Bannathorn e-book vol 3

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 51 | ºÃóҸà จนวนั ท่ีพายถูกทำรา้ ยจากเพื่อนชายคนลา่ สุด ซมซานกลับบา้ นพรอ้ มบาดแผลฉกรรจ์ตามรา่ งกาย เลอื ดไหลหยดลงบนพนื้ เป็นทางยาว เลือดจากรอยฉกี ขาดของบาดแผลอันขมข่ืน เธอตัวสนั่ เทาดว้ ยความหวาดกลัว และสับสน ค่ำคืนเคลือ่ นคืบเชือ่ งชา้ กระทง่ั แม่กลบั มาในเช้าอีกวนั พรอ้ มประโยคทกี่ รีดเส้นแบ่งความสมั พนั ธ์ ให้ขาดออกจากกัน และไมม่ วี นั ผสานกลบั เหมอื นเดมิ ได้อกี ต่อไป “แกเสนอตัวไปใหเ้ ขาทำเอง แล้วจะมารอ้ งเรียกอะไร” ฟางเสน้ สดุ ทา้ ยขาดสะบัน้ คนื นน้ั พายเก็บของออกจากบ้าน ตดั สนิ ใจทิ้งแมไ่ วอ้ ีกฟากฝัง่ และก้าวขา้ ม ผ่านเสน้ แบ่งเขตของชีวิต จากความเยาวว์ ัยไปส่หู วั ใจทแ่ี ขง็ กร้านได้อย่างหมดจด เราสองคนพบกนั อกี ครัง้ บนสะพานคดเคีย้ วเหนอื ลำน้ำ พายไม่ต่ืนเต้นกับการให้อาหารจระเข้อีกแลว้ เราเดินกันเงยี บๆ ทา่ มกลางสายลมออ่ นยามบ่าย ผมสงั เกตเห็นรอยแผลเปน็ มากมายกระจายอย่ตู ามท่อนแขน ของพาย รวิ้ รอยใหมๆ่ ทบั ซ้อนปูดโปนจนดูคล้ายผิวของสัตว์เลอ้ื ยคลาน ผมถามเธอวา่ กังวลกับมันบ้างไหม “ไม่เลย” “ร่างกายของฉัน ฉนั จะทำอะไรกบั มันก็ได”้ พายตอบด้วยสหี นา้ เรยี บเฉย จ้องมองไปยงั สัตว์ยกั ษ์ ท่กี ำลังนอนสงบน่ิง คมแดดตดั ผา่ นผวิ ขรขุ ระมองดรู าวกบั ก้อนหินเกียจครา้ นทีผ่ า่ นกาลเวลามาแตด่ กึ ดำบรรพ์ กระทงั่ เสียงตะโกนร้องของใครบางคนกู่เรยี กให้พวกมันขยับไหว จระเขน้ บั สบิ กระโจนลงนำ้ แหวกวา่ ยรวมตัว รอคอยอาหารดว้ ยความหวิ โหย -3- เวลาลว่ งเลยเหมอื นกระแสธารเช่ียวกราก งานแตล่ ะวนั ของผมนน้ั หนกั หนา และชวี ิตสว่ นใหญ่ของพายนัน้ อยู่ในร้ัวมหาวทิ ยาลัย ความสนิทของเราจงึ ค่อยๆ ถกู เซาะแยกออกด้วยปลายลิ่มของเวลาที่พาพวกเราเติบโตข้นึ ชวี ติ กระจัดกระจายไปคนละทศิ ทาง เหมือนยอดไมท้ ่ีแตกกิ่งแยกออกจากโคนข้ัวเดยี วกัน กระทัง่ เราทง้ั สองกลายเป็นคนอน่ื เวลาสว่ นใหญ่ของผมหมดไปกบั สังคมมือถือ แอปพลเิ คชันน้องใหมม่ าแรงกำลังสร้างเวทีใหท้ กุ คนเข้ามา แสดงรอยแผล ทุกวันหลังเลิกงานผมต้องเปิดเขา้ ดู วนั ทงั้ วันแทบทุกชัว่ โมง ทกุ นาที หรือทุกวินาทกี ว็ ่าได้ ท่ผี คู้ น ตา่ งหลง่ั ไหลเขา้ มาเพือ่ กรีดแผลตัวเองใหอ้ กี คนหน่งึ ดู ไมส่ ิ ให้อีกหลายคนดตู ่างหาก วธิ กี ารนัน้ ไมย่ าก แคล่ ่อหลอกใหค้ นอื่นเหน็ ดว้ ยแผลเลก็ ๆ กอ่ น อาจจะเปน็ รอยกรีดทีข่ ้อมอื รอยควา้ น ทตี่ น้ ขา หรอื รอยผา่ บนหนา้ ท้องกไ็ ด้ เปน็ แผลสดยงิ่ ดี เลือดซิบของคนอน่ื ทำใหเ้ ลือดในกายเราสบู ฉดี การไดเ้ ห็น แผล (ทค่ี วรจะอยู่ในทลี่ บั ) แบบจะแจ้งทำใหห้ วั ใจของเราเตน้ แรง ธรรมชาตกิ ำหนดไว้อย่างน้นั

ºÃóҸà | 52 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 และนน่ั คือตวั อย่างทดลองชม ถ้าอยากดูแบบเตม็ ๆ อยากเห็นแผลรอยใหม่ แผลใหญๆ่ ตอ้ งจา่ ยเงิน สดุ ท้ายเมอ่ื ความกำหนดั กลายเป็นตัวกำหนด ใครๆ กย็ นิ ดคี วกั กระเป๋าเพ่อื ให้เขา้ ถึงเวทแี ห่งการสร้างรอยแผล ท่ีสมบรู ณแ์ บบ และวนั นเี้ วทีทวี่ ่ากค็ ลาคล่ำไปดว้ ยผู้คน “เดก็ ใหม่ ใจถงึ ” “เปิดหนา้ ดว้ ย” “ผิวสวยเป็นบ้า” “วนั กอ่ นเธอกรดี หนา้ อก ทำเอาหลายคนแทบคล่งั ” “วนั น้เี ธอบอกว่าจะกรีดใบหน้า!” ข่าวเรม่ิ แพร่สะพัด เหมอื นกลิน่ คาวสาบทไ่ี หลไปตามสายนำ้ ยอดผู้เขา้ ชมของวันน้ที ะลุหลกั แสน ผมคือ หน่ึงในน้ัน การแสดงกำลังจะเรมิ่ ผมขยับหนา้ จอโทรศัพท์มอื ถอื ใหพ้ อดกี บั ระดับสายตา บนจอปรากฏคลปิ ผู้ชายคนหนึ่งสวมหนา้ กากปดิ คร่ึงล่างของใบหนา้ ไว้ ในมือประคองมีดปลายแหลมโคง้ ยาวหนง่ึ ฝา่ มือ คมมีด วบั วาวหันไปทางหญิงสาวอกี คนท่ีกำลงั น่งั คุกเขา่ อย่ขู ้างๆ เธออยูใ่ นสภาพเปลอื ย รวบผมตึงไปดา้ นหลงั นง่ั น่ิง หนา้ มองตรงมายงั ผ้ชู ม สองมือวางราบบนหนา้ ขา ผิวกายขาวซดี เต็มไปด้วยรอยแผลเป็นมากมายจากคมมดี ก่อนหนา้ นี้ มนั กลายเปน็ รอยนนู เขม้ เปรอะไปท่วั บางเส้นเลือ้ ยไลจ่ ากหน้าท้อง พาดยาวผา่ นเนินถัน และลาก เป็นทางขน้ึ ไปยงั ต้นคอ ทัว่ ทัง้ ตวั เต็มไปดว้ ยแผลเป็น ไม่นบั รอยกรีดเลก็ ๆ ทท่ี ับถมอยตู่ ามขอ้ มือและหวั ไหล่ มเี พียงใบหนา้ สะสวยเทา่ นั้นท่ยี งั คงสะอาดสะอา้ นปราศจากรอยแผลใดๆ ใบหนา้ ของพายสงบนิ่ง ท้ิงรอยย้ิมจาง ๆ มายงั ผู้ชม ผมน่งั อึง้ เหมอื นถูกตรึงอยกู่ ับเก้าอด้ี ้วยหมุดท่ีมองไม่เห็น แนน่ อนว่าท่ีผ่านมาผูแ้ สดงมกั จะปดิ บงั ใบหน้า ตัวเองไวเ้ พอ่ื อำพรางตวั ตน ดังนัน้ การเปิดเปลอื ยเช่นนี้จึงรีดความกระหายใหป้ ะทถุ ั่งทน้ ขึน้ อย่างประหลาด การได้รูว้ ่าเธอเป็นใครชว่ ยเตมิ เตม็ ความสมจริง และผลกั ดนั อารมณพ์ ล่งุ พลา่ นไดด้ ยี ิง่ นัก แต่เม่ือรู้วา่ เป็นพาย ความใครก่ ระหายในตวั ผมกล็ ดฮวบหมดสน้ิ ยังไมท่ ันตั้งสติ เสยี งตะโกนลากยาวของชายถือมดี เริ่มดังกอ้ ง ว้วู วว ววู วว วู้ววว ววู วว... สมุ้ เสยี งลกึ ลำ้ มีหนักเบาสงู ต่ำ เปน็ ทว่ งทำนองแปลกประหลาด พายคว้ามดี จากมือของเขา ตวั เลขดิจิทัล แสดงจำนวนคนดขู ยบั พรวดอย่างรวดเร็ว กะพริบถีจ่ นมองตามไมท่ ัน กระท่ังมนั ว่ิงแตะหลักล้าน พรบิ ตาน้ัน ผมได้กลน่ิ คาวคลงุ้ ฉุน มองเหน็ ปลายหางเรียวแหลมกวัดแกวง่ ไปมาบนผวิ ธารที่กระเพ่ือมไหวเปน็ ระลอกคล่นื ฝงู จระเขโ้ ผลห่ ัวขรขุ ระพน้ น้ำ การแสดงเริม่ ขนึ้ แลว้ พายกำมีดปักลงใตก้ รามซา้ ย หนั คมขึ้นด้านบน ค่อยๆ ลากกรดี เช่อื งช้าผ่าข้ึนไปยังพวงแก้ม เลือดแดงข้น พ่งุ ไหลเปน็ ทางยาว เสน้ ทางไหนทค่ี มมีดลากผ่าน จะปรากฏเลือดสดๆ แทรกซึมวิ่งตามใบมีดไปติดๆ พาย

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 53 | ºÃóҸà บดิ มือลากมนั ผา่ นสันจมูก กดน้ำหนกั ลงไประหว่างค้ิว กรีดใบมีดลากยาวขึ้นไปถึงกลางหนา้ ผากซึ่งเป็น จุดสดุ ท้าย แลว้ จึงถอนมือออก เลอื ดทะลกั ไหลจากบาดแผลลงโซมกาย ผมรู้สกึ หายใจขาดห้วง ความกระสนั ก่อนหน้าน้มี ลายหมดสิ้น ตัวเลขจำนวนคนดูหยุดน่ิงทส่ี องลา้ น ต้นๆ หากคณู ท้ังหมดดว้ ยค่าสมาชกิ ก็จะเป็นเม็ดเงนิ ทพ่ี ายและชายหนุม่ คนนน้ั (หรอื เรยี กให้ถกู คอื คนรกั ) จะได้ รับจากการแสดงครง้ั น้ี ผมปดิ หนา้ จอมือถอื กลนื นำ้ ลายข้นหนืดลงคออย่างยากเยน็ การได้เห็นรอยแผลของ ผอู้ ืน่ คือความสนุกวปิ ลาสอยา่ งหน่งึ ของมนษุ ย์ แต่สำหรับผมแลว้ ผู้สร้างความสนุกน้ันไมค่ วรเปน็ พาย “รา่ งกายของฉนั ฉันจะทำอะไรกบั มันกไ็ ด้” ประโยคนล้ี อยสะท้อนอยูใ่ นหวั ของผมเน่นิ นาน พร้อมกลิ่นคาว ของคงุ้ น้ำทไ่ี ม่อาจสลดั ทง้ิ ออกไปจากความรู้สึก -4- พายโด่งดังชัว่ ข้ามคนื จากการสลักแผลลงบนใบหน้า การแสดงของเธอสดใหม่ จรงิ ใจและเต็มไปดว้ ย ความกลา้ จนใครๆ ต่างสถาปนาให้เธอเปน็ ผนู้ ำแหง่ การสร้างรอยแผล เงนิ ทองไหลหลั่งพร่ังพรรู าวกับหา่ ฝน จากฟ้า ทกุ ครัง้ ทมี่ กี ารแสดง ทกุ ครง้ั ทผี่ ิวเน้อื เนียนสวยถูกกลนื กินด้วยรอยแผลลกึ ลำ้ ชอ่ื เสียงของพายกย็ ่งิ เพมิ่ พูน สวนทางกับร่างกายทคี่ ่อยๆ เสื่อมสลายลงชา้ ๆ ทกุ ความกระหาย ทุกคำชื่นชม ทุกการบอกตอ่ เหมือน เขยี้ วของสตั วร์ ้ายเลอื ดเย็นท่คี อยแทะฉีกชวี ิตของพายให้ขาดวิน่ ลงเร่อื ยๆ สายลมหอบไออนุ่ ผา่ นผวิ กาย เสียงนกปรอดลอดผา่ นทวิ ไม้ สตั ว์ร้ายลอยตัวนง่ิ บนผวิ น้ำทก่ี ำลังสะทอ้ น แสงแดดระยบิ ระยบั ไม่ยี่หระกับสายตามนษุ ย์ท่มี องลงมาจากร้ัวเหลก็ บนทางเดนิ คดเคีย้ ว ทกุ ครง้ั ทม่ี ีคนพดู ถงึ พาย หรอื การแสดงของเธอ ผมจะมาท่ีบอ่ จระเขแ้ หง่ น้ี น่ังสดบั สรรพเสียงและมองดสู ิ่งตา่ งๆ วนั นี้มีผู้คนบางตา นักท่องเที่ยวเข้ามาแคก่ ลุ่มเล็กๆ พนกั งานกวาดใบไมข้ ้างทางแกรกๆ บางคนน่งั หาวหวอด จนกระทง่ั ไอห้ นมุ่ ผิวกรา้ นแดดเดินยม้ิ กริ่ม ถือถังพลาสติกกลนิ่ คาวคลุ้งขนึ้ มาบนทางเดินเหล็กนนั่ แหละ บรรยากาศจึงดู กระปรีก้ ระเปร่าคกึ คกั ข้นึ ทนั ตา นกฝูงใหญ่โผผา่ นยอดไม้ เสยี งตะโกนรอ้ งเรยี กดังกังวาน เสยี งน้ำกระเซ็นซ่าน แตกกระจาย จระเขม้ ากมายรวมฝงู รอคอย เปน็ อยา่ งน้ีอยทู่ ุกเม่ือเชื่อวัน จนกระทั่งกล่ินคาวจางหาย เหมือนกลีบดอกไม้โรยรา การแสดงของพายเรมิ่ อ่อนล้า สวนทางกับความแรงของคล่นื ลูกใหม่ ชายถือ มดี เพิม่ ขึ้นมากมาย หญิงสาวน้อยใหญพ่ ลีกายเขา้ มา เวทีแห่งน้ีถูกทดแทนด้วยหนุ่มสาวเลือดใหม่ใจกลา้ ท่ีตา่ ง พากนั กระโจนขึ้นมาเพื่อสร้างบาดแผลใหต้ วั เอง “เดก็ ใหม่ ใจถึง”

ºÃóҸà | 54 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 “เปดิ หนา้ อกี แลว้ ” “แบบน้ตี อ้ งส่งต่อ” “เมอ่ื ไหรเ่ ธอจะกรีดใบหนา้ ” ผ้คู นตา่ งพากนั ตน่ื เตน้ กับสิง่ ใหม่ เวทีแหง่ น้ีไมเ่ คยร้างไร้นกั แสดง รอยแผลสดใหม่ของหน่มุ สาวมากมาย ถาโถมดุจดงั พายคุ ลั่ง หอบพดั เอาชื่อเสยี งของพายท่ีเคยโลดแลน่ ให้อบั ปาง ดำดิง่ และจมลงสกู่ ระแสธาร แห่งอดีต กระท่ังไม่มใี ครพบเหน็ เธออกี เลย แดดยามเยน็ โปรยแสงเรอ่ื ทาบผ่านพ้นื ทางเดนิ เหนือบ่อจระเข้ สะท้อนเงาดำของผมให้ขยับไหวอยูบ่ น ผืนนำ้ สตั วร์ า้ ยดึกดำบรรพล์ อยตัวผ่านรปู เงาอย่างเชอื่ งช้า ผิวหลงั ที่โผล่พ้นน้ำเต็มไปด้วยปุม่ ปม มนั แหง้ จนเปน็ สเี ทาหมน่ ดูคล้ายขอนไม้ตายซาก อีกาสองตัวบินลบั ทิวไมส้ ง่ เสียงรอ้ งเป็นสัญญาณเตอื นของวันที่กำลงั ผา่ นพน้ ผคู้ นทยอยกลับ พนักงานเรม่ิ เกบ็ ถังพลาสติก หมดเวลาอาหาร จบการแสดง ความมืดโรยตัวหม่ คลมุ ผมน่ังรถตกู้ ลับบา้ นดว้ ยความเหนอื่ ยอ่อน และหลับสนทิ เหมือนเด็กทารก คนื นน้ั ผมเจอพายในความฝัน เราสองคนยืนคุยกันบนทางเดินทอดยาวคดเค้ียวเหนือสายนำ้ เขยี วข่นุ พายอยูใ่ น ชดุ ตวั โปรด รอยยับย่นบนเส้อื ยดื สขี าวพาดผ่านรูปผเี สอ้ื ปีกแดงกลางหลงั เธอเลา่ ให้ฟังถงึ การเขา้ สู่เวทีการสรา้ ง รอยแผล จากการชกั นำของแฟนหนุ่ม มันเรมิ่ จากการแสดงในกลมุ่ ลับ และถลำลึกลงไปสูจ่ ดุ ทไ่ี ม่อาจยอ้ นกลบั จนกระทงั่ ถึงบทสรปุ สดุ ท้าย “ไอ้เลวน่นั ท้งิ ฉันไป” เธอโพล่งด้วยความโกรธ เสียงสั่นสะทา้ น ดวงตาไรแ้ ววราวกับสายน้ำมืดดำท่ลี กึ สุดหยง่ั “ทิ้งฉนั ง่ายๆ เลย ไม่สนใจวา่ ฉันจะอย่ยู งั ไงกบั รอยแผลพวกน้”ี พายกม้ หนา้ โอบกอดตัวเอง พร้อมนำ้ ตารินไหล ผมนง่ิ เงยี บ สะท้อนไหวไปกบั หัวใจทแ่ี หลกสลาย เออ้ื มมือลากปลายน้วิ ผา่ นรอยแผลบนใบหน้าทเ่ี คยสวยไดร้ ปู มนั นูนแขง็ เป็นปมปุ่มปกคลุมไปท่ัวผวิ กาย และ ในความเงียบงนั นัน้ เอง กอ่ นที่ผมจะเอ่ยถามอะไรตอ่ ไป จระเข้ยกั ษ์กระโจนพรวดจากนำ้ อ้าขากรรไกรกว้าง อวดแผงเขี้ยวขาวคม งบั ลงบนตัวพายแลว้ ลากหายจมธารน้ำ ผมสะดุง้ ตืน่ ตอนเช้าพรอ้ มเหงอื่ กาฬเต็มใบหน้า รบี คว้าโทรศพั ทห์ วั เตียงเปดิ ดู ใจเต้นระรัว ท่ามกลาง ม่านหมอกสลวั ข่าวร้ายปลิววอ่ นโซเชยี ล

