ฉายรักกลางใจ

ฉายรักกลางใจ “ดะ...ดอกมะลสิ วยหอมด.ี ..” เธอเมม้ ปากพกั ใหญ่ อดคดิ ไมไ่ ดว้ า่ ก�าลงั ทา� บา้ อะไรอยู่ “ดอกไม้...สนิ ะคะ” เขาขยับย้ิมเข้าใจยาก แลว้ ค่อยเอนกายลงพงิ เกา้ อ้ี ทศธรรม์เล่นเกม จอ้ งตากบั เธอไมล่ ดละ มลั ลกิ าขยบั ตวั ไปมาหาทางหนที ไี ล่ แลว้ กต็ อ้ งหนั กลบั มาสะดุ้งเฮอื กใหญ่ตอนทไี่ ด้ยนิ เสียงห้าวท้มุ ตอบกลบั มา “ถ้าพ่ีบอกวา่ ไม่ใช่แคด่ อกไม้...เธอจะคิดยงั ไง มะล”ิ 60

5 จีบ ปอยผมหยักศกท่ีดูนิ่มสลวยของทศธรรม์ไล้กรอบหน้าคมคาย มลั ลกิ าคงจะมองเพลนิ ไปอกี นานถา้ เขาไมบ่ งั เอญิ กระแอมกระไอออกมากอ่ น คา� พดู ของเขาทะลหุ ซู า้ ยออกไปหขู วานานแลว้ เพราะคนฟงั ไมม่ สี ตอิ ยกู่ บั เนอื้ กบั ตัว เธอก็คดิ ไปวา่ เขาคงจะอยากหยอก จึงย้มิ แฉง่ ทเี ลน่ ทีจรงิ ไปให้ ไมไ่ ด้ ต่อความยาวสาวความยืด แวบหนึ่งจริงๆ ท่ีเห็นประกายตาอันเจิดจ้าคู่นั้นอ่อนแสงลง ราวกับ เขาคาดเดาได้อยู่แล้วว่าต้องลงเอยท่ีตรงน้ี ไม่รู้ว่าท�าไมถึงอยากมองตาเขา ให้นานกว่าน้ีอีกหน่อย ขนตาของทศธรรม์ยาวเฟื้อย เป็นผู้ชายที่จัดได้ว่า หล่อคมระดับพระเอกไทย แตพ่ อเขาหน้านิ่งก็ดดุ ันน่าดชู ม เขากระแอมกระไอเป็นรอบท่ีสอง จนมัลลิกาสะดุ้งออกจากการ ลวนลามคนอ่ืนทางสายตา เธอหัวเราะแห้งๆ แก้เก้อด้วยการยื่นมือออกไป หยิบดอกมะลลุ ีท่ีร่วงลงมาบนกลุม่ ผมหยกั ศกดกหนาของเขาออก เรือนกาย 61

ฉายรักกลางใจ สูงใหญ่ชะงกั กอ่ นเบกิ ตาจอ้ งเธอเหมือนคนสตหิ ลดุ เขินยง่ิ กวา่ เดิมอกี ให้ตายเถอะ! “มันรว่ งใส่หวั พนี่ ะ่ ค่ะ” เธอเม้มปาก กลอกตาหาทางรอด “มะลิเลย เอาออกให้” เขาตอบรบั ในลา� คอเสยี งแผว่ บรรยากาศรอบกายดอู ดึ อดั คบั อกคบั ใจ เธออยากถามเขาเหลือเกินว่าเพราะอะไรถึงชอบแอบมองเธอจนสังเกตได้ แบบน้ี แล้วทสี่ �าคญั ก็คือเธอเองกเ็ ร่ิมจะตดิ นสิ ัยชอบแอบมองคนอนื่ จากเขา แล้วเหมือนกนั ทศธรรมร์ ดู ดงึ หนงั ยางท่ีมดั ผมตวั เองออก ซงึ่ เธอก็เดาว่ามัน น่าจะเป็นการกระท�ากลบเกล่ือนความเขินของเขาน่ันแหละ หญิงสาวจ้อง มองมือใหญ่ท่ีรวบผมตั้งท่าจะมัดใหม่ พอเห็นหนังยางท่ีเขาเตรียมเอาไว้ กเ็ บรกตวั โก่ง “พยี่ กั ษ์ เอาหนงั ยางแบบนนั้ รดั ผมมนั กก็ นิ ผมนะ่ ส”ิ เธอลกุ ขน้ึ ยนื พดู ฉอดๆ อย่างลืมตวั “มะลิเสยี ดายผมน่มุ นิ่มแบบนี้ เอามานี่เลย เอาหนังยาง รัดผมของมะลิดีกวา่ มีปอมๆ ห้อยดว้ ย” เธอดึงหนังยางรัดแกงสีแดงออกจากมือใหญ่ จกเอายางรัดผมปอมๆ นา่ เอ็นดสู ีชมพูพาสเทลออกจากกระเป๋ากางเกง มัลลกิ าเป็นคนผมยาว งาน อดิเรกอย่างหน่ึงคือการสะสมยางรัดผมน่ารัก ดังน้ันเป็นเร่ืองปกติที่เธอจะ พกหนังยางติดตวั เอาไว้เหมือนของคูช่ พี ทศธรรม์ปล่อยให้หญิงสาวจัดการรวบมัดผมของเขาแต่โดยดี ได้ยิน เสียงมัลลิกาสูดปากร้องอู้หูอ้าหาชมไม่ขาดปากว่าผมของเขาสวยแบบน้ัน นมุ่ เหมอื นขนกระตา่ ยแบบนี้ ยางรดั ผมปอมๆ สชี มพทู ร่ี ดั อยบู่ นผมของผชู้ าย ตัวใหญ่วัยเฉียดสามสิบ ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะรับไม่ได้ แต่กับชายหนุ่มแล้ว เขากลับยม้ิ กว้างทเี ดียว “เราติดนสิ ัยชอบดูแลคนอน่ื นะมะล”ิ เขาพูดเสียงนมุ่ มัลลิกาเลิกควิ้ ก่อนยอมรับ “อือ ก่อนจะเรียกบรรจุ มะลิเคยไปเป็นครูอยู่ท่ีโรงเรียนเอกชนค่ะ 62

หอมหมนื่ ลี้ สอนเด็กประถม แกก็เล่นซนจนผมเผ้าหลดุ ลยุ่ มะลเิ ลยเหมือนเปน็ ชา่ งเสรมิ สวยอีกคนในโรงเรียน” เธอหัวเราะร่วน “บางคนขอให้ถักเปียก็มี มะลิถัก เปียเก่งนะ พี่ยกั ษล์ องไหม” ลูกตาของเขาเหมือนจะย้ิมได้อีกแล้ว...มัลลิกาไม่กล้าสบตากับเขา เพราะรู้สึกว่าย่ิงมองก็ยิ่งเขิน ทศธรรม์คนนี้คงไม่รู้ว่าตัวเองยิ้มสวยมาก ถ้าลองได้ยิม้ แล้ว หน้าโหดๆ นงิ่ ๆ แบบนั้นเหมือนจะถูกละลายหายไปไดใ้ น ช่วั พรบิ ตาเดียวเลย “ดีนะ” เขายม้ิ พราย “คะ?” หญงิ สาวบิดขี้เกยี จ กอ่ นเหลยี วมาสบมองเขา “อะไรดเี หรอ” “ดีตรงท่ีถ้ามลี ูกสาว มะลคิ งเปน็ แมท่ นี่ ่ารกั มากเลย พ่ีคิดแบบนน้ั ...” เขาจบี เธอหรอื เปลา่ ? มัลลิกาอยากโพล่งถามไปแบบน้ี แต่พอเห็นไหล่กว้างขวางและแผ่น หลงั สงา่ ของคนทผี่ นิ หนา้ ไปรดนา้� ตน้ ไม้ เสยี งทค่ี วรจะเปลง่ ออกไปกเ็ งยี บสนทิ ความทรงจา� ของเธอตงั้ แตเ่ ลก็ จนโต ประสบการณโ์ ดนจบี มเี ทา่ กบั ศนู ย์ มแี ต่ แอบรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวน่ึง อกหักมาหลายคร้ังซ�้าซ้อน ค�าพูดค�าจา ใหค้ วามหวงั ของเขาปั่นประสาทเธอเสียจนยงุ่ คดิ ไมอ่ อกแลว้ ได้แตป่ ลอ่ ยให้ มันเลยตามเลย กถ็ า้ เขาจบี ขน้ึ มาจรงิ ๆ เธอจะท�าอยา่ งไร...หญงิ สาวกมุ แกม้ ตวั เอง เดนิ ตามชายหน่มุ ไปทว่ั สวนใหญ่ กลิ่นอายธรรมชาตทิ ่หี าไมไ่ ดใ้ นเมอื งหลวงลอย มากระทบจมกู เขาตืน่ เชา้ แบบน้ที ุกวันเพราะตอ้ งมาดโู รงเรอื นเมลอนทเี่ ห็น อยู่ลิบตานั่น ทศธรรม์เหลือบมองเธอเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาใกล้ ระยะห่างเพียงองศาเดียวตรงนี้ท�าให้เธอรู้สึกเย็นเพราะไอน้�าจากสายยาง รดนา้� ตน้ ไมท้ เ่ี ขาถอื อยู่ ตน้ มะลใิ บเขยี วเขม้ เปน็ เงาตดั กบั ดอกตมู สขี าวทก่ี า� ลงั จะบาน ทศธรรมเ์ ปน็ ผชู้ ายทเ่ี ธอลงความเหน็ วา่ แปลก...ตรงทเ่ี วลาเขาอยกู่ บั ต้นไมใ้ บหญา้ พวกน้ี ดูเหมือนจะมคี วามสขุ เหลอื เกิน 63

