หัวใจรักของทักษกร

56 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร “แล้วแกคิดว่าฉันหมายถงึ ใครล่ะ” “ยงั จะมาพดู ยอกยอ้ นอกี นะ” มารสิ าสง่ คอ้ นใหเ้ พอื่ นขวบั ใหญ่ “แลว้ แกไปท�ำท่าไหนถึงอ้วกใส่คณุ ทักษกรได้ล่ะ” ค�ำถามของเพอื่ นท�ำเอาหิรญั ญกิ าร์เปลยี่ นจากยมิ้ แห้งๆ เป็นหัวเราะ คกิ “ไม่ได้ท�ำท่าไหนหรอก แค่เดินเจอกันแล้วฉันกอ็ ้วกใส่เลย” ชานนท์ที่มัวแต่น่ังตกใจกระทั่งพูดไม่ออกเม่ือรู้ว่าคนที่เพื่อนอ้วกใส่ เป็นทักษกร หนึ่งในสามราชสีห์แห่งอริยะสัตย์ที่มาริสามักจะพูดถึงด้วย ความช่นื ชมให้ฟังอยู่บ่อยคร้ัง “ตะ...ตาย...แล้วยายพลู ทำ� ไมแกถึงได้ท�ำอะไรเลื่อนเปื้อนแบบนั้น ออกไปได้ ถ้าเป็นยายสาท�ำฉันจะไม่นึกสงสัย แต่เป็นแกท่ีไม่เคยท�ำอะไร หลุดๆ มาก่อน” “...” คนไม่เคยท�ำอะไรหลดุ ๆ ไม่รู้จะพดู อะไรจึงได้แต่ยม้ิ แห้งๆ อกี คร้งั แต่คนถกู แขวะอย่างมารสิ าน้ันส่งค้อนให้คนว่าตาควำ่� “อ้าว...นังนนนี่ อยู่ๆ ก็มาพดู แขวะฉันซะงน้ั ” ก่อนจะหันขวับไปทาง หริ ญั ญกิ าร์ “ฉันไม่อยากนึกภาพอ้วกของแกทร่ี ดใส่เสื้อผ้าของคณุ ทักษกร เลย คงจะเหม็นมาก อ้วกท่ีเกิดจากเหล้าน่ะเหมน็ โคตรๆ” หิรัญญิการ์นึกถึงอ้วกในคืนนั้นแล้วท�ำหน้าเบ้ เพราะเหม็นอย่างที่ผู้ เปน็ เพอื่ นวา่ จรงิ ๆ ทำ� ใหภ้ ายในใจลกึ ๆ อดนกึ สงสารคนทรี่ บั อว้ กของเธอไป เต็มๆ ไม่ได้ “ต้องโทษเหล้าท่ีดื่มคืนนั้นแหละ อย่างที่พูดกันว่าพอเหล้าเข้าปาก มักจะทำ� อะไรได้โดยไม่คาดคิดคงเป็นเร่ืองจริง แล้วฉันได้ยินแกพูดถึงเขา ให้ฟังอยู่บ่อยๆ อาจนึกหม่ันไส้ก็เป็นได้ พอเจอหน้าฉันก็อ้วกใส่เสียเลย” คนอ้วกโทษเหล้าเสยี อย่างน้นั “แหม...ยายพลู สีข้างแกถลอกหมดแล้วม้ังเน่ีย” ชานนท์ว่าเพื่อน

