[TharnType The Poetry] ธารไทป์บทกวี

49 ฝ่ ำยธำรำเร่งรุดฉดุ เก้ำอี ้ ขอลำทีมีงำนยำกมำกโข พลนั ก้ำวกลำ่ วกระซบิ หลงั เทคโน คดิ ถกู แล้วอยำ่ ร้องโหตกใจ วำ่ พลำงเดนิ ออกข้ำงนอกโรง เทคโนเคว้งเหวงโหวงหำยสงสยั ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์เตือนธำรำอยำ่ ลืมไซร้ สญั ญำหอใหมต่ ้องไปทำ ฝ่ ำยเทคโนยนิ คำทิวตั ถ์ หำยขดั ขนุ่ ข้องร้องเสียงขำ เพื่อนสนทิ จะชดิ ชำยกำยกำยำ ถกู ตบคว่ำหยอกไทป์ ไมร่ ู้งำน ครัน้ เวลำปิดภำคเรียนเวียนมำ สองรักร่ำลำกลบั บ้ำน หำ่ งไกลมิได้ชิดจติ ละลำน เหมือนวนั วำนท่ีเคยอยคู่ นู่ อน เมื่อนนั ้ นำยทิวตั ถ์กลบั ใต้ใจสลอน นบั วนั ผนั คนื ยำมตืน่ นอน เว้ำวอนดวงตะวนั ให้ผนั ไว นำ้ ทะเลทะลกั ทรวงทะลวงจิต คะนงึ คดิ ถึงนำ้ คำธำรำใส นำ้ ทะเลเคม็ ลนิ ้ จะสนิ ้ ใจ นำ้ ใดจะหวำนลำ้ เทำ่ นำ้ ธำร แผน่ ทรำยขำวสกำวแสงสำแดงฤทธิ์ คะนงึ นิจแผน่ ผ้ำธำรำสำน แผน่ ทรำยขำวผำ่ วร้อนจะรอนรำญ แผน่ ใดเลำ่ เทำ่ แผน่ ธำรอนั ฉ่ำเย็น เขำตระหง่ำนตงั้ สงำ่ ธำรำใส เขำอยไู่ กลเกินคว้ำมำให้เห็น เขำคงร้อนเพรำะทวิ ำพำลำเคญ็ เขำจะเป็นอยำ่ งไรใจร้อนรน วำ่ พลำงจมุ่ เท้ำเคล้ำทะเล ตะวนั เหหนั เข้ำเฝ้ ำไพรสณฑ์ ภเู ขำสงู แสงลบั กลบั มืดมน คดิ ถงึ คนไกลหำ่ งอ้ำงว้ำงกำย เม่ือนนั ้ นำยธำรำกลบั เคหำเพลำสำย เฝ้ ำคืนฝื นวนั ประหวน่ั กำย คะนงึ นำยท่ีเคยชิดสนทิ กนั กลองชดุ เสียงหนกั ประจกั ษ์จิต ให้หวนคดิ เสียงรักประจกั ษ์ขวญั เสียงใดเลำ่ จกั เทำ่ เสียงชีวนั เสียงกระสนั ถึงไทป์ ใจอำวรณ์

50 เหน็ เปี ยโนสีงำช้ำงร้ำงคนเลน่ สีนวลเดน่ เชน่ ผวิ ไทป์ ให้สงั หรณ์ คงอ้ ำงว้ ำงร้ ำงกอดยำมทอดนอน เหมือนวนั ก่อนท่ีกอดรัดมิขดั ใจ หยบิ กีต้ำร์มำจบั ประทบั ตกั เหมือนที่รักประทบั องคใ์ ห้หลงใหล จบั คอร์ดคดั เพลงประเลงไป จบั ใจเพลงรักประทบั ทรวง ดำวนบั แสนท่ีวงแหวนนบั ร้อย ดำวเครำะห์น้อยดำวฤกษ์เบกิ สรวง โคจรมำคคู่ ล้องสองดวง หมนุ ควงเริงร่ำนำ่ ภิรมย์ ครัน้ ถงึ วนั เกิดนำยธำรำ ไทป์ เลือกหำของขวญั สรรสม หวงั ให้คใู่ จได้เชยชม เงยก้มหำของที่ต้องใจ เม่ือนนั ้ นำยธำรำเยือ้ งยอ่ งผอ่ งใส เข้ำยงั รังรักท่ีพกั ใหม่ แลหำดวงใจมิพบพำน เหลือบเห็นสไปร์ทแปะกระดำษ สำยสวำทเขียนทกั อกั ษรสำร ในลิน้ ชกั มีของขวญั อยนู่ ะธำร หวงั วำ่ จกั โปรดปรำนสมใจ พลำงแกะกลอ่ งของขวญั จำกยอดรัก เหน็ ประจกั ษ์จบั ต้องเป็นของใช้ มำกมำยหลำยกลิน่ ทงั้ สีใส หวั เรำะชอบใจมเิ คยพบ สตรอว์เบอร์รี่มนิ ้ ท์ส้มสีหวำน สีนำ้ ตำลช็อกโกแลตแลดคู รบ สีมว่ งบลเู บอร์ร่ีกลิน่ ตลบ ฟ้ งุ กลบลนิ ้ ชกั ยำมลมชำย

