาวบา้ นจนโดนดา่ มาหลาย รอบแล้ว “ใคร! ใครใชใ้ หแ้ กวจิ ารณฉ์ นั กนั ยะ ไอเ้ กง่ !” หญงิ สาวขยำ� แกว้ 8 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาห์วายรา้ ย

กระดาษจากร้านสะดวกซื้อเมอื่ ดื่มกาแฟร้อนจนหมด แล้วเขวีย้ งใส่ท่ี ระบายอารมณ์ส่วนตัว “ไปสบื มาใหไ้ ดว้ า่ เขาเปน็ ใคร มาจากไหน พกั อยทู่ ไี่ หน ถา้ ไมไ่ ด้ ข้อมูลไม่ต้องกลับบ้าน” หญิงสาวออกค�ำสั่งสุดเผด็จการก่อนคว้า กระเป๋ามาสะพายไหล่และก้าวฉับๆ เดนิ จากไป ไม่สนใจคนรับคำ� สงั่ ทลี่ ะลา้ ละลงั อยา่ งไมร่ ้จู ะวงิ่ ตามไป หรอื ต้องคอยสบื เรอื่ งของคนทเี่ ธอ สนใจดี นนั่ อาจจะเป็นจดุ เร่มิ ต้นของเรื่องราวทัง้ หมด... “ฉันเจอเขาก่อน เขาไม่รู้ด้วยซ้�ำว่าฉันแอบดูเขาอยู่นาน แค่ไหน” น้อยหน่าเล่ายิ้มๆ นัยน์ตากระจ่างใสมีแววหวานอย่างหาได้ ยากในชีวิตสาวนักบู๊ พร�ำพรรษมองหน้าพ่ีสะใภ้โดยไม่ขัดอะไร แม้จะขมวดคิ้วด้วย สีหน้าสงสยั สดุ ๆ น้อยหน่าเป็นผู้หญงิ สวยจดั ดแู พงไปทัง้ ตัว แถมยงั ไฮโพรไฟล์ ระดับลูกนายพล มารดามีเช้ือสายผู้ดีเก่าท่ีสืบทอดตระกูลมาอย่าง ยาวนาน หญงิ สาวจงึ นา่ จะผา่ นการอบรมมาจนมบี คุ ลกิ สงา่ โดยไมต่ อ้ ง พยายาม เม่ือมองรูปร่างผอมแต่ฟิตเปรี๊ยะด้วยกล้ามเนื้อแบบคนออก ก�ำลังกาย ผิวขาวกร้านแดดนิดๆ อย่างคนโดนแดดโดนลม เสื้อผ้า หน้าผมเป๊ะ แม้จะท�ำงานมาคร่ึงค่อนวัน แต่หน้ากลับไม่หมองเลย สักนดิ ขณะทีพ่ ร�ำพรรษร่างเลก็ บางกว่า มีผวิ ขาวจัดเหมอื นคนไม่เคย โดนแดดมากอ่ น...กแ็ หงละ หญงิ สาวเลน่ ขงั ตวั เองอยบู่ นยอดตกึ ในชน้ั ผบู้ รหิ ารบรษิ ทั ทม่ี มี ลู คา่ เฉยี ดพนั ลา้ นมาตงั้ เจด็ ปี แทบไมเ่ คยยอมกา้ ว เทา้ ออกไปโดนแดดโดนลมทไ่ี หน แตผ่ วิ ขาวๆ กไ็ มไ่ ดซ้ ดี เซยี วเปน็ ผดี บิ แต่ประการใด กลบั ผุดผ่องเปล่งประกายด้วยการบำ� รงุ จากคอร์สสปา Way’h 9

ชั้นดี ทีส่ ามเี ธอซ้ือท้ังร้านมาไว้ให้เธอใช้บริการแต่เพยี งผู้เดยี ว พูดถงึ สามแี ล้ว... หญงิ สาวทัง้ คู่กำ� ลังอยู่ในเซฟเฮาส์ หรอื ท่จี ริงคือเพนต์เฮาส์สดุ หรูบนยอดตึกสูงติดอันดับประเทศ ซึ่งเป็นที่พักของอาคเนย์ สามีสุด ทร่ี กั ของพรำ� พรรษ ตอนนม้ี นั ถกู เอามาทำ� เปน็ ทที่ ำ� งานลบั กงึ่ ๆ เปน็ งาน ราชการของอัคนี พ่ีชายนิสยั เสียของเขา ระหว่างที่คุยเร่ืองเครียดๆ พร�ำพรรษก็ล้วงความลับจากญาติ สามีไปด้วย ซึ่งมันช่างน่าสงสัยแท้...น่าสงสยั สดุ ๆ ไปเลย ‘ฉนั เจอเขากอ่ น เขาไมร่ เู้ ลยดว้ ยซำ้� วา่ ฉนั มองเขาอยนู่ านแลว้ ...’ นน่ั เป็นค�ำบอกเล่าของอคั นเี ม่ือพร�ำพรรษเลยี บๆ เคียงๆ ถาม อย่างมีชั้นเชงิ ถึงการเจอกันเป็นครัง้ แรกของทัง้ คู่ อัคนเี ป็นผู้ชายตัวสูง ใหญ่ มีรปู ลกั ษณ์ที่...ถ้าไม่ได้ตวั ใหญ่ขนาดนี้ น่าจะเสรจ็ จก๊ิ โก๋หรอื วนิ มอ’ไซคป์ ากซอยไปไมร่ กู้ เี่ ทา้ แลว้ ใช.่ ..เขาเปน็ ผชู้ ายทดี่ กู วนตนี มากกก! แม้หน้าตาจะคล้ายกบั อาคเนย์ สามเี ธอไม่น้อย แต่บคุ ลิกกลบั ต่างกัน ราวฟา้ กบั เหว ไม่รผู้ ้หู ญงิ สวย ฉลาด และดแู พงแบบนอ้ ยหน่า หลงผดิ ไปรักได้อย่างไร ‘ผู้หญิงอะไรไม่รู้โคตรสวยเลย ยังกะนางฟ้าในดงหญ้าเขียว’ อัคนีบอกแบบน้ัน ท�ำให้พร�ำพรรษมองหน้าพี่ชายของสามี พยายาม ตีความไปด้วยว่าไอ้ส�ำนวน ‘นางฟ้าในดงหญ้าเขียว’ ของเขามันคือ อะไรกนั แน่วะ!? ‘นายเลยตกหลมุ รกั ต้ังแต่แรกเห็น?’ หญิงสาวถามด้วยนยั น์ตา เต้นระรกิ ท่มี แี ววอยากรู้อยากเหน็ เต็มเปี่ยม ไม่น่าเชื่อว่าคนแบบน้กี ม็ ีด้วย! ‘เปล่าซะหน่อย คนบ้าอะไรวะจะไปตกหลุมรักคนแค่มองหน้า กนั น่ะหา? คนนะไม่ใช่ปลากัด ตรรกะมันจะวิบัติไปปะน้องสะใภ้’ ดู เหมือนหมอนั่นจะปีนขึ้นจากหลุมพรางของเธอได้ และกลับมาแกว่ง 10 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาห์วายรา้ ย

ปากร้ายๆ ระรานกนั อย่างไม่ปรานปี ราศรัย เหตุผลท่ีท�ำให้พร�ำพรรษอดทน ไม่แว้ดแรงๆ คือความอยากรู้ อยากเห็นอย่างเดียวเท่านั้น เพราะเรื่องมันยังไม่เฉลยเลยว่าคนท้ังคู่ เจอกนั ได้อย่างไร ‘แล้วนาย...ชอบคณุ น้อยหน่าตอนไหน’ ‘ตอนท่ีน้อยหน่าทุ่มไอ้เวรคนนึงลงไปนอนกับพ้ืน แล้วกระทืบ หมอนั่นซะคางเหลือง นอนโรงพยาบาลอยู่เป็นอาทิตย์น่ะ คนอะไร ไมร่ .ู้ ..โคตรเซก็ ซเ่ี ลย’ คนเลา่ สหี นา้ เคลม้ิ เหมอื นหนมุ่ นอ้ ยขนึ้ มาหนอ่ ยๆ ช่วยลดความกวนประสาทลงได้อย่มู ากโข แต่ทส่ี ำ� คญั คอื ...ทำ� อย่างไร พร�ำพรรษกห็ าความเชอื่ มโยงไม่ได้ว่า สองคนนีเ้ จอกันได้อย่างไร เพราะฟงั จากทเี่ ลา่ แลว้ ...เรอ่ื งเลา่ ของทง้ั คมู่ นั เหมอื นหนงั คนละ ม้วนเลย! พรำ� พรรษหร่ตี า สีหน้าเคลอื บแคลงสุดๆ ขณะฟันธงกบั ตวั เอง ในใจว่า...ในระหว่างสองคนน้.ี ..ต้องมคี นใดคนหน่งึ โกหกแหงๆ แต่...ใครล่ะ ดเู หมอื นหญงิ สาวจะลมื เรอ่ื งสำ� คญั ทส่ี ดุ ไปวา่ คำ� ถามทคี่ วรถาม คอื ... จริงๆ แล้วทกุ อย่างมันเร่มิ เมอื่ ไรต่างหาก! Way’h 11

1 หกปกี อ่ น หญิงสาวไขกุญแจเข้าบ้าน หรืออีกนัยคือห้องเช่าเก่าโทรมบน อาคารสองช้ันที่อดสันนิษฐานไม่ได้ว่า มันน่าจะอยู่มาต้ังแต่สมัย สงครามโลกคร้ังท่ีสอง สังเกตจากผนังปูนท่ีกะเทาะล่อนและสีของรา ทเ่ี คลอื บเขรอะอยบู่ นนน้ั ยงั ดที ที่ างเดนิ กวา้ ง แถมหอ้ งกค็ อ่ นขา้ งใหญ่ แม้เก่าคร�่ำคร่าจนน่าจะทรุด แต่โครงสร้างพ้ืนฐานที่สร้างมาแข็งแรง แบบเกินมาตรฐานไปเยอะของตึกสมัยเมื่อหลายสิบปีก่อนท�ำให้มัน ยังคงทรงตัวอยู่ได้ น้อยหน่าวางกระเป๋าสะพายลงบนโต๊ะข้างประตู กวาดตา ส�ำรวจรอบห้องเร็วๆ รอบหน่ึง มันมีร่องรอยเหมือนมีคนมาท�ำความ สะอาดให้ แต่อย่างไรก็ไม่อาจล้างความเก่าโทรมของท่ีพกั สดุ หลอนน้ี ไปได้ เธอทอดถอนใจให้ความโทรมเกินบรรยายนี้ เพราะหอพัก นักศึกษาราคาถูกสมยั เรียนยงั สภาพดกี ว่านเี้ ยอะเลย แต่จะให้ท�ำไงได้ ที่นี่เป็นที่อยู่เดียวในข้อตกลงย้ายออกมาอยู่ นอกกรมทหาร ใหพ้ น้ จากสายตาพอ่ ...ทา่ นนายพล ประกาศ ปรมอตั ตา คณุ พอ่ ผู้เผดจ็ การ บ้าอำ� นาจ และหวงลกู สาวขน้ั สดุ หญงิ สาวทำ� หน้า เบ้เม่ือสงสัยว่า ลูกสาวที่เตะผู้ชายสลบได้ในเท้าเดียวอย่างเธอ...ไม่รู้ 12 Night to need you too คืนปรารถนา ววิ าหว์ ายรา้ ย

จะหวงไปทำ� ไมนกั หนา ท�ำไมคณุ พ่อต้องเผด็จการบ้าอำ� นาจด้วยนะ! คิดอย่างโมโหจนอยากต่อยกระสอบทรายหรือซ้อมมวยขึ้นมา เลย ติดแค่ท่ีนี่ไม่มียิมหรือสโมสรให้เข้าไปออกก�ำลังกายได้ง่ายๆ จะ ใหไ้ ปเปน็ สมาชกิ ฟติ เนสก.็ ..คดิ แลว้ ความโมโหกส็ ลายลงทนั ทเี มอ่ื นกึ ถงึ เงนิ ในบัญชีทส่ี ายป่านใกล้ขาดรอน น้อยหน่ากวาดตาไปโดยรอบ อดประหลาดใจไม่ได้เมือ่ รู้สึกว่า มีอะไรบางอย่างขาดไป อะไรบางอย่างท่ชี ่อื ไอ้เก่ง ธรรมดามนั ต้องมา ปว้ นเปย้ี นกวนประสาทอยใู่ นสายตาเธอเสมอ น.่ี ..มนั กห็ ายไปหลายวนั แล้วนะ แต่ห้องกลับสะอาดข้นึ หญิงสาวขมวดค้ิวเมอื่ กวาดตาไปพบแฟ้มอ่อนบนโต๊ะ เธอเดนิ ไปหยบิ ดู พบว่ามนั เป็นรายงานฉบบั หนึง่ รายงานท่ี...เธอเองกล็ ืมไป แลว้ วา่ เคยสงั่ ใหล้ กู นอ้ งคนสนทิ ...สปายของคณุ พอ่ ไปสบื หามาให้ โดย กำ� ชับมันไว้ว่าถ้าไม่ได้เร่อื งไม่ต้องกลบั บ้าน ไม่มีรูปถ่ายอยู่ในนน้ั มีแค่รายงานสน้ั ๆ หน้าเดยี ว เป็นเรื่องราว ของผชู้ ายคนหนง่ึ ซงึ่ นา่ จะเปน็ คนเดยี วกบั ทเี่ ธอใหม้ นั ไปสบื กไ็ มร่ สู้ นิ ะ ไอค้ นไปสบื กไ็ มอ่ ยใู่ หถ้ ามเสยี ดว้ ย แถม...จากการซมุ่ ดรู ะยะไกลหา้ สบิ ถึงหนง่ึ ร้อยเมตรอย่างท่ีผ่านมา กไ็ กลเกนิ กว่าจะระบหุ น้าตาเขาได้ชดั รู้แต่ว่าผู้ชายคนนัน้ ตัวโตอย่างกับหมี... ผู้ชายทช่ี อ่ื อคั นี อรรคนีย์พทิ ักษ์ โอ้...นามสกลุ ดังน!ิ อ่านไปอีกสองบรรทัดหญิงสาวกต็ ้องตาโต น่ีมัน...ไม่ใช่แค่นามสกุลดังนี่หว่า...หมอน่ีมัน...ทายาทอันดับหน่ึงของ ตระกูลทร่ี ่�ำรวยติดอันดับประเทศ มาท�ำบ้าอะไรอยู่แถวน้ีเนี่ย! “ไอ้เก่ง!” หญิงสาวพึมพ�ำ “เอ็งไปเอาข้อมูลมั่วอะไรมาให้ฉัน หา!?” น้อยหน่าเหลียวมองรอบตัวอย่างคันไม้คันมือ ถ้าลูกน้องคน Way’h 13

