LALE

6 10 13 17 หนีมาตั งไกล อี กไม่นาน ลู ก โ ป ง ใ น มื อ SEASON สุดท้ ายอยู่ในใจ ก็ ฤดูใหม่แล้ ว CHANGE (นิทาน ๒ ภาษา: ไทย-อั งกฤษ) 20 23 26 31 สารท HABITABLE ZONE  WHEN IT COMES ล ะ อ อ ง สี แห่งการผันเปลี ยน พืนที ชีวิต TO SPRING… (นิทาน ๒ ภาษา: ไทย-อั งกฤษ) จ น ก ว่ า ด อ ก ไ ม้ จ ะ บ า น Contents 35 40 46 51 SEASON CHANGE I 6TH LALE WHO AM I ? NO ONE IS PERFECT SEASONS OF LIFE ฤดูที แล้ ว 1 I ฤดเู ปลียนผา่ น 56 60 67 72 กาแฟร้อน ส ร ร พ สิ ง ค รัง แ ร ก THE SUN ฤ ดู ก า ล STILL SHINES ที เปลี ยนผ่าน แ ล ะ ก า แ ฟ เ ย็ น (นิทาน ๒ ภาษา: ไทย-อั งกฤษ) 78 85 96 102 LIFE SEASON ด อ ก ห ญ้ า COLD HANDS เมือฤดูกาลมาถึ ง CHANGE AND FEET, (นิทาน ๒ ภาษา: ไทย-มลายู ) BUT WARM HEART 2 I สารบญั

EDITOR'S Rusmeenee M. Kheeree NOTE EDITOR การศึกษาต่อต่างประเทศอาจเปนความฝนหรอื ความต้องการของใคร หลายคน ในชว่ งไมก่ ีปทีผา่ นมา ประเทศตรุ กีเองก็ไดร้ บั ความนยิ มไมน่ อ้ ยใน \" เพราะเราเชอื วา่ เรอื งราวของคนหนงึ มพี ลังต่ออีกคน กล่มุ นกั ล่าฝนทีต้องการศึกษาต่อต่างประเทศ แต่ใครจะรวู้ า่ เบอื งหลังความ สาํ เรจ็ นา่ ชนื ชมเหล่านนั พวกเขาต้องล้มลกุ คลกุ คลานและอดทนมากแค่ไหน “Everything effects everything” เบอื งหลังรอยยมิ สดใสในภาพถ่ายสวย ๆ พวกเขาต้องรอ้ งไหม้ าแล้วกีครงั ใหก้ ับปญหาและความเหงา \" ชว่ งทีฤดกู าลทังสใี นตรุ กีเปลียนผา่ น พวกเขาเองก็ล้วนเปลียนผา่ นจาก Minnah K. “ตัวตน” หนงึ สอู่ ีก “ตัวตน” หนงึ เชน่ กัน เราอาจเคยพบเจอกับเชา้ ทีสดใส วนั ทีแสงแดดอ่อน ๆ เชญิ ชวนใหเ้ ราออกไปเทียวเล่นขา้ งนอก แต่แล้ว บรรณาธกิ ารวารสารลาเล ปที ๖ ท้องฟาก็พลันมดื ลง เมฆฝนก่อตัวและโปรยฝนลงมาอยา่ งไมข่ าดสาย ไม่ เหลือเค้าความสดใสของอากาศยามเชา้ เลย ชวี ติ ในตรุ กีของนกั ศึกษากล่มุ นี 4 I บทนําบรรณาธกิ าร ก็ไมต่ ่างกัน หลายอยา่ งเกิดขนึ เหนอื การคาดเดา ดงั นนั การเตรยี ม ”ใจ” ให้ พรอ้ มจงึ สาํ คัญพอ ๆ กับการเตรยี มพรอ้ ม ”รา่ งกาย” แมจ้ ะชอบหรอื ไมช่ อบ ฤดไู หนก็ตาม เราก็ไมส่ ามารถฉดุ ยอื การเปลียนผา่ นนไี ด้ แต่การเตรยี ม พรอ้ มรบั มอื กับความเปลียนแปลงและเรยี นรทู้ ีจะอยูก่ ับมนั อยา่ งเขา้ ใจต่าง หากทีจะทําใหเ้ ราก้าวผา่ นแต่ละฤดกู าลไดอ้ ยา่ งสง่างาม เรอื งราวทัง ๒๐ เรอื งทีเหล่านกั เขยี นต่างรอ้ ยเรยี งบอกเล่าแง่งามของ ชวี ติ นกั ศึกษาในประเทศตรุ กีกําลังจะพาคณุ ผอู้ ่านไปสมั ผสั ถึงความรสู้ กึ หลาก หลายของพวกเขาทีบรรจุอยูใ่ นทกุ ตัวอักษร และชวนจนิ ตนาการไปพรอ้ ม ๆ กันถึงประสบการณท์ ีพวกเขาพบเจอ เรอื งราวทีบรรจุกําลังใจดี ๆ และคํา แนะนาํ อยา่ งผมู้ าก่อนหรอื ในฐานะผรู้ ว่ มทาง เพอื สง่ ต่อพลังใจดี ๆ ใหก้ ับเหล่า นกั ล่าฝนทีกําลังหงอยเหงา เศรา้ สรอ้ ย ท้อถอย หรอื เหนอื ยล้า รวมทังบรรดา ผอู้ ่านทีสงสยั ใครร่ ถู้ ึงเรอื งราวชวี ติ ของนกั ศึกษาไทยในตรุ กีดว้ ยเชน่ กัน 3 I ฤดเู ปลียนผา่ น

Silhouette of river \" ถ่ายโดย : มูบนิ สาเมาะ ‘ปญหาไมไ่ ดอ้ ยูท่ ีวา่ เธออยูท่ ีไหน Akdamar island, Van, Turkey แต่ปญหาอยูท่ ีใจเธอ’   ไมว่ า่ เธอจะอยูท่ ีไหน 5 I ฤดเู ปลียนผา่ น การหนมี าไกลขนาดนี ไมไ่ ดช้ ว่ ยเธอคลีคลายปญหา \" 0 1 หนีมาตังไกล สดุ ท้ายอยูใ่ นใจ ดล-ล-ธี 6 I หนีมาตังไกล สดุ ท้ายอยูใ่ นใจ