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 55 | ºÃóҸà -5- แดดกล้ายามบา่ ยร้อนระอุ เสยี งองึ อลบนท้องถนนเหมือนย่งิ เร่งอณุ หภมู ิรอบตวั ให้พงุ่ สงู ผมยนื อยบู่ น สะพานคอนกรตี พาดขวางถนนเส้นใหญใ่ จกลางเมือง ขบวนรถตดิ เปน็ แพยาวขยับตัวเชื่องชา้ มองดคู ลา้ ย สตั ว์ยักษ์งุ่มง่าม “จระเข!้ จระเข้!” เดก็ สาววัยสิบแปดยนื่ มอื ชีน้ ิ้วผา่ นขอบรัว้ ตะโกนรอ้ งดว้ ยความตืน่ เตน้ อย่บู นสะพานลอย ผมมองตาม เสียงลงไปยังพื้นถนน เลนซา้ ยซ่งึ เป็นถนนขาเข้าเมือง แออดั ยัดเยียดไปดว้ ยรถรานานาชนิด หลงั คาสะทอ้ น เปลวแดดหอบกลิ่นไอเสยี ข้นึ กระทบจมกู ทุกสิง่ ทกุ อยา่ งเคลื่อนตัวเนบิ นาบ ตา่ งจากข่าวของพายซึ่งกำลังว่งิ โฉบฉาบอยา่ งบา้ คลั่งบนส่อื สังคมออนไลน์ มคี นพบเธอแล้ว บนถนนเลนขวาที่วา่ งเปลา่ พายนอนสงบน่งิ อยู่บนพืน้ คอนกรีต ผมสมั ผสั ไดถ้ ึงความร้อนระอจุ าก ผวิ ถนนที่ไหลเขา้ สู่ร่างของเธอ ท่ามกลางเปลวแดดสว่างจ้า ผมมองเห็นตานำ้ ผุดขนึ้ ตามจดุ ต่างๆ ปรมิ่ ผวิ ถนน ลามแผ่ขยายไปทว่ั บริเวณ จนกระทั่งถนนทงั้ สายกลายเปน็ เว้งิ น้ำสเี ขยี วเขม้ ส่งกลิ่นฉุนจมูก ระดับนำ้ คอ่ ยๆ สงู ขน้ึ ๆ และกลนื กนิ ตัวพายจนมองไม่เห็นรอยแผลปุ่มปมท่ที บั ถมอยูท่ ว่ั ผิวหนงั มนั เออ่ ท้นจนท่วมมิดผเี ส้อื ปกี แดงท่กี ำลังขยบั เคลอ่ื นอยู่บนหลงั ของเธอ “จระเข้มาแล้ว!” เดก็ สาวตะโกนลน่ั เดนิ เกาะร้วั เหล็กไปช้าๆ ผมมองตามแผ่นหลัง จนกระทัง่ เธอกลายร่างเป็นพาย แล้วเดิน หายลบั ไปตรงปลายสุดขอบสะพาน พายผ้โู ด่งดังและพงั พาบ ผคู้ นลือกนั ว่าเธอไม่เหลือผวิ กายให้บรรจุสิ่งใด ไดอ้ กี แล้ว ทุกรูขุมขนเตม็ ไปดว้ ยรอยแผลอนั น่าเบอื่ ทกุ รอยกรีดไม่อาจดับกำหนดั ใครได้อกี ตอ่ ไป การแสดง ไรม้ นต์ขลงั ไร้ซ่งึ พลงั แล้ว เธอไมน่ า่ สนใจแลว้ ไม่มีใครจดจำแม้กระทัง่ รอยแผลจรี ัง ที่ฝังลึกตดิ ตวั ของพายไปตลอดกาล ขบวนรถบนผิวถนนเร่ิมขยับไหว ผมมองเหน็ ทกุ คนแมก้ ระทง่ั ตัวเองอยู่ในนั้น เด็กหนุ่มจากฟารม์ จระเข้ แมข่ องพาย ชายถือมดี ทกุ คน...กำลงั ใชช้ วี ติ ปกติ อยู่บนความไมป่ กติของโลกใบน้ี ทุกคน...แม้กระท่งั ตวั ผมเอง กำลงั กลายรา่ งเปน็ จระเขต้ ัวเขือ่ ง เลอ้ื ยคลานเชอ่ื งช้าลงจากรถ กระโจน ข้ามไปยงั ถนนอีกฝ่งั ซึง่ กำลังแปรเปลยี่ นเป็นสายน้ำขุ่นขน้ เสยี งนำ้ ซา่ นกระเซน็ เป็นฟองฝอย กลิน่ คาวลอยคละคลงุ้ จระเขท้ ุกตัวโผตรงไปยงั ร่างของพาย รวดเร็ว เงยี บเชียบ กอ่ นผเี สื้อปกี แดงจะโบยบินออกจากแผน่ หลังท่ีค่อยๆ จมด่ิงลงสธู่ ารลึก

ºÃóҸà | 56 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 วินาทีนัน้ เองที่ผมได้ยนิ เสียงรอ้ งเรยี ก เสยี งเพรยี กที่กระตุ้นความหวิ โหยใหฟ้ น้ื ตน่ื จากหลับใหล เสียง ตะโกนเรียกฝูงจระเขใ้ ห้รวมตวั รอคอยฉกี ทง้ึ เหย่อื ด้วยความโหดร้าย ภายใต้ผิวธารกระเพ่อื มไหว ความตาย แหวกว่าย ใกล้เข้ามา ใกลเ้ ข้ามา ไดเ้ วลาอาหาร การแสดงเริม่ แลว้ .

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 57 | ºÃóҸà อย่าให้คืนวนั อันแสนเลวร้ายนําพา ความเจ็บปวดทุกขเ์ ศร้าเกนิ ไปกวา่ นี้ คาเลอลั ติ เบย์รมั ปาชา เงาตะคุ่มเคลือ่ นไหวในความมดื สลวั เหมอื นว่าใครสกั คนถกู ทำร้ายอยูต่ รงนัน้ เสยี งอันโหยหวนเจบ็ ปวด ทรมานฟงั ดูช่างคนุ้ หู มันฉดุ ควา้ หวั ใจนางให้เขมน้ มองอยา่ งพนิ จิ ดว้ ยอาการขวัญเสยี แม!่ !! เป็นเสยี งแม่จรงิ ๆ ดว้ ย ใครกนั ทำรา้ ยแม่ สองเท้าจำ้ พรวดหมายใจกระชากร่างดำทะมึนที่ คร่อมแม่อยู่ ให้คว่ำคะมำลงบดั เดยี๋ วนั้น นัน่ ใคร! น่ันใครทำรา้ ยแม่ฉนั น่ะ หยุดนะ หยดุ มอื ชวั่ ชา้ ของแกลงซะ นางตะโกนออกไปแบบน้แี ตด่ เู หมอื นเสยี งจะไมเ่ ลด็ ลอดออกจากลำคอแม้สักนอ้ ย นางพุง่ ตัวสดุ กำลงั หมาย จะผลักร่างอำมหติ ใหห้ งายเค้เก้ลงกับพน้ื แล้วกระทืบซ้ำอยา่ งสุดแรงเกดิ ให้คนชว่ั ชา้ ที่ทำรา้ ยแม่ ได้กระอกั เลอื ดตายลงตรงน้ันชว่ั อึดใจ มอื สองขา้ งของนางกระแทกเข้ากับร่างดังกลา่ วจนกลง้ิ โขโ้ ล่ พลกิ ลงชักดิ้นชักงอ อยา่ งทุกข์ทรมาน และฉับพลันท่ีนางจะข้ึนคร่อม ลงมอื ทุบตใี หห้ ายแคน้ ท่ีมันทำกับแม่นาง มือข้างหนึง่ ของแม่ กค็ วา้ ทอ่ นแขนนางไวแ้ ละกระชากสุดแรง ทำเอานางถงึ กับซวนเซ ลม้ ลงพบั เพยี บอยู่กับที่ ขณะเดียวกัน ร่างแม่ ท่นี อนเจบ็ ปวดอยกู่ ด็ ีดผึงข้ึนยนื ทะมึนตอ่ หน้านาง ในมือมไี มเ้ รยี วยาวเปน็ วา แกหวดฟาดใสน่ างตามแขนขา เนอ้ื ตัวไมย่ ง้ั พร้อมกับกระแทกเสยี งดา่ เกรี้ยวกราดใส่อย่างบา้ คล่ัง “อเี อือ้ ย อชี าติหมา อีชาติชัว่ มึงเฮด็ กับนอ้ งแบบนี้เฮ็ดหยงั อสี ตั วน์ รก มงึ ต้องตาย กสู ิเฆย่ี นมงึ ให้ตาย อสี ตั ว!์ !!!” นางนัง่ น่ิงอ้าปากค้าง งวยงงกับสง่ิ ทเ่ี กดิ ขึน้ ตกใจกับคำพดู ของแมท่ ่ีไดย้ นิ เตม็ ชดั สองรหู ู ฉุกคิดบางอย่าง ข้นึ ในใจ ปล่อยใหแ้ ม่หวดฟาดอย่างเมามนั โดยแทบไม่ไดร้ ู้สกึ ถงึ ความเจบ็ ปวด ทีร่ ะบายลงกับแขนขาเนอื้ กาย เลยสักนอ้ ย ฟาดตีหนูต่อไปเถิดแม่ ถ้ามันจะทำใหแ้ มร่ สู้ กึ ดีขน้ึ มา และสาสมกับท่หี นเู คยทำกบั แมเ่ อาไว้ นางคิด หลับตาทอดถอนลมหายใจเหนือ่ ยล้า ไมเ่ จบ็ ตัว ไม่เจบ็ ใจ แตแ่ คน้ ใจตวั เองท่ที ำตวั ไม่ดพี อ ไมม่ ีคุณคา่ พอที่จะ เกดิ มาเป็นลกู เป็นลูกของแม.่ .. นางฝนั ไป ฝันรา้ ย น่เี ปน็ ครง้ั ท่ีเท่าไหร่แล้วไมร่ ู้ ฝนั บ้าๆ แบบน้ตี ้งั แต่แมต่ ายจากไปใหม่ๆ ฝนั ร้ายท่ีทำให้นาง เจบ็ ปวดทรมานไปถึงก้นบึ้งของจิตใจ ฝันท่ยี ้ำเตอื นให้นางรูส้ ึกว่า สงิ่ ท่นี างได้ทำกับแม่ ทอดทงิ้ แม่ก่อนหน้านม้ี ัน คือความชัว่ ชา้ เลวทราม คือผลของความอกตัญญทู น่ี างพึงควรจะไดร้ ับ นางเจ็บปวดและน้อยเนอ้ื ตำ่ ใจทกุ ครัง้ ท่ี

ºÃóҸà | 58 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 ใคร่ครวญถึงภาพฝนั ที่เกดิ ข้ึน อยา่ งไรกต็ าม นางพอใจ และดีใจทไ่ี ดฝ้ นั แบบน้ี ตอ่ ให้มันทำร้ายความรสู้ ึกนางจน บางครัง้ แทบรับไมไ่ ด้ ความฝนั ทีเ่ กิดขึ้น เหมอื นกบั เป็นบทลงโทษทีน่ างเคยทอดทงิ้ แม่ ดูแลแม่ได้ไม่ดีพอ ขณะทีแ่ มเ่ จ็บปว่ ย และคอื ต้นเหตุท่ที ำให้แมต่ าย แมต่ ายเพราะนาง นางคนเดียว ไม่ไดเ้ ก่ียวขอ้ งกบั น้องคนอ่นื หรอื ใครในโลกใบนีเ้ ลย ฝันรา้ ย เปน็ บทลงโทษจากความเถลไถลไม่เช่ือฟัง ตอ่ วา่ แม่ ตวาดใส่แม่เม่ือยังมชี วี ิตอยู่ หนุ หนั พลันแลน่ เอาแต่ใจตัวเอง นางเช่อื วา่ นค่ี อื บาป บาปและนรกภมู ทิ ่ีกำลังตามล้างตามล่านางตอนทยี่ ัง มีชีวิตอยู่ บาปที่ตามรังควานนาง จากผลกรรมท่ที ำกับแม่ไว้ก่อนหน้า นางพอใจและดีใจ ยนิ ดกี ม้ ค้อมน้อมรบั กบั ส่ิงท่เี ป็นไปในชีวิต ยอมทุกข์ทรมานกบั ฝนั รา้ ย และหรือบางครง้ั นางอยากใหฝ้ นั ดังกลา่ วกลายเปน็ จริงด้วยซำ้ อยากให้แม่ลุกจากความตาย ขน้ึ มาหวดฟาดนางอยา่ งโหดเหย้ี มอำมหิต อยากใหแ้ มด่ ่านางเหมือนด่างวั ควายใน แอกไถ ด่านางไปถงึ ภพไหนชาตไิ หน ด่าและหวดตีอยูอ่ ยา่ งน้ัน จนกวา่ แม่จะพอใจ จนกวา่ มนั จะสาสมกับ ความผิดที่นางปล่อยให้แมต่ าย โรคระบาดสดุ อำมหติ แห่งยุคสมยั ถบี ส่งใหส้ ามีเออื้ ยต้องว่างงานกลบั ไปอยู่บ้านเกดิ ปล่อยทิ้งนางให้ตอ่ สงู้ านหนัก ในโรงงานยา่ นนคิ มอตุ สาหกรรมกบั ลกู เพยี งลำพัง ไวรสั มรณะโควดิ สบิ เกา้ ไม่เพียงทำให้คนหาเช้ากินคำ่ จำนวน มหาศาลตกงาน คา้ ขายซบเซา เศรษฐกจิ ทุกภาคสว่ นยอ่ ยยับ จากการรับมืออย่างเต็มประสทิ ธภิ าพของเหลา่ บรรดาผูบ้ รหิ ารประเทศ ท่สี บื ทอดอำนาจมาจากคณะรัฐประหาร 22 พฤษภาคม 2557 หากมันยงั นำพาความ เดือดร้อนสาหัสสากรรจ์มาถงึ แม่ แม่ของนางท่เี จ็บป่วยดว้ ยอาการไตวายเรือ้ รัง ซ่งึ อยใู่ นระยะทีต่ อ้ งฟอกเลือด สปั ดาห์ละอย่างนอ้ ยสองคร้งั โรคระบาดลกุ ลามระลอกแรก รฐั บาลประกาศสถานการณฉ์ กุ เฉิน ยุติกิจการห้างร้าน สถานท่ีบรกิ าร และประกอบการเกือบทุกอยา่ งท่ัวประเทศ ท้ังน้แี ม้กระทง่ั การเดนิ รถภายในประเทศ ภมู ิภาค หรือกระทง่ั ใน ตวั จังหวดั ฉบั พลัน ความเดือดร้อนทงั้ ปวงก็ชนโครมเขา้ ทตี่ ัวแมอ่ ย่างจัง แมจ่ ำเป็นต้องเดนิ ทางไปฟอกไตคลนิ ิก ในตวั เมืองสปั ดาหล์ ะสองครั้ง ไมเ่ ฉพาะแม่ มนั สาหสั มาถึงค่าเดนิ ทาง กนิ อยแู่ ละใชจ้ า่ ยส่วนอ่นื ๆ ของแม่ ซึง่ สว่ นน้ีน้องสาวคนเลก็ และนางเป็นคนแชร์กนั ออกค่าใชจ้ า่ ย ทีส่ ำคญั นอ้ งสาวก็เพิง่ ตกงานหลงั ประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินไม่ถงึ สัปดาห์ ภาระตรงนค้ี ่อนข้างหนกั แตเ่ อือ้ ยกับนอ้ งสาวคนเล็กก็อดทน เพือ่ แม.่ .. โรคของแม่เดิมทีสามารถรักษาได้ในโรงพยาบาลประจำอำเภอทวา่ การรกั ษาตวั ในสถานที่ท่หี ่างไกลความเจริญ ความเพยี บพร้อมของเครอ่ื งไม้เครอื่ งมือ อปุ กรณท์ างการแพทยค์ ่อนขา้ งขาดแคลน และไม่ทนั สมยั อย่าง โรงพยาบาลประจำอำเภอบา้ นเกดิ นาง มีตัวเลขการเสยี ชวี ติ ของผปู้ ว่ ยด้วยโรคดังกล่าว คอ่ นข้างเป็นที่นา่ ตกใจ หลายคนเสียชวี ิตหลังเข้ารับการรกั ษาไม่นาน ญาตนิ างและคนในหมู่บ้านเป็นตวั อย่างให้แมก่ ลัวที่จะทำการ รกั ษาทีน่ ่ี แกดึงดนั จะไม่ฟอกไต หากไม่ไดร้ ับการรกั ษาในสถานที่ทีด่ พี อ ตอ่ ให้ยุง่ ยากในการเดินทางกต็ าม หกปีทแี่ ล้ว นอ้ งสาวคนเลก็ ตาลตี าเหลอื กวงิ่ เต้น เพือ่ ท่ีจะหาทางทำใหแ้ มไ่ ดร้ ักษาความปว่ ยไขใ้ น สถานทที่ ่ีดกี ว่าเขตบ้านเกดิ โรคไตเปน็ โรคท่คี วรจะเป็นเฉพาะกบั พวกมหาเศรษฐีเทา่ น้ัน ด้วยคา่ ใช้จ่ายในการฟอก