สนทิ อยู่ใกล้ๆ คงได้เหว่ยี งมนั สักตุ้บสองตุ้บละน่า ‘มิน่าล่ะ มันถึงไม่กล้าโผล่หัวมาให้เห็น ฮมึ่ !’ คนคิดหัวเสียติดหมัด ความหงุดหงิดทบทวีขึ้นทุกที เพราะไม่ คอ่ ยไดอ้ อกกำ� ลงั กายเรยี กเหงอื่ กระตนุ้ อะดรนี าลนิ ใหก้ ระปรกี้ ระเปรา่ แต่ก่อนเธอจะทันได้เหว่ียงแฟ้มบางๆ นั้นทิ้ง หญิงสาวก็พบว่ามี กระดาษอีกแผ่นติดมาด้วย ก�ำลงั จะขย�ำท้งิ อยู่แล้ว แต่ข้อความในนนั้ เรียกความสนใจเธอให้ต้องกวาดตาอ่านด้วยสหี น้าครุ่นคิด หญงิ สาวหยบิ โนต้ บกุ๊ มาเปดิ เครอื่ งและลงมอื ทำ� งานดว้ ยสหี นา้ จรงิ จงั ไปอีกหลายช่ัวโมง จนลืมความไม่พอใจท่มี ีต่อไอ้เก่งไปได้หมด ลืมกระท่ังประวัติของผู้ชายคนน้ันท่ีเธอวางโน้ตบุ๊กทับเอาไว้ค่อนคืน เสียสนิท ครง้ั สดุ ทา้ ยทนี่ อ้ ยหนา่ มองนาฬกิ าคอื ตสี อง หลงั จากนน้ั ไมร่ เู้ ธอ วบู หลบั ไปเมอื่ ไร...รู้แต่ว่าเธอน่าจะฝัน ในความฝันของเธอ มีผู้ชายคนหน่ึงน่ังปักหลักอยู่หลังโต๊ะอีก ฟากดุจเป็นต�ำแหน่งแห่งท่ีของเขา ดวงหน้าของผู้ชายตัวโตคนน้ัน เลอื นราง เขาพดู บางอยา่ งกบั เธอ พอจะเพง่ มองหนา้ เขาใหช้ ดั พรอ้ มกบั จะบอกให้เขาพูดอีกรอบ น้อยหน่าก็ดันสะดุ้งต่ืนข้ึนมาเสียก่อน ต่ืน เพราะเสียงหวีดแหลมของนกหวีดที่เสียดขึ้นในความเงียบของเวลา ตีห้าคร่งึ ความปวดเมอื่ ยเพราะฟบุ หลบั กบั โตะ๊ ทำ� ใหห้ ญงิ สาวยกมอื นวด ตน้ คอทร่ี า้ วระบมพลางกดปมุ่ ใหเ้ ครอ่ื งคอมพวิ เตอรอ์ อกจากโหมดสลปี ข้อมูลที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอเรียกรอยยิ้มพึงพอใจบนดวงหน้านั้นได้ เปน็ อยา่ งดที า่ มกลางเสยี งตะโกนเอะอะโวยวายราวกบั มไี ฟไหมห้ รอื มี เรื่องร้ายแรงอะไรสกั อย่าง แต่...ไม่มีอะไรหรอก ถ้าฟังดๆี เสียงโวยวายน้ันกค็ ือ เสยี งร้อง เพลงมารช์ และเพลงทท่ี หารรอ้ งขณะวง่ิ ยามเชา้ ซง่ึ แวว่ มาใหไ้ ดย้ นิ ตอน 14 Night to need you too คืนปรารถนา ววิ าหว์ ายร้าย

ทเ่ี ธอเสียบปล๊ักกาต้มน�้ำร้อน “จากยอดดอยแดนไกลใครจะเหน็ ยากลำ� เค็ญเพยี งใดใจยงั มั่น จะปกป้องผองภัยชั่วนริ ันดร์ สิ้นชีวนั ก็ยงั ห่วงหวงแผ่นดนิ ด้วยหน้าทีช่ วี ิตรบั ผิดชอบ คอื ค�ำตอบทรี่ บอยู่มิรู้ส้นิ ความภมู ใิ จลกึ ล�้ำด�่ำอาจิณ รักแผ่นดนิ รกั เกียรตศิ กั ดนิ์ ักรบไทย...” ฟงั เพลง “จากยอดดอย” ถงึ แคน่ น้ั หญงิ สาวกค็ วา้ ผา้ ขนหนเู ดนิ เขา้ หอ้ งนำ้� ไป ยงั ดหี รอกทที่ นี่ ม่ี หี อ้ งนำ้� ในตวั หอ้ งนำ้� กวา้ งขวาง สะอาด และปลอดภยั พูดถงึ ความปลอดภยั แล้ว... แม้จะโทรมสุดๆ แต่ทนี่ ก่ี ลบั เป็นสถานทีท่ ปี่ ลอดภัยสุดๆ จะไม่ให้ปลอดภัยได้อย่างไรล่ะ ในเมอื่ ผู้เช่าหกในแปดห้องของ หอนี้เป็นทหารล้วนๆ เอ่อ...เป็นอดีตทหาร สามคนพิการ อีกสองคน พยายามหางานอยู่ แต่ทั้งหมดล้วนมอี าการ PTSD1 ท�ำให้มีปัญหาใน การเข้าสังคมและการทำ� งาน สว่ นอกี คนทกี่ ำ� ลงั ตะโกนรอ้ งเพลงมารช์ ปลกุ ใจอยา่ งฮกึ เหมิ อยนู่ ้ี 1 Post-Traumatic Stress Disorder (PTSD) คือสภาวะป่วยทางจิตใจของผู้ท่ผี ่าน เหตุการณ์รุนแรง เช่น อุบัติเหตุ ภัยธรรมชาติ การสูญเสียบุคคลอันเป็นท่ีรัก ผู้ป่วยจะเกิดอาการเม่ือพบสถานการณ์ที่เตือนให้นึกถึงเหตุการณ์ในตอนนั้น และส่งผลต่อการใช้ชวี ิตประจ�ำวัน Way’h 15

...เธอไมม่ นั่ ใจเหมอื นกนั วา่ มอี าการ PTSD กบั เขาไหม รแู้ ตแ่ กเปน็ ทหาร มาช่ัวชีวิต ปลดประจ�ำการนานแล้วกย็ ังไม่ยอมงดเว้นกิจกรรมฝึกของ ทหาร ต้องลุกมาออกกำ� ลงั ตอนตหี ้าคร่ึงตรงเป๋งทกุ วนั โชคยังดที ที่ น่ี ่ี อยู่ลึกและห่างจากบ้านคนพอสมควร ท�ำให้กิจกรรมที่ส่งเสียง โหวกเหวกโวยวายน้ันไม่ไปรบกวนเพือ่ นบ้านจนถูกร้องเรยี น นอ้ ยหนา่ ดม่ื กาแฟกง่ึ สำ� เรจ็ รปู รสชาตไิ มไ่ ดเ้ รอ่ื งทช่ี งเองเสรจ็ แลว้ ก็โกยข้าวของจ�ำเป็นใส่กระเป๋า...กระเป๋าแบรนด์เนมที่คุณนาถฤดี มารดาเธอซอ้ื ใหเ้ ปน็ ของขวญั รบั ปรญิ ญาเมอ่ื เกอื บสองปกี อ่ น เปน็ ของ ราคาแพงเพียงไม่กี่ช้ินเท่าน้ันแหละที่เธอยอมรับมา เพราะคุณแม่ให้ เหตผุ ลวา่ มนั จะทำ� ใหล้ คุ เธอดดู แี ละเพมิ่ ความนา่ เชอื่ ถอื ตอนตดิ ตอ่ งาน ในอนาคต แต่นอกน้ัน ของพวกเสื้อผ้าเครื่องประดับราคาแพงทั้งหลายท่ี ทง้ั พอ่ แม่ และพชี่ ายพยายามใหเ้ ธอไปซอ้ื หามาใชส้ มฐานะ ถา้ ไมต่ อ้ ง ออกงาน หรือพบปะผู้คนที่เป็นกรณีจ�ำเป็น เพราะถ้าไม่แต่งแล้ว ครอบครวั จะขายหนา้ หญงิ สาวกแ็ ทบไม่ยอมควกั เงนิ จ่าย และถา้ ใคร จะซ้ือของพวกนั้นให้ หรือเป็นของขวัญในโอกาสต่างๆ เธอเป็นต้อง ขอรับเงินสดเสมอ จนพี่ๆ พากันขนานนามว่า ‘องี ก’ ไปแล้ว ชว่ ยไมไ่ ดน้ น่ี า...กม็ นั เปน็ วธิ เี ดยี วทจ่ี ะทำ� ตามแผนการทว่ี างไวไ้ ด้ แผนท่ีแม้แต่คุณแม่ยังมองมาด้วยสายตาแปลกๆ ปนระอาใจ ...น่าจะเป็นความระอาใจ...ละม้ังท่ีอยู่ในสายตาที่เธอได้รับมาตลอด ยส่ี ิบสปี่ ีนีน้ ่ะ บางทแี ม้แต่การมลี ูกสาวก็อาจไม่อยู่ในแผนที่คุณพ่อกับ คณุ แม่วางไว้ด้วย คณุ แม่ถึงมสี หี น้าล�ำบากใจปนระอาเสมอเวลามอง มายังเธอ หญิงสาวยักไหล่ เธอส�ำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกรอบ จากกระจกบานใหญ่บนผนัง มันสะท้อนภาพหญิงสาวสวยจัดใน ชดุ สทู ธรรมดาทเี่ มอ่ื มาอยบู่ นเรอื นรา่ งสมสว่ นกด็ รู าวกบั สทู สง่ั ตดั ราคา 16 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาห์วายร้าย

แพง เธอเป็นหญงิ สาวทีไ่ ม่ว่าจะแต่งตัวอย่างไร กด็ แู พงได้โดยไม่ต้อง อาศัยโลโก้แบรนด์หรูมาแปะทับ ผมยาวสลวยรวบไว้อย่างง่ายๆ แต่ ดดู จี นไม่ต้องเซต น้อยหน่าเดินออกจากห้องพักโดยไม่ลืมหยิบกระเป๋าโน้ตบุ๊ก ตดิ มอื มาดว้ ยอกี อยา่ ง พรอ้ มกบั แผนธรุ กจิ ในหวั ทไี่ ดร้ บั การจดุ ประกาย จากกระดาษแผ่นเล็กท่ีแนบมาในแฟ้มอ่อนกับประวัติของหมอนั่น ประวัติของใครก็ไม่รู้ท่ีไอ้เก่งมั่วน่ิมยัดเยียดมาให้ ประวัติที่เธอจ�ำช่ือ ไม่ได้แล้ว รู้แต่นามสกลุ อรรคนยี ์พทิ ักษ์นนั้ ดงั อยู่ไม่น้อยเลย เธอน่าจะ ไปหาข้อมูลจากในอินเทอร์เน็ตได้ไม่ยาก เพราะแบบนี้ไอ้ลูกน้อง เฮงซวยถงึ ไปหามาลักไก่เธอไง แตท่ สี่ ำ� คญั กวา่ นน้ั คอื ...ขอ้ มลู ธรุ กจิ ในกระดาษแผน่ นอ้ ยนน้ั มนั ไปเอามาจากไหน!? และทส่ี �ำคัญทสี่ ุดตอนน้คี ือ...มีคนเดินตามเธอมา! ขากลับจากธุระข้างนอก น้อยหน่าก็ต้องเจอเร่ืองใจเต้นระทึก ต้องโทษหอพักเฮงซวยของพี่ปืนที่ดันอยู่ชานเมืองแถมในซอยเปลี่ยว จนต้องเดินเข้าซอยลึกเป็นกิโลน่ีแหละ เธอเคยลองค้นข่าวเก่าใน อินเทอร์เน็ตก็พบว่า จดุ นม้ี เี หตุจ้ีปล้นท�ำร้ายร่างกาย มถี ึงขนั้ หนักกว่า น้นั อยู่หลายสบิ ราย นีแ่ ค่ทเี่ ป็นข่าวนะ แตห่ ลงั จากทเี่ ธอยา้ ยมาอยแู่ ลว้ สถติ อิ าชญากรรมกล็ ดฮวบฮาบ ไม่ใช่ว่าไม่มีคนเคยเดินตาม หรือพยายามจะปล้นน้อยหน่าใน ซอยเปล่ียวท่ีสองข้างทางเต็มไปด้วยป่าละเมาะรกๆ หรอกนะ แต่ไอ้ พวกจ๊ิกโก๋หรือแก๊งจ้ีปล้นท่ีเคยพยายามล้วนแต่โดนเธอจัดการไปแล้ว ต่างหาก! ดีกรีของเธอน่ะระดับแชมป์ศิลปะการต่อสู้ ท้ังมวยไทย ยูโด ไอคโิ ด เทควันโด ยิวยิตส!ู โชคดีอย่างมาก พวกนน้ั พกมดี เล่ม ‘เล็กๆ’ ทเี่ รยี กรอยย้มิ จาก Way’h 17

คนถกู ฝกึ ใชม้ ดี เดนิ ปา่ ไปจนมดี ทหารกรู ขา่ มาตงั้ แตอ่ ายยุ งั ไมส่ บิ หา้ ได้ เป็นอย่างดี คงไม่ต้องเล่าต่อว่าชะตากรรมของเหล่าทรชนเป็นเช่นไร ดจู าก สถิติอาชญากรรมที่ลดฮวบเอาเองละกัน ลดขนาดที่คนเอาไปเล่ากัน ปากต่อปากจนพวกมิจฉาชีพที่หากินแถวนี้พากันหลีกเล่ียง และเกิด ข่าวลือว่า ห้ามเดินตามสาวสวยหุ่นดที ี่เดนิ ลำ� พงั ในท่เี ปล่ียวเด็ดขาด! งน้ั แสดงวา่ ไอห้ มอนที่ เี่ ดนิ ตามเธออยถู่ า้ ไมใ่ ชม่ จิ ฉาชพี ตา่ งถน่ิ ก็ อาจเป็นคนห่ืนสิ้นคิด แต่หญิงสาวก็ไม่ตัดประเด็นนักปล้นเจ้าถิ่นทิ้ง นนั่ ทำ� ใหม้ อื เลก็ แตไ่ มบ่ อบบางสกั นดิ ลว้ งเขา้ ไปในกระเปา๋ เตรยี มพรอ้ ม ไว้ แล้วหาจงั หวะเหมาะๆ หันกลับไปทันที แป่ววว...!!! ด้านหลังของหญิงสาวว่างเปล่า ไร้วี่แววมนุษย์สักคนเดียว... ทั้งๆ ที่เม่ือก้รี ู้สกึ ว่ามีคนเดินสะกดรอยตามอยู่ชัดๆ ดวงตาคมวาววบั ของนอ้ ยหนา่ หรลี่ ง ขณะกวาดมองไปรายรอบ ไมม่ จี ดุ อบั สายตาทค่ี นตามมาจะใช้ซอ่ นตวั ได้ ฉบั พลนั หญงิ สาวกเ็ บกิ ตากว้าง สีหน้าตระหนกขึ้นมาทนั ที ถ้าไม่ใช่คน...งัน้ มนั ก็เป็นไปได้อย่างเดียว ผะ ผะ ผะ...ผ!ี คดิ เสรจ็ ร่างบางก็หมนุ ตวั โกยอ้าวกลบั ห้องไม่คดิ ชีวิต กับอาชญากรร้ายๆ เป็นฝงู ไม่เคยกลวั ใครจะคาดคดิ ว่าผู้หญิง คนนจ้ี ะกลวั ... เฮ้อ... 18 Night to need you too คนื ปรารถนา ววิ าห์วายร้าย

2 ไอพ้ ปี่ นื ! ไอ้พ่ีปืน! ไอพ้ ี่ปืน! นอ้ ยหนา่ คำ� รามอยา่ งเกรยี้ วกราดอยใู่ นใจ เธอมพี ช่ี ายสค่ี น ‘ไอ้ พ่ปี ืน’ เป็นพคี่ นท่ีสองท่ฉี ากหน้าดูเหมือนจะมเี มตตาสุด ไม่นบั พป่ี ้อม (ปราการ) พีใ่ หญ่เฮงซวยสดุ วายร้ายที่เผด็จการไม่แพ้คุณพ่อ อย่าไป พดู ถงึ ไอพ้ บี่ อมบก์ บั ไอพ้ ปี่ าลม์ (นาปาลม์ ) นนั่ เลยเชยี ว ทง้ั คมู่ นั กร็ ะเบดิ ดๆี นเ่ี อง ตัวเธอกด็ ้วย เพราะชอื่ ‘น้อยหน่า’ น่ะไม่ใช่คำ� เรียกผลไม้ หอมหวาน แต่เป็นยทุ ธภณั ฑ์อันตราย สามระเบดิ มาเจอกนั ทกี ร็ าวกบั คลงั แสงจะพนิ าศ ตกี นั ตายวนั ละ หลายรอบ ร้อนถึงพ่ีปืนทีแ่ ม้เป็นพ่ีรอง แต่ก็ท�ำตวั เหมอื นลูกคนกลาง ท่ีประนีประนอมได้ดีสุดแล้ว แต่เขาก็เป็นพวกคุณพ่อ พี่ปืนบีบเธอ ทกุ ทางดว้ ยทกั ษะเสนาธกิ ารทหารทไี่ ดท้ นุ ไปเรยี นมาตงั้ หลายประเทศ นั่น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในอนาคตถ้าเขามีต�ำแหน่งใหญ่โตและเป็น ท่ีปรึกษาระดับประเทศ ประเทศชาติจะได้รับผลประโยชน์จากหมอน่ี แค่ไหน เผลอๆ อาจแทบไม่ต้องทำ� สงครามกันเลยด้วยซ�ำ้ ไป ส่งหมอน่ีไปเจรจาประนปี ระนอมแค่คนเดยี วกร็ ู้เรอื่ ง! แตม่ นั จะดกี วา่ นมี้ ากถ้าเขาไม่ใชท้ กั ษะเวรตะไลนนั่ กบั น้องสาว แบบน!้ี Way’h 19