ฉายรกั กลางใจ รอยยิ้มแบบนั้นก็แตะแต้มมุมปากอยู่ไม่หาย เมื่อก้ี...เหมือนจะได้ยิน เขาคุยกับต้นไมด้ ้วยหรือเปลา่ นะ “เหมอ่ อะไร” เขาเลกิ คิว้ ถาม หญงิ สาวสา่ ยหวั เปน็ พลั วนั คา� ถามเดมิ ทว่ี นเวยี นอยใู่ นหวั กค็ อื วา่ สรปุ แลว้ เขากา� ลงั จบี เธออยจู่ รงิ ๆ หรอื เปลา่ ยง่ิ เหน็ เธอไมต่ อบ เขากเ็ ดนิ ไปปดิ นา�้ แล้วก้มหน้าลงมาในระยะท่ีสบตากันชัด มัลลิกาสะดุ้งวาบ วางมือวางไม้ไม่ ถกู เธอสะอกึ ออกมาครง้ั หนงึ่ เพราะตกใจ กอ่ นทจ่ี ะหนั รหี นั ขวางหาทางออก ไมน่ านกห็ ลุบตาลง ช้โี บ๊ช้เี บไ๊ ปท่มี ะลิกอใหญ่ หลับตากลนั้ ใจเอาตัวรอด “คือมะลิชอบต้นน้ีค่ะ” เธอหัวเราะเสียงแห้ง ก่อนคิดได้ว่าไม่เนียน เอาเสยี เลย “หมายถงึ มันต้นใหญด่ นี ะคะ พย่ี ักษ์คงดแู ลดี” ทศธรรม์กระตุกยมิ้ มองคนแกม้ สกุ ปล่ัง มลั ลกิ าก้มหนา้ ก้มตา แววตา คนู่ ้นั ดสู บั สน เขาไม่คอ่ ยแน่ใจวา่ เพราะอะไร แต่พอจะรวู้ ่าสาเหตุมาจากตวั ของเขาเองแน่นอน ชายหนุ่มเดินไปถือเสียมมาขุดเอามะลิกอใหญ่น้ันลงใน กระถางพลาสตกิ ขนาดพอดีกนั ทา่ มกลางสายตาตะลึงอึง้ ของหญงิ สาว เสอื้ ของเขาแนบเนอ้ื มรี อยเหงอื่ รมิ ขมบั ปอยผมนมุ่ นม่ิ ลอ้ มกรอบหนา้ มลั ลกิ ารสู้ กึ เหมอื นเลอื ดกา� เดาจะไหล เธอไมเ่ คยคดิ มากอ่ นวา่ ผชู้ ายจบั เสยี ม จะเซก็ ซขี่ นาดน้ี ทส่ี า� คญั กค็ อื เจา้ มะลทิ ถ่ี กู เธอดงึ เขา้ มาในแผนการกลบเกลอ่ื น ถกู ยกออกมาใสไ่ วใ้ นกระถาง เตรียมจะสง่ ให้แก่คนทีช่ อบมนั หวั ใจของหญงิ สาวเตน้ แรง รู้แน่แล้วในวันน้ี ทอ่ นแขนใหญท่ เี่ หน็ เสน้ เลอื ดชดั เจน ปลายนวิ้ แขง็ แรงจบั กระถางมนั่ แล้วย่ืนมันให้เธอ มัลลิกาเผลอจ้องกระดูกไหปลาร้าที่โผล่พ้นออกมาจาก คอเสอ้ื ลา� คอหนา และใบหน้าน่ิงขรึมที่แตะแต้มย้ิมเอาไวเ้ ล็กนอ้ ย “พ่ใี ห”้ เหมือนกบั มแี สงนอี อนจุดวาบอยู่ในหัว ดวงตาของเขาพราวประกาย ระรกิ เหมือนเด็กหนุ่ม ย่ิงมองย่ิงดูคุ้น ในความรสู้ กึ ของมลั ลิกาเหมอื นกบั วา่ มใี ครบางคนเอาผเี สอ้ื มายดั ไวใ้ นชอ่ งทอ้ งของเธอ เขารอใหเ้ ธอรบั กระถางตน้ 64

หอมหม่นื ลี้ มะลนิ น้ั กอ่ นทดั ปอยผมนมุ่ นมิ่ ของตวั เอง สง่ รอยยมิ้ ขดั เขนิ ทนี่ า่ เอน็ ดใู นความ รสู้ กึ คนมองมาให้ เขาทา� ใหเ้ ธอเผลอคดิ เลอะเลอื นไป จนทา� ใหถ้ อ้ ยคา� ทค่ี ดิ วา่ พดู ออกไป ไม่ได้ หลดุ ออกไปในวินาทที ่ีไม่ไดต้ งั้ ตัว “พี่ยักษ์จีบมะลิเหรอคะ?” คงไม่ต้องบอกว่าเธอทา� อะไรหลังจากนั้น... เท่าทีพ่ อจา� ได้คือใส่เกยี รห์ มาโกยหนา้ ตั้งกระโดดขึน้ หนูอ๋อย ปน่ั ดว้ ย พละก�าลังท้ังหมดที่มีเพื่อให้หลุดจากสถานการณ์น่าอายจนอยากจะตายให้ รู้แล้วรู้รอดน่ัน แถมยังลืมกระถางมะลิเจ้าปัญหาไว้ตรงหน้าเขา หลงอยู่ใน สวนมะม่วงร่วมห้านาทีกว่าจะหาทางออกได้ พอมาถึงบ้านพักครูแล้วก็วิ่ง ท่ักๆ ขึน้ บันได ขังตวั เองแบบลมื เวลาในห้องนอน ไมอ่ อกไปไหนทัง้ นน้ั เธอคว้าเอาพระอภัยมณีมาอ่านหวังดับความร้อนระอุในใจ แต่อ่าน แลว้ กไ็ มเ่ ขา้ หวั สกั ประโยค สดุ ทา้ ยกน็ อนเอกเขนกบนเตยี งแลว้ เผลอหลบั ไป จนถึงตอนนี้ กระท่ังในฝันใบหน้าของเขาก็ยังตามมาหลอกหลอนให้ผวา มลั ลกิ ากลงิ้ ตัวไปมาบนเตยี ง อยากเขกกบาลตัวเองวันละหลายหน ผีเจาะปากมาพดู แทๆ้ เชยี ว เธอกล้าโพล่งออกไปแบบน้ันไดอ้ ยา่ งไร แถมยงั โกยหนเี ขามาแบบไมร่ จู้ กั คดิ อยา่ งนอ้ ยกน็ า่ จะทา� ใหม้ นั แนบเนยี นกวา่ นนั้ อกี สกั หนอ่ ย ตอนนไ้ี มร่ วู้ า่ เขาจะคดิ แบบไหนกบั ผหู้ ญงิ หลงตวั เองแบบเธอ แค่เขาท�าดีด้วยหนอ่ ยกค็ ดิ เป็นตุเปน็ ตะ หาวา่ เขามาหลงเสนห่ ์ “โอย...ฉนั อยากเปน็ บา้ ” หญงิ สาวมดุ หนา้ ลงกบั หมอน “ไมก่ ลา้ สหู้ นา้ เขาแล้ว” เกอื บหกโมงเยน็ แลว้ ทอ้ งเธอเรม่ิ สง่ เสยี งประทว้ งหาอาหาร หญงิ สาว เดินลงไปชัน้ ล่าง เตรียมจะพุ่งไปหาเมนไู ขอ่ ยา่ งหอ่ เหยี่ ว ทวา่ ทหี่ ัวบนั ไดมีถงุ ใหญๆ่ ห้อยเอาไว้อยู่ เธอเลกิ คิว้ พลางเดินไปแตะๆ จับๆ ดู เมือ่ เอามาถอื ถึง ไดเ้ หน็ กระดาษโพสต์อติ สีเขยี วทเี่ ขยี นลายมือหวดั ๆ เอาไว้ หัวใจของมัลลกิ า 65

ฉายรกั กลางใจ กลบั มากระหน�่าในอกอีกคร้งั เพราะรู้ดีว่ามนั มาจากใคร ‘พไี่ ปธรุ ะตา่ งจงั หวดั ไมอ่ ยากเหน็ คนตอ้ งกนิ เมนไู ข่ พก่ี เ็ ลยทา� กากหมู ผัดพริกแกงมาให้ เพราะไดย้ ินวา่ เปน็ ของโปรดของใครบางคน’ มลั ลกิ ายนื น่ิงอยพู่ ักใหญ่ เมือ่ เบ่ียงตาไปมองเปลท่ีผูกมัดอยหู่ นา้ บา้ น ก็เห็นกระถางมะลิกอใหญ่ตั้งเอาไว้ ใบเขียวมันปลาบของมันล้อกับสายลม ดอกสขี าวผลบิ านหอมช่ืนใจ ดูแลกันแบบน้ีจะไมเ่ รยี กวา่ จีบได้จรงิ ๆ น่ะหรือ... เธอยกฝ่ามือข้ึนปิดรอยยมิ้ แอบหวั เราะคนตัวใหญ่ ถา้ ไมต่ ดิ วา่ เจอกนั แคไ่ มก่ วี่ นั เธอกแ็ อบคดิ วา่ บางทเี ขาอาจจะเคยรจู้ กั เธอดอี ยู่แล้ว เพราะการกระทา� แบบน้ี มนั เหมือนคนที่แอบรักมาแรมปีแล้ว ตดั ใจไมไ่ ดเ้ ลย...