คำที่ยืมมาจากภาษาจีน

คำท่ียมื มำจำกภำษำจนี

คำทยี่ มื มำจำกภำษำจนี ไทยและจีนเป็ นมติ รประเทศทต่ี ดิ ต่อเจริญสัมพนั ธไมตรี และค้าขายแลกเปลย่ี นสินค้าและศิลปะ- วฒั นธรรมอนั ดงี ามมาช้านาน ชาวจีนทม่ี าค้าขายได้เข้ามาต้งั ถิ่นฐานอยู่ในประเทศไทยเป็ นจานวนมาก ภาษาจีนจงึ เข้ามาสู่ไทยโดยทางเชื้อชาติ นอกจากนีภ้ าษาจีนและภาษาไทยยงั มลี กั ษณะทค่ี ล้ายคลงึ กนั จึงทาให้มคี าภาษาจีนเข้ามาปะปนอยู่ในภาษาไทยจนแทบแยกกนั ไม่ออก การยืมคาภาษาจีนมาใช้ในภาษาไทยน้ัน เราได้มาจากภาษาพูดไม่ใช่ภาษาเขยี น เพราะระบบการเขยี น ภาษาจีนต่างกบั ภาษาไทยมาก ภาษาจีนเขยี นอกั ษรแทนคาเป็ นตวั ๆ ไม่มีการประสมสระ พยญั ชนะ คาภาษาจนี ทม่ี ใี ช้ในภาษาไทย นามาเป็ นคาเรียกช่ือ เคร่ืองใช้แบบจนี ยาสมุนไพร สัตว์ อาหาร เครื่องแต่ง กาย ธุรกจิ การค้า มหรสพ และอ่ืน ๆ

หลักกำรสงั เกตคำภำษำไทยท่มี ำจำกภำษำจีน ๑ นำมำเป็นช่ืออำหำรกำรกิน เช่น ก๋วยเต๋ียว เตำ้ ทึง แป๊ ะซะ เฉำก๊วย จบั ฉ่ำย ๒ เป็นคำท่ีเก่ียวกบั สิ่งของเครื่องใชท้ ี่เรำรับมำจำกชำวจีน เช่น ตะหลิว ตึก เกำ้ อ้ี เก๋ง ๓ เป็นคำท่ีเกี่ยวกบั กำรคำ้ และกำรจดั ระบบทำงกำรคำ้ เช่น เจ๋ง บ๊วย หุน้ หำ้ ง ๔ เป็นคำท่ีใชว้ รรณยกุ ตต์ รี จตั วำ เป็นส่วนมำก เช่น กยุ๊ เก๊ เกก๊ ก๋ง ตุ๋น

วธิ นี ำคำยมื ภำษำจนี มำใชใ้ นภำษำไทย ไทยนำคำภำษำจีนมำใช้ โดยมำกไทยเลียนเสียงจีนไดใ้ กลเ้ คียงกวำ่ ชำติอ่ืน ๆ เช่น เกำเหลำ ต้งั ฉ่ำย เตำ้ ทึง เตำ้ หู้ เตำ้ ฮวย บะช่อ พะโล้ แฮ่ก๊ึน เป็นตน้ มีบำงคำท่ีนำมำตดั ทอนและเปลยี่ นเสียง ลกั ษณะภำษำจนี ภำษำจีนมีลกั ษณะคลำ้ ยคลึงกบั ภำษำไทยมำก คือ เป็นภำษำคำโดดและมีเสียงวรรณยกุ ตใ์ ช้ เช่นเดียวกนั เม่ือนำคำภำษำจีนมำใชใ้ นภำษำไทย ซ่ึงมีวรรณยกุ ตแ์ ละสระประสมใชจ้ ึงทำใหส้ ำมำรถ ออกเสียวรรณยกุ ตแ์ ละสระตำมภำษำจีนไดอ้ ยำ่ งง่ำยดำย คำภำษำจีนยงั มีคำที่บอกเพศในตวั เช่นเดียวกบั ภำษำไทยอีกดว้ ย เช่น เฮีย(พชี่ ำย), ซอ้ (พีส่ ะใภ)้ , เจ๊(พีส่ ำว) นอกจำกน้ีกำรสะกดคำภำษำจีนในภำษำไทยยงั ใชต้ วั สะกดตรงตำมมำตรำตวั สะกดท้งั 8 มำตรำ และ มีกำรใชท้ ณั ฑฆำต หรือตวั กำรันตด์ ว้ ยประมวลคำยมื จำกภำษำจีนที่ใชบ้ ่อย