51 เม่ือนนั ้ นำยทวิ ตั ถ์จรจรัลผนั ผำย เปิดประตยู ินครู่ ักกลำ่ วทกั ทำย ให้ของขวญั เสียมำกมำยใครใช้ทนั ขวยเขินเดนิ ชนขอบตู้ แลดธู ำรำถือของขวญั กไู มร่ ู้มงึ ชอบส่ิงใดกนั จงึ เลือกสรรสง่ิ นีค้ งปรีดเิ์ ปรม ฝ่ ำยธำรำเอย่ คำสำนวน ชกั ชวนนำยไทป์ ใจเกษม พรุ่งนีไ้ ปทำบญุ ให้อิม่ เอม จกั ได้สขุ เกษมเปรมปรีด์ิ ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์รับคำธำรำ จกั ปลอ่ ยปลำทำทำนสมำนศรี มิได้เข้ำวดั วำมำนำนปี วำ่ พลำงจรลีชำระกำย ครัน้ ทำบญุ ตกั บำตรเสร็จสรรพ นงั่ รับนำ้ มนต์พรมเป็นสำย เพลดิ เพลินเดนิ ชมลมชำย มนั่ หมำยวำ่ จะกลบั ประทบั เรือน เม่ือนนั ้ นำยทวิ ตั ถ์แลดทู ำงพลำงเคล่ือน หนั มองธำรำทำแชเชือน มใิ ชท่ ำงกลบั เรือนเตือนบอกไป ฝ่ ำยธำรำยินคำไมต่ อบควำม ฟังคำถำมยมิ ้ ร่ำหน้ำตำใส พลนั เลีย้ วเข้ำบ้ำนสำรำญใจ มไิ ด้บอกไทป์ กอ่ นจะมำ วำ่ พลำงจบั มือนำยทิวตั ถ์ เอย่ ชดั ชวนสำยสเิ นหำ พบพอ่ แมพ่ ี่น้องของธำรำ อยำ่ ได้กงั ขำหวนั่ เกรง เม่ือนนั ้ นำยทิวตั ถ์อกสน่ั ควนั่ เคว้ง ยกมือไหว้พอ่ แมด่ ้วยควำมเกรง กลวั โดนเฉ่งไร้ซง่ึ พงึ จรรยำ ฝ่ ำยพอ่ แมน่ ำยธำรำยมิ ้ รับ มำประทบั ที่นงั่ เสียก่อนหนำ เตรียมอำหำรสำรพนั นำนำ ต้อนรับไทป์ มำในครำนี ้

52 มติ ้องเกรงกลวั แมพ่ อ่ หรอกหนำ คดิ เสียวำ่ เป็นญำตกิ นั สมั พนั ธ์ศรี ไทป์ ก็เหมือนเป็นลกู ผกู ไมตรี ยินดยี ง่ิ กวำ่ ลกู ธำรำ ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์คลำยกงั วลหมน่ หมอง สมั พนั ธ์สองรำบร่ืนชื่นสขุ ำ หนั มองจ้องหน้ำนำยธำรำ ยมิ ้ รับพกั ตรำไมพ่ ำที ครัน้ ทิวำลำลบั ขอบฟ้ ำ เดอื นดำรำเคลื่อนมำแทนที่ สกุ สกำวพรำวจรัสรัศมี ดงั่ รูจีวำววบั สลบั พรรณ ณ ร้ำน Lกฮ ของพ่ีจี บดั นีม้ ีงำนสงั สรรค์ เหตเุ พรำะวงดนตรีของธำรนนั้ ฟอร์มวงทนั ใช้งำนไมช่ ้ำที เหลำ่ สหำยมำกนั พร้อมหน้ำ เทคโนแชมป์ ชวนกนั มำงำนนี ้ สรวลเสเฮฮำอยใู่ นท่ี ไมร่ อรีเตมิ เหล้ำเมำสรุ ำ

