ฉลามไม่กินเนื้อ Y

01 เสียงเพลงคลอชวนฟังยามดึกดื่นพาให้โยกตัวแผ่วเบา ตามจังหวะ สายตาผมกวาดมองไปท่ัวท้ังร้าน สบกับบางสายตาที่ ตงั้ ใจสง่ มาให้พลางขยับริมฝีปากส่งรอยย้ิมหวานกลบั ไป ท้ิงสายตา ไว้สักพกั ก่อนจะเลอ่ื นไปที่อนื่ คลา้ ยว่าไม่ตง้ั ใจ ท้งั โตะ๊ ในตอนนีม้ เี พียงผมคนเดยี วเทา่ นนั้ เพื่อนคนอ่ืนทน่ี ัด กนั วา่ จะมากย็ งั ไมม่ ใี ครมาถงึ ตง้ั แตน่ งั่ มากม็ หี ลายคนทแ่ี วะเวยี นมา ชนแก้วและพูดคุยด้วย บางคนก็ชวนให้ผมไปน่ังกับกลุ่มเพ่ือนเขา เพราะคิดว่าผมมาคนเดียว ตามจริงก็อยากจะไปอยู่หรอกถ้าเกิด ไม่กลัวว่าไอ้พีทเพ่ือนชายใจหญิงมันจะตามมาจิกหัวผมทีหลังน่ะ แคค่ ิดกเ็ จ็บหนังหวั แล้วเน่ยี แต่พวกมนั ก็ผดิ อะ มาช้า! ปล่อยให้ผ้ชู ายตัวเล็กๆ หน้าตาดี แบบผมนงั่ อยู่คนเดยี วในรา้ นอะไรแบบน้ไี ดย้ งั ไง ดูแต่ละคนท่ีจ้องผมสิ...มีแต่คนตัวใหญ่ๆ ถ้าโดนท่อนแขน แนน่ ตงึ ภายใตเ้ สอ้ื แขนยาวนนั่ ลอ็ กที ผมคงดนิ้ ไมห่ ลดุ แนๆ่ คดิ แลว้ มันก็เผลอกัดปากตัวเองขึ้นมา นี่กลัวจริงๆ นะเน่ีย กลัวจนตัวสั่น ~ Scriper ~

8 เลยอะ มองตามผชู้ ายร่างสูงท่เี พงิ่ สบตากบั ผมลกุ ขน้ึ เดนิ ตรงเข้ามา ซ้ีดดด ตอนน่ังว่าหุ่นดีแล้วนะ แต่ตอนลุกเดินมาคือแบบ... โคตรดี โดยเฉพาะสว่ นล่างทมี่ าเนน้ ๆ ให้เห็นชดั ๆ ขนาดเดนิ เขา้ มา ถึงโตะ๊ ผมกย็ ังละสายตาออกจากส่วนน้นั ไมไ่ ด้ “สวัสดีครับ” เสยี งทักทายเจือมากับเสยี งหวั เราะขบขัน ผมรบี เงยหนา้ ขน้ึ กระแอมเบาๆ เรยี กสติตวั เองและแกเ้ ขิน ที่เอาแต่จ้องในส่วนท่ีไม่ควรจ้อง ก็ใครใช้ให้มันใหญ่ขนาดน้ันล่ะ พอได้มองหน้าผมถึงได้ย้ิมบางๆ พูดทักทายเขากลับไปเสียงอ่อน เสียงหวาน “สวสั ดีครับคุณ...เออ่ ” “เทมปค์ รบั แล้ว...?” “ผมแมวนำ้� ครับ” ตอบพลางย้มิ หวานอกี ครงั้ “เหรอครับ แมวน้�ำ...ฟังดูน่ารักดีนะ ผมมาท่ีน่ีบ่อย ไม่เคย เหน็ แมวนำ�้ เลย เพงิ่ มาทนี่ ค่ี รงั้ แรกเหรอครบั ” รา่ งสงู ถอื วสิ าสะนง่ั ลง บนเกา้ อท้ี อี่ ย่ขู ้างผม ปลายนวิ้ เรยี วลูบสะกิดลงเบาๆ บนหลงั มอื ท่ี จับอยู่บนแก้วเหล้า แบบนี้มันออกจะข้ามขั้นเกินไปหรือเปล่า ถงึ ผมจะขอ้ี อ่ ย แตไ่ มไ่ ดย้ อมใหถ้ งึ เนอื้ ถงึ ตวั งา่ ยๆ หรอกนะ ถา้ ไมไ่ ด้ ชอบจริงๆ แล้วกับคนน้ีผมก็ไม่ได้ชอบอะไรมากมายด้วย ก็แค่เห็นว่า หนา้ ตาดดู ีในระดบั หนง่ึ ก็เท่านัน้ เอง “ครับ เพ่ิงเคยมาครั้งแรก...อะ!” พอผมดึงมือออก เทมป์ก็ เล่ือนมือตัวเองลงมาวางหมับลงบนต้นขาผมแทน แผ่นหลังผมยืด ตรงก้มมองฝ่ามือน้ันด้วยความตกใจ ต้ังท่าจะปัดออกแต่ก็ช้ากว่า ใครบางคนท่ีท้งั ปัดออกและกระชากคอเสอ้ื เทมป์ออกหา่ งจากผม “มงึ คดิ วา่ ตวั เองกำ� ลงั ทำ� อะไรอย”ู่ กดเสยี งตำ�่ ถาม ใบหนา้ ดดู ี พิมพ์เดียวกันกับเพ่ือนสนิทผมเรียบเฉยดุดันในตอนท่ีเทมป์ตวัด สายตาข่นุ เคอื งไปมอง “กใู หม้ ึงเลือก...เดนิ กลบั ไปนั่งกบั เพอ่ื นมงึ ท่ี โตะ๊ เหมอื นเดมิ หรอื จะให้กูโยนมึงออกจากรา้ น” ~ ฉลามไม่กนิ เนือ้ ~

9 อา่ พพี่ ันเอก ผมนง่ั ตวั ลบี หด รสู้ กึ อยากหายตวั ไดเ้ พราะหลงั จากจดั การไอ้ คนชอ่ื เทมป์อะไรนเี่ สร็จพพ่ี ันเอกคงหนั มาดุผมตอ่ แน่ๆ “เหอะ! แล้วก็ไม่บอกว่ามีผัวแล้ว” เทมป์โวยวายเสียงดัง สะบดั ตวั ออกจากมอื พพี่ นั เอกกอ่ นจะหนั หลงั เดนิ กลบั ไปทโ่ี ตะ๊ เพอ่ื น ผมได้แต่ถลึงตาใส่แผ่นหลังกว้างๆ น่ันก่อนจะสะดุ้งโหยงเม่ือถูก สายตาของพช่ี ายเพอ่ื นตวดั มามอง ยกมอื ขน้ึ กอดอกจอ้ งทผ่ี มเขมง็ ซวยแล้วแมวน้ำ� าา ง่าาา “พพ่ี นั เอกกก เคา้ นง่ั คนเดยี วเหงามากๆ เลย” รบี สง่ เสยี งออ้ น ไปดักเอาไวก้ ่อน พชี่ ายเพอื่ นยงั คงทำ� หนา้ เดยี วไมเ่ ปลยี่ นจนผมตอ้ งหบุ ยมิ้ กม้ หน้าลงส�ำนึกผิด รูส้ กึ ตวั เองจะตัวหดลงไปอกี นิดหน่งึ “ชว่ ยแรดใหม้ นั นอ้ ยๆ ลงหน่อยไดไ้ หม ถา้ กไู ม่ลงมาดูมนั ไม่ ลากมงึ ไปไหนตอ่ ไหนแลว้ เหรอ” พพ่ี นั เอกไมไ่ ดด้ ผุ มดว้ ยเสยี งนา่ กลวั อย่างท่ีคิด แต่ก็ยังคงเป็นน้�ำเสียงเรียบน่ิงตามใบหน้าของพี่เขา สายตาทจ่ี อ้ งผมคลายความดดุ นั ในตอนแรกไปจนหมด ผมเลยได้ที ตเี นยี นขยับตัวเขา้ ไปกอดเอวสอบออดอ้อนกลบเกล่อื นความผิด “ผมแคห่ าเพอื่ นคยุ เอง กพ็ พี่ าผมมาท้งิ ไว้ แลว้ เพอ่ื นกย็ งั ไมม่ ี ใครมา ผมก็เหงาเหมอื นกันนะครบั ” พี่พันเอกนี่...ซิกซ์แพ็กแน่นมากเลยจากการที่ผมซบอยู่บน หน้าท้องพ่ีเขาแบบน้ี กลิ่นหอมของน้�ำหอมผู้ชายมันช่างดึงดูดให้ เปลีย่ นจากซบเปน็ ฝังจมูกลงไปแทน กอ่ นทพี่ ่ีชายเพอ่ื นจะดันหน้า ผมออกจากตัว ถลึงตาดๆุ ใส่ผมที่ยมิ้ แห้ง ซบนดิ เดียวเอง ในฐานะเพอ่ื นน้องชายไง “น่งั เฉยๆ ไอ้พนั ตรีก�ำลังมา พวกมงึ นี่ก็นะ จะฉลองสอบตดิ ไปฉลองอย่างอน่ื ก็ไมไ่ ดเ้ สอื กเลือกร้านเหล้า อายแุ ต่ละคนพาพวก ~ Scriper ~

10 กูเส่ียงคุกเสี่ยงตะรางฉิบหาย” พี่พันเอกเริ่มบ่น น่ังลงบนเก้าอี้ข้าง ผม คาดว่าคงนง่ั เป็นเพื่อนรอใหไ้ อ้พันตรีมาน่ันแหละ ก็อยา่ งที่พ่เี ขาวา่ พวกผมจรงิ ๆ แล้วอายยุ ังไม่ควรเขา้ มานงั่ ในรา้ นแบบนหี้ รอก แตเ่ พราะอยากจะฉลองทสี่ อบตดิ ไอพ้ ที มนั เลย ออกความเห็นว่าอยากมาท่ีน่ี มะเหมี่ยวก็เห็นด้วย พันตรีมันเลย ไปคุยกับพี่ชายมันให้ ตอนแรกเหมือนพ่ีพันเอกจะไม่ยอมให้มา พวกมนั เลยใหผ้ มเป็นคนเขา้ ไปคยุ เอง อ้อนไปเยอะอยู่กว่าพเี่ ขาจะ ยอมตกลงพาเข้ามา “ร้านเพื่อนพ่ีคนเยอะจัง” แถมยังมีแต่คนหล่อๆ...ประโยค หลังน่ีไม่กล้าพูดเดี๋ยวจะถูกโบกหัวทิ่มเข้าอีก ข้อหาไปแรดต่อหน้า พชี่ ายเพ่อื นท่ีเปรยี บเสมือนพ่ชี ายเรา เอาจรงิ ๆ จากที่รูจ้ กั กนั มาพ่ี พนั เอกหวงผมมากกว่าน้องชายแทๆ้ อย่างไอ้พันตรีอกี หวงในฐานะพี่ชายจริงๆ เพราะพ่ีเขามีแฟนแล้ว สวยน่ารัก มากดว้ ย “อืม เยอะทุกคืน แต่คืนนี้เยอะกว่าปกติเพราะมันช่วง สุดสัปดาห์ กูถึงไม่อยากให้มากันไง” แบบนี้น่ีเอง...ผมพยักหน้า กวาดตามองไปรอบๆ ร้านอกี ครั้ง กอ่ นจะหยุดประสานสายตากับ ใครบางคนทย่ี นื อยตู่ รงบันไดทางขน้ึ ไปช้ันสอง ท่าทงี ว่ งงนุ เลก็ น้อย ของอกี ฝา่ ยและรอยยม้ิ บางๆ ทม่ี มุ ปากทำ� หวั ใจผมเรม่ิ ไมส่ งบอยา่ ง ทเี่ คยเป็น อ่า แคย่ มิ้ ยงั ท�ำใจเตน้ ขนาดนีเ้ ลย ผมกวาดมองร่างกายท่ีดูมีกล้ามพอเหมาะ ไม่เยอะเท่ากับ เทมป์ก็จริงแต่ท�ำไมผมรู้สึกชอบมากกว่าก็ไม่รู้ เส้นผมสีควันบุหรี่ ยุ่งเหยงิ ไมส่ ามารถปกปดิ ความหลอ่ ทีท่ ะลเุ ขา้ มาในใจผมได้ อาการ ผมตอนนี้เหมอื นคนตกหลุมรักเลยอะ มันต้องใชแ่ นๆ่ “แมวนำ้� !” ~ ฉลามไมก่ นิ เนอื้ ~

11 “ฮะ!? ครับพี่พันเอก” ผมรีบหันกลับมาหาพี่ชายเพื่อน ยิ้ม กลบเกล่ือนอาการหน้าร้อนของตัวเองในตอนน้ี คือเขินหัวใจเต้น แรงมากตอนอกี ฝา่ ยยม้ิ มา หน้าผมจะแดงไหมเนยี่ แต่ชอบคนนี้อะ แมวน�ำ้ อยากท�ำความรจู้ ักอยากเข้าไปคุยด้วย! “หูมึงตึงหรือไง กูเรียกจนปากจะฉีก ถามว่าจะกินอะไรไหม กวา่ เพื่อนมึงจะมาก็หา้ ท่มุ ” วอ็ ททท ท�ำไมหา้ ทุม่ ไหนบอกเลทมาแค่สท่ี ุม่ ไง T-T เทกูกัน นห่ี วา่ นดั สามทมุ่ เลทสที่ มุ่ แตไ่ หงกลายเปน็ วา่ หา้ ทมุ่ ถงึ จะมากนั ละ่ นถี่ า้ ไมเ่ จอคนหลอ่ กอ่ นผมคงไดเ้ บะปากงอแงกบั พพี่ นั เอกไป แล้วแนๆ่ งือออ คนตรงนั้นมาปลอบเราที เราถูกเพือ่ นทิง้ งง “ผมไมห่ ิวครบั ว่าแต่...ท�ำไมถงึ มาชา้ ละ่ ครับ” ผมถาม แสรง้ ทำ� หน้าเศรา้ สุดฤทธ์ิ หางตายงั แอบเหลือบไปมองเจา้ ของผมสีควนั บุหร่ีตรงบันไดเกือบจะตลอดเวลา งานดีอ่าาา เผลอเลียริมฝีปาก แล้วเนี่ย “มเี รอื่ งอะไรหรือเปล่า” “นดิ หนอ่ ย” พพี่ นั เอกพยกั หนา้ ตอบ ยนื่ โทรศพั ทม์ าใหผ้ มอา่ น ขอ้ ความทีเ่ พิ่งคยุ ตอบโต้กัน อา่ รถมปี ญั หานเี่ อง กำ� ลงั รอชา่ งอยู่ ถา้ แบบนใ้ี หอ้ ภยั กไ็ ดว้ ะ แต่จะโกรธตรงท่ีไม่ทักมาบอกผม...เอ๊ะ หรือว่าทักนะ ขอควัก โทรศัพท์มาดูแป๊บ บังเอิญว่าผมปิดเสียงเอาไว้ต้ังแต่ออกจากบ้าน ร�ำคาญพอ่ จะโทร.ตามมาบ่นอะไรอีกเพราะวันนี้ผมเพ่ิงจะมีปัญหา กับแมเ่ ล้ยี งหรอื ก็คือภรรยาคนล่าสุดของพ่อนัน่ แหละ 24 Missed call แงงง ฉบิ หายแลว้ แมวน้ำ� าา ไอพ้ นั ตรมี าถงึ ไดแ้ ดกหวั มงึ แน่ ทงั้ ขอ้ ความ ทง้ั มสิ คอลขน้ึ แดง ~ Scriper ~

12 เถอื กขนาดน้ี “มึงอยูค่ นเดยี วไดไ้ หม เดีย๋ วกูข้ึนไปขา้ งบนแป๊บเดียว” ผมตาวาวขึ้นมาทันทีท่ีได้ยินพี่พันเอกบอก เรียวปากคลี่ยิ้ม หวานส่งให้พี่ชายเพ่ือนพลางเอ่ย “อย่ไู ด้ครับ ผมไม่อยากรบกวนพ่ี พ่ไี ปหาเพอ่ื นเถอะ” “ไม่อยากรบกวนกหู รือกลัวแรดแล้วจะถูกกดู ”ุ ทำ� ไมร้!ู ตหี น้าน่งิ ไวก้ ่อน เราจะต้องไม่แสดงพิรุธออกไปให้พ่เี ขาเห็น “โถ่ ผมจะไปแรดทไ่ี หนละ่ แคเ่ มอื่ กกี้ เ็ ขด็ แลว้ ” แกลง้ โอดครวญ ไปแบบน้ัน อยา่ งผมนะ่ เหรอจะเขด็ ถ้ายงั ไมถ่ กู ปล้ำ� คงไม่เขด็ งา่ ยๆ หรอก และผมกไ็ มย่ อมใหใ้ ครมาฉดุ ปลำ�้ ไดด้ ว้ ย ไมอ่ ยากจะอวดเลย ว่าผมน่ะเรยี นศลิ ปะป้องกันตัวมาเกอื บทกุ แขนงเลยนะ แม่เป็นคน สง่ ให้เรียนกอ่ นจะแต่งงานไปมีครอบครวั ใหม่ ทงิ้ ผมเอาไว้กับพอ่ ครบั ชวี ติ ผมตอนนเ้ี หลอื แคพ่ อ่ ทห่ี ลงเมยี ใหมห่ วั ปกั หวั ปำ� จน มองว่าผมเป็นแค่ส่วนเกินของครอบครัวเขา ถ้าไม่ติดว่าเปปเปอร์ นอ้ งชายผมทเี่ กดิ จากแมเ่ ล้ยี งนนั้ นสิ ัยดแี ลว้ ยังนา่ รกั นา่ กอด ผมคง ถีบหัวตวั เองออกจากบ้านตง้ั นานแล้วละ เนี่ยพาดราม่าเรื่องครอบครัวตัวเองเฉยเลย พอๆ เลิกพูด เรื่องน้ีดีกว่า ชีวิตหม่นหมองพอดี เอาเวลาไปมองผู้ชายผมสีควัน บหุ ร่ีคนน้นั ดกี วา่ ขนาดวา่ มองไกลๆ ออรา่ ความหล่อยงั กระจายมาใหเ้ หน็ ผมเม้มปากแน่น ขบกัดริมฝีปากตัวเองย้�ำๆ พลางจ้องมอง ร่างท่ียังคงยืนพิงราวบันไดเล่นโทรศัพท์มือถือ ไม่ได้สนใจพ่ีชาย เพ่ือนท่ีเดินสวนข้ึนไปเลยแม้แต่น้อย สายตาจดจ้องอยู่แค่คนหล่อ คนนน้ั นง่ิ เคาะปลายนวิ้ ลงบนโตะ๊ กอ่ นจะตดั สนิ ใจควา้ แกว้ สองแกว้ เดินตรงไปหาเป้าหมาย แมวนำ�้ เสยี อยา่ งจะรอใหผ้ ลู้ า่ หนั มาสนใจนะ่ ไมม่ ที าง รจิ ะเปน็ ~ ฉลามไมก่ นิ เนอ้ื ~

