ชื่อของเธอคือ..

ช่ือของเธอคือ ผลงานจากผ้เู ขียน คมิ จียอง เกดิ ปี82 Bibli นิภารัตน์ รุ่งรังสี แปล

그녀 이름은 ชื่อของเธอคอื ... โชนมั จู

นิภารัตน์ รุ่งรังษี แปล คํานําสาํ นกั พมิ พ์ * บางครัง้ ความเจบ็ ปวดทเ่ี กดิ ขนึ ้ กบั ผ้หู ญิง ก็สะท้อนให้เหน็ วา่ พวก เธอแขง็ แกร่ง และงดงามมากแค่ไหน และสิง่ นกี ้ เ็ ปล่งประกาย ชดั เจนในหนงั สอื เล่มนี ้ผลงานเลม่ ถดั มาของ “โชนมั จ”ู นกั เขยี น หญิงชาวเกาหลใี ต้ หลงั จากท่เี คยสร้างสรรคเ์ ร่ืองราวของ “คิมยอง เกิดปี 82” จนเป็นทนี่ ิยมในหมนู่ กั อา่ นชาวไทยกนั ไปแล้ว สาํ หรับ “ช่ือของเธอคือ...” เลม่ นี ้ไม่ใชเ่ ร่ืองงา่ ยที่จะนาํ เร่ืองราวจากการ พดู คยุ กบั ผ้หู ญิง 28 คน แล้วนา่ จติ วิญญาณของพวก เธอมา ถ่ายทอดได้อยา่ งลกึ ซงึ ้ ในรูปแบบนยิ ายทีเ่ ชือ่ มโยงกนั ด้วยสายใย บางเบา เสมอื นกาํ ลงั ดภู าพพอร์เทรตจากศิลปินในพิพิธภณั ฑ์แห่ง ชวี ิต ในนนั ้ มที งั้ ภาพเด็กน้อย เด็กสาว แม่ ยาย ผ้หู ญิงโสด ผ้หู ญิง หม้าย เลสเบียน ฯลฯ ทแ่ี สดงตวั ตนอย่างเงยี บเชียบแตห่ นกั แนน่ เสียงของ พวกเธอจะปรากฏเมอ่ื คณุ ตงั้ ใจฟังจริงๆ

คํานาํ ผ้เู ขียน ฉนั ได้รับฟังเร่ืองราวของผ้หู ญิงกวา่ หกสิบคน ตงั้ แตว่ ยั รุ่น อายุ สบิ เก้า ไปจนถึงคณุ ยายวยั หกสบิ ปี ฉนั เริ่มต้นเขียนนิยายเรื่องนี ้จาก เสยี งเหล่านนั ้ ฉนั ขอขอบคณุ จากใจจริง แม้จะเตม็ ไปด้วย ใบหน้า แดง นา่ เสียงทข่ี าดห้วงอยเู่ ร่ือยๆ แตฉ่ นั จะไม่ล้มเลอื น เลยวา่ ที่สดุ แล้วนํา้ ตาของพวกเธอกไ็ มห่ ลง่ั ออกมาแม้แต่หยด เดยี ว ถงึ แม้ตอนทีไ่ ด้รับฟังนนั ้ ฉนั ทงั้ เพลดิ เพลนิ เศร้าใจ และทกุ ข์ ทน กวา่ ตอนน่ามาเขยี นอยา่ งมาก แต่ ง นา่ ประทบั ใจคือ ผ้หู ญิง หลายคนเร่ิมต้นเร่ืองราวอยา่ งเรียบเฉยวา่ “ไมม่ ีเรื่อง อะไรเป็น พเิ ศษ \"เร่ืองที่ฉนั เผชญิ มนั ไม่ได้แปลกใหม่ แม้จะเป็น เร่ืองราวท่ี เกดิ มโดย ปกติ แตแ่ นน่ อนว่ามนั พิเศษ และในแต่ละ ครัง้ กย็ งั มี เรื่องราวทีต่ ้องใช้ความกล้าหาญ การเตรียมใจ การ ต่อส้ทู ี่หาได้ ยาก และแมไ่ ม่ถึง บนาค น แตก่ ็ยงั คงเป็นเรื่องราว ทมี่ ี ความหมายในตวั มนั เอง คงจะเป็นเรื่อง หากได้บนั ทก และ เปิดเผยชีวติ ของผ้หู ญิงธรรมดาทว่ั ไปให้มากยงิ่ กว่า