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 59 | ºÃóҸà แตล่ ะครั้งค่อนข้างสูง ไม่สงู ธรรมดา สูงแบบเรื้อรงั ไม่มวี นั จบสิน้ จนกว่าจะถงึ วันตายด้วยซ้ำ ไทบ้านยากจน ข้นแคน้ แทบไม่เหลือความหวังท่ีจะได้อยใู่ นโลกนตี้ ่อไป หากตรวจพบโรคนเี้ ข้า โชคดเี ป็นของแม่เมอ่ื ครัง้ นัน้ ท่ีทางแพทยแ์ นะนำให้เข้าโครงการทีร่ ฐั จดั สรรสำหรบั คนยากจน อนั จะ ตอ้ งมีคุณสมบัติทเ่ี หมาะสม ถา้ ไม่เหมาะสมกย็ ากทีจ่ ะไดร้ ับโอกาส เอือ้ ยไมแ่ นใ่ จดกว่าความเหมาะสมและการ ไดร้ บั เลอื กใหฟ้ อกฟรนี ั้น มีคณุ สมบัติแบบใด คร้ังนั้นนางมีหนา้ ท่ีเพยี งทำงานสง่ เงนิ ให้แม่กินอยูแ่ ละรักษาตัว ดว้ ยเพราะทางนน้ี างเองกจ็ ำเป็นตอ้ งดแู ลลูกท่กี ำลังอย่ใู นวยั รุ่น หน้าทเี่ ก่ียวกับการคอยดแู ลแม่ขน้ึ อยู่กบั นอ้ งสาว คนเล็ก และนอ้ งชายท่ีอย่รู ะหว่างศกึ ษาระดบั ประกาศนียบตั รวิชาชีพชน้ั สูง เป็นการร้องเพลงตามร้านอาหาร และกู้ยมื กยศ. ส่งเสยี ตัวเองเรยี น หกปขี องการฟอก แมเ่ ดินทางสัปดาห์ละสองคร้ัง คอื วันเสารแ์ ละวนั พุธ ไปคนเดียว โดยนานๆ ครัง้ เหลือเกนิ ท่นี อ้ งชายคนสุดท้องจะว่างพาไป ทบี่ ้านเกิด แม่อยู่กบั ลูกสองคนคอื นอ้ งสาวคนติดนาง และนอ้ งชาย คนเล็ก นอ้ งสาวท่วี า่ มีหน้าที่แคท่ ำกับขา้ วกบั ปลาสกู่ ินเท่านัน้ ส่วนอย่างอน่ื ทีพ่ ึงควรจะทำเพ่อื แมบ่ ้างเชน่ เดินทางไปกบั แมเ่ พือ่ ดูแลแกเผื่อมอี าการไมส่ ดู้ รี ะหว่างทางหลังฟอกไต เออ้ื ยยังไม่เคยได้ยินมาว่าเคยมเี ร่ืองนั้น เกิดขน้ึ ความอดทนทรหดของแม่เปน็ ทเี่ ล่อื งลือในเขตตำบลและผู้คนตรงท่ารถโดยสารประจำทาง ต่อเมอ่ื สถานการณ์โรคระบาดบบี ค้ัน แมก่ แ็ ทบจะส้นิ หนทางย้อื ลมหายใจอย่ใู นโลกใบน้ไี ด้อีกตอ่ ไป ท่ามกลางสถานการณ์มืดแปดด้าน นางไมร่ ้จู ะนำพาแม่ไปพึ่งใคร นอ้ งสาวคนเลก็ ทเ่ี คยมีฐานะมีเงนิ เปน็ กอบเป็นกำเมอื่ ครงั้ ค้าขายท่เี ชียงรายกับสามเี ก่า บัดน้หี ลังจากว่ิงเต้นให้แมไ่ ดร้ กั ษาตัวฟรี ซึง่ กวา่ จะไดร้ ับ สทิ ธ์กิ ร็ ว่ มปีเศษ เงินหลายแสนแทบเกลยี้ งกระเปา๋ แถมถกู สามีเฉดหัวทิง้ เพราะใสใ่ จแตแ่ มต่ วั เอง ไม่เคยหนั มอง ทางครอบครวั ที่มเี ขารว่ มชีวติ อยู่วา่ จะนอ้ ยเนอื้ ตำ่ ใจอย่างไร นอ้ งสาวคนเลก็ มาทำงานโรงงานเออื้ ย ไดไ้ ม่นาน กอ็ อก เธอไม่เคยทำงานแบบนี้ ใจไม่สู้ ตระเวนสมัครงานไปทั่ว แต่กอ็ ยูไ่ ด้ไมพ่ ้นสองเดอื น-ออก ทส่ี ดุ น้องสาว กห็ ยดุ พยายามจะคา้ ขายอีกครงั้ แต่ไมม่ ีทุนรอนเอาเสียเลย เธอเทย่ี วเตร่ หายหวั ไปจากหอ้ งเช่าทีละหลายวนั ดีแตว่ า่ ไม่ปลอ่ ยแม่ให้เป็นภาระเอ้ือยแตเ่ พยี งลำพงั เคยถาม ไปทำงานทำการบา้ งหรือเปลา่ นอ้ งตอบว่าเปลา่ แลว้ ไปเอาเงินจากไหนส่งให้แม่ นอ้ งไมต่ อบ เพราะความจนของพวกเรา เออื้ ยไม่อยากเดาเร่อื งนี้ใหม้ ันเจ็บปวด ใจไปกวา่ ทเี่ ปน็ อยู่ ไม่อยากเดอื ดรอ้ นสามี เพราะเมอ่ื เขากลบั ไปทโ่ี นน่ บา้ นเกดิ เขา ซง่ึ อย่หู ่างบา้ นเกิดนางทแี่ ม่ และ น้องสาวคนติดนางราวย่สี ิบกิโลเมตร (น้องชายคนเลก็ แตง่ งานมคี รอบครัว หลังเรียนจบราวสองปเี ศษไปอยอู่ ีก จังหวัดหนึ่ง ซง่ึ ไมห่ ่างจงั หวัดบา้ นเกดิ เออ้ื ยนัก) เขาบากหนา้ เขา้ ทำงานก่อสร้างกับเพื่อนทีร่ ู้จกั ในวัยเด็ก กนิ เงิน รายวนั ๆ ละสามร้อยบาทตามค่าแรงขัน้ ต่ำ สง่ ใหล้ ูกชายทีเ่ กดิ กับนางทางนไ้ี ดเ้ รียนหนังสือ งานกอ่ สร้าง งานท่ี เขาไมเ่ คยทำมาก่อนในชวี ติ แตเ่ ขากส็ ู้ อดทนส่งเงนิ มาใหล้ ูกทกุ เดอื น ระหว่างทีแ่ ม่ตกอย่ทู า่ มกลางความลำบากของการเดินทางไปฟอกไตนี้ เออื้ ยติดตอ่ ไปทางนอ้ งชายคนเลก็ ซ่ึงหลังแต่งงานเขาถอยกระบะออกมาใหม่ อันเปน็ ช่ือภรรยาท่รี บั ราชการ นางหวงั ใจว่าอยากให้นอ้ งชายชว่ ย

ºÃóҸà | 60 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 เปน็ ธรุ ะเรอ่ื งแม่แทนพวกนางที อย่างนอ้ ยก็สักระยะพอใหโ้ รคระบาดบ้าบอคอแตกนี้ สรา่ งซาไปก่อน ให้ รถโดยสารกลับมาวิ่ง แกจะเดนิ ทางของแกเองเหมอื นเดิมดอก นานมาก นานเหลือเกินท่เี อ้อื ยไมไ่ ดค้ ยุ กับนอ้ งชายคนน้ี เรื่องราวเก่ยี วกบั เขาสว่ นใหญ่ ถูกถา่ ยทอด มาจากน้องสาวคนเล็ก ไม่สนิท เขาเกิดหลังจากนางออกไปท่องโลกกวา้ ง ใช้ชวี ิตทำมาหากนิ สง่ เสียพ่อแมแ่ ลว้ คดิ วา่ คนท่มี คี วามรมู้ ีการศึกษาเช่นเขานา่ จะรบั ไปพจิ ารณา ชว่ งน้นี ้องชายคนเลก็ อยู่ระหวา่ งรองานซง่ึ จะไปทำ ที่ตา่ งประเทศ ดๆู แล้ว นอกจากกิจการการเกษตรของพ่อตาแมย่ าย เขาไมน่ า่ จะมีอะไรทำเป็นชน้ิ เปน็ อัน อะไรสกั เท่าไหร่ นอกจากรับงานร้องเพลง ภาวะโรคระบาดแบบนี้ การงานตรงนัน้ คงตอ้ งปัดตกไป พน่ี ้องทกุ คน เขา้ ใจดวี ่าเขาเพงิ่ เรียนจบ ยังไมม่ ีหลักมีฐานมนั่ คงอะไร เลยยังไมใ่ หร้ ับผิดชอบแม่รว่ มกนั แต่ตอนนีส้ ถานการณ์ มันคบั ขันเกินกว่าจะปลอ่ ยให้เป็นภาระคนใดคนหนึง่ นางคาดหวงั วา่ น้องจะเขา้ ใจ และทำตามท่นี างรอ้ งขอ ทวา่ สิ่งที่นางได้รบั คอื คำพูดอึกอักอ้ำอ้ึง ไมช่ ดั ถอ้ ยชัดคำในหะแรก ก่อนจะยกแม่นำ้ ทั้งหา้ สาธยายเรือ่ งขอ้ หา้ ม ตา่ งๆ ของทางราชการ ซึ่งสำหรบั คนปว่ ยเรือ้ รงั รา้ ยแรง เอ้ือยเองเข้าใจว่า เจา้ หน้าทนี่ ่าจะอนโุ ลมเปน็ กรณพี เิ ศษ นอ้ งชายคนเลก็ บ่ายเบย่ี งดว้ ยน้ำเสียงอนั ไม่คอ่ ยจะหาความเป็นตวั ของตัวเองได้ และเงยี บตดั สายไป หลังจาก นางกระแทกเสยี งชดั ถอ้ ยชดั คำไปวา่ –นแ่ี ม่ของมงึ นะ ไมใ่ ชใ่ ครทีไ่ หนทีม่ ึงไม่รจู้ กั คำว่า กตญั ญู มึงพอเขา้ ใจ ความหมายของมนั บา้ งไหม เพียงสนทนาแค่นน้ั เออื้ ยกเ็ ขา้ ใจแล้วว่า สถานการณช์ ีวติ และนสิ ยั ใจคอของ น้องชายคนเล็กเป็นเช่นไร น้องออกอาการเชน่ น้ี เอ้อื ยย่งิ รูส้ ึกอบั จนหนทางเข้าไปใหญ่ ครอบครัวมกี นั เทา่ น้ี ไมร่ ู้จะหนั หน้าไปพึ่งใคร ญาติสายเหลา่ กอมีมากคน ทว่าทกุ คนลว้ นตกอยใู่ นที่นัง่ เดียวกัน นางไม่รู้จะทำอย่างไรดี ในทีส่ ุด เพียงคนเดยี ว ทจ่ี ะพ่งึ พาไดใ้ นยามยากเชน่ น้ี น่ันก็คอื สามขี องนาง เอื้อยถอื วิสาสะเล่าเรอ่ื งนสี้ ู่เขาฟัง ขอคำปรึกษาจะทำ อยา่ งไรดถี ้าแม่ได้รบั การฟอกเลอื ดขจัดของเสยี ออกจากร่างกายตามชว่ งเวลาที่แพทยก์ ำหนด แกจะมลี มหายใจ อยู่ในโลกนี้ได้อยา่ งนานสุดกไ็ ม่เกนิ สองเดอื น หรืออาจเร็วกว่านั้น และในหว้ งเวลาดังกล่าว แม่ต้องเผชญิ หนา้ กับความทกุ ข์ทรมานอย่างแสนสาหสั ร่างกายทีไ่ มไ่ ด้รับการขบั ของเสยี จะอึดบวม รอ้ นรนไมเ่ ป็นอนั กินอนั นอน วงิ เวยี น หายใจลำบาก ไอหนักหนว่ งรุนแรง และทรุ นทรุ ายจากภาวะนำ้ ทว่ มปอด เข้าใจเหน็ ใจ และรูส้ กึ เกรงใจสามเี ปน็ ทีส่ ดุ การงานท่ีหนกั หนา ไม่เคยทำมากอ่ น นับต้ังแตก่ ลบั ไปทำงานรับจ้างที่บา้ นเกดิ คา่ ใช้จา่ ย ในส่วนของลกู กระทัง่ คา่ เช่าหอ้ งทน่ี างอย่กู บั ลกู ตรงนี้ เออ้ื ยกไ็ มเ่ คยมสี ว่ นร่วมในความรับผดิ ชอบเลย คา่ แรง นางออกแตล่ ะวคี ได้แคค่ ่ากบั ข้าวและของใช้สว่ นตัว ท่เี หลือแทบจะเรยี กได้โอนเข้าบญั ชีแมแ่ ทบท้งั หมด เหมือนว่าสวรรคย์ งั มคี วามเมตตาตอ่ ครอบครวั นาง เมือ่ น้องสาวสามีท่ีรับราชการครูต้องการเปลย่ี นรถ คันใหม่ เปล่ยี น ไมใ่ ช่วา่ จะเพ่อื ความเลิศหรู ยกระดับฐานะอวดสายตาไทบ้าน เธอเปลี่ยนเพราะรถทใี่ ชอ้ ยมู่ ัน ค่อนข้างเกา่ แถมยังเปน็ รถเก๋ง ไม่เหมาะกับการเดินทางไปสอนในถ่นิ ทุรกันดารของโรงเรียนมธั ยมขยายโอกาส ทางการศกึ ษาทซ่ี ุกตวั อยู่ในปา่ ภู เธอรับรปู้ ัญหา สงสารเห็นอกเห็นใจพชี่ ายพ่ีสะใภ้ นั่นแหละทกุ ขท์ ัง้ ปวงทโี่ อบ คลมุ ครอบครัวของนางอยจู่ ึงไดผ้ ่อนคลายลง สามเี ตม็ ใจหยุดงานพาแม่เดนิ ทางไปรักษาตัวทคี่ ลินกิ ในตวั จงั หวดั ระยะทางไปกลับสองร้อยกวา่ กิโลเมตร เขาเล่าปัญหาขอรอ้ งหัวหนา้ งานที่เป็นเพ่ือนกนั มาแตค่ ร้ังยงั เดก็ ให้เข้าใจ และเมตตาซึง่ หวั หน้าก็อนุญาต แตค่ า่ แรงก็คงต้องว่ากันตามเวลาทำงาน เอือ้ ยเตรียมตัวรบั มือกบั ปัญหานี้

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 61 | ºÃóҸà กอ่ นหนา้ พร้อมแบง่ ภาระคา่ ใช้จ่ายในสว่ นของลูกจากสามี ขอเพียงแม่ได้ฟอกตามวันเวลาที่หมอกำหนด ทกุ สัปดาห์ก็พอ ไวรัสโคโรน่าระบาดหนกั คำรบสองจากคลัสเตอร์สนามมวย เชือ้ โรคแผ่ลามมาถึงยา่ นโรงงานละแวก ใกล้เคยี ง วิถีชวี ติ ความเปน็ อยยู่ ากลำบากขึ้นเรอื่ ยๆ หลายโรงงานปิดตัว ขับพนักงานออก โรงงานทีเ่ ออื้ ยทำอยู่ ไม่มีงานโอเวอร์ไทม์ เรือเดินสมทุ รทจี่ ะขนสินคา้ ในโรงงานไปยังประเทศในยุโรป ถกู สง่ั ให้งดเว้นการเดนิ ทาง จนกว่าสถานการณจ์ ะคลีค่ ลาย ไม่มีโอที รายได้เอ้ือยกต็ กวบู แทบจะไม่พอกนิ พอใช้ นางปรึกษาน้องสาว คนเลก็ เร่ืองคา่ ใชจ้ ่ายในการเดนิ ทางของแม่ กินอยู่ น้ำมันรถ แนน่ อนมนั เพม่ิ ขน้ึ กวา่ เดมิ กับเมือ่ คร้งั โดยสาร รถประจำทาง แตด่ เู หมอื นทางโน้นทำอะไรไม่ได้เลย หนำซ้ำไมแ่ จ้งพส่ี าวกระท่ังว่าตอนน้เี ธออยไู่ หน ใชจ้ า่ ยชนดิ จำกดั จำเขย่ี กนิ อยู่ เดนิ ทางไปยังท่ที ำงานอยา่ งหวาดกลวั ระแวงทกุ อยา่ งรายรอบตวั กำชับลูกเรอื่ งหน้ากากอนามยั และแอลกอฮอล์อยา่ ได้ลมื พกตดิ ตัว ตวั เลขผูต้ ิดเช้อื พุ่งทะยานสูงขน้ึ เร่ือยๆ ภาพข่าวคนตายรายวนั ในตา่ งประเทศจากโซเชียลเน็ตเวิร์ก เปน็ สถติ ิทีน่ า่ ตกใจ และอาจมกี ารกลายพันธุ์ หลาย เดอื นกวา่ สถานการณ์จะคลี่คลายลงบา้ ง และระหวา่ งนเ้ี ป็นหว้ งยามที่ลูกจบการศึกษาในระดับมธั ยมปลาย ปัญหาสาหัสคอื การเข้าศึกษาตอ่ ในระดบั มหาวทิ ยาลัย นางและสามีเครียดในเร่ืองนี้ รายได้น้อยนิด จะทำ อย่างไรดี ปรึกษาและปรกึ ษา ก็ได้แค่ปรกึ ษา ไมม่ ีอะไรคบื หน้า ในทส่ี ดุ ลกู คงเข้าใจปัญหาของพอ่ แม่ และเปน็ หว่ งยาย ไมอ่ ยากต้องตกเป็นภาระ ตัวเองยงั เดก็ ยงั ไงชวี ิตยังมที างเลอื กมากกวา่ คนทเ่ี จ็บปว่ ยและอายมุ าก เจา้ ตวั ตดั สนิ ใจไม่เรยี นตอ่ ไม่ ในห้วงเวลาที่ยากลำบากยากเย็นเช่นนี้ ลกู จะเข้าทำงานในโรงงานที่แม่มเี พื่อน ทำงานอยู่ และฝากงานใหไ้ ด้ ทีแรกนางแยง้ หว่ งอนาคตลกู แตเ่ มื่อเจ้าตัวยืนกรานหนกั แนน่ ไมต่ อ้ งหว่ งว่า ตนจะ ไมเ่ รียนต่อ ทันทีที่มีรายได้ทห่ี าเองจะสมัครเรยี นทางไกล มานะพากเพยี รสักหนอ่ ย การจะไดม้ าซ่งึ ความสำเรจ็ ไมน่ ่าจะยากเยน็ เกินไปนัก เปน็ ห่วงแตก่ อ็ ดภมู ใิ จไม่ได้ ความเป็นอยู่ทีย่ ากลำบากทำใหล้ ูกกลายเป็นเดก็ ทมี่ ีความคดิ หัวใจนกั สู้ มคี วามพยายามรับผดิ ชอบตัวเอง เอ้อื ยร้สู กึ ว่าลูกโตเปน็ ผ้ใู หญ่แลว้ ยิง่ เม่ือเห็นความกระตอื รอื รน้ ในชดุ ทำงาน นางยิง่ ม่นั ใจว่าลกู จะเอาตวั รอดจากวิถีชวี ิตอันแสนยากลำบากน้ี ภาระเรือ่ งลูกพ้นไปแล้ว ทีน้กี เ็ หลือนางกบั แม่ ข่าวแว่วๆ วา่ โรงงานกำลงั จะปดิ ตัวลง เพราะขาดทนุ เนอ่ื งจาก สินค้าทผี่ ลติ ไมอ่ าจสง่ ออกได้ นเ่ี ปน็ ปญั หาท่ีหนักอง้ึ อกี ครัง้ ถ้านางตกงานไปอกี คน ไม่รูจ้ ะหนั หนา้ ไปทางใดเรื่อง ค่าใชจ้ ่ายแม่ และไม่ทนั จะไดเ้ ลา่ เรอื่ งนี้สู่สามฟี งั ในเชา้ นน้ั ทล่ี งจากสองแถวตรงหน้าโรงงานพบว่าเพอ่ื นพนักงาน ยนื ออกันเต็มถนน ประตโู รงงานปิด เสยี งร้องไหร้ ะงม ปาดน้ำหนู ำ้ ตา สำ่ เสยี งท่ขี รมกราวตรงน้ัน ฟงั ดแู ลว้ ช่าง เจ็บปวดและบบี คนั้ ความร้สู ึกเหลือเกิน เอื้อยน้ำตาคลอเบ้า เพ่อื นสนิทเดินเขา้ มาหา ทัง้ ค่โู อบไหล่ กอดกนั ตบหลังให้กำลงั ใจกนั และกัน อาการสะอึกสะอื้นอย่างไมเ่ คยเป็น ระเบิดขึ้นตรงทรวงอก น้ำใสๆ พรัง่ พรูจากบ่อ น้ำตาชนดิ ไมท่ ันตัง้ ตวั บา้ นเกิด บ้านคือสถานทที่ ี่จะทำให้คนเราตง้ั หลักไดด้ ที ีส่ ุด ทน่ี ่ันมีแม่ มีสามี มีญาตพิ ่นี ้อง แม้ไม่มนี าไร่ ตนเองท่ีถกู ขายไปกอ่ นหน้าแตค่ รัง้ พ่ออยู่ แต่นาสามยี งั มี ลูกบอกไม่ตอ้ งเปน็ หว่ ง ตนเกิดทนี่ ่ี จะต่อส้มู ันอย่ทู ีน่ ี่