13 เหย่ือก็ต้องทำ� ให้เสืออยากขย้�ำส!ิ ระยะแต่ละกา้ วทีเ่ ดินนั้นเรง่ จังหวะหวั ใจผมใหค้ ่อยๆ เต้นรัว ข้ึน นัยน์ตาสีด�ำสนิทของอีกฝ่ายเล่ือนมาสบน่ิงขมวดค้ิวน้อยๆ คล้ายว่าจะร้ถู ึงจุดประสงคข์ องผม หรืออาจจะไม่ เขาคงไมร่ ูห้ รอก จรงิ ไหม อาจจะแค่มองเพราะว่าผมจ้องเขาอยูก่ ไ็ ด้ ผมเดินฝ่าผู้คนท่ียืนพูดคุยกัน โยกไปมาตามจังหวะเพลง กวา่ จะหลดุ ออกมาไดแ้ ทบจะต้องกลั้นหายใจ วนั นคี้ นเยอะอยา่ งที่ พี่พันเอกบอกจริงๆ นั่นแหละ พอหลุดออกมาเงยหน้าข้ึนก็ปะทะ กับร่างสูงโปร่งที่ก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้า ลมหายใจผมคือสะดุดไป แทบจะทันที หัวใจเต้นโครมครามขึ้นมากกว่าตอนแรก กะพริบตา ปรบิ ใส่คนตัวสูงท่ีจ้องตอบมาเชน่ กนั หล่อ...แมง่ เอ๊ย โคตรหลอ่ เลย ความหล่อฟาดหน้าฟาดตาผมมาก ในหัวตอนน้ีมีแต่ค�ำว่า อยากได้วิง่ วนไปมา ย่ืนแกว้ เหลา้ ไปตรงหน้าเป็นปฏกิ ิรยิ าอตั โนมตั ิ เม่ือทำ� อะไรไม่ถกู “...” คนหลอ่ กม้ มองแต่ไมไ่ ดย้ ืน่ มือมารบั เลกิ คิ้วข้ึนเลก็ นอ้ ย “รบั หนอ่ ยนะครบั ” ผมว่าเสยี งสัน่ ไม่ใชแ่ คเ่ สียง! ส่นั ไปทง้ั ตวั ตนื่ เตน้ ไปหมดเลยแตก่ ย็ งั มสี ตทิ จ่ี ะใชส้ ายตาออ้ นคนตรงหนา้ ใหเ้ ขา รู้สกึ เอ็นดู เผอื่ จะไดพ้ ากันไปดเู อน็ ...เอ๊ย ไมใ่ ช่ ผมแค่พูดเลน่ เฉยๆ อย่าตกใจเลย แต่ถา้ ได้แบบนน้ั จริงๆ มันก็คงดนี ะ... พอเถอะ คนหลอ่ ของผมย่นื มือมารบั แกว้ แล้ว “ขอบคณุ ...ครบั ” เสยี งทมุ้ นมุ่ หทู ำ� เอาเคลบิ เคลมิ้ ผมยมิ้ หวาน ชนแก้วตวั เองกบั แก้วในมอื ของคนตวั สงู กว่าเบาๆ “ช่ืออะไรเหรอ” เริ่มรกุ เข้าไปทีละนิด เลือ่ นสายตาเมยี งมองไปทางอนื่ แทนท่จี ะจ้อง ท�ำเหมือนวา่ ผมไม่ได้สนใจอะไรมาก ทั้งๆ ทีต่ อนนี้คอื ถ้าเอียงหฟู ัง แลว้ ไม่ดูนา่ เกลยี ดคงทำ� ไปแล้ว “ฉลาม” เป็นค�ำตอบส้นั ๆ ท่ีสน่ั รัวหวั ใจผมมาก ~ Scriper ~

14 ถา้ เป็นคนอื่นจะดา่ วา่ หยิง่ แตเ่ พราะเปน็ ‘ฉลาม’ กเ็ ลยเรยี กวา่ เปน็ คนพดู นอ้ ย ประหยดั การใช้สอยคำ� พดู รจู้ กั ช่อื แลว้ อยากถูกกนิ ...แมวน้ำ� เป็นอาหารของฉลาม ให้สารอาหารเยอะนะบอกกอ่ น เราอาจจะเปน็ เนื้อคกู่ ัน วา่ แบบน้นั ไหม พอเถอะ ผมหยดุ เพ้อเจ้อกอ่ น ฉลามเอนพิงไปกับราวบันได อกี รอบ โคลงแกว้ เครอ่ื งดม่ื ทผี่ มสง่ ใหพ้ ลางยกมมุ ปากขนึ้ ปรากฏเปน็ รอยย้มิ เลก็ ๆ ทำ� ลายลา้ งสติอันแสนจะนอ้ ยนิดของผม เบลอไปหมดเลยโลกกก “ช่อื อะไร” ฉลามถามช่อื ผม! ฮอื ออ ดใี จจนนำ�้ ตาจะไหล กลน้ั ใจขยบั เขา้ ไปใกลร้ า่ งสงู อยา่ ง แนบเนยี น ผมเตี้ยกว่าฉลาม อีกฝา่ ยเลยตอ้ งโนม้ ตัวลงมาในตอนท่ี ผมกระซบิ บอกชอื่ ถามวา่ ท�ำไมกระซบิ กเ็ พอ่ื จะไดเ้ กดิ ฉากพระเอก นางเอกแบบน้ีน่ีไง!!! วางมือจับท่อนแขนแกร่งของอีกฝ่ายเอาไว้ เบาๆ กลวั ว่าตวั เองจะระทวยจนกองลงไปบนพ้ืนเสยี ก่อน “เราช่ือแมวน้�ำ เขาว่ากันว่าฉลามชอบกินแมวน้�ำใช่หรือ เปล่า...อ่าส์ อยากเป็นเหย่ือให้นายล่าจงั ” อ่อยไดอ้ ่อย จิกได้จิกกก ผมคล่ียม้ิ หวานหยดคดิ ว่ายงั ไงอีกฝ่ายจะต้องเลน่ ดว้ ยแนๆ่ คนตวั สงู ยดื ตวั ขน้ึ ทำ� หนา้ มนึ ๆ งงๆ เลก็ นอ้ ยกอ่ นจะเอย่ บาง อยา่ งทท่ี ำ� เอาผมยิ้มค้าง “ไมช่ อบ...ไม่ชอบกินเนอื้ ” ... เหมอื นจะไดย้ ินเศษหน้าร่วงหล่น แป๊บ กขู อเวลานอก ขอออกไปคุยกบั โคช้ ขา้ งสนามครบั ผม โดนจดุ โทษ T-T ~ ฉลามไมก่ ินเนอ้ื ~

15 มนั คอื การปฏเิ สธแบบใหมห่ รอื วา่ ยงั ไง ผมคอื แมวนำ�้ ...ฉลาม ไมอ่ ยากกินแมวนำ�้ เหรอ เสยี ใจจจ ฮรุกกก สะเทือนตับไตไสพ้ งุ ไปหมด “ไมช่ อบเหรอ” ฉลามท�ำเอาผมหน้าหงอยไปพร้อมกบั เสียง “เราอยากด่ืมนมรสกล้วย หาให้หน่อยได้ไหม” แล้วอยู่ๆ ก็ พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยใดๆ ท้ังส้ิน ย่ืนแก้วเครื่องด่ืมที่ยังไม่ได้ แตะกลับคนื มาใหผ้ ม ทุบหน้าผมแตกละเอียดขนาดนี้แลว้ ยงั มหี นา้ มาขอให้ผมหานมกล้วยให้อกี หรอื ไง...คดิ ว่าผมจะท�ำใหเ้ หรอ ไมม่ ที าง!!! “นะ...แมวน�ำ้ ” ... นมกลว้ ยหาไดจ้ ากไหน! “ฉลามรอเราสิบนาที เดี๋ยวเราไปหาให้เดี๋ยวนี้แหละ” เป็น ภูมิแพ้ครับ แพ้คนหล่อเวลาอ้อน โดยเฉพาะคนหล่อท่ีตรงสเปค แบบน้ี “อย่าเพิง่ ไปไหนนะ” “...ได้” “ไปนั่งรอทโ่ี ต๊ะเราไหม” เพอ่ื นผมยงั ไมม่ านนี่ า นั่งได้ ถ้าพวก มนั มากจ็ ะแนะนำ� ใหร้ จู้ กั วา่ ทแี่ ฟน อนาคตเปน็ สามี ถงึ จะโดนปฏเิ สธ แบบงงๆ ไปแลว้ ก็ตาม “ถา้ นงั่ จะหลบั ” ฉลามตอบ อา้ ปากหาวหวอดใหญจ่ นผมตอ้ ง ยื่นมือไปบังให้ หันมองซ้ายขวาว่ามีใครเห็นท่าหาวอันแสนจะดูดี นห้ี รอื เปลา่ รกั แรกพบเพยี งสบตาสดุ ๆ ขนาดหาวผมกย็ งั มองวา่ ดดู ี และพานหัวใจเต้นแรงได้ “โอเค รอเรานะ” “ครับ” ระทวยแล้วจ้ะแม่ ฮอื ออ เดนิ ออกมาแบบขาสั่นมากๆ ตงั้ สติ เดนิ ฝ่าผู้คนออกจากร้านเหล้า ข้ามถนนไปอกี ฝงั่ เดนิ ไปตามทางที่ ~ Scriper ~

16 ค่อนข้างจะเงียบ แต่ตรงหัวมุมมันจะมีเซเว่นอยู่ผมจ�ำได้และใน เซเว่นกจ็ ะมนี มรสกลว้ ย ลงทนุ เดนิ มาซื้อนมเพราะผชู้ าย ไอพ้ นั ตรจี ะรู้เร่ืองน้ีไม่ได!้ ผมเดนิ ถอื ถงุ ใสน่ มรสกลว้ ยออกจากเซเวน่ หนั ไปมองคนสอง คนที่ยืนเถยี งกันอยตู่ รงมุมทางเดิน “กซ็ อ้ื มาแล้ว รับไปแลว้ เอาเงนิ มา!” “แต่กูส่ังแค่ซองเดียว” ถกเถียงกันเสียงเครียด ผมยืนนิ่งคือ ตอ้ งเดนิ ผา่ นตรงทสี่ องคนนน้ั กำ� ลงั ยนื ไง แลว้ พอมายนื เถยี งกนั แบบ นี้ผมก็ต้องกลัวไว้ก่อนไหมว่ามันจะควักมีดมาแทงกันหรือเปล่า บางทอี าจจะเปน็ พวกทกี่ ำ� ลงั สง่ ยา หรอื ผมควรจะโทร.แจง้ ตำ� รวจ... ไมด่ แี นๆ่ เกดิ เขาพดู ถงึ ขนมทซ่ี อื้ เกนิ มาผมกโ็ ดนขอ้ หาแจง้ ความเทจ็ เตม็ ๆ เลยน่ะสิ เอาเป็นวา่ หลับหูหลบั ตาเดนิ ผ่านไปกแ็ ล้วกัน “กซู อ้ื มาใหม้ งึ แลว้ รไู้ หมวา่ ยาปลกุ ซองนงึ แมง่ แพงฉบิ หาย รบี เอายาไปแลว้ จา่ ยเงนิ กูด้วย ทงั้ สองซองเลย!” ยา...อะไรนะ ท�ำไมขาผมตอ้ งชะงัก “แตก่ ไู ม่มเี งิน กสู ั่งมึงแค่ซองเดียวแลว้ กกู เ็ อาเงินมาแคน่ ้”ี ... ผมก้มมองนมรสกล้วยในถุง หัวสมองพานนึกไปถึงใบหน้า ของคนที่อยากจะดมื่ มนั อ่า ถ้าผมท�ำตามความคิดในหัวตอนนี้มันจะดูร้ายไปหรือเปล่า นะ “คือ...อกี ซองนึงจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอซ้อื ต่อ” ~ ฉลามไม่กินเน้อื ~

17 ผมเดินฮัมเพลงถือกล่องนมเจาะแล้วเข้ามาในร้านเหล้า พวกเพ่ือนๆ โบกมือทักทาย มาถึงกันตอนไหนก็ไม่รู้เพราะผมยัง ไมไ่ ดร้ บั โทรศพั ท์เลย ไอพ้ ันตรีกต็ หี น้าดใุ ส่เชียว แต่โทษทีตอนนี้ใน สายตาผมนอกจากร่างสูงโปร่งใบหน้าง่วงงุนของคนที่ยืนพิงบันได อยผู่ มกม็ องไม่เหน็ ใครท้งั นั้น สองขากา้ วฉับไปหยดุ ยืนอยตู่ รงหนา้ ฉลาม “รอนานไหม เราเดนิ ไปซ้อื จากเซเวน่ มา” “...” ฉลามเงียบ ย่ืนมือมาลูบหัวผมเหมือนลูบหัวหมา “ขอบคุณ” โอ๊ย แล้วคือกกู ็โคตรเชอ่ื งเลย หลบั ตาพริ้มถหู วั ตัวเองไปกบั ฝา่ มอื ของอกี ฝา่ ย อยากจะถามวา่ ไมก่ นิ แมวนำ้� แลว้ สนใจรบั กลบั ไป เล้ยี งไวด้ เู ล่นทีบ่ า้ นไหม พร่บึ ! “เหี้ย มึงท�ำอะไรเนย่ี ...” พันตร!ี ผมหบุ ปากฉบั กลนื เสยี งโวยวายของตวั เองลงคอ สง่ ยมิ้ หวาน ให้เจ้าของมือที่ห้ิวคอเสื้อผมถอยห่างออกจากฉลาม ดีนะที่กล่อง นมไมห่ ลน่ พน้ื เพราะฉลามควา้ มนั ไปไดก้ อ่ น รเู้ ลยวา่ ระหวา่ งผมกบั นมรสกล้วยอะไรสำ� คัญกว่ากนั “รู้จัก?” พันตรีเลิกค้ิวถามเสียงเนิบนาบ จ้องฉลามท่ีพลิก กลอ่ งนมไปมา ไม่ไดส้ นใจผมสองคนเลยแม้แต่นอ้ ย “อ้อื ช่อื ฉลาม...ฉลามนี่เพ่อื นเราช่ือพันตร”ี “...” เงยขึ้นมามองแปบ๊ เดยี ว แล้วก็กลับไปสนใจนมรสกล้วย ต่อ ดูดทีเดียวจนหมดกล่องแบบไม่ติดใจสงสัยว่าท�ำไมผมถึงเจาะ กลอ่ งเดนิ ถือเขา้ มา กย็ านน่ั ...เออ่ ผมแคอ่ ยากลองดเู ฉยๆ สาบาน วา่ ใส่ไปนดิ เดียว นิดเดียวจรงิ ๆ นะ คิดได้วา่ ไมส่ มควรทำ� แบบน้นั ก็ เลยเปลี่ยนใจแลว้ เอาโยนทง้ิ ไปนะ่ ซงึ่ มันมสี ว่ นท่ีหกเข้าไปแตค่ ดิ ว่า ~ Scriper ~

18 ไมเ่ ยอะพอจะทำ� ใหอ้ อกฤทธิ์ มันคงไม่มีผลอะไรหรอกมั้ง “กลับโต๊ะ พวกกูมารอมงึ พนั เอกมันหาให้วุน่ เลย” “ง่า ขอโทษ ก็พวกมึงมาช้าอะ กูเหงาเลยหาเพอื่ นคยุ เฉยๆ” แต่ตอนน้ไี มอ่ ยากได้เพ่อื นอะ มองฉลามตาละหอ้ ยกอ่ นจะถกู พนั ตรมี นั ฉดุ กระชากผมกลบั มาที่โตะ๊ คราวนีท้ ้ังไอ้พีทเพื่อนชายใจหญงิ และมะเหมยี่ วหญงิ สาว เพยี งหนงึ่ เดยี วในกลมุ่ กไ็ ดโ้ อกาสซกั ฟอกผมจนขาวสะอาด ผลดั กนั ถามน่นั ถามนีจ่ นผมเลือกที่จะตอบผา่ นๆ พยายามจะไม่สนใจฉลามท่ีดูเหมือนจะมีท่าทีเปล่ียนไป นดิ หน่อย หนา้ แดงและหอบเล็กนอ้ ย ให้ตาย ยามันออกฤทธเ์ิ หรอ ผมวา่ ผมใสน่ อ้ ยมากเลยนะ “พวกมงึ ...เดยี๋ วกมู า” ผมพดู ขดั เพอ่ื นทง้ั สองคน ดที ต่ี อนนไ้ี อ้ พนั ตรมี นั ขน้ึ ไปหาพช่ี ายตวั เองดา้ นบน ไมร่ อใหไ้ อพ้ ที หรอื มะเหมยี่ ว ทันได้ทกั ท้วงผมกร็ ีบก้าวเท้าเดินตามฉลามออกจากรา้ นได้ทนั ร่าง สงู โปรง่ เจา้ ของผมสคี วนั บหุ รเี่ ซไปฟบุ อยกู่ บั รถคนั ทจี่ อดอยหู่ า่ งจาก รถคันอื่น ล้วงมือเข้าในกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจออกมาท่าทาง ลนๆ “อกึ ...” ฉิบหายแลว้ แมวน�้ำ ยาออกฤทธิแ์ น่ๆ “ฉลาม” ผมขยับเขา้ ไปแตะลงบนแขนของอกี ฝา่ ยเบาๆ แตะแคเ่ บาๆ แต่ปฏิกิรยิ าตอบรับคอื รุนแรงมาก ฉลามตวัดสายตาดุๆ ตา่ งจากที่ คยุ ในตอนแรกกลบั มา ใบหนา้ ขาวปนแดงระเรอ่ื ไมไ่ ดเ้ อย่ อะไร ขยบั ออกห่างผมพลางกดปลดลอ็ กรถตวั เอง “ข้นึ รถ” เสยี งแหบๆ พูดสงั่ ~ ฉลามไม่กินเนือ้ ~