ฉนั เชอื่ ว่าเมอื่ คณุ เปิดหนงั สือออก เร่ืองราวของพวกคณุ เอง ก็ จะ เริ่มต้นขนึ ้ เช่นกนั ใบไม้ผลิ 201 Her name is 그녀 이름 은

ปีนเี้ ธออายยุ สี่ บิ เกา้ แลว้ อนึ ซนุ เป็ นพนักงานในรา้ น อาหารแฟรน ไชสข์ องตา่ งประเทศแหง่ หนง่ึ สบิ สามปี กอ่ น ละครเรอื่ ง “ชอ่ื ของฉันคอื คมิ ซมั ซนุ ไดร้ ับความ นยิ มอยา่ งมาก อนึ ซนุ ในเวลานัน้ เป็ น นักเรยี นชนั้ มัธยม ตน้ ปีที่ สาม เธอโดดเรยี นพเิ ศษ และตดิ ตามดู \"คมิ ซมั ซนุ \" อยา่ ง เอา เป็ นเอาตาย ราวกบั วา่ เธอจะเขา้ ใจจติ ใจของซมั ซนุ เขา้ ใจ ทงั้ หมดตงั้ แตต่ น้ จนจบ เพราะอนื่ ซนุ ก็เป็ น “ซนุ เชน่ เดยี วกบั ซมั ซนุ พอนกึ ถงึ ชว่ งเวลาทเี่ ธอใชช้ วี ติ ในฐานะคมิ อนื่ ซนุ เธอถงึ กบั ตอ้ งกาหมดั และกล้า กลนื ความเสยี ใจ

เน้อื หาของละครสามารถสรปุ ไดป้ ระมาณวา่ “การ ตาม หาความ รักของคมิ ซมั ซนุ สาวทนึ ทกึ ทม่ี ชี อ่ื เรมิ่ เชยกับรปู ร่างอว้ น ซมั ซนุ เจ็บปวดกับการอกหัก เหมอื นทงั้ โลกสลายไป จงึ เอาแตน่ ัด ดตู วั และพดู วา่ ผชู ้ ายในครงั้ นี้ อาจจะเป็ นผชู ้ ายคนสดุ ทา้ ยในชวี ติ กไ็ ด ้ ตอนนัน้ อน่ื ซนุ คดิ วา่ ตวั เองพออายเุ ทา่ กบั ตัว ละคร ก็คงจะ เป็ นแบบเดยี วกัน อายขุ องซมั ซนุ ใน ละครคอื สามสบิ ปี เป็ นอายทุ ่ี หา่ งไกลจากอนื่ ซนุ ใน

