นิทาน

กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ มีนกฮูกสาวตวั หน่ึงเมื่อถึงคราวที่ทอ้ งฟ้าสวา่ งเจิดจา้ ดว้ ยแสงอาทิตย์ นกฮูกตวั น้ีจะนอนหลบั อยใู่ นโพรงตน้ ไม้ พอแสงอาทิตยจ์ างหายไป นกฮูกผหู้ ลบั ใหลกจ็ ะต่ืน ข้ึนมาพร้อมออกหากิน ซ่ึงอาหารอนั โปรดปรานของเจา้ นกตวั น้ีมีท้งั แมลง มด สตั วต์ วั เลก็ จิ๋ว พวกมนั ลว้ นมีรสชาติดีแถมทาใหน้ กฮูกอิ่มไดต้ ลอดคืน

หลายเดือน หลายปี ผา่ นไป... เจา้ นกฮูกท่ีอาศยั อยใู่ นโพรงไมน้ ้นั ไดแ้ ก่ตวั ลง จะออกหากินแตล่ ะที กเ็ ร่ิมลาบาก หากวนั ใดมีเสียงรบกวนช่วงเวลากลางวนั กจ็ ะทาใหน้ อนหลบั ไม่เตม็ อ่ิมจนหมด เร่ียวแรง ถึงแมช้ ่วงหลายวนั ที่ผา่ นมาจะยงั ไร้เสียงหรือผใู้ ดคอยรบกวน แตว่ นั น้ีกลบั มีเสียงร้อง เพลงดงั ลนั่ ป่ า นกฮูกแก่เลยตอ้ งโผล่หนา้ จากโพรงไมเ้ พ่อื สังเกตการณ์ดูวา่ ใครกนั นะที่ฮมั เพลง เสียงดงั ขนาดน้ี

โดยต้นเสียงนนั้ ไม่ใชใ่ ครที่ไหน แต่มนั เป็นเสียงขบั ร้องของตก๊ั แตนผ้ยู ้ายมาใหม่นนั่ เอง \"เจ้าตกั๊ แตนตวั น้อย ช่วยเบาเสียงลงหนอ่ ยได้ไหม เรานอนไมค่ อ่ ยจะหลบั เลย\" นกฮกู กลา่ วด้วยนา้ เสยี ง โมโห \"นี่คือเวลากลางวนั ชว่ งพระอาทิตย์สอ่ งแบบนี ้เรามีสทิ ธ์ิจะทาอะไรก็ได้\" ตก๊ั แตนหนั มาตอบแล้วร้องเพลง ตอ่ อยา่ งสบายใจ นกฮกู เหน็ ดงั นนั้ ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ ไม่คดิ ว่าจะมีใครกล้าเถียงตนได้ขนาดนี ้ \"แต่เราต้องการพกั ผอ่ น เพ่ือที่จะได้มีแรงช่วงกลางคนื เจ้าไปร้องเพลงเลน่ ที่อ่ืนเถิด เจ้าตกั๊ แตนตวั กระจ้อย !\" นกฮกู โมโหหนกั ขนึ ้ กวา่ เดิม \"ก็บอกเหตผุ ลมาสกั 1 ข้อสิ วา่ เราได้ประโยชน์อะไรจากการหยดุ ร้องเพลง... ลนั้ ลา ละ ลนั้ ลนั้ ลา...\" ตก๊ั แตนร้องเพลงตอ่ อยา่ งไม่ไยดี

นกฮกู ทาไดเ้ พยี งเคียดแคน้ อยใู่ นใจ ไม่กลา้ โหวกเหวกออกไป ดว้ ยกลวั จะโดนผอู้ ่ืนหวั เราะเยาะ ที่มาเถียงกนั เพราะเร่ืองแค่น้ี แตเ่ พ่ือใหต้ นเองนอนหลบั ไดน้ กฮูกผปู้ ราดเปร่ืองจึงคิดแผนการ ข้ึนมา \"ตกั๊ แตนผมู้ ีเสียงอนั ไพเราะ เราตอ้ งขอโทษทีที่เม่ือครู่น้ีไดต้ วาดเจา้ ไป มาตอนน้ีเราไดฟ้ ัง เสียงเจา้ แลว้ กเ็ ป็นอนั พอใจเพราะเสียงเจา้ น้นั ไพเราะเสนาะหูเหลือเกิน\" นกฮูกออกมาพดู กบั ตก๊ั แตนดว้ ยน้าเสียงเยนิ ยอ ทาเอาตก๊ั แตนเกิดอาการประหลาดใจ แตก่ อ็ ดยมิ้ ในคาช่ืนชมน้นั ไม่ได้

\"วนั นีเ้รามีไวน์ชนั้ เลศิ ท่ีเหลา่ ทวยเทพทงั้ หลายใช้ดื่มชว่ ยทาให้เสยี งใสก้องกงั วานมากขนึ ้ เพ่ือ เป็นการมอบรางวลั ให้ตกั๊ แตนผ้รู ้องเพลงดีกวา่ ใคร ได้โปรดขนึ ้ มาดื่มไวน์ด้วยกนั บนนีเ้ถิด\" นกฮกู เชือ้ เชิญตกั๊ แตนอยา่ งมีแผนการ \"ก็ได้ เหน็ แกท่ ี่ทา่ นชอบใจในนา้ เสยี งของเรา ถ้าอยา่ งนนั้ เราจะขนึ ้ ไปร่วมดื่มไวน์ด้วยแล้วกนั \" ตกั๊ แตนกลา่ วเสร็จกก็ ระโดดขนึ ้ ไปอยา่ งรวดเร็ว เมื่อตกั๊ แตนเดนิ เข้าไปในโพรงไม้อนั มืดสนิท ก็ทาให้มนั มองไมเ่ หน็ สิง่ ใดเลย ตา่ งจากนก ฮกู ที่มองเหน็ ได้ดี วา่ แล้วนกฮกู เลยได้ทีจดั การกินเจ้าตก๊ั แตนจนอม่ิ หนา แล้วกน็ อนหลบั พกั ผ่อน อยา่ งสบายใจไร้เสยี งใด ๆ มารบกวนตลอดวนั



จัดทำโดย นางสาว : ฝาดลี ะห์ เจะโด รหสั :6306810014 สาขา: การประถมศกึ ษา ห้อง : 1