ไมร่ ู้วา่ พยี่ ักษ์เขาจะรตู้ ัวบ้างไหม... หญิงสาวกม้ ลงแตะใบมะลิ เดด็ ดอกของมันมาวางเอาไว้ทฝี่ า่ มอื กลนั้ ยิม้ ไม่ไหวอกี ต่อไป “น.ี่ ..อยา่ มายว่ั ใหอ้ ยากแลว้ จากไปเชยี วนะอตี ายกั ษ”์ เธอหวั เราะเลก็ น้อย ก่อนจบู ลงไปทดี่ อกมะลแิ สนหอม “มารบั ผิดชอบหัวใจกันดว้ ย ไมง่ ัน้ มะลไิ มย่ อมวางมืองา่ ยๆ หรอก...” “อารมณ์ดีเชยี วนะขา้ วโพด” อาจารย์ประจ�าภาควิชาหยอกศิษย์เก่าคนเก่งเสียงครึกคร้ืน เพราะ เห็นว่าเจ้าตัวยืนยิ้มกับยางรัดผมอยู่นานสองนาน เรือนกายผ่ึงผายโดดเด่น จับสายตาคน เขาเป็นรุ่นพี่รหัสแก่กว่านักศึกษาที่เข้าอบรมเกษตรอินทรีย์ หลายปีเหมือนกนั แตเ่ พราะรูปรา่ งหนา้ ตาที่ไดย้ ินสาวๆ ซบุ ซิบว่า ‘เทอ่ ยา่ ง กับนายแบบปลุกใจเสือป่า’ ท�าให้การอบรมท่ีใครหลายๆ คนเดาว่าน่าเบื่อ กลบั เตม็ ไปดว้ ยความกระฉบั กระเฉง เพราะวทิ ยากรหลอ่ และเสยี งทมุ้ ไพเราะ จนมคี นยกมือขอใหร้ ้องเพลงใหฟ้ ัง มหาวิทยาลัยของเขาขึ้นช่ือเรื่องวิจัยทางการเกษตร ตอนสมัยที่ 66

หอมหม่ืนล้ี ทศธรรมอ์ ยปู่ สี ามกไ็ ดเ้ ขา้ รว่ มวจิ ยั สา� คญั นเ้ี หมอื นกนั ตอนทเี่ ขาจบออกไปจงึ มีบริษัทช่ือดังมากมายมาติดต่อให้ไปท�างานด้วย แต่เพราะเขาอยากจะมีไร่ เปน็ ของตัวเองจงึ ไมไ่ ด้ตกลงไป เขาคดิ เร่อื ยเป่อื ยขณะทีเ่ ดนิ ไปตามลาดทาง เดินทไี่ มเ่ คยเปลย่ี นแปลง เกบ็ ยางรดั ผมปอมๆ ลงในกระเปา๋ กางเกงสดี �ายาว ดูนาฬิกาข้อมือ อมย้ิมเม่ือคิดถึงใครบางคนที่มีส่วนร่วมอยู่ในความทรงจ�า ของเขา สมยั ตอนทอ่ี ยปู่ สี าม กิจกรรมท่ีเขาชอบคอื เข้าชมรมเพอ่ื ลงแปลงพืช ผักใหมๆ่ แปลงผักบุ้งทีน่ อ้ งปหี นึง่ ปลกู เอาไว้ มกั จะมีมาฟ้องใหไ้ ด้ยินวา่ หาย ไปหลายกอ เขาถงึ ไดล้ งมือเพาะแปลงใหม่ เอาให้เดน่ สะดุดตาเขา้ ไว้ เผื่อจะ เห็นวา่ ใครกันแน่ทเ่ี ปน็ ตน้ เหตขุ องผักบงุ้ ท่หี ายไป ชายหนมุ่ ย้ิม มองไปยังแปลงเกษตรไกลลบิ ตา คณะของเขากวา้ งมาก แคร่ อบบรเิ วณคณะกก็ นิ พนื้ ทไ่ี ปใหญห่ ลวง ทงั้ ยงั มอี กี สว่ นทอ่ี ยนู่ อกชานเมอื ง ไป เรือนกายสูงกว่าใครเดินตรงเข้าไปที่ร้านนมประจ�าคณะ ยังคงคึกคัก