ประโยคความยาวไมถงึ บรรทัดถกู กด Favorite ไวบ นบัญชี twitter ของเดก็ ‘ชา งไมสดใสเอาซะเลย’ เปนประโยคแรกทโี่ ผลเ ขา มาในหวั เธอระหวางทกี่ ําลัง หญิง ทจ่ี ะเรยี กวาเด็กหญิงกไ็ มถูกนักเพราะอายยุ า งจะเขา 20 แลว เธอจอ งประโยคน้ัน กาวขาออกนอกอาคาร ‘ใจกวา งเกนิ ไปรึเปลา ทาํ ไมเหงาจงั ’ เปนความรูส ึกถดั มาที่เธอ อยรู วมนาที แถมยังจาํ ประโยคนี้ไดขึ้นใจ จะไมเปน แบบนแ้ี น หากมันไมดนั ไปตรงกบั รสู ึกได แตตอนนั้นความเหงากด็ นั แพค วามตื่นเตน กบั หนา หนาวครง้ั แรก ผูคนรอบตัว ชีวิตเธอเลยสกั นิด เธอเรงกาวขาเพอ่ื รบี ไปถึงท่ีหมาย จนคลายกับวาเปน เธอคนเดยี วท่เี ดนิ อยชู า ๆ เพ่อื ซึมซบั ความประทับใจตอ บรรยากาศนน้ั รานกาแฟเปน ท่หี ลบหนาวของประชากรใน “ตุรกี” ที่ทเี่ ธอมาเพราะคดิ วา มันคงไกลมากพอที่จะหนีรอ ยปญหาทีเ่ ธอกําลัง เมือง ชาแกว เล็ก ๆ ถกู ยกข้ึนดืม่ เหมือนเปนวัฒนธรรมของคนที่นี่ ไมนบั บุหรี่อกี หลาย เผชญิ อยูพ น ประเทศท่ีไรซงึ่ จินตนาการในหัววา จะเปน อยา งไร คลา ยกับวาเธอขาดสตใิ น มวนทถี่ ูกยกขึน้ สูบทั้งผหู ญิงและผูชาย การเลอื กมาโดยสิน้ เชิง เธอมาอยใู นเมอื งเลก็ ๆ ท่หี า งไกลจากความวนุ วายของอสิ ตนั บลู มา 2 ช่ัวโมง ชีวติ แสนจะธรรมดาเกินไปของเธอถูกดําเนนิ มาจนถงึ ฤดูหนาวทเี่ ปน หนาว ‘แปลกตา’ เธอคิดแคน้ีแลวกาวขาชา ๆ ตอไป ทกุ เหตกุ ารณถ ูกซึมซับดว ยความ แรกและหนาวจริง ๆ สําหรับเธอ เสอ้ื กนั หนาวตวั หนาถกู ยกขนึ้ สวมชา ๆ มองไปดาน เหงาท่ีเหมือนจะกวา งกวาใจของเธอ   แตก ไ็ มรวู าเพราะเสอ้ื หนาวตัวหนารึเปลาที่ให นอกก็เห็นกนั เปนเรอ่ื งชินตา ทองฟา สหี มน หมอกหนาปกคลุมเสนทางขางหนา จนแทบ ความอบอนุ หรอื เพราะเห็นคนขา งหนา ทเ่ี ดนิ โอบกนั แลวรสู ึกอบอุนดีจนเธอเผลอยม้ิ มองไมเหน็ มีท้ังจงั หวะทอ่ี ุนใจและเศรา หมองปนกันในตัวเธอ ลักษณะคลายทอ งฟา ในหนา 7 I ฤดเู ปลียนผา่ น หนาวท่เี ทาเขม ปนเทาออ น   เมอื งเลก็ ๆ แหง นท้ี ําใหเธอไมตอ งเรง รีบที่จะไปไหน คนที่ เดนิ อยเู ต็มถนนบอกเธอเปน นัยวาอาจจะเหงาหนอ ยแตกไ็ มไ ดอ า งวา ง อากาศหนาวสอน เธอใหใจเยน็ ลง ถึงเธอจะยังบนคนทเี่ ดนิ อยูดานหนาหรือเวลารอรถบัสนาน ๆ ก็ตาม แต เอาเถอะ เธอคิดวาเธอใจเย็นกวาเธอคนกอ นเยอะเลย เธอสวมหูฟง ตลอดทางที่กา วเดนิ เหมือนจะชวยลดความเหงาลงไดบาง แตเธอดนั ชอบเพลงเหงากับเพลงเศราเอามาก ๆ ดว ยสิ 8 I หนีมาตังไกล สดุ ท้ายอยูใ่ นใจ

จนกระทงั่ เธอพาตวั เองมาน่งั ที่สวนสาธารณะ เธอชอบเวลาตัวเองไดห ยุดคดิ จนหลน กระจายเหมือนตวั เธอที่แตกสลายเวลาเศราใจ ชวงเวลาของฤดูหนาวมัก ‘ตอใหช วี ติ เราไมไดม เี รอื่ งวนุ วาย แตจ ะมบี างอยางทที่ ําใหเรารสู กึ วนุ วายอยดู ’ี การได ยาวนานกวา ฤดูที่ใบไมจะผลิบานอกี ครั้ง นั่นหมายความวา เธอจะประกอบตัวเองจากช้ิน วางตวั เองหา งจากผูคนชัว่ ครูคงจะไดจ ัดการกบั พ้ืนท่ีในหัวเธอไดดี เธอถอื โอกาสโทษ สวนทแี่ ตกสลายไดสกั วนั แมวาอาจจะไมมใี ครใหค วามหวังเธอไดว าจะเปนเชน นน้ั แต สภาพอากาศทที่ าํ ใหเ ธอเศรา ภาพในอดตี ยอนกลับมาอกี คร้งั สรุปแลววาเธอหนไี ปไหน การที่เธอหางไกลจากเธอคนเกา ไดเ พียงเลก็ นอย ก็เปนความดีใจที่ยงิ่ ใหญข องเธอแลว ไมพ นเลย ‘ปญหาไมไ ดอ ยูท ่ีวาเธออยทู ไี่ หน แตปญหาอยทู ่ใี จเธอ’  ไมว า เธอจะอยูท่ีไหน การหนมี าไกลขนาดน้ีไมไ ดช วยเธอคลคี่ ลายปญหา ซ้ําปญหากลบั ชัดเจนข้ึนมาในเวลาท่ี เราไมร ูวามใี ครไหมทห่ี นีมาท่ีน่ีเชนเดยี วกับเธอ หรอื จะมีใครไหมทผ่ี านสองขา ง ตองเผชิญกับมนั เพยี งลาํ พงั   ‘รสู กึ แยไมนอ ยเลย…’ ทางในฤดูหนาวทเ่ี ศรา จวนใจจะแตกสลาย หากเธอเปรยี บหนา หนาวเปนดั่งความเศรา และความเจ็บปวด ขอใหภ เู ขาทม่ี หี ิมะหนาปกคลุมขา งหนาบอกเธอไดว า เมือ่ ฤดรู อนเขา ‘ไมรวู าคนทอ่ี ยูในพื้นทท่ี ่ีมอี ากาศหนาวขนาดนีเ้ ขาจัดการตัวเองกนั อยา งไรเวลา มาหิมะจะละลายหายไป ขอใหใ บไมท ่กี ระจายอยูบ นพ้ืนบอกเธอเชน กนั วาอีกไมนานฤดู เศรา ใจ หรือเพราะเธอเปน มอื ใหม ที่ตอ งชนิ กับมนั มากกวานี้นะ’ระยะเวลาของหนา ใบไมผลกิ จ็ ะมาถึง ไมมฤี ดหู นาวไหนทีค่ งอยูต ลอดไปและไมม ีความเศราไหนจะม่ันคงอยู หนาวนานแคไหน ความเศราทดี่ ําเนินในใจเธอกน็ านเทานนั้ หนังสือสองสามเลมทีพ่ กมา กบั เรานานแสนนาน ชว ยบรรเทาความเศรา ของเธอไดดที เี ดยี ว ‘เธอไมไดอา นหนังสือปละ 8 บรรทัดอีกแลว นะ’ อยากใหเ ธอเกบ็ หนา หนาวครัง้ แรกของตวั เองเอาไว เรียนรจู ากทุกกาวทผ่ี าน การดําเนนิ ชวี ิตของคนแปลกหนา รอบตัวเราใหอ ะไรเราบา งไหม อาจจะมีเวลาทเ่ี ผลอยิ้ม ตอใหไมมีคาํ ตอบใหร อ ยพันปญ หาและเธอยังคงเศราอยูอยางนน้ั แตปฏิเสธไมไ ด ออกมาหรอื เศรา ใจจนอยากรองไหม ันตรงน้นั ปญหาเปนรอ ยเปน พนั อาจจะไมถกู แกไ ข เลยวาเธอเติบโตขน้ึ เล็กนอ ยจากทท่ี ี่เธอเลือกมา เพราะสภาพอากาศท่หี นาวเยน็ ทําให หรอื หาคําตอบไดตอนน้ี แตวันเวลาท่ีเปล่ียนผา นจะทําใหเราแขง็ แรงพอจะรบั มันไดดี เธอใจเย็น เพราะการท่ไี มตอ งรบี เดนิ เธอเลยใสใ จ เพราะออ มกอดของคูร ัก เธอเลยยม้ิ กวาเดมิ นา จะเพยี งพอ งายข้นึ เพราะรถบสั ทไี่ มม าสักที เธอเลยอดทนและรูจกั รอ เพราะสวนสาธารณะที่เธอไป นั่ง เธอจงึ คดิ เปรียบตัวเองเปนตนไมต อนหนาหนาว ท่ใี บไมถูกลมแหง ความเศรา พดั ดล-ล-ธี 9 I ฤดเู ปลียนผา่ น 10 I หนีมาตังไกล สดุ ท้ายอยูใ่ นใจ