ยห่ี อ้ = เคร่ืองหมำยกำรคำ้ ก๋วยเตี๋ยว = อำหำรคำวที่ทำดว้ ยแป้งขำ้ วจำ้ ว แลว้ ปรุงกบั เคร่ืองตำ่ งๆ กะหล่ำ = ผกั ชนิดหน่ึง กวยจบั๊ = อำหำรคำวคลำ้ ยก๋วยเต๋ียวแตเ่ ป็นเส้นแป้ง เก๋ = คดั เลือกดีแลว้ เฉำกว๊ ย = ขนมชนิดหน่ึงมีสีดำ ทำจำกเมือกของตน้ เฉำก๊วย เจ๊ง = ขำดทุน/เสียหำย กงเต๊ก = กำรทำบุญใหแ้ ก่ผตู้ ำยตำมพธิ ีของนกั บวชในนิกำยจีนและ เซง้ = ขำย/ซ้ือตอ่ เผำขำ้ วของเคร่ืองใชไ้ ปใหผ้ ตู้ ำย เตำ้ หู้ = ถวั่ เหลืองแผน่ ทำดว้ ยน้ำนมถวั่ เหลือง ฉำง = ท่ีเกบ็ ขำ้ ว ตะหลิว = อุปกรณ์ครัวเรือนที่ใชผ้ ดั หรือทอดของในกระทะ โก๋ = ขนมชนิดหน่ึง ทำดว้ ยแป้งขำ้ วเหนียว เตำ้ ส่วน = ชื่อของหวำนชนิดหน่ึง ทำดว้ ย ผสมน้ำตำลทรำย แป้งเปี ยกกวนกบั ถวั่ เขียวท่ีเอำเปลือกออกแลว้ รำดน้ำ กะทิ ตวั๋ = กระดำษที่ใชเ้ ป็นเครื่องหมำยตำมตกลง กนั ไว้

เกำเหลำ=แกงมีลกั ษณะอยำ่ งแกงจืด อ๋อง=เจำ้ นำยช้นั สูงของจีน เกำ้ อ้ี=ท่ีสำหรับนงั่ มีขำและผนงั พิง อ้งั ย=ี่ สมำคมลบั ของคนอ้งั โล่ ก๊ยุ =คนเลว กงั ฟ=ู ศิลปะกำรต่อสู้ป้องกนั ตวั แบบหน่ึงของจีน เนน้ หนกั กอเอ๊ียะ=ข้ีผ้งึ ปิ ดแผลชนิดหน่ึงแบบจีน ไปในทำงฝึกสมำธิและควำมแขง็ แกร่งวอ่ งไวของร่ำงกำย กงั ไส=เครื่องถว้ ยป้ันท่ีทำมำจำกแควน้ เกียงสีในประเทศจีน ซวย=เครำะห์ร้ำย อบั โชค ขงจื๊อ=ช่ือศำสนำสำคญั ศำสนำหน่ึงของจีน ซำลำเปำ=ช่ือขนมชนิดหน่ึงของจีน ทำดว้ ยแป้งสำลี มีศำสดำช่ือขงจื๊อ ป้ันเป็นลูกกลม ขำ้ งในใส่ไส้ มีท้งั ไส้หวำนและไสเ้ คม็ ขิม=เคร่ืองดนตรีจีนชนิดหน่ึง รูปคลำ้ ย ซินแส=หมอ พระจนั ทร์คร่ึงซีก ใชต้ ี ซีอิ๊ว=เคร่ืองปรุงรสอยำ่ งน้ำปลำ ทำดว้ ยถว่ั เหลือง จินเจำ=ชื่อแพรจีนชนิดหน่ึงมีดอกดวงโต

คำจีนในภำษำไทย คาไทยใช้จีนปน มีระคนในภาษา วรรณยกุ ต์ถูกอตั รา จัตวา ตรีและโท คาก๋ง เก๊ะ เก๊ก เกยี๊ ะ ขนมเปี๊ ยะขนมโก๋ ซินแสแกตวั โต กนิ เต้าหู้อยู่ครื้นเครง เต้าส่วนกบั เต้าฮวย ซื้อลูกบ๊วยข้างรถเก๋ง ร้านนีม้ คี นเซ้ง ไม่มีเจ๊งหากขายดี เกยี๊ วนา้ ชามใหญ่ใหญ่ ต้ังโอ๋ใส่เกยี้ มไฉ่มี แซยดิ กนิ เกยี้ มอ๋ี ซาลาเปากบั เกาเหลยี ง โรงเตย๊ี มใหญ่เอยี่ มจริง โต้โผหญงิ ชายนั่งเคยี ง ต้วั เฮียมามองเมยี ง คนน่ังเกยี้ วเทย่ี วชมจันทร์ ยาจีนตุ๋นมะระ กนิ แปะซ๊ะร่วมโต๊ะกนั เบ๊จี่มีพษิ ครัน ใครกนิ เล่นเป็ นต้องตาย ของเจห้ามกยุ ช่าย นั่นจบั ฉ่ายในหม้ออวย เปาะเปี๊ ยะห่อได้สวย เป่ าฮื้อด้วยอร่อยดี เก๋งพ้งั กาลงั มา เอยี้ มจุ๊นหาทีห่ ลบที ฮวงซุ้ยไกลบุรี พวกอ้งั ย่มี ีมากมาย

ขอบคุณค่ะ 谢谢