อ้อนรักคุณแม่แก้ขัด

1 แม่ของลูก “แฮปปเี บริ ท์ เดยค์ ะ่ คณุ ยา่ ขอใหค้ ณุ ยา่ มคี วามสขุ มากๆ สุขภาพแข็งแรง เป็นสาวสวยสองพนั ปีแบบนี้ตลอดไปนะคะ” เดก็ หญิงตัวน้อยวัยสี่ขวบอวยพรเสียงดังเจื้อยแจ้ว โดยมีคุณพ่อเลี้ยง- เดยี่ ววยั สามสบิ ตอนตน้ ทท่ี งั้ หลอ่ และสมารต์ คอยกระซบิ บอกบทอยู่ ข้างหู ความน่ารักของสองพ่อลูกเรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มจาก แขกเหรอื่ ทม่ี ารว่ มงานแซยดิ ของศรยี ดุ าในคนื นไี้ ดเ้ ปน็ อยา่ งดี ซง่ึ แขก สว่ นใหญก่ เ็ ปน็ บรรดาญาตใิ นสายตระกลู และเพอื่ นสนทิ ของเจา้ ภาพ “น่าเอ็นดูจริงๆ ไออุ่นหลานย่า” ผู้สูงวัยประคองแก้มของ หลานสาวตัวน้อยไว้ด้วยมือทั้งสองข้างแล้วโน้มตัวลงหอมแก้มยุ้ย ของเดก็ น้อยดังฟอด “ยิง่ เห็นหนู ย่ากย็ งิ่ คิดถงึ คุณพ่อของหนู” เด็กหญิงท่ีนั่งอยู่บนตักคุณพ่อได้ยินแล้วขมวดค้ิวมุ่นด้วย ความไม่เข้าใจ “คุณพ่อก็น่ังอยู่ตรงน้ีไงคะ ท�ำไมคุณย่าต้องคิดถึง คณุ พ่อด้วย คุณพ่อไม่ได้หายตัวไปไหนสกั หน่อย” ศรียุดารู้ตัวว่าเผลอพูดเรื่องท่ีไม่ควรให้หลานสาวรับรู้ออกไป ก็ฝืนย้ิมกลบเกล่ือนความเศร้าที่เอ่อล้นอยู่เต็มอก แต่ยังไม่ทันได้ ณิวาริน 7

แก้ต่างอะไร ไออุ่นกพ็ ูดขนึ้ มาอีกครัง้ ด้วยสหี น้าเศร้าสร้อย “คุณพ่ออยู่กับไออุ่น แต่คุณแม่หายตัวไป ไออุ่นอยากให้ คุณแม่กลบั มาหา” คิรากรกระชับวงแขนกอดร่างเล็กบนตักด้วยความสงสาร จับใจพลางพูดปลอบเหมือนทุกคร้ังที่เธอร้องไห้หาแม่ว่า “คุณแม่ ท�ำงานอยู่ไกลมาก เลยยงั มาหาไออุ่นตอนนไี้ ม่ได้” “แล้วเมอ่ื ไหร่คุณแม่จะมาได้คะคุณพ่อขา” “อีกไม่นานคุณแม่ก็กลับมาค่ะ” คุณพ่อวัยหนุ่มบอกด้วย น�้ำเสียงนุ่มนวล “คุณพ่อพูดแบบน้ีตลอด แต่คุณแม่ก็ไม่เห็นกลับมาสักที” เด็กหญิงท�ำจมูกย่นใส่คุณพ่อของเธออย่างแสนงอน “ไออุ่นไม่เช่ือ คณุ พ่อแล้ว” ทุกวันน้ีไออุ่นได้แต่กอดรูปแม่ท่ีมีอยู่เพียงใบเดียวก่อนนอน ทกุ คนื ตอนทเี่ ธอยงั แบเบาะ เรอื่ งการไมม่ แี มไ่ มเ่ ปน็ ปญั หาเทา่ ไร แต่ พอเขา้ โรงเรยี นและไดเ้ หน็ เพอ่ื นๆ มที ง้ั พอ่ และแมม่ ารบั สง่ เดก็ หญงิ จงึ รู้สึกว่าตวั เอง ‘ขาด’ ใจจรงิ คริ ากรไมอ่ ยากเอารปู ของผหู้ ญงิ ทเี่ ขาจงเกลยี ดจงชงั ให้ ลกู ดเู ลย แตเ่ พราะครงั้ หนง่ึ ตอนทไ่ี ออนุ่ อายสุ ามขวบ เธอเปน็ ไขห้ นกั มากและร้องไห้จะหาแม่ทั้งคืน ปลอบยังไงก็ไม่หยุด เขาจึงจำ� เป็น ต้องเอารปู ของ ‘ผู้หญิงคนน้นั ’ ทีเ่ ก็บซกุ ไว้ในกล่องเก็บของออกมา ให้ลกู สาวดู เมอ่ื เหน็ หน้าแม่ แม้จะเป็นเพยี งแค่รูปถ่าย แต่เดก็ หญงิ กห็ ยดุ รอ้ งไหท้ นั ทรี าวกดปมุ่ ปดิ สวติ ช์ นบั ตงั้ แต่วนั นนั้ ไออ่นุ กร็ บเรา้ ให้เขาตามแม่กลบั มาหาทกุ วัน “แล้วคุณพ่อจะโทร. ไปบอกให้คุณแม่รีบกลับมาหาไออุ่น นะคะ” 8 ออ้ นรักคุณแม่แก้ขัด

“สัญญานะคะ” เด็กหญิงย่ืนน้ิวก้อยเล็กป้อมมาเก่ียวก้อย สัญญากับคุณพ่อด้วยรอยย้ิมที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังว่าคร้ังนี้ คุณแม่จะกลับมาหาเธอจริงๆ สักที “สญั ญาคะ่ ” รบั ปากออกไปแลว้ กน็ กึ สะทอ้ นใจกบั คำ� สญั ญา ลมๆ แลง้ ๆ ทใ่ี ชป้ ลอบใจลกู สาวไปวนั ๆ ความจรงิ การตามหาผหู้ ญงิ คนน้นั ไม่ใช่เร่ืองยาก แต่เพราะเขาไม่อยากให้ไออุ่นรู้จกั แม่ใจร้ายที่ ทงิ้ ลกู ไปตงั้ แตย่ งั แบเบาะจงึ ไมย่ อมออกตามหา “ไออนุ่ อยกู่ บั คณุ ยา่ ก่อนนะคะ คุณพ่อขอไปห้องน�้ำแป๊บนึง แล้วเดี๋ยวเรากลับบ้านกัน ดกึ มากแล้ว เดีย๋ วพรุ่งน้หี นูตน่ื ไปโรงเรียนไม่ไหว” “คา่ ...” เดก็ หญงิ ตอบรบั เสยี งใสพรอ้ มกบั รา่ งเลก็ ปอ้ มของเธอ ถกู อุ้มออกจากตกั คุณพ่อแล้ววางลงทีเ่ ก้าอวี้ ่างข้างตวั คณุ ย่า คริ ากรเดนิ ตรงไปยงั ประตหู อ้ งจดั เลยี้ งในโรงแรมหรเู พอื่ จะไปหอ้ งนำ้� ซงึ่ อยดู่ า้ นนอก แตย่ งั เดนิ ออกไปไมพ่ น้ ประตู แพรวพราว ที่มาร่วมอวยพรวันเกิดของศรียุดาในฐานะลูกสาวของเพ่ือนสนิท เจ้าภาพ ก็เดนิ เข้ามาดกั หน้าราวกับรอจงั หวะน้ีอยู่นานแล้ว “คณุ กระเตงไออนุ่ ไปดว้ ยทกุ ทจ่ี นคนคดิ วา่ แกเปน็ ลกู คณุ จรงิ ๆ กันหมดแล้วนะคะ” “ไออนุ่ เปน็ ลกู สาวผม” เขาตอบดว้ ยน้�ำเสยี งทมุ้ หนกั แนน่ แฝง ความไมพ่ อใจอยใู่ นทที ถ่ี กู พดู ใสห่ นา้ ดว้ ยทา่ ทปี ระชดประชนั แบบนนั้ “คุณก็รู้อยู่แก่ใจว่า ‘ไม่ใช่’ ไออุ่นเป็นลูกของน้องชายที่ตาย ไปแลว้ ของคณุ สว่ นแมก่ อ็ าจจะเปน็ แคผ่ หู้ ญงิ รกั สนกุ ไรค้ วามรบั ผดิ - ชอบคนนึง ท่พี อคลอดลกู แล้วกช็ ง่ิ หนีไปสนกุ กบั ผู้ชายอน่ื ต่อ” “คุณจะร้ือฟื้นเร่ืองน้ีขึ้นมาท�ำไม” คิรากรกัดฟันพูดเสียงเบา กลวั ไออุ่นมาได้ยนิ ณิวารนิ 9

“เพอื่ ใหค้ ณุ รตู้ วั วา่ คณุ กำ� ลงั ใหค้ วามสำ� คญั กบั ไออนุ่ จนลมื ใช้ ชีวิตของตัวเอง ถ้าไม่มีเด็กน่ันสักคน ป่านนี้เราสองคนก็อาจจะ แต่งงานกันไปแล้ว” จะเรยี กว่าแค้นฝังหุ่นกไ็ ด้ เพราะความสมั พันธ์ ของเธอกับคิรากรต้องสะดุดลงแบบหัวท่ิมเมื่อเขารับหลานสาว กำ� พร้ามาเลีย้ งเมื่อสป่ี ีก่อน “ผมจะใชช้ วี ติ ยงั ไงมนั กเ็ รอ่ื งของผม” ชายหนมุ่ พยายามระงบั อารมณ์ท่ีกำ� ลังกรุ่นโกรธอย่างเตม็ ท่ี เขาไม่ชอบใจท่แี พรวพราวโทษ วา่ เปน็ ความผดิ ของเดก็ ทง้ั ทคี่ วามจรงิ ความสมั พนั ธข์ องเขาและเธอ ในตอนน้ันไม่ได้มีอะไรลกึ ซึ้งเลย มนั เพิ่งเรม่ิ ต้นจากการแนะนำ� ของ ผใู้ หญเ่ ทา่ นนั้ ตอ่ ใหไ้ มม่ ไี ออนุ่ กไ็ ปกนั ไมร่ อดแนน่ อน เพราะออกเดต กนั แค่คร้ังเดยี ว คริ ากรกร็ ู้แล้วว่าไลฟ์สไตล์ไม่ตรงกนั อกี ทง้ั ทศั นคติ บางอย่างของหญงิ สาวกเ็ ป็นขั้วลบเกนิ กว่าท่เี ขาจะรับได้ “แต่ที่คณุ พูดกถ็ ูก ตอนนีผ้ มโฟกัสทีเ่ รอ่ื งของไออุ่นเรื่องเดียว เท่านน้ั ” “คุณคิดจะเป็นพ่อเล้ียงเด่ียว เลี้ยงเด็กท่ีไม่ใช่ลูกของตัวเอง คนเดยี วไปจนแก่เลยหรอื ไงคะ” “ผมก็ไม่ได้คิดจะเป็นโสดไปจนแก่ตายหรอก” เขาแค่นยิ้ม “แต่ถ้าผมจะแต่งงานกับใครสักคน กต็ ้องเป็นคนท่ีเข้ากับไออุ่นได้ดี ท่สี ำ� คัญ ผู้หญิงคนน้นั ต้องรักไออุ่นมากเท่าทผ่ี มรกั ด้วย” “พนนั ได้เลยว่าคุณไม่มวี นั เจอผู้หญงิ แบบน้นั ” “ถ้างัน้ ผมก็อยู่กับลกู แค่สองคนได้” แพรวพราวแทบอยากกรดี รอ้ ง หลายครงั้ ทเ่ี ธอพยายามเขา้ หา เขา แต่ก็ถูกปิดประตูใส่หน้าทุกคร้ัง แต่กระน้ันเธอก็ยังไม่ยอมแพ้ เธอตอ้ งลบคำ� สบประมาทของบรรดาเพอ่ื นฝงู ในแวดวงไฮโซทจี่ กิ กดั เธอไม่เลิกว่าโดนคิรากรเชิดใส่ให้ได้ 10 ออ้ นรักคณุ แม่แกข้ ดั

คิรากรกลับเข้ามาในห้องจัดเล้ียงอีกคร้ังก็พบว่าไออุ่น ย้ายจากเก้าอ้ขี น้ึ ไปนง่ั หลับอยู่บนตกั ของศรยี ุดาเรียบร้อยแล้ว “แบตหมดแล้วเหรอตัวแสบ เม่ือกี้ยังคุยจ้ออยู่เลย” คุณพ่อ ยังหนุ่มยกตัวลกู สาวที่หลับตาพร้มิ น่ารกั ขนึ้ มาอุ้ม “ผมขอพาไออุ่น กลบั บ้านก่อนนะครับคุณแม่” “ไปเถอะ ถ้าว่างก็พาหลานไปหาแม่ที่บ้านบ้าง” ศรียุดา แตง่ งานใหมก่ บั นกั ธรุ กจิ รนุ่ ใหญเ่ มอ่ื สบิ ปกี อ่ นหลงั จากพอ่ ของคริ ากร เสียชีวิตไปได้หลายปี และตอนนี้สนธยา สามีใหม่ของเธอก็กำ� ลัง ท้ังร้องและเต้นเพลงดิสโกร�ำลึกความหลังสมัยยังหนุ่มอยู่บนเวที อย่างสนกุ สนานกบั แขกเหรือ่ ทมี่ าร่วมงาน “พดู เหมอื นคณุ แมก่ บั คณุ ลงุ สนอย่ตู ดิ บ้าน เดอื นหน้ากจ็ ะไป ดูแสงเหนือท่ีไอซ์แลนด์กันไม่ใช่เหรอครับ” ชายหนุ่มย้ิมพรายแล้ว โน้มตัวลงหอมแก้มที่ยังตึงเปรี๊ยะเพราะเพิ่งไปร้อยไหมท่ีเกาหลีมา เมื่อเดือนก่อนของมารดา “แฮปปีเบิร์ทเดย์อีกคร้ังนะครับคุณแม่ ผู้ไม่ยอมแก่ของผม” “หยาบคาย อย่ามาพูดคำ� ว่าแก่กบั แม่” ศรียดุ ามองค้อนแต่ พองาม ก่อนจะพดู ต่อด้วยสหี น้าจริงจังข้ึน “เมอ่ื กแี้ ม่เหน็ คิมยืนคุย อยู่กับหนูแพรว” “แคท่ กั ทายกนั ตามมารยาทครบั ” ชายหนมุ่ ตอบเลย่ี ง เพราะ ไม่อยากเล่ารายละเอียดของเร่ืองที่คุยกัน ซ่ึงเกี่ยวข้องกับเด็กหญิง ตัวน้อยทีม่ ชี ะตากรรมน่าสงสาร “หนูแพรวรอคิมมาหลายปีแล้วนะ คิมจะไม่ลองคิดเร่ือง แต่งงานดอู กี ทีเหรอ” ศรียุดาตะล่อมลูกชาย “เลกิ พยายามได้แล้วครับคุณแม่ ยงั ไงผมกับแพรวก็ไม่มีทาง เข้ากนั ได้” ณิวาริน 11

“ท่ีไม่ยอมเปิดใจให้หนูแพรวสักทีเน่ียเพราะคิมรักคนอ่ืนแล้ว หรอื เปล่า” “ใช่ครับ ผมมีผู้หญิงที่ผมรักแล้ว” ชายหนุ่มตอบยิม้ ๆ “ใคร ไปแอบคบกนั ตงั้ แตเ่ มอ่ื ไหร่ ทำ� ไมแมไ่ มร่ ”ู้ ศรยี ดุ าตน่ื เตน้ ดใี จ เธออยากให้ลกู ชายผู้บ้างานคนน้ีแต่งงานมานานแล้ว แต่งกับ ใครก็ได้ที่เขารัก ไม่จ�ำเป็นต้องเป็นแพรวพราว เธอจะได้หมดห่วง เสียที “เด็กผู้หญิงคนนี้ไงครับที่ผมรักท่ีสุด” คิรากรหอมแก้มเด็กที่ หลับตาพร้ิมอยู่ในอ้อมกอดอย่างแรงด้วยความมันเขี้ยวจนไรเครา ครดู ผวิ บางใสจนเด็กน้อยจกั๊ จี้ “ฮอ่ื ...คณุ พอ่ แกลง้ ไออนุ่ ” เดก็ หญงิ สง่ เสยี งออู้ พี้ รอ้ มกบั ลมื ตา ขนึ้ มาสง่ ยม้ิ สดใสใหค้ ณุ พ่อ ไออ่นุ เปน็ เดก็ เลย้ี งงา่ ยแบบนเ้ี สมอ เธอ ไม่ค่อยงอแงเหมอื นเดก็ วัยเดยี วกนั คนอื่นๆ มเี พียง ‘เรอ่ื งแม่’ เรอื่ ง เดยี วเทา่ นนั้ ทจ่ี ะทำ� ใหเ้ ธอรอ้ งไหอ้ ยา่ งหนกั จนคนเปน็ พอ่ แทบปลอบ ไม่ไหว “เล่นแรงจนลูกต่ืนเลยเห็นม้ัย” หญิงสูงวัยแต่หน้าใสปิ๊งส่ง สายตาตำ� หนลิ กู ชายตวั โตทชี่ อบทำ� ตวั ราวกบั เปน็ เดก็ ชายซกุ ซนเวลา อยู่กับลูกสาวตัวน้อย “ดึกมากแล้ว รีบพาลูกกลับบ้านไปนอนได้ แล้ว” “ครับคุณแม่” ชายหนุ่มบอกให้ลูกสาวไหว้ลาคุณย่าแล้วอุ้ม เจ้าตัวแสบเดินออกไปโดยเล่ียงท่ีจะผ่านไปทางโต๊ะท่ีแพรวพราวน่ัง อยกู่ บั ครอบครวั เพราะไมอ่ ยากใหไ้ ออนุ่ เหน็ คปู่ รบั ตา่ งวยั อะไรทส่ี ง่ ผลกระทบทางด้านลบต่อจิตใจของลูก เขาจะไม่พาลูกเฉียดเข้าไป ใกล้เดด็ ขาด 12 ออ้ นรกั คุณแมแ่ กข้ ดั

คิรากรปล่อยลูกสาวตัวน้อยที่เพ่ิงตื่นเต็มตาให้ลงเดิน เม่อื ก้าวออกจากลฟิ ต์บริเวณช้นั จอดรถ สองพ่อลูกเดินจงู มือกันมา ตามปกติ แต่แล้วจู่ๆ เดก็ หญงิ กต็ ะโกนเสยี งดังล่ัน “คุณแม่ขา!!!” ไออุ่นสะบดั มอื ออกจากมือของคณุ พ่อทเี่ กาะ กมุ อยแู่ ลว้ วงิ่ หนา้ ตงั้ ไปหาหญงิ สาวคนหนงึ่ ทก่ี �ำลงั เดนิ ไปทร่ี ถซง่ึ จอด อยู่ในช่องถัดไป “ไออุ่นระวังรถ!!!” คิรากรใจหายวาบเมื่อเห็นลูกสาวว่ิงตัด หน้ารถที่แล่นออกจากโค้งมุมเสาด้วยความเร็วท้ังที่เป็นลานจอดรถ แต่โชคดีที่คนขับรถเบรกทัน เขารีบค้อมศีรษะขอโทษคนขับรถแล้ว รบี ว่ิงตามลูกไป “คณุ แม่ขา ไออุ่นคิดถึงคุณแม่ท่ีสดุ ในโลกเลย” เดก็ หญงิ วง่ิ เข้ามากอดเอวของผู้หญิงท่ีเธอคิดว่าเป็นแม่ไว้แน่นพลางร้องไห้โฮ ด้วยความดีใจ “ไออุ่นอยากกอดคุณแม่” “ฉนั ไมใ่ ชแ่ มข่ องหนนู ะ” อลนี ายอ่ ตวั ลงแลว้ จบั รา่ งเลก็ ใหถ้ อย หา่ งออกจากตวั นดิ หนงึ่ เมอ่ื เหน็ ใบหนา้ เปอ้ื นนำ�้ ตาของเดก็ นอ้ ยชดั ๆ หญิงสาวกร็ ู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด โดยเฉพาะเค้าโครงหน้าและ แววตา เหมอื นเคยเห็นท่ไี หนมาก่อนแต่นกึ ไม่ออก “ใชค่ ะ่ ไออนุ่ จำ� คณุ แมไ่ ด้ คณุ แมห่ นา้ เหมอื นในรปู เปย๊ี บเลย” “ไม่ใช่นะคะ” อลีนาย�้ำด้วยน�้ำเสียงอ่อนโยนเพ่ือไม่ให้เด็ก ตกใจกลัว “หนูมากับใครคะ คุณพ่อคุณแม่อยู่ท่ีไหน” ถามแล้วก็ เห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามายกตัว หนนู ้อยขึน้ อุ้ม “ไออุ่นว่ิงมาท�ำไมลูก คุณพ่อตกใจหมดเลย” คิรากรกอด ลูกสาวไว้แน่น ถ้าเมื่อครู่นี้เธอถูกรถชนหรือแค่หกล้มหัวเข่าถลอก เขาคงโกรธตวั เองมากทีด่ ูแลลูกไม่ดี ณวิ ารนิ 13

“ไออุ่นมาหาคณุ แม่ค่ะ” ชายหนมุ่ มองตามปลายนวิ้ เลก็ ปอ้ มทช่ี ไี้ ปยงั หญงิ สาวทย่ี นื อยู่ ห่างกนั ไม่ถงึ สองก้าวแล้วก็ต้องชะงกั ผู้หญิงคนนห้ี น้าเหมอื นแม่ของไออุ่นมาก! “คณุ คอื ...” คริ ากรพดู ยงั ไมท่ นั จบประโยค เสยี งหนกั แน่นกด ตำ่� ของผู้ชายคนหนึง่ ก็ดงั แทรกเข้ามา “มีปัญหาอะไรหรือเปล่าเอิง” ศิวภัทรเดินเข้ามาโอบไหล่ อลนี าอย่างปกป้องพลางจ้องหน้าคริ ากรอย่างไม่ไว้วางใจ “ไม่มีอะไรค่ะพ่ีพอล เด็กแค่เข้าใจผิดคดิ ว่าเองิ เป็นแม่” “ถ้าไม่มีอะไรก็ไปกันเถอะ ดึกแล้วเด๋ียวท่ีบ้านเป็นห่วง” ศิวภัทรเลื่อนมือที่โอบไหล่ของหญิงสาวลงมาท่ีเอวแล้วดันตัวเธอ พาเดนิ ไปข้ึนรถ “คณุ แม่อย่าทิ้งไออุ่นไป ไออุ่นคิดถงึ คณุ แม่ ไออุ่นอยากกอด คุณแม่ คณุ แม่ขาอย่าท้งิ ไออุ่น” เสียงร้องไห้สะอึกสะอ้ืนอย่างน่าสงสารของเด็กหญิงท�ำให้ อลนี าทเ่ี ดนิ ห่างออกไปไกลแล้วอดไม่ไดท้ จ่ี ะหนั กลบั ไปมอง แต่แล้ว สายตาคมกริบของคิรากรท่ีจ้องสวนกลับมาราวกับเกลียดชังเธอ นกั หนาก็ทำ� ให้หญิงสาวต้องรบี หนั หน้ากลบั ไปทนั ที “ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คุณแม่ของหนูนะไออุ่น” คิรากรบอก ลกู สาวทงั้ ทใ่ี นใจคดิ วา่ นา่ จะใช่ เพราะใบหนา้ ของเธอแทบไมม่ อี ะไร แตกต่างจากแม่ของไออุ่นท่เี ขาเห็นในรูปถ่ายเลย แต่จะมีประโยชน์ อะไรท่ีจะบอกลูก ในเมื่อผู้หญิงคนน้ันก็ดูเหมือนจะมีผู้ชายคนใหม่ แล้ว และไม่แน่ว่าเธออาจจะมลี ูกใหม่แล้วด้วยก็ได้ “คณุ แมข่ า อยา่ ทงิ้ ไออนุ่ ไป” ไออนุ่ มองตามทา้ ยรถของอลนี า ท่ีแล่นผ่านหน้าไปท้ังน�ำ้ ตา 14 อ้อนรักคุณแมแ่ ก้ขัด

เสียงร้องไห้ของลูกสาวกรีดหัวใจคนเป็นพ่อให้เจ็บปวดอย่าง ถึงท่ีสุด และน่ันก็ยิ่งท�ำให้เขาเกลียดผู้หญิงใจด�ำที่ท้ิงลูกอายุไม่ถึง เดือนไว้กับศพพ่อที่นิวยอร์กคนนนั้ มากข้ึนร้อยเท่าพันเท่า อลนี านง่ั เงยี บมาในรถตลอดทางตงั้ แตอ่ อกจากโรงแรม จนเกือบถงึ บ้าน “เหนอื่ ยเหรอเองิ ” ศวิ ภทั รทกี่ ำ� ลงั ขบั รถถามดว้ ยความเกรงใจ เขารับเธอมาจากออฟฟิศหลังจากท่ีเธอเพิ่งเลิกประชุมอันยาวนาน ตั้งแต่บ่ายสองโมงถึงสองทุ่มครึ่งเพื่อมาดูห้องจัดเล้ียงสำ� หรับงาน แต่งงานของเขากับ ‘อนั นา’ น้องสาวฝาแฝดของเธอ ตอนแรกเขา นดั อนั นาเอาไว้ แต่พอใกล้ถงึ เวลานดั ว่าทเี่ จ้าสาวของเขากโ็ ทร. มา บอกว่าตดิ ธุระด่วนมาไม่ได้ ให้เขาไปรับอลนี ามาช่วยดูสถานทีแ่ ทน “เปล่าค่ะ” “แล้วเป็นอะไร นั่งเงียบไม่พูดไม่จา” ชายหนุ่มหันมามอง ใบหนา้ สวยหวานของคนขา้ งตวั ดว้ ยความเปน็ หว่ งและแอบคดิ ไมซ่ อ่ื ว่าถ้าเปลี่ยนตวั เจ้าสาวจากอนั นาเป็นอลนี าได้กค็ งดี “เอิงคิดถึงเด็กผู้หญิงคนเม่ือกี้ แกร้องไห้น่าสงสารมาก ไม่รู้ ว่าแม่แกไปไหนนะคะ” “แต่แปลกนะท่ีเด็กจ�ำหน้าแม่ตัวเองไม่ได้หรือไม่แม่แกก็คง หน้าเหมอื นเอิงมาก” ศิวภทั รพดู แบบไม่ใส่ใจอะไรขณะเลย้ี วรถเข้า ซุ้มหน้าหมู่บ้านของอลนี า “เอิงคุ้นหน้าแกมาก หน้าเหมือนใครสกั คนท่ีเคยรู้จัก แต่นึก ไม่ออก” “หน้าเหมอื นเองิ ไง โดยเฉพาะดวงตากลมโตใสแป๋ว ถ้าบอก ว่าเป็นลกู เองิ พ่กี เ็ ช่อื ” ศิวภทั รไม่ได้พดู เล่น เขารู้สึกอย่างน้นั จริงๆ ณวิ ารนิ 15

“จะบ้าเหรอพี่พอล เอิงจะไปแอบมีลูกตอนไหน” ถ้าเป็นน้อง สาวฝาแฝดของเธอกไ็ ม่แน่ เพราะรายนน้ั พอเรยี นจบมธั ยมปลายก็ ขอพอ่ กบั แมไ่ ปเรยี นตอ่ ทอ่ี เมรกิ า ทงั้ ทฐ่ี านะทางบา้ นกเ็ ปน็ แคช่ นชนั้ กลางธรรมดา แต่พ่อกบั แม่ก็กดั ฟันหาเงินส่งลูกสาวสดุ ทีร่ กั ไปเรียน เมืองนอกจนได้ และด้วยนิสัยรักสนุกถึงขั้นเรียกได้ว่าเป็น ‘ปาร์ตี เกิร์ล’ ของอันนา กไ็ ม่ใช่เรอ่ื งน่าแปลกใจหากเธอจะแอบมีลูกตอนท่ี เรียนอยู่ต่างประเทศ ศิวภัทรขับรถมาจอดส่งอลีนาท่ีหน้าบ้าน เขาขอบคุณ เธอที่ไปช่วยดูสถานที่และบอกจะเอาของช�ำร่วยงานแต่งงานมาให้ ช่วยเลือก เพราะระยะหลงั อนั นาไม่สนใจเรอ่ื งงานแต่งงานเลย อ้าง ว่ายุ่งตลอดท้ังทีเ่ พิง่ ลาออกจากงานเมื่อสองเดอื นทแ่ี ล้ว หลงั จากรถของศวิ ภทั รขบั ออกไปไมถ่ งึ ครงึ่ นาที รถสปอรต์ หรู ป้ายแดงท่ีไม่คุ้นตาคันหน่ึงก็แล่นเข้ามาจอดแทนที่ท�ำให้อลีนาที่ ก�ำลังจะปิดประตูบ้านต้องหยุดมองด้วยความแปลกใจ เธอเห็น อันนาลงจากรถคันน้ันแล้วเดินอ้อมมาเคาะกระจกรถด้านคนขับให้ ชายหนุ่มที่น่ังอยู่ในรถลดกระจกลงแล้วย่ืนหน้าเข้าไปจูบท่ีแก้มของ เขาเพ่ือบอกลา ทั้งคู่พดู คุยหวั ร่อต่อกระซกิ กนั อยู่ครู่หน่ึงก่อนทชี่ าย คนนัน้ จะขับรถออกไป “ผู้ชายคนเม่อื กเ้ี ป็นใครเอย!” อลีนาถามเสียงแขง็ เมอื่ อนั นา เดินตรงมาทปี่ ระตบู ้านด้วยท่าทมี คี วามสขุ มาก “เอิงมายืนอยู่ตรงนีต้ ้งั แต่เมื่อไหร่” อันนาไม่ได้สะทกสะท้าน เลยสักนิดทพ่ี ี่สาวฝาแฝดของเธอเห็นพฤตกิ รรมท่ไี ม่เหมาะสม “เองิ ถามวา่ ผชู้ ายคนเมอ่ื กเี้ ปน็ ใคร” อลนี าย�้ำเสยี งแขง็ ขน้ึ กวา่ เดิม 16 ออ้ นรักคณุ แม่แก้ขัด

“เอยรู้ว่าเอิงฉลาดพอท่จี ะดอู อกว่าอะไรเป็นอะไร” “เดอื นหนา้ กจ็ ะแตง่ งานอยแู่ ลว้ ท�ำไมยงั ทำ� ตวั แบบนอี้ ยอู่ กี !” อลนี าโกรธจนเลอื ดขน้ึ หนา้ แคท่ ำ� งานเธอกเ็ หนอื่ ยจะตายอยแู่ ลว้ ยงั จะตอ้ งมาวงิ่ วนุ่ จดั การเรอื่ งงานแตง่ งานใหน้ อ้ งสาวแทบทกุ อยา่ งอกี เหลืออยู่อย่างเดียวท่ีเธอยังไม่ได้ท�ำให้ก็คือไปลองชุดแต่งงานแทน เท่านน้ั “ถ้าพี่พอลรู้เข้าจะรู้สกึ ยงั ไง คดิ บ้างมั้ย” “จะรู้สึกยังไงก็ช่าง” อันนาไหวไหล่อย่างไม่แคร์แล้วเดินหนี เข้าบ้าน “นเี่ อย! ทำ� ไมพูดแบบน”ี้ อลนี าปิดประตบู ้านเสียงดงั ปังแล้ว ว่ิงตามอันนาเข้าไปในห้องโถงอย่างหัวเสียกับความเอาแต่ใจ ตวั เองแบบสุดโต่งของน้องสาว “เอยไม่อยากแต่งงานกับพ่ีพอลแล้ว เอิงแต่งแทนทีได้ม้ัย” อนั นาบอกหน้าตาเฉย “ที่พดู ออกมานบี่ ้าหรอื เมา!” “เอยรู้ว่าพีพ่ อลยังมใี จให้เองิ อยู่” “แตเ่ องิ ไมไ่ ดช้ อบเขา ไมไ่ ดช้ อบเลยแมแ้ ตน่ ดิ เดยี ว” อลนี าย�้ำ เสียงหนกั ผู้ชายโลเลหลายใจแบบนน้ั ไม่เคยอยู่ในสายตาเธอเลย “สรปุ ว่าเองิ จะไม่แต่งงานกบั พี่พอลแทนเอยใช่มย้ั ” “มันไม่ใช่เรอื่ งท่จี ะทำ� แทนกนั ได้” “ถ้างน้ั กไ็ ม่ต้องมายุ่งนะถ้าเอยจะทำ� อะไร” “จะท�ำอะไร!” “ยกเลิกงานแต่งงาน” พูดจบอันนาก็สะบัดหน้าเดินหนีขึ้น ชนั้ สองโดยไมส่ นใจทจ่ี ะหยดุ ตอบคำ� ถามของมารดาทเี่ ดนิ สวนลงมา ในชดุ นอนและโรลม้วนผมเต็มศีรษะ “ทะเลาะอะไรกันอีกแล้วเองิ เสียงดังขึ้นไปถงึ ข้างบน ดนี ะที่ ณวิ ารนิ 17

