ฤดูหนาวกับฤดูใบไม้ผลิ

นทิ านอีสป ฤดหู นาวกบั ฤดใู บไมผ้ ลิ

วันหน่งึ ฤดหู นาววิพากษ์วจิ ารณฤ์ ดูใบไมผ้ ลิ “เมื่อคุณแสดงตัวออกมา มนุษย์เริ่ม “เม่ือคณุ แสดงตวั ออกมา มนุษยเ์ ริ่มกระสับกระสา่ ยก…ร”ะสบั กระสา่ ย…”

“พวกเขาออกไปทีท่ ุ่งนาและป่า เพอ่ื เลือกดอกไมแ้ ละ นาเอาดอกลิลลแ่ี ละดอกกุหลาบมาสวมใสผ่ ม…”

“บ้างกอ็ อกทะเลและไปตา่ งประเทศดว้ ยซา ทกุ คนพากนั ออกไปข้างนอก และไม่คิดถึงเรือ่ งลมหรือฝน ส่วนฉันเป็นเหมอื นราชาทนี่ ่าเกรงขาม ไม่ เหมอื นกับคุณ ฉนั จะไมป่ ลอ่ ยให้มนษุ ยเ์ หน็ ท้องฟา้ แต่ให้พวกเขาเฝา้ ดู พนื ดินและทกุ ย่างก้าว ฉันจะทาให้พวกเขาสนั่ สะทา้ นด้วยความกลวั …”

ฤดใู บไมผ้ ลกิ ลา่ วกบั ฤดหู นาวทหี่ ยิ่งผยองว่า “นน่ั คือเหตุผลท่มี นษุ ย์มคี วามสขุ เมื่อคณุ จากไป”

คตสิ อนใจ เร่ือง ฤดูหนาวกบั ฤดใู บไม้ผลิ มหี ลายคนทไี่ ม่รู้วา่ คนอ่นื เกลียดชงั พวกเขามากแคไ่ หน