พป่ี นื ทงั้ บบี ใหเ้ ธอตอ้ งมาอยหู่ อพกั ทหี่ าความสะดวกสบายอะไร แทบไม่ได้เลย ทงั้ มีเพ่อื นร่วมหอทีแ่ ทบไม่ต่างอะไรกับการอยู่ในค่ายท่ี เต็มไปด้วยเสยี งนกหวดี เสยี งแตรนอน เสียงเพลงฝึกทหาร แถมยงั งก อกี ต่างหาก เพราะแค่ไม่จ่ายค่าเช่าสามเดอื น เอ่อ หกเดือนเท่าน้ัน พี่ แกกเ็ ล่นแง่จะไล่เธอออกจากหอ เออ! มันกแ็ ค่...ไม่มีเงนิ จ่ายค่าเช่าแค่...แค่หกเดอื น...เอง! พ่ีชายผู้ช่ัวร้ายของเธอดันจะไล่ให้เธอไปอยู่กับคุณป้าน�้ำทิพย์ บ้านของคุณป้าน้ำ� ทพิ ย์ หรอื เรียกอีกอย่างคือบ้านเดิมของแม่น้นั เป็น สถานทส่ี ดุ ทานทนจรงิ ๆ ถา้ ตอ้ งไปอยทู่ นี่ นั่ สยู้ อมกลบั เขา้ ไปอยใู่ นกรม ทหารยังดีกว่า มรี ถขบั ด้วย พวกพๆ่ี ก็ไม่ช่วยเธอเลย จะไปอยู่ด้วยก็ไม่ให้อยู่ รถก็ไม่ให้ยืม ทงั้ ๆ ทม่ี บี า้ นกนั คนละหลงั มรี ถขบั กนั แทๆ้ ถา้ เธออยากมรี ถขบั ก.็ ..โนน่ ไปอยู่กับป้านำ�้ ทพิ ย์ส!ิ ไม่ไป๊!!! กน็ ไ่ี งสาเหตทุ ท่ี ำ� ใหส้ าวสวยทา่ ทางไฮโซ ลกู สาวทา่ นนายพลแต่ จนกรอบต้องยอมเดินย่�ำต๊อกเข้าออกซอยทีเป็นกิโลเมตร โหนรถเมล์ รถสองแถว รถไฟฟา้ แถมทางเขา้ หอไอพ้ ป่ี นื บา้ ยงั ใหค้ วามรสู้ กึ เหมอื น มีผสี งิ อีก! รู้ทั้งรู้ว่าเธอกลัวผียงั จะให้อยู่ทแ่ี บบนี้ บบี บงั คบั กันทกุ ทางขนาดนี้ คดิ มง่ั ไหมว่า น้องสาวยังเป็นคนที่ มหี วั ใจเหมอื นกนั น่ะหา! โว้ย! มันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ! น้อยหน่าเปิดประตูผางเข้ามาในห้องพัก ล็อกห้องแน่นหนา สลดั รองเทา้ สน้ สงู ออก วางกระเปา๋ เขา้ ที่ จากนน้ั ...ทงิ้ ตวั ลงกบั พนื้ กอ่ น เริม่ วิดพื้นรัวๆ หาทางเอาความอดั อั้นตันใจท้ิงไปกับเหง่อื น่ถี ้ายังอยู่ 20 Night to need you too คืนปรารถนา ววิ าหว์ ายร้าย

ในกรมทหาร เธอคงเข้ายิมไปหาครูฝึกสักคนสองคนมาซ้อมมือด้วย แล้ว คดิ ถงึ ตรงนห้ี ญงิ สาวเพง่ิ รสู้ กึ ตวั อย่างจรงิ จงั วา่ ไอเ้ กง่ มนั หายไป จริงๆ ไม่มาคอยรองมือรองเท้าให้เธอได้เหว่ียงแก้เซ็งสักตุ้บสองตุ้บ เหมือนเคย แถมยังไม่มาคอยป้วนเปี้ยนเก็บข้อมูลไปรายงานคุณพ่อ เธออกี ด้วย ‘เกิดอะไรข้นึ กบั มันหรือเปล่านะ’ ร่างบางดีดตวั ขึน้ จากพื้น คว้าผ้าขนหนผู นื เล็กมาซบั เหง่อื ก่อน คลอ้ งคอไว้ ระหวา่ งทเ่ี ทนำ้� ดม่ื ชดเชยเหงอื่ เพอ่ื ไมใ่ หร้ า่ งกายขาดนำ้� เธอ ก็กวาดตามองไปรอบๆ เห็นกระดาษแผ่นหน่ึงวางอยู่บนโต๊ะเล็กทเี่ ธอ ใช้ท�ำงานเม่ือคืนน้ี พอเดินไปหยิบดูมันกลับไม่ใช่เอกสารแผ่นเดิมกับ เมื่อคืนน้ีเสียอย่างนัน้ และมีข้อความทที่ ำ� ให้หญิงสาวต้องนิ่งคิด ยืน มองมนั อยู่นาน กระดาษโนต้ แผน่ นน้ั เหมอื นถกู ฉกี ออกมาจากกระดาษอนื่ และ หนากว่ากระดาษปกติเล็กน้อย มันเปื้อนคราบเขม่าบางอย่างท่ีจุด ความสงสัยจนหญิงสาวต้องยกขน้ึ จดจมกู กระดาษมกี ลิ่นหอมอ่อนๆ คล้าย...กลิ่นโคโลญผู้ชาย เป็นกล่ินท่ีดมแล้วรู้สึก ‘แพง’ ขึ้นมาทันที มันปะปนกับกล่ินบหุ ร่ี กล่ิน...อมื ...นำ�้ มันทคี่ ุ้นๆ แบบแปลกๆ เหมอื น เธอเคยไดก้ ลนิ่ ทไ่ี หนมากอ่ น แตย่ งั นกึ ไมอ่ อก และกลนิ่ สดุ ทา้ ยทท่ี ำ� ให้ ภาพท้ังหมดแจ่มชัดขึน้ มาเลยก็คอื กลิ่น...ดินปืน ดวงตาของหญิงสาวทอประกายอันตรายขณะปะติดปะต่อ จกิ ซอว์จนเป็นภาพในหัว ภาพมือใหญ่เขียนตัวหนงั สือหวัดๆ ด้วยปากกาเส้นหนาลงบน กระดาษชนดิ พเิ ศษทถี่ กู ฉกี ครง่ึ ออกมาจากเอกสารบางอยา่ ง กระดาษ แผ่นนั้นอยู่บนโต๊ะเดยี วกับทม่ี ีขวดน�้ำมัน...น่าจะ WD-40 ละม้งั น�้ำมัน อเนกประสงค์ท่ีนิยมใช้ท�ำความสะอาดปืน...ต้องเป็นปืนแน่ๆ ไม่งั้น Way’h 21

คราบเขมา่ และกลนิ่ ดนิ ปนื นจ่ี ะมาจากไหน ใครบางคนคนนน้ั เพงิ่ ใชป้ นื อาจเพ่ิงยิงมาจากสนามยิงปืน หรือไม่ง้ันก็อาจเป็นมือปืนท่ีเพ่ิงไปยิง หัวใครสกั คนมา เพราะคนคนนนั้ ใชป้ นื ทำ� ใหม้ คี ราบเขมา่ บางเบาตดิ มอื เขาเอา ปืนออกมาล้างขณะที่เขียนข้อความลงไปในกระดาษ ข้อความท่ี... เป็นการแนะน�ำทางธุรกจิ ! ปมทงั้ หมดทน่ี ่าจะคล่ีคลายมันมาสับสนอลหม่านตรงน้ีแหละ ใครคนนน้ั เปน็ คนสบู บหุ ร่ี แถมยงั ใชน้ ำ้� หอมราคาแพง กระดาษ ก็แพง...ปากกาก็น่าจะแพง...แต่ลายมือขยุกขยุยไปหน่อยนะ เหมือน คนทีไ่ ม่ได้ถกู บังคับให้คดั ลายมือและโดนไม้บรรทัดตีมือเวลาเขียนผิด เหมอื นทเี่ ธอเคยโดนตอนเดก็ ๆ บางคำ� ยงั สะกดผดิ แบบคนไมค่ นุ้ ภาษา ไทยด้วยซ�้ำ แต่ภาษาอังกฤษที่ปนมาน้ีกลับเป๊ะมากจนไม่มีทางที่เขา จะเป็นเด็กเกรยี นคีย์บอร์ดไปได้ ทส่ี ำ� คญั คอื ไอห้ มอนน่ั รไู้ ดย้ งั ไงวา่ เธอ...กำ� ลงั ตอ้ งการคำ� แนะนำ� เรื่องธรุ กิจอยู่! กระดาษแผ่นเล็กท่ีแนบมากับประวัติเมื่อวานก็เป็นข้อความ แนะนำ� เกย่ี วกบั การทำ� ธรุ กจิ ทตี่ ดิ ขดั อยู่ มนั จดุ ประกายใหห้ ญงิ สาวเกดิ ไอเดยี นำ� เสนองานขน้ึ มา หลงั จากนน้ั กห็ าขอ้ มลู เยอะแยะและทำ� แผน ธุรกิจคร่าวๆ เพ่ือที่วันน้ีจะได้เอาไอเดียต้ังต้นไปคุยกับเพื่อนรุ่นพ่ีผู้มี เส้นสายซึ่งจะหาแหล่งเงินทนุ ให้เธอได้ พ่ีกาย เพ่ือนรุ่นพ่ีในชุดสูทแบบเกาหลีหน้าตาหล่อเหลาไปใน ทางนั้นพอสมควร ก็ยมิ้ มมุ ปากก่อนชมเบาๆ ว่า เป็นไอเดียทีด่ ี แต่...! จากนน้ั เขากว็ เิ คราะหอ์ อกมาเปน็ ขอ้ ๆ ทง้ั โครงสรา้ งธรุ กจิ สนิ คา้ กลุ่มเป้าหมาย และอ่นื ๆ ว่าโพรเจกต์ของเธอยังมขี ้อบกพร่องยิบย่อย อีกเยอะแยะแค่ไหน และไม่เหมาะกับเศรษฐกิจตอนน้ีเพียงใด ก่อน ตบท้ายด้วยค�ำแนะนำ� แบบ... 22 Night to need you too คืนปรารถนา ววิ าห์วายร้าย

‘ท�ำไมไม่ท�ำพวกร้านบุฟเฟต์ ชาบู หมกู ระทะ หรือร้านอาหาร ญ่ีปุ่นแบบเดก็ จบใหม่ขอเงินพ่อแม่มาท�ำล่ะ พวกนนั้ ขายง่าย ก�ำไรดี จะตาย เทรนด์กำ� ลังมาด้วย’ ‘พค่ี ิดว่า...’ หญิงสาวเริม่ ต้นช้าๆ ‘คนทที่ อดไข่ดาวยงั ไหม้ ปิ้ง ขนมปังยงั แหลกไม่ล่ายอย่างน้อยหน่าจะไปทำ� ร้านอะไรดีคะ แค่ช่วย แม่ติดเตาถ่านยงั เกอื บท�ำไฟไหม้บ้านมาแล้วเลยไม่อยากจะคยุ ’ ‘ขุ่นพระ!’ พ่กี ายอ้าปากค้าง ตาเหลอื ก ก่อนเก็บอาการอย่าง รวดเร็ว ส่ายหน้าช้าๆ กิรยิ าแบบ...กะเทยระอาใจ ‘เอาเป็นว่า...ไอ้พวกของท่นี ้อยหน่าคดิ จะน�ำเข้าตอนน้ี พี่ว่ามนั ยังไม่ได้ ยงั ไม่โดน แถมหลายอย่างยงั หม่ินเหม่จะผดิ กฎหมาย’ ‘ผดิ กฎหมายยงั ไงวะ’ นอ้ ยหนา่ ชกั หวั เสยี เมอ่ื โดนตติ งิ ในเรอ่ื งท่ี คิดว่าตัวเองไม่ผิด ‘อย่าง...เสอ้ื เกราะกนั กระสุนเนย่ี ผดิ แน่ๆ เพราะเป็นยทุ ธภณั ฑ์ หา้ มพลเรอื นครอบครอง หลอ่ นจะเอาไปขายใคร!้ กญุ แจมอื งี้ กระบอง- ไฟ หมวกกันน็อกยุทธวิธีทหาร หล่อนจะเอาของพวกน้ีไปขายใคร ไม่ทราบยะ! ถามจ๊ีง!!!’ ‘มีทหารท่ีรู้จักกันอยู่แถวที่มันต้องใช้ และพวกเขาก็ขาดแคลน กันจรงิ ๆ นะ’ ‘แลว้ ไง!?’ เจก๊ ายของขน้ึ ‘เธอจะสง่ั นำ� เขา้ มาขายใคร เปา้ หมาย เธอมีแค่ทหารพวกนั้น แล้วลูกค้าอ่ืนท่ัวราชอาณาจักรท่ีไม่จ�ำเป็น ต้องใช้ ไม่ต้องหาอะไรไปขายเลยใช่มะ อีกอย่าง ของพวกยทุ ธภณั ฑ์ พวกน้ีมันก็ต้องจัดซ้ือผ่านกองทัพหรือเปล่า หรือเธอจะบอกว่าใช้เส้น พ่อเธอยื่นซองประมูลงบกองทัพ ซ้ือขายแบบผูกขาดกันไปเลย ถ้า แบบน้ันเจ้ก็ไม่ซีฯ นะ ขอแค่มีใบส่ังซื้อมากเ็ อามาค้ำ� เอาเงนิ ออกมา หมนุ ได้แล้ว’ คนฟงั ทำ� หนา้ เบเ้ มอื่ คดิ วา่ จะตอ้ งไปเจรจากบั บดิ าผบู้ า้ คลงั่ หลงั Way’h 23

จากถกเถียงกับกายไปอีกหลายยก ได้รับการอบรมก่ึงเหน็บแนมจาก เพอื่ น (สาว) ร่นุ พไี่ ปพอสมควร หญงิ สาวกเ็ กบ็ ความผดิ หวงั ใส่กระเปา๋ กลับห้อง จนมาได้รับแรงบันดาลใจใหม่ๆ จากกระดาษแผ่นนนี้ ่ลี ะ แต่... สีหน้าของหญิงสาวครุ่นคิดหนัก ขณะกวาดตาส�ำรวจไปรอบ ห้องอีกคร้ัง มีร่องรอยการท�ำความสะอาดและกระดาษสองแผ่นเม่ือ วานนี้กไ็ ม่อยู่แล้ว ทัง้ ๆ ที่เธอยังไม่ได้เกบ็ พวกมันทิ้ง หรือไอ้คนท่เี ข้ามาท�ำความสะอาดมันจะเกบ็ ทิง้ ให้ หญิงสาวมองไปยังถงั พลาสติกสีสวยทสี่ วมถุงขยะไว้ เม่อื ก่อน มันมักเต็มจนล้นกว่าจะถูกถอดเอาไปท้ิง แต่นี่กลับสะอาดโล่งว่าง... ไร้ร่องรอย เอกสารทผ่ี ่านตาเมือ่ วานนี้ถูกท�ำให้หายสาบสญู ไปแล้ว น้อยหน่าขมวดค้ิวตริตรองก่อนคว้าโน้ตบุ๊กมาเปิดเซิร์ชเอนจิน ยอดนิยมข้นึ มา ค้นหาข้อมูลบางอย่างอยู่สองสามหน้าต่าง ก่อนต้อง ขมวดควิ้ เป็นปมกว่าเดมิ เมื่อพบเงอ่ื นง�ำลึกลบั คราวนีล้ กึ ลบั ของจริง ฟันเฟิร์ม! ในอนิ เทอร์เนต็ มขี ้อมลู มากมายเกยี่ วกับตระกูลอรรคนยี ์พทิ กั ษ์ ซ่ึงเป็นตระกูลใหญ่สืบเช้ือสายมายาวนาน สาแหรกของตระกูลแตก แขนงไปเปน็ สบิ ๆ สาย และทน่ี า่ ประหลาดใจคอื ไมม่ ขี อ้ มลู ของหมอนน่ั เท่าไรนัก นอกจากค�ำอธิบายง่ายๆ สั้นๆ ถึงความสัมพันธ์ของบิดา มารดา เธออ่านเจอว่าเขาเป็นลูกคนโตท่ีมีน้องชายอีกคนหน่ึงคือ อาคเนย์ อรรคนยี พ์ ทิ กั ษ์ นอ้ งชายทก่ี ลายเปน็ ผนู้ ำ� ตระกลู คนปจั จบุ นั ... แล้วข้อมลู ของหมอน่ันหายไปไหน ในอินเทอร์เน็ตมีแต่ข้อมูลของอาคเนย์ซึ่งก็ไม่ได้มาก เพราะดู เหมือนมหาเศรษฐีติดอันดับประเทศตระกูลน้ีจะเป็นพวกเก็บตัวพอ สมควร แต่เก็บตวั ยังไง...ก็ไม่ควรไร้ข้อมูลขนาดนปี้ ะ 24 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาห์วายรา้ ย

