ดวงใจศิขรินทร์

เจ้าของดวงตาคมหันกลับไปมองตรงจุดเดิมอีกครั้ง คราวน้ี ไมเ่ หน็ รา่ งบางของมนี มนี าแล้ว เขาจงึ สอดส่ายสายตามองหา ทนั เหน็ แผ่นหลังของคนตัวเล็กเดินห่างออกไปตรงมุมมืด และน่ันท�ำให้เขา นึกเข่นเขี้ยวอีกฝ่าย แต่ก็ไม่วายต้องเดินตามไปดูอยู่ดี ทั้งท่ีปากบอก วา่ ชา่ ง ไมอ่ ยากสนใจแลว้ กต็ าม เขาเลยใหเ้ หตผุ ลตวั เองวา่ แคไ่ มอ่ ยาก เห็นคนขเ้ี มาเดนิ ตกเขาไปก็แค่นน้ั ศขิ รนิ ทรส์ าวเทา้ ตามหญงิ สาวไปอยา่ งรวดเรว็ ทนั ไดเ้ หน็ อกี ฝา่ ย โก่งคออาเจียนเสียงโอ้กอ้ากอย่างหมดสภาพ หลังจากท่ีหญิงสาว ด่ืมเหล้าหมกั เข้าไปหลายแก้ว ชายหนุ่มขยบั เข้าไปชิด ขณะท่ีมนี มนี า ถอยหลงั กลบั มาและทรดุ นั่งลงบนขอนไม้อย่างหมดแรง “คอออ่ นขนาดนี้ ดมื่ เขา้ ไปทำ� ไมเยอะแยะ” เจา้ ของเสยี งทมุ้ ใหญ่ ตำ� หนิ ทำ� ใหเ้ จา้ ของดวงตาฉำ�่ วาวเพราะฤทธแ์ิ อลกอฮอลเ์ งยหนา้ มอง อย่างแปลกใจ “คุณ...” หญิงสาวเรยี กคล้ายกบั ว่าจดจ�ำเขาได้ แต่กไ็ ม่ได้เอ่ย อะไรมากไปกว่านนั้ ศิขรินทร์เลยไม่รู้ว่าเธอจ�ำเขาได้หรือไม่ “โตจนป่านน้แี ล้วไม่รู้หรอื ว่าผู้หญงิ เมาไม่น่ามอง” “แล้วครายให้มอง” มีนมีนาย้อนเสียงยานคาง ด้วยสติสตังที่ ยังพอมเี หลอื อยู่บ้างอย่างไม่ชอบใจ ศขิ รนิ ทรข์ มวดควิ้ อยากจบั คนปากดมี าฟาดใหห้ ลาบจำ� แตต่ ดิ ทีเ่ ขาไม่ได้สนิทกบั เธอขนาดน้นั มิหนำ� ซ้ำ� ยังเพ่ิงเจอหน้ากันอีกด้วย “ลุกเดินไหวไหม ผมจะเดินไปส่ง” “หวาย ฉันไม่ได้เป็นอะไรสกั หน่อย” “งน้ั หรอื ” เขาเอ่ยถามเสียงหยัน เพราะสภาพหญิงสาวตอนนี้ ขัดกบั คำ� ว่า ‘ไม่เป็นอะไร’ มากนัก ท้ังผมเผ้ากระเซอะกระเซงิ ดวงตา ฉำ�่ เยม้ิ และใบหนา้ แดงกำ�่ ไหนจะนำ�้ เสยี งยานคางออ้ แอน้ ดี่ ว้ ย แบบน้ี ไม่ให้เรยี กว่าเมา จะให้เรยี กว่าอะไร 56 ดวงใจศขิ รนิ ทร์