พอ่ ไมต่ น่ื ขนึ้ มาอกี คน” พรกมลถอนใจอยา่ งไมพ่ อใจ “แมบ่ อกกค่ี รง้ั แล้วว่าอย่าขดั ใจเอย” “แม่สปอยล์เอยจนนสิ ัยเสยี หมดแล้ว เลกิ ได้แล้วค่ะแม่” อันนาได้รับการประคบประหงมราวไข่ในหินเพราะเป็นลิ้น หัวใจร่ัวตั้งแต่แรกเกิด เธอต้องผ่าตัดใหญ่ถึงสองครั้งตอนอายุหน่ึง ขวบและตอนอายุสบิ สี่ ถงึ แม้ตอนนอ้ี นั นาจะแขง็ แรงเป็นปกติดแี ล้ว แต่พ่อกับแม่ก็ยังเคยชินกับการเอาอกเอาใจลูกสาวที่เกิดมาพร้อม กบั ความไม่สมบูรณ์ของร่างกายอยู่เหมอื นเดมิ “เอิงก็รู้ว่าเอยไม่แข็งแรง แม่ไม่อยากให้มีเรื่องกระทบ กระเทอื นจิตใจเอย” “เอยแข็งแรงดีแล้วค่ะแม่ ไม่เป็นอะไรแล้ว” ทุกวันนี้อันนาใช้ ชวี ิตเตม็ ท่มี าก ทง้ั เทยี่ ว ทัง้ ดืม่ และเข้าฟิตเนสออกกำ� ลงั กายอย่าง หนักหน่วงเพ่ือรักษารูปร่างให้คงท่ี เพราะเธอเชื่อม่ันอย่างแรงกล้า วา่ ความสวยและความเซก็ ซเี่ ปน็ จดุ เดน่ ของตวั เอง และสง่ิ นจ้ี ะน�ำพา เธอไปพบกับผู้ชายดๆี เพือ่ ทจ่ี ะได้ยกระดับฐานะตัวเองให้ดขี น้ึ “แต่เอิงเป็นพี่ ยังไงกต็ ้องยอมน้อง” “เกิดก่อนแค่สามวินาที ต้องยอมไปตลอดชีวิตเลยเหรอคะ ไม่ยตุ ธิ รรมเลย” อลนี าแอบกลอกตามองบน ถ้ารู้ว่าเป็นพแี่ ล้วต้อง ยอมน้องแบบไร้เหตุผลแบบน้ี เธอจะไม่ยอมให้หมอดึงตัวออกมา จากท้องแม่ก่อนเดด็ ขาด “เอานา่ ไมว่ า่ จะกว่ี นิ าทกี ถ็ อื วา่ เปน็ พท่ี งั้ นนั้ ” พรกมลบอกดว้ ย น้�ำเสียงที่อ่อนลงแล้วเข้าไปกอดแขนอลีนาชี้ชวนให้ดูรูปถ่ายสมัยที่ เธอและอนั นาเปน็ เดก็ ในชว่ งวยั ตา่ งๆ ตง้ั แตแ่ รกคลอดจนถงึ ปจั จบุ นั ซึ่งใส่กรอบแขวนประดับไว้เต็มผนังห้องรับแขก “เอิงดูสิ ตอนเป็น เด็กเอิงกับเอยรักกันจะตาย ถ่ายรูปกอดกันกลมแทบทุกรูปเลย 18 ออ้ นรักคณุ แม่แก้ขัด

เห็นมัย้ โตแล้วกอ็ ย่าทะเลาะกันเลยนะ” อลนี ามองรูปของตวั เองและน้องสาวฝาแฝดในวัยต่างๆ แล้ว มาสะดดุ ทร่ี ูปตอนทั้งคู่อายุสี่ขวบ รูปน้ที ำ� ให้เธอนึกถึงใบหน้าเปื้อน นำ�้ ตาของเดก็ หญงิ ตวั นอ้ ยทเ่ี จอในลานจอดรถของโรงแรมขนึ้ มาทนั ที เดก็ คนนน้ั หนา้ เหมอื นเธอกบั อนั นาในวยั สข่ี วบมากราวกบั โขก ออกมาจากพมิ พ์เดยี วกัน! คิรากรหยิบกรอบรูปของหญิงสาววัยประมาณยี่สิบปีที่ ก�ำลังเปิดอกเสื้อชุดคนไข้ของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา เพอ่ื ใหน้ มทารกในอ้อมกอด ออกจากมอื ของไออ่นุ ทร่ี ้องไห้หาแมอ่ ยู่ นานเกอื บสามชวั่ โมงกระท่ังหลับไปเมอ่ื สกั ครู่ รปู นี้เป็นรูปที่ ‘เปรม- อนนั ต์’ น้องชายของเขาถ่ายภรรยาและลกู สาวในวยั แรกคลอดเก็บ ไว้ขณะทยี่ ังอยู่โรงพยาบาล เม่ือย้อนคิดถึงเหตุการณ์เม่ือส่ีปีก่อน ชายหนุ่มก็ทั้งโกรธ ตัวเองท้ังเสียใจ เพราะกว่าจะรู้ว่าน้องชายท่ีเรียกได้ว่าเป็น ‘เด็ก เนริ ด์ ’ ทไ่ี ปเรยี นตอ่ ตา่ งประเทศตงั้ แตเ่ รยี นจบชน้ั มธั ยมปลายมคี วาม สมั พนั ธก์ บั เพอื่ นรว่ มมหาวทิ ยาลยั จนมลี กู ดว้ ยกนั กค็ อื วนั ทนี่ อ้ งชาย ของเขาได้จากไปแล้ว คิรากรยังจ�ำวันท่ีคุณป้าเจ้าของห้องแบ่งเช่าในนิวยอร์กโทร. มาบอกว่าเปรมอนันต์ถูกยิงได้รับบาดเจ็บสาหัสได้ดี วันนั้นเขารีบ จองตว๋ั เครอื่ งบนิ เทีย่ วทเี่ ร็วทีส่ ุด แต่กว่าจะไปถึง น้องชายของเขาก็ เสยี ชีวิตแล้ว คุณป้าเล่าให้ฟังว่า หลังจากภรรยาของเปรมอนันต์คลอด ลกู สาวไดร้ าวสามสปั ดาหก์ เ็ รมิ่ ออกเทย่ี วกลางคนื จนทง้ั คทู่ ะเลาะกนั เสียงดังหลายครั้ง และคร้ังหลังสุด เปรมอนันต์เอาไออุ่นไปฝากไว้ ณวิ ารนิ 19

กบั คณุ ปา้ เพอ่ื จะออกไปตามภรรยาทไ่ี มก่ ลบั บา้ นมาสามวนั แลว้ แต่ กโ็ ชครา้ ยถกู คเู่ ดตของภรรยาซง่ึ เปน็ แกง๊ ผมู้ อี ทิ ธพิ ลในเมอื งรมุ ทำ� รา้ ย จนได้รบั บาดเจบ็ สาหัส และไปเสียชวี ติ ทโ่ี รงพยาบาลในเวลาต่อมา ต�ำรวจนิวยอร์กปิดคดีอย่างรวดเร็วด้วยการสรุปว่าเป็นการทะเลาะ วิวาทและจับอันธพาลผิวสีสองคนเข้าคุก ซึ่งดูก็รู้ว่าเป็นการรับผิด แทนหัวหน้าแก๊ง ส่วนแม่ของไออุ่นหายตวั ไปตั้งแต่วันนั้น “คุณแม่ขา กอดไออุ่นหน่อย” เสียงละเมอเศร้าสร้อยของเด็กหญิงท�ำให้คิรากรต้องรีบวาง กรอบรูปในมือลงแล้วขยับตัวจากท่าน่ังพิงหัวเตียงลงนอนกอด ลกู สาวไวแ้ นบอก ถงึ แมเ้ ธอจะเปน็ แค่หลาน แต่เขากเ็ ลยี้ งดเู ธอดว้ ย ตัวเองมาตง้ั แต่อายยุ งั ไม่ถึงหนึง่ เดอื นเตม็ ถ้าถามว่ารักมากแค่ไหน เขากล้าตอบเลยว่า ‘รกั มากกว่าชีวิต’ และเขาจะไม่ยอมให้เธอต้อง เสียใจเพราะแม่ใจร้ายอย่างผู้หญงิ คนนนั้ อกี เดด็ ขาด “คณุ พอ่ จะกอดหนเู องนะ” คริ ากรจบู ทหี่ นา้ ผากของเดก็ หญงิ ดว้ ยความรกั และสงสารจบั ใจ เขาไดแ้ ตห่ วงั วา่ พรงุ่ นเ้ี ชา้ พอตน่ื ขนึ้ มา ไออุ่นจะลมื เร่อื งท่เี กดิ ข้นึ ในคนื น้ี ลืมว่าเจอแม่ใจร้ายท่ชี าตินี้ไม่ควรมาเจอกนั อกี ! 20 อ้อนรักคุณแม่แกข้ ัด

2 เอาตัวไปพัวพนั อลนี านอนไมห่ ลบั ทง้ั คนื เพราะพอหลบั ตากเ็ หน็ แตภ่ าพ ใบหน้าของเด็กหญิงตัวน้อยท่ีร้องไห้สะอึกสะอื้นและเรียกเธอว่า ‘แม่’ อย่างน่าสงสาร หญิงสาวจะไม่ติดใจเลย หากเดก็ คนน้นั ไม่ได้ หน้าเหมือนเธอกับอันนาในวัยเดก็ ราวกับโคลนนิงขนาดน้นั “คนเราจะหน้าเหมือนกนั ได้ขนาดนนั้ เลยเหรอ” อลนี าดีดตัว ออกจากเตียงนอนแล้วพุ่งไปเปิดโน้ตบุ๊กท่ีต้ังอยู่บนโต๊ะทำ� งานมุม ห้องเพ่ือเซิร์ชหา ‘คนหน้าเหมือน’ ซ่ึงก็พบว่าบนโลกนี้มีคนหน้า เหมอื นกนั ราวกบั ฝาแฝดทงั้ ทไี่ มไ่ ดเ้ ปน็ ญาตพิ น่ี อ้ งกนั ทงั้ ในเมอื งไทย และต่างประเทศมากมายเช่น พตี่ ูนเซนิ เจิน้ หญิงสาวเกือบจะท�ำใจให้ปล่อยวางได้แล้วถ้าไม่เซิร์ชไปเจอ นกั แสดงหลายคนทโี่ พสตร์ ปู เปรยี บเทยี บรปู ของตวั เองกบั รปู ของลกู ในชว่ งอายทุ เ่ี ทา่ กนั ลงในเฟซบกุ๊ และอนิ สตาแกรม แมล่ กู หรอื พอ่ ลกู แทบทุกคู่ล้วนมีใบหน้าเหมือนกันมากชนิดท่ีไม่ต้องสงสัยเลยว่าอุ้ม ผดิ คนออกจากโรงพยาบาล “อาจจะแค่บังเอิญหน้าเหมือนกันก็ได้ม้ัง ไม่น่ามีอะไร เก่ียวข้องกัน” ร่างบางในชุดนอนแบบเส้ือเช้ิตแขนยาวเข้าคู่กับ ณิวารนิ 21

กางเกงขายาวผ้าซาตนิ สฟี า้ สดใส บ่นงมึ ง�ำขณะปดิ โนต้ บ๊กุ แลว้ เดนิ กลับไปท้ิงตัวลงนอนบนเตียงตามเดิม แต่เพียงเสี้ยววินาทีก็เด้งตัว ลกุ ขนึ้ มาอกี ครงั้ เพราะฉกุ คดิ ถงึ อะไรบางอย่างขน้ึ มาได้ “เอย!” อลีนากระโดดลงจากเตียงแล้วรีบว่ิงไปหาอันนาท่ีนอนอยู่ใน ห้องติดกันโดยไม่สนใจว่าตอนน้ีเพงิ่ ตีห้า “ต่ืนข้ึนมาคุยกันเดี๋ยวน้ีเลยนะเอย” อลีนาเขย่าร่างของคน ทน่ี อนหลบั อยใู่ ตผ้ า้ หม่ อยา่ งแรง จนคนถกู ปลกุ ลกุ ขนึ้ มาโวยเสยี งดงั ทั้งทีย่ ังงัวเงยี “มอี ะไร คนจะนอน” “ตอนไปเรียนท่ีอเมริกาเอยมีลูกใช่ม้ัย แล้วตอนน้ีเด็กคนนั้น อยู่ทีไ่ หน!” เคยมคี นไทยท่ีโน่นส่งรปู อันนาตอนต้งั ท้องมาให้ดู ตอน น้นั เธอถามอนั นาแล้ว ซึ่งได้รบั คำ� ตอบว่าแค่อ้วนขน้ึ เท่านน้ั แต่ตอน นเ้ี ธอเริม่ ไม่แน่ใจแล้วว่าถูกหลอกหรือเปล่า “ลูกเลิกอะไรทไ่ี หน ไม่ม้ี!” คนงวั เงยี ตาสว่างขนึ้ มาทันที เธอ เคยทะเลาะกับอลีนามาแล้วครั้งหนึ่งเร่ืองท้องหรือไม่ท้อง ตอนนั้น กว่าจะโกหกให้พ่ีสาวเช่ือว่าไม่ท้องได้ก็แทบแย่ ไม่คิดว่าเหตุการณ์ ผ่านไปต้ังหลายปีแล้วอลีนายังจะขดุ ขน้ึ มาถามอีก “เอิงเพิ่งเจอเด็กผู้หญิงที่หน้าตาเหมือนเราสองคนตอนเด็กๆ มาก” “แล้วไง? หน้าตาเหมือนเราสองคนแล้วทำ� ไมต้องเป็นลกู เอย ทำ� ไมไม่เป็นลูกเอิง” “เพราะเอิงไม่เคยท้อง แต่เอยเคย!” อลีนาโต้กลับเสียงดัง อย่างมีอารมณ์ เธอรู้ว่าอันนากำ� ลงั ตงั้ ใจกวนประสาทเพ่ือเบย่ี งเบน ความสงสยั ของเธอ อาการแบบนม้ี ันส่อพริ ุธชัดๆ “เบาๆ สิ เดีย๋ วพ่อกับแม่ก็ได้ตนื่ หรอก” อันนากลัวพ่อกบั แม่ 22 อ้อนรกั คณุ แมแ่ ก้ขดั

ทนี่ อนอยหู่ อ้ งฝง่ั ตรงขา้ มตนื่ มาไดย้ นิ แลว้ จะเปน็ เรอ่ื งใหญ่ ถงึ แมพ้ อ่ กับแม่จะรักและตามใจเธอมาก แต่เร่ืองน้ีก็เป็นความผิดร้ายแรงท่ี พอ่ กบั แมค่ งทำ� ใจยอมรบั ไดย้ าก แคเ่ ธอหนคี วามผดิ เรอ่ื งเปรมอนนั ต์ แลว้ กลบั มาเมอื งไทยกอ่ นเรยี นจบเพยี งแคป่ เี ดยี ว พวกทา่ นกผ็ ดิ หวงั มากพอแล้ว “ถ้าไม่อยากให้พ่อกับแม่รู้เรื่องก็บอกความจริงมา” อลีนา คาดคน้ั เสยี งแขง็ “ตอนนน้ั ทเ่ี อยกลบั มาเมอื งไทยทงั้ ทอ่ี กี ปเี ดยี วกจ็ ะ เรียนจบ มันเกดิ เร่อื งอะไรขนึ้ กันแน่” “มันไม่ได้มีอะไรเกิดข้ึนท้ังนั้น เอยบอกแล้วไงว่าเอยสงสาร พ่อกับแม่ที่ต้องหาเงินส่งให้เอยปีละเป็นล้าน” อันนาทิ้งตัวลงนอน แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมโปงราวกับต้องการหลีกหนีอดีต ซ่ึงเปรียบ เสมือนฝันร้ายท่ีตามมาหลอกหลอน ตอนน้ีเธอมีอนาคตท่ีสดใสรอ อยู่ เธอกำ� ลงั เดตกบั ผชู้ ายทท่ี ง้ั หลอ่ ทง้ั รวยอยา่ งมารช์ เธอจะไมย่ อม ให้ความผดิ พลาดในอดตี มาทำ� ลายชีวิตเธอเด็ดขาด ขนาดศวิ ภทั รทกี่ ำ� ลงั จะแตง่ งานกนั เธอยงั คดิ จะบอกเลกิ แลว้ เร่ืองอะไรจะต้องแคร์เด็กท่ีไม่ได้ตั้งใจให้เกิดด้วย วันที่เปรมอนันต์ เสียชีวิต เธอไม่สนใจด้วยซ้ำ� ว่าลกู สาวจะอยู่อย่างไรในมหานครทไ่ี ร้ ญาตขิ าดมติ ร จะมคี นมารบั ไปเลย้ี งดหู รอื เปลา่ หรอื จะถกู ทงิ้ ใหเ้ ปน็ เดก็ เร่ร่อนในนวิ ยอร์ก “ถา้ เอยไม่ยอมบอก เองิ กจ็ ะไปถามจากเพอื่ นรว่ มร่นุ ของเอย ทุกคน ต้องมคี นรู้เรื่องนบี้ ้างแหละ” คราวนี้อันนาลุกพรวดพราดข้ึนทันทีเพราะรู้ดีว่าพ่ีสาวไม่ได้ขู่ คนอย่างอลีนาพูดจริงท�ำจริงเสมอ ลงว่าเธอสงสัยเรื่องเด็กคนน้ัน เธอก็จะต้องตามสืบจนกว่าจะรู้ความจริง ทางเดยี วท่ีจะหยดุ อลีนา ได้ก็คือบอกทุกอย่างท่ีอลีนาอยากรู้ เพราะถ้าเธอเล่าเอง จะเล่า ณิวาริน 23