ºÃóҸà | 62 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 โรคระบาดไมห่ วั่น เจ้าตัวยงั เด็กสขุ ภาพแข็งแรง ถงึ ติดเชื้อ ปว่ ยไข้ ยังไงกไ็ ม่ถงึ กับตอ้ งตาย แมไ่ ปดแู ลยายเถอะ บอกพ่อด้วยวา่ หนูคดิ ถึงลกู ชาย แต่ใช้คำแทนตัวแบบนี้มาตง้ั แตเ่ ด็ก หนู ท่พี อ่ เรียกแตบ่ ักหำ อยู่ท่นี ่ตี ่อสตู้ ่อไป เถิดลกู เพ่อื ตัวลกู เอง แม่ไมม่ ีอะไรจะให้ นอกจากชีวติ รักษามนั ไว้ให้ดี ใหง้ ดงามในแบบท่ีลกู อยากจะเปน็ ไวโ้ รค ระบาดสร่างซา แม่ พ่อและยายจะกลบั มาเย่ียม อยู่กับแมไ่ ดไ้ มถ่ ึงสปั ดาหก์ ็มอี ันต้องยา้ ยไปอยกู่ บั สามีที่บา้ นเกิดเขา ไม่ใช่ว่าสามขี าดนางไม่ได้ ไมใ่ ช่ว่า พืน้ ทีค่ ับแคบ มีบา้ นตงั้ สองหลงั ถึงจะเปน็ เพยี งบา้ นช้ันเดียวเล็กๆ แตก่ ก็ วา้ งขวางพอทเ่ี อ้ือยจะอยู่กบั แม่และ นอ้ งสาวคนติดนางได้ สามเี องกอ็ ยากใหอ้ ยกู่ ับแม่เพื่อที่จะได้ดแู ลแกอย่างใกล้ชิด ทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ ขายหน้าบา้ น ทเ่ี ป็นถนนราดยางเชือ่ มอำเภอเพอื่ จะได้มีรายได้พอจุนเจอื กนั ยังไงเขาก็เทยี วมารบั นางพาแม่ไปฟอกไตทุกเสาร์ และพธุ อยู่แลว้ เขาจะอยู่บ้านเกิดเขาเพราะใกลท้ ที่ ำงาน อยู่ดว้ ยไม่ได-้ ต้องยา้ ยไปอยู่กับสามี ท้งั ท่ใี จเอ้ือยเอง กอ็ ยากอยูก่ บั แม่ จากไปกวา่ ยส่ี ิบปี อยู่กนั ยงั ไมห่ ายคดิ ถึงเลย แตต่ อ้ งจากไป ถึงจะจากไป ชั่วคราวกเ็ ถอะ ยงั ไง มนั ก็ดูไม่สมควร ไม่อยากอยู่หา่ งแมเ่ ลย แตม่ นั มกี ำแพงบางอยา่ งทสี่ งู ตระหง่านมดื คร้มึ อึมครึม ฉกี ถ่างความรกั ความผกู พนั ให้กลายเปน็ ความห่างเหิน ความห่างที่ยากจะผสานให้กลมเกลียวกลมกลนื ระหวา่ งแมล่ กู คู่นี้ แตไ่ หนแตไ่ รมาไรมาแลว้ แม่กับเอือ้ ยเข้ากนั ไมไ่ ด้ มนั มีบาดแผลฉกรรจ์ท่ขี ดี พาดอยตู่ รงกลางหวั ใจ บีบค้นั ความรู้สกึ จนแทบจะทำใหค้ วามเปน็ คนของนางแหลกสลายลงตอ่ หนา้ ตอ่ ตา ความร้สู กึ ทอ่ี ยูน่ อก เหนือจากความรกั ท่ีลกู มตี อ่ แม่ ความรสู้ ึกตรงตรงนมี้ ันทำลายภาพกตัญญรู ้คู ณุ ลงอย่างร้ายกาจ นางกับแม่พูด กันดีๆ พดู จากนั ดว้ ยความรกั ประสาแม่ลกู ไดไ้ ม่ถึงช่ัวโมง ชั่วอดึ ใจท่ีคำพูดบางคำตกกระทบตรงชอ่ งว่างระหวา่ ง ใจของกันและกันหล่นโครมเขา้ ใส่ สองแมล่ กู จะทุม่ เถยี งทะเลาะกันเหมอื นไมใ่ ช่แมก่ บั ลูก ไมใ่ ช่ลกู กบั แม่ เป็นแต่ เพียงผีรา้ ยจากต่างขุมนรก มาเผชิญหนา้ กันท่ามกลางความเกลยี ดชังท่ีเออ่ ล้นในหัวใจ บ่อยครัง้ เหลอื เกินท่ี แม่เป็นคนเรมิ่ ต้น เริม่ ตน้ โดยท่นี างพอรู้สึกได้ว่าแมไ่ มไ่ ดต้ ้ังใจ แตท่ กุ ครัง้ ความไม่ตั้งใจตรงนนั้ ชา่ งทำรา้ ยจิตใจ ของเอ้อื ยเสยี จนยากจะยอมรบั และเมอ่ื นางระงบั อารมณ์ไมอ่ ยู่ สงครามปากระหวา่ งสองแมล่ ูกก็จะโหมกระหน่ำ ใส่กันชนิดฟ้าดนิ แทบถล่มทลาย “ขอ้ ยฮู้ ขอ้ ยฮู้ว่าต้งั แต่เกิดแล้ววา่ อแี มบ่ ่เคยฮกั ข้อย...” แล้วเอื้อยกพ็ รำ่ พรรณนานอ้ ยเนื้อตำ่ ใจ น้ำตาหยดร่วง เมม้ ปาก ขบฟัน นว้ิ ทง้ั สิบกำเขา้ หาหนั แน่นหนับ เหมอื นบบี อัดโลกทัง้ ใบ ใหแ้ หลกสลายลงคามอื “มึงกะแบบน้ที กุ เทอื ละ่ เว้าหยังกะคือเด็กน้อย บใ่ หญเ่ ป็นผ้เู ปน็ คนจักเทือ” แล้วแม่ ทำเป็นลอยหนา้ ลอยตา เบ้ปากกระทบกระเทียบ เหนอื อ่นื ใด นอกเหนอื จากเหตุการณเ์ ช่นนที้ เ่ี กดิ ขนึ้ ตลอดเวลาแลว้ ตราบาปอนั หนึ่งทเ่ี กดิ ขึ้นกบั ครอบครวั เออ้ื ย ยังคงหลอกหลอนจิตใจนางเรอ่ื ยมา ตราบาปทว่ี า่ นี้ เออื้ ยเองชา่ งจนปัญญาเหลือเกนิ ที่จะสลดั ให้มนั หลุดพ้น ออกไปจากหวั ใจ นางไมร่ ้วู ่านค่ี อื ความชวั่ รา้ ย เลวทราม ระยำตำบอน หรอื อะไรก็ตามทไี่ มอ่ าจหาคำเปรียบเปรย ใหเ้ หมาะสมกบั เรอื่ งทเี่ คยเกดิ ขน้ึ นี้ บอ่ ยครง้ั ทเ่ี ออ้ื ยต้องใหน้ ้ำตาเดินทางไปกอ่ น ก่อนท่ีหัวใจจะระลกึ ถงึ เรอื่ งนีไ้ ด้ แมม่ ีช!ู้ มีชู้ ในช่วงท่พี อ่ ไปทำงานในพ้ืนทีห่ า่ งไกล นอ้ งสาวคนเล็กไม่ใชล่ กู ของพอ่ เช่นกันนอ้ งชายคนเลก็ กไ็ มใ่ ช่ลูกของพอ่ การทำตัว เถลไถลของแม่ แท้จริงแล้ว ไม่ใช่ว่าจะเกิดจากสันดานที่ทำให้เปน็ แบบนัน้ อาจมาจากความหา่ งเหิน ความ กดดนั ถูกบีบคัน้ จากพีน่ ้องของพ่อทีก่ ลวั แม่จะมาแย่งมรดกของปยู่ า่ ซึง่ มีกว่าสามรอ้ ยไร่ จงเกลียดจงชงั แม่

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 63 | ºÃóҸà ระหวา่ งน้ันแมอ่ ยใู่ นโลกนไ้ี ด้ด้วยความเมา สบั สน ว้าเหว่ ไรท้ ่ีพ่งึ เออื้ ยเหน็ ใจแม่ ไมเ่ คยเกลียดแม่แต่เปน็ แม่เอง ทเี่ กลียดเออ้ื ย แม่แสดงออกอย่างเหน็ ได้ชัดเมอ่ื น้องสองคนเรม่ิ โตข้ึนมา ปมของมนั อย่ตู รงทว่ี ่านางไมเ่ ช่อื ฟัง และไมไ่ ด้ด่ังใจแม่ นน่ั กค็ ือ ปลีกพน้ ออกจากปวงญาติทัง้ หลายของพอ่ ทที่ ำลายแมต่ ลอดมาญาติเหล่านน้ั กดขม่ พอ่ ใหอ้ ยู่ใต้อาณตั จิ นแทบจะลืมครอบครวั ลกู เตา้ เปล่า! พ่อไม่ไดท้ ำอะไรทชี่ วั่ ร้ายกบั แมเ่ ลย เพยี งแต่แกปฏเิ สธ ที่จะรบั มรดกจากปูย่ ่า ห่วงพี่นอ้ ง กลวั วา่ จะมชี วี ติ ทลี่ ำบาก พ่อทะนงว่าตนเปน็ ชา่ ง และสามารถทำงานมเี งิน สร้างครอบครัวได้ พอ่ จบั เอาแตเ่ พียงท่ดี นิ สองไร่ตดิ ถนนใหญป่ ลกู เถยี งนาใหล้ กู เมยี ไดซ้ ุกหัว แม่เกลียดพอ่ ทเ่ี สยี สละอย่างโง่เขลา ทุกครงั้ ทเี่ มามายแมจ่ ะทบุ ตพี อ่ เหมอื นหมูเหมอื นหมาดา่ วา่ รุนแรงถึงป่ยู ่าตาทวด แกเมา ประจำ ไปเมาอยนู่ อกสถานท่ี นอกบา้ นกับใครต่อใคร พอ่ รู้ ร้ทู ุกอย่างแตไ่ ม่เคยเกลียดแม่ ปลอ่ ยใหแ้ มท่ ำรา้ ย ตามใจ ทุบตีจนกวา่ จะพอใจ ไม่สู้ ไม่โทษเร่ืองใดๆ ก็ตามท่แี มท่ ำ พ่อรวู้ ่าแม่มีชู้ รู้วา่ น้องสาวและน้องชาย คนเลก็ ไม่ใช่ลกู ของแก แต่พ่อทนเล้ยี งดู ไหนๆ มนั กม็ าเกดิ กับเราแลว้ ยงั ไงกต็ ้องดแู ลจนกว่าจะเตบิ โต หมายงั เลีย้ งได้ นี่คน คนชัดๆ และเป็นคนทีเ่ กดิ กบั คนที่แกรัก ทำไมพอ่ จะเล้ียงไมไ่ ด้ เออื้ ยไม่เกลยี ดแม่ พอ่ ไมเ่ กลยี ดแม่ แต่นอ้ งสาวคนที่ตดิ เอ้อื ยเกลยี ดแม่จนแทบจะหาคำพดู คำจาดๆี มากลา่ วไมไ่ ด้ แม่ทำตวั เถลไถล คนที่น่งั นำ้ ตานองหน้าคอื นอ้ งคนน้ี แมไ่ มอ่ ยบู่ ้าน คนท่ีต้องดแู ลนอ้ งทเ่ี กดิ จาก ท้องแม่ แตไ่ มใ่ ช่ลูกของพอ่ คอื นอ้ งคนน้ี แมท่ ำตวั เถลไถล ไปคบชายชู้จนท้องใหเ้ ธอเล้ียง แต่กลับหา้ มเด็ดขาด ไม่ใหน้ ้องคบกบั ชายใด ชี้หน้าด่าแพร่ง ด้วยปากเมามายทกุ ครั้งที่มีชายหนุ่มแวะเวยี นถงึ รัว้ บา้ น ดุด่าทบุ ตแี ละฉกี จดหมายทนั ทที เ่ี ห็นเธอแอบอ่าน นอ้ งสาวเกบ็ งำความเจบ็ ปวดนี้ รอวนั ระเบิดมันออกมาเมอ่ื ถึงคราวท่แี มป่ ว่ ยไข้ หว้ งเวลาท่นี ้องเลา่ ถึงความรา้ ยกาจของแม่ คอื ตอนท่ีเธอไปอาศัยอยู่ดว้ ยชว่ งเขา้ ทำงานโรงงานละแวกใกล้กบั เอ้ือย ไมว่ ่าจะปลุกปลอบ ไม่วา่ จะตกั เตอื นสัง่ สอนอย่างไรนอ้ งสาวกย็ นื กรานเธอเกลยี ดแม่ ไม่กลัวบาปอย่าง รา้ ยแรง ไม่กลัวตกนรก เพราะเท่าท่ีมีชีวิตอยตู่ อนนีม้ ันกค็ อื ขุมนรกทแี่ สนอำมหิตโหดเห้ียมเหลือเกนิ แล้ว การส้นิ ไร้ซึ่งชีวิตทค่ี วรจะเปน็ ของตนเอง มนั ก็ไมต่ ่างไปจากตกนรกท้งั เป็นเธอ เลย้ี งน้อง เลี้ยงและเลย้ี งอย่าง กล้ำกลืน ความเกลยี ดชังแม่ผ้บู งั เกิดเกล้า ได้เวลาสะสางเมอ่ื เธอไดร้ ับ ความเห็นชอบจากเออื้ ยและน้องๆ ให้ลาออก จากงานมาอยดู่ แู ลแม่ ท่ขี ณะน้นั เริ่มป่วยเบาหวาน หลงั จากกรำสุราอยา่ งหนกั เปน็ เวลายาวนาน จนตับออ่ น ไมส่ ามารถผลติ อินซูลนิ มาควบคมุ ระดับน้ำตาลในเลอื ดได้ เปลา่ ดอก ไม่ใช่เป็นการกระทำท่ีรุนแรงเหมอื นท่ี น้องสาวได้พดู ออกจากปากเมอ่ื ครงั้ รำ่ ระบายให้เอือ้ ยฟงั ไม่มีวธิ ีการสดุ อำมหิตประเภททำรา้ ยทบุ ตี บีบคอหรอื กระทบื กระทำแต่ประการใด แต่มันคอื ความเฉยชาทเี่ ธอแสดงออกตอ่ แม่ นอกจากทำกบั ขา้ วกับสกู่ ินตาม อำเภอใจท่ีอยากจะทำ หรือตามอารมณท์ ่ีไมค่ งเสน้ คงวาคลา้ ยคนปว่ ยด้วยโรคจิต อย่างเช่น ซักผ้า ดแู ลความ สะอาดในรอบร้ัวบ้าน กระทง่ั การจดั หาหยูกยาทีต่ รงตามแพทยส์ ่งั ไม่เคยมีเลย แม่ทเ่ี ข้ารบั การศกึ ษาแคช่ ้ัน ประถมหนงึ่ อ่านหนงั สอื ไม่ออก เขียนช่ือตวั เองไม่ถูก จำวันเกดิ ของ ตัวเองไมไ่ ด้ กนิ ยาผดิ ๆ ถกู ๆ หรือหลงลืม กข็ าดยาชว่ งนั้นไปเลย ระดบั น้ำตาลและความดนั โลหิตของแมส่ งู แทบตลอดเวลา ไม่นานยาเม็ดก็เอาไม่อยู่ จำเปน็ ต้องฉดี อินซูลนิ และการณ์นีแ้ มต่ ้องฉีดดว้ ยตัวเอง น้องสาวไม่เคยมาสนใจ หาหมอทกุ ครัง้ แม่ตอ้ ง เดนิ ทางไปเอง เหตุการณ์เหลา่ น้ถี กู ถ่ายทอดโดยนอ้ งสาวคนเลก็ และอาสาวซงึ่ พักหลังเมือ่ หมดเนอ้ื หมดตัว จากสามที ี่เปน็ ทหารปอกลอกสื่อสารสู่เอื้อยฟัง ทง้ั เออื้ ยยงั เหน็ ประสบดว้ ยตวั เอง เมอ่ื ครงั้ มาอยู่กับแมไ่ ม่ถึง สปั ดาหเ์ ต็ม นางสงสารแมจ่ บั ใจ แต่อย่างทเ่ี ปน็ และทเี่ ห็น นอกจากเอือ้ ยแลว้ ดเู หมือนแกจะรกั และหว่ งใยลกู

ºÃóҸà | 64 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 ทัง้ สามคนย่ิงกวา่ อะไร ตอ่ ให้น้องสาวคนตดิ นางทำกับแกสักแคไ่ หน แกก็ไมเ่ คยโกรธ ไม่เคยรสู้ กึ ว่าไดถ้ ูกกระทำ ปกป้อง หวงแหนสมบัตเิ พียงชน้ิ เดยี วทพี่ อ่ หลงเหลอื ไว้ใหก้ ่อนปว่ ยตายด้วยโรคตับ เมือ่ หลายปีก่อน แม่ปกป้อง ไม่ใหพ้ ูดถึงน้องสาวและนอ้ งชายในทางทไ่ี ม่ดี พรอ้ มน้ีลูกสะใภ้ซึ่งเปน็ พยาบาลที่ ไม่เคยปรายตามามองแก ตัง้ แต่รู้ขา่ วว่าเจ็บปว่ ยนั่นดว้ ย หลังฉีดอนิ ซูลนิ ไม่นานไตแม่กพ็ งั และตอ้ งเดินทางเข้ารบั การฟอกเลือดแต่เพียงลำพัง นานมาก นานครง้ั เหลือเกนิ ทน่ี ้องชายจะมาดูดำดดู ี สองปีมานีต้ ง้ั แต่โควิดระบาด กม็ เี พียงแตเ่ อื้อยกับสามเี ท่าน้ัน พักหลงั ๆ นอ้ งสาวคนเล็กมีรายไดจ้ ากการคา้ ขายเล็กๆ นอ้ ยๆ กับสามีใหม่ ช่วยเหลือแบ่งเบานางกบั สามีไดบ้ ้าง ระหว่างพ่นี อ้ งท้งั ส่ี เออ้ื ยจะโอภาปราศรยั กบั น้องสาวคนนม้ี ากสุด แม้ว่าจะต่างพอ่ หรอื ตอ้ งทะเลาะ ทุม่ เถียงกนั รุนแรงในบางคร้ังด้วยสาเหตรุ ายไดท้ ่ีฝืดเคอื งขาดเขนิ ขณะที่น้องสาวคนติดนางเหมอื นอย่กู นั คนละโลก พูดกนั ไม่รู้เรอื่ ง ทง้ั ที่น่าจะเป็นคนทร่ี กั ใครก่ นั มากที่สุด พ่อแม่เดียวกนั อายไุ ล่เลี่ย มีความรู้และมี เหตผุ ลตอ่ โลกภายนอก ไมน่ า่ เช่อื ว่าเธอจะฝังใจ คงั่ แค้นผเู้ ป็นแมไ่ ดม้ ากขนาดน้ี ส่วนนอ้ งชายคนเล็ก ยง่ิ รจู้ กั มักคุ้นเมอื่ แวะเวียนมาหาแมช่ ว่ งปว่ ยหนกั นางแทบไมเ่ ดนิ เฉียดเขา้ ใกล้ เขาหลบหลอบหมอบคลานอยใู่ ต้ชาย กระโปรงภรรยา จนไม่สามารถเหยียดตัวตรง มคี วามรับผดิ ชอบต่อผู้ให้กำเนิด ขาดไร้ซึ่งความกตญั ญรู ู้คุณ อยา่ งทค่ี วรเปน็ ถูกญาตพิ นี่ ้องฝง่ั เมียเกลียดชงั และเหยยี ดหยาม เหยยี ดเพียงเพราะเขามาอยกู่ ับภรรยาแบบ ไมเ่ ข้าตามตรอกออกตามประตู ไร้ซงึ่ สนิ สอดทอดหมัน้ อันเป็นการหยามหมนิ่ เกียรตยิ ศศกั ด์ิศรขี องคูค่ รอง ท่รี ับราชการอย่างทีส่ ุด และบอ่ ยครัง้ เมื่อเจอแรงกดดันจากญาติ เขาก็ควบคมุ อารมณ์ไม่อยู่ ด่มื เหลา้ เมาสรุ า เถอื กดา่ โคตรเหง้าสกั หลาดภรรยาอย่างเดอื ดดาล เมอ่ื สร่างเมาจำเป็นต้องลว่ิ มาหอบแมท่ ่ปี ่วยไขไ้ ปขอขมา ซำ้ แล้วซ้ำเลา่ และเหตนุ ีเ้ อง ที่ลา่ สุด เขาเมาเอะอะโครมครามตอ้ งการให้พนี่ อ้ งแบ่งมรดกทีด่ นิ สองไร่ตดิ ทางดำ เพอ่ื ทีจ่ ะนำไปขาย เอาเงนิ ทีไ่ ดไ้ ปจัดการเร่ืองสินสอดทองหม้นั แต่งงานแตง่ การใหถ้ กู ต้องตามประเพณี จะได้ ไม่ถูกหมิ่นแคลนจากฝา่ ยหญงิ อีก แตเ่ ดชะบญุ ท่ีดินดังว่ามนั ยังทำเฉกนน้ั ไม่ได้ มนั เป็นท่ดี ินจับจอง หลงั จาก พ่อตายเอ้ือยตอ้ งไปฟอ้ งเอากบั ผี ท้งั ท่ีนางไมพ่ ึงปรารถนาที่อยากจะไดเ้ ปน็ น้องๆ นนั่ เองที่ผลักหลังให้เข้าไป ตดิ ตอ่ เร่ืองน้ี ผลกั หลังใหต้ ัวเองได้น่งั รอชบุ มือเปบิ ไม่ตอ้ งเสยี อะไรไมว่ า่ จะค่าเดินทาง คา่ ใช้จา่ ยในการข้นึ โรง ขน้ึ ศาล และไม่รูว้ า่ เกดิ จากบาปบญุ อนั ใด ศาลมคี ำสั่งใหท้ างกรมท่ีดินออกโฉนดเป็นช่อื เอ้ือยแต่เพียงลำพงั ไม่พ่วงรายชอื่ นอ้ งคนใดแม้สักคนเดียว และโฉนดดังกลา่ วกไ็ มส่ ามารถซือ้ ขายได้จนกว่าจะครบสบิ ปีนบั ตั้งแต่ วนั ออกโฉนด ซง่ึ นับจากวนั ท่แี มต่ ายลง เหลือเวลากว่าหกปกี ว่าโฉนดใบนีจ้ ะซอ้ื ขายได้ และระหว่างป่วยไข้ แมไ่ ด้พูดจากระทบกระเทียบเอื้อยซ้ำแล้วซ้ำเลา่ วา่ เมื่อท่ดี ินตกเปน็ ของนางแต่เพียงลำพังเช่นนี้ น้องๆ ทุกคนก็ อย่าไดห้ วงั ว่าจะได้สว่ นแบ่งจากนาง นี่คอื คำพูดท่แี มท่ ำรา้ ยเอ้อื ยตลอดมา อย่างไรก็ตาม นางไมเ่ คยคิดเอา คนเดียว ไม่เคยโกรธเกลียดแม่ ไม่เคย เออื้ ยเสยี ใจทแ่ี มค่ ิดกับนางแบบน้ี เสยี ใจ แตก่ ็ไม่เท่ากบั การไม่ได้ อยูด่ แู ลแกในยามท่วี าระสุดทา้ ยของลมหายใจมาถึง เอ้อื ยและสามมี าสง่ แมห่ ลงั ฟอกเสร็จในค่ำนั้น นางไม่ไดส้ งั หรณใ์ จสักนอ้ ยเลยว่า แมจ่ ะมาด่วนจากไป หลังจากน้ันอกี ไมน่ าน เออื้ ยโทรมาหาแม่ แตแ่ กไม่ได้รับสายเหมือนทุกคร้งั โทรติด แต่ไมร่ ับ ครงึ่ ชั่วโมง ตอ่ มา