ข้อมลู ทุกอย่างของ อคั นี อรรคนยี ์พทิ ักษ์ ดเู หมอื นสูญหายไป อย่างมีเงอ่ื นง�ำ รวมถึงกระดาษทีไ่ อ้เก่งพรินต์มาให้เม่อื วานนี้ด้วย ยัง ดีหรอกท่ีเธอเป็นคนความจ�ำดี น้อยหน่าคว้ากระดาษและปากกาขึ้น มาก่อนหลับตานวิ่ หน้า ทบทวนความจำ� อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจดทอี่ ยู่หนงึ่ ลงไปในน้ัน เป็นท่ีอยู่จากความทรงจ�ำเลือนรางจากการเห็นเพยี งครัง้ เดยี ว ที่อยู่นั้น...ไม่รู้ไอ้เก่งมันไปหามาจากไหน จริงหรือยกเมฆก็ยัง ไม่แน่ใจ แต่ท่แี น่ๆ คอื เธอพบั แผ่นกระดาษน้นั แล้วหาทเี่ กบ็ ทไี่ ม่น่าจะ หายง่ายๆ ก่อนมองนาฬิกา เตือนตวั เองว่าได้เวลา ‘ท�ำงาน’ แล้ว งานอย่างหนึ่งของน้อยหน่าคือ การเดินออกไปเคาะห้องข้างๆ ชวนพดู คยุ อะไรนดิ หนอ่ ยเมอื่ เหน็ วา่ เขายงั โตต้ อบดกี ไ็ มย่ ดื เยอ้ื นานนกั กอ่ นจะไปเคาะหอ้ งถดั ไป แวะจนครบทกุ หอ้ ง ไมเ่ วน้ แมแ้ ตห่ อ้ งลงุ หาญ เจ้าของเสยี งนกหวีดตอนตีห้าครึ่งน่นั ขอ้ ตกลงหนงึ่ ในการมาอยทู่ น่ี ขี่ องเธอ คอื การตอ้ งชว่ ยพปี่ นื ดแู ล อดีตทหารป่วยเหล่านี้ อาการ PTSD ของหลายคนนั้นค่อนข้างหนัก ฝันร้าย นอนไม่หลับ กลวั เสยี งดงั กลวั ผู้คน และอกี สารพัดอาการที่ เธอต้องเจอ มนั ยงิ่ ท�ำให้ทศั นคติต่อทหารของเธอติดลบเข้าไปใหญ่ “เออ มีใครเห็นไอ้เก่งบ้างไหมอะ” หญิงสาวได้โอกาสถามหา จากคนทนี่ ่าจะอยู่บ้านตลอด “เหน็ มนั มาเปดิ หอ้ งทำ� ความสะอาดใหท้ กุ วนั เลยนน่ี า” พวี่ เิ ชยี ร ตอบ เขาเป็นทหารปลดประจำ� การทข่ี าขาดจากเหตุระเบิดจนออกไป หางานท�ำข้างนอกไม่ได้ ต้องหางานเล็กๆ น้อยๆ มานั่งท�ำอยู่ที่ห้อง “แตน่ อ้ ยหนา่ ไมเ่ หน็ มนั เลยนะ ไมร่ มู้ นั หายหวั ไปไหน” หญงิ สาว บน่ พมึ พำ� ทา่ มกลางสายตาทมี่ องมาอยา่ งมนี ยั ประหลาดของเพอ่ื นรว่ ม หอ “คณุ น้อยหน่าก.็ ..เพลาๆ มอื ลงบ้าง อย่ากระทบื มนั หนักมอื นัก Way’h 25

เลย” “แหม...พี่เชียรก็พูดไป ท�ำยังกะน้อยหน่าไปซ้อมมันเจ็บหนัก อย่างนน้ั แหละ” คสู่ นทนาซง่ึ เปน็ คนพดู นอ้ ยเกบ็ งำ� ความรสู้ กึ อยแู่ ลว้ สา่ ยหวั นดิ ๆ ไม่พูดต่อ ขณะทลี่ ุงหาญเอ่ยทะลกุ ลางปล้อง “กระทืบมนั แล้วจะเสยี หายตรงไหนกนั ลูกผู้ชายทนมือทนเท้า ไม่ได้จะไปรบได้ยังไง” “แตน่ ม่ี นั กน็ ว่ มไป...” ถอ้ ยคำ� งมึ งำ� นนั้ ดงั อยใู่ นคอของวเิ ชยี รจน ไม่มใี ครได้ยนิ หลงั จากไดร้ บั คำ� ยนื ยนั แลว้ วา่ เกง่ ยงั มชี วี ติ อยู่ และยงั ปว้ นเปย้ี น อยแู่ ถวน้ี หญงิ สาวกว็ างใจไดเ้ ปลาะหนง่ึ วา่ ลกู ไลท่ เี่ ปน็ ทร่ี องมอื รองเทา้ เธอไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรง แม้จะปากร้ายด่าทอกันอย่างไร้เหตุผลไป บ้าง ซ้อมกันหนกั มือไปบ้าง แต่หญงิ สาวกน็ บั ว่าเป็นคนที่รกั พวกพ้อง และลกู น้องอยู่พอควร ในเมอ่ื เจา้ ลกู นอ้ งไมย่ อมเสนอหนา้ มาใหถ้ ามไถ่ เหน็ ท.ี ..คดิ แลว้ รมิ ฝปี ากของหญงิ สาวกเ็ บน้ ดิ ๆ อยใู่ นทา่ ใชค้ วามคดิ หนกั กอ่ นจะกลบั เข้าไปในห้อง จากนั้นเปิดโน้ตบุ๊กเสาะหาร้านค้าที่ขายของบางอย่าง ของบางอย่างที่ท�ำให้เธอติดใจจนต้องหาข้อมูลต่อจนลืมเวลาไปเลย มารู้สกึ ตวั อีกทเี พราะเสียงโทรศพั ท์ดังระรวั น้อยหน่ามองเวลาที่สายโทร. เข้ามาด้วยสายตาสงสัย ไอ้เก่ง มนั จะโทร. เข้ามาทำ� ไมตอนเท่ียงคนื สามนาที ‘หรอื หรอื ...มนั มีเรอ่ื ง!?’ “ฮลั โหล เก่ง มีอะไร” หญงิ สาวรบั สายด้วยน้ำ� เสยี งร้อนรน ย่งิ อีกฝ่ายน่ิงเงียบไป เธอยิ่งรู้สึกไม่ชอบมาพากลไปกันใหญ่ “ฮัลโหล... เก่ง ไอ้เก่ง บอกมาเป็นอะไร” ท้ายเสียงของหญิงสาวดุดันอย่างคน พร้อมจะไปลยุ ทกุ ที่ทล่ี กู น้องกำ� ลังเดือดร้อน 26 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาหว์ ายร้าย

“...คุณน้อยหน่า...ดึกแล้ว นอนได้แล้ว” เสียงของเก่งอึกอัก เหมือนโดนใครสักคนบังคับให้พูด ก่อนวางสายไปแบบคนฟังยังต้อง งง เพราะจบั ต้นชนปลายแทบไม่ถูก ดึกแล้ว นอนได้แล้ว... คอื ไรวะ!? หญิงสาวกดโทร. กลบั ไปเบอร์เดมิ ทโ่ี ทร. มาเพ่ือพบว่า...มนั ปิด เครือ่ งไปแล้ว ไอ้เก่ง! อะไรของเอง็ งง หญงิ สาวแทบยกมอื ขนึ้ เกาหวั แตข่ อ้ ความจากไอเ้ กง่ กท็ ำ� ใหเ้ ธอ รู้สึกตัวขึ้นมาแหละว่าง่วงน่าดูแล้วเหมือนกัน เพราะเมื่อคืนนี้ก็แทบ ไม่ได้นอน เออ! นอนกไ็ ด้วะ! Way’h 27

3 ของเลน่ ใหมท่ ำ� เอานอ้ ยหน่าตดิ หนึบ โลกสมัยนี้เปลี่ยนไวจริงๆ อะไรๆ ก็มาอยู่ในโทรศัพท์และ คอมพิวเตอร์หมดแล้ว ขนาดการวางกับดักและจับตาดูใครสักคนยัง มาอยู่บนหน้าจอคอมพวิ เตอร์ได้แล้วเลย หญงิ สาวคดิ อย่างครม้ึ อกครมึ้ ใจขณะจบิ กาแฟทรอี นิ วนั รสชาติ ไม่ได้เร่ืองไปด้วย พลางจินตนาการว่ามันคือกาแฟหอมกรุ่นกล่ิน อโรมาราคาแสนแพงทแ่ี รงเกินสถานภาพกระเป๋าตังค์ในตอนน้ี พร้อม กับอาฆาตในใจไปด้วยว่า อย่าให้มีเงินหน่อยนะ...แม่จะซ้ือเคร่ืองท�ำ กาแฟเอสเพรสโซมาตงั้ ชงจบิ ท้ังวนั เลยคอยด!ู หญงิ สาวซุ่มรออยู่สองวนั กว่า ‘เหย่อื ’ จะยอมมาตดิ กับ กล้อง วงจรปิดที่ซื้อมาแอบติดเอาไว้ตรงหน้าประตูก�ำลังฉายภาพข้ึนจอ คอมพิวเตอร์ทต่ี ่อพ่วงสัญญาณเอาไว้ เป็นภาพร่างคุ้นตาของชายคน หน่ึงที่ท�ำลับๆ ล่อๆ อยู่หน้าประตูห้องพักของเธอ หมอน่ันล่อกแล่ก เหลยี วซา้ ยแลขวาดจุ กลวั ใครมาเจอขณะลว้ งกญุ แจมาเตรยี มไขประตู เข้ามาท�ำความสะอาดห้องให้เธอเหมอื นท่ีพ่ีวิเชียรเคยเล่า แต่...ทำ� ไมมันต้องเลอื กมาตอนเธอไม่อยู่ด้วย แถมยังทำ� ตัวลึกลับหลบๆ ซ่อนๆ อีก 28 Night to need you too คนื ปรารถนา วิวาหว์ ายร้าย

มนั ไปท�ำอะไรไม่ดที ่ีบอกใครไม่ได้มาหรอื ไงกนั หญงิ สาวคิดขณะเดนิ ไปเปิดบานประตตู ้อนรับมันเสยี เอง เก่งสะดุ้งสุดตัวเมื่ออยู่ๆ บานประตูตรงหน้าก็เปิดผลัวะโดย เจา้ ของหอ้ งทย่ี นื จงั ก้าอยตู่ รงชอ่ งประตู หญงิ สาวตะปบคอเสอื้ ของเขา ตอนหนั หลงั จะวิง่ หนีไว้อย่างทนั ท่วงที “จะหนีไปหนาย...ไอ้เก่ง” หญิงสาวถามข�ำๆ ก่อนอารมณ์ สนกุ สนานจะเลอื นไปเมอ่ื เกง่ ดน้ิ รนดว้ ยเรย่ี วแรงทนี่ า่ ตกใจราวกบั การ โดนเธอเจอเปน็ เรอ่ื งรา้ ยแรง และเรย่ี วแรงของผชู้ ายทดี่ นิ้ รนอยา่ งเตม็ ท่ี นัน้ ก็ทำ� เอาน้อยหน่าแทบจับไว้ไม่อยู่ หญิงสาวดึงทักษะการสยบศัตรูขั้นสูงมาใช้กับลูกน้อง โดยจับ แขนของเขาไพลห่ ลงั กอ่ นกดรา่ งชายหนมุ่ อดั ตดิ ผนงั ยนั ไวไ้ มใ่ หห้ นไี ป ไหนได้ แล้วถามด้วยน�้ำเสยี งท่หี มดรอยสนกุ อย่างส้นิ เชิง “ไอ้เก่ง แกเป็นอะไร หนีฉนั ทำ� ไม” “คะ...คณุ น้อยหน่า ปละ...ปล่อยผมเถอะครบั ผมมธี ุระ ตะ... ต้องไปแล้ว” เก่งละล�ำ่ ละลกั “ไปไหน แกมธี รุ ะทไ่ี หนอกี หา? คณุ พอ่ ไมไ่ ดใ้ หภ้ ารกจิ แกมาเกาะ ติดฉันหรอกเรอะ แล้วน่แี กหายไปไหนมาตัง้ หลายวนั ” หญิงสาวหมนุ ตัวลกู น้องคนสนทิ ให้หันมาเผชญิ หน้าก่อนเธอจะตะลงึ ไป “เก่ง...หน้าแกไปโดนอะไรมา” น้อยหน่าถามเสยี งแหบ รว้ิ รอย ความโกรธเต้นระริกในดวงตาเมื่อเห็นร่องรอยถูกท�ำร้ายเป็นจ�้ำช�้ำ ด�ำเขยี วเตม็ ดวงหน้าลูกน้อง “ใครซ้อมแก?” ค�ำถามที่เปี่ยมรังสีอันตรายและน�้ำเสียงท่ีส่อ อารมณ์เหมอื นอยากอดั ใครสักคนให้จมดิน ทำ� ให้เก่งรีบส่ายหัว “ยะ...อย่าไปยุ่งกบั เขาเลยครับ คุณน้อยหน่าเอาน่ไี ป...ผะ...ผม ตอ้ งไปแลว้ ” เกง่ ยดั กระดาษแผน่ หนงึ่ ใสม่ อื หญงิ สาว กอ่ นอาศยั ทเี ผลอ สลดั หลุดจากการจบั กมุ ของน้อยหน่า ชายหนุ่มวง่ิ หนีไปอย่างรวดเร็ว Way’h 29

จนหญิงสาวคว้าไว้ไม่ทัน “โว้ย!!!” แม่ง! หนยี งั กะโดนผีวงิ่ ไล่! คนโมโหไมม่ ที รี่ ะบายจำ� ตอ้ งกลบั เขา้ หอ้ งพกั ปดิ ประตขู งั ตวั เอง ไว้อย่างหงุดหงิด ‘ไอ้เก่งนะไอ้เก่ง อมพะนำ� ดนี กั ’ หญงิ สาวคดิ อยา่ งหวั เสยี พลาง มองกระดาษยบั ยู่ยใี่ นมือท่ีแทบขยำ� เป็นก้อนกลมอยู่แล้ว กระดาษที่...คราวนี้เป็นเศษกระดาษสีขาวท่ัวไป มันมีรอย เลอะเทอะอยู่นิดหน่อย ลายมอื หวัดๆ ยงั เป็นลายมือเดิม คราวนีม้ นั เขยี นมาแตช่ อื่ หนงั สอื ทเ่ี มอ่ื หญงิ สาวเขา้ ไปเซริ ช์ หากพ็ บวา่ เปน็ หนงั สอื จำ� พวกเศรษฐศาสตร์ทว่ั ไป การบริหารธรุ กิจเบอื้ งต้น และต�ำราธุรกิจ สตาร์ตอัป ตาคมวาวสดี ำ� สนิทหร่ีลงขณะสีหน้าแผ่รงั สีอนั ตราย ยามหญงิ สาวตีความสงิ่ ทเี่ จ้าของกระดาษน้อยๆ ส่งสารมาถึงเธอ เหมอื นหมอน่นั ฝากข้อความมาบอกว่า... ‘อ่านหนังสือเยอะๆ นะอหี นู...จะได้ฉลาด’ ไม่มผี ดิ ! มอื เลก็ ก�ำแน่น จนกระดาษในมือแทบแหลก ไอ้! ไอ้คนเฮงซวยน่ันฝากข้อความมาว่าเธอ ‘โง่’ งน้ั เรอะ!? ตงั้ แตเ่ กดิ จนโต นอ้ ยหนา่ ทำ� คะแนนสอบไดอ้ นั ดบั ตน้ ๆ ของหอ้ ง มาตลอด เกรดเฉลย่ี กห็ ่างไกลจากค�ำว่า ‘โง่’ ลบิ ลบั หญงิ สาวไม่เคย เปิดโอกาสให้ใครได้ใช้ค�ำนี้กับเธอมาก่อน แม้แต่ไอ้พ่ีๆ วายร้ายท่ีถ้า ลองท�ำอะไรพลาดสักอย่างเป็นต้องโดนถากถางและเก็บมาล้อเลียน ไม่รู้จักจบสนิ้ ...เพราะมีพี่อย่างน้ันไง เธอถึงต้องพยายามกว่าคนทั่วไป ท�ำอะไรไม่ผิดพลาด เพื่อไม่ให้ใคร หน้าไหนมาว่าได้ ...แล้วนี่...หมอนัน่ เป็นใคร บังอาจมาว่าเธอ...โง่! 30 Night to need you too คนื ปรารถนา วิวาหว์ ายรา้ ย