ยังไงก็ได้ แต่ถ้าให้คนอ่ืนเล่า รับรองว่าความเหลวแหลกสมัยอยู่ นิวยอร์กต้องถูกแฉหมดเปลือกแน่ โดยเฉพาะการตายของเปรม- อนันต์ ถึงแม้เธอจะไม่ได้เป็นคนลงมือฆ่าเขา แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า เธอคือสาเหตุท่ที ำ� ให้เขาต้องตายอย่างน่าเวทนา “เอยยอมบอกก็ได้” “เองิ ขอความจรงิ นะ” อลนี าดักคอ “ถ้าไม่เชือ่ ใจกนั เอยกจ็ ะไม่เล่า” อันนาแกล้งทำ� เป็นน้อยใจ “เล่ามา อย่าลลี า” “ตอนเรยี นอยู่ปีสาม เอยไปปาร์ตีวันเกดิ เพือ่ น วันนัน้ เอยถูก เพ่ือนนกั เรยี นไทยคนนึงมอมเหล้า แล้วเขาก.็ ..” อนั นาทำ� เป็นหยดุ บีบนำ�้ ตาเรียกความสงสารเมอ่ื เล่ามาถึงตรงนี้ และกไ็ ด้ผลตามคาด เธอเห็นอลนี าชกั สหี น้าไม่พอใจมาก “เลว!” “เอยก็ไม่คิดว่าเขาจะท�ำกับเอยแบบน้ัน” อันนาปาดน�้ำตา แล้วตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จต่อไป “หลังจากคืนน้ันเอยก็ท้อง พอ เอยคลอดเขาก็มาแย่งลูกไปจากเอย เอยไม่ยอมให้ลูกเขาก็ท�ำร้าย ทบุ ตเี อย แล้วยังขู่ไม่ให้เอยไปยุ่งกับลกู อีก” “ลูกเอยเป็นผู้หญิงใช่มั้ย” “ออื้ ” อนั นาเลอื กทจ่ี ะไมโ่ กหกเรอ่ื งนเี้ พราะรวู้ า่ อลนี าคงไมเ่ ชอื่ เนื่องจากภาพของเด็กผู้หญิงคนนั้นยงั ติดตา ตรึงใจเธออยู่ โกหกไป เดี๋ยวกถ็ ูกคาดคัน้ เอาความจรงิ จนได้ “เกดิ เรอ่ื งขนาดนที้ ำ� ไมเอยไมบ่ อกคนทบ่ี า้ นเลย” เพราะนำ�้ ตา ที่ไหลออกมาไม่ขาดสายทำ� ให้อลีนาหลงเชื่อทุกค�ำพูดของน้องสาว อย่างสนทิ ใจ “เอยไมอ่ ยากใหพ้ อ่ กบั แมเ่ สยี ใจ แลว้ กไ็ มอ่ ยากใหเ้ องิ ผดิ หวงั 24 อ้อนรักคุณแมแ่ ก้ขดั

ในตวั เอยด้วย” อนั นาร้องไห้นำ�้ ตาไหลพรากราวกับสั่งได้ หากเป็น นกั แสดง รับรองว่าเธอต้องกวาดรางวลั จากทุกสถาบนั แน่นอน “ไม่เป็นไรนะเอย เรอ่ื งมนั ผ่านไปแล้ว” อลนี าบบี มอื ปลอบใจ น้องสาว ถึงแม้จะทะเลาะกนั เป็นประจำ� แต่ลึกๆ แล้วทง้ั คู่ก็รักกัน มาก “ตอนนเ้ี อยแค่บอกเอิงมาว่าพ่อเดก็ เป็นใคร บ้านอยู่ที่ไหน” “เขาชอื่ เปรมอนนั ต์ นรเศรษฐธ์ าดา” อนั นายอมบอกชอ่ื และ นามสกลุ จรงิ เพราะคดิ วา่ เปรมอนนั ตต์ ายแลว้ อกี อยา่ ง เธอกค็ ดิ วา่ เขาเปน็ แคน่ กั ศกึ ษาทนุ ฐานะปานกลาง คงไมม่ ขี อ้ มลู ใหเ้ ซริ ช์ หาตาม อนิ เทอร์เน็ตท่ัวไป ยากที่อลนี าจะตามหาเจอ เม่อื ได้ข้อมลู ที่ต้องการแล้ว อลนี ากว็ งิ่ กลับห้องตวั เอง หญงิ สาวคว้าคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กมาเปิดแล้วเข้ากูเกิลเซริ ์ชหาช่อื ‘เปรม- อนันต์ นรเศรษฐ์ธาดา’ แต่รูปภาพที่ปรากฏข้ึนบนหน้าจอเกือบ ทั้งหมดกลับเป็นรูปของชายหนุ่มอกี คนทม่ี ีนามสกุลเดยี วกัน ‘คริ ากร นรเศรษฐ์ธาดา’ ผู้ชายทแ่ี สดงตวั ว่าเป็นพ่อของเดก็ หญงิ ผู้น่าสงสารคนนน้ั ! ตามประวัติท่ีระบุไว้ในเว็บไซต์ คิรากรเป็นพี่ชายของเปรม- อนนั ต์ อกี ทงั้ ยงั เปน็ เจา้ ของบรษิ ทั คา้ ปลกี และพฒั นาอสงั หารมิ ทรพั ย์ ท่ีใหญ่ที่สุดในประเทศไทยอีกด้วย ศูนย์การค้าช้ันน�ำหลายแห่ง ใจกลางกรงุ เทพมหานครกเ็ ปน็ ของเขา และลา่ สดุ กเ็ พงิ่ เปดิ โครงการ พฒั นาพนื้ ทเ่ี ชงิ พาณชิ ยกรรมแบบผสมรมิ แมน่ ำ�้ เจา้ พระยาทจี่ ะกลาย เป็นสัญลักษณ์แห่งใหม่ของกรุงเทพมหานคร ซ่ึงโครงการน้ีใช้เงิน ลงทุนสูงที่สุดในประวัติศาสตร์การลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์ใน ประเทศไทย “โหย...รวยเว่อร์” อลีนาคลิกอ่านข่าวในแวดวงธุรกิจของ ตระกูล ‘นรเศรษฐ์ธาดา’ ไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรเก่ียวกับ ณวิ ารนิ 25

เปรมอนันต์เลย มแี ต่ข่าวของคริ ากรเต็มไปหมด นอกจากคิรากรจะได้ชื่อว่าเป็นเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ท่ี เขย้ี วลากดนิ แล้ว เขายงั ได้รับตำ� แหน่ง ‘Single Dad’ ทเ่ี นอื้ หอมทส่ี ดุ อกี ด้วย มหี ญิงสาวมากมายที่เข้าคิวรอขอเป็นแม่ให้ลูกสาวตัวน้อย ของเขา “คริ ากรเปน็ พอ่ ของเดก็ คนนน้ั เหรอ หรอื วา่ เดก็ คนนน้ั จะไมใ่ ช่ ลูกเอย” หญิงสาวครุ่นคิดอย่างไม่แน่ใจ “แต่เขาก็เป็นพี่ชายของ เปรมอนันต์ เขาอาจจะรับเลยี้ งลกู ให้น้องชายก็ได้มง้ั ” อลนี าละมอื จากแป้นคีย์บอร์ดแล้วเอ้อื มไปหยบิ กระดาษโน้ต กบั ปากกามาจดทอ่ี ย่ทู งั้ ทบี่ า้ นและทท่ี �ำงานของคริ ากรเอาไว้เพอื่ จะ ไปสบื ตอ่ ใหร้ แู้ นช่ ดั วา่ เดก็ ผหู้ ญงิ คนนน้ั ใชล่ กู ของนอ้ งสาวเธอหรอื ไม่ ถ้าใช่ เธอคงปล่อยให้หลานสาวมีชีวิตอยู่อย่างว้าเหว่และโหยหา ความรกั จากแม่แบบน้ันต่อไปไม่ได้ คิรากรยกถ้วยไข่ตุ๋นนมสดทอปปิงด้วยกุ้งตัวโต ซ่ึงเป็น ของโปรดของไออนุ่ ทเ่ี ขาตอ้ งลงมอื ท�ำดว้ ยตวั เองเกอื บทกุ เชา้ มาวาง บนโต๊ะอาหาร เป็นจงั หวะเดยี วกบั ทพี่ ีเ่ ล้ยี งวยั สสี่ ิบปีจงู เดก็ หญงิ ใน ชดุ นกั เรยี นชนั้ อนบุ าลเขา้ มาพอดี ชายหนมุ่ ปลดผา้ กนั เปอ้ื นสนี ำ�้ ตาล เข้มท่ีสวมทับอยู่บนเสื้อเช้ิตแขนยาวสีขาวออกมาวางไว้ที่มุมโต๊ะ แล้วเดินไปอุ้มลูกสาวตัวน้อยมานั่งบนเก้าอ้ีส�ำหรับเด็กซึ่งเป็นที่น่ัง ประจำ� ของเธอ “พรุ่งน้ีเปล่ียนเมนูเป็นข้าวผัดแซมอนดีมั้ยคะ” คิรากรถาม พลางหยบิ แปรงหวผี มสชี มพอู นั เลก็ ทพี่ เ่ี ลย้ี งวางไวใ้ หข้ นึ้ มาหวผี มให้ ลูกสาวเพอ่ื เตรยี มถกั เปียให้เหมือนทุกเช้า “ไม่เอาค่ะ ไออุ่นจะทานไข่ตุ๋น” 26 ออ้ นรกั คณุ แมแ่ กข้ ัด

“ทานแต่ไข่ตุ๋นทกุ วนั เด๋ียวก็เบือ่ แย่” “ไม่เบอ่ื ค่ะ คุณพ่อท�ำอร่อย” คนเปน็ พอ่ ยมิ้ พรายเมอื่ เหน็ ลกู สาวชอบอาหารทเ่ี ขาทำ� ให้ “ถา้ ไออุ่นไม่เบื่อ คณุ พ่อก็จะทำ� ให้ทานทุกวันเลย” “คณุ พ่อขา...” เด็กหญิงเรียกเสยี งอ่อยแล้วเงยหน้าขึน้ สบตา กับคุณพ่อของเธอแวบหนึ่งเหมือนมีความลังเลใจอะไรบางอย่าง แล้วก้มหน้าลงมองชามไข่ตุ๋นตรงหน้าตามเดิม “ว่าไงคะ” ชายหนุ่มขานรับนำ้� เสียงอ่อนโยนพร้อมกับส่งยิ้ม อบอนุ่ ใหเ้ ดก็ นอ้ ย ในขณะทมี่ อื กย็ งั คงสาละวนอยกู่ บั การถกั เปยี เมอ่ื เสรจ็ ข้างหนึง่ แล้วจึงย้ายไปถักอีกข้าง “ไออุ่นอยากไปหาคุณแม่” มือใหญ่ท่ีก�ำลังจะติดกิ๊บรูปตัวการ์ตูนที่หางเปียชะงักไปนิด หน่ึง เขานึกว่าลูกจะลืมเร่ืองที่เกิดขึ้นเม่ือคืนน้ีแล้ว แต่เธอไม่ลืม “ไออนุ่ ไมอ่ ยากอยกู่ บั คณุ พอ่ แลว้ เหรอคะ” เขาแกลง้ ถามกลวั้ หวั เราะ ท้งั ทใี่ นใจเจบ็ แปลบ “ไออุ่นอยากให้คณุ แม่ไปส่งที่โรงเรยี นค่ะ” “คณุ พ่อกไ็ ปส่งหนูทุกวันแล้วไงคะ” “ไออุ่นอยากให้คุณพ่อกับคุณแม่ไปด้วยกันเหมือนคุณพ่อ คณุ แมข่ องนำ�้ หอม” เดก็ หญงิ บอกนำ้� เสยี งเศรา้ สรอ้ ย จรงิ อยทู่ เ่ี พอื่ น ในโรงเรียนไม่ได้มีพ่อแม่ไปส่งพร้อมหน้ากันทุกคน แต่นำ้� หอม ซึ่ง เปน็ เพอ่ื นสนทิ ทสี่ ดุ ของเธอมพี รอ้ ม ทสี่ �ำคญั แมข่ องนำ�้ หอมใจดมี าก และเผ่ือแผ่ความรักมาถึงเธอด้วย น่ันยิ่งท�ำให้ไออุ่นอยากมแี ม่เป็น ของตวั เอง คริ ากรตดิ กบิ๊ ทหี่ างเปยี ทง้ั สองขา้ งใหล้ กู สาวเสรจ็ แลว้ จงึ นงั่ ลง ทเ่ี กา้ อว้ี า่ งขา้ งกนั กอ่ นจะเฉไฉเปลยี่ นเรอื่ งคยุ “รบี ทานไขต่ นุ๋ ใหห้ มด ณวิ ารนิ 27

เร็วเข้า เดี๋ยวไปโรงเรียนแล้วอดเล่นเคร่ืองเล่นในสนามเด็กเล่นกับ น้�ำหอมนะ” เด็กหญิงตักไข่ตุ๋นเข้าปากได้สองคำ� กว็ างช้อนแล้วหนั มามอง สบตากับคุณพ่อของเธอด้วยแววตาหม่นหมองอีกครั้ง “เมื่อคืนน้ี ทำ� ไมคณุ แม่ต้องหนีไออุ่นไปด้วย คุณแม่ไม่รักไออุ่นเหรอคะ” ความสะเทือนใจพุ่งข้ึนมาจุกอกจนชายหนุ่มต้องบังคับเสียง ตัวเองไม่ให้ส่ัน “ผู้หญิงที่ไออุ่นเจอเมื่อคืนนี้แค่หน้าเหมือนคุณแม่ แต่ไม่ใช่คุณแม่นะคะ” ไออุ่นรับฟังด้วยสีหน้าผิดหวังอย่างรุนแรง แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ งอแงเหมือนเม่ือคืน มีเพียงดวงตากลมใสเท่านั้นที่ฉายแววหม่น- หมองออกมาอย่างเปิดเผย เพียงเท่าน้ีก็ท�ำให้คนเป็นพ่อรู้แล้วว่า ลูกสาวกำ� ลงั เจบ็ ปวดเสยี ใจมากแค่ไหน ย่ิงคิดคิรากรก็ย่ิงโกรธผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงท่ีเป็นต้นเหตุให้ นอ้ งชายของเขาตอ้ งตาย และตอนนเี้ ธอกไ็ ดท้ �ำลายความสขุ ทเ่ี คยมี ของไออุ่นอกี คน ความสุขที่เขาพยายามเตมิ เต็มให้หลานกำ� พร้ามา ตลอดสี่ปีเต็มถูกท�ำลายลงด้วยเวลาเพียงหนึ่งนาทีท่ีผู้หญิงคนนั้น ก้าวเข้ามา คิรากรใช้เวลาหลอกล่อไออุ่นให้กินไข่ตุ๋น ขนมปังปิ้งครึ่งแผ่น และนมสดอีกหนง่ึ แก้วอยู่นานเกอื บครึ่งช่วั โมงกว่าจะหมด จากน้นั จึงเดินจูงมือกันมาข้ึนรถสปอร์ตหรูสีด�ำวาวท่ีคนขับรถน�ำมาจอดไว้ ให้ท่ีหน้าตกึ ปกตแิ ลว้ ชายหนมุ่ จะขบั รถดว้ ยตวั เองเปน็ สว่ นใหญเ่ พอื่ ความ คล่องตัวและเพื่อความเป็นส่วนตัว ยกเว้นเวลาที่ต้องพาไออุ่นไป โรงพยาบาลเท่าน้ันที่จะต้องมีคนขับรถให้และต้องมีพี่เลี้ยงไปช่วย ดว้ ย เพราะเดก็ หญงิ กลวั การไปหาหมอมาก ยง่ิ ถา้ รวู้ า่ หมอจะฉดี ยา 28 อ้อนรักคณุ แม่แกข้ ัด