19 ผมไมร่ วู้ า่ มนั หมายความวา่ ยงั ไง ยนื งงจนกระทงั่ อกี ฝา่ ยขยบั เขา้ มาควา้ แขนไว้ เปดิ ประตหู ลงั จบั ผมเหวยี่ งเขา้ ไปหลงั กระแทกกบั เบาะเต็มรักก่อนจะแทรกตัวโถมกายตามเขา้ มา ตกึ ตกั ๆ หัวใจเตน้ โคตรแรง ถามว่ากลัวเหรอ...เปลา่ ต่ืนเตน้ ผมสบตากับฉลาม แรงอารมณ์ที่ฉายชัดออกมามันยากเกิน กวา่ จะพดู หา้ มหรอื ขดั ขนื เงยหนา้ ขน้ึ รบั เรยี วปากรอ้ นระอทุ ที่ าบบด ลงมารุนแรงไร้ซึ่งความอ่อนโยน ฝ่ามือร้อนช้ืนเหง่ือเลื่อนมาล็อก ตน้ คอผมเอาไวแ้ น่น กดจูบย้�ำๆ จนเรม่ิ รู้สึกเจ็บ “อ้ืม อุ๊บ ฉลาม...อื้อออ” ผละออกแป๊บเดียวแล้วก็แนบ รมิ ฝปี ากลงมาอกี คราวนฉ้ี ลามพยายามทจ่ี ะแทรกลนิ้ เขา้ มาในปาก ผม ดอื้ ดึงอยนู่ านเลยกว่าผมจะหมดแรงและยอมเผยอรมิ ฝปี ากขนึ้ เปิดทางให้ล้ินอวบร้อนกวาดต้อนเข้ามา เป็นจูบท่ีหมดพลังมาก รกุ เรา้ จนผมระทวยอยใู่ นวงแขนท่ปี ระคองอยู่ ความวาบหวามเร่ิมปรากฏข้ึนในใจ ต้ังแต่เม่ือไหร่ไม่รู้ท่ีผม ยกมอื ขนึ้ โอบกอดรอบตน้ คอแกรง่ หายใจหอบกอ้ งในรถทถ่ี กู ฉลาม สตาร์ทติดเคร่ืองเอาไว้เม่ือครู่เพราะเราเร่ิมจะขาดอากาศหายใจ ปากร้อนอิ่มของอีกฝ่ายขบเม้มลงบนต้นคอลากลงเรื่อยๆ ไม่ฟัง เสียงทกั ทว้ งใดๆ จากผม ก่อนท่ีฉลามจะยืดตวั ขึน้ ทา่ ทางดทู รมาน ไมน่ อ้ ย กดั ฟันแนน่ จนสันกรามขนึ้ เป็นรอย ผมก้มมองสว่ นล่างทต่ี งุ แน่นเหน็ ชดั เป็นลำ� หลบั ตาลงยอมรบั ในสงิ่ ทต่ี วั เองทำ� มนั เปน็ ความผดิ ของผมที่ คิดอะไรพิเรนทร์แบบนั้น ยื่นมือไปปลดหัวเข็มขัดของอีกฝ่ายออก อยา่ งใจเยน็ ฉลามเหมอื นจะหา้ มแตก่ ค็ งทรมานเกนิ กวา่ จะพดู ออก มาปล่อยให้ผมแกะออก ปลดกระดุมกางเกงรูดซิปลงคลายความ อดึ อัดใหท้ ่อนเน้ือชุม่ นำ้� ที่ส่วนปลาย ~ Scriper ~

20 /// ต้องให้ผมพูดถงึ ขนาดไหม โคตรใหญ.่ ..ใหญก่ วา่ ทผี่ มคดิ ไวใ้ นตอนแรกเยอะเลย มองผา่ น กางเกงเมื่อกกี้ ็ไมค่ ดิ วา่ ขนาดมันจะขนาดน้ี “อกึ ...อ่า” เสยี งครางพอใจดงั ลอดจากล�ำคอของคนดา้ นบน เม่ือผมแตะปลายลิ้นลงบนท่อนเอ็นร้อน กลิ่นคาวลอยคลุ้งอยู่ ในปาก เทคนิคผมก็พยายามนึกเอาจากหนังท่ีเคยเข้าดูตามเว็บ ดูดเม้มส่วนปลายสีสดที่บ่งบอกว่ามันไม่ค่อยจะผ่านการใช้งาน มามากมายนัก ฉลามกดมอื อยบู่ นหวั ผม สวนเอวเขา้ มาเนบิ นาบตามอารมณ์ ท่ยี ังคงปะทุไมล่ ด ผมท�ำแค่หลับตาแน่น หอ่ ปากรูดไปกบั แก่นกาย ใหญโ่ ตท่ีสวนกระแทกเข้ามาแรงขึน้ เรือ่ ยๆ นำ�้ ตาเรมิ่ ปรม่ิ ไหลลงมาจากหางตาขณะทฉ่ี ลามยงั คงสวนเอว เขา้ มาไมย่ ้งั หะ หายใจไมอ่ อกแลว้ อ่า ง้อื ออ “อกึ ซด้ี ดด จะแตก อ้ืมมม” เสียงแหบพร่าพูดบอกกอ่ นจะดึง แกน่ กายตวั เองออกจากผมและปลดปลอ่ ยเอานำ้� ออกมาในปรมิ าณ ไมน่ ้อย บางส่วนกระเดน็ ใส่หน้าผมเตม็ ๆ ขณะทีบ่ างส่วนไหลหยด ลงบนเส้ือผม ฉลามหายใจหอบหนกั หนว่ ง มอื ยังคงชกั รดู ทอ่ นเอน็ แขง็ ขนื ทด่ี ทู ที า่ วา่ คงจะไมส่ งบลงงา่ ยๆ และผมกค็ งจะตอ้ งทำ� จนกวา่ ยาของฉลามจะหมดฤทธ์ิ [แมวนำ�้ ! มึงหายไปไหน] “ฮ่ือ กนู อนอยทู่ หี่ ้อง ไอต้ รไี มไ่ ดบ้ อกเหรอวา่ กขู อกลับก่อน” ผมเอ่ยตอบกลับเพื่อนสนิทผ่านทางโทรศัพท์ท่ีเอาวางทับไว้บนหู ตัวเอง คือตอนนี้ไม่เหลือแรงใดๆ ทั้งส้ิน ตาก็จ้องจะปิดท่าเดียว ~ ฉลามไมก่ นิ เนือ้ ~

21 ต้ังแต่ท่ีฉลามขบั รถมาส่งผมก็แทบจะสลบไปเลย ปวดกรามไปหมด เมอื่ ยมือด้วย ท�ำให้ฉลามไปตัง้ กี่รอบกวา่ อีกฝา่ ยจะเรมิ่ มสี ติ เกือบจะไปถึงขน้ั สดุ ท้ายแล้วดีทีฉ่ ลามพอดงึ สติ ตวั เองกลบั มาได้ ผมเหน่อื ยไปหมดแลว้ ตอนนี้ [ไม่ได้บอกน่ะสิ มันยังไม่เสด็จลงมาเลย ท้ิงกูไว้กับอีเหมี่ยว สองคน!!!] ไอพ้ ที ยงั คงโวยวายตอ่ ผมตอนนคี้ อื หลบั ตาพรมิ้ ซกุ เขา้ หา ความอ่นุ ของคนท่นี อนอยูข่ ้างกาย เอ้า...ไม่ได้บอกเหรอว่ามาส่งแล้วผมก็ชวนฉลามนอนค้าง ดว้ ยอะ คอนโดมิเนียมของผม ตอนนี้มันดึกแล้ว และท่าทางฉลาม เองก็เหนื่อยพอๆ กนั กบั ผมด้วย เลยชวนใหค้ า้ งดว้ ย ตอนแรกอกี ฝา่ ยดลู งั เล ระแวงผมไมน่ อ้ ยเลยละ แตส่ ภาพผมตอนนจี้ ะไปทำ� อะไร ได้ สดุ ทา้ ยฉลามกพ็ ยกั หนา้ ตกลงวา่ จะนอนคา้ งดว้ ย อาบนำ�้ เปลยี่ น ชดุ ออกมาอกี ฝา่ ยก็หลับไปแลว้ บนเตยี งของผม คิดดวู ่าแฟนก็ไม่ใช่ ผมต้องมาน่ังท�ำความสะอาดเจ้าสิ่งสงวนน่ัน เอากางเกงบอลของ ไอ้พนั ตรีมาเปลีย่ นให้อีก ดแู ลขนาดนไี้ มม่ อี กี แล้วนะครบั [...อีอุ๋งงง น่มี ึงฟงั กอู ยู่หรือเปลา่ อย่าบอกนะวา่ หลับใสก่ ู มึง น่มี ัน...บลาๆๆๆๆ *#&@^%%£=*&=€÷] ... “อ้ือ...” สติผมเรมิ่ เลือนหายทีละนิด รู้สึกว่าโทรศัพท์ถูกดึงออกจากหู และมีอะไรบางอย่างพาด ก่ายขึ้นมาบนตวั ไม่ใช่แขน ขาไง...มาทัง้ ท่อนเลย ~ Scriper ~

02 “หวิ ” “...” “หวิ ” “อื้อออ” ผมปรือตาขึ้นสะบัดมือปัดเอาปลายนิ้วที่จ้ิมลงมา บนแก้มตัวเองออก คือหิวก็ไปหาอะไรกินดิวะ จะมาจ้ิมแก้มท�ำไม เดย๋ี วกจ็ ระเขฟ้ าดหางรว่ งเลย คนจะหลบั จะนอน ไอพ้ นั ตรชี อบกวน ผมตลอดเวลาตื่น ทีหลงั ไม่ให้มานอนห้องด้วยแล้ว ไมจ่ ม้ิ แกม้ กม็ า แหกตาคนอ่ืนเลน่ อีก แมง่ เด๋ยี วก็ตื่นไปแดกหวั ให้ “แมวน�ำ้ ครับ หวิ แลว้ ” “ครบั เหยี้ อะไรมงึ พนั ตรี อยา่ กวน ยงั ไมห่ ายงว่ งเลยยย” งวั เงยี ตอบไป ก่อนจะฟุบหน้าลงบนหมอน ดึงผ้าห่มข้ึนคลุมหนีจาก เพ่ือนตัวเอง ผมกะพริบตาปริบเม่ือพันตรีมันเงียบไปไม่ตอบโต้ พยายามนึกย้อนไปเม่ือคืนว่าตัวเองกลับมายังไง ผมว่าผมดื่มไม่ เยอะนะ ไมเ่ มาแนๆ่ สงสัยเพิง่ ตื่นสติเลยยงั ไม่ค่อยเข้าที่เทา่ ไหร่ แน่ใจเหรอแมวน�้ำวา่ ไอ้คนเมือ่ ก้ีคือพันตรี... ~ ฉลามไมก่ นิ เน้ือ ~

23 ผมเรมิ่ ฉกุ คดิ ละ อยา่ เพงิ่ ดา่ พอดที กุ เชา้ ตอนตนื่ สมองผมมนั จะเช่ืองช้ากว่าปกติ ย่ิงเมื่อคืนด่ืมมานิดหน่อยด้วย จ�ำได้ว่านั่งรอ เพื่อนสุดท่ีรักท้ังสามที่ไม่ยอมโผล่หัวมากันสักทีผมเลยน่ังอ่อยแจก ออ้ ยใสค่ นนัน้ คนนี้ไปพลาง จนไปเจอกับ...คนหล่อช่ือฉลาม โอเค ผมว่าผมจ�ำได้แลว้ แมวนำ�้ จ�ำไดแ้ ล้วจ้ะ โลกจ๋า เมอื่ คนื ผมใชย้ าปลกุ เซก็ ซก์ บั ฉลามเลยตอ้ งเสยี ซงิ ปากตวั เอง ไป แล้วพอเขามาส่งก็ดนั อ่อยไมเ่ ลิกไมล่ าชวนขนึ้ มานอนคา้ งด้วย เพราะฉะน้ันไอ้คนท่ีสะกิดแก้มมึงแล้วบอกมึงว่าหิวไม่ใช่ พันตรีนะแมวนำ้� ไม่ใช่เพื่อนสนิทสุดที่รักแต่เป็นคนหล่อหน้ามึนที่มึงไปสร้าง คดกี บั เขามาเมอื่ คนื ตา่ งหาก ตาผมหลกุ หลกิ แลว้ ตอนน้ี คอ่ ยๆ เปดิ ผา้ นวมขน้ึ โผลห่ วั ออก ทลี ะนิดเพอื่ จะได้มองหน้าคนทอี่ ยู่รว่ มหอ้ งด้วยกนั ท้งั คืน ฉลามน่งั ขัดสมาธิท�ำหน้าง่วงๆ ใส่ผมที่ยิ้มหวาน ดันตัวเองออกจากผ้าผืน หนาโดยทฉ่ี ลามเองกช็ ว่ ยดงึ มนั ออกเชน่ กนั ตาคมเลอ่ื นมองเสอ้ื ยดื ตัวใหญ่ของผมที่คลุมบนโคนขาขาวๆ ปิดกางเกงขาสัน้ รัดรูปจนมิด แหม่ อยากเหน็ รูปรา่ งเค้าใตผ้ ืนผา้ ก็ไม่บอก มองตาไม่กะพรบิ อยากจะต่อจากเม่ือคืนใชไ่ หมลา่ ผมกัดปากออ่ ย ก็คนมันอยากได้อะ ฉลามแมง่ เอวดุฉบิ หาย ถามปากผมได้เลยเมอื่ คืน เน่ียยังรู้สกึ เมอ่ื ยๆ อยเู่ ลย “หิวขา้ ว” กดั ปากค้างไปสแิ มวน้�ำ... ตอบแบบไม่สนใจท่าอ่อยกูเลย ให้เกียรติหน้าหนาๆ ของกู บ้างเหอะ ได้กนั แล้วนะ เอา้ ยงั ไมไ่ ดเ้ หรอ โทษๆ พอดจี ำ� ผดิ แตอ่ ยา่ งนอ้ ยไอแ้ ทง่ นน่ั ~ Scriper ~

24 ก็เปน็ ของผมแหละวะ ใหญ่ขนาดน้ันไมย่ อมยกให้ใครแนๆ่ “หวิ กก็ นิ เราด”ิ ผมเรม่ิ เนยี นขยบั คลานเขา้ ไปหารา่ งสงู ดสู เตป็ ในการคลานดว้ ย ยว่ั ยวนขนาดนใี้ ครจะปฏเิ สธไดอ้ กี “ลองครงั้ เดยี ว แลว้ จะติดใจ ปากเราวา่ เด็ด แตย่ ังมีอยา่ งอน่ื ทเี่ ดด็ กวา่ นะ” ท�ำไมกู ตอ้ งแรดขนาดนเ้ี พอื่ ผชู้ ายทชี่ อ่ื วา่ ฉลาม ออ๋ ...ฉลามหลอ่ ยอมรบั วา่ มองคนท่หี นา้ ตา และหน้าตาแบบฉลามน่ผี ัวในอนาคตแน่ๆ “หิว” ฟวิ้ วว~ เพล้ง! จะ้ เศษหนา้ รว่ งกราว ขอเกบ็ กวาดแปบ๊ นะ หมดอารมณ์อ่อยเลย ผมกลอกตายู่หน้าใส่คนหน้ามึนบน ท่ีนอนก่อนจะดันตัวเองลุกข้ึนน่ังดีๆ ฉลามหาวพร้อมบิดขี้เกียจ ยกมอื ออกใหเ้ หน็ สว่ นสงวนทหี่ ลบั สนทิ ใตก้ างเกง เออ สมควรเหอะ ท่ตี ืน่ แลว้ ใหญท่ ำ� ผมปากเมอ่ื ย ขนาดยังไม่ตื่นยังเด่นชัดขนาดน้เี ลย เผลอเลียรมิ ฝปี ากอกี แลว้ ยอมรับอีกคร้ังว่าตัวเองหื่นและค่อนข้างหมกมุ่น ผมก็เป็น ของผมแบบนี้ แต่แค่ไม่ได้ม่ัวเท่าน้ันแหละ เลือกแรดเลือกอ่อย เฉพาะกับคนทสี่ นใจจริงๆ และตอนนีผ้ มสนใจฉลาม สนใจแบบอยากได้เปน็ ของตวั เอง ใคร—ก็—ห้าม—ยุ่ง!!! “ฉลามอยากกนิ อะไรละ่ เราพอทำ� เปน็ อย”ู่ ผมถาม ไมไ่ ดย้ อม แพ้หรือล้มเลิกความคิดท่ีจะอ่อยฉลาม แต่ตอนน้ีก็เริ่มรู้สึกหิวแล้ว เหมือนกัน ทอ้ งสง่ เสียงร้องประท้วงใหไ้ ด้ยิน เรอ่ื งอาหารผมพอทำ� ไดห้ ลายอยา่ ง มนั อาจจะไมอ่ รอ่ ยมากมายระดบั เชฟตามรา้ นอาหาร แตผ่ มกม็ น่ั ใจพอสมควรวา่ ตวั เองทำ� อรอ่ ย และฉลามจะตอ้ งชอบแนๆ่ “ไข่เจยี ว ท�ำให้กนิ หน่อย” “ไขเ่ จยี ว?” แค่นีเ้ องเหรอ ทำ� กนิ เองกไ็ ด้ไหม ~ ฉลามไมก่ นิ เน้ือ ~