หนา้ ต่างแห่งการมองเห็น \" ถ่ายโดย : ฮาซฟี สลิกา ตอนทีเราสบั สน Koza Han, Bursa เราไมม่ ที างรหู้ รอกวา่ เราควรทําอะไร ต้องทําอะไรก่อนดี ฉะนนั ทําทกุ อยา่ งทีเราทําได้ 11 I ฤดเู ปลียนผา่ น ใหส้ ดุ ความสามารถ หาทางออกจนกวา่ เราจะรวู้ า่ มนั สดุ ทางแล้วจรงิ ๆ มนั ไมม่ ที างใหไ้ ปแล้วจรงิ ๆ แล้วค่อยเปลียนเสน้ ทางการเดนิ นะ ไมม่ อี ะไรเสยี เวลาหรอก ใหร้ ไู้ วว้ า่ ทกุ ๆการพยายามมผี ล ตอบแทนทีดเี สมอ \" 0 2 อีกไมน่ าน ก็ฤดใู หมแ่ ล้ว 花- Hanaa 12 I อีกไมน่ านก็ฤดใู หมแ่ ล้ว

ตนไมไ รใ บประดบั ประดาราวกบั วา ถงึ เวลาพกั ผอนของพวกมัน สายลมเยน็ ๆ ที่ หากเปรียบฤดกู าลเปนจงั หวะการเปล่ียนแปลงของชวี ติ ฤดูกาลท่เี ปล่ียนไปในครงั้ พัดผานกระทบหนา เบา ๆ ราวกบั สงสัญญาณใหเรารับรวู าฤดหู นาวใกลเขามา หมิ ะคอ ย น้คี งเปน การเปล่ยี นแปลงท่ฉี ับพลนั ท่ีสดุ ในชวี ิตของฉัน ๆ ละลายหายไป  ดอกไมเ ริ่มเบงบาน  ไดยินเสียงนน่ั ไหม  นกนอยบินวอนทกั ทาย ทองฟา ฤดใู บไมผลทิ ่ีรอคอยอยา งไรละ        สองขางทางเตม็ ไปดวยกล่ินหอมกรนุ ของ 'ทํายังไงดีละ เอายงั ไงตอ ดี หยุดทําหรือไปตอ' ฉันคดิ ในใจ คาํ ถามมากมายจากคน กาแฟและขนมปง ยามเชา   ดูทาวาแสงแดดเชาน้อี นุ ขน้ึ มาเปน กอง  อา! ใกลเ ขา ฤดรู อน รอบขางดังเขา มาไมขาดสาย และยังคงดังวนเวยี นอยอู ยางนัน้ ในโสตประสาทของฉัน แลว หรอื นี่ อากาศอนุ เริ่มหนาวขนึ้ เล็กนอ ย ใบไมเรมิ่ กลายเปน สนี า้ํ ตาล  เสียงใบไมรว ง ดังขน้ึ เบา ๆ ทุกครง้ั ท่เี ดินผา นราวกับเสยี งระฆงั บอกเวลาถงึ การมาของฤดูใบไมรว ง 'ตอบยังไงดีละ จะตอบคาํ ถามเหลานยี้ ังไง' ฉนั จะใหค ําตอบแกพวกเขาเหลา นัน้ อยา งไรดี ในเม่อื ฉันเองกย็ งั หาคาํ ตอบใหต ัวเองไมได กอ นการเปล่ียนแปลงของแตล ะฤดมู กั มสี ญั ญาณใหผูคนเตรียมตวั และเตรยี มพรอ ม สาํ หรบั การมาของมนั เสมอ แตดูเหมือนวาฤดูกาลน้ีกลับไมเ หมือนทกุ ๆ ฤดูทีผ่ านมาการ ฤดูกาลน้ันดูเหมือนวา ชางยาวนาน  บางคร้งั หนาวเหนบ็ จับขว้ั หวั ใจ  บางคราก็ มาของมนั ไมมีสัญญาณเตือนใด ๆ ทุกอยางรวดเร็วโดยที่ฉนั ไมท นั ไดตงั้ ตัว ไมมีการเตรี รอนระอุแทบทนไมไหว ไหนจะคาํ ถามมากมายทปี่ ระดังประเดเขามา  อกี ทงั้ หลาย ยมพรอ มใด ๆ สายตาทจ่ี บั จองทกุ การตดั สินใจ ชา งเปนฤดกู าลท่ที รมานเหลอื เกนิ   คงจะดกี วานห้ี ากมี ใครสักคนชวยทําใหอ นุ ใจ เธอวา ไหม 13 I ฤดเู ปลียนผา่ น “ตอนท่ีเราสบั สน เราไมม ที างรหู รอกวา เราควรทําอะไร หรือตองทําอะไรกอนดี ฉะนั้นทําทกุ อยางท่ีเราทําไดใหสดุ ความสามารถ หาทางออกจนกวาเราจะรวู า มนั สดุ ทาง แลว จริง ๆ มนั ไมมีทางใหไปแลว จรงิ ๆ แลวคอ ยเปล่ียนเสนทางการเดินเถอะนะ ไมม ี อะไรเสียเวลาหรอก ใหรไู วว าทกุ ๆ การพยายามมีผลตอบแทนที่ดเี สมอ” “ถากาํ ลังสูอยู ก็ขอใหรวู าไมไ ดสูอ ยูคนเดียว เราเช่อื ในการตดั สินใจของเธอ เรา เชอ่ื ในพระเจา ” 14 I อีกไมน่ านก็ฤดใู หมแ่ ล้ว