ฐิ ญ า ด า l 57 น้�ำเสยี งกลัว้ หัวเราะ “ถ้าฉนั เป็นคณุ ทกั ษกรโดนแกอ้วกเหมน็ ๆ ใส่แบบนนั้ คงโกรธและจ�ำแกไปอีกนานเลยนังพลู ฉันนึกภาพเขาไม่ออกเลยนะ เคย เดินสวนกับเขาที่สนามบินขนาดแค่เห็นแวบเดียวยังหล่อจนเกือบสะดุดขา ตัวเองล้ม เรยี กว่าหล่อแบบวัวตายควายล้มเลยแหละ” “ไม่รู้ ฉันบอกแล้วไงว่าว่ิงหนอี อกมาเสียก่อน” คนอว้ กแลว้ หนพี ดู นำ�้ เสยี งแกมขบขนั ทง้ั ทใี่ นใจรสู้ กึ ผดิ บา้ ง แต.่ ..แค่ เล็กน้อยส่วนเร่ืองที่ว่าเขาจะโกรธหรือจำ� เธอไปนานหรือไม่นาน น่ันก็เรื่อง ของเขา แต่เธอมน่ั ใจว่าตรงบรเิ วณนน้ั คอ่ นขา้ งมดื อกี ฝ่ายคงเหน็ เธอไม่ชดั หรอกน่า หญิงสาวนกึ ปลอบใจตัวเอง “ในจำ� นวนสามราชสหี แ์ หง่ อรยิ ะสตั ย์ คนทส่ี ขุ มุ นมุ่ ลกึ ความคดิ ฉบั ไว ท่ีสุดคอื คณุ ทักษกร ถงึ รบั ผิดชอบดแู ลด้านการตลาด ดูจากนิสยั แล้วเป็น คนไม่ยอมคนแถมยังเป็นคนความจ�ำดีเยี่ยม ฉันเองไม่ได้ท�ำงานกับเขา โดยตรง แต่เจอกันข้างนอกเขายังจำ� ได้ว่าฉันท�ำงานอยู่ท่ีบริษัท ดังน้ันฉัน รับรองว่าเขาจ�ำแกได้แม่นยำ� แน่ยายพลเู อ๋ย” มาริสาท่ีเคยท�ำงานอยู่ที่น่ันบอก ถึงแม้ทักษกรจะไม่ได้เป็นเจ้านาย ตวั เองโดยตรงกต็ าม แต่กร็ ู้ไลฟ์สไตล์ของอกี ฝ่ายดีพอ “ฉนั ไมก่ ลวั เพราะตรงบรเิ วณทฉ่ี นั อว้ กใสเ่ ขานะ่ ไมไ่ ดส้ วา่ งพอหรอก เพราะเปน็ ทางเดนิ แลว้ ฉนั กร็ บี หนไี ปเลยเขาไมท่ นั เหน็ ฉนั หรอก” หริ ญั ญกิ าร์ พดู เข้าข้างกึ่งปลอบใจตวั เอง “มันก็น่าข�ำดีนะ ท้ังท่ีแกกับเขาน่าจะเจอกันก่อนหน้าน้ี จากการที่ น้องชายแกแต่งงานกับน้องสาวเขาแต่ดันไม่เจอเสียน่ี กลับมาเจอกัน ในสถานการณ์อันเลวร้าย” มาริสาพูดพลางหัวเราะซ่ึงก็ได้รับการพยักหน้า เหน็ ด้วยจากชานนท์ “เอาน่า วงจรชีวิตฉนั กับเขาก็คงไม่โคจรมาเจอกันหรอก” จากท่คี ิดเข้าข้างตวั เองคราวนีห้ ญงิ สาวพดู ปลอบใจตวั เอง ทัง้ คิดไป ตามคำ� พดู ของเพอื่ นด้วยเช่นกนั ตอนงานทำ� บญุ ทโ่ี รงงานของน้องชายตอน

58 l หั ว ใ จ รั ก ข อ ง ทั ก ษ ก ร นั้นเขากไ็ ปต่างประเทศ ส่วนตอนงานแต่งงานเธอก็ป่วยเป็นอีสุกอีใส วนั ที่ ควรจะเจอกนั กไ็ มไ่ ดเ้ จอ ดนั มาเจอกนั ในสถานการณเ์ ลวรา้ ยอยา่ งทช่ี านนท์ ว่าจริงๆ “เออ...ฉันก็จะคอยดูว่าเขาจะจำ� แกได้หรือเปล่า เมื่อเจอกันอีกคร้ัง” ชานนท์พูดย้ิมๆ ก่อนจะหันไปทางปิยะชาติท่ีนั่งฟังอยู่เงียบๆ “พี่ชาติล่ะ ไม่ออกความเห็นกบั เร่อื งเลวร้ายของยายพลบู ้างเหรอ” ปิยะชาตมิ องไปทางเพื่อนรุ่นน้องผู้มาดม่นั พลางอมยม้ิ “รู้ไหมพลู โลกเราน่ะไม่ได้กว้างอย่างท่ีคิดนักหรอก และมักจะมี เหตุการณ์ไม่คาดฝันและเหนอื ความคาดหมายเกดิ ข้นึ เสมอ” “มันกไ็ ม่เสมอไปหรอกพ่ีชาต”ิ “เออ...แล้วพจ่ี ะคอยดู”