นิทานกระต่ายตื่นตูม

ณ ป่ าอนั แสนกว้างใหญ่ สัตว์นานาชนิดอาศัยอยู่ ด้วยกนั อย่างสงบสุข และมกี ระต่ายตัวหน่ึงกาลงั นอนกลางวนั อยู่ใต้ต้นมะพร้าวอย่างเพลดิ เพลนิ ทันใดน้ันเองมเี สียงดงั สน่ันหว่ันไหวจนทาให้ กระต่ายตวั นีต้ ื่นขนึ้ มาด้วยความตกใจ



\"เม่ือกมี้ นั เสียงอะไรทาไมน่ากลวั จงั ต้องเกิดแผ่นดนิ ไหวหรือฟ้าถล่มแน่ ๆ ต้องรีบไปบอกให้ทุกคนรู้ตัว เดี๋ยวจะหนีกันไม่ทัน“ เมื่อกระต่ายตัวอ่ืน ๆ เห็นว่ากระต่ายตัวนีว้ ง่ิ มาหน้าตาตื่นจงึ ตะโกนถาม \"เจ้าวง่ิ หนีอะไรมา ทาไมถึงได้รีบร้อนขนาดน้ัน ? \" \"เมื่อกีต้ อนที่ข้านอนหลับอยู่ใต้ต้นมะพร้าว ข้าได้ยนิ เสียงฟ้าถล่มก็เลยรีบมา บอกทุกคน พวกเรารีบหนีกนั เถอะ !\" เจ้ากระต่ายตื่นตูมรีบอธิบายให้ฝูงกระต่ายฟังด้วยเสียงสั่นเครือ



จากน้ันฝูงกระต่ายนับร้อยกร็ ีบวง่ิ ตามมนั ไปด้วย ความตื่นกลวั พร้อมช่วยกนั ตะโกนตลอดทางว่า \"ฟ้าถล่ม ! ฟ้าถล่ม ! รีบหนีเร็วทุกคน’\"



เหล่าสัตว์ป่ านานาชนิดได้ยนิ เช่นน้ันกพ็ ากนั วงิ่ หนีตาม กระต่ายฝูงนีไ้ ป จนพบราชสีห์เจ้าป่ าเห็นสัตว์วงิ่ มาดงั น้ัน จงึ ถามว่า \"พวกเจ้าวงิ่ หนีอะไรมา ทาไมถงึ ได้รีบร้อนกนั ขนาดนี้\" \"ฟ้าถล่มน่ะสิท่าน หากไม่รีบหนีพวกเราจะตายกนั หมด\" ช้างเอ่ยขนึ้ มา



\"แล้วพวกเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าฟ้าถล่ม ?\" ราชสีห์ถามกลบั ด้วยความสงสัย \"กระต่ายตวั นีเ้ ล่าว่าได้ยนิ เสียงฟ้าถล่ม“ กระต่ายตวั หน่ึงพูดขึน้ พร้อมชี้บอก \"ไหนเจ้าลองพาข้าไปดูหน่อยสิว่าเจ้าได้ยนิ เสียงน้ันมาจาก ตรงไหน\" ราชสีห์ผู้กล้าหาญเอ่ยขึน้ ด้วยนา้ เสียงทเ่ี ข้มแข็ง



\"ตรงใต้ต้นมะพร้าวน่ันไงท่านทข่ี ้าได้ยนิ เสียงฟ้าถล่ม\" กระต่ายเอ่ยด้วยนา้ เสียงหวาดกลวั เม่ือได้ยนิ เช่นน้ันราชสีห์กเ็ ดนิ เข้าไปอย่างกล้าหาญ แล้วจงึ ใช้ เท้าอนั แข็งแรงเขย่าต้นมะพร้าวจนลูกมะพร้าวร่วงลงมาเสียงดงั

\"เสียงฟ้าถล่มทเี่ จ้าได้ยนิ เป็ นเสียงของลูกมะพร้าวทต่ี กกระทบพืน้ ยงั ไงล่ะ คราวหน้าคราวหลงั หากเกดิ เหตุการณ์อะไรขึน้ เจ้าควรหา สาเหตกุ ่อนว่าเสียงน้ันมาจากอะไร ไม่ควรโวยวาย ต่ืนตูมจนทาให้ คนอื่นตื่นตกใจตามไปด้วย\" ราชสีห์สอนกระต่ายด้วยความเป็ นห่วง

นิทานเรื่องนีส้ อนให้รู้ว่า : เม่ือต้องประสบกบั เหตุการณ์ทไ่ี ม่คาดคดิ ควรมสี ตติ รวจสอบความจริงให้ดเี สียก่อน อย่าตื่นตกใจจนทาให้ เร่ืองเลก็ กลายเป็ นเร่ืองใหญ่