“ลุก เด๋ียวผมเดินไปส่ง” เขาบอกแกมส่ังอีกครั้ง แต่มีนมีนา กลบั นงั่ นงิ่ คล้ายกับว่าไม่ได้ยินคำ� พูดจากเขา ทำ� ให้ศิขรินทร์ต้องขยบั เข้าไปย่ืนมอื ช่วย ตอนทีห่ ญงิ สาวยงั พอมสี ติเหลืออยู่บ้าง เพราะหาก หญิงสาวหลับกลางอากาศข้ึนมา เขาอาจเดือดร้อนต้องอุ้มไปส่ง ซ่ึง นัน่ จะดไู ม่ดีนกั “ลกุ สิคณุ ” “ค่าๆ” มีนมีนาพยกั หน้าหงกึ ๆ พยายามจะโงหัวหนักๆ ขนึ้ แต่ ก็ยากเยน็ เหลอื เกนิ ท�ำเอาคนที่ยืนมองอยู่ต้องเข้าไปช่วยพยุงร่างบาง ให้ลุกขึ้นยืน แล้วจับจูงก่ึงประคองหญิงสาวให้เดินกลับไปทางเดิม ตรงไปยังบ้านของป้าค�ำจัน เพ่ือพาหญิงสาวขี้เมาท่ีเดินเซเหมือนปู ไปส่ง และดีที่เจ้าของบ้านยังไม่นอน หญิงวัยกลางคนนั่งรอมีนมีนา อยู่ตรงชานบ้าน เม่ือเห็นศิขรินทร์ประคองหญิงสาวไปส่ง ก็รีบลงมา ช่วยประคองทันที “หนมู ีนเป็นอะไรหรือจ๊ะนาย” “เมาน่ะ น่ังดืม่ เหล้าหมักกับพวกลุงคำ� อิน” “ตายจริง!” ป้าค�ำจนั อุทานอย่างตกใจ ด้วยไม่คิดว่าหญงิ สาว ร่างบางอย่างมนี มีนาจะหาญกล้าดืม่ เหล้าหมกั ได้ “ฝากป้าค�ำจนั ดูหน่อยก็แล้วกนั ท่าจะเมาหนกั ”  “ได้จ้ะนาย” “ง้นั ผมขอตวั ก่อน” “จ้ะ” ศิขรินทร์ตวัดสายตามองหญิงสาวท่ีผล็อยหลับไปแล้วอีกครั้ง แวบหนึง่ ด้วยความรู้สึกบางอย่าง ก่อนจะดึงสายตาออกจากวงหน้า ใส และเดนิ กลบั ไปยังลานดนิ กลางหมู่บ้าน เม่ือต้นเห็นเขาก็รีบเดินเข้ามาถามไถ่ทันที ศิขรินทร์จึงบอกว่า พามนี มนี าไปส่งทบ่ี ้านพักเรยี บร้อยแล้ว ชายหนุ่มอ่อนวัยกว่าจึงถอน ลานนี 57

หายใจอย่างโล่งอกแล้วกลับไปน่ังร่วมวงด่ืมเหล้าหมักตามเดิม และ กว่าทุกคนจะสลายตัวได้ก็ปาเข้าไปเกือบเท่ียงคืน ศิขรินทร์อยู่ดูแล ความเรยี บรอ้ ย จนสมาชกิ ชาวคา่ ยคนสดุ ทา้ ยเดนิ กลบั ทพ่ี กั ไปแลว้ เขา และดนิ จงึ ได้แยกย้ายกนั กลบั ที่พักเพื่อพักผ่อนบ้าง เรอื นไมส้ กั สองชนั้ มรี ะเบยี งยนื่ ออกมาดา้ นหนา้ ทตี่ งั้ อยบู่ นเนนิ เขาซ่ึงมองเห็นวิวด้านล่างได้อย่างชัดเจน เป็นท่ีพักของศิขรินทร์ซึ่ง เปน็ มรดกตกทอดมาตงั้ แตร่ นุ่ พอ่ แม่ เขาอาศยั อยกู่ บั ลกู สาวตวั นอ้ ยวยั หกขวบ และแม่บ้านคนหนึ่งท่ีเป็นท้ังแม่ครัวและพี่เลี้ยง เนื่องด้วย ตวั เขาไม่มีเวลาดูแลลกู สาวด้วยตัวเอง เพราะท้ังหน้าที่และงานพิเศษ นัน้ ค่อนข้างยุ่งมาก แม้จะรู้ทั้งรู้ว่าการเล้ียงดูแบบนั้นจะท�ำให้เด็กหญิงไม่ได้รับ ความรัก ความอบอุ่นเต็มที่ แต่เขากไ็ ม่มีทางเลือกมากนัก ชายหนุ่ม จงึ ต้องเข้มงวดกบั การจัดสรรตารางชีวติ ของตวั เอง ตอนเช้าชายหนุ่มจะต่ืนตั้งแต่เช้าตรู่ เพ่ือไปปลุกเด็กหญิงให้ ตื่นนอน พร้อมกับช่วยดูแลเร่ืองการแต่งตัวและจัดกระเป๋าหนังสือ รวมทงั้ ใชเ้ วลาบนโตะ๊ อาหารรว่ มกนั กอ่ นจะเดนิ ไปสง่ ลกู สาวทโี่ รงเรยี น และขับรถไปท�ำงานเป็นอาจารย์พิเศษท่ีมหาวิทยาลัยในตัวจังหวัด ในทุกวันจันทร์ พธุ และศุกร์ แต่หากวันไหนที่ศิขรินทร์ไม่ได้ท�ำงานพิเศษ เขาจะใช้เวลา ทำ� งานในฐานะผนู้ ำ� หมบู่ า้ นทง้ั วนั เพราะเขามเี ปา้ หมายใหญท่ จี่ ะตอ้ ง ทำ� ใหส้ ำ� เรจ็ นน่ั คอื การแกป้ ญั หาเรอื่ งปากทอ้ ง และยกระดบั ชวี ติ ความ เป็นอยู่ของชาวบ้านให้ดีขึ้นทุกครัวเรือน ซ่ึงโครงการท่ีเขาดำ� เนินการ อยู่คือ การพฒั นาอดตี พื้นท่สี ีแดงอย่างมะปินให้เป็นสถานทที่ ่องเท่ียว ศิขรินทร์รู้ว่ามันยากที่จะท�ำให้ท่ีน่ีกลายเป็นแลนด์มาร์กและจุดหมาย ปลายทางของนักท่องเท่ียว เพราะมีระยะทางห่างไกลจากตัวจังหวัด มาก แต่เขากเ็ ชื่อว่ามันจะไม่เกนิ ความสามารถของเขาและทุกคนท่ีนี่ 58 ดวงใจศิขรินทร์

“พ่อจ๋า” ร่างสงู ใหญ่ชะงกั เท้าทกี่ ้าวเข้าไปภายในบ้าน แล้วเงยหน้ามอง เดก็ หญิงตัวน้อยทเี่ ดินงวั เงยี ลงมาจากชนั้ บน “หนูดี ต่ืนมาท�ำไมดึกๆ ดื่นๆ ล่ะลูก แล้วป้าเหมยไปไหน” ศิขรินทร์เดินเข้าไปหาลูกสาวทันทีอย่างแปลกใจ มือใหญ่วางลงบน ศีรษะเล็ก แล้วทรุดนง่ั ลงบนส้นเท้า เพอ่ื มองหน้าเดก็ หญิงให้ชัดเจน “ป้าเหมยอยู่ข้างบนค่ะ” “แล้วหนลู งมาทำ� ไมล่ะคะ” “หนูดลี งมาดูคติ ต”ี้ “หือ” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว งุนงงเล็กน้อยกับค�ำตอบน้ันเสียจน ต้องย้�ำถามให้แน่ใจ “อะไรคอื คิตตีห้ รอื ลูก” “น้องแมวค่ะ หนดู ีเอาน้องแมวมาเล้ียง” “แมวทไ่ี หน” “มันถูกรุมกัดจนบาดเจ็บแถมตกต้นไม้อีก หนูดีไปช่วยมันค่ะ มันน่าสงสาร หนดู .ี ..