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 65 | ºÃóҸà นางได้รับโทรศัพทจ์ ากน้องสาวคนเล็กใหไ้ ปดแู ม่ด่วน เธอโทรเขา้ มือถอื แม่ แม่รบั สาย ทวา่ เสยี งคำพดู คำจาของ แม่เหน่ือยล้าจนฟงั ดูนา่ ใจหาย เปน็ ภาพทส่ี ดุ ช็อก นางทำอะไรถูก แมน่ อนร่อแร่ตรงทน่ี อน ขา้ วของระเกะระกะ แกคงทรุ นทรุ าย ปดั ป่าย แกจากนางไปในรงุ่ เชา้ สองวนั ถดั มา เป็นความผดิ ของเอ้อื ยเอง นางไม่โทษใคร อคติกบั แม่ แคค่ ำพูด ตรงนัน้ นางไม่น่าจะหนุ หันพลันแลน่ ไปอยูท่ ีอ่ ่ืน ไม่น่าฝังใจจำในเรือ่ งไมเ่ ป็นเรอ่ื ง ไมน่ ่าชะล่าใจในความเจบ็ ปว่ ย ที่ส่มุ เส่ียงต่อชีวติ แมเ่ ชน่ นี้ เอือ้ ยรักแม่ ต่อให้แม่ไมร่ ัก ตอ่ ใหแ้ มร่ กั ลกู ชู้มากกว่าลูกพอ่ กต็ ามต่อใหฝ้ นั รา้ ยซำ้ แลว้ ซ้ำเลา่ หรอื ตกนรก นางกย็ ืนยันว่าไมเ่ คยโกรธเกลยี ดแม่เลย เอ้อื ยรกั แม่.....

ºÃóҸà | 66 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 บทกวี

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 67 | ºÃóҸà กําเนิดใหมใ่ นเมืองมหศั จรรย์ จรูญพร ปรปักษป์ ระลยั รา่ งเธอโดนทบุ แตกกระจาย อดตี กลายเป็นศูนย์ เร่อื งเล่านับลา้ น ๆ ลอ่ งลอยในอากาศ แต่ฉนั ร้.ู ..อีกไมน่ านท้งั หมดจะสลายสน้ิ เช่นเดียวกบั ส่ิงมากมาย ล้วนถูกถมทบั ดว้ ยกาลเวลา ฉันจะไม่บอกหรอกนะ ว่าจะจดจำเธอตลอดไป กระทั่งใบหน้าวันเยาว์ของตัวเอง ฉนั ยงั ลมื ไปแลว้ เดก็ ชายกลายเปน็ คนแปลกหนา้ แคอ่ กี คนบนโลกอนั กวา้ งใหญ่ พูดคุยกนั ทกุ วัน แล้วจากกันนริ นั ดร อดีตถูกเกาะกมุ ด้วยก้อนเนอ้ื ใหม่ ๆ เหล็ก หิน ดิน ทราย พลาสตกิ และผคู้ น กร่นุ กลนิ่ เก่าของเธอถูกพรากไป เขาว่ากลิน่ ใหมจ่ ะหอมกว่า หรหู ราและเลอคา่ เธอจะกำเนดิ อกี ครั้งในรา่ งใหม่ ทว่าคงไมม่ ใี ครจำเธอได้ แมเ้ ธอกไ็ ม่ร้วู ่าตัวเองเป็นใคร

ºÃóҸà | 68 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 ร่างเธอทลายลงเปน็ กองปนู ผู้คนรว่ มใจกนั ทุบทิ้งอดตี ฝงั กลบซากศพประวัตศิ าสตร์ เสกสรา้ งสรรพสง่ิ ให้สดใหมอ่ ยเู่ สมอ ไมม่ ีใครหยง่ั รอู้ นาคต มีเพยี งคำสญั ญากลางฝุน่ พีเอม็ 2.5 ว่าเธอจะสวยกวา่ เดมิ และทำเงินไดม้ ากขน้ึ เศษปนู จะแปรเปล่ยี นเป็นทองคำ เช่นเดยี วกับส่งิ อน่ื ๆ ในเมืองมหศั จรรยน์ ้ี อกี ไม่นานเราคงได้พบกนั ใหม่ แตต่ อ้ งขอโทษด้วย หากฉันจำเธอไมไ่ ด้ โลกเปลยี่ นไปไวเหลอื เกนิ เชน่ เดียวกับเราทกุ คน ต่างถกู บังคบั ให้แปรเปลี่ยน ถอดร้อื จิตวญิ ญาณ อดตี ไร้ราคาถกู ถมท้งิ กลายร่าง ฉันยังเปน็ ฉันอยู่ใชไ่ หม คำตอบอาจซ่อนอย่ตู รงไหนสักแหง่ ใตเ้ ศษซากของเธอ. #แด่สกาล่า ดุสิตธานี และเรอื นรา่ งประวตั ิศาสตร์ทงั้ หลาย ทจ่ี มอยูใ่ ตก้ องกาลเวลา#

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 69 | ºÃóҸà ความกงั วลสุดท้าย ธีระสนั ต์ พันธศิลป์ วิทยเุ กา่ เก่าเปิดเช้าค่ำ คลืน่ หมอลำพืน้ บ้านโบราณสมัย โฆษณาให้อุดหนนุ สมนุ ไพร ทุกวันได้ฟังลำพอสำราญ ใตร้ ่มไมห้ นา้ บา้ นกบั งานรกั ใครผ่านมาทายทัก พกั งานสาน สูบยาคุยเรือ่ งเก่าเล่าตำนาน ใจเบกิ บานเหลอื ล้นมคี นฟัง ลำลายล่องทำนองเศรา้ เร้าดวงจติ หนง่ึ ชีวติ เหลอื นอ้ ยนบั ถอยหลัง หน่ึงคนรกั เหลอื ล้นร้อยคนชัง อนิจจัง ไม่เท่ยี งแท้ ลว้ นแปรปรวน ปลอ่ ยนาวาชราวยั ไหลลอยล่อง ตามทำนองหมอลำโศกกำสรวล ไมอ่ าจฝืนชะตากรรมไม่คร่ำครวญ ทกุ สงิ่ ล้วนสดุ แทแ้ ตบ่ ุญทาน คนื และวนั ฝันและหลบั กบั สิง่ รัก คนร้จู กั นบั ถือฝีมอื สาน ตะกร้านอ้ ยเกบ็ เห็ด เสรจ็ เม่อื วาน ได้คา่ ถ่านวิทยุ พอทเุ ลา

ºÃóҸà | 70 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 ฟังแต่ลำ ทำแตง่ าน นานต่อเนื่อง ไม่รเู้ ร่อื งร้ไู ลน์กับใครเขา ไมร่ จู้ ้ิมหน้าจอกอ่ รูปเงา รู้แตเ่ หลาไม้ไผ่ไว้สานงาน มชี วี ติ อยูใ่ นโลกใบเกา่ ทกุ ค่ำเชา้ ทำสิ่งรกั คอื จกั สาน อยกู่ บั มีดอยู่กับไม้มาเนน่ิ นาน เลี้ยงสงั ขารผา่ นเดือนปีดว้ ยฝีมอื จบั แตม่ ีดรีดแตไ่ ม้ใหเ้ ป็นตอก ไม่เคยหรอกจะกระชับจบั มอื ถอื วิถเี กา่ ถึงทางตันกระนัน้ ฤ เหมือนดงั สอ่ื กระดาษถูกกวาดระนาว สุดถนนปรารถนา อนาล็อก นงั่ เหลาตอกผิงไฟไล่ความหนาว หนวดเคราครม้ึ ผมทห่ี งอก บอกเรือ่ งราว ใกล้ถงึ คราววางตอก และบอกลา ลูกห่าง เมียก็หาย ปลายชีวิต วนั คืนคดิ วติ ก อกผวา ขาดคนอยู่ใกล้ชดิ ปิดเปลือกตา อ่านประวตั คิ วามเป็นมาท่หี น้าเมรุ.

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 71 | ºÃóҸà ฉนั แอบเค้ยี วเออ้ื งความขมข่นื ถนอม ขนุ เพช็ ร ทอ้ งทงุ่ อปั ยศ แผน่ ดินรนั ทดบนพงหนาม กระสนุ ปนื แหวกว่อนกลางอากาศ เสยี งปา่ วรกุ ไล่อธรรมก่กู ้อง สองมอื ว่างเปลา่ ชูคา้ ง ซำ้ อกี ครง้ั และอีกครง้ั กลนิ่ เนอ้ื เกรียมไหม้สะกดทุกรา่ งมิอาจเขยอ้ื น คนล้มตายเกล่อื นเปน็ หญา้ แหง้ .... หลม่ ลกึ ศตวรรษน้ำระเหยเหือด โคลนเดือดปุดปดุ ปลาใหญห่ นมี ดุ พภิ พ หอยเนา่ เฝ้ารอศพตวั เองเปน็ ฟอสซิล ห้วงเวลาอันน่าสงั เวช ฝูงปลงิ เรงิ ร่าพากันเข้ายึดปลักตม เพยี งผู้ผา่ นทางหยงั่ เทา้ ลงหลุมเลน รุมสบู เลือดจนลมหายใจเฮือกสดุ ท้าย ร่างอนั ระโหย ดวงตาพรา่ แดด มองเหน็ ปีกแมลงเหลือบเปน็ นกบนิ ขา้ มขอบฟ้า .... แวน่ สเี ขยี ว มอิ าจยอ้ มสปี ระวัติศาสตร์ มิคสัญญีสุดอนาจฝงั แน่นเปลือกตา หญ้าแห้งมอิ าจฟื้นคืนชีพ ดวงตาอนั เศร้าสร้อยของฉนั กม้ มองพน้ื สงบฟงั ผู้นัง่ บัลลงั กต์ ัดสินสัตว์โง่ จดั อยหู่ ว่ งโซส่ ดุ ท้ายระบบนิเวศเอาเปรยี บฉ้อฉล กล้ำกลนื กลโกงศัตรูโดยไมอ่ าจบ้วนทง้ิ ท่านยังเมตตาเครอ่ื งปรงุ อนั ขนื่ ปร่าฝืดคอ

ºÃóҸà | 72 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 กระเพาะกลับสำรอกมาเคย้ี วย่อยใหม่ กำซาบรสชาตขิ มข่นื ท้งั มวลอกี รอบ …. ดวงตา ปรากฏภาพภูเขาหวั โลน้ ปกั ธงผ้าสี พธิ กี รรม คกุ เขา่ ชะตากรรมนอ้ มรับศรทั ธาเลห่ ก์ ล สนองรับคำอา้ งกดขี่ คร้นั - โลกประกอบดว้ ยคำว่าเงินและคำวา่ โง่ จึงไรเ้ สียงหัวเราะวยั เยาว์และรอยยิ้มชรา ร้อนรุ่มภายในความเปลา่ เปลือย …. คอกขงั กล่ินสาบอวลจากถิ่นร้าง ฉันมองหาดวงดาวนำทางก่อนอรุณร่งุ ฟ้ายังปดิ มืดมิด ทมึ เทา หมน่ หมอง กลางวนั อันแจม่ จ้ามาช้ากว่าสายฝนแห่งนทิ านหลอกเด็ก ตา่ งวิ่งหลบเข้าใต้ชายคาของความขลาดกลวั หนาวส่ัน ไต่บันไดซากศพขึ้นไปฟงั นทิ านกลอ่ มโลกบิดเบย้ี ว คนธรรมสามญั ดูผดิ เพย้ี น คนทรามรุง่ โรจนข์ ึน้ จากการอวดอา้ ง กาลครงั้ หนึ่งตั้งแต่ตน้ จนจบเราติดอยใู่ นความฝนั ประหลาดของผ้อู นื่ .... พพิ ธิ ภณั ฑ์ มองดี ๆ เถดิ หวั ของฉันบนผนงั เกรอะคราบเลอื ดแห้งกรัง ผา่ นมาหลายช่วั อายุ โครงกระดูกขยบั กรามเคี้ยว ,ท้งั ทไี่ รค้ วามรูส้ ึก.

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 73 | ºÃóҸà บา้ นในเงาเมือง กิตติ อมั พรมหา 1. วาดเคา้ โครงแบบแปลนบนแผนที่ ลงเสาหลกั ตามวถิ ีการปลูกสร้าง อฐิ ปนู ไม้ ยึดโยงผสมวาง กว่าเป็นรูปเปน็ รา่ งบ้านของเรา อาศัยชายคาพักอาศัย บ้านเสมอื นเรอื นใจในวันเศรา้ รายรอบขอบรว้ั มรี ่มเงา โอบอ้มุ และบรรเทาความทุกข์ทน เลอื ดเนอ้ื ชีวติ จิตวญิ ญาณ หลอมรวมอยู่ในบ้านการเรมิ่ ต้น ความทรงจำสจี างใครบางคน ยงั สะทอ้ นตัวตนในหวั ใจ ถ้อยคำของความรกั ยังหนักแน่น อบอุน่ ในอ้อมแขนยคุ สมยั ฤดูกาลเคล่อื นสฤู่ ดูใด บ้านยังคงสว่างไสวไม่ลืมเลือน 2. เทยี วทางชีวติ ผา่ นวยั เยาว์ คล้ายเรายมิ้ รับการขับเคลื่อน หลงความบดิ เบ้ียวโลกบิดเบอื น ไม่สะทกสะเทอื นสะทา้ นใด

ºÃóҸà | 74 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 จากบา้ นเกิดถิ่นฐานสูบ่ ้านเช่า บา้ นท่เี ราหลบชายคาอยูอ่ าศัย บา้ นของเธอ บ้านของฉัน บา้ นของใคร ความหมายเปลยี่ นแปลงไปจากเปน็ มา เหมอื นเมอื งพลดั พรากเราจากบา้ น แรงเงินหมุนแรงงานนานหนกั หนา นทิ านการเดนิ ทางยังค้างคา รอเพียงวนั เวลาเม่ือเสรจ็ งาน ใต้เงาเมอื งพกั ผอ่ น ฝนั นอนหลับ อยบู่ ้านแตค่ อยนับวันกลบั บ้าน ตง้ั ตารอคอยเทศกาล คนื ร่มลานบ้านเคยอยอู่ ่เู คยนอน บา้ นท่ใี ครใครเหน็ เปน็ เหมือนบ้าน ในเมอื งหมน่ อนธการคอยกดั กรอ่ น ความปว่ ยไข้ของคนื วันคอยบั่นทอน ฝันซกุ ซอ่ นซอ้ นทับหอ้ งหับใจ 3. ออกจากบา้ น - กลับบา้ นในหอ้ งเชา่ คืนแล้วคนื เลา่ หลบอาศยั สบตากับความรสู้ ึกลึกข้างใน เห็นบางใคร กลบั บ้าน...มุ่งจากเมือง

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 75 | ºÃóҸà บา้ นร้องเพลงใหก้ ับฉนั ฟัง สายลมโบราณ ทุกอยา่ งแนน่ ขนดั ตีวงหอ้ มลอ้ มบา้ นของฉนั ขณะความดับสญู หายใจรดต้นคอ ถนนสายเล็กๆเตม็ ด้วยควันโขมงจากเตาเผาแห่งความสิน้ สลาย เสียงสายฝนชำรุด คลอ้ งเชือกรอ้ ยช้ินสว่ นหมู่บา้ น มดั ดว้ ยมือแหง่ ความเงยี บ ชิงช้าในสนามเด็กเล่น กลายเป็นสนามฝึกซอ้ มของนักแมน่ ปืน ฝูงแมลงปอในไร่สวนของเด็กๆ ร่อนปีกหลงไปในเมฆหมอก ทแ่ี ส้อำมหติ พร้อมจะโบยตีจนกระทงั่ สลายเป็นเถ้าถ่าน ฝูงนกสดี ำ จะกรดี รอ้ งอยใู่ ต้ทอ้ งฟา้ กระดาษ จะปรบปกี ไร้ทศิ ทางดุจดงั คนพลดั ถ่ิน บา้ นกำลังรอ้ งเพลงใหก้ ับฉันฟงั นกใบไมแ้ ละเมฆหม่นกำลังรอ้ งเพลงให้กับฉันฟัง แสงสวา่ งโปรดกลับมาสักครหู่ นง่ึ เถิด แดดเช้าท่ีปล่อยเสียงเดก็ ๆหวั เราะคกิ คกั ไวเ้ ตม็ สนามทา้ ยหมู่บ้าน ฝูงแมลงได้สยายปกี บินฉวัดเฉวียนด้วยวถี ขี องมนั อกี ครง้ั สรรพสง่ิ ทต่ี นี ภูเขา ได้คำรามอย่างไมโ่ ดดเดี่ยว ถนนสีฝุน่ บึงนำ้ เลก็ ๆ ยามเย็นพัดผวิ ปาก เพลงขลยุ่ ใบไผฉ่ ายภาพวัยเยาว์ เด็กของวานนี้ ปกี ่อนโน้น หรือนานกาลมาแล้ว

ºÃóҸà | 76 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 เอ๋ย...ความปีติโปรดกลบั มาสกั ครู่หนึง่ เถดิ รอ้ งกลอ่ มดว้ ยคณานกริมร้วั ลวดหนามบ้านของฉัน โอบกอดอกี ครั้งดว้ ยแมน่ ำ้ ท่ฉี ันอาศัยเปน็ สายเลือด หนนุ ผืนนาต่างหมอน ทกุ อย่างแนน่ ขนดั ตวี งห้อมล้อมบ้านของฉัน ขณะความดับสูญหายใจรดตน้ คอ สายลมเอย...โปรดไกวชิงช้าใหก้ บั ฉันไปถึงดวงดาว บา้ นเอย...โปรดรอ้ งเพลงใหก้ บั ฉันฟัง