เหมือนเมอ่ื กอ่ น ทีเ่ ขาชอบมาน่งั อ่านหนงั สอื ท่ีน่สี มัยยังเรยี นอยู่ กเ็ พราะมนั ท�าใหเ้ ห็นใครบางคนที่ชอบกินไอศกรมี นมมากกว่าใคร น่าคดิ ถึงเหลอื เกิน ชายหนุ่มถือไอศกรีมนมเอาไว้ในมือ หลุบตาจ้องมองมันไว้เน่ินนาน น่ังลงที่เก้าอ้ีตัวเดิม หลายส่ิงหลายอย่างที่น่ีดูเปล่ียนแปลงไป แม้กระท่ังใน ตอนนี้ ใครบางคนทค่ี ดิ วา่ ไกล...ก็อาจจะใกลก้ วา่ ที่เคยคดิ เอาไว้ ทศธรรมย์ ิม้ บาง นยั น์ตาคู่คมแฝงแววอ่อนแสงเอาไว้ เขาละเลยี ดชิม ไอศกรีม ก่อนหัวเราะตวั เอง เม่อื ก่อนไม่ชอบของหวานเท่าไร แต่กม็ านง่ั กนิ ไอศกรีมนมที่นี่ทุกวันจนรุ่นน้องที่เป็นเวรขายจ�าหน้าได้ สาเหตุเพราะใคร... เขารู้ดี “ร้อนอะไรขนาดนี้” เธอถอนหายใจออกมาหลายต่อหลายเฮือก บ่นต่อด้วยอารมณ์ท่ี 67

ฉายรกั กลางใจ ตอ้ งการพาลฟ้าพาลดิน “เหมอื นบา้ นฉันอยู่ใกล้พระอาทติ ยแ์ คส่ ามเมตรเลยนะน”่ี เปลผ้าแกว่งเล็กน้อยเม่ือคนที่นอนอยู่พลิกตัวไปมา ลมไม่พัดเลย สักนิด แดดก็แผดเผาท�าเอาคนท่ีพึ่งพาลมธรรมชาติบ่นกระปอดกระแปด หมบู่ า้ นแถวนไ้ี มค่ อ่ ยมใี ครตดิ เครอ่ื งปรบั อากาศ รา้ นสะดวกซอ้ื เยน็ ชนื่ ใจกห็ า ยาก สงิ่ เดยี วทม่ี ีคอื พัดลมอีแก่สีแดงเก่ากึ้กทีไ่ ปขอยมื มาจากครสู มใจ เพราะ พดั ลมตัวใหญท่ ีพ่ กมาดันเกเรไมห่ มนุ ข้นึ มาเสียอย่างนน้ั ใบพดั ทหี่ มนุ ไปมาเปน็ เพียงเสยี งเดยี วในความเงียบงนั น้ี โรงเรียนวดั หนองเขาในยามที่ปิดเทอมไม่มีใครเลย นอกจากเจ้าตูบเจ้าถิ่นท่ีวันดีคืนดีก็ หอนรับกันเป็นทอดๆ เธอคิดอย่างละเหี่ยใจ หวังแค่เพียงว่าอีกไม่นานก็จะ เปิดเทอมแล้ว ถึงตอนน้นั โรงเรียนคงไม่เงียบขนาดนี้ หญิงสาวเป่าลมใส่ผมท่ีตกลงมาข้างแก้ม ชะเง้อชะแงม้ องรั้วข้างบา้ น อยา่ งมีความหวัง...หญงิ สาวเบิกตากว้าง รีบฟุบศรี ษะลงอยา่ งรวดเร็ว แล้วเรือ่ งอะไรที่เธอต้องไปคิดถงึ เขา... เธอไมไ่ ดค้ ดิ ถงึ ผมปกุ ปยุ ไมไ่ ดอ้ ยากเหน็ ไหลห่ นานา่ ซบ ไมไ่ ดอ้ ยากจะ ลองลบู กล้ามหนา้ อกของเขาเลยสกั นดิ ไมค่ ิดเลยจรงิ จรงิ๊ เชือ่ สนิ ่า! มลั ลกิ ามองเพดานไมท้ เี่ รมิ่ มปี ลวกนอ้ ยมาเชา่ อาศยั ดว้ ยความเหมอ่ ลอย “อยากกินไอตมิ จัง” เธอเออื้ มมอื ข้นึ ไขวค่ วา้ อากาศเหมือนวาดวิมาน ฝนั กลางวัน “ไอติมจ๋า” “เอารสกะทิหรือรสกาแฟ” เสียงทุ้มนุ่มหูดังข้ึนเหนือหัว “วันน้ีร้อน หนอ่ ย เหมือนพายจุ ะเขา้ นะ่ ” มลั ลกิ าไม่รูว้ ่าจะอธบิ ายภาพตรงหน้าได้อย่างไร... มันเหมือนกับว่าเรามีใครบางคนที่คิดถึงอยู่ทุกสองวินาทีปรากฏอยู่ ตรงหน้า เปล่งประกายระยิบระยับให้เข้าไปคว้า...ใช่ ไอติมรสกะทิถ้วยนั้น มนั แผไ่ อเยน็ ออกมาใหเ้ ธอเหน็ หญงิ สาวแทบกลนั้ ยม้ิ ไมไ่ หว ลกุ พรวดขนึ้ จาก เปล ยน่ื มือไปจบั แกว้ ไอตมิ จากฝา่ มือใหญท่ นั ควนั 68