เลี้ยงมันได้ไหมคะ” เจ้าของเสยี งเล็กขออนญุ าต เสยี งออ่ น ดว้ ยรวู้ า่ คนเปน็ พอ่ จะไมอ่ นญุ าตงา่ ยๆ แน่ เมอื่ เดก็ หญงิ เหน็ คนเป็นพ่อเงยี บก็รบี ชกั แม่นำ�้ ทั้งห้า หาเหตผุ ลมาบอกอย่างรวดเรว็ “มันมแี ผลเต็มตวั เลยค่ะ คงจะเจบ็ น่าด”ู “พอ่ รู้ แตห่ นดู ยี งั เดก็ จะเลยี้ งมนั ไดห้ รอื ” ศขิ รนิ ทรถ์ ามพรอ้ มกบั มองใบหน้าจิ้มลมิ้ ของเดก็ หญงิ อย่างรักใคร่ “ได้สคิ ะ หนดู เี ลยี้ งได้” “แต่พ่อว่า...” “พอ่ ขา...” คนตวั เลก็ พดู ตดั บทเสยี งออ่ น หยดุ ชายหนมุ่ ไดช้ ะงดั “คติ ต้ีอาภพั ไม่มใี ครรัก” ศิขรินทร์ขมวดคิ้วเมื่อประโยคบอกเล่าจากปากของลูกสาว ไม่ต่างจากมีดท่ีกรีดใจ เม่ือมันคล้ายกับชีวิตของคนตัวเล็กเหลือเกิน ลานนี 59

ท่ีแม่ไม่รัก เพราะถ้าแม่รัก คงไม่ท้ิงคนตัวเล็กไปต้ังแต่ตอนท่ีอีกฝ่าย ยังเด็กหรอก “แม่คิตต้ีมีลูกหลายตัว แต่มันไม่รักคิตตี้ แถมยังกัดคิตตี้ด้วย หนูดีอยากช่วยคติ ต”้ี หนูดีบอกเสียงแจ้วๆ พร้อมกบั มองหน้าคนเป็น พ่อตาปรอย แต่ศิขรินทร์ก็เงียบ ไม่ได้เอ่ยรับหรือตอบปฏิเสธค�ำร้องขอของ ลูกสาว “แตถ่ า้ หนดู เี ลยี้ งไมไ่ ดจ้ รงิ ๆ พอ่ บอกใหล้ งุ อคนิ รบั คติ ตไี้ ปอยดู่ ว้ ย ได้ไหมคะ หนดู อี ยากให้คิตตม้ี ชี ีวิตท่ดี ีกว่านี้ ได้ไหมคะพ่อ” “หนูดอี ยากเลยี้ งคิตตีม้ ากหรอื ” “ค่ะ” เด็กหญิงพยักหน้าทันที สบตาบิดาน่ิงเพื่อยืนยันความ ต้องการของตวั เอง “ถ้าหนูดีอยากเลี้ยงจริง ต้องสัญญาว่าจะดูแลมันเป็นอย่างดี ไม่ทิ้งขว้าง เมือ่ หนูหมดรักมัน” “ไมท่ งิ้ คะ่ ” เดก็ หญงิ ยนื ยนั เสยี งมนั่ ใจ ดวงตากลมโตทอประกาย วาววบั ด้วยความหวัง “งน้ั พ่ออนญุ าตให้เลี้ยงมนั กไ็ ด้” “จรงิ ๆ นะคะ”เดก็ หญงิ ตาวาว “เดยี๋ วพรุ่งนพี้ ่อซื้อปลอกคอมาให้มันเลย” “เย!้ ” หนดู รี อ้ งลน่ั พรอ้ มกบั โผเขา้ กอดบดิ าอยา่ งดอี กดใี จ วงหนา้ เล็กระบายด้วยรอยยิ้มมคี วามสุข พร้อมกับพร�่ำขอบคณุ บดิ าซ�้ำๆ  “พ่อไปดูคิตต้ีไหมคะ หนูดีกับป้าเหมยให้มันนอนอยู่ในครัว” เดก็ หญงิ เอย่ ชวนเสยี งใสดว้ ยทา่ ทกี ระตอื รอื รน้ และศขิ รนิ ทรก์ ไ็ มใ่ จดำ� ทจี่ ะปฏเิ สธคำ� ชวนของลูกสาวได้ เขาพยกั หน้าย้มิ ๆ “ไหน พาพ่อไปดสู ิ” “ทางนี้เลยค่า” คนตัวเล็กยิ้มกว้าง ก่อนรวบนิ้วเรียวของบิดา 60 ดวงใจศิขรนิ ทร์