ส้ินเสียงปลายสายความมุงม่ันท่ีหายไปก็กลับมา  ใครบางคนทาํ ใหฤ ดกู าลนด้ี ูไม 16 I อีกไมน่ านก็ฤดใู หมแ่ ล้ว เลวรายอกี ตอไป มาตรแมนวา ตองผา นไปอกี กฤี่ ดกู าล ตอ งเปลีย่ นแปลงไปอกี กคี่ รง้ั แต เช่อื ม่ันเถอะวาทุก ๆ การเปลยี่ นแปลงมคี วามสวยงามตา งกัน  แมฤดูหนาวจะทําใหเ ธอ หนาวเหนบ็ จนไมอยากออกจากบาน  แตการไดจบิ นมอนุ ๆ พรอ มอา นหนังสอื เลมโปรด สกั เลมหนาเตาผิงกเ็ ปนอะไรที่วเิ ศษสุด ๆ ไปเลยละ ถงึ แมว าสายฝนท่ตี กลงมาในฤดใู บไมผ ลทิ าํ ใหเ ธอหงุดหงิดมาก  แตอยางนอ ยก็ มดี อกไมท ี่เธอชอบกาํ ลังเบงบานอวดดอกชอ โตใหเ หน็ อยูนะ บางครั้งเธออาจจะพดู วาไม ชอบฤดูรอนเอาเสยี เลย แตการไดท านไอศกรีมรสโปรดคงเหมาะกบั ฤดูรอนสุด ๆ ไปเลย อาจจะเปนเพราะดอกไมท่ีเธอชอบเร่ิมผลัดสใี บและเริม่ โรยรา เธอจงึ ไมคอ ยชอบฤดู ใบไมร ว งมากนัก  แตเ ธอจา นัน่ อาจหมายถงึ การเปลีย่ นแปลงท่ีกําลังเร่มิ กลบั มาอีกครง้ั   บางทีใบไมส ใี หมก็สวยจนนา หลงใหล  เธอวา ไหม อยา ไปกลัวเลยนะกับการเปลย่ี นแปลง เพราะทายทสี่ ุดการเปลีย่ นแปลงที่มา โดยไมท นั ต้ังตวั จะสอนใหเ รารวู าเราแกรง และเกง แคไ หนที่ผานมนั มาได ฉนั รูว ามนั ไม งา ยทจ่ี ะผา นพน แตละฤดกู าลไปได  แตอดทนนะ  อกี ไมนานก็เขาฤดูกาลใหมแลว .. 花- Hanaa 15 I ฤดเู ปลียนผา่ น

Train to Mardin \" ถ่ายโดย : สพุ ตั รา มารยา คําถามวา่ จะคิดถึงตรุ กีไหม Yenişehir, Diyarbakır ฉันตอบไปทันทีอยา่ งไมล่ ังเลวา่ คิดถึงแนๆ่ แมว้ า่ จะมหี ลายสงิ อยา่ งทีไมถ่ กู ใจ เบอื เอือมระอา แต่พอเวลาผา่ นไป มนั ก็คือสว่ นหนงึ ในชวี ติ เรา \" 0 4 SEASON CHANGE จะหนี

