นิทานกากับเหยือกน้ำ

ณ ป่าแหง่ หนงึ่ ในฤดูร้อนทม่ี ีอากาศร้อนอบ อ้าว ทา้ ใหแ้ ม่น้า ลา้ ธารแห้งขอด ไมม่ นี ้าแมแ้ ต่ หยดเดียว ในขณะเดยี วกันกม็ ีกาตวั หน่ึงบนิ หา นา้ ดม่ื ดว้ ยความหวิ กระหาย แต่หาเท่าไรก็หาไม่ เจอ จนมันเร่มิ เหนอื่ ยและหมดแรงลงเรื่อย ๆ \"นา้ หายไปไหนหมด ขา้ กระหายน้า เหลอื เกิน แฮ่ก แฮ่ก\" เจ้ากากล่าวด้วย น้าเสียงทเ่ี หนือ่ ยหอบ

ทนั ใดนันเองสายตาของเจา้ กากเ็ หลือบไปเห็นเหยอื กน้า ขนาดใหญ่ใบหนง่ึ ตงั อย่ทู ห่ี นา้ บ้านของชาวนา มนั จึงรบี บินไปดดู ว้ ยความดีใจ แลว้ ค่อย ๆ ใช้ตาข้างหน่งึ ส่องลง ไปดูผ่านปากเหยือก แตท่ ว่ามีน้าเหลอื เพยี งก้นเหยือก เทา่ นัน ท้าให้เจ้ากาไมส่ ามารถเอาจะงอยปากของมนั ลง ไปกินนา้ ได้ \"เฮ้อ... มีนา้ เหลอื เพียงกน้ เหยอื กแบบนี แล้วขา้ จะกนิ อย่างไร ละเนี่ย\" เจ้ากาถอนหายใจพรอ้ มบ่น พึมพมั กับตวั เองเบา ๆ

ในระหว่างท่ีเจ้ากากา้ ลังคดิ หาวธิ ีท่จี ะกินนา้ ในเหยือก อยู่นัน สายตาของมันก็หนั ไปเห็นกอ้ นหินเลก็ ๆ ท่อี ยู่ ตามพืน จงึ ท้าใหเ้ จา้ กาคดิ แผนการดี ๆ ขึนมาได้

\"ข้าคิดออกแลว้ ลองคาบก้อนหนิ เลก็ ๆ พวกนใี ส่ลงในเหยอื กดกี วา่ เผ่อื ระดับน้า จะสูงขึนมาจนข้าสามารถกนิ นา้ ที่อยกู่ ้น เหยือกได\"้ เจ้ากาคดิ แผนการในใจ

จากนนั มันจึงเรม่ิ ใช้ปากคาบกอ้ นหนิ เล็ก ๆ มาใสล่ งไปในเหยือกนา้ อย่าง ใจเย็น ยงิ่ เจา้ กาใสห่ ินมากเทา่ ไรนา้ ในเหยอื กกค็ อ่ ย ๆ สูงขนึ เร่อื ย ๆ

จนในทสี่ ุดระดับน้าก็สูงขึนมาถงึ ปากเหยอื ก ทา้ ใหเ้ จ้ากาสามารถใช้จะงอยปากดื่มน้าได้ อย่างงา่ ยดาย

นทิ านเร่ืองนสี อนใหร้ ู้ว่า : จงแก้ไขปญั หา ด้วยความพยายามและปัญญาอันชาญฉลาด แลว้ จะค้นพบหนทางแหง่ ความสา้ เรจ็ ดังสุภาษิตไทยท่ีว่า \"ความพยายามอยู่ท่ไี หน ความสา้ เรจ็ อยทู่ ี่น่ัน\"