หรอื เจาะสายนำ้� เกลอื ให้ เธอจะรอ้ งไหจ้ นโรงพยาบาลแทบแตก เรยี ก ได้ว่าลูกป่วยแต่ละครั้งนี่คืองานช้างส�ำหรับคนเป็นพ่อเลยทีเดียว เพราะเธอจะงอแง ไม่ยอมกินข้าว ไม่ยอมกินยาและร้องไห้หาแม่ ตลอดเวลา และเหมอื นสวรรคก์ ลัน่ แกล้ง เพราะไออุ่นป่วยบ่อยมาก ต้องเข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่น ท้ังท่ีเขาดูแลประคบประหงมเป็น อย่างดี ทันทีที่รถของคิรากรขับพ้นประตูร้ัวอัลลอยบานใหญ่ ออกมา อลีนาท่ีซุ่มอยู่มุมหน่ึงก็รีบเก็บกล้องส่องทางไกลท่ีใช้แอบ ส่องเข้าไปในบ้านเข้ากระเป๋าถือ แล้วว่ิงขึ้นรถของตัวท่ีจอดแอบไว้ หลังพุ่มไม้แล้วขบั ตามออกไป โดยทงิ้ ระยะห่างพอสมควรเพือ่ ไม่ให้ เป็นท่ีสงสัย แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของคนช่างสังเกตอย่าง คิรากรไปได้ ชายหนมุ่ เรมิ่ แนใ่ จวา่ ถกู สะกดรอยตามเมอ่ื มาถงึ ทางแยกกอ่ น ถึงโรงเรียนของไออุ่นราวหนึ่งกิโลเมตรซึ่งไม่มีจุดให้กลับรถหนี จึงจ�ำเป็นต้องขับต่อไปให้เร็วท่ีสุด เพ่ือส่งไออุ่นเข้าโรงเรียนอย่าง ปลอดภยั เนอื่ งจากเขาไมร่ วู้ า่ คนทส่ี ะกดรอยตามมาจะเปน็ ศตั รทู าง ธรุ กิจหรือฝ่ายไหนกันแน่ คริ ากรจอดรถทหี่ นา้ โรงเรยี นแลว้ อมุ้ ไออนุ่ เขา้ ไปสง่ ในโรงเรยี น อยา่ งรวดเรว็ อลนี าอยากตามเขา้ ไป แตต่ ดิ ทวี่ า่ คนทจ่ี ะเขา้ ไปสง่ เดก็ ในโรงเรยี นไดต้ อ้ งเปน็ ผทู้ ม่ี บี ตั รผปู้ กครอง ซง่ึ ทางโรงเรยี นเปน็ ผอู้ อก ให้เท่านน้ั จึงท�ำได้แค่เฝ้าสงั เกตการณ์อยู่ด้านนอก แต่เท่าท่เี ธอเฝ้า ตดิ ตามมาตงั้ แตเ่ ชา้ กพ็ อเดาได้วา่ คริ ากรรกั และดแู ลหลานสาวของ เธอเป็นอย่างดี คิรากรส่งไออุ่นจนถึงมือครูประจ�ำชั้น ก่อนกลับเขาได้ก�ำชับ ณวิ ารนิ 29

กบั ครใู หช้ ว่ ยดแู ลไออนุ่ เปน็ พเิ ศษ ซง่ึ ระบบการรกั ษาความปลอดภยั ของโรงเรยี นนานาชาตแิ หง่ นกี้ แ็ นน่ หนาพอทเ่ี ขาจะวางใจฝากลกู สาว เอาไว้ในวนั ทีส่ ถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจ อกี ท้งั เขาคดิ ว่าคนทีส่ ะกด รอยตามมาน่าจะมีเป้าหมายท่ีเขา ไม่ใช่ไออุ่น การที่ไออุ่นอยู่ห่าง จากเขาน่าจะปลอดภัยกว่า “เลิกเรียนแล้วคุณพ่อจะมารับเหมือนเดิมนะคะ” ชายหนุ่ม รูปร่างสูงในชุดสูทเนี้ยบกริบสีเทาเข้มย่อตัวลงหอมแก้มลูกสาวเพ่ือ บอกลาเหมอื นทเี่ คยทำ� ทกุ วนั แตแ่ ลว้ กส็ มั ผสั ไดว้ า่ แกม้ ของเดก็ หญงิ รอ้ นผา่ ว อกี ทง้ั รมิ ฝปี ากเลก็ จม้ิ ลมิ้ กแ็ หง้ ผากและแดงจดั เหมอื นจะมี ไข้ แตย่ งั ไมท่ นั จะไดพ้ ดู อะไร ไออนุ่ กห็ นั ไปเหน็ น�้ำหอมทก่ี วกั มอื เรยี ก ให้ไปเล่นด้วยกันเสียก่อน เด็กหญิงรีบวิ่งไปหาเพ่ือนสนิทด้วยท่าที ร่าเริง เม่อื เห็นลกู สาวย้ิมได้คิรากรจึงวางใจในระดบั หน่ึง “ผมฝากดไู ออุ่นด้วยนะครบั แกตวั รุมๆ เหมือนจะไม่สบาย” คริ ากรบอกกบั ครปู ระจำ� ชน้ั ชาวตา่ งชาตขิ องไออนุ่ เปน็ ภาษาองั กฤษ ส�ำเนยี งอเมรกิ ันคล่องปรอื๋ แล้วเดนิ ออกมา ชายหนุ่มกลับมาที่รถของตัวเองที่จอดอยู่หน้าโรงเรียน ระหว่างนนั้ เขายงั ร้สู กึ เหมอื นถกู สะกดรอยตามอยู่ จงึ แกล้งเดนิ ไปท่ี มมุ ถนนแลว้ เลย้ี วเขา้ ซอยเลก็ ๆ ทอี่ ย่หู ่างโรงเรยี นออกไปสองช่วงตกึ ซงึ่ เปน็ ซอยตนั และปลอดคน หากเกดิ การตอ่ สหู้ รอื มอี ะไรรนุ แรงเกดิ ขนึ้ จะไมส่ ง่ ผลกระทบถงึ ความปลอดภยั ของเดก็ นกั เรยี นจำ� นวนมาก ทกี่ ำ� ลังทยอยเดนิ เข้าโรงเรียนแน่นอน อลีนาแอบตามคิรากรไปด้วยความสงสัยว่าเขาจะเข้าไปทำ� อะไรในซอยนั้น โดยไม่เฉลียวใจเลยว่าก�ำลังถูกล่อเข้ามุมอับเพื่อ ปดิ ประตตู แี มว หญงิ สาวเดนิ เขา้ มาถงึ กลางซอยแลว้ กต็ อ้ งแปลกใจ เพราะไม่เห็นแม้แต่เงาของคิรากร เธอหันซ้ายหันขวากวาดตามอง 30 ออ้ นรักคุณแมแ่ กข้ ดั

ไปรอบๆ กไ็ มเ่ หน็ ยง่ิ พบวา่ ซอยนเ้ี ปน็ ซอยตนั กย็ ง่ิ แปลกใจ และทนั ใด นนั้ เสยี งห้าวทุ้มของคนทเี่ ธอกำ� ลังมองหากด็ งั ขึ้นจากทางด้านหลงั “ตามผมมาท�ำไม” อลีนาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมามองเจ้าของเสียงที่ยืนหรี่ ตามองเธออยา่ งเอาเรอ่ื ง สายตาทเี่ ขามองมา มนั ไมเ่ ปน็ มติ รเอาเสยี เลย “ใครบอกว่าฉันตามคณุ มา” เธอปฏิเสธหน้าตายแล้วจะเดนิ หนีออกจากซอยเหมือนไม่มีอะไรเกิดข้ึน แต่ถูกเขาคว้าหมับเข้าที่ ต้นแขน “ปล่อยฉนั ไม่ง้ันฉนั จะตะโกนเรียกให้คนช่วย” “เอาสิ...ผมจะได้จับคณุ ส่งตำ� รวจ” “ขอ้ หาอะไรไมท่ ราบ” หญงิ สาวลอยหนา้ ถาม เพราะแนใ่ จวา่ เขาไม่มหี ลักฐานเอาผิดเธอได้ “สะกดรอยตาม และคณุ กอ็ าจจะเป็นตัวอนั ตรายส�ำหรับผม กบั ลูก” เมื่อเห็นอลีนาทำ� ท่าจะเถียง คิรากรกร็ บี พดู ขัดขึ้น “ไม่ต้อง ห่วงเร่ืองหลักฐาน หน้าบ้านผมมีกล้องวงจรปิด หน้าโรงเรียนก็มี CCTV ตามทางหลวงก็มี ถ้าเชก็ ดตู ำ� รวจต้องรู้แน่ว่าคุณแอบตามผม มาตั้งแต่หน้าบ้าน” “ฉนั ยอมรับก็ได้ว่าฉันแอบตามคุณมา” เม่อื หมดทางแถ กม็ ี ทางเดียวคือต้องรับสารภาพ และอีกอย่างเธอก็ไม่ได้ตั้งใจจะมา ทะเลาะกบั เขา เธอแค่อยากมาดูความเป็นอยู่ของหลานสาว “คณุ ตอ้ งการอะไร” คริ ากรยอมปลอ่ ยมอื เมอื่ เหน็ วา่ หญงิ สาว ไม่คิดหนแี ล้ว “ฉนั แคอ่ ยากมาดวู า่ ไออนุ่ เปน็ ยงั ไงบา้ ง” เธอรชู้ อื่ หลานเพราะ เมือ่ คนื น้ไี ด้ยินคริ ากรเรยี ก “อย่ามายุ่งกับลูกสาวผม” ชายหนุ่มบอกด้วยน้�ำเสียงกดต่�ำ ณิวาริน 31

น่ากลวั “ไออุ่นไม่ใช่ลกู คุณ” หญิงสาวแย้งทนั ทเี พราะต้องการหลอก ล่อเอาข้อมูลท่ีต้องการ “ฉันเช็กประวัติคุณมาแล้ว คุณไม่เคย แต่งงาน ไม่เคยมีลูก ไออุ่นน่าจะเป็นลกู ของน้องชายคุณ และคุณก็ น่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าฉันเป็นใคร ระหว่างคณุ กับฉัน ใครกนั แน่ที่มีสทิ ธิ์ ในตัวไออุ่นมากกว่ากัน” คิรากรจ้องหน้าหญิงสาวตรงหน้าตาแขง็ สันกรามบดเข้าหา กันแน่นอย่างโกรธจัด แน่นอนเขารู้ว่าเธอคือแม่ของไออุ่น เพราะ หน้าตาเธอแทบไม่ต่างจากในรูปท่ีเขามีอยู่เลย “ผมเลี้ยงไออุ่นมา ด้วยตวั คนเดียวต้ังแต่แกอายยุ ังไม่ถงึ เดอื น ถึงจะเป็นแค่หลาน แต่ ผมกร็ กั เหมอื นลกู ผมไม่มวี นั ยอมให้แม่แบบคณุ เข้าใกล้แก” อลีนาแอบย้ิม เขาคงคิดว่าเธอเป็นอันนาจรงิ ๆ “เมื่อคนื คณุ ก็ เหน็ แลว้ วา่ ไออนุ่ ตอ้ งการแมม่ ากแคไ่ หน คณุ จะมากดี กนั ไมใ่ หแ้ มล่ กู เจอกันไม่ได้” “คณุ ยังกล้าเรียกตัวเองว่าแม่อกี เหรอ!” เขาต่อว่าดุดัน “คณุ ทิ้งลกู ท้ิงสามีไปอย่างเลอื ดเยน็ ผู้หญงิ อย่างคุณไม่สมควรเป็นแม่ หรือเป็นเมียใครทั้งนัน้ !” เม่อื ถกู ตะโกนใส่หน้า อลีนาก็มีอารมณ์ข้นึ มาเหมอื นกัน “ถ้า น้องชายคณุ ไม่นิสัยแย่ ทำ� ร้ายลกู เมยี ก่อน ใครจะทิง้ ” “อย่าโยนบาปใหค้ นตาย” คิรากรขบกรามแนน่ อย่างโกรธจดั “เดย๋ี วนะ...เม่ือก้ีคุณพูดว่า ‘ตาย’ เหรอ” อลนี าอึง้ “ไม่ต้องมาตีหน้าซ่ือ” ชายหนุ่มแค่นย้ิมด้วยความขมข่ืน “เปรมถูกแฟนใหม่ของคุณยิงตายท่ีนิวยอร์กเพราะไปตามคุณกลับ มาหาลกู อย่าคดิ ว่าท�ำอะไรไว้ท่โี น่นแล้วคนท่ีนี่จะไม่รู้” อลีนาทัง้ อึ้งทง้ั งงไปหมด นี่อันนาโกหกเธออีกแล้วเหรอ! 32 อ้อนรกั คณุ แมแ่ ก้ขดั

แต่ก่อนท่ีหญิงสาวจะได้ถามซักถามอะไรเพื่อความกระจ่าง ครูประจ�ำชั้นของไออุ่นก็โทร. มาบอกคิรากรว่าไออุ่นอาเจียนและ มีไข้ ให้รีบพาไปโรงพยาบาล “ฝากคุณครชู ่วยดูไออุ่นไว้ก่อนนะครับ ผมจะรบี ไปเด๋ียวน”้ี “ไออุ่นเป็นอะไร” อลีนารบี ถามร้อนรนเมื่อคริ ากรกดวางสาย “ไออุ่นไม่สบาย ผมต้องรีบพาแกไปหาหมอ” พดู จบเขากว็ ิ่ง ออกไปโดยไม่สนใจว่ากำ� ลังคยุ เรอ่ื งอะไรค้างอยู่ “ฉนั ไปด้วย” “ไม่ต้อง” ชายหนุ่มหยุดวิ่งกะทันหันแล้วหันกลับมาห้าม เสยี งดุ ทำ� ให้คนทว่ี ิ่งตามหลังมาพุ่งเข้าชนแผงอกกว้างอย่างจัง ถ้า เขาไมต่ วดั วงแขนโอบรอบเอวบางไว้ เธอคงรว่ งลงไปกองกบั พนื้ แลว้ “ปลอ่ ยฉนั ” หญงิ สาวดนั ตวั เองออกจากการถกู โอบกอดอยา่ ง เก้อเขิน นบั เป็นคร้ังแรกที่เธอได้แนบกายอย่างสนทิ ชิดเช้อื กับผู้ชาย ขนาดนี้ “ไม่ต้องท�ำหน้าแบบน้นั ผมแค่ช่วยไม่ให้คุณล้ม ไม่ได้อยาก กอดคณุ ” “ฉันท�ำหน้ายังไง” อลีนาตีหน้าขรึมเพ่ือกลบเกล่ือนความ เขนิ อาย แตด่ เู หมอื นวา่ แกม้ ทงั้ สองขา้ งของเธอจะไมใ่ หค้ วามรว่ มมอื เพราะมันร้อนวูบวาบไปหมด และเธอก็แน่ใจว่าตอนน้ีมันต้องแดง จัดฟ้องความรู้สกึ ทพ่ี ยายามเกบ็ ซ่อนไว้ในใจหมดแล้วแน่นอน “ผหู้ ญงิ แบบคณุ ไมใ่ ชไ่ ทปผ์ ม ไมต่ อ้ งเขนิ ” คริ ากรกดั ฟนั บอก ท้ังที่ตัวเองก็แอบใจสั่นหวั่นไหวกับสัมผัสใกล้ชิดเมื่อครู่นี้เช่นกัน ก็ รา่ งกายเธอทงั้ นมุ่ นม่ิ และหอมกรนุ่ เปน็ กลนิ่ หอมละมนุ ชวนใหช้ นื่ ใจ ไม่เหมอื นกลิ่นนำ้� หอมฉุนๆ ทผ่ี ู้หญงิ ส่วนใหญ่ทเ่ี ขารู้จักใช้กนั “แล้วผมก็ไม่มีทางคิดอะไรกับผู้หญิงของน้องชายตัวเอง ณวิ าริน 33

เดด็ ขาด” เขาบอกหนกั แนน่ ราวกบั ตอ้ งการย�้ำกบั ตวั เองใหห้ ยดุ รสู้ กึ ร้อนวูบวาบกับผู้หญิงที่ไม่ควรรู้สกึ ด้วยเดยี๋ วนี้ “ฉนั กไ็ มส่ นใจคณุ เหมอื นกนั ฉนั สนใจแคไ่ ออนุ่ คนเดยี ว” เธอ ตอกกลบั ใหเ้ ทา่ เทยี มกบั ทเี่ ขาหยามเธอ “อยา่ มวั แตว่ า่ ฉนั อยเู่ ลย รบี ไปดูไออุ่นกนั ดีกว่า” “เพราะคุณน่ันแหละท่ีท�ำให้ผมเสียเวลา” คิรากรต่อว่าเสียง เข้มแล้วรบี ก้าวเรว็ ๆ จนเกือบจะกลายเป็นว่ิงน�ำหน้าออกไป “ดุมว้ากค่ะ คุณลุงขา...” อลีนาบ่นเสียงเบาขณะรีบว่ิงตาม ไป เธอไมค่ ดิ วา่ เขาจะไดย้ นิ แตเ่ ขากลบั เหลยี วหลงั มาขงึ ตาใสอ่ ยา่ ง ไม่พอใจ ถ้าไม่ตดิ ว่าก�ำลังเป็นห่วงไออุ่นอยู่ เธอมน่ั ใจว่าเขาต้องวง่ิ กลบั มาจับเธอหกั คอแน่ 34 ออ้ นรักคุณแม่แกข้ ัด