25 แนน่ อนวา่ ถ้าเป็นคนอืน่ ผมดา่ ไปแลว้ ละ แตเ่ พราะเปน็ ฉลามไง...อยากกนิ แคไ่ ขต่ ม้ ธรรมดายนั ปลาวาฬ ชบุ แป้งทอดผมก็จะทำ� ให้ “งัน้ เราขออาบนำ�้ กอ่ น” “ไมน่ านใชไ่ หม” ไอบ้ ้าเอย๊ ! ง้ือออ ใจผมโคตรบางเลยตอนนี้ ฉลามทำ� หนา้ งยุ้ ๆ ใส่ ทำ� ไมหลอ่ แลว้ ยงั นา่ รกั ไดข้ นาดนกี้ ไ็ มร่ ู้ รบี พยกั หนา้ ตอบ วง่ิ เอาผา้ เชด็ ตวั เขา้ ไปอาบนำ้� ดว้ ยเวลาเพยี ง สามวฯิ ...อนั นกี้ เ็ วอ่ รไ์ ป แตก่ ถ็ อื วา่ ผมอาบเรว็ กวา่ ปกติ ทาครมี บำ� รงุ ผิวตัวเองเสร็จก็ออกมาหุงข้าวเตรียมไข่สองฟองท่ีจะเจียวโดยมี สายตาของใครอกี คนมองตามเกอื บจะตลอดเวลา รสู้ กึ เขนิ นดิ หนอ่ ย แตก่ ไ็ มม่ าก หันไปถามเม่ือนึกขนึ้ ได้วา่ ในต้เู ยน็ ผมมันมีกุ้งอยดู่ ว้ ย “ฉลาม กนิ ไข่เจยี วกุง้ ไหม” “แมวน้�ำกต็ อ้ งปอกน่ะสิ” หืม? พดู แบบนีค้ อื ห่วงผมเหรอ ไม่ อยากใหผ้ มปอกกงุ้ ใชไ่ หมมม “หวิ แลว้ ขเี้ กยี จรอ ไขเ่ จยี วเฉยๆ กพ็ อ” เพลง้ งง! เก็บเศษหน้าอีกแลว้ กู... เคอื งนดิ ๆ แต่ไมโ่ กรธ ผมเกบ็ ก้งุ เข้าตู้ ตอกไข่ใสถ่ ้วย ลงมือ ท�ำตามขั้นตอนทุกอย่างเสร็จสรรพจนกระทั่งถึงข้ันตอนสุดท้ายคือ การตักไข่เจียววางโปะลงบนข้าวสวยร้อนๆ มีควันลอยกรุ่นข้ึนมา ปิดท้ายด้วยซอสมะเขือเทศวาดรปู หัวใจดวงโตๆ อิๆ ไข่เจยี วแห่งรักของแมวนำ�้ เอง “เสรจ็ แล้ว” ผมวางขา้ วไข่เจยี วลงบนโตะ๊ เงยหน้าขน้ึ สง่ ยมิ้ กว้างใหฉ้ ลาม ท่ดี งึ เกา้ ออ้ี อกและน่ังลง มองไขเ่ จยี ว เงยขึ้นมามองผม ~ Scriper ~

26 มองไข่เจียวอกี รอบ “อร่อย” “ฉลามยงั ไมไ่ ดก้ นิ ” คนหลอ่ กวนตนี แบบนกี้ ไ็ ดเ้ หรอ ผมนหี่ นา้ นิง่ เลย ฉลามกระตุกยิม้ บางๆ กอ่ นจะลงมอื ตักไขเ่ จยี วใสป่ ากคำ� โต ตามด้วยข้าวอีกค�ำ แก้มขาวนูนออกมาเม่ืออีกฝ่ายเค้ียวข้าวตุ้ยๆ นยั นต์ าเรยี วสวยจอ้ งมองผมกะพรบิ ลงปรบิ ๆ ทา่ ทางแบบนผี้ มโคตร ตกหลุมรกั ฉลามแมง่ น่ารักฉิบหายเลย ทัง้ หลอ่ ทง้ั นา่ รกั อยากจับ มานอนกกกอดเอาไว้ไม่ปลอ่ ยใหก้ ลบั บ้าน ฉลามไม่ได้บอกว่าอร่อยหรือไม่อร่อย แต่ที่แน่ๆ คือตอนน้ี ขา้ วเตม็ จานกบั ไขเ่ จยี วสองฟองหมดเกลยี้ งเปน็ ทเี่ รยี บรอ้ ย ไมเ่ หลอื ติดจานแมแ้ ต่เม็ดเดยี ว ตาเป็นประกายเล็กน้อยตอนทเ่ี งยมาสบตากบั ผม “ชอบ” “ชอบเราเหรอ” ยิ้มหวานยั่วไปอีกรอบ ยื่นปลายนิ้วไปปาด เอาคราบมนั วาวบนปากอมิ่ แดงออกเบาๆ และแนน่ อนวา่ ตามสเตป็ ของหนังแล้วต้องดึงน้ิวกลับมาท�ำความสะอาดด้วยริมฝีปากตัวเอง อีกรอบ ผมท�ำแบบนั้นเลย ฉลามเองก็น่ังมองน่ิงๆ บอกไม่ถูกว่า กำ� ลังคิดอะไรอยู่ เลน่ ดว้ ยกับผมไหมวะ...หรอื ไม่ชอบ ผมไหวไหล่เบาๆ หยบิ จานลุกขน้ึ เตรียมไปลา้ ง ชะงกั กบั ร่าง สูงทเี่ ดนิ มาหยุดอยขู่ ้างๆ จอ้ งผมทก่ี �ำลงั ล้างจานเหมอื นไมเ่ คยเหน็ เด็กนอ้ ยสดุ ดด ท่าทางน่าล่อลวงไปทำ� มดิ ีมิรา้ ยมาก “สรุปไข่เจียวเราอร่อยใช่ไหม มาอยู่กับเราท�ำให้กินได้ทุกวัน เลยนะ” ผมแกลง้ ถาม มอื ก็ขัดท�ำความสะอาดจานไปพลาง ไม่ได้ หวังผลอะไรเล้ยยย แต่เราอยู่คนเดียวนะฉลาม ห้องเก็บเสียง รอ้ ง ดังแค่ไหนกไ็ มม่ ใี ครไดย้ ิน เผ่อื ฉลามอยากร้องเพลงไงงง ~ ฉลามไม่กินเน้อื ~

27 “อร่อย อยากไดไ้ ปไว้ท่ีบา้ น” ฮะ!?... “อยากไดเ้ รา” อนั นตี้ กใจจรงิ ๆ ไมไ่ ด้อ่อย “ไปอยู่ด้วยกนั ไหม” ฉลามมม อยา่ มาชวนกนั แบบน!้ี คนบา้ ! ยังไม่ได้ไปขอพ่อขอแม่เลยจะชวนไปอยู่บ้านได้ยังไง ง้ือออ ผิดผที ่สี ดุ “จา้ ง ทำ� ไขเ่ จียวให้กนิ ” เพลง้ งง! เอ่อ ยกเท้าหนอ่ ยครบั เศษหน้าผมร่วงลงพื้นอีกแล้ว ผมหร่ีตามองฉลามท่ีอมยิ้มน้อยๆ เริ่มรู้สึกว่าคนตัวสูงก็มี ความกวนตีนอยู่ในตัวมากระดับหนึ่งเลยละ ล้างจานเสร็จคนหล่อ ด้านข้างก็หันหลังเดินกลับไปที่โซนห้องนอน ฉลามคุ้ยอะไรในตู้ เส้อื ผา้ ผมกไ็ มร่ ู้ แอบเคืองนะเนยี่ อยๆู่ มาคน้ ตทู้ ีใ่ ชเ้ กบ็ ของส่วนตวั เดินเข้าไปหยุดอยู่ท่ีด้านหลัง ร่างสูงหันกลับมาพร้อมกับ กางเกงขายาวในมือ คอื จะใส่เหรอ... ผมก้มมองบ๊อกเซอร์ท่ีฉลามใส่อยู่ ไม่ชอบหรือเปล่านะ แต่ ถ้าจะใส่กางเกงผมก็ใส่ไม่ได้หรอก มันเล็กคนละไซซ์กันเลยละ ผม กบั ฉลาม “แมวน�้ำ เปลย่ี นกางเกง” หืม? ผมเหรอ ฉลามมาค้นหากางเกงให้ผมเปล่ียนเหรอ ตัวที่ใส่อยู่มันก็... ไม่ได้เป็นอะไรนี่ แค่สนั้ ปกตขิ องผมเวลาใสอ่ ยูห่ ้องเองนะ “เราชอบใสแ่ บบน”ี้ “...” กม้ มอง ~ Scriper ~

28 โอเค คือถ้าจะมองขาผมด้วยสายตาด่าว่าขาใหญ่แบบนั้น กูเปลีย่ นใหก้ ไ็ ด้! สายตาหยาบคายเปน็ ท่ีสุด ผมฮดึ ฮดั เลก็ นอ้ ย รบั เอากางเกงจากฉลามมา ถอดเอากางเกง ขาสน้ั ออกกอ่ นจะยกขาสอดเขา้ ไปในกางเกงตวั ยาว ทำ� เหมอื นเปน็ เรอ่ื งปกตติ ามความเคยชนิ หันก้นไปทางที่ฉลามยนื อยดู่ ้วย ค่อยๆ ขยับขาเช่ืองช้า ส่ายก้นตัวเองไปมา ถ้าไอ้พันตรีรู้ว่าผมอ่อยผู้ชาย ขนาดน้ีมันคงไดแ้ หกอกผมแน่ๆ “แมค่ รบั ...ผมมเี ร่อื งจะคยุ ดว้ ย” แกรก๊ ปึงงง! “...” เดี๋ยว ก้นผมไม่สวยเหรอวะ สอ่ งกระจกดมู นั ก็ใหญ่เปน็ รูปทรงดดู อี ยนู่ ะ...ทำ� ไมยงั นกกก ฉล้ามมมมมม!!! [แต่ฉลามบอกแมว่ า่ ปีสองจะกลบั มาอยูท่ ี่บา้ น] “อยากอยูก่ บั ...เพื่อน” [เอาแบบน้ันเหรอคะ แม่ตามใจลูกก็ได้ นอกจากเสื้อผ้ากับ ของท่ีขอตอนแรกแล้วอยากได้อะไรเพ่ิมอีกไหมคะลูก] เสียงนุ่มฟัง ดูใจดีเอ่ยถาม ตามใจลูกเป็นส่ิงท่ีเธอท�ำมาตลอด แต่ไม่ใช่กับเรื่อง เสียหาย ครั้งแรกคือเร่ืองท่ีฉลามขอนอนหอใน ช่วงรับน้องคณะ วิศวะจะบังคับให้เด็กปีหน่ึงทุกคนเข้าอยู่หอในช่วงเทอมแรกเพ่ือ ความสะดวกตอ่ การทำ� กจิ กรรมตา่ งๆ เธอกอ็ นญุ าต ไมว่ า่ อะไรแมฉ้ ลามขออยยู่ าวจนกระทง่ั ขนึ้ ปสี อง เพง่ิ จะกลบั มาอยบู่ า้ นไดแ้ คไ่ มก่ ว่ี นั กโ็ ทร.มาขอไปอยกู่ บั เพอื่ นเสยี แลว้ ออกจะกะทันหัน ไม่เห็นเคยเปรยเลยว่าอยากจะย้ายไปอยู่ กบั เพอ่ื นตัวเอง ~ ฉลามไมก่ ินเนอ้ื ~

29 “ไมม่ .ี ..” ตอบไปก็หยดุ ชะงกั หวนนึกไปถึงข้าวไข่เจียวเม่ือเช้ากับร่างเล็กจอมย่ัวก็พลันนิ่ง เงยี บ เรยี บเรียงค�ำพดู ที่ตวั เขาเองก็คิดวา่ มันออกจะยาวกว่าปกติท่ี เคยคยุ กบั ใคร “แม่ครบั ...เอาไขไ่ ก่กบั ซอสมะเขอื เทศ แลว้ ก็กางเกงวอร์มขา ยาวไซซ์เอ็ม ขอหลายๆ ตวั ” [หมดแลว้ ใชไ่ หม เดย๋ี วเยน็ นแ้ี มใ่ หค้ นเอาของเขา้ ไปใหท้ ค่ี อน- โดฯเพอื่ นลูก] “ครับ” [เพอ่ื นคนไหนเน่ีย รกั เหรอ] “เปลา่ ” [แล้วใครล่ะ แม่เคยเห็นไหม น่ารักหรือเปล่า นิสัยดีไหมคะ ลกู ] ชกั จะหว่ งขน้ึ มานดิ ๆ แตล่ กู เธอเปน็ ผชู้ ายแถมยงั โตแลว้ ดว้ ย คง ต้องปล่อยใหเ้ รยี นรู้เรือ่ งพวกน้ีดว้ ยตัวเอง “ไมเ่ คย น่ารัก นิสยั ...ดีครบั ” ไม่นับเร่ืองข้ียั่วก็...น่ารักดี ส่วนนิสัยยังไม่แน่ใจแต่เท่าที่ดู จากการทำ� ไข่เจยี วใหเ้ ขากนิ ก็คงดนี ่ันแหละ อุง๋ ๆ คิดแล้วกเ็ ผลอยม้ิ ออกมา [แบบนน้ั แม่คอ่ ยวางใจ เยน็ นีแ้ มจ่ ะใหค้ นขนของไปให้นะลกู แลว้ จะกลบั มากนิ ข้าวเทีย่ งไหม] “กนิ แลว้ เดยี๋ วเขา้ มหา’ลัย” [โอเค ขบั รถดีๆ นะคะ] “ครบั ” ฉลามกดวาง เงยหน้าข้ึนไปมองตึกสูงที่เขายืนอยู่ด้านล่าง กอ่ นจะยกยมิ้ ขนึ้ เมอื่ คดิ วา่ ใบหนา้ เลก็ จะยงุ่ เหยงิ แคไ่ หนทเ่ี ขาออกมา แบบน้ี ท่าทางย่ัวๆ แบบน้ันดูไม่ดีก็จริง แต่เขาเองก็มองว่ามัน นา่ รกั ดีในแบบของแมวน้�ำ ~ Scriper ~

30 ทสี่ �ำคัญเลย...อกี ฝา่ ยทำ� ไข่เจียวอรอ่ ยมาก เขาชอบ ชอบจนขอแม่มาอยดู่ ้วย... ขบเขย้ี วเคยี้ วฟนั อยใู่ นใจดว้ ยความหงดุ หงดิ ฉลามทำ� ให้ ผมหมดความม่ันใจในเสน่ห์ของตัวเองไปเลย ท�ำหน้าบูดจนถูก ผู้จัดการร้านตักเตือนไปสองรอบ ที่จริงมันก็ไม่ค่อยเก่ียวกับฉลาม เท่าไหร่หรอกแต่ลูกค้าวันนี้แม่งโคตรน่าร�ำคาญเลย เด๋ียวจับแขน แตะเอว ถา้ ไมต่ ดิ วา่ ทำ� งานทรี่ า้ นนแ้ี ลว้ มนั ไดเ้ งนิ ดนี ะ...กโู ดดถบี หนา้ ยื่นใบลาออกไปนานแล้ว อยา่ งทบ่ี อกวา่ ผมนะ่ ถกู แมท่ งิ้ ไปแลว้ พอ่ กม็ เี มยี ใหมเ่ ลยตอ้ ง ท�ำงานหาเงินเองนี่ไง แต่ถึงจะบอกว่าแม่ท้ิงก็ไม่ได้ทิ้งแบบตัดหาง ปลอ่ ยวดั นะ แม่ยงั คงสง่ เงนิ ใหผ้ มทกุ ๆ เดอื น แต่เงนิ ในสว่ นนนั้ ผม เกบ็ เอาไว้จา่ ยค่าเทอมของมหา’ลยั จา่ ยแลว้ กย็ งั มเี หลอื พอใหใ้ ชอ้ ยดู่ ี แตเ่ หตผุ ลทที่ ำ� งานกเ็ พราะ จะเอาเงนิ ทไี่ ดไ้ ปใหเ้ ปปเปอรน์ อ้ งชายทนี่ า่ รกั ไง ผมจบั ไดเ้ มอ่ื ไมน่ าน มาน้ีว่าคุณเมียใหม่พ่อน่ะลักเอาเงินใช้จ่ายประจ�ำวันของลูกตัวเอง ไปใช้เล่นการพนันจนหมด เปปเปอร์ไม่กล้าบอกพ่อเพราะกลัวพ่อ จะโกรธแมต่ ัวเองแถมห้ามไมใ่ หผ้ มบอกดว้ ยอกี แลว้ อกี อยา่ งก็กลัว แม่จะทำ� รา้ ย ผมก็เลยตอ้ งมาท�ำหนา้ ทพ่ี ่ชี ายทีแ่ สนดีอยู่นีไ่ ง จะให้น้องไปท�ำงาน เปปเปอร์ก็ยังอายุน้อยเกินไป สถานท่ี ทำ� งานเขาไมค่ อ่ ยอยากรบั ผมเองกโ็ ดนปฏเิ สธไปหลายทจี่ นมาเจอ ทน่ี แี่ หละ รา้ นอาหารขนาดใหญท่ เ่ี ปดิ ในชว่ งดกึ มเี พลง มดี นตรเี ลน่ คลา้ ยพวกผบั พวกบาร์ ผมมหี นา้ ทเ่ี สริ ฟ์ อาหารกบั คอยนำ� เมนไู ปให้ ลกู ค้า ส่วนหนงึ่ ท่ที �ำอาหารเปน็ ก็เรียนรู้มาจากทน่ี ี่ “แมวน้�ำ เอาเมนูไปให้โต๊ะท่ีสิบหกแทนพี่หน่อย” พี่เป้ยเดิน เข้ามาหา ท่าทางเหมือนพ่ีเขากลัวผมเลยหันมองตรงไปยังโต๊ะที่ ~ ฉลามไม่กนิ เนือ้ ~

