Thanks to Me

แดค่ ุณ ที่อดทน อยา่ งเต็มท่ี มาจนถึงตอนน้ี



วนั น้ที ั้งวนั เปน็ อยา่ งไรบา้ ง?

พยายามอยา่ งเต็มท่แี ล้ว ขอบคณุ ท่อี ดทนอยา่ งหนัก ขอบคณุ จรงิ ๆ…

วันนคี้ ือของขวัญ วนั แบบนั้น วันที่อยากดื่ม วันทอี่ ยากเลา่ ทุกอย่างท่อี ยู่ในใจ วนั ที่อยากปรับทุกข์ วา่ ‘ผมเคยเป็นคนแบบน้’ี วา่ ‘ผมเคยมวี ันแบบน’้ี วนั ทีอ่ ยากให้คนรัก ถามวา่ วนั น้เี ปน็ อย่างไรบ้าง เหนื่อยหรอื เปล่า แลว้ ให้ยืมไหล่กว้างๆ พักพิง วันทห่ี ลังจากจบท้ังวนั อนั หนักหนว่ ง เพือ่ นๆ ก็โทรตามแล้วบอกว่า ‘พวกเราจะชว่ ยคลายความเหนอ่ื ยล้าให้เอง’ 016

แอบคาดหวัง ถึงวันแบบน้นั ทมี่ ีแตค่ วามสขุ ส�ำหรับผม วนั แบบนัน้ คือวันน้ี วันทค่ี ณุ มีความสขุ ผมก็มีความสขุ วันท่ีมีแต่รอยยม้ิ และเสยี งหวั เราะ วนั แบบน้ัน วันนีก้ ็คอื วนั แบบน้นั 017

วนั ทอี่ ยากไดร้ บั การปลอบโยนจากใครสกั คนในขณะทวี่ นั นนั้ กำ� ลงั จะจบลง วันท่ีอยากพบเจอเพื่อนเก่าเพื่อชนแก้วพร้อมร้ือฟื้นความทรงจ�ำหลัง พบเจอกับเร่ืองที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน วันแบบนั้นท่ีแม้ไม่ต้องเอ่ยปาก พดู ว่าออ่ นล้า แตก่ ็ได้รบั การปลอบโยนเปน็ อย่างด.ี .. วนั ทอี่ ยากเรยี กใครบางคนใหอ้ อกมาสนกุ สนานดว้ ยกนั ในยามทที่ อ้ งฟา้ ถกู ยอ้ มเปน็ สมี ว่ ง วนั ทเี่ สยี ดายเวลาทปี่ ลอ่ ยไปอยา่ งไรป้ ระโยชนจ์ นอยาก นั่งดื่มกับ ‘คนของเรา’ แม้จะมีผู้คนมากมายอยู่รายรอบ …ช่วงเวลาท่ี เต็มไปด้วยความสุขเหลา่ น้นั วงสนทนาที่ด่ืมกินกันอย่างสนุกสนานเคล้าความทรงจ�ำในอดีตยังคง ท�ำให้หวั ใจเต้นรัวอยเู่ สมอ วงสนทนานนั้ ช่วยปลอบโยนรา่ งกายและจติ ใจ ท่ีเหนื่อยอ่อนจากความสัมพันธ์มากมาย มันช่วยช�ำระล้างฝุ่นอันแสน เจ็บปวดที่อยู่ข้างในให้สะอาดหมดจด เพ่ือนๆ ผู้สดใส คนรักที่น่ารัก ครอบครัวท่สี ำ� คญั ต่างช่วยลา้ งความเจบ็ ปวดของผมออกไปจนหมด ___ วันแบบนั้น ขอให้วันนีเ้ ป็นเหมือนวนั แบบนน้ั อยู่เสมอ ไมว่ ่าจะเป็นวันไหน เมอ่ื หมดวัน วนั ท่ที ัง้ คุณและผมตา่ งก็มคี วามสุข ขอให้คุณจบวันดว้ ยความสุขแบบนนั้ เช่นกัน 018

019

020

คุณค่าของสงิ่ เล็กนอ้ ย เราตอ้ งเหน็ คณุ คา่ ของสิง่ เล็กๆ เพราะชวี ติ ของเรานั้นเกดิ จากการรวมส่ิงเล็กนอ้ ยตา่ งๆ เขา้ ด้วยกนั จนกลายเป็นภาพของชวี ิตทส่ี มบูรณ์ หลายคนมองไปที่ปา่ ใหญ่ มากกว่าท่จี ะมองตน้ ไม้ แลว้ ก็มองไมเ่ ห็นตน้ หญ้าทอ่ี ยใู่ ต้ตน้ ไม้ หากไม่เห็นคณุ คา่ ของส่ิงเล็กๆ ในที่สดุ กอ็ าจไม่มีแมแ้ ต่ปา่ ใหญใ่ ห้ไดเ้ ห็น คนมากมายอยากทีจ่ ะเป็น ‘ป่าใหญ่’ แต่ตอ้ งมีคนเปน็ ‘ต้นหญา้ ’ เลก็ ๆ ทีป่ ระกอบกันเป็นป่า เพราะสดุ ท้ายแลว้ ป่านนั้ เกิดขน้ึ ได้จาก การรวมส่งิ เลก็ ส่งิ นอ้ ยมากมายเขา้ ดว้ ยกัน 021

แม้ไมไ่ ด้เป็นนกั แสดงน�ำท่ีไดร้ บั ความรกั จากทุกคน ก็ไม่จำ� เปน็ ตอ้ งเสียใจ ท่ีเป็นแค่นักแสดงประกอบต๊อกต๋อย ทุกองค์กรต่างประกอบขึ้นได้จาก คนมากมาย ถ้านักแสดงน�ำไม่มีนักแสดงประกอบก็คงจะเหงาหงอยน่าดู อยา่ ลมื วา่ แมเ้ ราจะเปน็ เพียงแค่คนเลก็ ๆ แตก่ ย็ อ่ มมคี นเหน็ ถงึ คณุ คา่ ของ คนเลก็ ๆ เช่นนี้ คนบางคนกลายเปน็ ปา่ ใหญ่ แตก่ ลบั ใชช้ วี ติ โดยหลงลมื ผคู้ นทที่ ำ� ใหต้ วั เอง ประกอบขึ้นเป็นป่าใหญ่ หลงลืมไปว่าทุกส่ิงทุกอย่างล้วนเริ่มต้นมาจาก สิง่ เลก็ น้อย... ส่ิงตา่ งๆ ล้วนแลว้ แต่มีชว่ งเวลาท่ีเป็นวัชพชื หรอื ชว่ งเวลา ทีเ่ ปน็ ตน้ กลา้ ด้วยกันทงั้ นั้น เราต้องรบั รู้ถึงความยง่ิ ใหญข่ องสิง่ เลก็ ๆ เหล่าน้ัน 022