53 เมื่อนนั ้ นำยธำรำสรวลสนั ต์หรรษำ แนะนำนำยหลงสหำยำ เป็นเพ่ือนกนั มำหลำยปี ทำหน้ำที่นกั ร้องนำประจำวง เม่ือกีค้ งได้ยินเสียงของเพื่อนซี ้ ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์เชยชมวำ่ เสียงดี ยกนวิ ้ โป้ งหนงึ่ ทีเป็นรำงวลั ฝ่ ำยธำรำมีเรื่องแจ้งแถลงควำม ด้วยฤกษ์งำมในงำนสงั สรรค์ กกู บั ไทป์ เรำมีใจให้กนั วำ่ พลำงหนั มองทวิ ตั ถ์ถนดั ดู นำยเทคโนยินคำธำรำเอย่ ไฉนเลยถึงรักกนั มิใคร่รู้ เหน็ แตก่ ่อนวำงมำดชำตศิ ตั รู ด๊ดู !ู ไมอ่ ยำกเชื่อเหลือใจ วำ่ พลำงยกแก้วเฉลิมฉลอง ขอให้ครองรักกนั มหิ วน่ั ไหว ใครมำพรำกสองรักให้จำกไป ขออยำ่ ได้อยรู่ อดปลอดภยั ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์โน้มหน้ำหำธำรำ พดู สิง่ ใดออกมำรู้หรือไม่ กหู ละ่ เกลียดมงึ ถงึ ข้ำงใน ทำกระไรไมเ่ คยบอกกสู กั ครำ ฝ่ ำยธำรำกระหยมิ่ ยมิ ้ หยอก ถ้ำกบู อกมงึ ก็ซดั ขดั ขำ เกลียดกเู ถอะ! เกลียดไปเลยกไู มว่ ำ่ เป็นไอ้บ้ำให้กรู ักก็แล้วกนั

54 9 บคุ คลท่ีสำม... สอง... หนงึ่ มำจะกลำ่ วบทไป ถึงธำรไทป์ ตอนท่ีเก้ำเข้ำอำถรรพ์ เม่ือควำมรักมีคนชกั หกั สมั พนั ธ์ จะแปรผนั หรือไมใ่ คร่ตดิ ตำม เม่ือนนั ้ นำยธำรำแสนสขุ ทกุ ข์ไมถ่ ำม นง่ั แตง่ เพลงกลำงห้ำงชวั่ โมงยำม คดิ ถึงนำมหวำนใจใคร่คำนงึ บดั นนั้ น้องตมั้ แฟนเก่ำเดนิ มำถึง เหน็ ธำรำเร่งฝี เท้ำเข้ำทรรทงึ บน่ คดิ ถึงมไิ ด้เจอเสียตงั้ นำน ผมมีเร่ืองร้ อนใจใคร่บอกพี่ อยำ่ ได้หนีเคอื งโกรธโปรดสงสำร อยำกให้เรำกลบั ไปเป็นเชน่ วนั วำน นะพี่ธำรผมพดู ชดั ด้วยสตั ย์จริง ผมขอโทษท่ีบอกเลิกในครัง้ กอ่ น ใจร้ำวรอนเจบ็ ปวดยวดยง่ิ ขอโอกำสกลบั ไปรักพกั พิง จะเลำ่ ควำมจริงท่ีเลิกรำ ฝ่ ำยธำรำตอบคำมเิ คยโกรธ พี่ยกโทษไมจ่ ำจองน้องเลยหนำ แตจ่ ะให้กลบั ไปอยคู่ ชู่ ีวำ พ่ีคดิ วำ่ มิควรซำ้ ผดิ ทำนอง วำ่ พลำงเก็บสมดุ ชดุ ดนิ สอ พี่ขอตวั กอ่ นไปซือ้ ของ รับโทรศพั ท์ทวิ ตั ถ์ขดั ทำนอง หลบหลีกน้องไมห่ นั เหเจรจำ

55 ครัน้ ทิวำคลำเคล่ือนเล่ือนจำกท่ี ยำมรำตรีคล้อยประทบั จบั เวหำ เดอื นจรัสดำวเจดิ เพริศนภำ สกณุ ำร้องเรียกเพรียกกลบั รัง เมื่อนนั ้ นำยธำรำล้มตวั ลงนง่ั ยินเสียงโทรศพั ท์สง่ เสียงดงั หยบิ ตงั้ เห็นชื่อน้องอกั ษรตอ โทรมำหำพ่ีมีกระไร โปรดอยำ่ ได้ทำแบบนีเ้ถิดพี่ขอ พ่ีมีแฟนใหมแ่ ล้วหนำจงอยำ่ รอ เรื่องของเรำจบแล้วหนอจงพอที ยนิ คำต้ำอวยรักใหมใ่ ห้จงเลกิ ดวงเนตรเบกิ โกรธเป็นไฟไหม้ศรี ษ์ อยำ่ ได้กลำ่ ววำจำหำเชน่ นี ้ กดตดั สำยไมพ่ ำทีคดีควำม ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์ยินหวำนใจใช้เสียงดงั สงสยั จงั ตดิ ใจจงึ ใคร่ถำม เป็นกระไรถงึ ได้กลำ่ วววู่ ำม จงวำ่ ควำมถอนกงั วลหมน่ หมองใจ ฝ่ ำยธำรำตอบทะเลำะกบั ไอ้หลง เร่ืองในวงดนตรีมีเง่ือนไข อยำ่ ได้ตนื่ ตระหนกตกฤทยั มำมะจะปลอบใจให้หำยกลวั วำ่ พลำงจบั กำยนำยทิวตั ถ์ โสมนสั ลงนอนหมอนหนนุ หวั สองแขนโอบกอดลอดตวั ไฟสลวั หลบั ไปในนทิ รำ นำยทวิ ตั ถ์ลืมตำขนึ ้ กลำงดกึ นอนนกึ เรื่องธำรกบั น้องต้ำ ที่ววิ ำทเป็นฉำกตอนกอ่ นนทิ รำ หยิบโทรศพั ท์ธำรำมำตรวจดู เห็นข้อควำมแฟนเก่ำสง่ มำหำ บอกวำ่ อยำกนดั พบเพียงเรำคู่ ณ ร้ำนเหล้ำ Lกฮ จะรอดู จะคอยอยจู่ นกวำ่ พี่จะมำ อำ่ นเสร็จเข็ดใจให้แค้น มงึ แคแ่ ฟนไร้ศกั ดจ์ิ กั เทียบหำ หำกได้เจอจะทำยทกั เข้ำสกั ครำ ใบหน้ำคงต้องชำ้ สกั กำมือ