แสงอาทติ ยท โี่ ผลพ น ขอบฟา สอ งเขามาทางหนาตางในตูน อนของรถไฟสาย และที่สําคัญเรากย็ งั ไมส ามารถรับบริการแบบน้จี ากการรถไฟไทยไดใ นตอนน้ีเลยนะ Doğu Ekspresi (Eastern Express) เสนทางองั การา – คารส ปลุกฉันใหม าเจอกบั ภาพ รถไฟตุรกีจะสรา งประสบการณท ่ีดีใหก บั พวกเราและทําใหการมาเทย่ี วตุรกขี องพวกแก ของภเู ขา ลาํ ธารและทองทุง ว่งิ ผานไป ภาพธรรมชาติทอ่ี ยูตรงหนา ฉนั ขณะนตี้ อ งสรา ง นา ต่นื เตนยงิ่ กวา เดิม แมจะแอบเกรนิ่ ไวบางแลว วารถไฟตรุ กีอาจไมเปะ เรอ่ื งเวลาแบบ ความประทบั ใจใหก ับทุกคนท่เี หน็ แนน อน ฉันเชื่ออยา งนนั้ ญี่ปุนแตก ็ไมน า เกลียดเทา ท่ีทเ่ี ราจากมาหรอก อาจมีสายบางใหมากสดุ กน็ าจะไมเ กนิ คร่ึง ชว่ั โมงแหละ ดว ยเหตุผลทีว่ า ระยะทางเดนิ รถของรถไฟสายน้ียาวขา มฝง จากภาคกลาง ขณะทรี่ ถไฟว่งิ ไปตามรางเหล็กตอนน้ี เรานาจะอยูใ นเขตจังหวัด Sivas (ซีวาส) มาภาคตะวนั ออกติดชายแดนประเทศอารเมเนียเลยทเี ดยี ว แตยงั ไมท ันถงึ ครึง่ ทาง การ กําลงั เขา เขตจงั หวัด Erzincan (แอรซนิ จาน) ละมัง้ เพราะตารางเวลาลาชา ไปตั้งแตตอน รถไฟตุรกกี ็ไดท าํ รา ยตัวแทนการทอ งเทยี่ วทอ่ี าสาโฆษณาใหด ว ยใจอยา งไมใยดี เพราะ กลางคืนและจากความลา ชา นถ้ี ือวา การรถไฟตรุ กีไดท าํ เราเสียหนาไปพอสมควร กวา รถไฟจะถงึ สถานี Kayseri (ไคเซรี) กเ็ ปน เวลาตีสองไปแลว ชา กวากาํ หนดเดิมใน เนอ่ื งจากยอนเวลาไปหนึง่ เดือนกอ นหนานี้ ฉนั ไดอ อกตัวนาํ เสนอแผนนั่งรถไฟตรุ กกี ินลม เวลาเทยี่ งคนื สามสบิ เกา นาทเี กอื บสองชว่ั โมง ชมวิวกับเพือ่ นรว มทรปิ ท่มี าจากไทยไปวาดีงามมากแบบ ก.ไกล า นตัว เราจะไดส ัมผสั บรรยากาศขา งทางและวถิ ีชีวิตของผูคนตา งถ่นิ ความสขุ สาํ ราญนี้ถือวา คมุ คาเพราะมนั โชคดกี ็ท่เี วลาน้ันทกุ คนงวงและคดิ เรือ่ งการนอนมากกวา ความตรงเวลาของ ไมแ พงอยา งรถไฟในยุโรปแตค ณุ ภาพทไี่ ดนน้ั ใกลเคยี ง  ระบบคมนาคมแบบรางเลยทําใหร อดขอหาโฆษณาเกนิ จรงิ ไปนดิ หนอย โชคดีอกี เรอ่ื งท่ี เชค็ ต๋วั ในแอพ Eybis[1]  ของ TCDD[2]  แลวตนู อนแบบ Couchettes[3]  ดนั มีหอ ง 19 I ฤดเู ปลียนผา่ น วางหน่ึงหองพอดกี บั พวกเรา กอนเวลาเดนิ ทางนิดเดียวจากท่ีเต็มหมดตลอด ๒ – ๓ สัปดาหก อ น เลยทําใหเราไดน อนพักผอนอยา งเต็มทีช่ ดเชยการรอรถนานไป  [1] แอปพลิเคชนั สาํ หรบั ซอื และจองตัวรถไฟในตรุ กี โดย EYBiS ยอ่ มาจาก Elektronik Yolcu Bilet Satış ve Rezervasyon Sistemi ในภาษาตรุ กี ผทู้ ีสนใจเดนิ ทางดว้ ยรถไฟสามารถตรวจสอบเวลาเดนิ รถ ซอื และจองตัวไดผ้ า่ นชอ่ งทางนี เลือกใชไ้ ด้ 2 ภาษา ตรุ กีและ อังกฤษ ซงึ ดาวนโ์ หลดไดจ้ าก App Store และ Google Play [2] TCDD ชอื ยอ่ ของการรถไฟตรุ กี (Türkiye Cumhuriyeti Devlet Demiryolları) เปนรฐั วสิ าหกิจทีใหบ้ รกิ ารคมนาคมทางรางทัว ตรุ กี [3] ต้นู อนรวมประกอบดว้ ยเตียงนอนแบบพบั จากฝาผนงั หมอน และผา้ หม่ เท่านนั สาํ หรบั รถไฟตรุ กีภายใน 1 หอ้ งจะมี 4 เตียง ระหวา่ งต้นู อน กับทางเดนิ ดา้ นนอกจะถกู กันดว้ ยประตทู ีสามารถล็อคได้ ต้นู อนนมี กี ารจดั ทางเดนิ แบบ cabin คือจดั ทางเดนิ ไวด้ า้ นใดดา้ นหนงึ สว่ นอีกดา้ น หนงึ จะเปนหอ้ งนอนทีเปนสดั สว่ น 20 I SEASON CHANGE