วยั สบิ หกปี อยา่ งมาก เป็ นวัยทร่ี ูซ้ ง้ึ ถงึ การ ถกู เรยี กวา่ สาวทนึ ทกึ แตพ่ อถงึ ปีหนา้ อนื่ ซนุ กจ็ ะอายุ สามสบิ แบบนัน้ แลว้ 58•ชอ่ื ของเธอคอื หลงั จากไดเ้ ป็ นพนักงาน อน่ื ซนุ ก็ไมไ่ ดเ้ ขยี นคว้ิ ไม่ มี เวลา และไมส่ ามารถแอบไปทาในหอ้ งน้าได ้ เมอื่ ฤดใู บไมผ้ ลิ ปี ทแี่ ลว้ เธอจงึ ไปสกั คว้ิ และขอบตา แบบกงึ่ ถาวร แลว้ ยังไปตอ่ ขน ตาอกี เดอื นละครงั้ ดว้ ย เพราะเธอชนื่ ชอบการแตง่ หนา้ เป็ น นักเรยี นจงึ แตง่ หนา้ จัดเต็มเสมอ แตเ่ ดย๋ี วน้ีหลังจากลา้ งหนา้ เธอก็ทาแคค่ รมี บารุงกับซซี คี รมี อยา่ งรบี เร่ง และจบ ดว้ ยการเตมิ ลปิ สตกิ ในลฟิ ตเ์ ทา่ นัน้ พอเตมิ รมิ ฝี ปาก ดว้ ยลปิ สตกิ สสี วยของ แบรนดห์ รู อนื่ ซนุ ก็คดิ ขน้ึ ได ้ วา่ ไมใ่ ชเ่ ทคโนโลยแี ละผลติ ภัณฑ์ พวกนี้หรอกหรอื ทชี่ ว่ ยใหเ้ ธอกลายเป็ นผใู ้ หญไ่ ด ้ แทนทจี่ ะเป็ น กาลเวลาและความมงุ่ มัน่

ชว่ งนเี้ ป็ นเวลาทเี่ ธอตอ้ งเรยี นรูก้ ารจดั การ ตอนเชา้ เธอ จงึ ตอ้ ง ออกมาทางานทสี่ านักงานใหญห่ นง่ึ ชว่ั โมงครงึ่ ชว่ งอายขุ อง พนักงานสญั ญาจา้ งทมี่ า เรยี นดว้ ยกันกับเธอนัน้ สงู จนคาดไมถ่ งึ จากทงั้ หมด สสี่ บิ คน มคี นในชว่ งอายสุ ามสบิ ไปแลว้ มากกวา่ สบิ คน และมคี นในชว่ งอายสุ สี่ บิ อยสู่ องคน วนั น้ีเป็ นการ เลน่ บทบาท สมมตจิ ากเหตกุ ารณ์จรงิ ทเ่ี กดิ ขนึ้ มากมายในรา้ น อน่ื ซนุ รับบท เป็ นลกู คา้ ชา่ งทเ่ี อาแตท่ ว้ งวา่ อาหารเค็ม แข็ง เยน็ ตอบชา้ ไมม่ ี มนษุ ยสมั พันธ์ พดู วนอยแู่ บบ นัน้ เรอื่ ยๆ เธอไดร้ บั คาชมปน ลอ้ เลยี นวา่ พูดไดเ้ กง่ มาก นั่นทาใหย้ นื ซนุ รสู ้ กึ แปลกๆ อนั ทจี่ รงิ แลว้ มัน เป็ นเรอ่ื งทเี่ ธอไมเ่ คยทา่ เลย เธอเพยี งแคท่ าไปตาม บทบาท ลกู สาว นักเรยี น พนักงาน ลกู คา้ ทงั้ หมดก็ เทา่ นัน้ เธอ คดิ วา่ ตน ไดร้ บั คา่ ตอบแทนอยา่ ง เหมาะสมแลว้ จงึ ไมเ่ คย เรยี กรอ้ งอะไรเลย