3 ผมต้องการคุณ คริ ากรเดนิ ลว่ิ เขา้ มาหาไออนุ่ ในหอ้ งพยาบาลของโรงเรยี น โดยมีอลีนาว่ิงตามหลังมาติดๆ วินาทีแรกท่ีชายหนุ่มเห็นลูกสาว ตวั นอ้ ยนอนหมดแรงอยบู่ นเตยี งกใ็ จหายวาบ เมอ่ื ครนู่ เี้ ธอยงั วง่ิ เล่น กับเพ่ือนอย่างร่าเริงได้อยู่เลย ผ่านไปไม่ถึงย่ีสิบนาทีทำ� ไมถึงเป็น แบบนไ้ี ปได้ “เป็นยังไงบ้างคะไออุ่น” ชายหนุ่มนั่งลงท่ีขอบเตียงแล้วก้ม หนา้ ลงไปใกลใ้ บหนา้ เลก็ ทแี่ ดงกำ่� เพราะพษิ ไข้ “คณุ พอ่ จะพาหนไู ป หาคุณลงุ หมอนะ” “ไมไ่ ปค่ะ ไออ่นุ ไม่ไปหาคณุ ลงุ หมอ” เดก็ หญงิ ถอยหนพี ร้อม ร้องไห้จ้าเม่ือคนเป็นพ่อยื่นมือเข้าใกล้เพื่อจะอุ้มเธอไปหาหมอ ครู พยาบาลเขา้ มาชว่ ยปลอบ แตเ่ ธอกย็ งั รอ้ งไหง้ อแงอยู่ “ลงุ หมอฉดี ยา เจบ็ ไออุ่นไม่อยากฉีดยา” “ถ้าไออุ่นไม่ฉดี ยาไออุ่นก็จะไม่หาย แล้วก็จะไม่ได้มาเล่นกบั เพ่ือนท่โี รงเรยี นนะ” คิรากรเกลี้ยกล่อมอย่างใจเย็น “ไออุ่น...ไม่ไป...ไออุ่น...ไม่ฉีดยา” ไออุ่นร้องไห้สะอึกสะอ้ืน น�้ำเสียงส่ันเครือขาดห้วงโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครบางคนยืนอยู่ ณวิ ารนิ 35

ข้างหลงั คุณพ่อของเธอ อลนี ามองการเจรจาของสองพอ่ ลกู อยา่ งชง่ั ใจอยคู่ รหู่ นง่ึ กอ่ น เดนิ เขา้ ไปนง่ั ทข่ี อบเตยี งอกี ดา้ นแลว้ ใชป้ ลายนว้ิ เกลยี่ รอยน้�ำตาออก จากแก้มของเด็กหญิงอย่างอ่อนโยน ก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากเล็ก มนที่ร้อนผ่าว “ไม่ร้องนะคะคนเก่ง ไปหาหมอ ไม่มอี ะไรน่ากลัวเลย” นำ�้ เสยี งอบอนุ่ ของใครบางคนท�ำใหไ้ ออนุ่ ชะงกั ไปนดิ หนงึ่ แลว้ เงยหน้าขึ้นมามองคนพูด “คณุ แม่...” อลีนายิ้มรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่นพร้อมอ้าแขนรับเด็กหญิง ตัวน้อยทโ่ี ผเข้ามากอดเธอไว้แน่น “คุณแม่มาหาไออุ่นแล้ว” เด็กน้อยร้องไห้ด้วยความดีใจจน แทบจะลืมอาการเจ็บป่วยของตัวเอง “แม่มาหาหนแู ล้วลกู แม่จะไม่ท้งิ หนูไปไหนแล้วนะคะ” คนที่ สวมรอยเป็นแม่กระชับวงแขนกอดร่างเล็กนุ่มนิ่มไว้แนบอกเพ่ือจะ สง่ ผา่ นความรกั ไปถงึ เธอให้มากทสี่ ดุ นกึ แลว้ เธอกแ็ ปลกใจว่าท�ำไม อันนาถึงได้ท้ิงลูกสาวที่น่ารักขนาดนไ้ี ด้ลงคอ “คณุ แม่จะไม่ทิง้ ไออุ่นไปจริงๆ นะคะ” “จริงค่ะ แม่เอิงสัญญา” เมื่อเห็นเด็กน้อยดีใจมากขนาดน้ี อลีนาจึงยังไม่กล้าบอกความจริงว่าแท้จริงแล้วเธอไม่ใช่แม่ตัวจริง “แต่ตอนนไี้ ออุ่นต้องไปหาคุณลุงหมอก่อนนะคะ หนูตัวร้อนมาก” “ไออุ่นไม่อยากไป” เด็กหญิงตอบเสียงเบาพลางซบหน้ากับ อกแม่อย่างออดอ้อน “ไปเถอะนะ พอไออุ่นหายแล้วเราจะได้ไปเทยี่ วกันไงคะ” “จรงิ เหรอคะ” “จริงสิคะ ไออุ่นอยากไปเท่ียวไหนคะ แม่จะพาไปทกุ ทเี่ ลย” 36 ออ้ นรกั คุณแม่แก้ขดั

“ไออุ่นอยากไปทะเลค่ะ” “ตกลงค่ะ งั้นพอไออุ่นหายแล้วเราจะไปทะเลกนั นะคะ” “คุณพ่อไปด้วยนะคะ” ไออุ่นหันไปบอกคณุ พ่อของเธอ “ไออุ่นไปไหน คุณพ่อก็ต้องไปด้วยอยู่แล้ว” คิรากรยื่นหน้า เขา้ ไปหอมแกม้ ลกู สาวทแ่ี นบซบอยกู่ บั อกของอลนี า นอกจากเขาจะ ได้กลิ่นแป้งเด็กที่ไออุ่นใช้เป็นประจ�ำแล้วยังมีกลิ่นหอมละมุนจาก เนอ้ื ตวั ของหญงิ สาวทลี่ อยคลงุ้ ปะปนออกมาดว้ ย และมนั กท็ ำ� ใหเ้ ขา รู้สึกร้อนวูบวาบจนต้องรีบถอยห่างออกมา “คณุ อมุ้ ลกู ไปขนึ้ รถเรว็ ” อลนี าบอกเมอื่ เดก็ หญงิ ยอมโอนออ่ น ผ่อนตาม คริ ากรอมุ้ ไออนุ่ มาขนึ้ รถทจี่ อดอยตู่ รงหนา้ โรงเรยี น สว่ น อลีนาเดินจับมือไออุ่นเดินเคียงกันมาไม่ห่าง ชายหนุ่มจัดให้หญิง สาวนั่งที่เบาะหลังกับลูกสาวจากน้ันรีบว่ิงขึ้นรถแล้วขับออกไป ระหวา่ งทขี่ บั รถกค็ อยมองผา่ นกระจกสอ่ งหลงั เพอื่ เชก็ อาการของลกู เปน็ ระยะ การพาไออนุ่ ไปโรงพยาบาลครงั้ นถ้ี อื วา่ ราบรนื่ กวา่ ทกุ ครง้ั ท่ผี ่านมามาก วนั นเ้ี ดก็ หญงิ นอนหนนุ ตกั อลนี าอยา่ งสงบ ไมร่ อ้ งไห้ ไมง่ อแง อกี ทง้ั ทา่ ทขี องอลนี าทมี่ ตี อ่ ไออนุ่ กท็ ำ� ใหเ้ ขาเบาใจ เขากลวั มาตลอด ว่าผู้หญิงคนนี้จะกลับเข้ามาท�ำให้ลูกสาวของเขาต้องเสียใจอีกคร้ัง แต่เท่าที่เห็นจากมือท่ีกุมมือเล็กของไออุ่นไว้ตลอดเวลาก็ท�ำให้เขา อดคดิ ไม่ได้ว่าเธอน่าจะเป็นห่วงไออุ่นไม่น้อยกว่าเขา “น่ีคุณ เม่ือไหร่จะถึง ไออุ่นตัวร้อนจี๋เลย” อลีนาถามอย่าง รอ้ นรนเนอื่ งจากอณุ หภมู ใิ นรา่ งกายของเดก็ หญงิ สงู ขน้ึ อยา่ งรวดเรว็ จนน่าตกใจ ณวิ ารนิ 37

“จะถึงแล้ว” ชายหนุ่มตอบพลางเล้ียวรถเข้าซอย ขบั ตรงมา อีกราวสองร้อยเมตรก็เจอประตูทางเข้าโรงพยาบาล “คณุ ไม่รู้เหรอว่าลกู ไม่สบาย ท�ำไมยังให้แกมาโรงเรยี นอีก” “ก่อนออกจากบ้านแกยังไม่เป็นไรเลย” เมอ่ื ตอบออกไปแล้ว คริ ากรถงึ นกึ ไดว้ า่ นา่ จะเปน็ เพราะเมอื่ คนื นเี้ ขาพาไออนุ่ ไปงานแซยดิ ของมารดา กว่าจะกลับก็ดึก แถมเดก็ หญงิ ยังร้องไห้ทง้ั คนื เพราะ คนท่ีส่งสายตาต�ำหนิเขามาจากเบาะหลัง “ไม่ต้องมองผมด้วย สายตาแบบนั้น ไออุ่นเป็นแบบนก้ี เ็ พราะคุณ” “ฉันเก่ียวอะไรด้วย” “หลงั จากเจอคณุ เมือ่ คนื ไออุ่นกร็ ้องไห้จะหาแม่ไม่หยุด ร้อง อยู่เกอื บสามชว่ั โมงจนหลับไปท้งั นำ้� ตา” อลนี าใจหายวาบเมอ่ื ไดย้ นิ ดงั นนั้ เธอละสายตาจากชายหนมุ่ ท่ีก�ำลังขับรถอยู่แล้วก้มลงมองใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักของเด็กหญิงที่ กำ� ลงั นอนหลบั เพราะพษิ ไขอ้ ยทู่ ต่ี กั ดว้ ยความสงสารจบั ใจ หญงิ สาว ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะพูดอะไรบางอย่างท่ีท�ำให้คิรากรต้อง เหยยี บเบรกจนหัวทมิ่ “ฉันขอเอาไออุ่นไปเลี้ยงเองนะ” “ฝนั ไปเถอะวา่ ผมจะยอมใหไ้ ออนุ่ ไปอยกู่ บั แมแ่ บบคณุ เทา่ ที่ ผมยอมใหค้ ณุ เขา้ ใกลแ้ กอยตู่ อนนก้ี ม็ ากเกนิ ไปแลว้ ” ชายหนมุ่ บอก เสยี งขนุ่ กอ่ นจะกา้ วลงจากรถมาเปดิ ประตดู า้ นหลงั แลว้ อมุ้ เดก็ หญงิ ทนี่ อนหลบั ออกจากตกั ของอลีนา “คุณกลบั ไปได้แล้ว” “ฉันไม่กลับ” หญิงสาวก้าวลงจากรถพลางสวนกลับด้วย นำ�้ เสียงแขง็ กร้าวพอๆ กบั นำ�้ เสยี งท่ีเขาออกคำ� สงั่ กบั เธอ “คณุ ก็น่า จะรู้ว่าถ้าไออุ่นตน่ื ขึ้นมาแล้วไม่เจอฉนั จะเป็นยังไง” “ผมรับมอื กบั ไออุ่นได้” 38 ออ้ นรกั คณุ แม่แก้ขดั

เขารบั มือกบั ลกู ได้ก็จรงิ แต่จะทนเหน็ ลูกเสียใจได้แค่ไหน! ระหว่างท่ีอลีนาและคิรากรก�ำลังเถียงกันอยู่ เพ่ือนร่วมงาน ของหญิงสาวก็โทร. มาตามให้เข้าออฟฟิศด่วน เพราะงานมปี ัญหา ทำ� ให้เธอจำ� ใจต้องทงิ้ ไออุ่นไว้กบั คุณลงุ หน้าดชุ วั่ คราว “ออฟฟศิ ตามตวั ดว่ น ฉนั ตอ้ งรบี ไป เสรจ็ งานแลว้ ฉนั จะรบี มา หาไออุ่น” อลนี าบอกแล้วรีบวิง่ ออกไป แต่ยงั ไปไม่ถงึ ไหนก็วง่ิ หน้า ตง้ั กลบั มาหาคิรากรอกี ครง้ั “คณุ ๆ เด๋ียวก่อน” “อะไรของคุณอีก ผมจะรีบพาลูกเข้าไปหาหมอ” ชายหนุ่ม ชะงักฝีเท้าที่ก�ำลังก้าวอย่างรวดเร็วเพื่อพาไออุ่นเข้าไปพบหมอแล้ว หันมาพูดอย่างหงดุ หงิด “ขอเบอรค์ ณุ หนอ่ ย ฉนั จะโทร. มาถามอาการไออนุ่ เปน็ ระยะ” อลนี ายนื่ สมารต์ โฟนของตวั เองใหเ้ ขากดเบอรใ์ ห้ ตอนแรกเขาท�ำทา่ เหมอื นไมอ่ ยากใหเ้ ทา่ ไร แตเ่ พราะไมอ่ ยากตอ่ ลอ้ ตอ่ เถยี งใหเ้ สยี เวลา จึงยอมกดเบอร์ให้อย่างไม่เต็มใจนกั เมอ่ื ไดเ้ บอรโ์ ทรศพั ทข์ องเขามาแลว้ อลนี ากย็ งิ เบอรข์ องตวั เอง เข้าเคร่อื งเขาทนั ที “เมมเบอร์ฉันไว้ด้วย มีอะไรกโ็ ทร. มาได้ตลอด เวลา แต่เฉพาะเรื่องท่ีเกยี่ วกบั ไออุ่นเท่าน้นั นะ เร่ืองอนื่ ไม่ต้องโทร. มา ฉนั ไม่อยากคยุ กับคุณลุงหน้าเหว่ยี งแบบคณุ ถ้าไม่จ�ำเป็น” “พูดอย่างกบั ผมอยากคุยกับคณุ นกั นี”่ คิรากรสวนกลับเสียง ดุแล้วรีบอุ้มไออุ่นเข้าไปด้านใน อลนี ารบี วงิ่ ออกไปขนึ้ รถแทก็ ซท่ี มี่ าจอดสง่ ผโู้ ดยสารทห่ี นา้ ตกึ พอดี จากนน้ั จงึ บนั ทกึ เบอรโ์ ทรศพั ท์ของคริ ากรลงในหน่วยความจ�ำ ของเครื่องในช่อื ‘คุณลุงร็อตไวเลอร์’ โดยหารู้ไม่ว่า อกี ฝ่ายก็บนั ทกึ เบอร์โทรศัพท์ของเธอเอาไว้ด้วยชือ่ ที่ไม่ได้ดไี ปกว่ากันเลยคอื ‘Devil Mom’ ณวิ าริน 39

อลนี ากา้ วลงจากรถแทก็ ซที่ เี่ ขา้ มาจอดเทยี บบรเิ วณหนา้ อาคารส�ำนักงานขนาดใหญ่ในย่านธุรกิจซ่ึงอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน และโรงพยาบาลที่ไออุ่นรักษาตัวอยู่ การเดินทางในช่ัวโมงเร่งด่วน ช่วงเช้าที่รถตดิ ค่อนข้างมากแบบนจ้ี งึ ใช้เวลาเพียงยส่ี บิ นาทีเท่านนั้ หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งในชุดทำ� งานแบบกางเกงเข้ารูปสีดำ� เข้าคู่กับเสื้อเช้ิตสีเดียวกัน สวมทับด้วยเส้ือสูทสีเทาควันบุหรี่สไตล์ แคชวลท่พี ับแขนขึ้นคร่งึ ศอก รบี ซอยเท้าเข้าไปในอาคาร และด้วย รองเท้าสน้ แหลมสงู สองนวิ้ ครงึ่ ทำ� ใหล้ ลี าการสบั ขาของเธอดรู าวกบั เดนิ อยู่บนรนั เวย์ระดบั โลก หญิงสาวย้ิมทักทายพนักงานหน้าลิฟต์อย่างคุ้นเคยก่อนจะ กดลิฟต์ขึ้นไปช้ันย่ีสิบแปด ซ่ึงเป็นที่ต้ังสำ� นักงานกองบรรณาธิการ VOW MAGAZINE ซง่ึ เป็นนติ ยสารแฟชน่ั หวั นอกที่มกี ารตพี มิ พ์และ จัดจ�ำหน่ายในยี่สิบกว่าประเทศทั่วโลก โดยอลีนารับต�ำแหน่งเป็น หวั หน้ากองบรรณาธิการฝ่ายแฟช่นั งานที่เธอรบั ผิดชอบครอบคลมุ ถงึ เนอ้ื หาคอลัมน์ท้ังในหนงั สอื เล่มและในเวบ็ ไซต์ “มีเรื่องอะไรเจอร์ร่ี ท�ำไมไม่ยอมบอกทางโทรศัพท์” อลีนา ถามผู้ช่วยซ่ึงเป็นเกย์ก้ามปูของเธอทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้องทำ� งาน ของฝ่ายแฟชั่น “ปกติพี่เข้าออฟฟิศสิบโมง น่ีเพิ่งเก้าโมงครึ่ง โทร. ตามอยู่ได้ ถ้าเป็นเร่ืองไม่สำ� คญั นะ แกตายแน่” “คุณทีน่าให้ตามพ่ีไปพบด่วน ไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องอะไร” เจอร์รี่บอกด้วยสีหน้าหวั่นวิตกมากถึงมากท่ีสุด เพราะเป็นที่รู้กันดี วา่ มาทนิ าดแุ ละเฉยี บขาดมากแคไ่ หน ลงวา่ เรยี กพบดว่ นแบบนต้ี อ้ ง เป็นเรอื่ งคอขาดบาดตายแน่นอน มาทนิ าเปน็ บรรณาธกิ ารอำ� นวยการหรอื ทที่ กุ คนชอบเรยี กกนั วา่ Managing Editor เธอเปน็ สาวใหญว่ ยั สส่ี บิ หกปี เปน็ อดตี นางงาม 40 ออ้ นรักคุณแม่แกข้ ัด