56 ครัน้ ถงึ คืนนดั หมำยตำมสำรำ ท้องนภำสีโศกแสดงสื่อ คำ่ นีจ้ ะดรี ้ำยอยำ่ งไรหรือ จะร่ำลืออือ้ ฉำวหรือกระไร เมื่อนนั ้ นำยธำรำพบน้องต้ำคนหน้ำใส เร่งรีบเข้ำพบประจบไว มีสิ่งใดบอกมำอยำ่ รอรี พ่ียงั จำคำเอย่ พจนำ ที่บอกวำ่ ขอให้รักหกั เตม็ ที่ เหตใุ ดถึงได้กลำ่ วคำนี ้ แจ้งวจีให้หำยคลำยใจ ฝ่ ำยน้องตมั้ นำ้ ตำเร่ิมเออ่ ล้น ทำนทนควำมรู้สกึ ไมไ่ ด้ ผมยงั รักอำวรณ์สะท้อนใจ อยำกกลบั ไปเป็นอยคู่ ชู่ ีวำ ฝ่ ำยธำรำตอบกลบั กระชบั ควำม คงมิได้สมควำมปรำรถนำ พี่ไมร่ ักเรำแล้วจงร้ำงรำ จงอยำ่ โศกเศร้ำเหงำฤทยั วำ่ พลำงลบู ผมของเดก็ น้อย เจ้ำยงั ด้อยตอ่ ควำมรักประจกั ษ์ใส พี่มำหำครัง้ สดุ ท้ำยหำยแคลงใจ ตอ่ ไปขอให้ร้ำงหำ่ งกนั เมื่อนนั ้ นำยทิวตั ถ์โมโหโทสนั ตดิ ตำมนำยธำรำมชิ ้ำพลนั ก้ำวขำพลั วนั ตำมครรลอง เห็นภำพบำดตำระอำจติ ธำรเชยชดิ แฟนเกำ่ สองตอ่ สอง ถำ่ นไฟเก่ำคงจะแดงแสงเรืองรอง จำต้องกลบั หลงั ไปยงั เรือน เมื่อนนั ้ นำยธำรำจรจรัลผนั เคลื่อน เปิดประตเู ข้ำสใู่ นห้องเรือน เหน็ ทิวตั ถ์บดิ เบือนกำยำ เม่ือนนั ้ นำยทวิ ตั ถ์โมโหโทสำ ถำมไถไ่ อ้ธำรำไปไหนมำ ตอบวำจำให้จบไปพบใคร

57

58 ฝ่ ำยธำรำตกใจในนำ้ เสียง ตอบเลี่ยงไปร้ำนเหล้ำกลำ่ วแถไถ พบไอ้สองน้องในวงมิใชใ่ คร วำ่ พลำงหลบนยั น์ไมม่ องตำ ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์ยนิ คำคนรัก เหมือนโดนผลกั ลงไปในหน้ำผำ มงึ มองกดู เู หมือนควำยหรือธำรำ แอบนดั พบไอ้ต้ำแฟนเก่ำมงึ เป็นเชน่ ไรพบพำนถำ่ นไฟเก่ำ คงร้ อนเร่ำร่อนไวใจถงึ เป็นเชน่ ไรรสรักเดมิ ท่ีเตมิ ตรึง คงไมก่ ร่อยอร่อยซงึ ้ ถึงใจ ฝ่ ำยธำรำตอบตอ่ ไมร่ อช้ำ กกู บั ต้ำมิได้ตรึงถงึ ขนั้ ไหน เรำแคพ่ บเพื่อจำกพรำกกนั ไป โปรดเชื่อใจสกั หนเถิดคนดี ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์ร้องลน่ั พลนั ตะคอก จะให้เชื่อคนลวงหลอกได้หรือน่ี จะให้เช่ือก็จงตอบมอบวจี มงึ หวนั่ ไหวไอ้เดก็ นีห้ รือไม่ แลเห็นธำรำอกึ อกั ไมต่ อบทกั ซกั ควำมที่ถำมไว้ เหมือนมีคนคว้ำมีดมำกรีดใจ เลน่ ลกึ ถงึ ทรวงในให้ระทม จะให้กเู ชื่อมงึ ได้อยำ่ งไร ตอบคำถำมกไู มไ่ ด้คงข่ืนขม วำ่ พลำงเช็ดนำ้ ตำตกพร่ำงพรม อกตรมเจบ็ เจียนจะขำดใจ ขอให้ควำมพลำดพลงั้ ครัง้ นี ้ เป็นที่ระลกึ ตรึกตรองไว้ หำกมีควำมพลำดพลงั้ ครัง้ ตอ่ ไป จกั ได้เลิกรำหยำ่ สมั พนั ธ์ เจด็ วนั ผนั ผำ่ นกำลลลุ ว่ ง ใจสองดวงตำ่ งเตมิ เพิม่ สีสนั จบั เขำ่ เข้ำใจกนั และกนั ร้อยรักมแิ ปรผนั มน่ั คง เม่ือนนั ้ นำยธำรำตอ่ สำยนำยหลง วนั นีม้ ีนดั สี่โมงตรง เซ็นสญั ญำทำวงดนตรี