แม่งเอ๊ย! คนเดือดปุดๆ ลุกพรวดข้ึน แต่ไม่ได้ออกแรงละลายความ หงดุ หงดิ เหมอื นทกุ ครง้ั คราวนค้ี วามคกุ รนุ่ ในดวงตาวาววบั รนุ แรงกวา่ ความโกรธท่วั ไปอยู่หลายขมุ รา่ งบางเดนิ กลบั ไปกลบั มาในสว่ นครวั แคบๆ นนั้ พลางใชค้ วาม คดิ เกยี่ วกบั เหตกุ ารณ์ไม่ชอบมาพากลทเ่ี กดิ ข้ึน ไอ้เก่งหายไป...น่าจะเป็นสปั ดาห์ หลบหน้าหลบตา ไม่กล้ามา เจอเธอด้วยใบหน้าฟกช�ำ้ ด�ำเขียว ไม่ต้องสงสยั เลย มนั ไปโดนใครสกั คนอัดมา...ใครกันท่ซี ้อมมนั ได้ขนาดน้นั ถงึ เกง่ จะเหมอื นเปน็ ลกู ไลใ่ หเ้ ธอซอ้ มเลน่ เปน็ ประจำ� แต่แท้จรงิ แล้วก็มีความสามารถไม่ผิดกับทหารคนหนึ่ง การฝึกโหดๆ ก็ผ่านมา แทบจะเท่ากับที่เธอฝึกเสียด้วยซ�ำ้ เห็นเหยาะแหยะแบบนั้นก็จริง แต่ ถา้ ส้กู บั คนทว่ั ไปแบบตวั ตอ่ ตวั เก่งกส็ ยบศตั รทู เ่ี ปน็ ผ้ชู ายตวั โตๆ ได้ใน ไมก่ น่ี าที หรอื หากโดนรมุ เธอกย็ งิ่ มน่ั ใจวา่ มนั ตอ้ งเอาตวั รอดไดส้ บาย... ถ้าเป็นในระดับโดนแก๊งจก๊ิ โก๋รุมยำ� นะ ดวงตาด�ำจัดของหญิงสาวหร่ีลง มีประกายอันตรายวาววับใน ดวงตา คนท่ีซ้อมมันจนน่วมขนาดน้ันได้ต้องไม่ธรรมดา หมอนนั่ เป็นใคร!? ใครทที่ ำ� ให้คนเอาตัวรอดเก่งแบบมนั กลวั ลนลานได้ แถม...มันไม่กล้าฟ้องอีกต่างหาก ธรรมดาแลว้ เกง่ มนั ขฟ้ี อ้ งจะตาย คณุ พอ่ ถงึ ไดใ้ หม้ นั มาสอดแนม เธอไง เพราะมนั เกบ็ รายละเอยี ดไปรายงานได้ทกุ เม็ด แอบอ้างบารมี คณุ พ่อเพอื่ เอาตัวรอดกเ็ ก่งเป็นทีห่ นง่ึ แต่คราวนมี้ นั กลับปิดปากเงยี บ ผิดวสิ ยั จริงๆ Way’h 31

‘แถม...’ คิดแล้วตาคมวาววับของหญิงสาวก็กวาดมองไปท่ัว หอ้ งพกั ทเ่ี ธอทำ� ความสะอาดเองมาโดยตลอด การเปน็ ลกู นายพลแบบ พ่อเธอใช่ว่าจะท�ำให้สบายกว่าคนอื่น แม้ว่าฐานะทางบ้านคุณแม่จะ รำ่� รวยแค่ไหนก็ตาม แต่คณุ พ่อก็ฝึกวินยั เธออย่างเข้มงวด ฝึกให้ดูแล ตวั เองต่างๆ นานา ไม่ยอมให้เธอไปชี้นิ้วส่ังใคร ‘ก่อนจะชีน้ ้วิ ส่ังใคร ลกู ต้องชน้ี ว้ิ สัง่ ตัวเองให้เป็นก่อน’ น้ำ� เสียง เห้ียมๆ ทรงอ�ำนาจของคุณพ่อดังขึ้นในหัวยามนึกถึงความทรงจ�ำน้ัน ‘ท�ำเองให้เป็น เวลาคนอ่ืนท�ำผิดจะได้บอกเขาได้เต็มปาก ถ้าลูกท�ำ ไม่เป็นเวลาเหน็ ลูกน้องทำ� ผดิ จะท�ำยังไง’ ‘ง่ายจะตาย ก็ส่ังให้มันทำ� ใหม่จนกว่าจะถกู เซ่!’ เสียงเถยี งน้นั ดงั อยเู่ พยี งในใจ เพราะหากพดู ออกไป ถา้ ไมโ่ ดนวง่ิ รอบสนามยสี่ บิ รอบ ก็อาจได้โดนดันพ้ืนสักร้อยหรือสองร้อยทีเป็นอย่างต่�ำ ตอนนั้นหญิง สาวจงึ ได้แต่รบั คำ� เบาๆ โดยไร้ข้อโต้แย้งใดๆ แถมคุณแม่ซ่ึงเป็นคุณหนูมาจากตระกูลใหญ่แท้ๆ ก็ยังพลอย คล้อยตามในเร่ืองน้ีอีกต่างหาก เธอจึงถูกฝึกให้ท�ำความสะอาดห้อง ตวั เอง ซักผ้าเอง ล้างจาน ทำ� ความสะอาดบ้าน และไม่ใช่แค่ต้องทำ� เป็นนะ แต่ต้องทำ� ให้ดีด้วย ‘คนใช้บ้านนี้มันจะช้ีน้ิวส่ังเจ้านายกันได้ทุกคนอยู่แล้วม้ัย’ ป้า พศิ ป้าแม่บ้านซ่ึงเป็นพเี่ ลย้ี งคนสนิทของคณุ แม่และตดิ สอยห้อยตาม กนั มาต้งั แต่บ้านเดิม แทบจะตะโกนออกมาด้วยความอดั อัน้ แต่กไ็ ม่ อาจขดั ขนื ทงั้ คณุ พอ่ และคณุ แมไ่ ด้ จำ� ตอ้ งปลอ่ ยใหค้ ณุ หนถู กู เคยี่ วกรำ� ด้วยคอร์สช่วยเหลือตัวเอง ห้ามชน้ี วิ้ สั่งใครมาตงั้ แต่เดก็ นิสัยที่ถูกฝึกมาท�ำให้น้อยหน่าดูแลที่พักตัวเองได้ โดยไม่เคย ต้องพงึ่ แม่บ้านหรอื เที่ยวใช้ใครให้ท�ำให้ ที่จริง...ออกจะภูมิใจอยู่หน่อยๆ เสียด้วยซ�้ำไป เพราะเมื่อเข้า เรียนในมหาวิทยาลัย เธอท�ำเป็นทุกอย่างขณะเพ่ือนรุ่นราวคราว 32 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาห์วายรา้ ย

เดยี วกนั หลายคนทท่ี างบ้านไม่เคยฝึกฝนเรอื่ งนีใ้ ห้กลบั ทำ� ไม่เป็น บาง คนถึงขนาดแค่ฉกี ซองกาแฟทรีอินวนั ชงกนิ เองยังทำ� ไม่ได้ด้วยซ้�ำไป! เก่งก็รู้และไม่เคยช่วยดูแลตรงนี้ให้เธอ ห้องมันเองก็รกจะตาย ประสาชายโฉดเอ๊ยโสด! มันยังไม่สนใจจะท�ำ ปล่อยรกเป็นรังหนู อย่างไรกอ็ ย่างนนั้ แล้วท�ำไมอยู่ๆ มันถึงต้องมาเที่ยววุ่นวายท�ำความสะอาดห้อง ให้เธอ หญงิ สาวหรตี่ าอยา่ งใชค้ วามคดิ กอ่ นจะมองกระดาษในมอื เธอ ถอื วา่ มนั เปน็ คำ� ปรามาสทถ่ี กู ฝากมา แลว้ ดวงตากลมโตกเ็ บกิ โพลงเมอื่ ตคี วามบางอย่างได้ หมอนน่ั !...ตอ้ งเปน็ หมอนนั่ ทใี่ ชไ้ อเ้ กง่ มาทำ� ความสะอาดหอ้ งให้ เธอ! ‘เพราะ...’ นอ้ ยหนา่ คดิ พลางกดั ฟนั กรอด โมโหจนเสน้ เลอื ดแทบ ปดู นูนขึน้ ขมับเม่ือตีความได้อกี อย่าง หมอนน่ั ...ฝากไอ้เก่งมาบอกว่าเธอทำ� ความสะอาดไม่ได้เร่อื ง! หนอ็ ย...ว่าฉันโง่ไม่พอ น่ยี งั ว่าฉนั เป็นคนซกมกอกี งน้ั เหรอ!? ไอ้...ไอ้...ฮมึ่ ! เก่งเสียวสันหลังวาบจนต้องเหลียวมองไปรอบๆ อย่าง หวาดระแวง รู้สึกราวกับเจ้านายสาวจะโผล่ออกมาจัดการเขาได้ ทุกเมื่อ ท้ังๆ ทหี่ นีมาไกลจนมั่นใจว่าหญิงสาวจะตามไม่ทนั แล้วแน่ๆ แถม... ชายหนุ่มเงยหน้ากวาดตามองไปรายรอบตัว ตรงน้ีเป็นสวน กว้างใหญ่ เต็มไปด้วยต้นไม้สูงชะลูดที่น่าจะมีอายุหลายสิบถึงหลาย ร้อยปี ทางเลก็ ๆ ของสวนวกวนจนใครทเ่ี ผลอหลดุ เขา้ มาจะเหมอื นถกู ขงั อยู่ในเขาวงกต ท่มี ีกับดกั มากมายรออยู่ตามเส้นทาง เอาไว้จดั การ Way’h 33

ผู้บุกรกุ ‘แต่นั่นยังไม่อันตรายเท่า...’ เก่งกวาดตาไปรอบๆ อีกทีก่อน สะดุ้งสุดตัวเม่ือสบดวงตาคมวาวคู่หนึ่งซ่ึงไม่รู้ว่ามาอยู่ตรงน้ีต้ังแต่ เม่ือไร หรืออาจอยู่มานานแล้วก็ได้ คนคนนถ้ี นดั ในการล่องหน ทำ� ตวั เหมือนภตู ผีปิศาจ เป็นภตู พรายท่สี งิ อยู่ตามต้นไม้ในสวนปิศาจน้ี สวน...ท่ีให้ความรู้สึกเหมือนมีสายตามากมายคอยมองตาม ตลอดเวลา “แกดูเหนื่อยๆ นะ แค่ไปทำ� ความสะอาดห้องเล็กๆ ห้องเดียว มนั เหนอ่ื ยขนาดน้เี ลยเหรอ” เสียงถามท่ีดังจากด้านหลังท�ำเอาเก่งต้องสะดุ้ง เพราะเม่ือก้ี คนพดู ยงั เหมอื นอยดู่ า้ นหนา้ ใต้รม่ เงาไมม้ ดื ๆ ทย่ี ง่ิ ชว่ ยอำ� พรางรา่ งสงู ใหญม่ หมึ าใหเ้ หมอื นเปน็ ปศี าจเงาดำ� แตพ่ รบิ ตาทเี่ ขาเผลอคดิ เรอ่ื งอนื่ ร่างนั้นพลันหายจากเงาใต้ต้นไม้ท่ียืนพิงอยู่มาส่งเสียงถามจากด้าน หลังเขาได้อย่างไรไม่รู้ เก่งเหง่ือออกท่วมตัว แต่ไม่กล้าหันกลับไป เพราะร่างสูงใหญ่ ด้านหลงั ให้ความรู้สกึ กดดนั เหมอื นเขาถกู ปืนจ่อหลังอยู่ตลอดเวลา “แถมยัง...กลบั มาเรว็ มาก...” ค�ำถามราวกับคนพดู ตามติดเขา ไปทุกที่ท�ำให้เก่งแทบร้องไห้ “ยะ...ยังไม่ได้ท�ำครับ คณุ น้อยหน่าเจอผม...” “เจอ? แกซ่อนตวั ยงั ไงให้เขาเจอ” เสียงดุดนั ใกล้เข้ามาจนเขา สะดุ้ง เก่งเหงื่อแตกเป็นน�้ำขณะอธิบายเสียงละล่ำ� ละลัก “ผม...ผมระวงั ตวั แลว้ ระวงั สดุ ๆ ไปเลย แตค่ ณุ นอ้ ยหนา่ เหมอื น รู้ว่าผมมา แถมยังเปิดประตูออกมาพอดเี หมอื นรออยู่ก่อนเลย” “หือ?” น้�ำเสียงประหลาดใจดังขึ้นก่อนเงียบไป แล้วอีกฝ่ายก็ คุย...กับตัวเอง “รอไปก่อน งานน่ันเอาไว้ทีหลัง เอาท่ีฉันสั่งล�ำดับสี่ สลบั ข้ึนมาแทน” 34 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาหว์ ายร้าย

จริงๆ เก่งก็รู้หรอกว่า คนที่เหมือนคุยกับตัวเองมีสมอลทอล์ก เสยี บหู แตไ่ มใ่ ชส่ มอลทอลก์ ทวั่ ไป ชายหนมุ่ ใชม้ นั สอื่ สารกบั ใครบางคน หรอื หลายคนจากท่ีไหนสกั แห่งอยู่ตลอดเวลา “เขารอแกอยู่ แถมรวู้ า่ แกมาอกี ตา่ งหาก” เจา้ ของเสยี งหา้ วกลบั มาเข้าคำ� ถามเดมิ คราวนคี้ วามกดดันลดลงแล้วจางไปจนเก่งแทบจะ ถอนใจ แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเม่อื มอื ใหญ่ๆ หนักๆ ตบพลกั่ ลงบน ไหล่ ตรงึ เขาไว้ด้วยแรงบบี ทไ่ี หล่เกือบจะทรดุ ก่อนคาดคน้ั ว่า “แล้ว...แกบอกอะไรเขาไปบ้าง” “มะ...ไม่ได้บอกอะไรเลยครับ ผะ...ผมยัดกระดาษใส่มือคุณ นอ้ ยหนา่ แลว้ วงิ่ หนมี าเลย จรงิ ๆ นะ ยะ...อยา่ ทำ� อะไรผมเลยนะ ปละ... ปล่อยผมไปเหอะ ผมจะไม่เอาเรื่องของคุณไปบอกใครหรอก จะ หบุ ปากให้สนทิ เลย” “คนทหี่ บุ ปากได้สนิทจรงิ คือคนทต่ี ายแล้ว...อยากไหมล่ะ” ค�ำถามด้วยน้�ำเสียงทีเล่นทีจริงกล้ัวเสียงหัวเราะเลือดเย็นนั้น ท�ำเอาเก่งขาสน่ั พบั่ ๆ รีบส่ายหน้าไปมารวั เรว็ ก่อนสะดุ้งเฮอื กเมอ่ื มอื ใหญโ่ ฉบมาเหมอื นตบหวั เขาเบาๆ กงึ่ ลอ้ เลน่ กงึ่ เอาจรงิ กอ่ นเสยี ง ‘พดู คนเดยี ว’ จะห่างออกไป เมอ่ื ทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ งตกอยใู่ นความเงยี บอกี ครง้ั เกง่ กแ็ ทบทรดุ ลง กองกับพน้ื มีความรู้สกึ ว่า ‘รอดตาย’ มาได้อกี คร้งั ชายหนุ่มบอกกบั ตวั เองว่า...ไม่น่าเลย ในวันนั้นเขาไม่น่าท�ำตามค�ำสั่งคุณน้อยหน่า เดินตามผู้ชาย เนิร์ดๆ ร่างมหึมาน่มี าเลยจริงๆ เขามั่นใจทกั ษะ ‘สะกดรอย’ ของตวั เองมากเกนิ ไป จนเช่อื ว่า เป้าหมาย ‘หมๆู ’ ไม่มีทางรู้ตัวได้ ทจ่ี รงิ เขาตามผชู้ ายคนนม้ี าแคฆ่ า่ เวลาเลน่ ความเบอื่ หนา่ ยและ รำ� คาญความเรอ่ื งมากเหวย่ี งวนี ของเจา้ นายอยไู่ มน่ อ้ ยทำ� ใหเ้ ขาอยาก Way’h 35

