LPJCAILD

โดย ครูชวี นั

มีหา นตัวหน่ึง หนาบึ้งหนา บูด ไมเ อยปากพูด หนา บูดทั้งวัน แตห านตวั นัน้ สง เสยี งเปน เพลง 2

3

นงั่ ดทู ีวี มขี าวประกาศ พนี่ องรวมชาติ ถูกนํ้าทว มใหญ เจา หา นตกใจ สงเสยี งเปน เพลง 4

5

ทุกสอื่ เกาะติด ชวยคิดแกไข สงขาวแจง ไป ใหเ ฝาระวงั หานดใี จจัง สง เสียงเปน เพลง 6

7

น้ําเหนือไหลบา มานครสวรรค พิจิตรสดุ กลั้น ทวมยันลพบรุ ี หา นหนา ถอดสี สง เสยี งเปน เพลง 8

9

น้าํ ลนอยธุ ยา ไหลมาปทมุ ฯ เออ ทว มท่ีลมุ สูลาดหลุมแกว เจา หานใจแปว สงเสียงเปนเพลง 10

11

ดอนเมอื งรงั สติ ทว มมดิ หลังคา บางพลัดนาํ้ มา ศาลายาก็จม เจาหานขื่นขม สงเสียงเปนเพลง 12

13

นายกฯส่ังการ ทหารเขาชว ย ฝายคา นรวมดวย ชวยคนละมอื เจาหา นนับถือ สง เสียงเปน เพลง 14

15

16

17

ใครมีน้ําดม่ื อยาลมื น้าํ ใจ เรง รีบขนไป ใหนอ งใหพ่ี เจา หา นยนิ ดี สง เสยี งเปน เพลง 18

19

ทหารลากเรอื ชว ยเหลอื ผเู ฒา ฝูงหมาหอนเหา เสียงขรมขางทาง เจาหานเตะผาง หมารอ งไมเปนเพลง ผูป กครองควรแนะนาํ การรังแกสตั วน ้นั ไมดี แตอ เี ลงเคงโคงโมโห จนอดกลนั้ ไมไ หว จึงเตะไลฝงู สุนัขปากเสียเหลา นน้ั เด็กๆ ไมค วรทําตาม 20

21

เหน็ หลังแตไกล นน่ั ไง “คณุ ชาย” ส่ังเรง ระบาย ผันนํ้าสูคลอง เจา หา นเฝา มอง สงเสียงเปน เพลง 22

23

นํา้ ทว มครงั้ ใหญ รวมใจทุกสี คดิ ดที าํ ดี นอ งพช่ี ว ยกนั เจา หานสุขสันต สง เสียงเปนเพลง 24

25

บา นเมืองวกิ ฤต ตองคิดชวยกนั กระสอบทรายก้นั ผนั นา้ํ ลงทะเล เจาหานฮาเฮ สง เสยี งเปนเพลง 26

27

ของสดของแหง แบงปนอยา ตุน ไมแยง ชลุ มุน เก้ือหนุนกันไป เจา หานดีใจ สง เสยี งเปน เพลง 28

29

เกดิ ข้นึ คงอยู เพียงครกู ไ็ ป มวลน้ํากอ นใหญ ไหลคืนคงคา วิกกฤตผา นเลย ขวัญเอยขวญั มา สูป วงประชา เพราะพระบารมี “พลังน้ํา” ผานไป เหลอื ไว “พลงั ด”ี นับตั้งแตน ี้ สามัคคที ุกคน เจา หา นสขุ ลน สง เสียงเปนเพลง เมื่อวกิ ฤตผานไป คณุ พอ คุณแมแ ละเด็กๆ จะรวมมือรวมคดิ ฟน ฟูชีวติ ใหก ลบั คืนสคู วามสขุ อยางไร บนพื้นท่ีวา งนี้ ใหรว มกนั แตง แตม ภาพแหงความสขุ น้นั ดว ยตนเอง... 30

31

หมายเหตุ เร่ือง “อีเลงเคง โคง ลยุ นา้ํ ทว ม” แตง ขึน้ ในขณะท่พี ักเปลี่ยนบรรยากาศขณะทาํ ตนฉบบั “อเี ลงเคง โคง ไปตลาด ไปตราด” คิดอยูวา เหตุการณน ้าํ ทว มครง้ั นี้ อีเลง เคง โคง นา จะมีบทบาททําอะไรบาง จึงลองแตง เร่ืองขึน้ คราวๆ และพอดมี ีผจู ดั ทาํ รายการจากชองไทยพบี ีเอส โทร.ติดตอ มา วาอยากใหครูชวี ันไปเลานทิ านและวาดรปู เพอื่ จะนํารูปไปสกรนี เสื้อขายหารายได ชว ยผูประสบภยั ชางเปนความบงั เอญิ ทสี่ อดคลองกนั พอดี จึงเสนอไปวา จะแตงเร่อื ง อเี ลงเคง โคง ตอนพิเศษนใ้ี หทนั เพื่อนาํ ไปเลาในรายการ เพราะเดก็ ๆ สว นใหญร จู กั อีเลง เคง โคง (ถึงแมผ จู ดั และผูตดิ ตอมาจะไมรจู กั ก็ตาม) และครชู ีวนั จะวาดภาพให เปนพิเศษดว ยถือวาเปน การทาํ กุศลดว ยสถานภาพที่พอจะทาํ ได และไดบนั ทกึ เหตุการณ ประวัตศิ าสตรดวยเรอ่ื งสาํ หรบั เดก็ กุศลและผลใดทจ่ี ักเกิดข้ึนจากงานชิน้ นี้ ขอมอบแดพอ แมครอู าจารยแ ละเหนืออื่นใด ขอนอมถวายแด “พอของแผน ดิน” ครูชีวนั วิสาสะ ชวี ัน วสิ าสะ นักสรา งสรรคก จิ กรรมและหนังสือภาพสาํ หรับเด็ก 20.39 นากิ า มากวายี่สบิ ป มีผลงานเปน ทีร่ จู กั และชืน่ ชอบของเด็กๆ วันพธุ ท่ี 26 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เชน คุณฟองนักแปรงฟน คณุ ตาหนวดยาว อเี ลง เคงโคง เปนตน 32