Ήταν 31 Αυγούστου 1888 όταν η ιερόδουλη Μαίρη Αν Πόλυ Νίκολς έπεφτε νεκρή από το μαχαίρι του Τζακ του Αντεροβγάλτη στο Γουάιτσαπελ του Λονδίνου. Ένας αιμοσταγής, κατά συρροή δολοφόνος, κάθε εβδομάδα δολοφονούσε από μία γυναίκα κοντά στα 40 που εργαζόταν ως πόρνη της εποχής αφού πρώτα είχε μαρτυρήσει στα χέρια του. Η Σκότλαντ Γιάρντ στάθηκε ανίκανη να τον πιάσει όσο κοντά κι αν βρέθηκε. Εκατοντάδες γράμματα εστάλησαν στην αστυνομία για βοήθεια, με ένα να ξεχωρίζει. «Αγαπητό αφεντικό» ήταν οι πρώτες λέξεις του συγγραφέα ο οποίος βεβαίωνε ότι λίγες ημέρες μετά θα έκοβε το «αυτί της κυρίας». Το γράμμα δεν δημοσιοποιήθηκε αλλά τρεις ημέρες μετά η 43χρονη Κάθριν Ήντοους βρέθηκε άγρια δολοφονημένη με το ένα αυτί να λείπει..
Ο Αντεροβγάλτης ώθησε τις αρχές να δημιουργήσουν το λεγόμενο «προφίλ του δολοφόνου» το οποίο πλέον έχει κεντρικό ρόλο στις έρευνες δολοφονίας. Το 2014, ο συγγραφέας Ράσελ Έντουαρντς ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε ένα ματωμένο σάλι της Ήντοους όπου μαζί με τις αρχές έκαναν ταυτοποίηση DNA και το αίμα αντιστοιχήθηκε με έναν 23χρονο Πολωνό μετανάστη ονόματι Άαρον Κοσμίνσκι που εργαζόταν στην περιοχή ως κουρέας. Δεν τον έπιασαν ποτέ, ενώ ο αριθμός των θυμάτων του παραμένει άγνωστος.
Ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα στην ιστορία της Βρετανίας. Η Hindley και ο σύντροφός της Ian Brady άρπαζαν παιδιά από το δρόμο, τα βασάνιζαν και ηχογραφούσαν τις επιθανάτιες κραυγές τους, πριν θάψουν τα πτώματα σε τάφους στο Βορειοανατολικό Μάντσεστερ. Η δράση του ζευγαριού διήρκεσε για 2χρόνια πριν τους καταδώσει ο 17χρονος γαμπρός της Hindley, David Smith, που ήταν μπροστά σε έναν από τους φόνους. Τουλάχιστον τέσσερα από τα θύματα είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά.
H Hindley ονομάστηκε η πιο διαβολική γυναίκα της Βρετανίας, στη δίκη της το 1966 και οι διαδοχικές προσφυγές κατά της ποινής της απορρίφθηκαν. Η Hindley που πέθανε στη φυλακή 60 χρονών, αρνήθηκε να βοηθήσει την αστυνομία να εντοπίσει τα δύο τελευταία πτώματα ακόμα και 20χρόνια μετά το έγκλημα, όταν παρά της αντιδράσεις της κοινής γνώμης, αφέθηκε ελεύθερη για να τους βοηθήσει. Αργότερα η αστυνομία του Μάντσεστερ βρήκε το πτώμα του πρώτου θύματος, της 16χρονης Pauline Reade, ενώ του 12χρονου Keith Bennet δεν βρέθηκε ποτέ.
Πρόκειται για τον χειρότερο κατά συρροήν δολοφόνο στα χρονικά της Γαλλίας. Ο ίδιος έχει ομολογήσει τις επτά αυτές δολοφονίες, όμως οι έρευνες συνεχίζονται καθώς υπάρχουν υποψίες πως ο αριθμός των θυμάτων ενδέχεται να είναι μεγαλύτερος,κατηγορείται για τη δολοφονία επτά γυναικών και εφήβων στη Γαλλία και το Βέλγιο κατά την περίοδο 1987-2001. Η 59χρονη σύζυγός του, Μονίκ Ολιβιέ, κατηγορείται επίσης για δολοφονίες, απαγωγή και συνέργεια σε δολοφονίες.