น่เี ปน อีกเรอื่ งทต่ี องเตรียมการกันเนนิ่ ๆ  เพราะต๋ัวรถไฟแบบตนู อนน้ันจะถูกจองลว ง สิ่งท่ีนา จะคิดถงึ มากที่สุดเมอื่ จากตุรกีไปยังคงวนเวียนอยใู นหัวจนรถไฟผาน หนากอนเดินทางเกือบหมด สาํ หรับต๋ัวธรรมดาอาจยงั พอหาซื้อจากเคานเตอรกอนเดิน แถบเทอื กเขาพอดี แมว า จะยา งเขาฤดูใบไมผ ลแิ ลว แตห ิมะกย็ งั มคี า งใหเหน็ อยบู างบน ทางไดบางหากไมใ ชชวงฤดหู นาวซึง่ ตรงกบั เทศกาลวันหยุดและชว งปดเทอมท่ีคนนิยมไป ยอดเขาสูง ฉนั คิดในใจ ฉันคงคดิ ถึงหมิ ะเพราะที่บา นไมมแี น ภาพตรงหนา สวยจนตอ ง เทยี่ วคารสกับรถไฟเพอื่ จะเหน็ หมิ ะขาวโพลนตลอดทาง กดชัตเตอรแ บบรัว ๆ ฉนั คงคดิ ถงึ ธรรมชาติ สภาพภมู อิ ากาศแบบอบอุนของท่นี ่ี ท่ไี ทย อาจยังไมมรี ถไฟสบายแบบน้ใี หน ง่ั แตเ ราสรางมนั ได ตอนนเี้ ขาก็กําลังสรา งรถไฟทางคู หลังจากจัดการธรุ ะสวนตวั ละหมาด แปรงฟน ลางหนาเสร็จ เรากเ็ ดินสํารวจ กันซ่ึงไมนานนาจะไดใช แตฤ ดกู าลนีไ่ มใชสง่ิ ทจ่ี ะสรา งกนั ได บางทกี ารไดอยูในพื้นทท่ี ี่ รถไฟไป แลว กินอาหารเชากนั ทตี่ ขู บวนรา นคา ท่ีเปน คาเฟขายอาหารและเครอื่ งด่ืม มี ฤดกู าลทั้งส่ี ไดแ ก ฤดูใบไมผลิ ฤดรู อน ฤดใู บไมรว งและฤดูหนาว มคี วามแตกตางอยา ง โตะ พรอมเกาอ้ีนั่งบรกิ ารไวเ รียบรอย ระหวา งรอโทสตกับชาทีส่ ่งั ไป ก็มคี ําถามจากเพ่ือน เดน ชัดน้นั กอ็ าจทําใหเ ราคนุ เคยกับการเปล่ียนแปลงผา นการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพ คนหน่งึ มาวา ถาเรยี นจบแลว กลบั ไปไทยฉันจะคดิ ถงึ ตุรกไี หม แลวจะคดิ ถงึ อะไรที่น่มี าก ของสง่ิ แวดลอ มในทกุ ๆ ปไปโดยปรยิ าย มนั อาจชวยใหก ารเปล่ียนแปลงในเรื่องอน่ื ของ ท่ีสุด คาํ ถามวา จะคิดถงึ ตรุ กีไหม ฉนั ตอบไปทันทอี ยา งไมล งั เลวา “คิดถงึ แน ๆ แมวา จะ คนท่ีนี่เปน ไปอยา งงาย ๆ อยา งเรอ่ื งคาเงินที่ผนั ผวนมาตลอดในสองปที่ผา นมาคนตุรกกี ็ มหี ลายสง่ิ อยา งทไี่ มถ กู ใจ เบอ่ื เอือมระอา แตพอเวลาผานไปมันก็คือสวนหนึ่งในชีวิตเรา ปรบั ตัวกนั ไปได แตเ ศรษฐกจิ ทไี่ มมัน่ คงน้ีดูทาจะทําใหการเลอื กตง้ั ในระดับทอ งถ่นิ ท่ีผาน คงเหมอื นที่ อาจนิ ต ปญจพรรค ศิลปน แหงชาติ สาขาวรรณศลิ ปป ระจาํ ปทเ่ี ราเกดิ มาฐานเสียงหลกั คอ นขา งเปลีย่ นฝา ยเปลีย่ นพรรคไปบางแลว ทุกอยางมนั สงผลตอ กัน เขียนทง้ิ ทา ยไวใ นเรอ่ื งสนั้ ชุดเหมอื งแรท่ถี ูกนาํ มาทาํ เปน ภาพยนตรม หา’ลัยเหมืองแรวา - เรว็ ดีแท อกี เร่ืองทเ่ี ปลยี่ นแลวฉันเองชอบ คอื กฏหมายรณรงคง ดใชถุงพลาสตกิ ท่ีบังคบั เหมืองแรค ือความหลงั ทข่ี าพเจา หวงแหน เพราะมนั ไดเ อาอดีตสวนหนงึ่ ของขาพเจาไป ใชใ นวันแรกของป ๒๐๑๙ ดว ยการเก็บเงนิ คา ถุงพลาสตกิ ในราคา ๐.๒๕ ลีรา หรอื ๒๕ คุ ครอบครองไว – เราเห็นจริงดว ยกับขอ ความนข้ี องเขาเสมอ สว นจะคิดถงึ อะไรมากที่สดุ รุซ และเรากเ็ ลอื กทจ่ี ะไมจ า ยไดหากไมใชถ ุงพลาสติก น่ีตอนเพอ่ื น ๆ กลับกจ็ ะไดไปใช นีเ่ ราไมแ นใ จเลย รวู า คงคดิ ถึงหลายอยาง แตไมใช Ayran[4]  แนนอน” ฉนั ตอ งขอบคณุ บรกิ ารสนามบินอิสตันบลู ใหมทต่ี อนนีม้ ดี กี รเี ปนถึงสนามบินที่ใหญท ีส่ ุดในโลก เรอ่ื ง ตุรกที ี่มี Ayran ไมน า เชือ่ วา คนท่ีชอบมันอยางเพ่ือน ๆ ฉนั คิดจะซอื้ กลบั ไปไทยเลยที สนามบินใหมน ี่กน็ าชน่ื ชมท่ีคนพรอ มใจกันไปใชแมย งั ไมม ีโครงสรางระบบขนสง ท่ีสะดวก เดยี ว รองรับ ซึ่งก็ไดเ ห็นการแกปญ หาเฉพาะหนาท่ีดีอย ู [4] เครอื งดมื ยอดนยิ มของชาวตรุ กี ประกอบดว้ ยโยเกิรต์ ธรรมชาติ นาํ และเกลือนาํ มาผสมรวมแล้วตีใหเ้ กิดฟองฟูๆ มขี ายทัวไปในรา้ นค้า 22 I SEASON CHANGE และรา้ นอาหาร ทังแบบทําสดใหมแ่ ละสาํ เรจ็ รปู 21 I ฤดเู ปลียนผา่ น

มีรถบัสรับสงไปยงั จุดสําคัญตาง ๆ ทค่ี รอบคลุมเพอื่ อาํ นวยความสะดวกแกผใู ชบรกิ าร แลวเอากาตม น้ําสว นตัวอันเล็กมาดว ยเพราะเราขอซื้อนํ้ารอนกบั รานคาเฟบ น แมอาจตองเจอกบั ปญ หารถติดบางแตไ ดสรา งงานเพมิ่ ใหก ับคนตุรกีจาํ นวนมาก โดย รถไฟแลว แตเขาไมข าย เขาขายแคชากบั กาแฟเทา น้นั เราเองดว ยเขา ใจดวี าเขาอาจ เฉพาะงานดานบริการ กรอกเงนิ ในบัญชไี มถ ูกเมอื่ ไมม ีรายการนใ้ี หก รอกก็ไมอยากมากความ มามาลวกนํา้ ชาก็ นาจะมีรสชาตมิ ากขนึ้ สั่งชาไป ๘ แกวเลยละกัน แตถา ใครเปนสายอดึ และอยาก เวลาผานไปท้ังวันบนรถไฟจนเขา เขตอาํ เภอ Sarıkamış ของจังหวดั Kars ประหยัดแคทนี่ ่งั แบบ Pullman[6]  ธรรมดา คณุ เองก็สามารถสัมผสั นยิ ามของ Season (คารส ) ทัศนียภาพกเ็ ปล่ียนไปเปนสขี าวลว นดวยพน้ื ทท่ี ้งั หมดยงั ถกู ปกคลมุ ดว ยหิมะ Change ไดเหมอื น ๆ กนั เราขน้ึ รถไฟขบวนเดียวกนั แลวน่ี อยา งหนา เมื่อตัดเรือ่ งรถไฟมาชา กวากาํ หนดนานมาก ๆ ออกไป การเดนิ ทางดวยรถไฟ สายอังการา – คารสในครั้งนก้ี ็ไมท าํ ใหฉนั และทกุ คนในทรปิ ผิดหวงั ธรรมชาตทิ ี่หลาก จะหนี หลายตลอดสองขา งทาง ทั้งภเู ขา ลาํ ธาร ทงุ กวางทตี่ นไมก ําลงั ผลใิ บอกี ครง้ั หลังฤดูหนาว ฝูงแกะ แปลงเกษตร ลักษณะอาคารบานเรอื นและวถิ ีชีวติ ของคนในแตละพื้นท่ีสราง [6] ต้รู ถไฟทีนงั ธรรมดาไมส่ ามารถปรบั นอนได้ เรยี กตู้ pullman ตามรปู แบบการจดั ใหท้ างเดนิ อยูต่ รงกลาง ดา้ นซา้ ย-ขวา จะเปนเก้าอี ความประทับและใหรปู สวย ๆ มาเก็บไวอกี หนึง่ ชดุ เรยี งไปตลอด รถไฟสายอังการา-คารส์ จะจดั ใหฝ้ งขวามเี ก้าอี ๒ ทีนงั ฝงซา้ ย ๑ ทีนงั เราถึงสถานีคารสซง่ึ เปน ปลายทางในเวลาสองทุม คารส ตอนรับเราอยา งสม 24 I SEASON CHANGE เกยี รตเิ มอื งท่ีมีสภาพภูมอิ ากาศหนาวเยน็ แบบ D ตามการแบง แบบเคปิ เปน[5]  ขณะที่ เมืองแถบตะวันตกและทะเลเมดิเตอรเ รเนียนนั้นจดั อยูในภมู ิอากาศแบบ C และเมือง เหลานั้นก็เร่มิ อุนข้ึนแลวในชวงนี้ หากใครอยากสัมผสั Season Change สไตลต ุรกี รถไฟสายอังการา – คารสเปน ตวั เลือกทีด่ ีอนั หนึ่งเลย แนะนาํ วาถา มาหลายคนใหจ อง หองแบบ Couchettes จะมที ีน่ อนใหเ หยยี ดตัวพกั ผอนอยางเต็มทเี่ พียงเพ่มิ เงินไปจาก ต๋วั ราคาธรรมดาไมม าก  [5] การแบง่ เขตภมู อิ ากาศของดร. วลาดเี มยี ร์ เคิปเปน นกั พฤกษศาสตรแ์ ละภมู ศิ าสตรช์ าวเยอรมนั โดยใชอ้ ักษรภาษาอังกฤษ A B C D และ E เปนสญั ลักษณก์ ําหนดเขตภมู อิ ากาศตามขอ้ มูลอุณหภมู กิ ับปรมิ าณนาํ ฝน (A = เขตรอ้ น B = เขตแหง้ แล้ง C = เขตอบอุ่น D = เขต หนาว E = เขตขวั โลก) 23 I ฤดเู ปลียนผา่ น

