พุทธศาสนาสุภาษิต

มลี ักษณะทค่ี วรสังเกตประกอบการอ่าน ดงั นี้ ๑. ตวั อกั ษรทกุ ตวั ทไี่ ม่มเี คร่ืองหมายใดอยบู่ นหรือล่าง และไม่มีสระใดๆ กากบั ไว้ ใหอ้ า่ นอักษรนั้นมีเสยี ง \"อะ\" ทกุ ตวั เช่น อรหโต อา่ นวา่ อะ-ระ-หะ-โต ภควา อา่ นวา่ ภะ-คะ-วา นมามิ อา่ นวา่ นะ-มา-มิ โลกวิทู อา่ นวา่ โล-กะ-ว-ิ ทู

๒. เมอื่ ตวั อักษรใดมีเคร่ืองหมาย • (พนิ ทุ) อยูข่ ้างใตแ้ สดงว่าอกั ษรนั้นเป็ น ตวั สะกดของอักษรทอี่ ยขู่ ้างหน้า ผสมกนั แล้วใหอ้ า่ นเหมอื นเสียง อะ+(ตวั สะกด) นั้น เช่น สมมฺ า (สะ+ม = สมั ) อา่ นวา่ สมั -มา สงฺโฆ (สะ+ง = สงั ) อา่ นวา่ สงั -โฆ ยกเวน้ ในกรณีท่ีพยญั ชนะตวั หนา้ มีเครอ่ื งหมายสระกากบั อยแู่ ลว้ ก็ใหอ้ า่ นรวมกนั ตาม ตวั สะกดนนั้ เชน่ พทุ โฺ ธ อา่ นวา่ พทุ -โธ พทุ ฺธสสฺ อา่ นวา่ พทุ -ธสั -สะ สนฺทิฺฺิิโย อา่ นวา่ สนั -ทฺิ -ิิ-โย ปาหเุ นยฺโย อา่ นวา่ ปา-ห-ุ เนย-โย

๓. เมอื่ อักษรใดมเี คร่ืองหมาย ◌ (นฤคหติ ) อย่ขู ้างบนตวั อักษร ใหอ้ ่านให้ เหมือนอกั ษรนั้นมีไม้หนั อากาศและสะกดดว้ ยตวั \"ง\" เช่น อรห อา่ นวา่ อะ-ระ-หงั สงฺฆ อา่ นวา่ สงั -ฆงั ธมมฺ อา่ นวา่ ธมั -มงั สรณ อา่ นวา่ สะ-ระ-นงั อญฺญ อา่ นวา่ อญั -ญงั แตถ่ า้ ตวั อกั ษรนนั้ มที งั้ เครอ่ื งหมาย ◌ (นฤคหิต) อยขู่ า้ งบนและมสี ระอ่ืนกากบั อยดู่ ว้ ย ก็ใหอ้ า่ นออกเสียงตามสระที่กากบั + ง (ตวั สะกด) เชน่ พาหุ อา่ นวา่ พา-หงุ

๔. เม่อื อกั ษรใดเป็ นตวั นาแตม่ ีเคร่ืองหมาย • (พนิ ทุ) อยขู่ ้างใตด้ ว้ ย ขอใหอ้ า่ น ออกเสยี ง \"อะ\" ของอักษรนั้นเพยี งครึ่งเสยี งควบไปกบั อักษรตวั ตาม เช่น สวฺ ากฺขาโต อ่านว่า สะหวาก-ขา-โต

สจเฺ จน กติ ตฺ ึ ปปโฺ ปติ อา่ นวา่ สจั - เจ - นะ - กิต - ตงึ - ปัป - โป - ติ แปลวา่ คนจะไดเ้ กียรตดิ ว้ ยสจั จะ หมายถงึ คนท่ีพดู เท็จ ทาจรงิ มีความจรงิ ใจ จะไดร้ บั ความไวว้ างใจจากผอู้ ่นื

ยถาวาที ตถาการี อา่ นวา่ ยะ - ถา - วา - ที - ตะ - ถา - กา - รี แปลวา่ พดู เช่นไรทาเชน่ นนั้ หมายถงึ คนท่ีพดู จรงิ ทาจรงิ ในส่ิงท่ีถกู ตอ้ ง เชน่ พดู วา่ จะทาการบา้ นใหเ้ สรจ็ ก็ทา ตามนนั้ คนเช่นนีท้ าสงิ่ ใดก็มีคนเช่ือถือ เพราะเป็นคนพดู จรงิ ทาจรงิ