Ο Μισέλ Φουρνιρέ γνωρίστηκε με τη σύζυγό του όταν αυτή πραγματοποιούσε εθελοντική εργασία στις φυλακές. Σύμφωνα με την γράμματα που έστελναν μεταξύ τους και τα οποία ερευνήθηκαν από τις αρχές, οι δυο τους έκαναν μια συμφωνία όσο ακόμα αυτός βρισκόταν στη φυλακή. Υποσχέθηκε πως θα δολοφονούσε τον πρώτο της σύζυγο αν εκείνη τον βοηθούσε να απαγάγει νεαρά κορίτσια. Τις περισσότερες φορές εντόπιζε το θύμα ενώ οδηγούσε. Αμέσως σταματούσε το αυτοκίνητο και ρωτούσε οδηγίες πείθοντας τελικά τα κορίτσια να επιβιβαστούν στο αυτοκίνητό του. Η παρουσία της συζύγου του στο αυτοκίνητο στόχευε στην παραπλάνηση του θύματος το οποίο ένιωθε μεγαλύτερη ασφάλεια. Η Μονίκ Ολιβιέ παραδώθηκε στις γαλλικές αρχές το 2005 και καταδικάστηκε αφού παραδέχτηκε πως την περίοδο 1992 - 1997 είχε δελεάσει και παραπλανήσει πολλές κοπέλες να έρθουν στο σπίτι της. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η 59χρονη γυναίκα οδηγούσε τα κορίτσια σπίτι της αν και γνώριζε ότι ο σύζυγός της θα τα σκότωνε. .
Ο πρώην φοιτητής δασοπονίας αρνήθηκε πως ήταν \"O Εξολοθρευτής\", ο πλέον παραγωγικός δολοφόνος της Ουκρανίας. Παραδέχτηκε, εντούτοις, 8 φόνους. Στην κατοχή του βρέθηκαν ένα περίστροφο που ταίριαζε με αυτό που είχε χρησιμοποιηθεί σε πάνω από 40 φόνους, καθώς και κοσμήματα που ανήκαν σε θύματά του. Προτιμούσε οικογένειες που ζούσαν σε απομονωμένες περιοχές. Πυροβολούσε τα μέλη τους εξ επαφής, πυρπολούσε τα σπίτια τους και σκότωνε οποιονδήποτε τύχαινε να περάσει από εκεί.
Σε μια τρίμηνη \"περιοδεία\" του κοντά στα Πολωνικά σύνορα, αφάνισε πάνω από 40 ανθρώπους, σε ένα μόνο χωριό, αλλά παρέμενε ασύλληπτος, παρά την τεράστια κινητοποίηση αστυνομίας και στρατού. Γιατί το έκανε: Γιατί έτσι του έλεγαν οι \"φωνές στο κεφάλι\" του!.
Η Ελισάβετ Μπάθορι κοντέσα του 16ου αιώνα(7 Αυγούστου 1560 - 21 Αυγούστου 1614),η επονομαζόμενη \"Αιματοβαμμένη Κυρία του Καχτίτσε'', η μεγαλύτερη δολοφόνος γυναικών στην ιστορία της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας. Είναι άγνωστο το πότε ξεκίνησε η Ελισάβετ να σκοτώνει γυναίκες. Θα πρέπει να έγινε ανάμεσα στο 1585 και 1610.Στο ιδιόκτητο κάστρο της προσλάμβανε κορίτσια αγροτικών οικογενειών για υπηρέτριες και προσέλκυε νεαρές γυναίκες της χαμηλής αριστοκρατίας με το πρόσχημα μαθημάτων συμπεριφοράς. Τα θύματα της, από 36 ως 200, υποβάλλονταν σε βασανιστήρια όπως κάψιμο, δάγκωμα, ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων και στέρηση τροφής.