จับจูงให้เดินตามไปยังห้องครัวท่ีตรงมุมหนึ่งมีลังกระดาษใบย่อมวาง อยู่ “น่ันค่ะ คิตตี้อยู่ในนั้น” หนูดีช้ี ก่อนเดินเข้าไปใกล้ๆ โดยมี ศขิ รนิ ทร์เดินตามไปตดิ ๆ เดก็ หญงิ ทรดุ นง่ั ยองๆ ข้างลงั กระดาษ มองลกู แมวนอ้ ยตวั สสี ม้ แซมขาวทนี่ อนหลบั ปยุ๋ อยใู่ นนนั้ ดว้ ยทา่ ทอี ดิ โรย “มันหลบั อยู่ค่ะ” ศขิ รนิ ทรพ์ ยกั หนา้ รบั เมอ่ื ลกู สาวหนั มาบอกเสยี งใส รา่ งสงู ใหญ่ จงึ ทรดุ นงั่ ลงขา้ งบตุ รสาว แลว้ มองสภาพสะบกั สะบอมของลกู แมวดว้ ย ความเอน็ ดู “น่นั มนั ถกู กัดขนาดนนั้ เลยหรือ” “ค่ะ แม่มนั ไม่รกั ” ศิขรินทร์สะท้อนในอก ก่อนวางมือใหญ่ลงบนศีรษะเล็กของ ลูกสาวเบาๆ “แตน่ ด่ี ขี น้ึ เยอะนะคะ ถา้ ไมไ่ ดพ้ ค่ี นสวยละแยแ่ นเ่ ลย” เดก็ หญงิ เอ่ย “พค่ี นสวย?” ศขิ รนิ ทร์เลกิ ควิ้ สงู เป็นเชงิ ถามอย่างแปลกใจ ใครกนั ? “ใชค่ ะ่ พค่ี นสวย ทงั้ สวยและใจดมี ากดว้ ยคะ่ พเี่ ขาชว่ ยทำ� แผล ให้คิตตี”้ “งน้ั หรือ” ชายหนุ่มท�ำเสียงรบั ค�ำในล�ำคอเบาๆ นกึ ไม่ออกว่า ใครคอื พคี่ นสวยของลูกสาว และน่าแปลก ทใ่ี บหน้าของเดก็ ข้ีเมาคน เมอ่ื ครโู่ ผลเ่ ขา้ มาในความคดิ เขา แตแ่ คแ่ วบเดยี ว ชายหนมุ่ กส็ ลดั ความ คดิ วุ่นวายทิง้ ไป ศิขรินทร์คุยกับลูกสาวต่ออีกครู่หน่ึง ก่อนพาคนตัวเล็กไปส่งที่ ห้องนอนตามเดิมเพราะดกึ มากแล้ว เขาบอกราตรสี วสั ด์ิหนดู ีด้วยจูบ ลานนี 61

เบาๆ และยืนรอกระท่งั ประตูห้องนอนของเด็กหญงิ ปิดลง จงึ หมุนตัว เดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง เพื่ออาบน�้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ กว่าจะได้ล้มตวั นอน เวลากป็ าเข้าไปเกือบตีหนงึ่ แล้ว มอื ใหญค่ วา้ โทรศพั ทม์ อื ถอื ตรงโตะ๊ เลก็ ขา้ งเตยี งมาตง้ั เวลาปลกุ ก่อนจะปิดโคมไฟ จนห้องท้งั ห้องตกอยู่ในความมืดสนิท พลนั ใบหน้า ของผู้หญิงข้เี มาก็แวบเข้ามาในความคดิ อีกระลอก ป่านนี้เด็กน่ันจะอ้วกไปก่รี อบแล้วนะ 62 ดวงใจศิขรินทร์