ที่ผันตัวมาเป็นนางแบบที่โลดแล่นอยู่ในวงการแฟช่ันมานานกว่า ยี่สิบปี จนกระทั่งแต่งงานและมีลูกจึงหยุดอาชีพนางแบบและมา ทำ� งานให้แก่นติ ยสารชื่อดงั แห่งนี้ “นา่ จะเกย่ี วกบั คณุ แพรวพราวนะ เจเ๊ หน็ เขามาหาคณุ ทนี า่ แต่ เช้า พอเข้าห้องคณุ ทนี ่าไม่ถึงห้านาที เลขาฯ คณุ ทีน่ากโ็ ทร. มาหา เอิงที่แผนก จนเจอร์ร่ีต้องรีบตามเอิงมาน่ีแหละ” ปุยฝ้ายผู้มีอายุ มากกว่าอลีนาหลายปีและรั้งต�ำแหน่งสไตลิสต์วางมือจากการแปะ ภาพ reference แฟช่ันปกเซตใหม่ลงบนแผ่นฟิวเจอร์บอร์ด แล้วเงย หน้าขน้ึ มาบอก “คณุ แพรวพราว?” อลีนาทวนชอ่ื ท่ไี ม่คุ้นหู สหี น้าเตม็ ไปด้วย เครื่องหมายคำ� ถาม “เซเลบคนดัง ลูกสาวคุณพิชัยเจ้าของโรงแรมโกลเดนวิวไง คนนี้มีข่าวว่าเป็นว่าท่ีเจ้าสาวของคุณคิม คิรากร ด้วยนะ เห็นว่า ผู้ใหญ่ทัง้ สองฝ่ายกำ� ลงั เจรจากนั อยู่” “คมิ คริ ากร?” ใบหนา้ ของชายหนมุ่ รปู หลอ่ พอ่ ของไออนุ่ ลอย เข้ามาในห้วงความคดิ ของอลีนาทนั ที “คณุ คมิ ทเี่ พงิ่ เปดิ หา้ งใหมร่ มิ แมน่ ำ้� เจา้ พระยานน่ั ไง วนั งานน่ี เชญิ ดาราคนดงั ทวั่ ทงั้ ฮอลลวี ดู และเอเชยี มารว่ มงานเปดิ ตวั อยา่ งยงิ่ ใหญ่อลังการ หนงั สอื เรายังได้รบั เชิญให้ไปทำ� ข่าวอยู่เลย” ปยุ ฝ้าย บอกพลางส่ายหน้าแบบไม่ได้ดั่งใจท่ีหัวหน้าเธอไม่ค่อยรู้จักเซเลบ ทง้ั ทที่ ำ� งานอยู่ในวงการนแ้ี ท้ๆ “เซเลบพวกนีด้ งั จะตาย เอิงไม่รู้จกั ได้ไง โดยเฉพาะคณุ คิม สุดหล่อของเจ๊ ถึงจะมีลูกแล้วแต่ก็ยังหล่อล่�ำน่าหม่�ำสุดๆ ถ้าได้ สกั ครงั้ เจ๊จะไม่ลืมพระคุณเลย” อลีนาได้แต่ทำ� หน้าเบ้เมือ่ นึกถงึ คุณลุงหน้าดุ เร่ืองความหล่อ ณวิ ารนิ 41

เธอไมเ่ ถยี ง แตค่ วามนา่ กนิ นเ่ี ธอขอบาย พดู แตล่ ะคำ� นที่ ง้ั เขม้ ทง้ั หว้ น แถมยังชอบตีหน้าดุใส่เธออีก ใครอยากกินก็เชิญ แต่ส�ำหรับเธอ ต่อให้จดั ใส่จานอย่างสวยงามมาวางตรงหน้ากก็ ินไม่ลง “ขอให้ได้ขอให้โดนสมใจนะเจ๊ เอิงรีบไปหาคุณทีน่าก่อน ชักช้าเด๋ียวระเบิดลงอีก” หญิงสาวส่ายหน้าระอาใจกับความบ้า ผู้ชายหล่อของเพ่ือนร่วมงานแล้วรบี เดินออกไป อลนี าเขา้ มาหามาทนิ าทห่ี อ้ งทำ� งาน แตแ่ พรวพราวกลบั ไปแล้วเพราะรอไม่ไหว “คุณทีน่ามีธุระอะไรกับเอิงเหรอคะ” หญิงสาวถามหลังจาก น่ังลงท่ีเก้าอี้หน้าโต๊ะทำ� งานของผู้เป็นเจ้าของห้อง “คณุ แพรวพราวเพงิ่ มาหาฉัน” มาทินาบอกเสียงเข้มแล้วยดื หลงั ตรงอย่างมีอารมณ์ “หรอื จะเรยี กว่ามาด่ากไ็ ด้” “ด่าเร่อื งอะไรคะ” อลนี าตกใจและเริม่ สงั หรณ์ใจว่าเรือ่ งน้ีน่า จะเกีย่ วกับงานของเธอ เพราะไม่อย่างนน้ั มาทนิ าคงไม่เรยี กเธอเข้า มาพบด่วนแบบนี้ “เพราะคอลัมน์นี้ของเธอในเว็บไซต์” มาทินาหันหน้าจอ คอมพวิ เตอรท์ เ่ี ปดิ เวบ็ ไซตห์ นา้ คอลมั น์ ‘Shining Star’ ซง่ึ เปน็ คอลมั น์ แซวชดุ ออกงานของเหล่าดารา นางแบบ และเซเลบคนดงั ซงึ่ ส่วน มากจะเป็นการเขียนแนวช่ืนชมมากกว่าจิกกดั ในเชิงลบ “คอลัมน์นี้ก็เขียนชื่นชมตามปกติน่ีคะ คุณแพรวพราวจะไม่ พอใจเร่ืองอะไรคะ” อลีนากวาดตามองรูปเซเลบสาวคนดังทั้งสี่คน บนหน้าจอ ทุกคนล้วนสวมชุดราตรีหรูหราสวยงามพร้อมประโคม เครื่องเพชรมาประชันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร “ว่าแต่...คุณ แพรวพราวคนไหนคะ” 42 ออ้ นรักคณุ แม่แก้ขัด

“เอิง!!!” มาทนิ าตบโต๊ะเสยี งดังปังจนอลีนาสะดุ้งโหยง “เธอ เป็นคนเขียนคอลมั น์นเ้ี อง แต่เธอไม่รู้จักคนที่เธอเขียนถึงได้ยังไง!” อลีนายิ้มแหยยอมรับผิดแต่โดยดี ทุกเดือนเธอต้องเขียน คอลมั นถ์ งึ สามคอลมั น์ แถมยงั ต้องดภู าพรวมของเนอ้ื หาทงั้ หมดใน เว็บไซต์อีก มันก็ต้องมีลมื กนั บ้าง อกี ทงั้ เซเลบสาวทง้ั สค่ี นทจี่ บั กลมุ่ กนั ใหช้ า่ งภาพถา่ ยรปู กผ็ า่ น การ ‘โมหน้า’ มาชนดิ ทว่ี ่าแทบจะยกเครอื่ งใหม่ทงั้ หน้า และน่าจะ มาจากฝีมือหมอคนเดยี วกนั ด้วย เพราะใบหน้าของทุกคนคล้ายกัน มาก ทั้งรูปทรงจมูก ปลายคาง โหนกแก้ม แม้แต่ริมฝีปากก็ฉีด ฟิลเลอร์มาจนเต็มอ่มิ เซก็ ซเ่ี หมอื นกนั อีก “คณุ แพรวพราวคนน”ี้ มาทนิ าชที้ รี่ ปู ของหญงิ สาวรปู รา่ งผอม เพรียวราวนางแบบซึ่งสวมชุดราตรีเกาะอกสีแดงเบอร์กันดีประดับ ด้วยครสิ ตลั ระยิบระยบั โชว์เนนิ เน้ือขาวอวบ ชายกระโปรงแหวกสงู ถึงโคนขา “ว่าแต่คณุ แพรวพราวไม่พอใจเรอื่ งอะไรคะ” “เขาไม่พอใจท่ีเราเลอื กรปู นไี้ ปลงเว็บไซต์” “รปู นก้ี ส็ วยดนี ค่ี ะ” อลนี ามองไมเ่ หน็ ความผดิ ปกตใิ ดในภาพ นอกจากความสวยเซ็กซี่ระดับท�ำลายล้างของเจ้าของเรือนร่าง เย้ายวนใจในแบบทผี่ ู้ชายส่วนใหญ่ชอบ “เขาบอกวา่ มมุ นเ้ี ขาดขู าใหญ”่ ถา้ มองไมผ่ ดิ อลนี าคดิ วา่ เธอ เหน็ มาทินาแอบกลอกตามองบนพร้อมถอนหายใจเบาๆ “ขาใหญ่!?” อลีนาย่ืนหน้าเข้าไปดูท่ีหน้าจอแบบใกล้มาก จนปลายจมูกแทบจะฝังลงไปในจอขนาดสิบห้าน้ิว “ใหญ่ตรงไหน คะ” “ฉันก็ไม่เห็นว่ามันจะใหญ่ตรงไหน” ก่อนท่ีอลีนาจะเข้ามา ณวิ ารนิ 43

มาทินาก็นั่งจ้องหน้าจอแบบเดียวกันไม่มีผิด “เขาเห็นรูปน้ีแล้ว โกรธมาก เขาบอกว่าเขาเป็นเจ้าของคลินิกเสริมความงามและ ลดน�้ำหนัก แต่มีรูปที่เขาขาใหญ่เผยแพร่ออกไปแบบนี้มันท�ำให้ คลินิกของเขาเสียภาพลักษณ์และขาดความน่าเชื่อถือ เขาจะฟ้อง หนังสือเรา แล้วก็จะฟ้องเธอในฐานะบรรณาธิการและคนเขียน คอลมั น์นีด้ ้วย” “เร่อื งแค่น้ถี งึ กบั ต้องฟ้องกนั เลยเหรอคะ” อลีนาอ้ึงกับความ เล่นใหญ่ของแพรวพราว “เดยี๋ วเอิงเปลีย่ นรปู ให้ก็ได้ค่ะ จะส่งรปู ไป ให้คุณแพรวพราวเลือกเองเลย จะได้หมดปัญหา” “มันไม่จบง่ายๆ แบบนัน้ น่ะส”ิ มาทินามสี หี น้าลำ� บากใจ “เขายังต้องการอะไรอกี คะ” “คุณแพรวพราวอยากให้เธอไปกราบขอโทษเขาด้วยตัวเอง และถ่ายคลปิ ลงเวบ็ ไซต์ของเราและเว็บไซต์คลินกิ ของเขาด้วย” “แบบนมี้ นั มากเกนิ ไปแลว้ นะคะ เองิ ไมผ่ ดิ แตถ่ า้ เองิ ท�ำใหเ้ ขา ไมพ่ อใจ เองิ ยอมขอโทษกไ็ ด้ แตถ่ งึ ขน้ั กราบและถา่ ยคลปิ ลงเวบ็ ไซต์ เอิงไม่ยอม ยังไงเองิ กไ็ ม่ทำ� !” “เธอตอ้ งทำ� !” มาทนิ าออกคำ� สง่ั เสยี งหนกั “ถา้ เธอไมท่ ำ� เขา จะฟ้องเรา มูลค่าความเสียหายเป็นสิบล้านเลยนะเอิง และฉันก็ มั่นใจว่าด้วยคอนเนกชนั ทค่ี ุณแพรวพราวมี เราแพ้คดีแน่” “นมี่ นั เร่อื งงี่เง่าทสี่ ดุ ทเ่ี องิ เคยเจอมาเลยนะคะ” “ไปท�ำใจก่อนก็ได้นะเอิง คุณแพรวพราวให้เวลาเจ็ดวัน” มาทินาบอกอย่างเข้าใจความรู้สึกของอลีนา เธอเองก็คิดว่าเรื่องนี้ มนั เปน็ เรอื่ งไมเ่ ปน็ เรอื่ งทถ่ี กู ทำ� ใหเ้ ปน็ เรอื่ งใหญเ่ พราะความเสยี หนา้ และความอยากเอาชนะของแพรวพราวเท่านัน้ เอง อลนี าเดนิ ออกจากหอ้ งทำ� งานของมาทนิ าอยา่ งเซง็ สดุ ขดี เปน็ 44 ออ้ นรักคุณแมแ่ ก้ขดั

ตายร้ายดียังไงเธอก็จะไม่ยอมก้มกราบผู้หญิงประสาทเสียอย่าง แพรวพราวแน่ และทันใดนน้ั โทรศพั ท์มือถือท่อี ยู่ในกระเป๋ากางเกง ของเธอก็ดังขึ้น หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ออกมาดูและเห็นที่หน้าจอ ข้ึนช่ือของคนท่ีโทร. เข้ามาว่า ‘คุณลุงร็อตไวเลอร์’ ก็รบี กดรับสาย ทนั ที “มอี ะไรคุณ” “คณุ ชว่ ยมาทโี่ รงพยาบาลเดย๋ี วนเี้ ลยไดม้ ย้ั ” คริ ากรบอกเสยี ง เครยี ด โดยมีเสียงร้องไห้ของไออุ่นดงั แทรกเข้ามาตลอดเวลา “เสยี งไออุ่นร้องไห้นี่ แกเป็นอะไร” หญงิ สาวถามด้วยความ เป็นห่วงมากจนดรู ้อนรน “แกตน่ื มาไมเ่ จอคณุ กเ็ ลยรอ้ งไห้ ผมไมเ่ คยเหน็ แกรอ้ งไหห้ นกั ขนาดน้มี าก่อนเลย คุณช่วยมาหาแกหน่อยได้มยั้ ผมปลอบไม่ไหว แลว้ ” ชายหนมุ่ ยอมรบั อยา่ งไมก่ ลวั เสยี หนา้ เวลานจ้ี ะใหเ้ ขาทำ� อะไร ก็ได้เพอ่ื ให้ลกู หยุดร้องไห้ อลีนาอยากจะรีบไปหาไออุ่นทันทีที่วางสายจากคิรากร แต่กม็ ีงานสำ� คญั ทีต่ ้องจัดการให้เรียบร้อยก่อน โชคดที ่ีมเี จอร์รชี่ ่วย งานจึงเสรจ็ เรว็ กว่าท่ีคิด แต่ก็ใช้เวลาไปเกือบสามช่ัวโมง ระหว่างที่ ท�ำงานหญิงสาวก็คอยโทร. บอกไออุ่นเป็นระยะว่าก�ำลังจะไปหา ท�ำให้เด็กหญิงหยุดร้องไห้ได้ชั่วคราว แต่ยังคงงอแงสร้างความ หนักอกหนักใจให้คิรากรอยู่มาก “เจ๊ปุยฝ้าย ประชุมสรุปคอนเซปต์ปกเล่มใหม่เอิงขอเล่ือน เป็นพรุ่งนี้นะ บ่ายน้ีเอิงมีธุระต้องรีบไปทำ� ” อลีนาบอกสไตลิสต์ท่ี ก�ำลังง่วนอยู่กับการเตรียมเอกสารและรูปภาพแฟช่ันประกอบการ ประชมุ อยทู่ โี่ ตะ๊ ไมต้ วั ยาวกลางหอ้ ง ซง่ึ ปกตจิ ะเอาไวใ้ ชส้ �ำหรบั ตรวจ ณิวาริน 45

ปรู๊ฟต้นฉบับก่อนสง่ั พิมพ์เล่มจรงิ “มเี รื่องอะไรเหรอพ่ีเอิง ใครเป็นอะไรหรอื เปล่า ทำ� ไมต้องรบี ขนาดนัน้ ด้วย” เจอร์รี่อดสงสยั ไม่ได้ “แล้วเมอ่ื ก้โี ทร. คุยกบั ใครต้ัง หลายรอบ” “ลกู ...เออ้ ...หลานนะ่ หลานไมส่ บายตอนนอ้ี ยโู่ รงพยาบาล พี่ ตอ้ งรบี ไปด”ู ตอบเสรจ็ อลนี ากค็ วา้ กระเปา๋ ถอื ขน้ึ มาสะพายไหลแ่ ลว้ วงิ่ แจน้ ออกไป ปลอ่ ยใหเ้ จอรร์ กี่ บั ปยุ ฝา้ ยมองตากนั ปรบิ ๆ ดว้ ยความ งนุ งงว่าเธอแอบไปมลี กู มีหลานตั้งแต่เม่อื ไร อลีนากระโดดขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์รับจ้างท่ีหน้าอาคาร ส�ำนักงานแล้วส่ังให้คนขับซิ่งไปโรงพยาบาลให้เร็วท่ีสุด ซ่ึงคนขับก็ ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีด้วยการพาเธอมาส่งถึงท่ีหมายภายใน เวลาแค่สิบนาที “พๆี่ ถอดหมวกมาคนื ผมกอ่ น” คนขบั มอเตอรไ์ ซคต์ ะโกนลนั่ เม่ือผู้โดยสารสาวจ่ายเงินแล้วรีบวิ่งเข้าตัวอาคารไปทั้งท่ียังสวม หมวกกันนอ็ กอยู่ “โทษทๆี พีร่ บี มากไปหน่อย” อลนี าวงิ่ กลบั มาถอดหมวกกัน- นอ็ กคนื แลว้ รบี วง่ิ กระหดื กระหอบไปขนึ้ ลฟิ ต์ แตล่ ฟิ ตก์ ค็ นเยอะมาก จอดแทบทุกชั้น กว่าจะข้ึนไปถึงชั้นสิบสองท่ีไออุ่นพักรักษาตัวอยู่ก็ ทำ� ให้หญงิ สาวกระวนกระวายจนอยากจะร้องกรีด๊ ออกมาดงั ๆ ภาพแรกทอ่ี ลนี าเห็นเมอ่ื เปดิ ประตหู อ้ งพักผ้ปู ่วยเขา้ ไป คือคิรากรกำ� ลังหลอกล่อป้อนโจ๊กให้ไออุ่นอยู่ด้วยความยากลำ� บาก สภาพเขาเหมอื นคนทผี่ า่ นสมรภมู ริ บมาอยา่ งหนกั หนว่ ง เสอ้ื สทู เนย้ี บ กริบท่ีเหน็ เม่อื เช้าถกู ถอดทงิ้ ไว้บนโซฟาท่ีต้งั อยู่ชดิ ผนงั ห้อง เสื้อเชติ้ แขนยาวสขี าวพบั แขนขน้ึ ถงึ ใตศ้ อก กระดมุ คอเมด็ แรกปลดออกและ 46 ออ้ นรักคุณแมแ่ ก้ขดั