อน่ื ซนุ ไดง้ านทากอ่ นจะจบการศกึ ษาจากโรงเรยี น พาณชิ ย์ หลงั จากนัน้ เธอจงึ เขา้ เรยี นตอ่ ระดบั มหาวทิ ยาลยั ในคณะ บรหิ ารธรุ กจิ ตอนน้ีขอยมื คาพูดของแมส่ ักหนอ่ ย วา่ เธอกาลงั ทางาน รา้ นอาหาร อยู่ เธอตงั้ ใจจะหาคา่ เทอมจงึ เรม่ิ ทางาน พเิ ศษ ตอนเป็ นนักเรยี น เธอทางานง่ายๆ อยา่ งเสริ ฟ์ อาหาร ลา้ ง จาน ทาความสะอาด หลงั จากเรยี นจบ เธอกเ็ ขา้ มาเป็ นพนักงาน สญั ญา จา้ งและทางาน ดแู ลรา้ น เธอทางานไดด้ เี สมอ อกี ทงั้ ผล การเรยี นก็ ดดี ว้ ย เธอสามารถเป็ นผจู ้ ดั การประจารา้ นทค่ี มุ กจิ การ ทงั้ หมดได ้ งานทค่ี นอนื่ บอกวา่ เหนื่อย อนื่ ซนุ กลบั รสู ้ กึ สนกุ 59 * 그 녀 이름은 เธอชอบทไ่ี ดพ้ บเจอคนหลากหลาย และยงิ่ ตนื่ เตน้ เมอื่ ได ้ ตกแตง่ รา้ นใหมเ่ มอื่ เปลย่ี นฤดกู าล เป็ น เหมอื นงานดแู ลโลกใบ เลก็ ๆ ไอเดยี ตงั้ แตค่ อนเซป รา้ น การตกแตง่ ภายใน เมนู จนถงึ การจดั แตง่ จา นพรง้ พรอู อกมาเรอ่ื ยๆ เป้าหมายของอนึ ซนุ คอื ตอนนไ้ี ดท้ างานเป็ นผจู ้ ดั การรา้ น แลว้ สกั วันหนงึ่ เธอจะสรา้ ง แบรนดท์ มี่ เี อกลักษณเ์ ป็ นของตนเอง การไมไ่ ดพ้ กั ในวันหยดุ และเลกิ งานดกี มากนัน้ กพ็ อ ยอมรบั ได ้

แตก่ ารไมไ่ ดร้ บั กา๋ ลงั ใจจากครอบครัวเป็ นเรอ่ื งทยี่ าก ลา่ มาก ตอนทเี่ ธอบอกวา่ จะเรยี นโรงเรยี นพาณชิ ย์ หรอื ตอนที่ บอกวา่ จะ เรยี นมหาวทิ ยาลัยอกี ครงั้ พ่อ กค็ ดั คา่ นเสยี งแข็ง แต่ แมจ่ ะคอย ชว่ ยเถยี งและโนม้ นา้ วพอ่ แทน นนทกุ ครัง้ ทวา่ แม่ เคยหนุน หลงั กลับ ไมพ่ อใจเรอ่ื งนี้ แมถ่ ามอยา่ งกงั วลใจวา่ จะทา แค่ งาน พเิ ศษไปจนถงึ เมอ่ื ไหร่ ถงึ แมเ้ ธอจะอธบิ ายวา่ หากกา้ วไปตาม ขนั้ ตอนอยา่ ง คอ่ ยเป็ นคอ่ ยไป ก็จะสามารถเป็ นผจู ้ ัดการรา้ น ได ้ แตแ่ มก่ เ็ อาแตถ่ ามวา่ ทาไมตอ้ งเรม่ิ จากพนักงาน รา้ นอาหาร เชา่ ไปเป็ นผจู ้ ดั การตงั้ แตแ่ รกเลยไมไ่ ด ้ เหรอ แลว้ เดย๋ี วน้ีอะไรนดิ อะไรหนอ่ ยพอ่ กจ็ ะพูด ๆ วา่ อายุ ลงทา้ ย ดว้ ยเกา๋ ไมว่ า่ อน้ บจะหกลม้ ทอ้ งอดื โทรศัพทเ์ สยี เรอ่ื งใดๆ ลว้ นเป็ นเพราะอายยุ สี่ บิ เกา้ ตอนทเ่ี ธอป่ วยหลายวันจน ไป ทางานไมไ่ ดเ้ พราะ เป็ นไขห่ นัก อนี ชนกเ็ ผลอคดิ ไปวา่ หรอื จะ เป็ น เพราะอายลุ งทา้ ยดว้ ยเกา๋ อยา่ งทพี อ่ พดู กันนะ ตอนเยน็ เพอ่ื นสมยั มัธยมมาหาเธอทร่ี า้ น เพราะอนื่ ขนุ งานยงุ่ จน ไมส่ ามารถไปเจอเพอ่ื นได ้ ทกุ คนจงึ ตกลงใ รา้ นของ อน้ น เป็ นทนี่ ัดพบ เพอ่ื นทแี่ ตง่ งาน กอ่ นใครและเพง่ิ คลอดลกู เมอื่