59 ฝ่ ำยนำยหลงแจงเหตเุ ภทภยั คงไปไมท่ นั แล้ววนั นี ้ รถดบั ขบั มิได้นะโทษที จะรีบจรลีเร่งเท้ำไป พลำงเห็นน้องต้ำคนเกำ่ โดนฉดุ ดงึ เร้ำบงั คบั ใช้ เข้ำห้องสองตอ่ สองกบั ผ้ใู ด หวนั่ ใจจะเกิดเหตอุ นั ตรำย โจนเข้ำผลกั แยกคนแปลกหน้ำ มงึ ทำน้องข้ำไอ้ฉิบหำย กจู ะแจ้งตำรวจมำจบั กำย คนร้ ำยเร่งรี่หนีไป พลำงเห็นน้องต้ำคนเกำ่ โดนฉดุ ดงึ เร้ำบงั คบั ใช้ เข้ำห้องสองตอ่ สองกบั ผ้ใู ด หวนั่ ใจจะเกิดเหตอุ นั ตรำย โจนเข้ำผลกั แยกคนแปลกหน้ำ มงึ ทำน้องข้ำไอ้ฉิบหำย กจู ะแจ้งตำรวจมำจบั กำย คนร้ ำยเร่งร่ีหนีไป บดั นนั้ น้องต้ำผลกั ธำรเข้ำห้องไซร้ ฝ่ ำยธำรำถำมน้องร้องออกไป เหตใุ ดทำทเุ รศเฉกเชน่ นี ้ ฝ่ ำยน้องต้ำเอย่ คำร่ำไห้ จนใจถกู บงั คบั ให้จบั พ่ี วำ่ พลำงผลกั ธำรลงทนั ที ขนึ ้ คร่อมในที่ไสยำ ฝ่ ำยธำรำเร่งรุดฉดุ กระชำก หวงั มดุ หลดุ จำกน้องต้ำ แว้งเหว่ียงเตม็ ที่ไมล่ ีลำ เผ่ือวำ่ จะเล็ดลอดออกไป เม่ือนนั ้ นำยทวิ ตั ถ์กบั นำยหลงคนหน้ำใส เปิดประตลู เู่ ข้ำข้ำงใน เหน็ ภำพบำดใจใคร่จะทน ถ้ำไอ้หลงไมพ่ ำกมู ำด้วย คงไมเ่ หน็ ภำพสวยสตั ว์หน้ำขน กำลงั กอดพลอดรักตอ่ หน้ำคน เจบ็ เหลือทนเดนิ หลีกปลีกตวั ไป เม่ือนนั ้ นำยธำรำโกรธแฟนเกำ่ มิทนได้ เป็นเพรำะมงึ กกู บั ไทป์ ต้องผดิ ใจ ชำตนิ ีอ้ ยำ่ ได้พบประสบกนั