หาอะไรทำ� หรอื อกี นยั คอื ...แอบอู้ โดยซมุ่ ดอู ยปู่ ระมาณชว่ั โมงหนง่ึ กว่า ที่ ‘ครูข้างถนน’ คนนัน้ จะเลกิ สอน แล้วหมุนตัวเดินดุ่มหายเข้าไปใน สวนกว้าง เก่งเร่มิ ตามไป โดยไม่รู้เลยว่าก�ำลังจะเจอกบั อะไร ต้ังแต่เม่ือไรก็ไม่รู้ที่คนสะกดรอยถูกเป้าหมายพาเดินพ้นจาก อาณาเขตของสวนสาธารณะ เพราะพวกเขายงั อยใู่ นสวน ซงึ่ จรงิ ๆ ควร เรยี กมนั เปน็ ป่าเสยี ดว้ ยซำ�้ มนั หนาแนน่ ดว้ ยตน้ ไมใ้ บหนาซง่ึ บดบงั แสง สวา่ งจนรอบตวั มดื สลวั ไมม่ ไี ฟถนนใหแ้ สง ดวี า่ เขาเคยฝกึ พวกยทุ ธวธิ ี ในป่ามาบ้างจึงเดนิ แกะรอยในป่ามดื ๆ ได้อย่างไม่ลำ� บากนัก ความมั่นใจแบบผิดๆ ครั้งนั้นเปล่ียนชีวิตเขาไปตลอดกาลเลย ทีเดียว ชายหนมุ่ เพง่ิ รสู้ กึ ตวั เมอ่ื ‘เปา้ หมาย’ หลดุ รอดสายตา ทำ� ใหเ้ ขา เหลยี วมองดรู ายรอบตวั และเริ่มรับรู้ถึงความผดิ ปกตินัน้ รอบด้านนั้น เงียบสนทิ ผดิ สังเกต ในป่ามืดๆ ก็เหมือนมีดวงตาเป็นสบิ ๆ คู่คอยจ้อง มองอยู่ รู้สกึ เหมือน...ตกอยู่ในกบั ดกั ! มีเสียงเคล่ือนไหวจากทางด้านหลัง เม่ือเขาหมุนตัวกลับไป ทุกส่งิ ก็ดับวูบลง ... ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน กว่าเขาจะรู้สึกตัวด้วยอาการ ปวดหัวที่คุ้นเคย...เหมือนท่ีเคยถูกน็อกโดยครูฝึกยอดฝีมือจนสลบ เหมือดข้ามวัน แต่อาการปวดหัวแทบระเบิดนั้นกลับกลายเป็นความ เบาสบายไปเลยถ้าเทยี บกับสงิ่ ท่ีเขาได้เจอหลงั จากฟื้นขน้ึ มาแล้ว มนั คอื นรกทเี่ หมอื นกาลเวลาไมผ่ า่ นไปแมส้ กั วนิ าทเี ดยี ว เขาถกู จับมัดมือมัดเท้าอยู่บนเก้าอี้ด้วยเงื่อนแน่นหนาอย่างมืออาชีพท่ีไม่มี ทางคลายออกหรอื ดนิ้ หลดุ ไดเ้ อง ชายหนมุ่ ถกู ถงุ ผา้ คลมุ หนา้ ไว้ ตกอยู่ 36 Night to need you too คืนปรารถนา ววิ าห์วายรา้ ย

ในความมดื ของหอ้ งอบั ทบึ ทไ่ี หนสกั แหง่ และถกู ทรมานแทบทกุ วธิ ดี ว้ ย เทคนิคการทรมานทบี่ ่งบอกให้รู้ว่า ผู้ทจ่ี ับเขามานัน้ เป็นมืออาชีพทถี่ กู ฝึกมาเพือ่ การน้ี แต่...เขาไม่มีอะไรจะสารภาพไง! จะให้บอกได้อย่างไรว่า เขาสะกดรอยตามค�ำส่ังไร้สาระของ ลูกสาวนายพลที่มีงานอดิเรกเป็นนักสืบ ขืนพูดออกไป...ถ้าไม่ถูกอัด จนตาย กรณเี ลวรา้ ยสดุ พวกมนั อาจไปจบั คณุ นอ้ ยหนา่ มาทรมานดว้ ย อกี คน... แมจ้ ะไมไ่ ดเ้ ปน็ คนดเี ทา่ ไร แตค่ วามซอ่ื สตั ยแ์ ละภกั ดตี อ่ เจา้ นาย ท่ีดูแลกันมาตั้งแต่เด็กจนสนิทสนมกันคล้ายเพื่อนก็ท�ำให้ชายหนุ่ม ไม่อาจหลดุ ชอ่ื เจ้านายสาวออกมาให้เป็นอันตรายต่อตวั เธอได้ ในท่ามกลางความทรมานอนั ไร้ทางออกนั้น อยู่ๆ หมอนน่ั กเ็ รมิ่ ‘พูดกับตัวเอง’ แม้ไม่ได้ยินบทสนทนาจากอีกฝั่ง และฝั่งทางนี้ก็พูด งมึ งำ� อยแู่ คใ่ นคอดว้ ยนำ�้ เสยี งแปลกใจ ตกใจบา้ งเปน็ บางครงั้ บางคราว แต่เก่งก็พอเดาได้ว่ามีการรายงานอะไรบางอย่าง...อะไรบางอย่างที่ ท�ำให้เจ้าของมือใหญ่แสนอำ� มหิตคู่นั้นรามอื จากเขา แต่หลังจากน้ันนี่สิ...หลังจากเสียงพูดคุยกับตัวเองจบลง มือ ใหญ่ๆ หนักๆ ก็กดลงบนหวั ไหล่เขา “แกนี่ปากแข็งใช้ได้นะ...” ค�ำชื่นชมน้ันไม่น่าภาคภูมิใจสักนิด เมอ่ื ถกู เอย่ ดว้ ยนำ้� เสยี งเลอื ดเยน็ กอ่ นเขาจะตอ่ คำ� “ปากแขง็ ...อยา่ งกบั ทหารทผี่ ่านการฝึกมาแล้วเลย” อาการสะดุ้งน้อยๆ ของเก่งท�ำให้เกิดเสียงหัวเราะพึงพอใจใน ลำ� คออกี ฝา่ ยเบาๆ ทำ� เอาเกง่ เยน็ สนั หลงั วาบและยงิ่ เสยี วสนั หลงั เขา้ ไป ใหญ่กับคำ� ถามถดั ไป “ตอบทซี ิ ทำ� ไม...คนของนายพลประกาศถงึ ตอ้ งสะกดรอยตาม ฉนั ...นายแกส่ังให้ตามฉนั มาท�ำไมรึ” Way’h 37

“มะ...ไม่เก่ียวกับท่านนายพลนะครับ” เก่งร้อนตัว พูดเสียง ละลำ�่ ละลัก “ถา้ ไมเ่ กย่ี วกบั ทา่ นนายพล...งนั้ มนั ...” คำ� พดู นน้ั ชะงกั ไปเพราะ เหมอื นคนพดู จะแบง่ สมาธไิ ปฟงั อะไรบางอยา่ ง อะไรบางอยา่ งทน่ี า่ จะ เปน็ คำ� รายงานนน้ั ทำ� ใหเ้ ขาทำ� นำ�้ เสยี งประหลาดใจยง่ิ ยวด ถงึ ขน้ั หลดุ อทุ านออกมาว่า “จริงด!ิ ” จากนั้นเหมือนเขายังฟังรายงานอยู่อีกชั่วพัก ก่อนจะเริ่มออก เดนิ กลบั ไป คราวนด้ี ว้ ยฝเี ทา้ ทไ่ี รค้ วามมนั่ ใจผดิ จากทเ่ี คย เดนิ วนเวยี น ไปมาเหมือนคนคิดไม่ตก ดูสบั สนปนเปกันไปหมด จนในท่ีสดุ เก่งเป็น ฝ่ายทนไม่ไหวต้องตะโกนขน้ึ มา “จะท�ำอะไรก็ท�ำสักอย่างสิโว้ย! เดินวนไปมากดดันกันน่ีมัน เป็นการทรมานหลักสูตรไหนกนั วะ” ในท่ีสุดเสียงฝีเท้าก็มาหยุดลงตรงหน้าให้เขาเสียวสันหลังจน ต้องกลั้นหายใจเมื่อไม่รู้ว่า คราวนอี้ ีกฝ่ายจะมาไม้ไหนกนั แน่ “แก...อยู่กับลกู สาวนายพลง้ันเรอะ” ค�ำถามด้วยเสียงไร้ความ รู้สึกน้ันท�ำให้เก่งแทบสะดุ้ง ตระหนกกับสายข่าวของอีกฝ่ายจนเหงื่อ แตกพลก่ั เขาลนลานจนต้องตะโกนออกไป “กะ...แกอย่าไปท�ำอะไรคุณน้อยหน่านะ คณุ น้อยหน่าไม่รู้เรือ่ ง อะไรด้วย เขาแค่...คะ...แค่ แค่นสิ ัยซนๆ ขี้สงสัยเลยให้ฉันตามแกมา เฉยๆ อย่าไปทำ� อะไรเขาเลยนะ” “คณุ น้อยหน่า...ให้แกตามฉนั มาง้นั เรอะ” คร้ังนี้คำ� ถามเต็มไป ด้วยความประหลาดใจย่ิงยวด “ถะ...ถ้าแกทำ� อะไรเขา ท่านนายพลไม่เอาแกไว้แน่ ถะ...ถ้าแก ปล่อยตัวฉันตอนนี้ ยัง...ยังพอแก้ไขได้นะ ฉันจะไม่เอาเร่ืองนี้ไปพูด ทไ่ี หนเลย จะ...จรงิ ๆ นะ” เกง่ หลบั หหู ลบั ตาตอ่ รอง โดยไมส่ นใจวา่ มนั 38 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาหว์ ายรา้ ย

ไม่สมเหตุสมผลสักนิดในการปล่อยตัวเขาไป แต่แล้วชายหนุ่มก็ต้อง เบกิ ตากว้างเมอ่ื ได้รบั ค�ำตอบง่ายๆ ส้ันๆ “กไ็ ด้” จังหวะทเ่ี ขามวั แต่ตกตะลึง มือใหญ่ก็ตบหนักๆ ลงบนไหล่ “แต่มีข้อแม้...” ‘นนั่ ไงละ่ ...’ เกง่ แทบรอ้ งครวญคราง ของฟรไี มม่ ใี นโลก การถกู ปลอ่ ยตวั จากคนอนั ตรายพรรคน์ ไี้ มม่ ที างไดม้ างา่ ยๆ ฟรๆี มนั ตอ้ งแลก มาด้วยข้อเรียกร้องทีอ่ ันตราย ยากเยน็ และเตม็ ไปด้วยการหักหลัง... แต่ค�ำสั่งหลังจากน้ัน...ท�ำให้เก่งต้องขมวดค้ิวน่ิวหน้า สีหน้า เหมือนจะร้องไห้ขึ้นทุกที เม่ือพบว่าค�ำสั่งนั้นไม่อ�ำมหิตเหมือนท่ีคาด เดาไว้ แต่...แต่...มัน... Way’h 39

4 ตู้จดหมายเตม็ ไปดว้ ยจดหมาย ...แน่นอนว่ามนั เป็นตู้รับจดหมาย มนั กต็ ้องมจี ดหมายส!ิ เพียงแต่...น้อยหน่ามองมันอย่างประหลาดใจ มันเป็นตู้รับ จดหมายแบบมฝี าปิดด้านหน้า รปู ทรงโค้งขนาดใหญ่ วางอยู่บนเสา ต้นเดียว เธอคิดว่าตัวเองเคยเห็นบ้านร้าง หรอื ตู้รบั จดหมายหน้าบ้านท่ี ไม่มีใครอยู่หลายๆ วันมาก็เยอะนะ แต่ไม่มีตู้ไหนน่าอัศจรรย์ใจเท่าน้ี แล้ว ตู้ใหญ่ๆ น้ันมีจดหมายล้นทะลักออกมาจนกองพะเนินอยู่กับ พ้ืนหญ้าเต็มไปหมด ใครดูก็รู้ได้ทันทีว่าไม่มีคนอยู่บ้านแหงๆ ตจู้ ดหมายลกั ษณะนเ้ี ปน็ เปา้ หมายอยา่ งดขี องโจร เหมอื นเชญิ ชวนพวก มิจฉาชีพให้บุกรุกเข้าไปในบ้านที่เหมือนมีป้ายปักไว้ว่า ‘ไม่มีใครอยู่ บ้านน้า เชญิ เลยจ้า’ เพยี งแต่...ไหนวะ ‘บ้าน’ นอกจากตจู้ ดหมายใหญท่ ม่ี เี ลข ๖ กำ� กบั ไว้ รอบดา้ นคอื แนวปา่ โปร่งท่ีลึกเข้าไปดูจะทวีความรกทึบข้ึนเป็นล�ำดับ จนมองเห็นเพียง ความหม่นทะมนึ ของป่าท่ดี ้านในหนาทบึ 40 Night to need you too คนื ปรารถนา ววิ าห์วายรา้ ย

หญิงสาวนงั่ ยองๆ โหย่งตัวบนส้นเท้า หยิบจดหมายทีห่ ล่นบน พ้ืนหญ้าข้ึนมาดู ก่อนนิ่วหน้ากับชื่อที่ปรากฏบนน้ัน สีหน้ามีความ สับสนไตร่ตรองไม่ตก ขมวดค้ิวจนแทบชนกันกับชื่อเจ้าของบ้านท่ีอยู่ บนนนั้ มันตรงกนั กับในรายงานของเก่งซึ่งเธอเคยคดิ ว่ามันยกเมฆข้ึน มาหลอก แต่น.ี่ ..หมอนนั่ มบี ้านเลขที่เป็นของตัวเองจรงิ ๆ อคั นี อรรคนีย์พิทักษ์ บลิ ค่าน�้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศพั ท์ ค่าอนิ เทอร์เน็ต ค่าสาธารณปู โภค แทบทกุ ชนิดที่ไม่ต่�ำกว่าสองเดือนน่นั บอกอะไร... หญิงสาวพลิกดูยอดค่าใช้จ่ายพลางค�ำนวณหลายส่ิงหลาย อย่างไปด้วย ค่าใช้จ่ายพวกนบี้ ่งบอกว่ามบี ้านอยู่จริง แม้ว่าเจ้าของบ้านอาจ ไม่อยู่นานเป็นเดือนๆ หรือสองเดือนเข้าไปแล้ว แต่คนคนนั้นก็มี หลกั แหล่ง... เธอสำ� รวจเพมิ่ เตมิ นอกจากบลิ คา้ งจา่ ยทนี่ า่ จะโดนตดั นำ้� ตดั ไฟ เสยี ใหเ้ ขด็ เหลา่ นนั้ แลว้ ยงั มนี ติ ยสารภาษาองั กฤษอกี เปน็ สบิ ๆ หวั การ เป็นสมาชิกนิตยสารเหล่าน้ันย่ิงเน้นย้�ำถึงการมีตัวตนของเจ้าบ้าน เข้าไปใหญ่ นิตยสารส่วนใหญ่เป็นเรือ่ งเกีย่ วกับธุรกจิ การเงิน สารคดี มนี ติ ยสารผใู้ หญแ่ นวเซก็ ซดี่ มู ๆ อกี สหี่ า้ หวั และทท่ี ำ� ใหด้ วงตาหญงิ สาว เป็นประกายคือ นติ ยสารปืน มีด อาวธุ สงคราม ซง่ึ ล้วนแล้วแต่เป็น หนังสือหายาก ไม่มีให้อ่านท่ัวไป เกือบ...เกือบเผลอตัวแกะออกมาดูเสียแล้ว ก่อนนึกขึ้นได้ว่า มนั ไม่ใช่ตู้ไปรษณยี ์ท่บี ้านของตวั เอง และไม่ใช่จดหมายของตัวเองอกี ต่างหาก! รมิ ฝปี ากอม่ิ ของหญงิ สาวเบอ้ ยา่ งขดั ใจ กอ่ นรวบบรรดาบลิ และ นติ ยสารทีก่ องอยู่บนพื้นขึ้นมา ลงมอื ยัดมันใส่ในตู้ไปรษณยี ์ แต่พวก Way’h 41