31 สิบหกพวกกลุ่มวัยรุ่นก�ำลังนั่งดื่มกันสบายใจ “พวกน้ันมันจีบพ่ีอะ แมวน้ำ� ชว่ ยพ่หี นอ่ ยนะ เราเปน็ ผูช้ ายมันคงไม่ยุง่ หรอก” ผมถอนหายใจเฮือกรับเมนูจากพี่เป้ยมาถือไว้ จริงอย่างที่ พเ่ี ขาพดู ผมเปน็ ผชู้ ายพวกนนั้ คงไมย่ งุ่ หรอก อกี อยา่ ง...ถา้ เทยี บกนั พนักงานชายเองก็แต่งกายดูมิดชิดกว่าอยู่แล้วด้วย พวกมันคงไม่ สนใจ “เมนคู รบั ” ผมวา่ เมอื่ เดนิ ไปถงึ รมิ ฝปี ากคลยี่ ม้ิ บางๆ ใหล้ กู คา้ เพอื่ ไม่ใหด้ ูเสียมารยาท ถือปากกาเตรยี มจะรบั เมนอู าหาร “มอี ะไรแนะนำ� บา้ งครบั ” ทา่ ทางถามกลบั มาดสู ภุ าพตา่ งจาก ทพ่ี ี่เปย้ บอก ผมย้ิมรับ พูดบอกเมนูแนะน�ำของร้านไปด้วยท่าทางผ่อน คลายมากขึ้น มบี างจังหวะท่ีคนในโตะ๊ ชวนคุยถามชื่อบา้ ง ซ่งึ ผมก็ ตอบไปตามมารยาท...มารยาทท่ีต้องตอบคนหน้าตาดี กินเด็กเขา ว่าเปน็ อมตะ แล้วน้องๆ แต่ละคนกห็ ุ่นนา่ ซ้ีดท้งั นั้นเลย สนใจมาทำ� ให้พ่ีเป็นอมตะไหมครบั บบ งยุ้ ยย “มงึ อยา่ กวนพ่เี ขา ให้พีเ่ ขาท�ำงาน” ดดู ิ นอ้ งออกจะน่ารกั ผมวา่ พเี่ ปย้ เขาคดิ ไปเองหรือเปลา่ นะ “งนั้ พที่ �ำงานกอ่ นนะ กนิ ข้าวใหอ้ ร่อย” “คร้าบบบบบบ” ทะเล้นจริงๆ เด็กพวกนี้ ค่อยกระชุ่มกระชวยหัวใจขึ้นมา หน่อยหลังจากห่อเห่ียวมาต้ังแต่ที่ฉลามทิ้งไป รักเรามันเก่าแล้วก็ แบบนีแ้ หละ เพียงข้ามคนื คนเรากเ็ ปลี่ยนไป ฮรุกกก เสยี ใจเหลือเกนิ นน ผมเดนิ ถอื เมนอู าหารกลบั มา นกึ ไปถงึ คนทข่ี อใหท้ �ำขา้ วไขเ่ จยี ว ไปพลางก่อนจะสะดุ้งเฮือกเม่ือมีมือของใครสักคนฟาดเข้ามาท่ีก้น ผมเตม็ ๆ ฟาดไม่พอแมง่ บบี อกี ตา่ งหาก ผมเรมิ่ นับหน่ึงในใจสะกด กลัน้ อารมณ์โกรธในจังหวะเดยี วกันกบั ทใี่ ครสักคนดงึ ผมออกมา ~ Scriper ~

32 “เฮย้ มึงทำ� เหย้ี อะไรวะลงุ ! อยากโดนตนี มากอ่อ?” กลมุ่ ของนอ้ งๆ เดก็ วยั รนุ่ ยนื ลอ้ มผม จอ้ งหนา้ ผชู้ ายวยั กลาง คนท่าทางดูภูมิฐานและหื่นกามในเวลาเดียวกัน ดูสายตาแม่งมอง ผมดิ จบั แดกไดค้ งทำ� ไปแลว้ “อะไรกัน ฉนั ท�ำอะไร” “มงึ !” “อยา่ พวกเรากลับไปนั่งกนิ ข้าวเถอะ เดย๋ี วพ่จี ัดการเอง” ผม วา่ มอื กป็ ลดเอาเอย๊ี มทมี่ โี ลโกข้ องรา้ นออก สง่ ยมิ้ หวานใหไ้ อล้ งุ คน น้ันท่ีท�ำสีหน้าพอใจที่ผมไม่โวยวายเอาเร่ือง ครับ กูไม่โวยวายเอา เรอื่ งมึงแนๆ่ ไอ้ลงุ พลก่ั !!! “อยากมากก็ไปจบั กน้ ลกู มงึ นนู่ ไอส้ ัส!!!” หมดั เดียวเน้นๆ ลง บนใบหน้าของไอ้ลุงน่ัน ผมท�ำท่าจะกระโดดถีบซ�้ำด้วยถ้าไม่ถูก พนกั งานคนอน่ื มาจบั เอาไวก้ อ่ น เสยี งโวยวายลนั่ ของไอล้ งุ นนั่ ตะโกน เรยี กผู้จัดการร้านให้ออกมา กอ่ นที่ผมจะถูกเรียกเข้าไปคยุ ด้านใน ท�ำไมวันนม้ี ันซวยจงั เลยวะ ผมเดินโซเซออกจากลิฟต์ อา้ ปากหาวด้วยความง่วงงุน กว่า จะถกู อบรมเสรจ็ กเ็ ปน็ ครงึ่ ชว่ั โมงหลงั จากรา้ นปดิ เพราะเปน็ ครง้ั แรก เลยไมถ่ กู ตำ� หนมิ ากแตก่ โ็ ดนเทศนเ์ รอ่ื งอารมณร์ อ้ นไปพอสมควร ลงุ นนั่ จะใหไ้ ลผ่ มออกแตท่ �ำไมไ่ ดเ้ พราะวา่ ผมไมผ่ ดิ หลกั ฐานเองกบ็ อก ชัดว่าผมถูกกระท�ำก่อน แหงละไอ้ลุงน่ันจ้องก้นผมต้ังแต่เดินผ่าน คร้ังแรก เหน็ สายตาแล้วก็พาใหข้ นลกุ ไปอกี เอ๊ะ อะไรท่หี น้าหอ้ ง หรตี่ ามองบรรดากระเปา๋ และสง่ิ ของตา่ งๆ ทถี่ กู กองไวห้ นา้ หอ้ ง ของใครอะ... เดย๋ี ว ใครมานอนเปน็ ซากอยู่หนา้ หอ้ งผม ... ~ ฉลามไมก่ นิ เน้ือ ~

33 กึก! “ฉลาม” เสียงหายเลยกู ฉลามน่ังพิงอยู่ขา้ งประตูห้องผม เหมือนจะ หลบั ดว้ ยสปั หงกใหญเ่ ลย ใครบงั อาจปลอ่ ยใหค้ นหลอ่ ของผมลำ� บาก แบบน้ี! ออ่ ผมเองแหละ แหะๆ ฉลามคงลมื ของมงั้ กเ็ ลยมารอผม ว่าแต.่ ..ของท่กี องๆ อยนู่ ่ี คอื ของใคร เสยี มารยาทนะเนย่ี เอามากองไวห้ นา้ หอ้ งคนอนื่ แบบนี้ เดี๋ยวจะดา่ ให้ยา้ ยออกไปไมท่ ันเลย แตท่ ีแ่ นๆ่ ตอนน้ีปลุกท่ีรักก่อน นง่ั หลับแบบนี้เม่ือยแย่เลย ผมน่งั ยองๆ ลงตรงหนา้ เจา้ ของผมสีควนั บหุ รี่ ยน่ื มอื ไปปดั ๆ เอาเสน้ ผมยงุ่ เหยงิ ออกจากใบหนา้ ดดู แี ผว่ เบา พลางย้ิมออกเมือ่ เห็นนำ้� ลายไหลหยดออกจากมมุ ปากของอีกฝ่าย น่ารกั กก ไม่อยากปลกุ เลยอะ อยากลักหลับคนหลอ่ จัง แต่ก็ตอ้ งปลุก อยดู่ ี “ฉลาม...ตื่นเร็ว” “...” ปลกุ งา่ ยจงั นถี่ า้ ตน่ื ยากกวา่ นก้ี จ็ ะจบู ปลกุ แบบในการต์ นู เจา้ หญงิ แลว้ นะ ผมเอยี งคอเลก็ นอ้ ยสง่ ยมิ้ หวานยวั่ ยวนใหค้ นทเ่ี พงิ่ ตน่ื “ไง มานง่ั อะไรหนา้ หอ้ งเรา คิดถงึ เหรอ” “เปลา่ ” เพลง้ งง! ตอ้ งเก็บเศษหน้าอกี ไหมกู... แตเ่ อาเถอะ ผมกค็ ดิ เอาไวอ้ ยแู่ ลว้ ละวา่ ฉลามจะตอบแบบไหน “โอเค แล้วมาทำ� ไม ดึกแล้วนะ ลมื ของเขา้ มาเอาพรุ่งน้กี ็ได”้ ผมว่า ลุกขึ้นยืนพร้อมกับร่างสูงท่ีหยัดกายยืนขึ้น ตอนนั่งเมื่อกี้ก็ ~ Scriper ~

34 ไมร่ ู้สกึ วา่ ตัวเองเตี้ยหรอก แตพ่ อยนื ปบุ๊ รู้เร่อื งเลย หวั ผมอยู่แคอ่ ก ฉลามเองอะ จะสูงไปไหนก็ไม่รูค้ นเรา แต่คอื ตรงสเปคอะ งอื้ ออ ชอบคนตัวสงู กว่า สูงกว่าและหนา้ ตาดกี จ็ ะชอบมากๆ “ไมไ่ ด้ลืม” “หมื ? แล้วมาทำ� ไม” เร่ิมงงนดิ ๆ แต่ไมเ่ ขา้ ใจมากๆ เลย ผมอา้ ปากหาว รสู้ ึกถงึ นำ้� ตาที่คลออยูบ่ นหางตา “มาอยู่ดว้ ย” “...ฮะ!?” อยดู่ ว้ ย อยกู่ ับใคร... “ยา้ ยมาอยดู่ ว้ ย” “กับเรา?” สตแิ มวน�้ำลอ่ งลอยไปแลว้ จา้ “อมื ” “เด๋ยี ว...ท�ำไม มาอยู่กบั เราเหรอ” ลิ้นพันกันไปหมด ผมแอบ เหน็ ฉลามย้ิมด้วยตอนท่ผี มทำ� หน้าเหวอใส่ กค็ นมนั ตกใจอะ! อย่ๆู จะมาขออยู่ด้วยเน่ียนะ จะบอกว่าหลงเสน่ห์ผมก็เห็นเมินใส่ตลอด ไม่มีทางเป็นไปไดแ้ นๆ่ อะ ถ้าจะมกี แ็ ค.่ .. ไขเ่ จยี วเม่ือเชา้ “เพราะไขเ่ จียวเหรอ” “ชอบ ขออยดู่ ้วย” ฉลามตหี นา้ มนึ บอก ผมคอื ยงั เหวออยู่ งงอยู่ เดย๋ี วนะ...ฉลามจะมาอยกู่ บั ผมเหรอ อยูเ่ พราะไขเ่ จียวเนีย่ นะ! ฉลามมม! ออ่ ยจนจะแก้ผ้าไม่สนใจ แต่มาขออยู่ดว้ ยเพราะไขเ่ จยี ว กคู วรดใี จหรือร้องไห้อะโลกกก “แต่...” “ไมไ่ ด้เหรอ” “ได”้ ปากไปไวมากจะ้ ~ ฉลามไมก่ นิ เนอ้ื ~

35 ฮือออ แพ้ครบั แพ้คนหล่อ ผมมันเปน็ คนใจงา่ ย ปกติพนั ตรี มันจะมานอนเป็นเพื่อนเพราะผมขี้เหงา แต่คิดว่าหลังจากน้ีไปคง ไมต่ อ้ งแลว้ ละ ผมยม้ิ หวานอกี ครง้ั หนั มองของทตี่ งั้ อยู่ คดิ วา่ คงเปน็ ของฉลามนั่นแหละ “เราไขกญุ แจก่อน ฉลามขนของเขา้ มาแลว้ กัน นะ” “ครบั ” อยา่ มาคงมาครบั เด๋ียวลากข้นึ ไปปล�้ำบนเตียงหรอก ฮอื่ ออ ผมยมิ้ กรมิ่ มองกลา้ มแขนของคนทขี่ นเอาของเขา้ หอ้ งมาทลี ะ อย่าง กฉ็ ลามไมใ่ ห้ช่วย บอกวา่ จะทำ� เองผมกเ็ ลยได้แต่ยืนมองอยู่ แบบน้ี วิวดดี๊ ี เห็นแบบว่าชัดไปทกุ สัดส่วน อวู้ วว เสน้ เลือดนัน่ เหน็ แล้วซดี้ ปากเลยอ่า อยากไดค้ นนีอ้ ะโลกกก แมวน้ำ� อยากได้ กว่าฉลามจะขนของเข้ามาเสร็จผมก็อาบน้�ำแต่งตัวออกมา พอดี เส้ือยืดขาส้นั รัดตวิ้ เหมอื นเดิม กม็ ันใสน่ อนสบาย อกี อย่าง... ผู้ชายอยู่ห้องจะใส่ขายาวไปทำ� ไม อาบน้�ำแล้วก็ต้องมาหุงข้าวเจียวไข่ให้ผู้อาศัยคนใหม่อีก ท�ำ หนา้ งยุ้ ๆ ขอใหผ้ มทำ� ใหแ้ ลว้ ใครมนั จะปฏเิ สธลง แคเ่ อาหนา้ หลอ่ ๆ มาล่อก็ยอมหมดแล้วเน่ีย เสือกมาท�ำน่ารักใส่อีก มีบ้านให้บ้าน มีรถให้รถเลยนะแบบนี้ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจากร่างกาย ฉลามจะเอาไหมอ่าาา พอ นอกเรอ่ื งอีกแลว้ เอาข้าวไขเ่ จยี วไปให้ฉลามกอ่ น ผมวางจานข้าวลงบนโต๊ะฉลามก็ลากเอาไปไว้ตรงหน้าทันที ท�ำตาเป็นประกายเล็กน้อยก่อนจะตักใส่ปากค�ำโต เคี้ยวตุ้ยๆ ไม่ ตา่ งจากเมื่อตอนเช้า เปน็ คนที่กินข้าวไดน้ า่ เอน็ ดูมากอะ ขณะที่ผมกนิ ทเี หมอื นแร้งลง... ผมอยากอยอู่ อ่ ยฉลามตอ่ นะ แตง่ ว่ งอะ ลากรา่ งตวั เองคลาน ข้ึนไปนอนซุกผ้าห่มอยู่บนเตียงแต่ไม่นอน รอจนกระทั่งฉลามกิน ~ Scriper ~

36 ขา้ วเสรจ็ อาบนำ�้ แปรงฟนั ปดิ ไฟในหอ้ งแลว้ มานอนอยขู่ า้ งๆ นแี่ หละ หอมมม “ใช้ครีมอาบน�้ำเราเหรอ หอมอ่าาา” ส่งเสียงงุ้งง้ิงให้ดูน่ารัก มากข้ึน ที่จริงมันก็ไม่ได้หอมอะไรมากหรอก แต่เพราะฉลามเป็น คนใช้ไงมนั กเ็ ลยหอม...มากเป็นพิเศษ โดยเฉพาะบรเิ วณตน้ คอ น่ีก็นอนนิ่งเป็นท่อนไม้เชียว ผมดมจนจะฝังจมูกลงคอแล้ว ฉลามยังไม่สนใจเลย้ ยย “ไข่เจียวอรอ่ ย” เมินผมอีกแลว้ วว ฮัลโหลลล สนใจทีก่ พู ดู หนอ่ ยกไ็ ด้ แต่ไม่สนใจก็โอเค แมวน�้ำขอซุกหน่อยนะท่ีรักกก พอดีเป็น คนตดิ หมอนข้าง เพง่ิ จะติดเม่อื กน้ี ี้เอง “ฉลามชอบเรากด็ ใี จ” ผมขยบั เขา้ ไปชดิ กบั ฉลาม กระซบิ บอก ไปทขี่ า้ งหู พน่ ลมใสเ่ บาๆ ดว้ ยเป็นการอ่อย มือผมเนยี นวางลงบนหน้าทอ้ งอกี ฝ่าย ฟินแบบโคตรฟิน มา เป็นก้อนๆ เลยซกิ ซแ์ พก็ หัวใจเต้นรัวมากตอนท่ีลากมือลงเร่ือยๆ กฉ็ ลามไมห่ า้ มผมอะ แปลวา่ จบั ได้ ผมยม้ิ หวานแลบลนิ้ เลยี รมิ ฝปี าก ตัวเองยว่ั ๆ ตอนทฉ่ี ลามขยับตัว “อย่าบีบ” “จับได้ใช่ไหม” “อมื คา่ ไข่เจยี ว” ค่าไข่เจยี วมันชา่ ง...ใหญ่เต็มไม้เตม็ มอื ดจี งั -.,- ~ ฉลามไมก่ นิ เนือ้ ~