ตน้ ปี ปรากฏกว้ พรอ้ มกบั เด็กทารกทเี่ พง่ิ จะอายเุ พยี ง รอ้ ยวัน ซงึ่ น่ังอยใู่ นรถเข็น อน้ บนเตรยี มอาหาร สาหรบั เด็ก อยา่ งมันฝร่ัง และ มันหวานตม้ แยก เอาไว ้ แคเ่ พอื่ นกลับหัวเราะและบอกวา่ ลกู เธอยงั กนิ ไดแ้ ดนมผงเทา่ นัน้ เพอื่ นจดั การเทนมผงใสข่ วด นม เ ม า หมสก อณุ หภมู เิ หมาะสม แลว้ เอาใสก่ ลอ่ ง เกบ็ อณุ หภมู ไิ ดต้ น้ ปี ปรากฏกว้ พรอ้ มกับเด็กทารกที่ เพงิ่ จะอายเุ พยี งรอ้ ยวัน ซงึ่ นั่งอยใู่ นรถเข็น อน้ บน เตรยี มอาหารสาหรับเด็ก อยา่ งมนั ฝรัง่ และ มัน หวานตม้ แยกเอาไว ้ แคเ่ พอ่ื นกลบั หวั เราะและบอก วา่ ลกู เธอยงั กนิ ไดแ้ ดนมผงเทา่ นัน้ เพอ่ื นจัดการเท นมผงใสข่ วดนม เ ม า หมสก อณุ หภมู เิ หมาะสม แลว้ เอาใสก่ ล่องเกบ็ อณุ หภมู ไิ ว ้ เพอื่ นคนนัน้ ไมต่ า่ งจากตอนพบกันทสี่ ถานฟ้ืนฟหู ลงั คลอด เลย อาการบวมลดลงจนรูปร่างเหมาะกบั ชดุ เดรส อยา่ งท่ี เพอื่ นชอบ ใสตัง้ แตก่ อ่ นแตง่ งาน และ ยังแตง่ หนา้ อยา่ งพอเหมาะ ใน กระเป๋ าใบใหญข่ อง เพอื่ นมที งั้ ขวดนม กลอ่ งเก็บอณุ หภมู ิ ผา้ ออ้ ม ผา้ กัน เป้ือน ทชิ ชเู่ ปียก ของเลน่ หนังสอื ผา้ เป็ นตน้ เหมอื นจะหยบิ ออกมาไดอ้ ยา่ งไมห่ มดสนิ้ เพอ่ื น ดแู ลลกู อยา่ ง ชานาญ ตอนนเี้ ธออยู่ ระหวา่ งลาคลอด แตค่ วิ สถาน เลย้ี งเดก็ กลับอยู่ าดับทรี่ อ้ ยกวา่ เพอื่ นจงึ พดู อยา่ ง