Υπάρχουν κάποιοι θρύλοι των οποίων η αλήθεια δεν μπορεί να αποδειχθεί. Τέτοιοι θρύλοι είναι: Η επινόηση μιας μηχανής βασανιστηρίων από το σύζυγό της, με ασημένιες τσιμπίδες σαν νύχια, που δένονταν σε μαστίγιο και μπορούσαν να σχίσουν τη σάρκα των θυμάτων. Η συνεργασία της με σατανιστές. Το ότι λουζόταν στο αίμα των θυμάτων της και το έπινε, για να γίνει ομορφότερη. Παρόλα αυτά με τα πλούτη και τη επιρροή της, η Μπάθορι κατάφερε να κερδίσει αυτό που τον 16ο αιώνα αποκαλούσαν αριστοκρατική σύλληψη στο σπίτι: δηλαδή φυλακίστηκε στο ίδιο της το κάστρο.
Στις 22 Ιουλίου 2011, ένας τρελός εθνικιστής από τη Νορβηγία, ο Μπρέιβικ, προκαλεί εκρήξεις στο κέντρο του Όσλο για αντιπερισπασμό και στις 17.30 εμφανίζεται ντυμένος αστυνομικός στο νησί Ουτόγια όπου βρίσκεται η κατασκήνωση της νεολαίας του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος. Ο Μπρέιβικ αρχίζει να πυροβολεί αδιακρίτως μαθητές, νέους που δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από το νησί και προσποιούνταν τους νεκρούς μπας και γλιτώσουν. Ο τραγικός απολογισμός ήταν ο φόνος 77 νέων ανθρώπων σε μία χώρα της οποίας τα ποσοστά εγκλημάτων είναι ελάχιστα. Πρόκειται για το πιο μελανό σημείο στην ιστορία της Νορβηγίας.
Ήταν 4 Αυγούστου 1892, η Άμπι και ο Άντριου Μπόρντεν βρίσκονταν σπίτι τους στη Μασαχουσέτη ώσπου κάποια στιγμή, κάποιος πλησίασε την Άμπι και τη χτύπησε άπειρες φορές με ένα τσεκούρι. Αμέσως μετά περιέλαβε τον Άντριου ο οποίος σκοτώθηκε ακαριαία. Οι δύο κόρες της οικογένειας ήταν σπίτι αλλά για κάποιο λόγο δεν κατάλαβαν τίποτα. Από τις 9 το πρωί ως τις 10.30, ο δολοφόνος με το τσεκούρι σκότωνε τον πατέρα και τη μητριά τους. Εκείνη που κατηγορήθηκε ήταν η μεγάλη αδελφή, η Λίζι Μπόρντεν.
Έπεσε σε αντιφάσεις κατά την ανάκριση, έκαψε ένα φόρεμά της λίγες ημέρες μετά, παρόλα αυτά, οι ένορκοι την αθώωσαν λόγω αμφιβολιών. Δεν υπήρχαν τότε διαδικασίες για συλλογή αποδείξεων σε ένα έγκλημα. Η βασική θεωρία θέλει την Λίζι να υπέστη θύμα κατ’ εξακολούθηση βιασμού από τον πατέρα της με αποτέλεσμα να σχεδιάζει πολύ καιρό το φόνο. Τα δύο πτώματα βρέθηκαν σε τραγική κατάσταση μέσα στο σπίτι και από τότε η περιοχή του Fall River όπου έμεναν θεωρείται στοιχειωμένη. Στις ΗΠΑ από τότε είχε βγει ένα… παιδικό τραγουδάκι που λέει Lizzie Borden took an axe/ And gave her mother forty whacks/ When she saw what she had done/ She gave her father forty one (Η Λίζι Μπόρντεν πήρε ένα τσεκούρι και έριξε στη μάνα της 40 φορές. Μόλις είδε τι έκανε έριξε και στον πατέρα της άλλες 41).