03 คร้ังท่ีสองกับการเข้าร้านเหล้า แต่ครั้งน้ีเพ่ือนทุกคนมา กนั ครบไมไ่ ดท้ ิ้งผมเอาไว้คนเดยี วแบบครง้ั ก่อน และไมไ่ ด้มแี ค่พวก เพอื่ นๆ แตย่ งั รวมไปถงึ พพ่ี นั เอกกบั เพอื่ นของพเี่ ขาดว้ ย ผมขบเมม้ รมิ ฝปี ากตวั เองเลน่ สง่ สายตาใหเ้ พอ่ื นของพช่ี ายเพอ่ื นทสี่ บอยู่ กอ่ น จะคล่ยี ม้ิ บางๆ สง่ ไป รู้สึกลืมฉลามไปชั่วขณะ ก็ดูเพ่ือนพ่ีพันเอกดิ...แต่ละคนคือ แบบหนุ่ นกั กฬี าทงั้ นน้ั กลา้ มเปน็ กลา้ มมองเหน็ เสน้ เลอื ดดเู ซก็ ซี่ ถงึ จะไมใ่ ช่สเปคผมแต่ก็เขา้ ข่ายอาหารสายตาชน้ั ดี และเหมาะแกก่ าร โปรยเสน่หอ์ ันเหลอื ล้นของผมท่สี ุด! ปกึ ! พพ่ี นั เอกเตะขาโตะ๊ ผม ทำ� ตาเขยี ว เสยี งดวุ า่ ขน้ึ คลา้ ยจะเออื มๆ “กูขอไดไ้ หมเพอ่ื นกเู นย่ี สายตามึงนแ่ี ดกไดแ้ ดกไปแลว้ นะ” โถ่ ขัดความสุขน้องตลอด เพอ่ื นพพี่ นั เอกคนทผ่ี มมองหวั เราะรว่ น สง่ ยม้ิ หวานใหพ้ ลาง เอื้อมมือมาวางบนหัวผมแล้วขย้ีเบาๆ “ไม่เป็นไร น้องน่ารักดี กู ~ Scriper ~

38 ชอบๆ” แอรย๊ บอกชอบแบบนม้ี าเป็นก๊กิ ผมไหมครบั พอดวี ่ามแี ฟนแล้ว...ชื่อฉลาม บ้าจริง! พูดถึงท่ีรักแล้วก็เขิน ป่านน้ีจะต่ืนหรือยัง นั่นนอน หรอื ซอ้ มตายกไ็ มร่ ู้ ตน่ื ขน้ึ มาแคก่ นิ แลว้ กน็ อนตอ่ มกี ารแขง่ ขนั นอน มาราธอนในประเทศไทยเมื่อไหร่ว่าจะพาฉลามไปเข้าแข่งขันด้วย คดิ ว่าคงชนะแน่ๆ แผ่นดนิ ไหว ไฟไหมเ้ หลือแต่เสาบ้านก็ยงั ไมร่ ู้สกึ ตวั อะ เชอ่ื ผมสิ “แต่กูไม่ให้ชอบ น้องกู” “เพือ่ นไง ให้ไมไ่ ด้เหรอวะ” ได้ครับบบ ไม่ต้องถามพพ่ี ันเอกแต่มาถามผมน่ี ถามผมมม “ไม่ได้!” “ไมไ่ ด!้ ” เออ สมกบั เป็นพ่ีนอ้ งกนั ตะโกนข้นึ มาพร้อมกันเชยี ว เพ่อื นพี่พนั เอกพากันหัวเราะยกใหญ่ รวมถึงแฟนสาวของพ่ี เขาด้วย ผมเลิกสนใจคนในโต๊ะ เริ่มเล่ือนสายตามองส�ำรวจเหล่า ผคู้ นในคำ่� คนื นเ้ี ชอื่ งชา้ สบสายตากบั ใครกส็ ง่ แจกรอยยมิ้ ไปใหห้ มด อยา่ งคนอารมณด์ ี ยิง่ คนไหนหล่อก็ยิง่ อารมณด์ ีเปน็ พเิ ศษ แตไ่ มม่ ใี ครทำ� ใหผ้ มรสู้ กึ อยากลกุ ไปหาไดเ้ หมอื นกบั ฉลามเลย สักคน นส่ี ินะทีเ่ รยี กวา่ ถึงจะเจ้าชู้ แตเ่ ราก็รู้วา่ ใครสำ� คัญ แอรย๊ ยย ทรี่ กั ไมต่ อ้ งหว่ งนะ รอ้ ยคนทกั เคา้ กจ็ ะขอดเู อน็ ทรี่ กั คนเดยี ว เขินนน ขอบดิ ตัวแปบ๊ “เพอ่ื นพวกมงึ แดกอะไรผดิ แปลกมาปะ้ เดย๋ี วยม้ิ เดยี๋ วทำ� หนา้ เขนิ แลว้ ยงั มานงั่ บดิ ไปบดิ มาอกี ปวดนกั กไ็ ปเขา้ หอ้ งนำ�้ !” พพ่ี นั เอก แมง่ ไมอ่ อ่ นโยนอกี แลว้ ความหลอ่ ไมไ่ ดท้ ำ� ใหพ้ ใี่ จดกี บั คนนา่ รกั แบบ ~ ฉลามไม่กินเน้ือ ~

39 ผมเลยใช่ไหม คิดแล้วก็เศร้า ขอไปเข้าห้องน�้ำอย่างที่โดนพี่เขาไล่ ดกี ว่า “งนั้ ไปเข้าหอ้ งน�้ำนะ” ผมวา่ ลกุ ขน้ึ ยนื พร้อมกับถือโทรศพั ท์ ติดมือมาดว้ ย “ไปถูกไหม ใหไ้ ปเป็นเพ่อื นไหมครับ” “เพ่ือนมีเยอะแล้ว...ถ้าพ่ีอยากไปสนใจไปเป็นก๊ิกไหมครับ” ใหไ้ ปหนง่ึ ดอก ตบทา้ ยดว้ ยการยิม้ หวานอกี หน่งึ ที เพื่อนพี่พนั เอก ชะงกั พร้อมกบั เสียงโห่แซวประกอบมา แต่เห็นนะวา่ ยิ้มอะ...แสดง วา่ เล่นด้วยเพราะฉะนั้นแคน่ ก้ี พ็ อแลว้ ละ ผมมันพวกชอบบริหารเสน่ห์ ทแี่ รดๆ แบบถึงเนอ้ื ถึงตวั ก็คง มแี ค่ฉลาม ก็นั่นไมใ่ ชก่ กิ๊ ...อันนนั้ วา่ ทสี่ ามีในอนาคต “รีบมานะมงึ อีองุ๋ อย่ามัวแรด!” พดู ว่าผมคอื ตัวเองยงั นง่ั ส่อง เป้าผชู้ ายอยเู่ ลยเหอะ ผมกลอกตาใส่เพอื่ นตัวเอง ก่อนจะผละตัวออกมา แต่ละกา้ วที่เดนิ น่ีคือทอดนอ่ งมาก นวยนาดย่งิ กว่าเดนิ แบบ มัวแตย่ ม้ิ ให้คนนั้นทคี นน้ีที คดิ แลว้ ก็อดอจิ ฉาตัวเองไมไ่ ด้ที่หนา้ ตา ดีขนาดนี้ วรา้ ยยย ไมม่ ีใครบอกหรอกแต่มาถึงหอ้ งน้ำ� เงาในกระจก มันก็สะท้อนให้เห็นไง ดูดิ...ผิวก็ขาว ตาก็โต ริมฝีปากหรือก็บาง จือปากเล่นก็ยังดูเซ็กซ่ี ผู้ชายคนเม่ือก้ีตอนเดินออกไปยังย้ิมให้ผม อยูเ่ ลย ผมเปิดน�้ำลา้ งไม้ลา้ งมือหลังจากทำ� ธุระเสร็จ ลว้ งมอื หยบิ เอาลปิ มนั ในกระเปา๋ ขน้ึ มาแตะๆ บนรมิ ฝปี ากให้ ชมุ่ ชืน่ สงสัยจะมาหอ้ งน้ำ� นานไปหน่อย ไอ้พันตรีไลน์ตามแลว้ เน่ยี ผวั เบอรห์ นึ่ง หา่ งเปน็ ไมไ่ ด้ ทำ� ตวั อยา่ งกบั เดก็ ตดิ แม่ หรือว่ามันก็ ไม่รู้ที่เป็นพ่อเป็นแม่ผมเนี่ย นับวันยิ่งดุเก่งว่าเก่ง นี่ยังไม่รู้เร่ืองที่ ฉลามย้ายมาอยู่กบั ผมนะ ~ Scriper ~

40 รบั รองเลยละว่าหชู าแนๆ่ ขอละ อย่าเพ่งิ รู้ตอนนเ้ี ลย ผมขี้เกียจคิดหาข้ออ้างอะ ชว่ งนี้ พันตรีมันก็ไมไ่ ดเ้ ข้ามาหาผมอยู่แลว้ ด้วย อกี หนึง่ สปั ดาหม์ หา’ลยั ก็ ใกลจ้ ะเปดิ แลว้ วนุ่ วายกนั กบั เรอ่ื งนมี้ ากกวา่ ผมเองกต็ อ้ งเตรยี มขน ของไปอยหู่ อในหนงึ่ เทอมตามขอ้ บงั คบั ของคณะ ยงั ไมไ่ ดถ้ ามฉลาม เลยวา่ อายเุ ทา่ ไหรแ่ ลว้ เรยี นทไี่ หน ชว่ งผมไมอ่ ยฉู่ ลามคงตอ้ งอยคู่ น เดยี วไปพลาง แบบน้ันคดิ ถึงแย่เลย ฉลามเหรอ...ปา่ ว กูนแ่ี หละ หลงใบหน้าหล่อๆ ความน่ารักจนจะโงหัวไม่ข้ึน น่ีขนาดมา ร้านเหล้าไดแ้ คไ่ ม่กีช่ วั่ โมงยังคิดถงึ คดิ ถงึ คา่ ไขเ่ จยี ว จะกลบั ไปทำ� ไขเ่ จยี วใหฉ้ ลามกนิ เมอื่ คนื นอน จบั เกอื บทง้ั คนื กะวา่ ตอนเชา้ ทม่ี นั เคารพธงชาตเิ นย่ี จะตอ้ งอยใู่ นมอื ผมแน่ๆ ทไ่ี หนได้ ฉลามพลิกหนีผมไปอีกฝง่ั ต้ังแตเ่ มือ่ ไหรก่ ็ไมร่ ู้ เสยี ดายที่สดุ ดด ผมจัดการลา้ งหน้าล้างตาเตรียมจะกลบั ออกจากห้องน�้ำ ขากา้ วพน้ ไปแลว้ หนง่ึ กา้ วแตก่ ต็ อ้ งชะงกั กบั รา่ งสงู ของใครบาง คนทีก่ ้าวสวนเขา้ มาทำ� ให้ผมตอ้ งถอยหลังกลับเขา้ หอ้ งน�ำ้ ตามเดิม ท�ำไมค้นุ ๆ แถมเหมอื นวา่ อีกฝ่ายกำ� ลงั เดนิ ตอ้ นผมอยู่ กึก! อ่า ชนผนังห้องน้�ำแล้ว “คือ...ช่วยหลีกทางหน่อยได้ไหมครับ” ผมย้ิม พยายามไม่ สนใจท่าทีคุกคามและสายตาแทะโลมของอีกฝ่าย ผมเป็นผู้ชาย ประเภทที่โดนสิ่งพวกน้ีจนไม่รู้สึกหวาดหวั่นกับมันเท่าไหร่เพราะ สว่ นใหญก่ ไ็ ดแ้ คม่ องไมเ่ หน็ ทำ� อะไร แตค่ รง้ั นผี้ มวา่ ผมคงคดิ นอ้ ยไป แลว้ ละ “อะไรกนั จ�ำผมไม่ไดเ้ หรอครบั ...แมวน้�ำ” ใครวะ ~ ฉลามไม่กนิ เนอ้ื ~

41 ผมหรตี่ ามองพลางนึก ใบหนา้ แบบนกี้ ค็ ้นุ อยนู่ ะ กล้ามเยอะ ตวั สูง... อา่ เทมปน์ เ่ี อง ทว่ี นั นน้ั ถกู พพี่ นั เอกไลใ่ หอ้ อกไปจากผม “ออ๋ สวสั ดีครบั เทมป์” ผมทักไปราวกบั วา่ ไมเ่ คยมีเรื่องอะไรระหวา่ งเรา เทมป์ยกมือขึ้นกอดอก หันไปส่งสายตาบางอย่างให้เพื่อน ตัวเอง “วนั ก่อนมีคนขดั แตว่ ันนี้ไม่ม.ี ..ผมวา่ เรามาต่อกันดีกวา่ ” ตอ่ กบั แมม่ งึ สิ ไอบ้ า้ น!่ี ไดข้ า่ ววนั นน้ั ยงั วา่ ผมอยเู่ ลยวา่ มผี วั ไมบ่ อก...คอื กจู ะบอกได้ยงั ไง กใ็ นเมื่อพี่พนั เอกไมใ่ ช่ผัวกู “ไมด่ กี ว่าครับ บังเอญิ ว่าผวั ผมท่ีเทมปเ์ จอในวันนั้นเขามาดว้ ยน่ะ” ผมยิ้มอีกคร้ัง เบ่ียงตัวเดินหลบออกมาก่อนจะถูกคว้าแขน กระชากกลบั ไป “ขนาดนี้แล้ว ยังคิดว่าปฏิเสธได้อีกเหรอ” จับแขนผมแน่น ใบหนา้ คมคายโน้มเขา้ มาใกล้จนไดก้ ลิ่นน้�ำหอมฉนุ จมูก ผมเบ้ปาก หนั หนี ขนลกุ ซกู่ บั ปลายจมกู ทแี่ ตะสมั ผสั ลงบนตน้ คอแผว่ แตแ่ คแ่ ปบ๊ เดยี ว เพราะขาผมมนั ตวัดถบี ใสไ่ ปแบบอัตโนมตั เิ ลย เทมป์เซเลก็ น้อย เผลอปล่อยมือออกจากแขนผม ความโกรธแล่นริ้วข้ึนมาเร่ือยๆ จากสายตาท่ีมองผมตอนน้ี คิดวา่ ผมน่าจะเอาตวั รอดได้ หากวา่ ตรงน้มี แี ค่เทมป์ ไม่ไดม้ ีเพอ่ื น ตวั เทา่ ยักษอ์ กี สองคน ทำ� ยงั ไงด.ี .. ดเู หมือนคนอ่ืนๆ ท่มี าเขา้ ห้องนำ�้ จะถกู ไลก่ ลับไป กดส่งข้อความตอนน้กี ็คงไมท่ นั แนๆ่ “ชอบความรนุ แรงสนิ ะ มงึ นะ่ ” “เอ...จะว่าชอบก็ชอบ แต่ชอบท�ำกับผัวอะครับ ไม่ใช่กับ เอ่อ...” ผมมองอีกฝ่ายพร้อมกับย้ิม รอยย้ิมท่ีแฝงไปด้วยอะไร หลายๆ อย่างคงท�ำให้อีกฝ่ายหมดความอดทน พุ่งเข้ามารวดเร็ว ~ Scriper ~

42 จนถึงตัวผมอกี ครั้ง หมัดหนักๆ พงุ่ เขา้ ใสม่ าที่ทอ้ งแต่ถูกผมรบั เอา ไว้ไดท้ นั แต่เพราะเทมปแ์ รงเยอะมันเลยกระทบเขา้ อยดู่ ี “เฮย้ บอกวา่ เขา้ ไปไมไ่ ดไ้ ง จะเขา้ ก็ไปเข้าชนั้ สอง” “...ท�ำไม” เสยี งน้ีมนั ... “จะเขา้ ” ฉลาม! ผมรบี ชะเงอ้ คอข้นึ มองออกไปทปี่ ระตทู างเขา้ ยิ้มกว้างเม่ือเห็นร่างสูงยืนท�ำหน้าหงุดหงิดอยู่เม่ือถูกเพื่อน ของเทมป์ไล่ไมใ่ ห้เขา้ หอ้ งนำ้� “ไลม่ ันไปเร็วๆ ด”้ิ “เออๆ ไดย้ นิ แลว้ นะ ไมใ่ ชเ่ รอื่ งของเดก็ จะเขา้ หอ้ งนำ�้ กไ็ ปเขา้ ทีช่ ั้นสอง” เดีย๋ ววว อย่าไปนะทร่ี กั ช่วยเค้ากอ่ น เทมป์มองหน้าผม เบกิ ตาขนึ้ เม่อื อยู่ๆ ผมกต็ อ่ ยทอ้ งตวั เอง เข้าทหี นงึ่ แรงไมม่ ากหรอกแตก่ ็เจ็บนิดหนึง่ อยู่ดี เพ่ือความสมจริง “โอย๊ ! ฉลาม ชว่ ยเราดว้ ย เจบ็ ...อยา่ เพงิ่ ไปนะ ชว่ ยเรากอ่ น” ตะโกน เสยี งดงั จนคนทกี่ ำ� ลงั จะหันเดนิ ไปชะงกั ผมแกลง้ ฟบุ ไปบนพืน้ จาก ที่ตอนแรกคิดเอาไว้ว่าจะงัดเอาศิลปะการต่อสู้ขึ้นมาใช้ หลับตาลง นอนขดตวั กมุ ทอ้ งแนน่ ไดย้ นิ เสยี งตอ่ ยกนั แลว้ ในตอนนี้ เหลอื บตา ดคู ือฉลามผวั มาก ณ จุดจุดนี้ คิดถกู แลว้ ครบั ที่เราตอ้ งแสดงความออ่ นแอตอ่ หน้าผู้ชาย คนตัวเล็กๆ แบบผมจะไปสู้หมีควายพวกน้ีได้ไง...มันไม่ ด้ายยย แปบ๊ เดยี วเทมปก์ ค็ อื ลงไปกองรวมๆ กบั เพ่อื นตวั เองบนพ้นื ฉลามดเู จบ็ พอสมควร ผมหมายมน่ั ไวใ้ นใจวา่ กลบั ถงึ หอ้ งเมอ่ื ไหรจ่ ะ ทำ� แผลให้อีกฝ่ายแนๆ่ ไถ่โทษท่ลี ากมาเจบ็ ตวั ด้วยแบบน้ี ~ ฉลามไมก่ ินเนือ้ ~