ไมย่ ห่ี ระวา่ ไมร่ ูจ้ ะไ กลบั ไปทางาน าแหน่งเดมิ หรอื ไม่ เพอ่ื นทรี่ อบคอบ ซอ่ื สตั ย์ และเคยชอบทา่ งานมากวา่ ใครจะรู ้ กกังวลอยบู่ า้ งไหม ถงึ ไดม้ ี ทา่ ที เฉยเมยแบบนัน้ ได ้ เพอ่ื นแสดงออกถงึ ความแนว่ แน่ และ เด็กกน็ ่าเอน็ ดมู าก น น งเป็ นฝายวา่ วนุ่ ใจแทน เพอื่ นปลอบ พลางกอดลูก งอแงพรอ้ มกับพูดขนึ้ มา พวกเธอก็รบี เขาละ ฉันเห็นจาก สถานพน้ื แลว้ การ ฟ้ืนฟู รา่ งกายใหก้ ลบั มาสมบรู ณใ์ นแตล่ ะวยั อายุ เพมิ่ ขน้ึ ในแตล่ ะปี ดแู ลแตกตา่ งกันมาก ไมใ่ ชค่ า่ พูดทเี่ ธอไดย้ นิ ครัง้ แรก ทัง้ พ่อ ผจู ้ ดั การ รนุ่ พี่ หรอื เพอื่ น วยั ยส่ี บิ เกา้ ปี เหมอื นกัน มารวมตัวใน วนั นี้ พวก ตา่ งพดู ราวกบั ตอนน้เี ป็ นโอกาสสดุ ทา้ ย กา่ แพงสงู เรยี กวา่ การแตง่ งาน น่ัน หากชกขา่ กวา่ อาจจะไมไ่ ดแ้ ตง่ หรอื กลายเป็ นแตง่ กับใคร ก็ ได ้ หมด ถงึ ไมเ่ ป็ นอยา่ งนัน้ ก็วนุ่ วายมากแลว้ แตก่ ด็ ันมลี กู คา้ เรอื่ งมาก เขา้ มาอกี ผชู ้ ายวัยกลางคนทอ่ี ยโู่ คะ้ ลา่ ง เพอ่ื นๆ บอกวา่ เน้อื มี กลนิ่ ไมด่ ี ทงั้ ยงั สงั่ ใหอ้ น่ นลองกนิ ใหอ้ กี แมเ่ ธอพูดขอโทษ และบอกวา่ จะทา ใหใ้ หม่ แตเ่ ขาก็ยังพยายามใหเ้ ธอกนิ เนอ้ื น นั่น ตอ่ หนา้ ใหได ้ และยงั ถามอยา่ งไมส่ ภุ าพวา่ คดิ วา่ ตัวเขา โกหกหรอื แถมยังผลกั ไหลเ่ ธออยตู่ ลอด หากเป็ น ปกตเิ ธอคง หนั หลังหนแี ลว้ บน่ ไปตามประสา แต่ เพราะเพอ่ื นๆ มองอยจู่ งึ ยากทจ่ี ะทนถกู ดา่ ได ้ \"มี เรอื่ งอะไรหรอื ครับ

ผจู ้ ัดการขายทย่ี นื มองอยไู่ กลออกไป เดนิ เขา้ มาถาม ลกู คา้ ขอรอ้ งอยา่ งสภุ าพวา่ ชวยทา่ น ใหมท่ ันที คอ ฝังกนั อนื่ ชน ขนาดนัน้ แตพ่ อเปิน - การขาย อายุ มากกวา่ กลบั พูด อยา่ ง สภุ าพได ้ น่ันทาใหเ้ ธอเสยี ความม่นั ใจ พอเลกิ งานอนิ ซนู ก็โทร.คยุ กับแฟน และเพลง ความรูส้ กึ อดึ อัด ใจทไี่ ดส้ มั ผสั ในวันน้ีออกมา คง อารมณ์เสยี ปาด แตท่ รี่ กั เองก็คดิ มากเกนิ ไปไมใ่ ช่ เหรอ ทาไมถงึ ออ่ นไหวขนาดนัน้ อะไรนะ คดิ มาก ออ่ นไหวกน็ ะ คนอยา่ งนายทไี่ ม่ เคยหาเงนิ เองเลย สกั ครงั้ จะไปรอู ้ ะไร แฟนอนื่ ๆนอายนุ อ้ ยกวา่ เธอสาม ปีและยังเป็ นนักศกึ ษา อยู่ อนื่ ชนไมช่ อบคาพูดวา่ \"ออ่ นไหว\" มากทสี่ ดุ และแฟนกไ็ ม่ ชอบ คาพดู วา่ “นายจะไปรูอ้ ะไร\" มากทสี่ ดุ เมอ่ื ทงั้ สองคนตา่ งก็ อารมณ์เสยี แลว้ อนิ ซนจงึ บอกวา่ คอ่ ยคยุ กนั กอ่ นจะ วางสายไป พ่อเห็นสหี นา้ ของอนิ บนเคร่งเครยี ดมาก ตา่ งกบั สี หนา้ ความ เหนอ่ี ยลา้ ตามปกติ จงี ถามวา่ ทะเลาะกบั แฟนเหรอ แลว้ ยงั พูด “ถา้ รอใหเ้ จา้ นั่นเรยี นจบแลว้ หางานทา หาผชู ้ ายที่ พรอ้ มแตง่ งานยงั จะเร็วเสยี กวา่ ทบ่ี รษิ ัทพ่อยังมชี ายโสดอายุ มากทม่ี ัวแต่ ทางาน จนพลาดวัยแตง่ งานอยเู่ ยอะแยะ พ่อแนะนา ใหด้ ไี หม