Γιος αλκοολικού αυτόχειρα και πόρνης ο πρώτος, τραυμάτισε μικρός το μάτι του με ένα μαχαίρι και, καθώς η μητέρα του δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον, το έχασε. Συχνά τον έστελνε σχολείο ντυμένο με κοριτσίστικα ρούχα. Άρχισε την εγκληματική του σταδιοδρομία καρφώνοντας ένα μαχαίρι στην πλάτη της και στη συνέχεια ασέλγησε στο πτώμα της. Έμεινε δέκα χρόνια σε ψυχιατρείο. Μετά την αποφυλάκισή του επιδόθηκε σε ένα όργιο φόνων. Το άλλο μισό του ζευγαριού ήταν ακόμα πιο διαταραγμένο. Ένας πνευματικά ανισόρροπος τύπος που του άρεσε να φοράει γυναικεία ρούχα και να τρώει ανθρώπινο κρέας. Ο μόνος λόγος που ο σύντροφός του δεν συμμετείχε στα “γεύματα”, ήταν το γεγονός ότι δεν του άρεσε η σάλτσα barbeque που χρησιμοποιούσε ο φίλος του!
Το “αταίριαστο ζευγάρι” διακρίθηκε για φόνους ανθρώπων που έκαναν ωτοστόπ. Συχνά απλά τους χτυπούσαν με το αυτοκίνητο, όταν δεν είχαν ιδιαίτερη όρεξη να τους σκοτώσουν με βασανιστήρια. Τα προβλήματα άρχισαν όταν ο πρώτος άρχισε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με την επτάχρονη ανιψιά του δεύτερου. Ομολόγησαν πάνω από 500 φόνους, αλλά οι ειδικοί αμφισβήτησαν αυτό το νούμερο και το κατέβασαν στο πιο λογικό 200. Ο πρώτος εκτελέστηκε το 2001 ενώ ο δεύτερος πέθανε από κίρρωση του ήπατος ενώ ήταν καταδικασμένος έξι φορές ισόβια.
Ένας από τους πιο παραγωγικούς δολοφόνους της Αμερικής. Παραβατικός από πολύ νεαρή ηλικία, ληστής και εμπρηστής, κατέληξε σε έναν σαδιστή φονιά, βιαστή παιδιών και ενηλίκων ανδρών. Παρέμεινε αμετανόητος μέχρι το τέλος, με ένα άσβεστο μίσος για όλους και όλα. Ο απόλυτος μισάνθρωπος, ένα άτομο με πλήρη επίγνωση του τι έκανε και του γιατί το έκανε. Αν υπάρχουν άνθρωποι χωρίς ψυχή, ο Carl Panzram ήταν σίγουρα ένας από αυτούς.
Από μικρό παιδί θυμόταν ότι θύμωνε πολύ εύκολα. Αφού καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή σκότωσε κάποιον στη φυλακή, απείλησε ότι θα σκοτώσει όποιον προσπαθήσει να ανατρέψει την δικαστική απόφαση. Στην αυτοβιογραφία του, «Το Ημερολόγιο ενός δολοφόνου», υιοθέτησε έναν καθημερινό τόνο για να ομολογήσει τις 21 δολοφονίες και το βιασμό 1,000 αγοριών, προσθέτοντας, «Για όλα αυτά, δεν λυπάμαι καθόλου». Χαρακτηριστικά αφού βίασε και σκότωσε ένα αγόρι, ο Πάνζραμ έγραψε : «Τα μυαλά του έβγαιναν από τα αυτιά του όταν τον άφησα. Δε λυπήθηκα καθόλου. Η συνείδησή μου είναι καθαρή. Κοιμάμαι ήσυχος και έχω γλυκά όνειρα».