60 ครัน้ สองรักที่รวดร้ำวถึงห้องหอ นำยทิวตั ถ์ไมร่ ีรอเลือกส่ิงสรรพ์ เก็บผ้ำผอ่ นของใช้ให้เร็วพลนั เรำเลิกกนั อยำ่ ตำมตดิ พิชิตใจ เม่ือนนั ้ นำยธำรำยนิ คำนำยไทป์ เร่งเร้ำเข้ำกอดนำ้ ตำไหล โปรดอยำ่ ทงิ ้ กนั ไปเลยหนำ ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์ร่ำไห้กไู มท่ น อีกก่ีหนที่ต้องเป็นเชน่ คนบ้ำ เห็นภำพมงึ ตำ่ งตำ่ งนำนำ กบั ไอ้ต้ำทำระยำตำ่ ตำบอน กรู ู้วำ่ มนั จ้องจะจดั ฉำก แตม่ นั พรำกหวั ใจกไู ปลหู่ ลอน กเู หนื่อยตำมหกั หำญรำญรอน หำกตดั ตอนเสียตอนนีด้ ีเหมือนกนั ฝ่ ำยธำรำคกุ เขำ่ เว้ำวิงวอน อยำ่ ได้ถอนซงึ่ รักประจกั ษ์ขวญั ให้โอกำสอีกสกั ครัง้ เถิดชีวนั จงนกึ ถึงคำมน่ั สญั ญำ กจู ะไมท่ ำให้มงึ เสียใจ ต้องร้องไห้ลน่ั ระทมตรมหนกั หนำ กจู ะตื่นตอนเช้ำเฝ้ ำเวลำ ปลกุ มงึ จำกนิทรำทกุ คนื วนั กจู ะฝึกทำอำหำรให้ชำญเชี่ยว เพ่ือตวั มงึ คนเดียวนะแก้วขวญั โปรดอยำ่ หกั ตดั ขำดควำมสมั พนั ธ์ กขู ำดมงึ เหมือนชีวนั จะบรรลยั เม่ือนนั ้ นำยทิวตั ถ์ฟังคำวอนถอนใจใหญ่ มงึ อยำ่ ตรมให้กลู ้มควำมตงั้ ใจ กทู ำไปก็เพรำะมงึ นะไอ้ธำร วำ่ พลำงนง่ั ลงตรงหน้ำ แลดพู กั ตรำนำ่ สงสำร ก่อนตดั ใจจำกรักที่ยำวนำน หยดุ สำนสำยใยให้อำวรณ์

61

62 10 ฟังดี ๆ ไม่มีรีรัน มำจะกลำ่ วบทไป ถงึ ธำรไทป์ ตอนสดุ ท้ำยคลำยสงั หรณ์ จะคคู่ วรหวนคนื หรือจำกจร ดง่ั คำกลอนตอนจบครบวจี เมื่อนนั ้ นำยธำรำโศกต้องหมองศรี กลบั เคหำสีหน้ำไมส่ ้ดู ี พบนำยธรผ้เู ป็นพ่ีนงั่ คอยรอ พลำงทรุดล้มลงกอดทอดสะอืน้ ผมโดนคนื ควำมรักอีกแล้วหนอ ผมทำผิดส่ิงใดไทป์ ถงึ ท้อ ไมส่ ำนตอ่ ซง่ึ สมั พนั ธ์ท่ีธำรมี ผมรักไทป์ รักท่ีสดุ สดุ ที่รัก ใยจงึ หกั แรมร้ำงหำยหำ่ งหนี ผมอยำกอยเู่ ป็นคชู่ ีวี ผมไมด่ หี รืออยำ่ งไรเหตใุ ดกนั ฝ่ ำยพ่ีธรเหน็ น้องร้องร่ำไห้ จิตใจเจ็บร้ ำวรำวอำสญั ไมเ่ ป็นไรนะธำรจงหำญพลนั ยงั มีวนั ที่สดใสให้ได้ชม ร้องมำเลยร้องออกมำให้หมดสนิ ้ ให้ได้ยินถงึ สวรรคช์ นั้ สขุ สม ให้เทวญั ทกุ ชนั้ ฟ้ ำระอำตรม ให้รับรู้วำ่ น้องจมชลนยั น์ สำมวนั ดีส่ีวนั ร้ำยยงั เหมือนเก่ำ เหน็ ธำรำนงั่ เศร้ำมสิ ดใส จงึ โทรถำมทวิ ตั ถ์ให้ชดั ใจ จงึ่ รู้ควำมเป็นไปในวจี

63 มำจะกลำ่ วบทไป ถงึ จิตใจนำยทิวตั ถ์จรัสศรี ระทมทกุ ข์ไมต่ ำ่ งจำกธำรธำรี ยงั คงมีเย่ือใยให้แก่กนั บดั นนั้ นำยเทคโนเหน็ เพ่ือนสะเทือนขวญั หำกยงั หว่ งจะลวงเลกิ ทำไมกนั ป่ ำนนีธ้ ำรคงอำสญั สะบนั้ ใจ ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์สง่ มือถือให้เพื่อนซี ้ ดสู ิ่งท่ีไอ้เดก็ ต้ำสง่ มำให้ เป็นคลิปลบั มนั โดนรัดขดั ขืนใจ กทู นดไู มไ่ ด้ให้มงึ ดู มงึ จะเชื่อหรือไมใ่ คร่ตรองตรึก จงลองนกึ เป็นน้องมงึ คงอดสู มีอีกเร่ืองที่มงึ ต้องรับรู้ มนั ถกู ขใู่ ห้ทำกเู ลิกกบั ธำร ฝ่ ำยเทคโนก้มหน้ำดมู ือถือ ร้องหวือชำ่ งโศกำนำ่ สงสำร ใครกนั หนอคดิ ทำอนำจำร สตั ว์สนั ดำนหยำบช้ำหน้ำจญั ไร ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์ตอบคำเทคโน พรุ่งนีก้ จู ะโชว์หำยสงสยั เตรียมฟังขำ่ วแสนสนกุ คลกุ วงใน จะได้รู้แจ้งแถลงชดั