43 “แมวนำ�้ ...ลกุ ไหวไหม” ลกุ ไหว แตใ่ จแมวนำ้� ไม่ไหว โลกจา๋ าา ผชู้ ายทำ� เสยี งเปน็ หว่ ง แปลวา่ เขามใี จใหเ้ ราใชไ่ หม! ฮรุก ปลืม้ ปร่มิ มม ;-; “หวะ...ไม่ไหว ฉลาม เราจกุ ” ผมว่าเสียงออ่ ย ความจรงิ คือ ลกุ ขน้ึ เดนิ ไดส้ บายมาก ออกไปวงิ่ รอบรา้ นเหลา้ สบิ รอบกย็ งั ไหว แต่ พอเห็นกล้ามแขนอีกฝ่ายแล้ว...อยากถูกอุ้มจังเลยค่ะ สนองเค้า หนอ่ ยสิตวั เอง เคา้ อยากโดนอุ้ม อยากถูกอมุ้ มม ฟึ่บ! “อะ๊ ฉะ ฉลาม แบบนจ้ี ะดีเหรอ” ถามเหมือนไม่มั่นใจ แต่ขา้ ง ในเบกิ บานไปแล้วจ้า ผมกอดรอบคอฉลามแนน่ เปน็ บุญแลว้ ละที่ ฉลามไม่ได้ซ้อมตายและออกมาร้านเหล้าวันเดียวกับผมแบบนี้ ขอบคณุ นะเทมป์ทม่ี าหาเร่อื ง แล้วจะไม่ลมื บญุ คุณท่ีมใี ห้กนั เลย “จกุ ...เดนิ ไม่ไหว” “พยุงเราก็พอ” “ข้เี กียจ แบบนนั้ จะชา้ ” ว่าเสร็จฉลามก็อมุ้ พาผมเดินออกมา ทางหลงั รา้ น ตอนแรกกก็ งั วลวา่ ถา้ ออกขา้ งหนา้ มนั จะตอ้ งเดน่ แนๆ่ แล้วแบบนั้นพวกพันตรีก็ต้องเห็น แต่พอฉลามพาออกทางน้ีผมก็ ถอนหายใจโลง่ ออกมา พมิ พข์ อ้ ความสง่ ไปวา่ ผมขอกลบั กอ่ นเพราะ พ่อตามให้กลับบา้ นกะทันหัน แลว้ ผมก็ได้ขน้ึ มาน่งั บนรถคนั นี้อีกคร้งั รถของฉลาม แอร์เยน็ ฉำ�่ พานให้นึกไปถึงครานน้ั อยู่ๆ แกม้ มันก็เหอ่ ร้อน ขึ้นมาอะ ก้มลงเหลือบตามองไปท่ีเป้ากางเกงแน่นๆ ของอีกฝ่าย พลางกลืนน�้ำลาย “แมวนำ�้ ...หวิ ขา้ ว” พดู ขน้ึ มานงิ่ ๆ คงเพราะขบั รถอยเู่ ลยไมไ่ ด้ หนั มาท�ำหน้างุ้ยๆ ใส่ผมอย่างเมื่อวนั ก่อน ~ Scriper ~

44 ท่ีพูดขึ้นมาก็คือหมายถึงว่ากลับไปเจียวไข่ให้กินหน่อยได้ หรอื เปล่าใช่ไหม... นค่ี งไมไ่ ดม้ ารา้ นเหลา้ เพราะจะมาพาผมกลบั ไปทำ� ไขเ่ จยี วให้ กินหรอกนะ “เดยี๋ วเราเจยี วไขใ่ ห้” “ไหวเหรอ” “อมื้ เพอ่ื ฉลามไง” ยมิ้ หวานไปทหี นงึ่ เหน็ ฉลามกระตกุ ยมิ้ แต่ ไม่ตอบอะไร สายตายังคงมองตรงไปถนนดา้ นหนา้ ระยะทางท่ีไกล จากคอนโดฯพอสมควรท�ำให้ผมฟุบหลับ ตื่นขึ้นมาก็ตอนที่ฉลาม ก�ำลงั พยายามไขกญุ แจห้องพรอ้ มกับโอบอมุ้ ผมเอาไวด้ ว้ ยวงแขน “ฉลาม วางเราไดแ้ ลว้ ” “...” วางผมลงเงยี บๆ ผมเดินกุมท้องตัวเองเข้าห้องเพ่ือความแนบเนียน จัดการ อาบน้�ำเปล่ียนเส้ือผ้าเป็นอย่างแรกเลย ก่อนจะออกมาท�ำไข่เจียว ใหฉ้ ลามกนิ สุดฝมี อื อะบอกเลย ขอบคณุ ที่เข้าไปช่วยผมแลว้ ยังอุ้ม มาขนาดนอ้ี กี เจยี วไขไ่ ปกย็ ิม้ ไปพลางเหมือนกับคนบ้า คราวนีห้ วั ใจบนไขเ่ จยี วคือใหญก่ วา่ เดมิ เขา้ ไปอีก ฉลามกินหมดเกลี้ยงไม่เหลือเช่นเคย น่ังดูหนังเงียบๆ เป็น เพอื่ นผมสักพักก่อนจะลกุ ไปอาบนำ�้ ผมเคลม้ิ จะหลบั อกี รอบ ตนื่ มาเพราะรา่ งสงู ทเี่ ดนิ มาหยดุ อยู่ ตรงหน้า ฉลามขมวดคว้ิ นอ้ ยๆ กอ่ นจะหนั หลังเดินกลบั ไปนอนบน เตยี ง ตาผมตอนนเี้ บกิ โคตรกวา้ ง อา้ ปากคา้ งกบั หยาดนำ้� ทห่ี ยดไหล ลงมาตามแผน่ หลงั แกรง่ ฉลามไมใ่ สเ่ สอ้ื คะ่ โลก สตคิ ะ...มงึ ยงั อยกู่ บั กไู หมมม ไมใ่ สเ่ สอื้ ไมพ่ อ...ทำ� ไมกางเกงมนั ชา่ ง สน้ั และตวั เลก็ แบบนนั้ ล่ะ มนั จะไมอ่ ึดอัดเหรอ ~ ฉลามไม่กนิ เน้ือ ~

45 ผมกลืนน�้ำลายอีกแล้ว ปิดทีวีแล้วเดินตามอีกฝ่ายไปนั่งลง บนเตียง ฉลามสะดงุ้ เลก็ นอ้ ยกบั ฝา่ มอื ผมทว่ี างลงบนตำ� แหนง่ เดยี วกนั กบั เมอื่ วาน คดิ แลว้ คดิ อกี วา่ ท�ำไมกหู นา้ ดา้ นและหนื่ กามไดข้ นาดน้ี แตพ่ อไดจ้ บั มนั กห็ ลงเหลอื แคค่ วามฟนิ ไง เลอ่ื นสายตาหยาดเยมิ้ ไป สบกบั ฉลามเมื่อรู้สกึ ว่าผมทำ� ใหอ้ ีกฝ่ายตน่ื ข้ึนมาเสียแลว้ “ฉลาม...เราวา่ นอ้ งอึดอดั อะ ถอดกางเกงนอนไหม” ควิ้ เขม้ ขมวดนอ้ ยๆ ฉลามยนั ตวั นงั่ ขดั สมาธจิ อ้ งหนา้ ผม ขยบั ปากตอบกลบั ด้วยถอ้ ยค�ำท่ีทำ� เอาใจผมเต้นระสำ�่ “อมื มันอึดอดั ” เสียงโคตรพรา่ ใจผมก็ส่ันใหญ่เลย ยิ่งประโยคถัดมาของฉลามนะ...จะตาย แลว้ จา้ “ทำ� ใหห้ ายหน่อยส”ิ ผมกดั ปากแนน่ มองขนาดของสง่ิ ทถ่ี กู กำ� เอาไวใ้ นมอื สลบั กบั ใบหน้าง่วงงุนของฉลาม แตส่ ายตาน้นั คือร้อนแรงกดไปเลยทร่ี ะดบั สิบ ผมก็นึกวา่ ฉลามแคพ่ ดู เล่นกับผม แตท่ ี่ไหนได้ไอท้ ว่ี ่าอึดอัดคอื จรงิ จงั เพราะผมดนั ไปปลกุ ฉลามนอ้ ยขน้ึ มา เลยตอ้ งรบั ผดิ ชอบดว้ ย การมาปลอบให้มนั สงบลงน่ีไง กลิ่นคาวลอยแตะจมูกเม่ือผมอ้าปากครอบลงบนส่วนปลาย ขยบั ตวั เองใหอ้ ยรู่ ะหวา่ งขาสองขา้ งของคนตวั สงู ดดู เบาๆ พอเรยี ก เสยี งคำ� รามผา่ นล�ำคอของฉลาม ขนาดของมนั คบั แนน่ ในปากจนผมตอ้ งผละออกเพราะหายใจ ไม่ทนั ดูดิ้ น�ำ้ ตาปรมิ่ แลว้ เนย่ี หอบแฮกแบบคนไรป้ ระสบการณ์ ซ่งึ การใชป้ ากผมกไ็ รป้ ระสบการณจ์ รงิ ๆ นน่ั แหละ กบั ฉลามเปน็ คนแรก เลย ปรอื ตาขน้ึ มองกอ่ นจะกม้ ลงจบู เบาๆ ทสี่ ว่ นปลาย ขยบั เลอ่ื น ลงไปตามความยาว ดดู เมม้ จนเกดิ เสยี งสะทอ้ นอยใู่ นหอ้ งกวา้ ง ขยบั ~ Scriper ~

46 แตล่ ะครง้ั กเ็ งอะงะไปหมด ผมเคยบอกใชไ่ หมวา่ ผมไมเ่ คยใชป้ ากกบั ใคร ครงั้ น้ันท่ีใช้ยากบั ฉลามน่ะคร้งั แรก สว่ นน่ีก็ครงั้ ทีส่ อง คิดว่าผม จะท�ำให้ฉลามรสู้ ึกดีได้ไหมละ่ เร่ิมรสู้ กึ ไม่มัน่ ใจแลว้ สงสยั ต้องไปทำ� การบา้ นมากกวา่ นอี้ กี ผมเลอ่ื นใบหนา้ ตวั เองกลบั ขน้ึ มาตรงสว่ นปลายอกี รอบ คราว นี้ฉลามจับมันจ่อเข้ามาชิดกับริมฝีปากผม แล้วผมแม่งก็ใจง่ายอ้า ปากรับเข้ามาแบบเต็มปากเต็มค�ำ เอวสอบดุนดันเข้ามาแต่ไม่สุด เพราะผมเหมือนจะสำ� ลกั ฉลามเลยถอนเอวกลบั ออกไป หยาดน�้ำคาวไหลยดื เช่อื มอยู่กบั ปากผม ฉลามจ้องน่ิงก่อนจะเล่ือนปลายน้ิวมาปาดออกให้ จับแก่น กายตวั เองจอ่ เขา้ มาอกี รอบ คราวนผี้ มเรม่ิ ตงั้ สตไิ ด้ ยน่ื มอื เขา้ ไปจบั บนท่อนเอ็นร้อนขยับปากห่อรูดดันเข้าไปให้ได้มากที่สุด อมแช่ไว้ แบบนนั้ พลางขยบั ลนิ้ เลน่ กบั สงิ่ ทอ่ี ยใู่ นปากอยา่ งยากลำ� บาก แตม่ นั กท็ ำ� ให้ฉลามส่งเสยี งคล้ายจะพอใจออกมาได้ เปน็ ครง่ึ ชว่ั โมงทผ่ี มดดู กลนื กายรอ้ นของฉลาม ทำ� ไมมนั เสรจ็ ยากเสร็จเย็น ขนาดว่าปล่อยให้ฉลามขยับเองตามใจชอบก็ยังไม่ เสรจ็ ผมตอนนค้ี อื เมอ่ื ยปากอกี แลว้ อา้ มากเกนิ ไปกลวั กรามจะคา้ ง แล้วเนี่ย เกิดค้างขึน้ มาไปหาหมอไมร่ จู้ ะบอกว่าไปท�ำอะไรมาเลย ผมประคองแก่นกายแข็งขืนเอาไว้ในมือ ขยับรูดร้ังรัวๆ อีก หลายครัง้ กอ่ นจะกม้ ลงดูดเน้นทีส่ ว่ นปลายจนฉลามค�ำรามใส่ มือ หนากดหัวผมเอาไว้ กระซิบพร่าพร้อมกับแรงกระตุกและกล่ินคาว คลงุ้ ในปากผม ของเหลวทที่ ะลกั เขา้ มาทำ� ผมแทบจะอว้ กแตก่ ไ็ มท่ นั ไดค้ ายออก เบิกตาคา้ งเพราะอยๆู่ ฉลามก็รง้ั คอผมขึ้นไปหา รุนแรงไปแลว้ วว ฉลามไม่อ่อนโยนกับเคา้ เลย เจ็บหมดทัง้ ตัวแล้วเนย่ี ผมอะ “อา้ ปาก” ~ ฉลามไมก่ ินเนื้อ ~

47 “...” ผมอา้ ปากออก ปล่อยใหข้ องเหลวที่อยูด่ ้านในไหลยอ้ ยออก จากมุมปาก ฉลามใชน้ ิ้วโป้งปาดออกกอ่ นจะก้มลงมางับเบาๆ บน กลบี ปากผม ดดู ลงมาบนลนิ้ จนผมสะดงุ้ เกาะแขนอกี ฝา่ ยแนน่ หวั ใจ เตน้ ตกึ ตกั กอ้ งอยใู่ นหวั ตลอดเวลาทถ่ี กู จบู แลกเปลย่ี นลมหายใจกนั ผมเผลอกลนื นำ้� ของฉลามไปจนหมด หายใจหอบแฮกจบู ตอบฉลาม ไปอย่างไมย่ อมแพ้ ยกมอื ขนึ้ โอบรอบคอแกรง่ กอ่ นจะรงั้ ตวั เองใหล้ กุ ครอ่ มไปบน ตกั ของอกี ฝา่ ย ผมเลอื่ นมอื ไปแตะลงบนใบหนา้ ฉลาม ฝง่ั หนงึ่ กดจบู แนบลงไปกอ่ นจะผละออกมายม้ิ ย่ัว “เจ็บ...” ฉลามพึมพำ� นิ่วหนา้ เล็กน้อยทำ� ผมเหวอแดก ใจคอจะเมินทุกครั้งที่กูย่ัวไม่ได้นะฉลาม แต่วันน้ีให้อภัย เพราะผมอารมณ์ดีมาก อิๆ แมวน้�ำเบิกบานแล้วได้กินไอติมร้อน สอดไสก้ ะท.ิ ..คาวไปนดิ และมคี วามรนุ แรงไปหนอ่ ยแตก่ ถ็ อื วา่ แฮปป้ี ว่าแต.่ ..ฉลามนิว่ หน้าเหมือนจะเจ็บเลยอะ ได้แผลจากตอนทเ่ี ข้ามาชว่ ยผมแน่เลย ผมก้มมองหารอยแผลบนใบหน้าของฉลาม ก่อนจะสังเกต เห็นรอยช้�ำที่แก้มฝั่งเดียวกันกับท่ีมือผมจับอยู่ก็รีบชักมือกลับทันที ฉลามกลับไปนั่งขัดสมาธิเหมือนเดิม ดึงกางเกงขึ้นหลังจากเช็ด ทำ� ความสะอาดเสรจ็ ควา้ เอาตกุ๊ ตาฉลามเนา่ ๆ ทอ่ี ยบู่ นหวั นอนมา กอดไว้พลางจอ้ งหน้าผม “โดนตอ่ ยตอนไปชว่ ย” อนั นฟ้ี อ้ งหรอื จะบอกวา่ เจบ็ ตวั เพราะ ผมกนั แน่ คอื ต้องรับผดิ ชอบสินะ ท่รี กั ไมต่ ้องหว่ งเลย เคา้ พรอ้ มรบั ผดิ ชอบเสมอ ที่จริงต้ังใจไว้อยู่แล้วว่าจะท�ำแผลให้ แต่มันดันถูกคั่นด้วย กิจกรรมก่อนหน้าไงเลยลืม รีบลุกไปหยิบเอากล่องยามานั่งลงตรง หน้าฉลามเหมือนเดิม บีบเอายาเน้อื สีขาวนวลจากหลอดลูบทาไป ~ Scriper ~