มันกล็ ้นทะลกั กลับลงมากองบนพนื้ อยู่ดเี หมอื นไม่มีอะไรเกดิ ข้นึ มคี นไม่อยู่บ้าน? ...ไมส่ .ิ ..มใี ครบางคนทค่ี วรหาคนมาดแู ลบลิ พวกนกี้ บั ตไู้ ปรษณยี ์ ของเขาเสียมากกว่า ทำ� ไมเขาไมจ่ า้ งคนมาดแู ลเรอ่ื งพวกนี้ ฐานะอยา่ งเขาจะจา้ งคน เป็นสบิ เป็นร้อยคนมาใช้สอยยังได้เลย... ดูจากค่าใช้จ่ายสาธารณูปโภคแล้ว ‘บ้าน’ ท่ีอยู่ลึกเข้าไปใน ดงไม้หนาทบึ นัน้ ...ต้องไม่ใช่หลงั เล็กๆ แน่ หญิงสาวลุกขึ้นยืนมองตู้ไปรษณีย์ซ่ึงอยู่บนสนามหญ้าท่ีได้รับ การตัดแต่งเป็นอย่างดีเหมือนสนามหญ้ากว้างๆ หน้าบ้านหรูสักหลัง หนง่ึ ผิดแต่...ส่วนที่ควรจะเป็นตัวบ้านนน้ั กลบั เป็นสวนป่าเท่าน้นั มีทางเดินโรยด้วยกรวดสีเงินเหมือนท�ำด้วยหินพิเศษท่ีสะท้อน แสงแวววาวทอดยาวเป็นทางคดเค้ียวเข้าไปในป่าดุจเชิญชวน...หรือ ล่อลวง? นมี่ ันโคตรไม่น่าไว้ใจเลย คนสตดิ ีๆ ท่ีไหนเขาจะเข้าไปกัน เงื่อนง�ำของผู้ชายลึกลับคนน้ันทั้งอันตราย ทั้งมีปริศนา และ ทงั้ ...รวยจนไม่น่าจะไปตอแยด้วย น้อยหน่ากัดริมฝีปากครุ่นคิด พยายามใช้สติไตร่ตรองเหตุผล ทงั้ หมดท้งั มวลเพื่อฉุดรัง้ ตัวเองไม่ให้ทำ� เรื่องผดิ กฎหมายมากไปกว่านี้ การบุกรุกเข้าไปในท่ีส่วนบุคคล และท�ำให้มหาเศรษฐีตระกูล ใหญ่ขนาดนน้ั โกรธ ขืนคุณพ่อรู้เรอ่ื งคงจบแบบศพไม่สวยแหงๆ หญงิ สาวกำ� ลงั จะตดั ใจอยแู่ ล้ว พลนั ดวงตาขส้ี งสยั กด็ นั เหลอื บ ไปเห็นอะไรบางอย่าง บนทางเดนิ สเี งินนน้ั ...มีพระจันทร์เจ็ดคำ�่ อยู่! 42 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาห์วายร้าย

ควันบุหร่ีลอยอ้อยอ่ิงภายในห้องสลัวและเล็กแคบที่ย่ิงดู น่าอึดอัดด้วยลังแข็งๆ สีเข้ม พวกมันวางซ้อนกันบนช้ันเหล็กชิดผนัง ส่ีด้าน ยง่ิ ท�ำให้ห้องอับแสงจนเหมือนความมดื กลนื กินทุกสง่ิ ทกุ อย่าง ให้อยู่ในความเร้นลับท่ีดูไม่ปลอดภัย แต่คนในห้องน้ันกลับเหมือน ไม่รู้สึกอะไร อาจเพราะเขาคุ้นชินกับมันแล้ว หรือไม่อย่างน้ัน...อาจ เพราะเขาเปน็ คนทแี่ ผร่ งั สอี นั ตรายและนา่ กลวั ออกมาไดเ้ ขม้ ขน้ ยง่ิ กวา่ ทอ่ี ยู่ในบรรยากาศของห้องกเ็ ป็นได้ ร่างนนั้ นั่งเป็นเงาทะมึนอยู่บนอาร์มแชร์ตัวใหญ่ กแ็ หงละ และ ต้องเป็นอาร์มแชร์ตัวใหญ่มากๆ เท่าน้ันถึงจะรองรับร่างกายอันใหญ่ โตของผู้ชายคนน้ันได้ แม้จะอยู่ในเงามดื ท่กี ลบรายละเอยี ด ก็ยังรู้สกึ ได้ว่ามันเป็นอาร์มแชร์หรรู าคาแพง ซง่ึ ขดั กับลังทงั้ หลายในห้องนเ้ี ป็น อยา่ งยง่ิ แมบ้ างลงั จะเปน็ โลหะหรอื วสั ดแุ ขง็ แรงและดแู พง แตอ่ กี ไมน่ อ้ ย ที่เป็นแค่ลังกระดาษและลังไม้ ซ่ึงมีเครื่องหมายอันตรายและแทบ ทกุ ค�ำเตือนแปะหราไว้ ของมรี าคาอกี อย่างหนึ่งอยู่ในมอื ของเขา มนั เป็นชนิ้ ส่วนโลหะ มันวาว ที่อีกหลายช้ินวางอย่างเป็นระเบียบบนผืนผ้า ท้ังหมดถูก ท�ำความสะอาดลงน�้ำมันอย่างดี แล้วมือใหญ่ก็ขยับผ่านอย่าง คล่องแคล่วดจุ การพรมนวิ้ บนคีย์เปียโนของนกั ดนตรี หรอื ไม่อย่างนนั้ ก็เป็นมือนักมายากลถึงท�ำให้ชิ้นส่วนเหล่านั้นรวมกันเป็นปืนกระบอก หนงึ่ หลงั จากขดั ถอู กี ชว่ั พกั ปนื กระบอกนน้ั กถ็ กู เกบ็ ไป มอื ใหญก่ ำ� ลงั เออ้ื มจะหยบิ อาวธุ โลหะชนดิ เดยี วกนั อกี กระบอกหนง่ึ บนชนั้ ใกลๆ้ เมอ่ื เสียงทค่ี ล้ายจะ ‘ดังในหวั ’ หวดี ขึ้น ใครสักคนคงมีเรื่องด่วนจนรบี ร้อน เปิดไมโครโฟนเพื่อรายงานเหตุด่วนเหตรุ ้าย เจ้าของเสียงห้าวสบถหยาบคายก่อนจะเร่ิมพูดกับเสยี งนนั้ “ถา้ นไ่ี มใ่ ชเ่ รอื่ งคอขาดบาดตายนะมงึ ” เขาเขน่ เขย้ี วกอ่ นจะตอ้ ง Way’h 43

หยดุ ฟังเมอ่ื อีกฝ่ายรายงานกลับมา “มีผู้บกุ รกุ ” “ที่ไหน?” ค�ำถามนั้นสือ่ ถงึ ความประหลาดใจอย่างยิ่งยวด “ในป่าเดือนหก” ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกจมูกแบบหยันๆ ก่อนจะหยิบปืน กระบอกใหม่มาวางบนผา้ ทปี่ ทู บั โตะ๊ เตยี้ ตวั เลก็ ตรงหนา้ เขาพดู พร้อม ลงมือถอดมันออกมาเป็นชิน้ ๆ อย่างคล่องแคล่ว “ช่างแม่ง ให้หลงป่าตายๆ ไปเลย รอมนั หลงจนหมดแรงค่อย ส่งคนไปเก็บมันออกมา...รู้ไหมว่ามันเป็นใคร” ขณะเขามีสมาธิกับงานท่ีคุย มือก็ท�ำความสะอาดและบ�ำรุง รักษาชิ้นส่วนในมืออย่างช�ำนาญยิ่ง โดยไม่มีหลงลืมรายละเอียดสัก รายการเดียว “ลกู สาวนายพล” เสยี งนน้ั ดังแว่วมาให้คนในห้องต้องท�ำเสยี ง ในคอเป็นเชิงถาม ประหลาดใจจนต้องหยุดมือ “ลูกสาวนายพลประกาศ คณุ น้อยหน่า ณฐั นารา ปรมอัตตา” เจ้าของคำ� ตอบเน้นด้วยเสยี งเกอื บจะถอนใจ “หา!” ร่างสูงผุดลุกพรวดข้ึน อ้าปากค้างจนบุหร่ีร่วง ท�ำให้ เจ้าตวั ต้องรีบคว้าไว้พร้อมกบั สบถ เพราะเผลอก�ำบหุ ร่รี ้อนจนแน่น ‘แต่ยังไงก�ำไว้ในมือก็ยังดีกว่าปล่อยให้มันร่วงลงไปที่...’ คิด พลางดวงตาคมก็เหลือบมองลงั ใกล้ๆ ตัว ซึ่งมีเครื่องหมายวัตถุไวไฟ และคำ� เตอื นอนั ตรายแปะอยู่บนลัง ชายหนุ่มเตือนตัวเองว่าต้องเอาไอ้ลังติดไฟได้น่ีไปไว้ห่างๆ ตัว ได้แล้ว “คณุ น้อยหน่ามาทำ� ไมทน่ี ว่ี ะ” เขาวกเขา้ คำ� ถาม แม้เงาจะสลวั จนมองไม่เหน็ สหี น้าเขา แต่นำ�้ เสียงก็แสดงความว้าวุ่นใจเด่นชดั เจ้าตัวน่ังลงที่อาร์มแชร์ เริ่มลงมือประกอบปืนด้วยความเร็วท่ี 44 Night to need you too คืนปรารถนา ววิ าห์วายร้าย

ลดลงเกนิ ครึง่ “ไมร่ สู้ ิ ใหถ้ ามไหมละ่ ” อกี ฝา่ ยตอบกลบั มาแบบไรค้ วามเกรงใจ จนเขาต้องสบถงึมง�ำในคอก่อนเงยี บลง เพ่งมองปืนในมอื ด้วยสายตา ราวกบั มองอรอิ ยู่ช่วั พกั เม่อื พบว่าตัวเองประกอบผิด “แถมยังไม่หลงทางอีกต่างหาก ตอนน้ีมาถึงหน้าประตูรั้วสวน หน้าบ้านแล้ว” “ทำ� ไมเขาไมห่ ลงทางวะ” คนทต่ี อ้ งถอดปนื ออกมาประกอบใหม่ พมึ พำ� กบั ตวั เอง และเปน็ อกี ครงั้ ทอี่ กี ฝา่ ยใหค้ ำ� ตอบยยี วนกวนประสาท “จะไปรู้เรอะ เอาไงดี เขาก�ำลังจะเข้าไป และระบบเตือนภัย กำ� ลงั จะท�ำงาน” “ปิดเดีย๋ วน!ี้ ” น�้ำเสียงคนสัง่ เข้มขึน้ ขณะท้งิ ทกุ อย่างในมือทันที “เฮ่ย!” คนรบั ค�ำส่งั ถงึ กบั อุทาน “ปิดได้ไง มัน...” “ช่างหัวระบบรักษาความปลอดภยั เวรตะไลน่ันเหอะ แกคดิ ว่า ถ้าหากลูกสาวมาบาดเจ็บสาหัสหรือตายอยู่ในพื้นที่ของเรา นายพล ประกาศจะยอมเฉยอยู่ไหม ปิดมันเดย๋ี วนี้!” ค�ำสั่งเด็ดขาดน้ันทันฉิวเฉียดกับที่ผู้บุกรุกเอื้อมมือไปเปิดประตู รว้ั เหลก็ ดดั ทแ่ี งม้ ไวเ้ ลก็ นอ้ ย กอ่ นรา่ งบางเพรยี วลมจะเดนิ ผา่ นซมุ้ ประตู รูปจันทร์เส้ียวเข้าไป ซ่ึงหากสัญญาณไม่ถูกตัด ระบบรักษาความ ปลอดภัยจะเร่ิมท�ำงานโดยอัตโนมัติ บรรดากับดักท่ีฝังตัวอยู่ตามจุด ต่างๆ จะพุ่งเข้าหาผู้บุกรุกด้วยระดับความอันตรายและรุนแรงสูงสุด เพราะมันออกแบบมาเพ่ือจัดการผู้บุกรุกอย่างเด็ดขาดตั้งแต่ก้าวแรก และยังมกี ลไกต่อเน่อื งไปทุกย่างก้าวชนดิ ทไี่ ม่เหลอื ทางรอดใดๆ ไว้ให้ ผู้บกุ รกุ ดวงซวยได้มีโอกาสหนทส่ี อง แตต่ อนนก้ี บั ดกั เหลา่ นน้ั เองนนั่ แหละทไ่ี มม่ โี อกาสไดท้ ำ� งานดว้ ย ค�ำส่ังหยุดการท�ำงานอย่างเร่งด่วนโดยเจ้าของบ้าน...อัคนี อรรคนีย์- พิทักษ์ ผู้ซ่อนตวั เองอยู่ในห้องเล็ก แคบ ไร้แสงสว่าง และกำ� ลงั หัวเสีย Way’h 45

ปนสบั สน เพราะหญงิ สาวคนหน่ึงบกุ รกุ เข้ามาในพื้นทีส่ ่วนตวั ของเขา อกี ฝ่ายถอนใจหนกั ๆ ปลงๆ ก่อนบ่นงมึ ง�ำ “ระบบไมไ่ ดม้ โี หมดหยดุ การทำ� งานนะเวย้ ไมร่ วู้ า่ กลไกเสยี หาย แค่ไหน ต้องซ่อมอีกนานเท่าไร” “ชา่ งแมง่ ถอื ซะวา่ เปน็ การซอ้ มเชก็ ระบบแลว้ กนั ” อคั นพี ดู งา่ ยๆ จนคนรบั ค�ำส่งั ต้องสบถอย่างอดไม่ได้ “อย่างมากเขาก็วนอยู่รอบนอก เข้าไปในตัวบ้านไม่ได้หรอก” อคั นีคาดการณ์อย่างสุดแสนมั่นใจ “เข้าไปแล้ว” อีกฝ่ายปฏิเสธความมนั่ ใจของคนมอี ำ� นาจเหนือ กว่าอย่างไม่ไว้หน้า “...” คนออกค�ำส่ังนง่ิ อ้ึงไปนานจนดเู หมอื นจะช็อก “ลมื ลอ็ กกญุ แจใชไ่ หม” อกี ฝา่ ยถามกลบั ดว้ ยนำ�้ เสยี งเหนอ่ื ยใจ ปนรู้ทัน คนฟงั เพงิ่ นกึ ขน้ึ ไดว้ า่ ฉบิ หาย!...เขาไมเ่ คยลอ็ กประตบู า้ นจรงิ ๆ เสียด้วย ท่ผี ่านมาไม่เคยมีผู้บกุ รกุ รอดพ้นแนวป่ามาได้ ไหนจะกบั ดกั ใน ระหว่างทางเดินอกี น่นั ท�ำให้เขาชะล่าใจจนแทบไม่เคยปิดประตูบ้าน ใครจะนึกว่า... “เอาไง?” นำ้� เสยี งเซง็ ๆ ทำ� ใหค้ นทตี่ กอยใู่ นภวงั คร์ สู้ กึ ตวั ชายหนมุ่ รบี สงั่ งานด้วยน้�ำเสยี งร้อนรน “ปิดระบบในบ้านด้วย” “ปิดนานแล้ว” เจ้าของเสียงสู่รู้ตอบกลบั มาอย่างรู้งาน “แสนรู้จริงๆ” อัคนีกดั ฟัน “ชมชะ่ ?” คำ� ถามกลว้ั หวั เราะกวนประสาทเสยี จนไดร้ บั คำ� สบถ เสียงดงั “กูประชด!” 46 Night to need you too คืนปรารถนา วิวาห์วายร้าย