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 77 | ºÃóҸà ประเทศท่ผี ้คู นไมอ่ อกจากบา้ น สริ ิวตี ขา่ วว่า ของท่ีบ้านเขาหาย สำนกั ขา่ วออนไลนป์ ระโคมขา่ ว บา้ นขา้ ง ๆ ขโมยมรดกตกทอดชิ้นสำคญั นับค่าไมไ่ ด้ไป บางแหลง่ ข่าวกระซบิ บอก ญาตสิ นิทของเขานัน่ แหละ บางแหลง่ ขา่ วอา้ งว่าหลกั ฐานในกลอ้ งวงจรชี้ว่า รถสง่ ของคนั สดุ ทา้ ยตา่ งหาก ตำรวจเกบ็ หลกั ฐานออนไลน์ ภาพส่ิงของน้นั ถูกเรยี กวา่ ธนบตั ร เป็นแผน่ กระดาษสีเทาบาง มนั สากเมอ่ื เอามอื ลบู และสะดดุ กับหมกึ พิมพ์ทีอ่ ยู่บนผวิ กระดาษ แถบฟอยลส์ เี งินอยดู่ ้านขา้ ง เม่ือเอียงจะมองเหน็ หลากสีหลายมติ ิ ตรงนนั้ เปน็ รูปนกยกั ษป์ ากแหลม ปกี หนานา่ เกรงขาม มนั หายไปสามวันแลว้ ตำรวจยงั มดื แปดด้าน ไมพ่ บรอยนิว้ มือ เจา้ ของธนบัตรโศกเศรา้ เขาลงโพสตท์ างสอื่ ออนไลน์ บรรยายภาพในกระดาษใบน้นั ทุกคนที่ได้อ่านขา่ วอยากเหน็ สิง่ ของท่ีหายไป มีแต่คำใหก้ าร บางคนลงมือวาดภาพออกไปตา่ ง ๆ นานา ภาพนกยกั ษ์ในแถบสเี งินหนา้ ตาไมเ่ หมอื นกัน จะงอยปากและปีกบิดเบี้ยวต่างกันไป ภาพไหนสวยท่สี ุดได้รับการประมูลราคางาม

ºÃóҸà | 78 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 กลุ่มคนแบ่งออกเปน็ สามฝา่ ย ฝ่ายหน่ึงสนั นิษฐานถงึ คนขา้ งบ้าน ฝา่ ยหนง่ึ สนั นษิ ฐานญาติสนิท ฝ่ายหนงึ่ สันนิษฐานพนกั งานสง่ ของ ไมพ่ บลายนิว้ มอื ใดใด ไรร้ ่องรอย ไร้วี่แวว กระแสข่าวยังดังอย่เู ปน็ วนั เปน็ เดือน เป็นปี อาหารในครัวหมดแลว้ เจ้าของบา้ นกดสง่ั อาหารดลิ เิ วอรที งั้ ปีมาสง่ อาหารแคปซูลหลากหลาย บรษิ ัทขนสง่ กดป่มุ ดำเนินการส่งทันที รถยนตไ์ ร้คนขับจอดหน้าบ้าน ประตูรถเปดิ ออก อาหารแคปซูลหลากหลายเล่อื นตามสายพานรถ ส่งตอ่ ใหอ้ กี สายพานหน่ึงเขา้ ไปในบ้าน คดีของเขาเริ่มเงียบ ข่าวดังกว่าคดี สำนกั ข่าวออนไลน์น้องใหมม่ าแรง พาดหัวขา่ ววเิ คราะหส์ ังคมวา่ ไมม่ ีขโมยในประเทศทผ่ี คู้ นไม่ออกจากบ้าน!

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 79 | ºÃóҸà ผาแดงแลบ็ (การทดลองบ้งั ไฟท่ใี ช้ความรักเป็นเช้ือเพลงิ ) องอาจ สงิ ห์สวุ รรณ สันติภาพถูกสาปแชง่ ทุกแหง่ หน เมืองวิกล คนพิการ บา้ นวิกฤติ ไมร่ ทู้ าง เป็นอยู่ ไมร่ ทู้ ิศ วปิ ริต น้ำตาเลด็ ทุกเม็ดดนิ ฝนน้ำตาตกในใจมนษุ ย์ โหมปะทะ ไฟประทษุ ไมส่ ุดสิ้น ลำธารธาตุความหวงั หยุดหลง่ั ริน จุลชีวินความฝนั สูญพนั ธ์แุ ลว้ ?! ฝูงยกั ษ์โหมทะเลไฟไหม้บปุ ผา จบั เวลาขังไว้ในขวดแกว้ ทา่ มความเช่อื เรือฝนั ไม่ทันแจว ล่มเป็นแถว อ้อมกอดถกู ทอดทง้ิ ! คน้ ภพจนค้นพบ ท่อนกระดูก ซากฟอสซิลพนั ผูกกับหลายส่งิ ป้อนรหสั พาสเวริ ด์ เซริ ์ซความจริง 'กระรอกเผอื ก' แนน่ ่งิ ซ่อนส่งิ บงั พุง่ เสน้ กราฟ อะตอมค่าความอาฆาต แรงพยาบาท ฉายอณูอย่คู ลมุ้ คลง่ั จลุ ินทรีย์ 'เลิฟโตบาซิลัส' อ่อนกำลงั ความเกลียดชงั คลุ้งกลนิ่ ฉุนดนิ ปืน

ºÃóҸà | 80 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 พบชิ้นสว่ นคล้ายคราบไหม้ บ้งั ไฟเกา่ สันตภิ าพถูกเผา กลายเปน็ อน่ื โอ้ 'พงั ค'ี นาคชาติ ไม่อาจฟน้ื คำสาปแชง่ กินกลนื กาลเวลา สาปด้วยแรงอธษิ ฐาน บา้ นเมอื งถล่ม ขมวดปมฝงั กระดกู ผกู เวรฆา่ ทุกเซลลฝ์ งั ความแค้น แน่นอตั ตา นาคา โอ้ นาคร สะทอ้ นจอ 'ฮลี ิกซ์เนบิวลา-ดวงตาพระเจา้ ' ฟืน้ คืนชพี บนถา่ นเถา้ การเกดิ กอ่ 'ซูเปอรโ์ นวา' อดตี โพน้ ย้อนตน้ ตอ หมุนวงลอ้ หลมุ ดำฟน้ื ตำนาน เร่งสกดั ปมซ่อนเร้น เป็นเซรุม่ ความรกั ซมุ่ ณ มุมใด นัยเน้ือสาร ควอนตัมสชี มพู กวู้ ันวาร สัมพัทธภาพ คืนสมการแห่งความรัก 'ผาแดงแลบ็ ' สิ่งทดลอง ยงั พร่องขาด มวลมนษุ ยชาติ ล้านแสน ขาดแคลนหนกั ยมทูต ตรวจบญั ชี ทีละวรรค ฝงู ยกั ษ์ เกมไลต่ ้อน ยงั ออนไลน.์ ..

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 81 | ºÃóҸà เติมมวลสารความรกั ชนิดพิเศษ ฝงู อาเพศ เผาพารา ชา้ ไม่ได้ ความหวงั มัน่ ความฝันพรอ้ ม หลอมลงไป 'ผาแดง' หวงั สร้างบ้ังไฟ จดุ ข้นึ ฟ้า หวังให้ตกลงมาเป็นสนั ตภิ าพ เปน็ รกั อาบอุน่ สะพร่งั ไปทงั้ หลา้ ซากฟอสซิล สกัดจนน้ำล้นตา ปรากฏคา่ รกั ท่ีได้ มไี มพ่ อ... ดาลใจจากวรรณกรรมพืน้ บา้ นอีสาน เรอ่ื ง “ผาแดง-นางไอ”่

ºÃóҸà | 82 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 เหนอื รอยย่ําท่านแม่ทพั : แตออ ท่ีนี่ไม่มีคงิ อาเธอร์และเหลา่ อศั วนิ โต๊ะกลม ใครบอกดินแดนน้ตี ้องคำสาป! ใครบอกให้ออ่ นโยนตอ่ กนั , ถกู ถูกและผดิ ในเวลาเดยี วกัน ที่จริงเราไม่ได้ต้องคำสาปหรอก เราแคถ่ กู กระทำให้เหมือนต้องคำสาป เพ่อื ยอมรับและเชอ่ื งตอ่ ไป เมอื่ ดน้ิ รนเอาชีวิตรอดกลับถกู ทำร้าย ท้งั ร่างกายและจติ ใจ, โดยวาจาและการกระทำ, โดยอาวุธและข้อบงั คับ ในวันท่ีเราตอ้ งการเสร,ี แต่นัน่ หมายถึงวา่ หา้ มคดิ อกี แบบที่แปลกต่าง! เมอ่ื แม่ทัพโหร่ อ้ งก้องแลว้ ป่ายปีนครอ่ มม้าขาวคิดไปเองวา่ งามสงา่ ต๊อกแต๊กเอ่ือยชา้ ย่ำลงดอกไม้พชื พันธ์ุพอผลิแตกของชาวนา เหนอื รอยเท้าช่างสง่างามน่ันท่านคดิ ไปเอง! อัศวินขา้ งกายกส็ รรเสริญ มวลทหารทา่ นกส็ กปรกเหม็นสาบไร้วิญญาณไม่ต่างกับผดี บิ เดนิ ต้อยตาม เงาดำของลาลากฟางยังงามกวา่ ! กระตา่ ยป่าแอบกระซิบบอก . ใครบอกวา่ เราตอ้ งคำสาป? ใครบอกว่าหลังเพลงิ กองใหญ่นนั้ เปน็ ทางออก หากหุบเหวคอื ทางออก,หลงั กองเพลงิ กค็ อื ทางออก! ใครบอกใหเ้ ราฝ่าไป? . ดินแดนไม่ไดต้ ้องคำสาป เราเองกไ็ ม่ได้ตอ้ งคำสาป เพียงเสรีเราตา่ งกัน, ร้าวรอนปวดเจ็บก็ต่างกัน และท่านไมเ่ คยรเู้ พราะท่านหันไปอกี ทางเสมอ – ท่านแม่ทพั ! . ใครบอกดินแดนน้ีตอ้ งคำสาป? เขาเล่ามาเน่ินนานจนเราคดิ ไปวา่ ใช่ จงึ ขณะท่บี างคนตะโกนก้องบางคนพลนั เงียบ ในขณะที่บางคนรำ่ ไห้อกี คนรนื่ สำเรงิ กบั งานเลย้ี งขา้ งหนา้ ในขณะทีบ่ างคนก้าวเดินบางคนนิ่งงนั และบางคนก็หายไป!

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 83 | ºÃóҸà .ท่านแมท่ พั หยดุ แจกจา่ ยพชื พันธ์เุ ถอะเพ่ือทา่ นจะย่ำลง แล้วปลืม้ ปตี ิไปกับรอยเทา้ ของทา่ นมากกว่าพชื ผลหลงั การผลแิ ตก – ทา่ นแม่ทัพ . กา้ วลงจากม้างามทา่ นจะพบคำสรรเสรญิ ท่ีแท้ มองและฟงั ทา่ นจะพบความจรงิ หรือย่ำลงพชื พนั ธุต์ ่อไป ท่านจะพบตวั เองอยูภ่ ายใต้รอยยำ่ ของท่านเอง - ท่านแมท่ พั ! .

ºÃóҸà | 84 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 ข้อสังเกตจากคณะกรรมการ ภาพรวมของผลงาน รอบที่ 3 พฒั นาการงานเขียนของรางวลั บรรณาธรทงั้ สองประเภทในรอบที่ 3 นี้ มีความแปลกใหม่ในรูปลักษณ์ แห่งวธิ ีคดิ จงั หวะในการนำเสนอท่ีมมี ติ ิเชงิ ซอ้ นชวนตดิ ตามทางด้านสาระเนอื้ หา ภาพแสดงอันผสานกนั ระหวา่ ง เทคนิคความซับซ้อนกับวถิ ที างศิลปะท่เี ปิดเปลือยแจง้ ชัดลว้ น คอื รหัสยนัยของงานเขียนชดุ นี้ที่ชวนติดตามและ น่าศึกษายิ่ง นี่คือภาพสะท้อนของแก่นแกนใน ความมีและความเป็นของ “บรรณาธร” ชุดนี้… อันเป็นที่ประจักษ์!!! ความเห็นต่อเรื่องสั้น “บรรณาธร” รอบที่ 3 เรื่องสั้นรางวัลบรรณาธรตัดสินต้นฉบับที่ส่งประกวดมาเป็นรอบที่ 3 แล้ว ปริมาณต้นฉบับที่ส่งเข้า ประกวดในรอบนี้อาจมีจำนวนไม่มากเท่าสองรอบก่อน แต่ในแง่ของความเข้มข้นของต้นฉบับที่ส่งเข้ามา มีคุณภาพที่เรียกว่ากว่าจะคัดสรรจนเป็นเรื่องสั้น 8 เรื่องในรอบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มีหลายเรื่องที่กรรมการ ต้องนำมาพูดคุยกันอย่างจริงจังเพื่อให้ได้เป็นมติร่วมกันว่าจะให้เรื่องสั้นเรื่องใดได้ลงในพื้นที่ตรงนี้ และ เรื่องสั้นเรื่องใดที่ถึงแม้จะมีความน่าสนใจ แต่เมื่อจำเป็นต้องตัดสินโดยมีพื้นที่ลงเรื่องจำกัดแล้ว ต้องตัดเรื่อง นั้นออกไปก่อน เรื่องสั้นที่ไม่ได้รับการคัดเลือกจึงไม่ใช่ว่าเรื่องสั้นที่เขียนมาไม่ดี แต่การแข่งขันก็มักเป็นเช่นนี้ มันอาจจะได้รับเลือกหรือไม่ได้รับเลือก อาจจะเข้าตากรรมการหรือไม่ก็ได้ ไม่เข้าตากรรมการเวทีหนึ่ง ก็อาจจะไปเข้าตากรรมการอีกเวทีหนึ่งก็เกิดขึ้นได้บ่อยๆ และยิ่งในความเป็นศิลปะของการเขียนเรื่องสั้น ด้วยแล้ว มันไม่ได้มีคำตอบที่ตายตัวว่าเรื่องสั้นแบบไหนดี แบบไหนถึงจะผ่านการคัดสรร ขอแสดงความยินดีกับนักเขียนที่เรื่องสั้นผ่านการคัดเลือกและขอเป็นกำลังใจให้กับนักเขียนที่ส่ง ต้นฉบับมาประกวดทุกคน ขอให้มีพลังในการสร้างสรรค์ผลงานของตัวเอง ความเห็นต่อบทกวี “บรรณาธร” รอบที่ 3 กวียังคงเขียนบทกวี บทกวียังคงเขียนกวี กวียังคงขัดเกลาบทกวี บทกวียังคงขัดเกลากวี ………..

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 85 | ºÃóҸà หลักเกณฑ์การประกวดเร่อื งสน้ั และบทกว ี “บรรณาธร”

ºÃóҸà | 86 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 87 | ºÃóҸÃ

ºÃóҸà | 88 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 คอลัมน� กาแฟ หนงั สอื ปากกา แนะนำหนังสอื โดย อดศิ ร ไพรวฒั นานุพันธ์ ช่อื หนงั สอื : แฟรงเกนสไตน์ หรือ โพรมีธีอัสยุคใหม่ สำนักพมิ พ์ : สมมติ เขาคือวิกเตอร์ แฟรงเกนสไตนผ์ ศู้ ึกษาปรชั ญาธรรมชาตแิ ละวทิ ยาศาสตรด์ ว้ ยความมุ่งมาดปรารถนา บางอยา่ ง สว่ นมันคอื สิ่งมชี ีวิตไมม่ ีชื่อเรยี กท่ีเขาเปน็ ผสู้ รา้ งขนึ้ มา เขาสร้างมันขึ้นมาดว้ ยความกระหายใคร่รู้ เหมือนคนอยากทดสอบความรคู้ วามสามารถของตวั เองว่า จะประกอบสร้างสิง่ มีชวี ติ ข้ึนมาดว้ ยมอื ตวั เองไดห้ รอื ไม่ เปน็ ความหมกมุน่ และม่งุ มั่นอยา่ งแท้จริง โดยไม่ได้คดิ ลว่ งหนา้ ไปมากมายเลยวา่ เมื่อสรา้ งมันขนึ้ มาแลว้ จะทำอยา่ งไรต่อไป เขารงั เกียจและกลวั ผลงานของตวั เอง ความอปั ลักษณ์อันโดดเดน่ ของมันเหมอื นการรวมเอาวัตถดุ บิ เลวร้ายมาผสมรวมไว้ในร่างเดียว รา่ งกายอนั สูงใหญ่ ไม่มีส่วนใดงามตาเลยแม้แต่น้อย แลว้ เขาเหมอื นคนที่เพง่ิ รูส้ ึกตวั เอง เอาเมื่อเสร็จงาน มันมชี ีวติ ขึน้ มาแล้ว แต่ผู้สร้างกลบั ละเลย หนีหายไปจากมนั

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 89 | ºÃóҸà มนั ทีก่ ำเนดิ ขน้ึ มาอย่างไม่มผี ใู้ ดถามความยินยอมพรอ้ มใจ ผู้ตอ้ งเรยี นรู้สง่ิ ต่างๆ ด้วยตัวเอง และรูปกาย ยงั ก่อเกดิ อคตใิ นใจผู้ได้พบเหน็ ต้ังแตต่ น้ แล้ว ไมม่ ีใครเห็นถงึ จิตใจภายในของมัน ไมม่ ีใครเปดิ โอกาสใหม้ นั แสดงออกถึงความรู้สึกภายในเพราะเพยี งแวบเดียวที่พบหน้า ผู้คนกร็ สู้ กึ สยองและขนลกุ ตัดสินมันไปหมดส้นิ แลว้ หากผูท้ ี่จติ ใจเคยดงี ามมาเผชิญกบั เหตุการณ์ท่ีผคู้ นมีปฏกิ ริ ิยาแบบนี้ซำ้ ๆ ความรสู้ ึกนึกคิดจะไม่ แปรเปล่ยี นหรอื คนดจี รงิ ๆ ตอ้ งตงั้ มนั่ แมเ้ จอคนกระทำแยๆ่ ใส่ครงั้ แล้วครงั้ เล่าอยา่ งน้นั หรือเปลา่ ไมฟ่ ังดูเป็น ความดงี ามในอุดมคติไปหน่อยหรือ มนั ท่มี ีรูปลักษณ์อย่างปศี าจ อสรุ กายและยากจะเปลย่ี นความคิดใครให้มอง ตา่ งไปจากนีไ้ ดแ้ ลว้ อยา่ กระน้ันเลยทำไมมนั จงึ ไม่ควรกลายเป็นปศี าจ อสุรกายทั้งกายและใจเต็มตวั ไปเลย... แต่ก่อนจะเป็นเช่นน้นั มนั ยังควรไดพ้ ูดคุยเรียกร้องกบั ผู้สรา้ งของมนั ก่อนสกั ครง้ั บอกกลา่ วความปรารถนา ของมัน และอาจบางทีมันจะมีทางเลอื กในชีวติ ท่ดี ีข้ึนไดบ้ า้ ง อาจบางทไี ม่จำเปน็ ตอ้ งเปน็ ปีศาจ อสรุ กาย โชคชะตาของแฟรงเกนสไตน์กับมนั ผกู โยงอยา่ งไมอ่ าจแยกออกจากกันได้ หากมนั ยังมชี ีวติ ที่ดีปกติสขุ ไม่ได้ กอ็ ย่าหวงั เลยวา่ แฟรงเกนสไตนจ์ ะมีความสขุ ได้ และถ้าชดั เจนแลว้ วา่ มันไร้หวังจะไดด้ งั ปรารถนา โศก นาฏกรรมคงอย่ไู มไ่ กล แลว้ อะไรๆ จะไปจบทีต่ รงไหน ความเศร้าเสยี ใจ ความแค้น ผคู้ นใกล้ตัวต้องสงั เวยชวี ติ เรอ่ื งไปไกลเกนิ กวา่ จะยอ้ นกลับ มันกับเขาไม่อาจอยรู่ ่วมโลก ในนวนิยายเล่มนเี้ ราจะได้อา่ นเรือ่ งราวจากปากคำของแฟรงเกนสไตน์ ถอ้ ยคำรำพนั ของเขาถงึ ชีวิตที่ ผ่านมา การสร้างสงิ่ ทไี่ มค่ วรใหก้ ำเนดิ ขึ้นมา การเมนิ เฉยจนเกดิ เหตรุ ้ายแรงตามมา การชัง่ นำ้ หนกั วา่ ควรทำตาม คำขอของมนั หรอื ไม่และความน่าจะเป็นของความปลอดภัยของมวลมนษุ ยชาติ และในเนอื้ ความบางสว่ นเราจะ ได้อา่ นคำตดั พอ้ คำแก้ต่างของมนั ผไู้ มม่ แี ม้ช่ือม่ีถลำลกึ ไปสคู่ วามเปน็ ฆาตกร แต่ใชว่ า่ มนั ไมม่ ีหัวใจ มนั นน้ั คือส่งิ ทม่ี พี ฤตกิ รรมโหดร้าย แต่การสร้างมนั ขึน้ มากอ็ าจคอื พฤตกิ รรมโหดรา้ ยเช่นกนั