H Αϊλίν Γουόρνος ήταν ένας χαρακτηριστικός τύπος Αμερικάνας χωριατοπούλας που διοχέτευσε την ορμή της σε περίεργα και βαλτώδη μονοπάτια εξαιτίας της προβληματικής και ατροφικής της σκέψης. Εγκαταλελειμμένη από τη μητέρα της, η Αϊλίν μεγάλωσε με τον παππού και την γιαγιά της. Ο πατέρας της, τον οποίο δεν συνάντησε ποτέ, κρεμάστηκε μόνος του σε μία φυλακή του Κάνσας όπου εξέτινε ποινή, επειδή είχε βιάσει ένα επτάχρονο κορίτσι. Η ίδια ισχυριζόταν ότι ο παππούς της την παρενοχλούσε σεξουαλικά και την είχε βιάσει σε ηλικία 13 χρονών. Λίγο αργότερα εγκατέλειψε το σπίτι της και έγινε πόρνη. Η διαφοροποίησή της από άλλους δολοφόνους είναι πως, ενώ οι γυναίκες σκοτώνουν συνήθως με δηλητήριο και κυρίως μέλη του περιβάλλοντός τους, εκείνη σκότωνε αγνώστους χρησιμοποιώντας όπλο.
Συνολικά δολοφόνησε επτά άνδρες βέβαια η ίδια παραδέχτηκε την διάπραξη «μόνο» έξι εγκλημάτων. Η Γουόρνος ήταν αμφισεξουαλική και είχε δεσμό με μια κοπέλα, την Τίρια. Μέσα στο μυαλό της Αϊλίν είχε καρφωθεί η ιδέα ότι για να κρατήσει κοντά της την αγαπημένη της έπρεπε να βρίσκει χρήματα. Κάθε φορά που σκότωνε κάποιον (τα θύματά της είχαν πάντα αρκετά χρήματα) γύριζε στο σπίτι χαρούμενη, διότι μπορούσε να δώσει στην Τίρια ό,τι επιθυμούσε. Τη συνέλαβαν σε ένα μπαρ στο Πόρτ Όραντζ την Φλόριντα τον Ιανουάριο του 1991, με την κατηγορία της οπλοφορίας. Η Αιλίν στην διάρκεια που ήταν στην φυλακή και λίγο πριν εκτελεστεί άρχιζε να παρουσιάζει συμπτώματα τρέλας . Κάποιες φορές αρνιότανε να δεχτεί το συσσίτιο κάποιες άλλες φώναζε λέγοντας οτι έκανε τους φόνους και οτι δεν αισθάνεται τύψεις ενώ κάποιες άλλες φορές φώναζε πως δεν το έκανε. Αρχισε κυριολεκτικά να παρουσιάζει συμπτώματα σχιζοφρένειας και οι υπεύθυνοι της φυλακής δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί της... εκτελέστηκε στις 9 Οκτωβρίου του 2002 στη Φλόριντα.
Γνωστός με το όνομα «Φονίας Κλόουν» εξαιτίας του γεγονότος πως έκανε τον κλόουν εθελοντικά σε διάφορα πάρτι που διοργανώνονταν στην γειτονία του. Μάλιστα το όνομα του ως κλόουν ήταν «Πόγκο ο κλόουν». Ο Gacy καταδικάστηκε για τον βιασμό και την δολοφονία περίπου 33 ανδρών κατά τη διάρκεια της δράσης του από το 1972 μέχρι το 1978 , τους περισσότερους εξ αυτών είχε θαμμένους στο ίδιο του το σπίτι. Ο Gacy κατάφερε να εκπλήξει τους πάντες όταν τα εγκλήματα του βγήκαν στην επιφάνεια , μιας και μέχρι τότε είχε καταφέρει να γίνει ένας εξαιρετικά δημοφιλής πολιτικός στην περιοχή του. Τελικά εκτελέστηκε με ‘ένεση’ το 1994 και λέγεται πως οι τελευταίες του λέξεις ήταν «Kiss my ass!».
