อายาสึจิ ยูกิโตะ ฆ่าโดยจัดการท่องเที่ยวมาที่เกาะ หรือไม่ก็คุณเอง...คารร์ คือฆาตกร ที่สนับสนุนแผนการท่องเที่ยวครั้งนี้เพราะเป็นโอกาสดีที่จะได้ฆ่าหลังจาก รอมานานแล้ว ถ้าเราจะมาพูดกันถึงความเป็นไปได้แบบนี้ ก็จะไม่มีวัน จบสิ้นแน่ ว่าไหม” “จริงของโป” อกาธาสอดขึ้น “ยิ่งพูดก็ยิ่งเหมือนสาดโคลนใส่กัน” “นอกจากนั้น” โปอัดบุหรี่ช้า ๆ ด้วยท่าทีที่สงบลง “พอพวกคุณ เห็น มัน ก็ปักใจเชื่อกันทันทีเลยว่าเป็นประกาศแจ้งการฆาตกรรมล่วงหน้า ทั้งที่จริง ๆ แล้วมันน่าจะเป็นการเล่นตลกไร้สาระของใครสักคนมากกว่า พวกเราที่มาชุมนุมกันอยู่ที่นี่เป็นนักนิยมเกมสืบสวนเรื่องลึกลับกัน ทุกคน ทั้งยังรู้ดีว่าสถานที่ที่มาชุมนุมกันอยู่นี้มีปริศนาแฝงอยู่ ผมถึง ไม่เข้าใจไงว่าทำไมทุกคนจึงไม่มองกันว่า มัน เป็นส่วนหนึ่งของเกม” อย่างเช่น -- โปยกข้อสันนิษฐานตอนคุยกับแวนในห้องพักของตน เมื่อตอนกลางวันให้ทุกคนฟังเป็นตัวอย่าง “นั่นแหละใช่เลย ลูกพี่” เลอรูตบมือด้วยความดีใจ “กาแฟใส่เกลืออะนะ” เอลเลอรียกมือทั้งสองขึ้นประสานกันที่ท้ายทอยก่อนเอนหลังพิง พนักเก้าอี้ “ถ้าเรื่องทั้งหมดจบลงด้วยเกลือในกาแฟจริง ผมจะยกมือไหว้ ฆาตกรที่มีอารมณ์ขันสุดยอดคนนี้ทันทีเลย” “มองโลกในแง่ดีกันเหลือเกินนะ” คารร์ทำหน้าบึ้ง ลุกขึ้นเดินกระทืบเท้าเข้าห้องปิดประตู แวนมอง ตามไป หันมาบอกราตรีสวัสดิ์กับทุกคนด้วยเสียงแหบแห้งก่อนหายเข้าไป ในห้อง “ฆาตกรคือใคร ชักจะสนุกแล้วนะเธอ” อกาธาหันไปพูดยิ้ม ๆ กับออร์กซี 97
คดีฆาตกรรมในบ้านสบิ เหล่ยี ม “ใช่ -- จริงด้วย” เอลเลอรีหยิบไพ่ป๊อกยี่ห้อรถจักรยานลายสีน้ำเงินออกมาจากกระเป๋า แผ่ลงบนโต๊ะสีขาว พึมพำว่า “เอาละ” แล้วบอกกับทุกคนว่า “เกมนี้กำลังจะสนุกขึ้นเรื่อย ๆ ใครจะเป็น เหยื่อรายที่หนึ่ง กันนะ” แม้ว่าความหวาดกลัวครั้งนี้จะไม่ใช่สิ่งที่สลัดออกไปจากใจได้ง่าย ๆ แต่ยามนี้ดูเหมือนทุกคนจะคล้อยตามคำสันนิษฐานของโป ลืมความอึดอัด และความเครียดที่สะสมอยู่ตลอดทั้งวันไปได้ชั่วขณะ แต่... บนเกาะนี้ต้องมีใครคนหนึ่งแน่นอนที่รู้ว่า ข้อความบนแผ่นป้าย พลาสติกเหล่านั้นมีความหมายตรงตามที่เขียนไว้ทุกประการ 98
Search