ºÃóҸà | 90 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 คอลัมน� แวดวงวรรณกรรมต�างแดน : เป�ดกรหุ นังสอื ของไอนส� ไตน� เร่ืองและภาพ โดย เกศณี ไทยสนธิ ([email protected]) หากเราลองไปเปิดคัมภรี ์ไบเบ้ิลหรือใครที่เคยเรยี นพระคัมภีร์มาจะทราบดีวา่ “อิสราเอล” นน้ั ไดช้ อ่ื วา่ เปน็ แผน่ ดินแห่งนำ้ นมและน้ำผงึ้ เปน็ ดนิ แดนแห่งพนั ธสัญญาทพ่ี ระเจา้ ไดป้ ระทานให้กบั ลกู หลานของอับราฮัม ซง่ึ ถา้ จะวา่ กนั ตามความในพระคมั ภีรไ์ บเบิล้ น้ันกถ็ ือได้ว่ายวิ เป็นชนชาติทพ่ี ระเจา้ ทรงเลอื กสรรและประทานพร มากมาย ด้วยความเชอ่ื ท่ีว่าชาวยวิ เปน็ ชนชาติที่พระเจา้ เลอื กสรร หลายคนจึงบอกวา่ พวกเขาฉลาดปราดเปรอ่ื ง รอบคอบ คดิ เร็ว ทำเร็ว รวยเรว็ จนบางคนถึงกับบอกวา่ ยวิ เปน็ พวกขี้โกงและข้ีเหนยี ว แตใ่ นความเปน็ จรงิ แลว้ คนยวิ ไม่ข้ีโกง ไม่ขเี้ หนยี ว แต่พวกเขาจะมคี วามรอบคอบและมีกระบวนการคดิ ที่เร็วมากอย่างไมน่ ่าเชอ่ื ชาวยวิ หลายคนในประวตั ิศาสตรท์ ่เี ราเคยได้ยินช่ือได้เปล่ยี นโล กมาแล้ว เช่น โทมัส อัลวา เอดิสัน ซิกมนั ด์ ฟรอยด์ คาร์ล มาร์กซ์ นโิ คลา เทสลา และอีกมากมายหลายคน หนึ่งในชาวยิวท่เี ป็นอจั ฉริยะที่เรารูจ้ ักกนั ดีกค็ ือ อัลเบริ ต์ ไอน์สไตน์ นัน่ เอง ใช่แลว้ ! เขามีเชอ้ื สายยิว แมจ้ ะเกดิ ทเี่ ยอรมันแตก่ เ็ ปน็ ยิวแทร้ อ้ ยเปอรเ์ ซนต์ อ่าน มาถึงตรงน้ี หลายคนอาจจะสงสัยวา่ แลว้ อิสราเอลไป เกยี่ วอะไรกบั กรหุ นงั สือของไอน์สไตน?์ เรอ่ื งของเร่อื งก็คอื หลังจากทไี่ อนส์ ไตน์ไดร้ ับ รางวัลโนเบลสาขาฟิสกิ สใ์ นปี 1921 แลว้ เขาไดร้ บั เชิญ ไปเปน็ อาจารยพ์ เิ ศษทม่ี หาวิทยาลัยฮีบรู (Hebrew University of Jerusalem) ณ กรงุ เยรูซาเล็ม ประเทศ ไอน์สไตน์ฝึกไวโอลินกับเพื่อนที่บ้าน ในพรินซตันเพื่อเล่นเป็นวงสตริงควอเต็ทโชว์ ที่โรงแรมวอลล์ดรอฟแอสโตเรีย ปี 1933

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 91 | ºÃóҸà อสิ ราเอล อยู่ช่วงหนงึ่ ในปี 1924 เขาคอ่ นข้างชอบ มหาวทิ ยาลยั แหง่ นีม้ าก เน่ืองจากเปน็ มหาวิทยาลยั ทมี่ ี ชอื่ เสยี งและเก่าแก่ ชอบมากถึงข้ันที่ว่าเม่อื เขาเสียชวี ติ ลงในปี 1955 เขากย็ ังได้ทำพนิ ัยกรรมมอบหนงั สือของ เขาทงั้ หมดจากบ้านในพรนิ ซตัน มลรฐั นิวเจอรซ์ ี ซงึ่ เปน็ ที่ท่เี ขาใช้ชีวติ ในชว่ งสดุ ทา้ ยทีน่ ัน่ ในพินัยกรรมระบวุ ่า หนงั สือทุกเล่มและจดหมายทกุ ฉบับของเขาทีบ่ ้านแห่งนั้นยกให้เปน็ สมบตั ขิ องมหาวทิ ยาลยั แหง่ น้ีท้ังหมด จงึ ทำให้ทน่ี กี่ ลายแหลง่ ท่รี วบรวมหลักฐานและผลงานตา่ งๆ ของไอน์สไตน์ไวม้ ากที่สดุ แห่งหน่งึ ทเี ดยี ว ป้ายหน้าห้องเก็บเอกสารและหนังสือ ของไอนสไตน์ที่มหาวิทยาลัยฮีบรู ในกรุงเยรูซาเล็ม เมือ่ เราเดนิ ดหู นงั สอื ต่างๆ ของไอนส์ ไตน์ เราจะพบวา่ เขาไดม้ กี ารพบปะพดู คยุ และสง่ จดหมาย แลกเปล่ียนทัศนคตกิ บั บคุ คลสำคัญมากมาย เช่นเฟรดเดอริค นชิ ท์เช ที่เมอ่ื นชิ ทเ์ ชส่ ่งหนงั สอื The future of an illusion ของเขามาให้ไอนส์ ไตน์ในปี 1929 เขากอ็ ่านและมีการตอบกนั ไปมาและเมอื่ มองจากหนังสือแต่ละช้ัน ของเขาแล้ว ดูเหมือนว่าไอนส์ ไตน์จะมีความสนใจในศาสตรต์ า่ งๆ มากมาย ไมว่ า่ จะเปน็ วทิ ยาศาสตร์ ศาสนา บทกวี หรือแม้แต่การเมอื ง โดยเฉพาะอย่างยง่ิ หนงั สือที่เกยี่ วกบั มหาตมะ คานธี คัมภรี ์ไบเบ้ิล หนังสือเก่ยี วกบั อาหรับ หนงั สือของเกอเธ่ แม็กซมิ กอรก์ ี้ ดารว์ นิ ชี เอช จี เวลส์ และโดยเฉพาะหนังสอื ของลีโอ ตอลสตอย นกั เขียนรสั เซยี ผยู้ ่งิ ใหญ่ ไอนส์ ไตนม์ ีหนงั สอื ของเขาแทบทกุ เลม่ และยงั ยกลขิ สิทธ์ิทกุ อยา่ งแมก้ ระทง่ั หนังสือ ภาพถ่าย ของท่ีระลกึ ทกุ อย่างท่ีเก่ียวกับไอน์สไตน์ให้กับมหาวทิ ยาลยั แห่งนี้ดแู ลอีกด้วย ยงั ไม่หมดเพียงเทา่ น้ัน ยงั มีรปู ถา่ ยและใบเกรดของไอนส์ ไตน์ในชว่ งที่เขาเรียนตอนเดก็ ๆ อาจารยผ์ ู้ดูแลประจำหอ้ งนี้เลา่ ให้ฟงั วา่ ไอน์สไตน์ ไมใ่ ช่เดก็ เรยี นไมเ่ อาไหนตามท่ปี ระวัตศิ าสตร์เขยี นไวแ้ ตอ่ ยา่ งใด เพราะผลการเรียนของเขานั้นถือได้ว่าอยูใ่ น เกณฑ์ทด่ี ีมากทเี ดียว แล้วทำไมเขาถึงเลอื กหอ้ งนีเ้ ปน็ หอ้ งเก็บหนงั สอื ทงั้ หมดของไอนส์ ไตน์ กเ็ พราะว่ามนั เป็นหอ้ งท่ี ไอนส์ ไตนย์ นื เลคเชอร์ลูกศิษยต์ รงนนั้ (แตม่ หาวิทยาลัยได้นำแท่นโพเดยี มท่ไี อนส์ ไตนเ์ คยยืนสอนลูกศิษย์ ในปี 1905 ทก่ี รงุ เบิรน์ ประเทศสวสิ เซอร์แลนด์ มาตงั้ วางไว้แทนเปน็ ทีร่ ะลึก) ความเงียบและความขลังของหอ้ งสมุดนี้ ของเขา ทำใหใ้ ครก็ตามทีไ่ ปยืนอยูใ่ นหอ้ งน้นั จะรู้สกึ เหมือนได้ยนื ฟงั ไอนส์ ไตนพ์ ดู และทกั ทายผ่านทางกรุ หนงั สือของเขา (แมเ้ ราจะไม่ใชส่ ายตรงไอนส์ ไตนก์ ต็ าม)

ºÃóҸà | 92 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 (บน) ชั้นหนังสือบางส่วนในห้อง (ล่าง) คณะอาจารย์ผู้ดูแลและให้คำแนะนำเกี่ยวกับหนังสือของไอน์สไตน์

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 93 | ºÃóҸà (บนและล่าง) หนังสือที่ไอน์สไตน์อ่านและสนใจ

ºÃóҸà | 94 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 เสื้อหนังตัวโปรดของไอน์สไตน์ ผลิตโดย Levi Strauss มอบให้ไอน์สไตน์เป็นพิเศษ เนื่องในโอกาสที่สหรัฐอเมริกาต้อนรับไอน์สไตน์และมอบสถานะ U.S. Citizen ให้ ซึ่งไอน์สไตน์ชอบเสื้อหนังตัวนี้มาก

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 95 | ºÃóҸà คอลัมน� HoroReader โดย จุฑามาศ ณ สงขลา ทำนายดวงเพือ่ นนักเขียนและมิตรรักนักอา่ นทกุ ท่าน ในช่วงเดอื นพฤศจิกายนและธันวาคม 2564 ในรูปแบบประจำวันเกิด คอลมั นน์ ีน้ ำเสนอเพ่ือเปน็ การใหค้ ำแนะนำ ชีแ้ นะแนวทางและเตือนถึงขอ้ ควรระวงั ต่างๆ ทอ่ี าจเกิดขึน้ ได้ในชีวิตของคนเราทุกคน ดว้ ยศาสตร์ของการคำนวณดวงดาวและตัวเลขมาประกอบกนั เรียกวา่ เลขศาสตร์สากล หรอื Numerology หวงั วา่ จะเปน็ ประโยชน์กบั ผอู้ ่านทุกท่านนะคะ รายละเอยี ดดวงชะตา ชว่ งเดอื นมกราคม - กมุ ภาพนั ธ์ 2565 คนเกิดวันอาทติ ย์ การงาน ชว่ งนกี้ ารงานจะมีปญั หาระหวา่ งงานบ่อยครั้ง ควรตอ้ งอุดรูร่วั จดั การปญั หาต่างๆ ใหเ้ ด็ดขาด งานท่ี ต้องออกแบบ ใช้ไอเดียทันสมัย จะทำไดน้ าน และไปไดเ้ ร็ว บางรายจะตอ้ งขยบั ขยายชอ่ งทางทำงานหรือ เปลี่ยนแปลงงานใหม่ จะไดพ้ ฒั นา หรือเกบ็ เก่ยี วความรู้ใหม่ๆ เพ่ือเพม่ิ ศกั ยภาพตนเอง งานใหญๆ่ จะขาดลูกนอ้ ง บริวารช่วยเหลือ หรอื ตอ้ งลงมือลงแรงฝึกฝนความเช่ยี วชาญกนั ใหม่ งานหนงั สอื รูปแบบจะเปล่ียนแปลงไปเยอะ องค์กรตา่ งๆ จะเพมิ่ ชอ่ งทางการคา้ ให้เหมาะกบั สถานการณใ์ กล้ไกลในอนาคต การเงนิ ชว่ งนรี้ ายได้ยงั ไมเ่ ห็นผลเทา่ ทคี่ วรจะเปน็ แตร่ ะวังการลงทุนลงแรงเงนิ ก้อนใหญ่ แตผ่ ลท่อี อกมายังไม่ได้ เตม็ เมด็ เต็มหนว่ ย มแี ต่เงนิ ไปกองอยู่นาน ใครท่เี ปิดเครดติ ไว้มากถึงเวลาที่ตอ้ งปรับเง่ือนไขและกฎเกณฑใ์ หมๆ่ ใหเ้ ขา้ กบั สถานการณ์ เพ่อื ความอยู่รอด และจัดสรรคู่คา้ ทเ่ี หมาะสม ไดล้ งทุนขยบั ขยายช่องทางใหม่ๆ ที่ทนั สมยั มากขน้ึ และเกดิ ความเปน็ มาตรฐาน ตดิ ตอ่ ธรุ กจิ กหู้ นย้ี ืมสนิ ตอ้ งหาคนช่วยเหลือ ถงึ จะผา่ นได้ ความรกั คนรกั จะเจอปญั หาใหค้ ณุ ต้องยนื่ มือไปชว่ ยเหลอื โดยเฉพาะเรื่องงานและเงนิ คูท่ วี่ างแผนอยากมีงาน มงคล ชว่ งนกี้ ็ยังไม่ใชเ่ วลา ต้องรอไปกอ่ นอีกสักพักใหญ่ ระวังมอื ที่สามท่เี ปน็ ญาติหรอื ผูใ้ หญ่ที่นับถือเข้ามาวุ่นวาย ให้ความรักของคณุ เกิดปญั หา คนโสด ยังต้องคิดแตเ่ รื่องทำงาน ทำเงนิ ไปกอ่ น เพราะยังไม่มรี กั ท่ีดเี ข้ามาใน ช่วงน้ี สุขภาพ ชว่ งน้ีจะมีเร่ืองใหต้ ้องคิดมาก วติ กกงั วล ทงั้ เรอ่ื งการทำมาหากนิ ความเปน็ อยูต่ า่ งๆ จนไม่มคี วามสขุ ใจ นัก ระวังโรคเกา่ ๆ จะกำเรบิ ภมู ิแพ้ โรคผวิ หนงั จะทำใหต้ ้องเสียเงนิ เสียทองรกั ษา หลายๆ คร้งั โชคลาภ โชคลาภมีเขา้ มาบา้ ง เลก็ ๆ น้อยๆ วาจามีเสนห่ จ์ ะทำให้เกดิ โชคลาภ สมี งคล เขยี ว คราม น้ำเงิน คำแนะนำ สวดมนตไ์ หว้พระ หรอื ให้เวลากับการฝึกสมาธิ จะเสรมิ ใหด้ วงชะตา ทำสงิ่ ใดประสบความสำเรจ็

ºÃóҸà | 96 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 คนเกดิ วนั จันทร์ การงาน ช่วงนค้ี วรขยับขยาย งานทีต่ ้องติดต่อสื่อสารทางออนไลน์หรือเคร่ืองมือตา่ งๆ งานสรา้ งตัวตน เพื่อสรา้ ง ความเชื่อมน่ั และเกิดความตา่ งให้ลกู คา้ ได้ชัดเจน คนทำงานประจำจะเจอกบั โปรเจค็ ดว่ นๆ ท่ตี อ้ งทำให้เสรจ็ ทันเวลา ธุรกจิ ส่วนตัวจะสามารถเติบโตไปได้ด้วยดีแบบคอ่ ยเปน็ ค่อยไป ระวังปญั หาปากเสียงกับลกู ค้า เร่อื ง สนิ ค้าไมไ่ ดค้ ณุ ภาพ หรือไม่เปน็ ไปตามทคี่ ยุ กนั ไว้ เรือ่ งเล็กจะเป็นเรือ่ งใหญ่ๆ ใหว้ นุ่ วาย การเงิน ตน้ เดือนแรกมรี ายจ่ายทัง้ จำเป็นและไม่จำเป็นเขา้ มา แตจ่ ะได้ผลประโยชน์บางอย่างจากงานทีท่ ำ สำเรจ็ ไปนานแลว้ งานตดิ ต่อกับตา่ งประเทศรายได้จะยังคงไม่ดีนัก เดอื นทส่ี องการเงินเข้ามาเอาแน่เอานอนไม่ได้ แมแ้ ตเ่ งินเดือนยงั ต้องคอยลุ้น เพอ่ื นฝูงหรือคนใกลช้ ิดจะมาขอยืมเงินหรอื ขอเครดติ คุณเพอื่ ผลประโยชน์บางอย่าง ของเขา มเี งินสำรองจ่ายนอ้ ยลง จะเร่ิมวางแผนและบังคับตนเองเร่ืองการจบั จ่ายสิง่ ของฟุ่มเฟอื ย ลงทนุ อะไรใน ระยะนี้ ควรปอ้ งกนั ใหร้ อบคอบทกุ ทาง ความรัก คู่ไหนทมี่ ีปัญหาขัดแยง้ มานานความยุง่ ยากใจจะลดลงไปไดบ้ า้ ง คขู่ องคณุ จะปรับเปลีย่ นพฤตกิ รรม ใหมๆ่ ไปในทางทด่ี ีขน้ึ ท้งั ค่จู ะใจเยน็ ลง มีการกระทำทีน่ ่าประทบั มากขน้ึ ญาติพี่นอ้ งของอีกฝ่ายให้คำปรึกษา ช้แี นะแนวทางดๆี ใหเ้ สมอ คนโสดคณุ จะร้สู กึ ดๆี กับเพอ่ื นรว่ มงาน เพราะมองเหน็ ถงึ ความเอาจรงิ เอาจังของอีก ฝ่าย ทยี่ ังไม่เจอใครเลยจะมีคนช่วยเหลอื เยอะทั้งเร่ืองงานเรอ่ื งเงินและเปน็ กามเทพแนะนำคนดๆี ให้ สขุ ภาพ แขง็ แรงดรี ะวังเจ็บป่วย ลดความเครยี ด ความวิตกกังวลลงบ้าง จะหลบั สบายมากยงิ่ ข้นึ ระวงั โรคแทรก ซอ้ นเดิมๆ โชคลาภ โชคลาภเปน็ คำพดู ทีใ่ ห้กำลังใจ ลาภผลเสย่ี งๆ จะจากคำบอกเลา่ ของลกู หลานบรวิ าร และเลขมงคล ประจำตวั สีมงคล ขาว สม้ เหลือง คำแนะนำ บรจิ าคเงนิ หรอื มอบสง่ิ ของให้โรงพยาบาล จะเป็นกำลังใจเสรมิ ให้คุณสุขภาพดี ช่วยเหลือคนท่ี ทกุ ข์ยาก ลำบาก จะเสรมิ ใหก้ ารงานเจรญิ รุ่งเรือง คนเกดิ วันองั คาร การงาน ในช่วงนีไ้ มว่ ่าจะธุรกิจการคา้ ใดๆ จะทำงานยากและทา้ ทายมากขนึ้ งานจะเหน่อื ยยาก แต่ได้รับคำชื่นชม ดี คนมีตำแหน่งในระดบั สูง ระวงั จะถกู กล่าวหาโจมตีวา่ คุณกลน่ั แกลง้ ลกู น้องบริวาร คนทำงานฝีมอื ใช้ความคดิ สรา้ งสรรค์ จะมอี อเดอร์งานเข้ามาเยอะ หากทำงานอิสระจะมีช่องทางทำมาหากนิ ดอี ยู่ มีโปรเจค็ ใหม่ๆ ให้ทำ และสง่ ผลดี งานด้านจดั สมั มนา งานเปดิ ตวั สนิ คา้ ใหม่จะปรบั เปลีย่ นไปเสนอในรูปแบบออนไลน์ ควรระวงั จะมี ปญั หาผดิ พลาด งานไม่สำเรจ็ อย่างท่ใี จหวงั การเงนิ ชว่ งนค้ี ณุ จะเกดิ ความหนักอกหนกั ใจ เพราะมีรายจ่ายไม่คาดคดิ เกดิ ขึ้น ระวงั ว่าลกู หลานบรวิ าร เจ็บป่วยตอ้ งใช้เงนิ มาก อย่ามน่ั ใจในสถานะทางการเงินของตัวเองมากนกั ผู้ใหญจ่ ะช่วยสนับสนุนด้านการเงิน รายจา่ ยตา่ งๆ คนทำการค้าเก่ยี วกบั ผลติ ภัณฑส์ ขุ ภาพจะมรี ายได้ดีข้นึ มีคนมาขอความชว่ ยเหลอื หยบิ ยืมเงนิ ไม่ขาด