64 ถึงย่ำค่ำวนั สำคญั ผนั มำจบ เงียบสงบไร้เสียงสำเนียงสตั ว์ บหุ ลนั ลอ่ งสอ่ งสวำ่ งกระจำ่ งชดั เสียงลมพดั เฉ่ือยฉิวละล่วิ ชำย เมื่อนนั ้ นำยทวิ ตั ถ์คอยทำ่ หำสหำย เห็นนำยหลงถำมสงสยั ให้คลี่คลำย ยงั สบำยดอี ยไู่ หมไอ้เพ่ือนเกลอ ฝ่ ำยนำยหลงตอบคำทวิ ตั ถ์ ยงั อยดู่ ีมขิ ้องขดั สขุ เสมอ วำ่ แตม่ งึ เป็นอยำ่ งไรมไิ ด้เจอ นอนละเมอถงึ ธำรำเสียกระมงั ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์แนมบอกให้หลงรู้ วำ่ ตวั กจู กั ย้อนลบั กลบั หลงั ไปคืนดีกบั ไอ้ธำรเสียอีกครัง้ มงึ ได้ฟังคดิ เหน็ เป็นเชน่ ไร บดั นนั้ นำยหลงถอดสีหน้ำมผิ อ่ งใส พลำงตอบคำถำมควำมใน มงึ อยำ่ ได้กลบั ไปหำธำรำ ในตอนนีม้ นั ทำใจได้แล้ว คงไมแ่ คล้วจะย้อนกลบั ไปหำ มนั บอกกไู มอ่ ยำกพบประสบหน้ำ ถงึ กลบั มำจกั ไมใ่ ห้อภยั กขู อโทษท่ีต้องกลำ่ วควำมจริง มนั เป็นส่ิงท่ีกจู กั ทำได้ กหู วงั ดกี บั มงึ นะเพ่ือนไทป์ อยำ่ ได้หวนกลบั ซบั สมั พนั ธ์ เมื่อนนั ้ นำยทวิ ตั ถ์เคอื งขนุ่ หนุ หนั มงึ หวงั ดีพดู มำได้ไมอ่ ำยกนั มงึ น่ีมนั ชำตหิ มำกวำ่ ที่คดิ มงึ ไมต่ ้องมำสำนวนชวนแตหลอ กตู ำมตอ่ ตดิ เรื่องรำวให้สนทิ จงึ รู้ควำมเป็นไปในชีวิต กมู องคนผดิ เสียตงั้ นำน มงึ จ้ำงคนรุมโทรมไอ้เดก็ ต้ำ มงึ มนั บ้ำเวรตะไลไอ้สนั ขวำน เพียงแคอ่ ยำกพรำกให้ต้ำเลิกกบั ธำร จกั ได้สำนสมั พนั ธ์รักประจกั ษ์ใจ

65 ฝ่ ำยนำยหลงเลิ่กลก่ั ถกู ซกั ควำม มงึ ไปตำมเรื่องนีจ้ ำกท่ีไหน มงึ หลงเหลือเชื่อถือหรืออยำ่ งไร ถึงได้พำลอำรมณ์ขม่ กู ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์เอย่ ตอ่ ไมร่ อช้ำ กจู ะสง่ ไอ้คลิปบ้ำให้ธำรรู้ มนั จะได้ตำสวำ่ งเหมือนอยำ่ งกู มไิ ด้ขแู่ คค่ ำจะทำจริง แม้นวำ่ ธำรำได้ดู คดิ วำ่ กลู วงหลอกกลอกกลงิ ้ ก็คงรับทรำบในควำมจริง รักเดก็ ต้ำมำกยง่ิ กวำ่ ท่ีเคย อนั ตวั มงึ คงถงึ ครำวเครำะห์ เหตเุ พรำะทำควำมไว้งำมเฉย คงเป็นหมำหวั เนำ่ เหมือนเกำ่ เคย ไฉนเลยหำกกแู ลกแยกตวั มงึ บดั นนั้ นำยหลงคง่ั แสนให้แค้นถึง อยำ่ ได้อยรู่ ่วมโลกเสียเลยมงึ พลำงดงึ เสือ้ ยกแล้วชกตำม เม่ือนนั ้ นำยธำรำตะโกนก้ำวเข้ำห้ำม ทงั้ เทคโนนำยแชมป์ ท่ีเฝ้ ำยำม เข้ำปรำบปรำมนำยหลงให้ทรงตวั มงึ เป็นอะไรไหมไอ้ทิวตั ถ์ พลำงป้ องปัดเสือ้ ผ้ำดหู น้ำหวั ชอบสรรสร้ ำงหำเรื่องให้ เปลืองตวั ให้หมองมวั เจ็บชำ้ ระกำกำย ครัน้ ดำเนนิ ไปหำหน้ำนำยหลง จบั ตอ่ ยลงตรงพืน้ มิยอมพำ่ ย ทำกบั กไู ด้ยงั ไงไอ้เพื่อนชำย มงึ ทำลำยคนรอบข้ำงให้หำ่ งกู ตงั้ แตน่ ีต้ อ่ ไปในภำยหน้ำ อยำ่ ได้มำให้กเู หน็ เป็นคหู่ ู อยำ่ ได้มำเก่ียวข้องเร่ืองของกู อยำ่ ได้อยรู่ ่วมทำงหำ่ งมรรคำ วำ่ พลำงเอย่ คำนำ้ ตำไหล หำกกไู มเ่ กี่ยวข้องกบั น้องต้ำ เหตจุ ญั ไรคงไมเ่ กิดขนึ ้ มำ จะไปหำโทษใครมใิ ชก่ ู