หอมหมื่นล้ี “ขอบคณุ คะ่ ” มลั ลกิ ายม้ิ จนตาเปน็ ประกาย เธอชูแกว้ ไอตมิ กะทิ ท�า หน้าทะเลน้ “รอ้ นแบบน้ี อะไรก็ไม่ดีเทา่ กินไอติมแลว้ คะ่ ” “ยังชอบกินไอติมเหมือนเดิม” ชายหนุ่มพูดเสียงเบา มัลลิกาเลิกค้ิว ขึ้นสงู พูดทีเล่นทจี ริง “พ่ียักษ์พดู เหมือนรู้จกั มะลิมากอ่ น” คนตัวโตไมต่ อบความ เขาน่งั ลงบนเก้าอ้มี ้าหินอ่อนใตร้ ม่ หูกวางใหญ่ มลั ลิกาลุกจากเปลข้ึนมาบิดขเ้ี กยี จ จ้องตาแป๋วไปท่ีทศธรรม์ เขาตัวโตขนาด นั้น เวลาที่กินไอติมกลับให้ความรู้สึกอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูก ครู่หนึ่งท่ี มัลลิการูส้ ึกคุ้นตา ราวกับวา่ เธอเคยเห็นเขาในลกั ษณะแบบน้ีมาก่อน หญงิ สาวเผลอพดู ออกไปดว้ ยความลมื ตวั “เราเคยเจอกนั มากอ่ นไหม” ทศธรรม์ชะงักกาย เขายิ้มบาง ไม่ได้สบตากับเธอ มัลลิกาหรี่ตาลง อย่างจบั ผิด ทว่าเมือ่ เขาเงยหนา้ ข้ึนมามอง เธอก็เปน็ ฝ่ายทต่ี ้องหลบ เพราะ ไมอ่ าจหาญตอ่ สกู้ บั ดวงตาคมกรบิ ทม่ี องแลว้ ทา� ใหร้ สู้ กึ พา่ ยแพอ้ ยตู่ ลอดเวลา แบบนัน้ ได้ “พย่ี กั ษ์เบย่ี งประเด็น” เธอบน่ “กเ็ ราพูดเหมือนจะจบี พี”่ เขายมิ้ ขนั ๆ “ใครกนั แน่ท่จี บี ” เธอเทา้ สะเอว ยู่ปากไมย่ อมแพ้ เถียงอกี ฝ่ายหน้า ดา� หนา้ แดง แตเ่ มอ่ื เหน็ รอยยม้ิ ของเขาแลว้ กร็ สู้ กึ หนา้ รอ้ น ทงั้ ๆ ทเี่ ธอพยายาม ลืมเหตุการณก์ ่อนที่จะเจอกนั ทศธรรม์กอดอก เขาจ้องตาเธอไมม่ ีละ รอบ กายเงียบไปถนัดใจ มัลลกิ าเสสอดส่ายสายตาเลิ่กลัก่ “ดีนะทเี่ รารู้” เขาหัวเราะในล�าคอ เธอเบิกตากวา้ ง “ที่เราถามพ่มี า พ่กี ค็ ิดอยู่” “คะ...คิดอะไร” เธอเม้มปาก “ถา้ พีจ่ ีบ...มะลจิ ะอนุญาตไหม” 69

ฉายรักกลางใจ รไู้ หมว่าอะไรที่น่ารา� คาญทส่ี ดุ ! มัลลิกามองเด็กหนุ่มหัวแหลมท่ีโกรกผมทองแค่ปอยผมข้างหน้าเป็น หย่อมๆ ด้วยความรู้สึกเหมือนหมาแก่ท่ีออกจากกรงไม่ได้ เธอถูกล้อมหน้า ล้อมหลงั ดว้ ยบรรดาลกู กระจ๊อกของ (ไอ้) เมย่ี ง หัวโจกขาโจ๋ประจา� โรงเรยี น นายเมยี่ งกา� ลงั แหกปากรอ้ งเพลงดว้ ยนา้� เสยี งโหยหวน มอื ขา้ งหนงึ่ กเ็ กากตี าร์ ทส่ี ายเพย้ี