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 97 | ºÃóҸà ความรกั คู่ครองคนรกั จะหวาดระแวงกนั เองวา่ จะมคี นใหม่หรอื จะทงิ้ คุณไป ใครท่ีครู่ กั อยู่กนั คนละท่หี รือคนละ จงั หวัดจะถกู ร้องขอให้มาอยู่ใกล้ๆ กัน เพราะกลวั คนรกั เปลย่ี นแปลง คู่รกั ทวี่ างแผนสรา้ งเรอื นหอ อาจมปี ญั หา เรอ่ื งหาทอ่ี ยยู่ งั ไมล่ งตวั โสด/ม่าย จะได้พบรักใหม่ แต่คุณยงั ไมค่ อ่ ยกล้าเรมิ่ ตน้ อะไรมากนกั สขุ ภาพ เจ็บคอ ภมู ิแพ้ โชคลาภมเี ข้ามาเลก็ ๆนอ้ ย ๆ อยา่ ไปในทชี่ มุ ชนแออดั จะทำใหส้ ุขภาพแย่ โชคลาภ โชคลาภเสีย่ งๆ ยงั หวังยาก ต้องลองลุ้นกันดู เพ่ือนฝูงจะนำพาส่ิงดีๆ มาให้ท้ังคำแนะนำและชอ่ งทาง ทำกิน สีมงคล มว่ ง ชมพเู ข้ม แดงกำ่ คำแนะนำ ดแู ลครอบครวั ใหส้ ุขภาพแข็งแรง อบอุ่น จะเสรมิ ให้ดวงชะตาก้าวหน้า พกั ผ่อนให้เพยี งพอ จิตใจจะ สดช่ืนเบิกบานมากขึน้ ทำบญุ ใสบ่ าตรหรือ ถวายสงั ฆทาน เสรมิ ให้ดวงชะตามน่ั คง คนเกดิ วนั พุธ การงาน ตน้ เดอื นแรกระวงั งานจะมีผิดพลาด ตอ้ งแก้ไขดว่ นๆ เพราะไวใ้ จให้คนอนื่ ดูแลงานแทน จนเสยี เครดติ ความน่าเช่ือถือ ใครขายของกินทกุ ประเภทตอ้ งเครยี ดเพราะเสียลูกนอ้ งฝมี ือดี ทัง้ ลาออกและเจบ็ ป่วย คนทำงาน ประจำจะไดม้ โี อกาสแสดงฝมี อื ใหบ้ ุคคลในแวดวงกลา่ วขวญั และช่นื ชม และมีความอดทนในระบบใหมๆ่ ของ องคก์ รสงู คนทำมาหากินหลายช่องทางจะมปี ัญหาต่างๆเข้ามาให้เหนอ่ื ยยากและกดดนั การเงนิ รายไดเ้ ขา้ มอื มาตามปกติ บางคนจะไดเ้ งนิ ค้างจ่ายหรอื ลกู หนี้นำเงนิ มาคืนแบบคาดไม่ถงึ คา้ ขายเปน็ จังหวะดใี นเรื่องการเจรจาตอ่ รองจะทำให้คณุ ไดเ้ งนิ มากข้นึ ระวังจะทำเรือ่ งผิดพลาดเพราะไว้ใจใหค้ นอน่ื ดูแล งานแทน ใครขายของกนิ ทกุ ประเภทตอ้ งเครยี ดเพราะเสยี ลูกนอ้ งฝมี ือดเี จ็บปว่ ย รายไดจ้ ะเขา้ มาค่อนข้างชา้ คนระดบั พนักงานอาจต้องทวงถามเรอ่ื งเงินๆ ทองๆ กับเจา้ นายใหแ้ น่ชดั ความรกั ชว่ งทผ่ี า่ นมาคุณไดม้ องข้ามสงิ่ เล็กๆน้อยๆบางอยา่ งไป ทำใหค้ ู่ครองคนรักน้อยใจเสยี ใจกบั การกระทำ เหมอื นไม่สนใจไยดีของคุณ คู่รกั ขา้ วใหม่ปลามัน คนรกั จะขยันขนั แขง็ ทำงานมากจนไม่คอ่ ยมีเวลาเอาใจใสก่ นั คนโสดจะได้ทำกจิ กรรมต่างๆ ร่วมกับคนในครอบครัวมากขึ้น คนทีส่ นใจกันเจอกันน้อยลงไม่คอ่ ยไปมาหาส่กู ัน บางรายจะเงยี บหายไปเฉยๆ จนคุณเองก็ไม่เข้าใจอารมณข์ องอกี ฝ่าย มคี วามสุขกับครอบครวั จะประคองใจ ไปได้ สขุ ภาพ แข็งแรงพอสมควร รกั ษาความสะอาดและไม่ประมาท โรคภูมแิ พ้ หวัดไอ โรคผิวหนงั ผื่นคัน โชคลาภ โชคลาภมเี ปน็ อาหารที่โปรดปราน มาจากคนใกลต้ ัว ลาภผลประเภทเส่ยี งๆ มาจากคนใกลช้ ดิ และ ชักชวนขอพรสงิ่ ศักดส์ิ ทิ ธ์ิจะมโี อกาสได้ลาภฟลุก๊ ๆ สมี งคล ครีม เหลืองอ่อน น้ำตาลออ่ น คำแนะนำ ทำบญุ บริจาคขา้ วสารอาหารแหง้ กบั คนยากไร้ หรอื น้ำท่วม และหลีกเลย่ี งสถานทีช่ มุ ชนคแออดั หากิจกรรมสร้างรายได้เสริม จะทำใหค้ น้ พบช่องทางทำเงินใหมๆ่

ºÃóҸà | 98 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 คนเกิดวันพฤหสั บดี การงาน ช่วงน้คี นทำงานประจำ การงานจะถูกปรบั เปลย่ี นตำแหน่งงาน หรือได้ข้นึ ตำแหน่งในระดับหวั หน้า แตจ่ ะต้องเผชญิ ปญั หาต่างๆตามมาด้วย คนทำงานจ๊อบเลก็ ๆ นอ้ ยๆ จะมีคนอยากใหไ้ ปชว่ ยมากมาย งานบริการ รับจา้ งขนาดเล็ก งานช่างทว่ั ไป จะมีคนจา้ งวานมากข้ึน เพราะเช่อื มัน่ ในมาตรฐานฝีมอื ค้าขายอาหารตามสัง่ จะได้เพ่ิมไอเดยี ใหม่ ๆในการทำโปรโมช่ัน ได้ขยายชอ่ งทางการคา้ หลายรปู แบบ การเงิน การหมุนเงินจะติดขดั บ้างหากใชเ้ ครดติ ทางการเงินหรือบตั รเครดติ เกินวงเงนิ มแี นวโน้มจะไดข้ าย ทรัพยส์ นิ ช้ินใหญ่ ตอ้ งระวังชอ่ื เสยี งทางการเงนิ จะเสยี หาย มีปญั หาว่นุ วายเรอ่ื ง รายไดห้ รอื ผลประโยชน์ นักลงทนุ รายย่อมหรอื รายใหญต่ ้องมองให้รอบด้าน สถานการณไ์ ม่ชดั เจน เอาแนเ่ อานอนอะไรได้ยาก ความรกั ระวังมมี อื ทส่ี ามเขา้ มาทำให้ครอบครัวของคุณ แตกแยกได้ถ้าไมร่ ะวงั ใหด้ ๆี คนโสด/มา่ ยจะเกิด ความไมเ่ ข้าใจกันกบั เพื่อนต่างเพศทเ่ี พิ่งคบหาไดไ้ มน่ าน จนอาจหนั หลังใหก้ ันไปเลย คนทมี่ คี ู่แลว้ คณุ จะปวดหวั รำคาญใจกบั คู่ครองคนรกั ท่ีพดู คยุ กนั ไมร่ ู้เรอ่ื ง คุยไม่จบ คนโสดจะมีโปรเจคงานใหม่ทน่ี า่ สนใจมากกว่าเรื่องรักๆ สุขภาพ ปวดเม่ือยเคล็ดขดั ยอก หรืออาการเดิมๆ จะกลับมากำเริบหนกั ควรยดื เหยียดร่างกาย ทำจิตใจให้มี สมาธิ รกั ษาสุขภาพใหแ้ ข็งแรง จะเสรมิ ให้เกิดการไหลเวียนเลอื ดลม โชคลาภ โชคลาภมาจากการเดินทางไกล โดยเฉพาะจะมาจากผสู้ ูงอายุ ผใู้ หญ่ เส่ียงโชคจะพอได้บ้าง เลก็ ๆ น้อยๆ เปน็ กำลงั ใจ สมี งคล น้ำตาล เทา เขียมเขม้ คำแนะนำ ทำบญุ ถวายสังฆทานยาจะเสรมิ ให้ลดการเจ็บป่วยและขจดั อุปสรรคตา่ งๆ ไปได้ นง่ั สมาธิ สวดมนต์ สม่ำเสมอจะทำให้จติ ใจเยือกเยน็ เปน็ สุข คนเกิดวนั ศุกร์ การงาน คนทีท่ ำงานเกี่ยวกบั การใชค้ ำพูด การเจรจาต่อรอง งานคา้ ขายแบบนักการตลาด จะมงี านเข้ามาเยอะ จะได้อบรมเรียนรพู้ ัฒนาตนเองด้านอาชีพการงานเพมิ่ ขึ้น คนทำงานประจำงานไอเดีย ความคิดสรา้ งสรรค์ งาน ขายของออนไลน์ ยอดออเดอรจ์ ะดขี ้ึน ย่ิงทำโปรโมชนั่ จะทำให้ลกู ค้า ติดตามเปน็ เจ้าประจำแฟนคลบั กันเลย ทเี ดยี ว การเงนิ คนคา้ ขายจะมีเงินหมุนเวียนดขี ้นึ จะเรม่ิ ทดลองหารายได้คา้ ขายทางช่องทางใหมๆ่ ตกลงนดั หมาย การเงินกบั ใคร ตอ้ งเผอื่ ใจไว้ จะไม่ได้เท่าทห่ี วงั รายได้เข้ามาดีข้ึน จะมีคนจ้างงานหรือใหโ้ อกาสงานในระดบั งานท่ีมากข้ึน จะไดเ้ จรจาเป็นนายหนา้ ค้าขายท่สี ำเร็จ แต่ขายในราคาทถ่ี กู มากๆ ความรกั จะมีปญั หาขัดอกขัดใจกบั คนรกั ให้อารมณ์ขุน่ มัว คู่ทท่ี ะเลาะกันประจำ ช่วงนีจ้ ะไดค้ นื ดีกันอกี รอบ คูร่ กั วยั ทำงานจะได้ทำงานกิจกรรมอาสาร่วมกบั คนรัก ช่วยเหลอื กลุ่มคนทีต่ กอยู่ในสภาวะลำบาก คนโสดจะ เจอคนท่ถี ูกใจ ระหว่างการทำงานแจะมีคนทกั แชทส่งไลน์มาคยุ ให้ไม่เหงา สขุ ภาพ มอี าการภมู ิแพ้ เปน็ หวดั คดั จมกู ไมค่ ่อยแข็งแรง เครยี ดมากขนึ้ ควรดแู ลเรอื่ งน้ำหนกั ให้พอเหมาะ จะเสรมิ ให้รา่ งกายจิตใจแขง็ แรง

ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 99 | ºÃóҸà โชคลาภไดร้ ับของขวัญของฝาก เปน็ เสื้อผ้า อาภรณ์ ผานุ่มผ้าถงุ ทช่ี อบ โชคลาภมาจากการขอพรสงิ่ ศกั ดิสิทธ์ิ และเสี่ยงโชคเสยี่ งลาภนกึ ถึงเลขสำคัญๆของตนเองดว้ ย สีมงคล แดง ชมพู กลีบบัว คำแนะนำ ช่วยเหลอื ดูแลคนสูงอายุ จะเสริมให้ดวงชะตาเฮงๆ เข้ามาไมข่ าด ไหว้พระ สวดมนต์ กอ่ นนอน จะเกิดโชคลาภดีๆ เอือ้ เฟ้อื ทำบญุ ใหท้ าน จะเสริมดวงให้ดวงชะตาเฮงๆ เจอแต่โชคดี คนเกดิ วนั เสาร์ การงาน ครู อาจารย์ คนสอนอาชีพต่างๆ จะได้เรียนรู้การทำงานในรูปแบบออนไลนใ์ นการหารายไดเ้ พม่ิ รถยนต์จะเสียหาย ซอ่ มแซมหนกั คนค้าขายอาหารจะได้เริ่มตน้ เปิดรา้ นใหบ้ รกิ ารใหมท่ ีละสเต็ป ค่อยๆ ขยาย ลกู คา้ จะให้การตอบรบั ดมี ากข้นึ จะไดเ้ ซน็ สญั ญารว่ มงานกับหนุ้ ส่วน กับคนสนิท และเร่ิมต้นทำงานท่ีชนื่ ชอบ การเงิน ผ้ใู หญ่จะส่งเสรมิ เร่ืองเงนิ ทุน เจรจาเร่อื งการเงินกบั ใครจะไดร้ บั ความชว่ ยเหลอื เครอ่ื งมอื เครอ่ื งใช้ ชนิ้ สำคัญจะเสยี หาย ต้องเสียเวลาและเงนิ ซอ่ ม ขาดรายได้บางสว่ น รายไดม้ ากจากการประชาสัมพันธ์หลาย ชอ่ งทาง จะไดช้ ว่ ยเหลือซอื้ ทรพั ยส์ ินเกา่ แก่ของคนรู้จัก รายไดเ้ ขา้ มาช้า ตอ้ งประหยัดใหม้ ากกวา่ เดิม วางแผนให้ รัดกุม เพราะมรี รู ั่วเยอะ ลกู คา้ บางรายจำต้องทำเอกสารสญั ญาการซ้ือขายไว้บา้ ง ป้องกนั ความผิดพลาด ความรกั ช่วงนีจ้ ะห่างเหนิ ไมค่ ่อยไดม้ เี วลาให้กัน เพราะเร่ืองงานและสุขภาพ แต่จะเป็นกำลังใจทด่ี ี คอยซพั พอรต์ จัดการความยงุ่ ยากต่างๆ ให้ ทีท่ ะเลาะกนั มาเยอะ จะลงเอยดว้ ยการเลิกรา คนโสดจะไมค่ ดิ เรม่ิ รักใหม่ๆ กบั ใคร ในชว่ งน้ี แค่ปญั หาตวั เองก็ร้สู ึกวา่ วนุ่ วายเยอะแล้ว คนในครอบครวั จะเจ็บป่วย ให้ต้องว่งิ เข้าออกโรงพยาบาล สขุ ภาพ เบาหวาน ความดนั สงู ควรปรบั เปลีย่ นพฤติกรรมตนเอง ท้งั การกินและการดพเนินชีวติ เพอื่ สขุ ภาพท่ี แขง็ แรงมากขน้ึ โชคลาภ ลาภมาจากเซน้ ส์ของตนเอง จะไดข้ ่าวดใี นเรอื่ งข้ันตำแหนง่ และขยับขยายชอ่ งทางทำกนิ ทด่ี ีขึ้น เพราะผู้ใหญส่ ่งเสริม สมี งคล ทอง บรอนซ์ สีแวววาว คำแนะนำ สวดมนตก์ ่อนนอน ขอพรไหวพ้ ระ จะเสริมให้ฝนั ดี มีสมาธใิ ห้มาก คิดอะไรกจ็ ะสง่ ผลให้เกดิ ความ สำเรจ็

ºÃóҸà | 100 ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 | มกราคม - กุมภาพันธ์ 2565 คณะที่ปรกึ ษา และ คณะกรรมการบรหิ าร สมาคมนกั เขียนแหง่ ประเทศไทย วาระ พ.ศ. 2564-2566 คณะท่ปี รึกษา นางสกุ ัญญา ชลศกึ ษ์ นายประยอม ซองทอง นายเนาวรัตน์ พงษไ์ พบูลย์ นายอดุล จนั ทรศักด์ิ นายเรืองชัย ทรัพย์นิรันดร์ นายธนิต ธรรมสุคติ นางเพญ็ ศรี เคยี งศริ ิ นายไมตรี ลิมปชิ าติ นายนเิ วศน์ กันไทยราษฎร์ นางชมัยภร แสงกระจ่าง นายเจน สงสมพนั ธุ์ นายบรู พา อารมั ภรี นางกนกวลี กันไทยราษฎร์ คณะกรรมการบรหิ ารสมาคมฯ 1. นายสกลุ บณุ ยทตั นายกสมาคม 2. นายพินิจ นลิ รตั น์ อปุ นายก คนท่ี 1 3. นายวภิ ว์ บรู พาเดชะ อปุ นายก คนท่ี 2 4. นายคม เบา้ สวัสดไิ ชย กรรมการและปฏิคม 5. นายสมปอง ดวงไสว กรรมการและบรรณารกั ษ์ 6. นายชัยจักร ทวยุทธานนท์ กรรมการและสาราณยี ากร 7. นางสาวมณสิการ รามจนั ทร์ กรรมการและประชาสัมพันธ์ 8. นายศราวธุ ดหี มืน่ ไวย์ กรรมการและผู้ช่วยประชาสมั พันธ์ 9. นางสาวขนิษฐา วชริ าพรพฤฒ กรรมการ/นายทะเบยี นและผู้ช่วยเหรญั ญิก 10. นางสาวจฑุ ามาศ ณ สงขลา กรรมการและสวัสดิการ 11. นายยุทธ โตอดิเทพย์ กรรมการ/วชิ าการและผชู้ ว่ ยสวสั ดิการ 12. นางสาวเกศณี ไทยสนธิ กรรมการและวเิ ทศสัมพนั ธ์ 13. นายธัญพิสิษฐ์ วาณิชยเศรษฐกุล กรรมการและวิเทศสัมพันธ์ 14. นายสจั ภมู ิ ละออ กรรมการและวิชาการ 15. นายเอกชยั โควาวิสารัช กรรมการและวชิ าการ 16. นายภาณุพงษ์ คงจันทร์ กรรมการและวิชาการ 17. นางสาวนันทพร ไวศยะสุวรรณ์ กรรมการและกจิ กรรมสัมพนั ธ์ 18. นายพรชัย แสนยะมูล กรรมการและกิจกรรมสมั พนั ธ์ 19. นายชินวัฒน์ ตั้งสทุ ธจิ ิต กรรมการและกิจกรรมสมั พนั ธ์ 20. นางสาวจริณญา ศกั ดศ์ิ ริ ิ กรรมการ/กจิ กรรมพเิ ศษและผชู้ ว่ ยเลขานุการ 21. นางสาววาสนา ชูรัตน์ กรรมการ/กจิ กรรมพิเศษและผู้ชว่ ยประชาสัมพันธ์ 22. นายชัยณรงค์ ไวปติ ิ กรรมการและกจิ กรรมพเิ ศษ 23. นางสาวพิราภรณ์ ขจรพันธุ์ กรรมการและเหรัญญกิ 24. นายอดิศร ไพรวัฒนานพุ ันธ์ กรรมการและเลขาธิการ 25. นางสาวรัตถภรณ์ คำกมล กรรมการ/ผู้ชว่ ยสาราณียากรและผู้ช่วยเลขาธกิ าร