ปมเนกไทก็คลายออกพอหลวมๆ เพื่อความคล่องตัวในการดแู ลลกู ไออุ่นงอแงมาก ทั้งร้องไห้และปัดมือพ่อไม่ให้ป้อนอาหาร แต่ เขาก็ใจเย็นกับลูกได้แบบท่ีไม่ต้องใช้ความพยายาม ทุกการกระทำ� และทุกค�ำพูดที่เขาปฏิบัติต่อไออุ่นดูอบอุ่นอ่อนโยนอย่างเป็น ธรรมชาติ ดูออกเลยว่าเขารกั หลานคนนี้เหมือนลูกในไส้ และความ ต้งั ใจในการดแู ลไออุ่นทำ� ให้เขาดนู ่ารกั ขึ้นอกี สองขดี “แมม่ าแลว้ ไออนุ่ ” หญงิ สาวปราดเขา้ ไปกอดรา่ งเลก็ ปอ้ มของ เด็กหญิงในชดุ คนไข้ลายการ์ตูนน่ารกั ซึ่งทางโรงพยาบาลจดั ทำ� ขึ้น เป็นพเิ ศษสำ� หรับคนไข้เดก็ “คณุ แมม่ าหาไออนุ่ แลว้ ” เดก็ หญงิ ยม้ิ ทงั้ นำ้� ตาแลว้ กอดคนที่ เธอร้องไห้หามาหลายช่ัวโมงไว้แน่นราวกับกลัวว่าแม่จะหายตัวไป อกี “คณุ แม่อย่าหนีไออุ่นไปอกี นะคะ” “แม่ไม่ได้หนีหนูไปไหนลูก แม่ไปท�ำงานมาแป๊บเดียวเอง” อลนี าเชด็ นำ้� ตาทแ่ี กม้ ใสทแี่ ดงแจเ๋ พราะพษิ ไขข้ องเดก็ นอ้ ยแลว้ จบู ท่ี หน้าผากเธอเบาๆ “ไม่ร้องไห้แล้วนะคะคนเก่ง” “ค่า...คณุ แม่อยู่กบั ไออุ่น ไออุ่นไม่ร้องไห้แล้ว” “เก่งมากค่ะ” คิรากรมองสองแม่ลูกกอดกันกลมแล้วแอบระบายลมหายใจ อย่างโล่งอกท่ีเห็นไออุ่นสงบลง เขาไม่ชอบผู้หญิงคนน้ีก็จริง แต่ก็ ต้องยอมรับว่าเธอมีความส�ำคัญต่อหัวใจดวงน้อยของไออุ่นมาก และถงึ แมว้ า่ เขาจะไมอ่ ยากใหเ้ ธอเขา้ ใกลไ้ ออนุ่ แตก่ ป็ ฏเิ สธไมไ่ ดว้ า่ ลกู ต้องการแม่ “หมอบอกว่าไออุ่นเป็นยังไงบ้าง” อลีนาหันมาถามคิรากร ท้ังท่ีวงแขนยงั โอบร่างเลก็ ป้อมไว้แนบอกอย่างปลอบโยนอยู่ “เป็นไข้หวัดใหญ่” เขาตอบอย่างไม่สบายใจนัก “ผมก�ำลัง ณิวาริน 47

พยายามปอ้ นโจก๊ ให้แก จะไดป้ ้อนยา ถา้ แกไม่ยอมทานข้าวทานยา หมอคงต้องฉดี ยาให้” “ไออนุ่ ไมฉ่ ดี ยา” เดก็ หญงิ ซกุ หนา้ เขา้ หาอกแมเ่ มอ่ื ไดย้ นิ ค�ำวา่ ‘ฉดี ยา’ ที่เธอกลวั นกั หนา “ถา้ ไมอ่ ยากฉดี ยากต็ อ้ งทานขา้ วทานยานะคะ” อลนี ายนื่ มอื ไปขอชามโจ๊กจากคริ ากร “แม่ป้อนนะ” ไออุ่นอดิ ออดเล็กน้อย แต่สุดท้ายกย็ อมให้อลนี าป้อนแต่โดย ดี แต่กินไปได้แค่สามส่ีค�ำก็อาเจียนออกมาจนเปื้อนเส้ือผ้าท้ังของ ตัวเองและอลนี า คิรากรรีบยกถังขยะข้างเตียงข้ึนมารองอาเจียนลูกที่พุ่งออก มาอีกรอบแล้วช่วยลูบหลังให้ ส่วนอลีนาก็รีบหยิบทิชชูมาเช็ดปาก และเชด็ เสอ้ื ผา้ ใหเ้ ดก็ นอ้ ยอยา่ งไมร่ งั เกยี จและไมบ่ น่ สกั ค�ำทไ่ี ออนุ่ ทำ� เธอเลอะเทอะไปท้ังตวั “คุณเรียกพยาบาลเข้ามาดูลูกซิ” อลีนาหันมาบอกคิรากร หน้าตาตื่น เพราะความไม่เคยเล้ียงเด็กท�ำให้เธอไม่รู้จะรับมือกับ สถานการณ์แบบน้ียงั ไง “แกแค่อาเจยี น เช็ดตวั เปลยี่ นเสือ้ ผ้าให้ก็โอเคแล้ว” คณุ พ่อ เลยี้ งเดยี่ วจำ� เปน็ ทเี่ ลย้ี งลกู ดว้ ยตวั คนเดยี วมาตลอดเขา้ ใจธรรมชาติ ของเด็กป่วยดี “แน่นะ” อลีนาถามอย่างไม่วางใจ “ผมอยู่กับไออุ่นมากกว่าคุณ ผมเข้าใจธรรมชาติของแกดี” เขาตำ� หนเิ ธอด้วยสายตาอีกแล้ว “ถอยไป ผมจะเช็ดตวั ให้ลกู ” “ฉันท�ำให้แกเอง” “ทำ� เป็นเหรอ” ชายหนุ่มถามอย่างดูแคลน “กไ็ ม่ได้ยากป้ะ?” เธอสวนกลับอย่างยียวน 48 ออ้ นรกั คุณแมแ่ ก้ขดั

“ถ้าทำ� ลูกผมเจบ็ ผมเอาเร่ืองคุณแน่” “ลกู ฉนั เหมอื นกนั ใครจะทำ� ใหล้ กู เจบ็ ” อลนี ามองเขาตาเขยี ว แล้วหนั มายิม้ หวานกบั เด็กน้อยท่นี ่ังหน้าจ๋อยมองพ่อกบั แม่เถยี งกนั “แม่จะเชด็ ตัวเปลยี่ นเสือ้ ผ้าให้หนูเองนะ” “เดย๋ี วผมไปเอานำ�้ อุ่นกับผ้าเชด็ ตัวมาให้” คริ ากรเดนิ หายเขา้ ไปในหอ้ งน้�ำครหู่ นง่ึ แลว้ กลบั ออกมาพรอ้ ม กะละมังพลาสติกใบเล็กที่ใส่น้�ำอุ่นและผ้าขนหนูผืนเล็กส�ำหรับ เช็ดตัวเด็กมาวางไว้ให้ท่ีปลายเตียง จากนั้นเดินไปหยิบเสื้อผ้าชุด ใหม่ของไออุ่นจากในตู้มาเตรียมไว้ให้ ชายหนุ่มยืนมองอลีนาเช็ดตัวให้ลูกสาวเขาอย่างใกล้ชิด เพราะไม่ไว้ใจว่าแม่อย่างเธอจะดแู ลลูกได้ แต่เธอกลบั ทำ� ได้ดกี ว่าท่ี เขาคดิ ไว้มาก เธอเช็ดตัวให้ไออุ่นอย่างอ่อนโยน ทกุ สมั ผสั ท่ีแตะลง บนผิวเน้ือบอบบางของเด็กน้อยน้ันแผ่วเบาเหลือเกิน อีกท้ังเธอยัง ชวนเด็กป่วยคุยจนหวั เราะเสยี งใสได้อย่างไม่น่าเชอื่ อกี ด้วย หลงั จากอลนี าทำ� ใหค้ ริ ากรวางใจได้ในระดบั หนงึ่ เขากข็ อตวั ลงไปข้างล่าง แล้วกลับขน้ึ มาพร้อมชดุ ออกก�ำลังกายของตวั เองทม่ี ี ตดิ รถอยู่เสมอเผอ่ื มเี วลาแวะเข้าฟิตเนส “เปล่ยี นเสอ้ื ผ้าก่อนส”ิ หญงิ สาวมองเสอื้ ผ้าทถี่ กู ยนื่ มาตรงหน้าแบบงงๆ “ชดุ ออกก�ำลงั กายของผมเอง” อลนี ามองเส้อื ผ้าของเขาอย่างลงั เลใจ ยงั ไม่กล้ารับมา “ผมใหเ้ ลย ไมไ่ ดใ้ หย้ มื เพราะถา้ คณุ ใสแ่ ลว้ ผมกค็ งไมใ่ สอ่ กี ” เขาบอกหน้านงิ่ ทำ� ให้คนฟังฉุนกึก “รังเกยี จฉนั แล้วไม่คดิ ว่าฉันจะรังเกียจคุณบ้างหรอื ไง” “หรอื คณุ จะใสเ่ สอ้ื ผา้ เปอ้ื นอว้ กเดนิ ไปเดนิ มาทงั้ วนั ” เขายอ้ น ณิวารนิ 49

ถามพลางจ้องอกเสือ้ ทีเ่ ต็มไปด้วยคราบอาเจยี นของไออุ่น “มองอะไร” อลนี ารีบยกมอื ข้นึ กอดอกปกปิดทรวงอก “ผมมองเสอื้ ท่เี ปื้อนอ้วกของคณุ ไม่ได้มองอะไรแบนๆ ท่อี ยู่ ใต้เสื้ออย่างที่คุณก�ำลังคิดหรอกน่า” ว่าแล้วเขาก็จับชุดออกก�ำลัง กายยดั ใส่มือเธอ “ไปเปล่ยี นเส้อื ผ้า เหมน็ ไปทว่ั ห้องแล้ว” อลนี าเบ้หนา้ ใส่คนทบ่ี งั อาจมาวา่ หน้าอกไซซ์ 36B ของแทแ้ ม่ ใหม้ าทเ่ี ธอภมู ใิ จนกั หนาวา่ เปน็ ‘อะไรแบนๆ’ กอ่ นจะสะบดั หนา้ เดนิ หนีเข้าห้องนำ้� หญงิ สาวหายเข้าไปในห้องนำ�้ พกั ใหญแ่ ลว้ กลบั ออกมาในชดุ ออกกำ� ลังผู้ชาย เสื้อของคิรากรน้ันตวั ใหญ่มาก ใส่แล้วหลวมโคร่ง ชายเส้ือคลุมถึงกลางสะโพก แขนยาวเลยข้อศอก กางเกงขาส้ัน สำ� หรบั ผชู้ ายตวั โตกย็ าวเลยเขา่ เธอลงไปจนเกอื บครงึ่ แขง้ แตก่ โ็ ชคดี ท่ีเป็นแบบเอวยางยืดและมีเชอื กผกู อีกชั้นจงึ ไม่มปี ัญหาในการสวม “ข�ำอะไร” อลีนาถามเสยี งขุ่นเมอื่ เห็นคิรากรทเ่ี พงิ่ ป้อนยาให้ ไออ่นุ เสรจ็ มองมาทเี่ ธอแลว้ พยายามกลน้ั ขำ� อย่างเตม็ ที่ แต่เหน็ แลว้ กไ็ ม่อยากเช่อื ว่าอตี าลงุ หน้าดคุ นน้จี ะย้ิมเป็นด้วย “ข�ำคุณ” เขาตอบตามตรง “คุณใส่ชุดแบบนี้กับรองเท้า แบบน้ีแล้วเหมือนเด็กกะโปโลที่แอบเอารองเท้าส้นสูงของแม่มาใส่ เล่นเลย” “ไม่ต้องมาแซวฉันเลย” หญิงสาวแยกเขยี้ วใส่แล้วเดินไปนั่ง ที่โซฟา ก่อนจะถอดรองเท้าส้นสูงออก ต้ังใจว่าจะเดินเท้าเปล่า เพราะในห้องก็ไม่ได้สกปรกอะไร “ในตู้มีสลิปเปอร์” เขาบอกขณะที่จับไออุ่นให้ล้มตัวลงนอน แล้วห่มผ้าให้ อลีนาเดินไปหยิบสลิปเปอร์มาสวมตามที่เขาบอกแล้วลาก 50 อ้อนรักคณุ แม่แกข้ ดั

เกา้ อม้ี านง่ั ขา้ งเตยี งของไออนุ่ โดยพยายามไมส่ นใจสายตาลอ้ เลยี น ของชายหนุ่มทนี่ ัง่ อยู่อกี ฝั่งของเตียง “นอนนะคะคนเก่ง ตื่นมาหนูก็จะดีข้ึน” เธอลูบผมเด็กน้อย อย่างรกั ใคร่ “ไออุ่นไม่อยากหลบั เดย๋ี วคณุ แม่หายไปอีก” “แมจ่ ะอยกู่ บั หนตู รงน้ี ไมห่ ายไปไหนแลว้ คะ่ ” อลนี าเออ้ื มมอื ไปกุมมือเล็กไว้ให้เด็กป่วยสบายใจ “ถ้าไม่เชื่อไออุ่นก็จับมือแม่ไว้ นะคะ” ไออุ่นบีบมืออลีนาไว้แน่นจนหญิงสาวรับรู้ได้ว่าเด็กน้อยกลัว เธอจะหายไปมากแค่ไหน ปลอบกันอยู่พักใหญ่กว่าไออุ่นจะยอมหลับ และทันใดน้ัน ท่ามกลางความเงียบเชียบของห้องพักคนไข้อันกว้างขวางก็มีเสียง โครกครากดงั ขน้ึ คริ ากรทน่ี งั่ อยฝู่ ง่ั ตรงขา้ มเงยหนา้ ขน้ึ มองสบตากบั อลีนาทนั ที “เสยี งทอ้ งคณุ รอ้ งหรอื เสยี งกดชกั โครก” เขาถามหนา้ ตาย แต่ นัยน์ตาดำ� วาวมีแววกวนประสาทอย่างโจ่งแจ้ง “โหย...นน่ั ปากเหรอทพี่ ดู ” หญงิ สาวกดั ฟนั วา่ เสยี งเบา เพราะ กลัวไออุ่นจะตนื่ “หวิ ใช่มยั้ ” เขาถามหน้านง่ิ โดยไม่สนใจท่าทฟี ึดฟัดของเธอ “ไส้จะขาดอยู่แล้ว ต้ังแต่เช้ายงั ไม่ได้กนิ อะไรเลย” คิรากรเหลือบมองเวลาท่ีนาฬิกาหรูราคาหลายแสนท่ีข้อมือ จงึ เหน็ วา่ เกอื บบา่ ยสองแลว้ “เดย๋ี วผมสง่ั อะไรมาใหก้ นิ กนิ เสรจ็ แลว้ เรามเี รื่องต้องคยุ กนั อย่างจริงจัง” “เร่อื งอะไร” “ผมคดิ ว่า...ผมต้องการคณุ ” ณวิ าริน 51

ค�ำพูดสั้นๆ ของเขาท�ำให้อลีนาอ้ึงไปเหมือนโดนหมัดน็อก หญงิ สาวแปลความหมายของเขาไมอ่ อก แตก่ ารทอ่ี ยๆู่ ผชู้ ายมาพดู แบบน้ีก็คงคดิ เป็นอย่างอ่ืนไม่ได้นอกจาก ‘เร่ืองอย่างว่า’ 52 ออ้ นรักคณุ แม่แก้ขดั