48 บนรอยฟกช้�ำ ฝากไว้ก่อนนะเทมป์ บังอาจมากที่มาท�ำให้ใบหน้า ของฉลามมรี อยแผล ผมเฝา้ ทะนถุ นอมของผมมาตง้ั นาน! ตัง้ สองวัน... นานแลว้ สำ� หรบั ผม ถา้ เจอเทมปค์ ราวหนา้ อกี นจ่ี ะกระโดดถบี หน้ามันสักทีข้อหาท�ำให้ฉลามต้องเจ็บตัว แล้วหลังจากนั้นก็จะ ขอบคุณทีท่ ำ� ให้ผมไดล้ ะเล่นกับเจา้ ฉลามน้อยในวันน้ี ฉลามนอ้ ยท่ไี มน่ ้อย โอย๊ ฮอื ออ หยุดความกามในตัวกทู ี “เจ็บไหม” ผมหยุดคดิ อะไรไรส้ าระ เงยหน้าขน้ึ พดู ถามฉลาม ท่นี ่ังไม่ส่งเสียง เลยไม่รู้เลยวา่ เจ็บหรอื ไมเ่ จบ็ “...” พยกั หน้าหงึกๆ ทำ� ตาละห้อยใสผ่ มด้วย บอกทีวา่ เปน็ คนเดียวกันกบั เมอ่ื ก้ีที่ สั่งใหผ้ มอ้าปาก “ถา้ มอื เราหนกั ไปก็บอกนะ” “...” ฉลามกลับมาท�ำหน้าง่วงนอนเหมือนเดิม พอผมทายาให้ เสร็จ ยังไม่ทันลุกจากเตียงร่างสูงก็ท้ิงตัวลงท่ีนอนพร้อมกับฉลาม หนา้ ตามอมแมมคใู่ จ ปดิ เปลอื กตาลงพรอ้ มกบั ไฟในหอ้ งทถ่ี กู ผมปดิ เดนิ กลบั ไปลม้ ตวั นอนขา้ งๆ ฉลามท่กี อดต๊กุ ตาอยู่ ขยับเขา้ ที่ปบุ๊ ทอ่ นขาก็พาดลงมาบนตัวผมปบ๊ั มคี นเดยี วแหละครบั ขนาดวา่ กอดตกุ๊ ตาแลว้ นะยงั ตอ้ งเอาขา ป่ายมาพาดผมอีก แตก่ ค็ ือเป็นฉลามไง ผมเลยยกมือกอดไปบนขา ฉลามแทนเพราะไมส่ ามารถมดุ แทรกผา่ นตกุ๊ ตาหนา้ โงไ่ ปหาเจา้ ของ มันได้ บังอาจนกั ให้ฉลามเผลอกอ่ นเถอะ จะจับไปโยนท้งิ ให้ดู คิดไปงั้นแหละ ท�ำจริงฉลามคงแดกหัวผมแน่ ดูรักไอ้ตุ๊กตา ฉลามขนาดนน้ั นา่ รกั กก ผชู้ ายตวั โตๆ กบั ตกุ๊ ตาตวั นอ้ ยๆ ดยู บั เยนิ ~ ฉลามไม่กนิ เนอ้ื ~

49 เหมอื นผา่ นสงครามโลกมาแลว้ ทัง้ สองครั้ง พดู ให้เว่อร์ไปเพอ่ื อรรถรส รสู้ กึ เหมอื นผมจะคนุ้ ชนิ กบั ฉลามแลว้ ละ ทงั้ ๆ ทก่ี เ็ พง่ิ จะรจู้ กั กัน ตอนน้ีผมก็ยังไม่รู้ว่าไอ้ส่ิงที่เราท�ำกันไปน่ะมันในฐานะอะไร อาจจะแคค่ นเหงาสองคนหรอื เปลา่ กไ็ มแ่ นใ่ จ รแู้ คต่ อนนผ้ี มมคี วาม สขุ ดที พ่ี าตวั เองเขา้ มาอยใู่ กลฉ้ ลามแบบน้ี คดิ ถกู แลว้ จรงิ ๆ ทว่ี นั นนั้ เลอื กจะกา้ วเขา้ ไปหา รสู้ กึ วา่ ชวี ติ ทเี่ งยี บเหงาของผมมนั มสี สี นั อะไร เพ่มิ ขึ้นมา สสี ันท่ีมีช่ือเรียกวา่ ...ฉลาม :) 10 : 48 น. “ไข่เจยี วหมูสับ” “ไม่ หมตู ดิ คอ” “ไมต่ ดิ มนั สบั แลว้ ” ผมกอดอกเถยี งกบั รา่ งสงู โปรง่ เจา้ ของผม สีควันบหุ รีใ่ นยามสายของวันใหม่ ก็ฉลามอะ บอกวา่ จะท�ำอาหาร อย่างอนื่ ใหก้ ินบ้างก็ไม่ยอม กร็ นู้ ะว่าตอนน้ีหล่อดดู ีมีกล้ามเนอื้ อยู่ แล้ว แต่จะให้กินแค่ไข่เจียวอย่างเดียวมันจะไปมีสารอาหารพอได้ ยังไง มันตอ้ งกนิ แมวน้�ำ! มโี ปรตนี และไขมันเพยี งพอสำ� หรับฉลามทส่ี ุด ... โอ๊ะ ไม่เกย่ี วเหรอ แหะๆ ขอโทษที ขำ� ๆ น่า ไมเ่ ครยี ดกัน เนอะ ถึงตอนนี้ฉลามจะขมวดคิ้วมุ่น ตีหน้าเคร่งเครียดยกใหญ่ เพราะผมจะท�ำไข่เจียวหมูสับให้กินก็ตาม รู้แบบนี้ไม่น่าปลุกให้ตื่น เพอ่ื จะถามอะ ปลอ่ ยใหน้ อนกอดตกุ๊ ตาเนา่ ๆ นน่ั ตอ่ ไปดกี วา่ ดเู ถอะ ~ Scriper ~

50 ขนาดนี้แล้วกย็ งั ไม่วางมันลงไอ้ตุก๊ ตาฉลามเน่ยี มนั อนุ่ หรือไง กอด ผมไมอ่ ุ่นกว่าเหรอ “แมวน�ำ้ ไขเ่ จยี วธรรมดา” “โอเคๆ เรายอม ไมท่ ำ� แลว้ ...เอาออกไปแลว้ พอใจฉลามหรอื ยัง” “ครบั ” แล้วก็เป็นผมที่ยอมแพ้ต่อสายตาอ้อนๆ ของคนหล่อ หยิบ เอาหมูสับออกจากการประกอบมื้ออาหารในตอนเช้า เหลือเพียง ผัดผักกับไข่เจียวธรรมดาเท่าน้ัน ผมให้ฉลามไปอาบน้�ำในระหว่าง ทเี่ ตรยี มอาหารมอ้ื เชา้ เสยี งประตหู อ้ งนำ�้ ถกู เปดิ ในตอนทผ่ี ดั ผกั เสรจ็ พอดี ฉลามเดินมาน่งั รอทโ่ี ต๊ะสำ� หรับกนิ ขา้ ว วางผดั ผกั ลงบนโตะ๊ เสรจ็ ผมกย็ น่ื มอื ไปจดั แตง่ ทรงผมยงุ่ เหยงิ ใหอ้ กี ฝ่ายเบาๆ เบอ่ื คนหน้าตาดีอะ แหกตาตน่ื มากย็ งั หล่อ จัดผม นดิ ๆ หนอ่ ยๆ กด็ ดู ขี นึ้ แลว้ ฉลามนง่ั นง่ิ ใหผ้ มทำ� มแี อบยนื่ มอื ไปตกั ไข่เจยี วมาใส่จานตวั เองไว้ก่อนดว้ ย “กนิ เถอะ เราไม่แยง่ ฉลามหรอก” ผมว่า นงั่ เทา้ คางมองคน ตรงหนา้ ทตี่ กั ขา้ วใสป่ ากคำ� แลว้ คำ� เลา่ เหลอื บตาขนึ้ มามองผม ขมวด ค้ิวใส่ท�ำหน้านิง่ “ท�ำไมไม่กิน” “เรายงั ไมห่ วิ ปกติไม่กินข้าวเช้า” ผมจะดมื่ กาแฟแทนนะ่ แลว้ กไ็ มค่ อ่ ยทำ� อาหารกนิ ทห่ี อ้ งดว้ ย จนฉลามมาอย่นู ่ีแหละ คนตวั สงู ผดุ ลกุ จากเกา้ อี้ ผมอา้ ปากคา้ งไมร่ วู้ า่ ตวั เองพดู อะไร ผดิ ไปหรอื เปลา่ กำ� ลงั จะถามแตก่ ช็ ะงกั ไปกอ่ นเมอ่ื เหน็ วา่ ฉลามเดนิ ถอื จานไปตกั ขา้ วกอ่ นจะหนั กลบั เอามาวางไวต้ รงหนา้ ผม ตกั ผดั ผกั ใสจ่ านใหแ้ ลว้ กไ็ ขเ่ จยี วอกี หนง่ึ คำ� ทดี่ อู กี ฝา่ ยจะฝนื ใจเหลอื เกนิ ทตี่ อ้ ง ตดั แบง่ มาให้ผม ~ ฉลามไมก่ นิ เน้ือ ~

51 “กนิ ขา้ ว” “ไม่---” “แมวน้�ำ” ฮรุกกก แพ้อีกแล้ว ;-; ท�ำไมฉลามจะต้องหล่อขนาดนี้ด้วย ขนาดทำ� หนา้ ดใุ สผ่ มกย็ งั หลอ่ เรยี กชอื่ กนั ดว้ ยเสยี งแบบนน้ั มอื ผมก็ จบั ชอ้ นขน้ึ มาอตั โนมตั เิ ลย ตกั ขา้ วในจานใสป่ ากไปหนงึ่ ค�ำ ตามดว้ ย คำ� ทส่ี อง สาม และสี่ แตก่ ก็ นิ ไดไ้ มเ่ ยอะเพราะรสู้ กึ ปวดทอ้ งหนอ่ ยๆ บอกแลว้ วา่ ปกตผิ มไมไ่ ดก้ นิ ขา้ วเชา้ ไง คงตอ้ งคอ่ ยๆ ปรบั ไป เพราะ หลังจากวันนจี้ นกวา่ มหา’ลัยจะเปดิ ผมคงไดก้ ินทกุ วัน พูดถงึ มหา’ลยั ผมยังไมไ่ ดบ้ อกฉลามเลยอะ “ฉลาม” “ครบั ” บอกว่าอย่าครับ! มันใจไม่ดีรู้ไหม ได้ยินทีไรอยากจับตัวเอง โยนข้ึนเตียงทุกทีเลย พลีกายให้ท่ีรัก งุ้ยยย เขินมือไม้สั่นไปหมด ไอบ้ ้าเอย๊ ไม่หลอ่ ไม่เขนิ ขนาดนี้เลยนะบอกก่อน “อาทิตย์หน้าเราต้องย้ายไปอยู่หอในของมหา’ลัย เราลืม บอกนะ่ ไปอยู่เทอมนงึ แลว้ เดย๋ี วก็กลบั มาอย่ทู ี่นีเ่ หมือนเดิม” “...เรยี นปีอะไร” ฉลามถาม “ปีหนง่ึ ” “อมื คณะ...มหา’ลยั ไหน” ทำ� ไมเหมอื นถูกซักประวตั ิ แต่เอาเถอะ ฉลามถาม ผมก็ตอบ “วิศวกรรม มหา’ลัย xxxx” “...” ฉลามยงั คงน่งั กนิ ขา้ วต่อเงยี บๆ คอื จานผมตอนนมี้ ีแต่ ผัดผักท่ีคนตัวสูงตักใส่ให้ ขณะท่ีจานฉลามนั้นยกไข่เจียวไปแล้วท้ัง จาน ก็ไม่ค่อยหวงหรอก กินจนเสร็จผมก็เป็นคนเก็บล้างท�ำความ สะอาด ดูเวลาอีกทีก็จะบ่ายแล้ว เด๋ียวพอตอนเย็นผมก็ต้องไป ~ Scriper ~

52 ท�ำงานเหมอื นเดิม “ฉลาม ตอนเยน็ เราไปท�ำงานนะ กลับเกือบๆ เทยี่ งคนื ” ผม วา่ เวลามนั เลกิ ไมแ่ นน่ อน แตน่ ค่ี อื ดกึ ทส่ี ดุ แลว้ มนั ขน้ึ อยกู่ บั จำ� นวน ลูกค้าในแต่ละวัน วันไหนคนเยอะร้านก็จะปิดดึก หากวันไหนคน น้อยร้านก็จะปิดไว “ถ้าหิวก็ลงไปซื้อข้าวข้างล่างนะ มีร้านอาหาร อย”ู่ “...” “ไข่เจยี วก็ม”ี “ถ้าไมใ่ ชแ่ มวนำ�้ ...ไม่กิน” โอ้โห กคู วรดีใจสนิ ะ กด็ ใี จไง มากๆ ดว้ ย กลนั้ ยม้ิ จนแกม้ จะแตก ขยบั เขา้ หาฉลาม ท่ีนอนอยู่บนเตียงแบบเนียนๆ ดึงเอาตุ๊กตาฉลามออกจากวงแขน อีกฝ่าย ก่อนจะท�ำหน้าด้านหน้าทนมุดเข้าไปแทนท่ี ฉลามลืมตา ข้ึนมา มองผมน่ิงๆ ก่อนจะเอ้ือมไปคว้าตุ๊กตามากอดซ้อนไว้ ข้างหลังผมอกี ที ไมผ่ ลกั ออกหมายถงึ มีใจ!!! ใช่หรอื ไมใ่ ช่ ตอ้ งใช่สิ ใครตอบไมใ่ ช่เธอหยุดอา่ นเร่ืองของเราไปเลยนะ... “กลับยังไง” หมายถงึ ผมงนั้ เหรอ คอื ถามวา่ ผมกลบั จากทำ� งานยงั ไงใชไ่ หม ผมกม็ รี ถนะ...แตฉ่ ลามถามแบบนี้ แล้วจะมีรถไปทำ� ไม “แท็กซ่ี ไม่ก็ให้เพ่ือนมาส่ง ถึงมันจะชอบท้ิงตลอดก็เถอะ” กราบขอโทษเพ่ือนๆ ท่ีถกู ใส่สตี ไี ข่ แต่เพื่อผูช้ ายช่วยเปน็ ตวั รา้ ยให้ เพือ่ นหนอ่ ยนะ มันคงจะดมี ากถ้าฉลามจะไปรับผมในตอนเลิกงาน ในฐานะเพอ่ื นรว่ มห้องก็ได้ เมียในอนาคตก็ดี ง้ยุ ยย พูดเองแลว้ ก็เขนิ เอง ซกุ อกฉลามแปบ๊ ~ ฉลามไม่กนิ เน้อื ~

53 กล่ินหอมมากเลยอะ เร่ืองจริงว่าครีมอาบน้�ำที่ซื้อมาไม่เคย หอมเมือ่ อยบู่ นตวั เรา แตห่ อมฉบิ หายถ้าอยบู่ นรา่ งกายคนอืน่ โดยเฉพาะฉลาม “อย่าลวนลามก”ู เสยี งเนือยๆ เอ่ยบอก หืมมม? เมื่อก้ีฉลามพูดกู ผมนี่ชะงักเงยหน้าข้ึนเลยครับ กะพริบตาปริบๆ “พูดจาหยาบคาย มาให้เราจูบล้างปากเลยนะ” เก่ียวหรือไมเ่ ก่ียว แมวนำ้� จะขอให้เกยี่ วสกั หนอ่ ยแลว้ กนั ทำ� เปน็ วา่ เขาหยาบคาย...ตอนอยู่กับเพื่อนนี่แทบจะขนส่ิงมีชีวิตท้ังโลกมา ด่ากัน มงึ เปน็ คนดไี ม่เนยี นอะแมวน�ำ้ ... “มันหลดุ ปาก” “ไมเ่ ป็นไร เราไม่ซีเรียส พดู กมู งึ เลยกไ็ ด้นะ” “ไมส่ นทิ ” กอดจนจะสงิ ร่างดนั บอกไม่สนิท โอเค้ แมวน้�ำยอม กลบั มาหน่ื กามกบั รา่ งกายฉลามตอ่ ดกี วา่ “เราชอบเสน้ เลอื ด ฉลามว่ะ เห็นชัดมากเลยอะ ขอได้ป้ะ...ไม่ได้ขอเส้นเลือดนะ ขอ ฉลามนแี่ หละ” “...” กริบบบ ฉลามเงียบอีกแล้วอะ ไม่เล่นด้วยกับผมอกี แล้ว ท�ำเพียงแค่ ขยับตวั เลก็ นอ้ ยใหเ้ ราทง้ั คมู่ ชี อ่ งว่างและไมอ่ ดึ อดั กันเกนิ ไปก่อนจะ เปลง่ เสียงงว่ งๆ มาถามผม “มเี บอร์ตดิ ตอ่ เรายัง” “ไม่มี!” อุ๊ย ตอบไวเกินไปไหมอะ ก็ผมไม่มีช่องทางติดต่อ ฉลามจรงิ ๆ “โทรศพั ท”์ ฉลามวา่ ผมนร่ี บี หยบิ โทรศพั ท์ส่งใหเ้ ลย กลับมา นอนซุกท่อนแขนแน่นของอีกฝ่ายอย่างแนบเนียนระหว่างท่ีรอให้ ฉลามบนั ทกึ หมายเลขตดิ ตอ่ ลงในโทรศพั ท์ พอเสรจ็ กส็ ง่ คนื กลบั มา ~ Scriper ~

54 ให้ “แมวน�้ำชอบเราเหรอ” ถามแบบนค้ี ืออะไรรร จริงๆ แล้วผมก็ชอบนะ แต่ไม่ได้ชอบจริงจังขนาดว่าต้องได้ เป็นแฟน ก็คือชอบในเชิงอยากอ่อย อยากสัมผัสและอยากจะ นวั เนียดว้ ยก็เท่านน้ั แฮ่ม ตรงไปหรอื เปลา่ ...ไมห่ รอกเนาะ “อมื้ กช็ อบ” “ชอบเรา...ไลน์กค็ วรมแี ตเ่ ราสิ” ... “เรายังมไี ข่เจยี วแมวนำ้� คนเดียวเลย” แมวน้ำ� —ขอ—ไป—ลบ—ไลน—์ ก่อน—นะ—ครบั ~ ฉลามไม่กินเนอื้ ~

ＰＴ Ａ ＠ ＠ ＠＠ ＠ ＠ ＠ ＠ ＠ ＠ ＮＮＮ ＠ ＠＠ ＠＠ ＠ ＠ ＠＠ ＠ ＠ ＠ Ｍ＠ｓ｣ｲｩｰ･ｲ＠Ｍ