“หนูเป็ นสนิ คา้ คา้ งสต็อกหรอื ไง ทาอยา่ งกับกลวั ขาย ไมอ่ อกไปได ้ แลว้ ผชู ้ ายอายเุ ยอะพวกนัน้ ทม่ี วั แตท่ างานจนไมไ่ ด ้ แตง่ งาน ไมม่ นี ้ายาขนาดหาแฟนไมไ่ ด ้ จะใหร้ ูจ้ ักไป ทาไมกนั “พวกเขาก็เป็ นเพอ่ื นทใ่ี ชไ้ ด ้ ผชู ้ ายกต็ อ้ งดู ผชู ้ ายดว้ ย กันออกส”ิ คราวนแี้ มพ่ ูดแทรกขนึ้ มา “ผชู ้ ายหรอื ผหู ้ ญงิ ถา้ ตอ้ งหาคนทต่ี ัวเองจะมารว่ ม ชวี ติ ดว้ ย กค็ วรหาดว้ ยตัวเอง ทาไมคณุ ตอ้ งไปหา ใหล้ ะ่ วนั นัน้ อนื่ ซนุ จงึ หันกลับมามองความรูส้ กึ ของตนเอง เธอ อยากแตง่ งานจรงิ หรอื ไมเ่ ลย แลว้ เธอจะรบี รอ้ นไปทาไม เพราะ อายยุ สี่ บิ เกา้ แลว้ งนั้ หรอื ใน บรรดาเรอ่ื งราวทงั้ หมดทอี่ นื่ ซนุ พบเจอ เรอื่ งนีเ้ ป็ น เพยี งสว่ นหนง่ึ ในชวี ติ เทา่ นัน้ แลว้ ก็ไมม่ โี ชครา้ ยใดท่ี เกดิ ขน้ึ เพราะอายยุ ส่ี บิ เกา้ ดว้ ย ถงึ จะอายสุ ามสบิ เกา้ สส่ี บิ เกา้ หา้ สบิ เกา้ กค็ งเป็ นเชน่ เดยี วกนั สบิ สามปี กอ่ นซมั ซนุ พดู ไวว้ า่ “หากหวั ใจแขง็ กระดา้ ง คงด\"ี สาหรบั คนื ทนุ ทจ่ี ะเขา้ สวู่ ยั สามสบิ ใน

วันหนา้ เธอยงั มเี รอ่ื ง ใหใ้ จเตน้ แรงอยมู่ ากมาย ทงั้ ตอนออกไปทรี่ า้ น ตอนเรยี น ตอน เจอแฟนกเ็ ป็ น เชน่ นัน้ ตอนดหู นังทชี่ อบ ใสช่ ดุ สวยๆ ฉีดน้าหอม กลนิ่ สดชน่ื ก็เป็ นเชน่ นัน้ ดแี ลว้ ทห่ี ัวใจยงั ไมแ่ ขง็ กระดา้ ง แมช้ อ่ื จะ เพม่ิ เชย ชวี ติ จะเกนิ ทน อนาคต ไมแ่ น่นอน แตเ่ ธอก็อยากใชช้ วี ติ ในฐานะคมิ อนึ ซนุ คนทร่ี ูส้ กึ ถงึ ใจทเ่ี ตน้ แรงอยเู่ สมอ