นสุดใจขาดดิ้น ประหนง่ึ ม่ันใจเหลือเกนิ ว่าเทร่ ะยับบาดจิตบาดใจ โอเค มัลลกิ าเหลอื บตาขน้ึ ฟา้ นแี่ หละสง่ิ ทนี่ า่ ร�าคาญ มกุ จีบเหย่ ๆ ที่ ทา� ใหเ้ ธอเสยี เวลาทา� มาหากนิ ถงึ แมจ้ ะไมเ่ คยมคี นจบี มากอ่ น (รายนร้ี ายแรก) แตเ่ ธอรสู้ ึกว่าวิธีการของนายเมีย่ งกา� ลังท�าให้เธอหมดความอดทน ยงั ไม่ทนั ทจี่ ะอ้าปากกราดดา่ แกว้ น�้าอัดลมทม่ี าทั้งน�้าท้ังนา้� แข็งก็ซัด โครมเข้ากลางวงจีบสาว นายเม่ียงร้องโวยวายหนักท่ีสุดเพราะโดนไปเต็มๆ เสยี งสบถอยา่ งหวั เสยี ดงั ขน้ึ เปน็ วงกวา้ ง บรเิ วณหลงั โรงเรยี นมคี นพลกุ พลา่ น พอสมควรท�าให้เขากลายเปน็ จดุ สนใจทนั ที ‘ใครวะ!’ นายเมี่ยงถกแขนเส้ือข้ึนด้วยมาดนักเลง ‘เก๋าเหรอวะ ออกมาด๊ิ’ ‘รา� คาญ’ เสยี งนงิ่ ๆ ตดิ จะเยน็ ของใครบางคนทเี่ ปน็ เจา้ ของแกว้ นา้� ดงั ขน้ึ มาทา่ มกลางความวนุ่ วาย มลั ลกิ ากอดหนงั สอื เรยี นแนบอก เลกิ ควิ้ มองไป ยงั ทศิ ทางของเสยี ง เธอเหน็ เสอ้ื นกั เรยี นหลดุ ลยุ่ เหน็ ผมทยี่ าวจนผดิ ระเบยี บ ของโรงเรยี น บาดแผลตามข้อน้วิ มือใหญ่ หญิงสาวเหยยี ดยิม้ ดแู คลน ก�าลงั จะหนั ตวั กลบั เพราะคดิ วา่ ไมใ่ ชเ่ รอื่ งของตวั เอง แตก่ ลบั ไดย้ นิ เสยี งของอกี ฝา่ ย ดงั ขนึ้ มากอ่ น ‘คิดวา่ จบี แบบนัน้ มนั เข้าทา่ เหรอ’ นายคนตัวยกั ษ์แค่นหัวเราะ ‘แล้ว ไอ้ทรงผมนกหงสห์ ยกของเอง็ นี่ เม่ือไหรจ่ ะเอาออก คดิ วา่ มันดนี กั หรอื ไง’ นายเม่ียงที่เห็นว่าเป็นใครก็เงียบกริบชนิดท่ีเรียกว่ากลัวหัวหด เก็บ ขา้ วเกบ็ ของกม้ หนา้ ไมย่ อมสบตา ทง้ั ๆ ทเ่ี อาเขา้ จรงิ แลว้ จา� นวนคนของเขามี มากกว่าไม่รตู้ ัง้ เทา่ ไร ถา้ เทยี บกับอีกฝา่ ยที่มาแค่คนเดียว มัลลกิ ามองปลาย 70

หอมหม่นื ล้ี เท้าตัวเอง นายนักเลงคนน้ีมีอิทธิพลกับเด็กผู้ชายในละแวกนี้มาก เธอถอน หายใจ ไมอ่ ยากยุ่งเกยี่ วดว้ ยหรอกกับคนพรรคน์ ้ี ‘มะลิ’ มลั ลกิ าตวั แขง็ ทอื่ กบั นา้� เสยี งเรยี กทไ่ี มค่ อ่ ยมนั่ ใจของคนทใ่ี ครๆ กก็ ลวั เธอไม่ยอมหันหลงั กลับไปมอง ไม่ได้ตอบรบั นายตัวยักษจ์ ึงคอ่ ยๆ พดู เสยี ง แผ่ว ‘ทา� สมุดตกนะ่ ’ เสยี งฝีเท้าขา้ งหลงั เหมอื นจะเขา้ ใกลม้ ามากกวา่ เดิม เดก็ สาวเม้มปากแนน่ ‘ไมเ่ อาแลว้ !’ พดู จบกว็ งิ่ หนที นั ที ถงึ จะเสยี ดายสมดุ เลม่ โปรดของตวั เองแคไ่ หนกไ็ ม่ หนั กลบั ไปเอา แถมยงั ไมไ่ ดค้ ดิ ถงึ หวั ใจของคนทอี่ ยเู่ บอ้ื งหลงั เลยสกั นดิ เดยี ว... 71