Mountaineer \" ถ่ายโดย : มูบนิ สาเมาะ สงิ ทีเรามอง Erciyes dağı, Kayseri สงิ ทีเราฟง สงิ ทีเราผกู พนั จะกลายเปนชวี ติ จติ ใจของเราในวนั หนึง ดัง นันจงเลือกจะอยูก่ ับสงิ ทีเราจะเปน \" 0 8 ละอองสี โปรดปราน

เด็กหญิงคนหน่งึ ยนื มองอาคารหลังใหญเบ้อื งหนาท่ีมรี ปู ทรงออกแบบลกั ษณะ เด็กสาวยนื เขาแถวรอดวยความรูส ึกที่หลากหลาย ทัง้ สงสัยใครรูถงึ ส่ิงที่ซอ นอยู สถาปต ยกรรมออตโตมัน กอนกวาดตามองเด็กชายและเดก็ หญิงอีกจํานวนไมนอยใน ภายในตัวอาคาร แตก อ็ ดรูสึกหวาดกลวั ไมได เพราะเธอไมรเู ลยจรงิ ๆ วา ส่งิ ทรี่ อเธออยู บริเวณใกลเ คยี ง เธอรดู ีวาเดก็ ๆ กลุมนี้ตางก็มาทนี่ ดี่ วยเหตผุ ลเดียวกันกบั เธอ เหตุผลที่ คอื อะไร เธอจะตองพบเจอกับสง่ิ ใด ขณะทีก่ าํ ลังตอสูกบั ความรูส ึกทีห่ ลากหลาย เดก็ สาว วา ตน กลาทก่ี ําลังเติบโตอยา งพวกเธอลวนตองเดนิ ทางผานเขาสอู าคารลกั ษณะออตโต ก็คอยชะเงอมองหาเดก็ คนอื่น ๆ ท่เี ขา กอ นเธอตรงปลายทางออกอกี ฝากหนึ่งของตัว มันหลงั นด้ี ว ยกนั ทง้ั นนั้ เพือ่ เตบิ โตกลายเปนตนไมใหญ มีขา วลือมากมายแพรส ะพดั ออก อาคาร บางคนก็เปอ นฝนุ สีเหลืองใหค วามรูสึกสดใสรา เรงิ บางคนก็เปอนฝนุ สีฟา มองดู ไป หนึง่ ในบรรดาขาวลอื ทีเ่ ธอไดยินมาคอื ทกุ คนทเี่ ดินผานเสน ทางนี้จะเปล่ียนไป มใิ ช แลวรูสกึ สงบสขุ ุมจนอยากอยใู กล แตกลุมคนท่เี ธอรูสึกกลัวจนไมก ลา สบตา คงเปนกลมุ เด็กนอ ยคนเดมิ เมอื่ ครน้ั ยา งเทาเขาสูตวั อาคาร แตทีน่ าสนใจคือทกุ คนทเี่ ดินออกมา ไมมี คนทเ่ี ปอนฝุนสีเทาดาํ มองดมู อมแมมและสกปรก ใครเหมือนกนั เลยสักคน เพราะเผลอปลอ ยความคดิ ใหล องลอยไป เธอจงึ สะดงุ สุดตัวเมื่อช่ือของเธอถกู 23 I ฤดเู ปลียนผา่ น ขานข้ึน ขาเลก็ ๆ ส่ันเทาขณะกา วเขาไป ภายในตวั อาคารประกอบไปดวยหองหับหลาย หอ ง ประตหู ลายบานปด สนทิ ราวกับรอเธอไปเยือนเพ่อื เปดออก แอด ดดดด บานประตูเปดออกเรยี กความสนใจของเด็กหญิงใหหนั ไปมอง เด็กหญิงคนหนึ่ง กา วเทาออกมาจากประตูบานน้นั ขณะสง เสียงอําใหใครบางคนภายในหอ ง “บา ยบาย คะ ” กอนจะเดนิ ไปเปดประตบู านอ่นื และกาวเขา ขา งใน ขณะเดียวกนั ประตูบานใกลก ็ ถูกเปด ออก ปรากฏภาพเด็กชายตัวนอ ยหลังประตูบานนั้น เดก็ ชายเดนิ ออกมากอนจะ เดินลบั เขาสูอ ีกหอ งหนงึ่ เด็กหญิงตดั สนิ ใจเปดหอ งทีอ่ ยูใ กลเธอทีส่ ุดและเดินเขา ขา งใน ดวยความรูสึกหวาดหวน่ั ภายในหอ งมีฝุนละอองสีแดงลอยคลงุ อยใู นอากาศ 24 I ละอองสี