66 ครัน้ จบศกึ เรื่องหลงสนิ ้ สงสยั ทงั้ ธำรไทป์ พำกนั กลบั ยงั เรือนหรู นง่ั จบั เขำ่ เข้ำคยุ เรื่องอยำกรู้ ทงั้ เรื่องรักท่ีหกั อยมู่ ิได้ดำม เม่ือนนั ้ นำยทิวตั ถ์แถลงไขในคำถำม กสู งสยั นำยหลงลงตดิ ตำม จงึ ได้ควำมท่ีมงึ รู้เม่ือครู่ไง ฝ่ ำยธำรำถำมไทป์ ด้วยใจมนั่ จกั ไมพ่ ดู คำนนั้ แล้วใชไ่ หม เพียงหนง่ึ คำแตท่ ำร้ำยไปทงั้ ใจ โปรดสญั ญำกนั ไว้อยำ่ ได้ทำ ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์กลำ่ วคำขอโทษ อยำ่ ได้โกรธใจเจ็บเหนบ็ ชำ้ กกู ็ปวดรวดร้ำวท่ีกลำ่ วคำ จกั ให้ทำส่ิงใดใคร่สมยอม ฝ่ ำยธำรำเอย่ คำสนั้ กระชบั มงึ ต้องกลบั มำคบกอู ยถู่ นอม คำวำ่ “เลกิ ” ห้ำมขขู่ ม่ ให้ตรมตรอม กไู มพ่ ร้อมที่จะฟังทกุ เวลำ เมื่อนนั ้ นำยทิวตั ถ์เข้ำประชดิ ตดิ นำสำ กจู ะคบกบั มงึ ทกุ เวลำ ไปจนกวำ่ ชีวนั จะบรรลยั กขู อบอกอะไรให้สกั นดิ ท่ีกคู ดิ จะเลิกรำไมป่ รำศรัย อนั ควำมจริงที่ต้องบอกพดู ออกไป เพรำะหวั ใจกรู ักมงึ จงึ ต้องทำ ฝ่ ำยธำรำยินคำรักจำกปำกไทป์ จิตใจรัญจวนครวญคร่ำ มงึ พดู สง่ิ ใดใคร่อยำกยำ้ ให้จดจำจบั จิตตดิ ชีวนั ฝ่ ำยทวิ ตั ถ์กลำ่ วชดั ตดั สำนวน จะไมห่ วนพจนำข้ำหนุ หนั จงตงั้ ใจฟังให้ดไี มร่ ีรัน “กู รัก มงึ ” เป็นคำมนั่ สญั ญำ ขอให้จนั ทร์ดวงเดน่ เป็นพยำน ขอให้ปรำณเป็นอำรักษ์พิทกั ษำ ข้ำขอมอบดวงใจให้ธำรำ จนชวั่ ฟ้ ำดนิ สลำยตำยจำกกนั

67

ดิ เอนด์

ธำรไทป์ บทกวี จบวจีจบั ถ้อย เรียงร้ อยบทละคร เป็นคำกลอนฉบบั แรก สอดแทรกคตริ ัก ประจกั ษ์ ณ ดวงจนิ ต์ ยลยนิ ณ แดนไทย เกริกไกร ณ ทว่ั หล้ำ คงอยยู่ งั แผน่ ฟ้ ำ กกู่ ้องนิรันดร์กำล อวสำนกวิถ้อย ธำรไทป์ นิยำยรักประจกั ษ์ใจ ทว่ั หล้ำ สถิต ณ หฤทยั ตรึงจติ ชนรฤกเกริกฟ้ ำ อยยู่ งั้ ยืนยง ผจงจำรแตง่ แต้ม คำกลอน เสนำะโสตบทละคร กลำ่ วร้อง แทรกคตสิ อดคำสอน ควำมรัก ดีเฮย เป็นเอกนพิ นธ์ก้อง เดน่ ด้ำวนิจนริ ันดร์

ขอแค่เธอ (Hold me tight)