O Ζόντιακ (Zodiac) ήταν ένας κατά συρροήν δολοφόνος ,που έδρασε στην ευρύτερη περιοχή της βόρειας Καλιφόρνια από το 1965 ως το 1975 περίπου, και του οποίου η ταυτότητα δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, αφού ποτέ δεν συνελήφθη. Το παρατσούκλι Ζόντιακ προέκυψε από την υπογραφή με αυτό το ψευδώνυμο που έβαζε ο ίδιος στα γράμματα που έστειλε στα Μ.Μ.Ε. Οι επιστολές αυτές περιλαμβάνουν επίσης τέσσερα κρυπτογραφημένα μηνύματα, από τα οποία μόνο ένα έχει οριστικά λυθεί. Στον Ζόντιακ έχουν χρεωθεί πέντε διαπιστωμένες δολοφονίες, ενώ ο ίδιος είχε κάνει λόγο για 37 θύματα. Διάφοροι ύποπτοι έχουν κατά καιρούς ερευνηθεί και ανακριθεί από τις αστυνομικές αρχές και από ερασιτέχνες ερευνητές, αλλά δεν έχουν έλθει στην επιφάνεια αποδεικτικά στοιχεία. Η Αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο χαρακτήρισε την περίπτωσή του «ανενεργή» τον Απρίλιο του 2004, αλλά την άνοιξε εκ νέου πριν από το Μάρτιο του 2007. Η υπόθεση παραμένει ανοιχτή στην πόλη Βαλέχο, καθώς και στην περιοχή των κομητειών Νάπα και του Σολάνο, όπου έδρασε ο δολοφόνος. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Καλιφόρνιας διατηρεί ανοιχτή την «Υπόθεση Ζόντιακ»
Δύο αδελφές, ιδιοκτήτριες οίκου ανοχής στο Μεξικό, στρατολογούσαν “εργαζόμενα κορίτσια”, τα έριχναν στα ναρκωτικά και τα ανάγκαζαν να ικανοποιούν όλες τις εξευτελιστικές και νοσηρές επιθυμίες των διεστραμμένων πελατών τους. Αν τα κορίτσια αρρώσταιναν ή ασχήμαιναν από την κακομεταχείριση και τους αλλεπάλληλους βιασμούς, τα σκότωναν.
Μια μέρα η αστυνομία συνέλαβε μια πόρνη με την υποψία ότι απήγαγε νεαρά κορίτσια από την περιοχή. Αυτή ήταν που κατέδωσε τις αδελφές. Όταν οι αστυνομικοί έψαξαν το πορνείο, ανακάλυψαν τα απομεινάρια 11 ανδρών, 80 γυναικών και αρκετών εμβρύων. Οι αδελφές δεν καταδικάστηκαν σε θάνατο, ούτε καν σε ισόβια, παρά μόνο σε 40 χρόνια φυλάκιση.
Η Κάθριν Νάιτ μια Αυστραλέζα, εργαζόμενη σε σφαγείο, καταδικάστηκε τον Οκτώβριο του 2001 για το φόνο του συζύγου της, Τσαρλς Τόμας Ράις. Γιατί όμως καταφθάνει δεύτερη στη λίστα με τις πιο σατανικές γυναίκες του κόσμου, όταν άλλες σκότωναν και βασάνιζαν εκατοντάδες ανθρώπους; Δεν ήταν η πρώτη φορά που συμπεριφερόταν βίαια. Παλιότερα είχε σπάσει τα δόντια του πρώην συζύγου της και είχε κόψει το λαιμό του κουταβιού ενός άλλου συντρόφου της.
Στις 29 Φεβρουαρίου η Νάιτ μαχαιρώνει πάνω από 37 φορές τον άντρα της, σε όλο του το σώμα. Δεν ήταν τυχαίο ή εν βρασμώ ψυχής, αφού ο Πράις είχε δεχτεί αλλεπάλληλες απειλές στο παρελθόν. Όταν αυτός ξεψύχησε, αφού οι περισσότερες πληγές ήταν τόσο βαθιές, που είχαν «τρυπήσει» τα ζωτικά του όργανα, η Νάιτ του έβγαλε την πέτσα, την πέρασε σε ένα γάντζο και την κρέμασε πάνω στην πόρτα του σαλονιού. Μετά τον αποκεφάλισε, έβαλε το κεφάλι του σε μια κατσαρόλα μαζί με λίπος από τα οπίσθια του και μερικά λαχανικά. Είχε σκοπό να ταΐσει τα ίδια τα παιδιά της με το κρέας του πατέρα τους. Ευτυχώς η αστυνομία την συνέλαβε πριν γυρίσουν τα παιδιά από το σχολείο.
Search