ขณะกวาดสายตามองหาสงิ่ มชี ีวติ อนื่ นอกจากเธอ สายตาของเธอก็มาสะดดุ ทม่ี อื ของเธอ สดุ ทายแลวเรากจ็ ะถูกหลอ หลอมใหก ลายเปน เหมือนสง่ิ ท่เี ราเลือกใหตัวเองเขา ไปอยู เองซ่งึ เริ่มเปลย่ี นเปน สแี ดงเพราะฝุน ละออง คว้ิ เลก็ ขมวดเขา หากันพยายามใชค วามคิด เพราะส่ิงทีเ่ รามอง สงิ่ ทเ่ี ราฟง ส่งิ ที่เราผูกพัน จะกลายเปนชวี ติ จิตใจของเราในวนั หน่ึง เธอพบวายงิ่ เธอใชเ วลาในหองนน้ี านเทาไหร สแี ดงของผงฝุนยง่ิ ซึมลึกเขาไปและย่งิ เห็น ทกุ คนตางลว นตอ งเปลี่ยนผา นจากตัวตนหนง่ึ สูอกี ตวั ตนหนง่ึ   ดังนนั้ จงเลอื กจะอยกู บั ส่งิ เดน ชัดข้นึ มา เด็กหญงิ ตดั สินใจเดินออกมาจากหอ งสีแดงเพราะความรสู ึกอดึ อดั กอนจะ ทีเ่ ราจะเปน เดนิ เขาสูอ ีกหลายหอ งถัดไปซ่ึงทอดยาวไปตามตัวอาคาร เธอไมรูวา เวลาผานไปเน่ินนาน เทาไหร แตร ูตวั อีกทตี อนนีเ้ ธอมาจนสุดของตัวอาคาร หอ งสุดทายอยตู รงทางออก หองนี้ โปรดปราน ประกอบไปดวยหอ งกระจกบานใหญหลายบานที่วางซอ นกันในมมุ ตางกนั สะทอ นภาพ ของบคุ คลทอี่ ยภู ายในหอ งในมุมตา งๆ  เด็กหญิงเดินเขา ใกลก ระจกบานใหญต รงหนา ที่ 36 I ละอองสี ปรากฏภาพเดก็ สาวคนหน่งึ ทเ่ี ปรอะเปอ นไปดว ยสสี นั หลากหลายบนตัวของเธอ เพราะสี ของฝนุ ละอองจากหองตางๆทท่ี าํ ใหธ อดแู ปลกตาไปจากทเ่ี คย ขณะพยายามเพงมองเงา สะทอนในกระจก เด็กหญิงพบวา ทุกภาพทส่ี ะทอนมาคอื ตัวเธอเอง แตเ ปนตัวเธอท่ดี ู เปล่ยี นไปจนแทบจะจําไมได ความไรเ ดยี งสาของเด็กหญงิ ภายในกระจกหายไป คงเหลือ แตส สี ันมากมายทแ่ี ตงแตมตัวเธอ เราทุกคนตา งก็กําลังเดนิ ทางอยใู นอาคารหลังน้ีไมต า งอะไรจากเด็กหญิงคนนี้ สงั คมทเี่ ราอยู อาหารท่เี ราทาน หนังสอื ทเ่ี ราอา น ผคู นท่ีเราเลอื กไปคลุกคลี ทกุ ส่ิงทุก อยา งก็เหมือนสขี องฝุนละอองจากหอ งที่เด็กหญิงไปเยือน โดยไมรูตวั สิง่ เหลา น้จี ะแตง แตมอยบู นตัวเรา ยิง่ เรารายลอมตวั เองไปดว ยสิง่ เหลานนี้ านเทาไหรความเดน ชดั นั้นก็ ปรากฏออกมา ออกมาทางความคิด ทศั นคติ บุคลกิ ภาพ และการพูดจาเปน ตน 35 I ฤดเู ปลียนผา่ น

\" Because of the things we look at, the thing we listen to, the thing we bound ourselves with, will become a part of ourselves. So choose the right color we want to be covered with. \" 0 8 COLOR POWDER โปรดปราน

A little girl was looking at the big ottoman-style building which The little girl was lining up with mixed-feelings inside. She was stands right in front of her. She took a look at many other boys and girls curious about what is hiding behind this door and was afraid at the same around her. She knew the reason why they were gathering here together. time because she had no idea what is waiting for her, and what she will She came here with the exact same reason. The reason that all growing- be facing. While fighting with various feelings inside, she took a look at ups like her are travelling through this ottoman-style building to become those boys and girls who have walked into this building at the exit. Some a grown-up one. There are many rumors about this journey. One of them were covered with yellow powder which gave a cheerful look. Some which she has heard is every person who has been through this journey were covered with blue powder which gave a cool vibe. The group of will be changed. Not being a little girl like when you walked in. It is people she wanted to avoid the most was the ones covered with black interesting that none of them who walked out are the same. powder which looked dirty and pitiful. 39 I ฤดเู ปลียนผา่ น She zoned out for a little while and flinched when her name was called. Her little legs were shaking while stepping in. There were many rooms in this building. Those doors were closed as if waiting for her to open. Squeakkkk ! The sound of the opened-door took her attention. Another little girl walked out from that door while saying goodbye to someone inside. “Bye-bye”, she headed to a different door and went inside. 40 I COLOR POWDER

At the same time, the door which was close to her was opened. A little We are all taking a walk through this ottoman-style building like boy appeared behind that door. He walked out from the door before this little girl. The society we live in, the food we eat, the book we read, going into another one. She then made a decision to open the nearest and the people we surround ourselves with. All these are compared as  door and walked in nervously. The room was full of red powder in the color powders. Without noticing, we let all these powder color ourselves. air. While she was looking for another alive beside herself, her own hands The longer time we spent, the clearer color is visible. And it would caught her attention. Both of her hands were turning red because of the appear on our thought, our attitude, our character etc. Because of the red powder within this room. Her eyebrows were twisted while she was things we look at, the thing we listen to, the thing we bound ourselves thinking. She noticed that the longer she spent time within this room, the with, will become a part of ourselves. We all will change from one darker red color would appear on her skin. The little girl decided to leave version of ourselves to another one. Choose to live with what you want the room because she did not feel comfortable. After closing the door, to become. So choose the right color we want to be covered with. she walked into different doors which line through the hall. Time flew so fast. Without noticing, she was standing at the end of the hall. The last โปรดปราน room at the exit was full of mirrors. It reflected all objects in the room. The little girl walked close to the big mirror which reflected a picture of a 42 I SEASON CHANGE girl covered with various colors. Because of all those color powder, this girl looked strange. While looking at the reflected picture, she realized that the girl in the mirror was her. But ‘her’ in different version. The innocent vibe was gone, only various color powders are left which gave a different look. 41 I ฤดเู ปลียนผา่ น

พกี อลฟ์ – ชาครยี น์ รทิพย์ เสวกิ ลุ ใน'วนั เปลียนผา่ น' สบู่ ทบาทนักการทตู ที(อยาก)เขยี น 21 INTERVIEW สมั ภาษณ์ : ชาครยี น์ รทิพย์ เสวกิ ลุ สมั ภาษณโ์ ดย : เมยล์ ดา ยะมนั ยะ และทีมงานพเิ ศษ