เสยี งแค้นๆ ของคนเป็นนายเรยี กเสยี งหวั เราะสะใจจากอกี ฝ่าย ท่ีน่าจะอยู่ในห้องลับที่ไหนสักแห่ง และก�ำลังส่องจอมอนิเตอร์ซ่ึง ถา่ ยทอดภาพของ ‘ผบู้ กุ รกุ ’ รา่ งปราดเปรยี วทเี่ ปดิ ประตซู งึ่ เจา้ ของบา้ น ลืมล็อก และเดินเข้าไปในตัวบ้านแล้ว “เขาทกั ฮัลโหล มีใครอยู่บ้าน ไหมแน่ะ” เจ้าของเสยี งยยี วน กวนประสาทยงั รายงานอยา่ งมคี วามสขุ กบั ความเดอื ดรอ้ นของใครบาง คนทเี่ ปน็ เจา้ ของบา้ น ผไู้ มเ่ คยยอมใหใ้ ครรกุ ลำ�้ เขา้ ไปไดแ้ บบนม้ี ากอ่ น ย่ิงอีกฝ่ายสบถหยาบคาย เขากย็ ่งิ ชอบใจเข้าไปใหญ่ “เอาไงดวี ะเนยี่ ไปบอกเขาหนอ่ ยปะ วา่ ไมม่ ใี ครอยบู่ า้ น” คราวน้ี ‘สงั่ ’ เจา้ นายเสยี อกี แตก่ ไ็ มม่ เี สยี งสบถตอบกลบั มา มเี พยี งเสยี งถอนใจ หนกั ๆ เพราะเจ้าตวั ท้ึงผมตัวเองอย่างหงดุ หงิดมาสกั พักแล้ว “ช่างมนั ให้เขาส�ำรวจไป ถ้าไม่เจออะไรเด๋ยี วก็คงจะเลกิ ไปเอง แหละ” อัคนบี อกด้วยน้�ำเสียงปลงๆ “เฮย่ ! เดยี๋ วดิ จะดเี หรอ” คนในหอ้ งมอนเิ ตอรต์ กใจกบั คำ� สง่ั นนั้ กนั ถ้วนหน้า “ดี แค่นน้ี ะ” คนเป็นนายตดั บทก่อนปลดเคร่อื งมือสอ่ื สารออก จากหตู วั เอง เปน็ การตดั บทสนทนาทช่ี ะงดั นกั เพราะเจา้ ตวั ไมต่ อ้ งรบั รู้ อะไรอกี แลว้ รา่ งสงู ใหญท่ งิ้ ตวั ลงบนอารม์ แชรต์ วั โตกอ่ นหลบั ตาลงชา้ ๆ พักสายตาจากความมืดของห้องอับแสง สู่ความฝันท่ีด�ำมืดย่ิงกว่า ความมดื ใดๆ มดื ...มันเป็นความมืดมิดยงิ่ กว่าคนื อับแสงใดเคยมดื มิด เสยี งกรดี รอ้ งทรุ นทรุ ายหลายเสยี งแผดดงั เสยี งกกึ กอ้ งกมั ปนาท ของระเบดิ เสยี งปนื กลนิ่ ควนั ไฟเผาไหมอ้ นั นา่ สะอดิ สะเอยี นผสานอยู่ ในฝันน้นั พร้อมกับภาพพร่าเบลอของหลายสง่ิ หลายอย่างที่วง่ิ วน มัน บดิ เบย้ี วจนคลา้ ยภาพแอบสแตรกต์ ดไู มร่ เู้ รอื่ ง แตล่ ว้ นบรรจคุ วามรสู้ กึ อันน่าสะพรึงกลัวและหลอกหลอนไว้ Way’h 47

เขารสู้ กึ เหมอื นตกลงในหลม่ โดนดดู จนรา่ งหนกั อง้ึ รสู้ กึ เหมอื น ไร้หนทางท่ีจะด้ินรนปีนกลับมาได้ เขาค่อยๆ จมลงท่ามกลางเสียง หวั เราะเยย้ หยนั อนั บา้ คลง่ั และเสยี งกรดี รอ้ งเหมอื นขอความชว่ ยเหลอื ท่ยี งั ดังราวอ้อนวอน ร้องเรียกหาให้เขาไปช่วย เขาก�ำลังจม คราวนี้โคลนเหนียวข้นเข้ายึดเกาะเขาไว้ทุกส่วน จนขยับตัวไม่ได้ ความรู้สึกเลวร้ายท่วมทะลักทั้งกายใจและก�ำลังกด เขาลงให้จมมิดในหล่มลึกท่เี ขารู้ว่า มันเป็นกบั ดกั ของใครสกั คน เป็น แผนทใ่ี ครบางคนวางเอาไว้ และเขาถกู ใช้ราวหมากตัวหนึ่ง ตัวหมาก ท่ีก�ำลังจมโคลนตายอย่างช้าๆ ขณะเสียงกรีดร้องทรมานกระช้ันถ่ีจน แทบอยากตะโกนตอบไปว่า ให้อดทนไว้ก่อน ก�ำลังจะไปช่วยเด๋ียวน้ี แล้ว แต่กไ็ ม่อาจมคี ำ� พูดใดหลดุ ออกมา... เพราะพออ้าปากโคลนเหนยี วข้นกท็ ะลักเข้ามาจนเข้าไปแทนท่ี อากาศในปอด เขาไมอ่ าจดนิ้ รนชว่ ยเหลอื ตวั เองได้ มอื เทา้ หนกั ราวถกู ถ่วงด้วยตะก่ัว และก่อนท่ีเขาจะอึดอัดจนขาดใจตาย เสียงกรีดร้อง ขอความช่วยเหลอื นน้ั ก็ขาดหายไป ขาดหายไปพร้อมร่างไร้ลมหายใจท่ียงั คงรอให้เขาไปหา... อคั นลี มื ตาโพลงขนึ้ ในความมดื เสยี งของความเงยี บยงั คงดงั อยู่ รอบกาย เขาหอบ พยายามเรียกสตติ วั เองให้กลบั คืนมา และใช้เวลาอีก ช่ัวพักกว่าจะรับรู้ว่าตัวเองตื่นแล้ว...จริงๆ ไม่มีเสียงปืน เสียงระเบิด ไม่มกี ารเผาไหม้ ไม่มีเสยี งกรีดร้องทุรนทรุ าย ไม่มีใครตาย...ในตอนน้ี เขากลืนน�้ำลายเหนยี วๆ ลงคอ วางปืนในมอื ลงบนโต๊ะโดยมือ ไมส่ นั่ สกั นดิ เดยี ว สง่ิ ทส่ี นั่ ไหวคอื ความรสู้ กึ วา่ จติ ใจแหลกเปน็ ชนิ้ ๆ ดว้ ย ความทรมานจากฝันร้าย เหงอ่ื ออกจนชุ่มโชก ขณะความรู้สึกเลวร้าย แผ่ขยายราวเช้อื โรค มือใหญ่ควานหาไปตามช้นั เหล็ก เพือ่ พบว่าไม่มี 48 Night to need you too คนื ปรารถนา ววิ าห์วายรา้ ย

ของท่ีเขาต้องการ ร่างสูงเอนตัวพิงพนัก ถอนใจยืดยาวขณะหลับตา ลง พยายามเค้นความคดิ ว่าเขาเอายาไปไว้ที่ไหน น่าจะ...อยู่ในครวั ...คงอยู่ในครวั แหละ ชายหนุ่มถอนใจขณะผุดลุกข้ึนเดินออกจากห้องใต้ดิน ซ่ึงท�ำ เปน็ ห้องนริ ภยั ด้านนอกหอ้ งนน้ั มดื มดิ แต่ไม่เปน็ ปญั หากบั ดวงตาคม วาวท่ฝี ึกมาจนสามารถมองในที่มืดได้ราวท่ีสว่าง อกี อย่าง เพราะเป็น สถานที่อันคุ้นชิน เขาจึงไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลยในการเดิน เข้าไปในครัว เพอ่ื หยบิ ขวดยาในตู้เก็บของออกมาโยนใส่ปาก ไอ้ยานี่อะไรก็ดี เสียแต่กนิ แล้วท�ำให้คอแห้งเป็นบ้าเลย เขาหมุนตัวไปเปิดตู้เย็น หยิบขวดน้�ำมากรอกปาก แต่พอหัน กลบั มาน่สี ิ นำ�้ แทบพุ่งออกจมูกเขาจนเกอื บส�ำลกั ร่างสูงยืนตะลึงงันอยู่อย่างนั้น เบิกตากว้าง จ้องมองราวกับ ไม่เคยเห็นเก้าอใ้ี นครวั ของบ้านตัวเองมาก่อน หลงั จากยนื เหมอ่ อยพู่ กั ใหญ่ กะพรบิ ตาปรบิ ๆ งนุ งงอยอู่ กี แปบ๊ หนง่ึ เขาค่อยหันมองไปรายรอบกายเพอื่ ให้แน่ใจว่ากำ� ลงั อยู่ในครัว... บ้านตัวเอง แมใ้ นเงาสลวั ของราตรี แตเ่ ขากเ็ หน็ หอ้ งครวั ขนาดใหญท่ ต่ี กแตง่ สไตลล์ อฟตไ์ ดอ้ ยา่ งชดั เจน ผนงั ปนู เปลอื ยโชวร์ อยฉาบแบบดบิ ๆ สไตล์ การตกแต่งนี้ท�ำให้วางท่อน�้ำและท่อสายไฟบนผนังได้โดยไม่ต้องซ่อน มเี คานเ์ ตอรค์ รวั หนิ ออ่ นยาวตลอดแนว สำ� หรบั ใชง้ านทำ� อาหารไดจ้ รงิ ตู้เกบ็ ของก็เต็มไปด้วยวัตถุดบิ และเครอื่ งปรุงทพ่ี ร้อมใช้งาน จานชาม และเคร่ืองครวั ล้วนครบครนั พร้อมใช้ไม่ตกหล่น ข้าวของทุกช้ินยังคงอยู่ครบและอยู่ในที่ในทางของมัน ยกเว้น แค่เก้าอ้ีตัวหน่ึงตรงโต๊ะอาหารขนาดหกที่ ที่อยู่ตรงหน้าเขาห่างไป ไมถ่ งึ เมตร เกา้ อน้ี น้ั ถกู เลอื่ นออกมาเพอื่ ใชง้ านและมนั ถกู ใชง้ านโดย... Way’h 49

ชายหนมุ่ เดนิ เขา้ ไปใกล้ พยายามทำ� ความเขา้ ใจกบั สงิ่ ทเี่ หน็ อยู่ ตรงหน้า แล้วเขาก็จ�ำเหตุการณ์เมือ่ ตอนบ่ายได้ เหตุการณ์ทม่ี ผี ู้บุกรกุ เข้ามา ยายลูกสาวนายพลตัวแสบท่ีอยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องปวดหัวมาให้ และแน่นอนว่าพวกเขาไม่อาจแสดงตัวออกไปขับไล่ หรือท�ำอันตราย ใดๆ กับเธอได้ จึงได้แต่ตัดสัญญาณกลไกกับดักที่อันตรายจนหมด แล้วปล่อยให้เธอเดนิ สำ� รวจบ้านไร้ผู้คน ด้วยคิดว่าถ้าหากไม่เจออะไร เธอจะยอมกลับไปเองโดยดี แต่ใครจะคดิ ว่า... ผู้บุกรกุ จะไม่ยอมจากไปง่ายๆ อย่างที่คดิ ! น้อยหน่าฟุบหลับอยู่กับโต๊ะอาหารในครัวของเขา หลับ...โดย ปราศจากความระวังตัวใดๆ บนโต๊ะข้างๆ ตัวคือหนังสือของเขาเอง เธอคงหยบิ มาจากชน้ั หนงั สอื มหี ลายเลม่ ทอี่ ยใู่ นรายชอ่ื ทเี่ ขาเคยเขยี น แนะน�ำให้เธอไปอ่าน และเธอกอ็ ่าน...อ่านจนหลบั ไป! ‘ใครสง่ั ใครสอนใหผ้ หู้ ญงิ คนนใี้ จกลา้ บา้ บน่ิ และไรค้ วามระวงั ตวั ขนาดน้วี ะเนยี่ !?’ จนั ทรเ์ สยี้ วเรยี วเลก็ ของคนื แรมหกคำ�่ ลอยอยนู่ อกหนา้ ตา่ ง สอ่ ง แสงเบาบางเข้ามาจนเห็นเงาหน้าต่างที่ทอดลงกับพ้ืน แสงสลัวนั้น ท�ำให้คนที่มองเห็นในที่มืดเก็บรายละเอียดของคนตรงหน้าได้ราวอยู่ ใต้แสงตะวัน หญิงสาวสวมเช้ิตหลวมๆ ที่พับแขนถึงข้อศอกและกางเกงยีน พอดตี ัวซ่ึงไม่น่าจะสบายตวั สักเท่าไร เธอนอนตะแคงหน้ามาต้องแสง สว่างพอดี ท�ำให้เขาส�ำรวจโครงหน้ารูปไข่น้ันได้อย่างชัดตา ค้ิวเรียว สวยขมวดเหมือนคิดไม่ตกจนเก็บไปฝัน แพขนตาหนาโดยไม่ต้องพึ่ง มาสคาราทาบผิวแก้มใส น้อยหน่าเป็นคนที่ไม่ได้ขาวจัด แต่เนียน ละมนุ ลออตา จมกู โด่งรนั้ น่าหยิก...ให้หายด้ือสกั ที รมิ ฝีปากอ่ิมสแี ดง สดเผยอน้อยๆ นั้น... 50 Night to need you too คืนปรารถนา ววิ าหว์ ายรา้ ย

อัคนีสะบัดหัวเรียกสติ ระงับความอยากย่ืนมือออกไปแตะร่าง ตรงหน้า เพอ่ื ให้แน่ใจว่าตวั เองไม่ได้ฝันหรือเมายาอยู่ ยาท.่ี ..เพิ่งกนิ เข้าไปคงไม่ออกฤทธิท์ ำ� ให้มนึ เบลอได้เรว็ ขนาดน้ี ขณะท่ีถามตัวเองว่าควรท�ำอย่างไรกับเธอดี ขาไม่รักดีของเขา ก็ก้าวยาวๆ ไปอกี ด้านของโต๊ะ ก่อนหย่อนตัวลงน่งั และทอดตามอง คนตรงหน้าอย่างเงียบงันอยู่อย่างน้ัน ตรงท่เี ขาน่ังน้นั อยู่ในมมุ อบั แสง ท�ำให้เห็นเป็นร่างเงาทะมึนสูง ใหญร่ าวเงาของปศี าจรา้ ยทซี่ มุ่ ซอ่ นในราตรอี นั ตรายนา่ หวน่ั ผวา ขณะที่ หญิงสาวนอนฟุบหลับอยู่ในมุมสว่างกว่าด้วยแสงจันทร์ที่ถึงแม้จะ หรุบหรู่ แต่ส�ำหรับสายตาที่มองเห็นได้ดีในความมืดน้ัน แสงจันทร์ ท่ีต้องร่างนั้นดูกระจ่างจ้าจนทอประกายราวกับส่ิงล�้ำค่าในโลก จินตนาการทไ่ี ม่มีอยู่จรงิ ราวกับนางฟ้าที่หลงทางมาฟุบหลับในห้องครัวของปีศาจ กระน้นั ... เหมือนเป็นครัง้ แรกในชีวิต ท่อี ัคนีมคี วามคดิ ว่าอยากให้ราตรีน้ี ยาวนานกว่าทเ่ี คย นาน...ตลอดไปได้ยิ่งดี Way’h 51