นิทานพื้นบ้านไทย-คนแจวเรื่องจ้างกับนักศึกษา

นิทานพ้นื บา้ นไทย คนแจวเร่ืองจา้ งกบั นกั ศึกษา นิทานเรื่องคนแจวเรือจา้ งกบั นกั ศึกษา เป็นนิทานพ้นื บา้ นภาคเหนือ ที่มีเน้ือหา สนุกเพลิดเพลิน พร้อมท้งั ใหแ้ ง่คิดปรัชญาคติสอนใจในการใชช้ ีวติ ไวอ้ ีกดว้ ย

มีนกั ศึกษาผคู้ งแก่เรียนคนหน่ึง ไดท้ าการวา่ จา้ งเรือแจวใหพ้ าขา้ มฟาก ในขณะที่ทอ้ งฟ้าเตม็ ไปดว้ ยเมฆดูมืดคร้ึม และลมเร่ิมพดั จนน้าเกิด เป็นระลอกคล่ืนเล็กๆ เรือแจวไดแ้ ล่นไปอยา่ งชา้ ๆ จนเม่ือเรือไดเ้ ขา้ สู่ กระแสน้าอนั เช่ียวกราด คนแจวเรือจึงตอ้ งใชค้ วามระมดั ระวงั เป็ น อยา่ งมากส่วนฝ่ ายนกั ศึกษาน้นั กาลงั นงั่ กม้ หนา้ หนงั สือเล่มใหญ่อยู่ อยู่ จนในท่ีสุดนกั ศึกษากไ็ ดเ้ งยหนา้ ข้ึนมาจากตารา

ลุงๆเคยอา่ นหนงั สือประวตั ิศาสตร์บา้ งไหม?” นกั ศึกษาเอ่ยถามข้ึน “ไมเ่ คยเลยครับ” คนแจวเรือจา้ งตอบดว้ ยน้าเสียงที่แผว่ เบา นกั ศึกษาจึงพูดข้ึนวา่ “ถา้ ง้นั ลุงกพ็ ลาดโอกาสเสียแลว้ หละในหนงั สือประวตั ิศาสตร์นะลุงเตม็ ไปดว้ ย เรื่องราวท่ีน่าอา่ น มีเรื่องของกษตั ริยแ์ ละพระราชินีในสมยั อดีต รวมถึงเร่ืองของสงคราม การตอ่ สู้ ทาใหเ้ ราสามารถรู้วา่ คนในสมยั โบราณ ใชช้ ีวติ กนั แบบไหน แตง่ กายกนั อยา่ งไร ประวตั ิศาสตร์จะบอกให้ไดร้ ู้ถึงความเจริญและความเสื่อม ลงของชนชาติตา่ งๆทาไมลุงไม่อา่ นประวตั ิศาสตร์บา้ งเล่า?” “ผมไมเ่ คยเรียนหนงั สือครับ” คนแจวเรือตอบ

ในเวลาน้นั คนแจวเรือกย็ งั คงแจวเรือต่อไป ส่วนนกั ศึกษากก็ ม้ หนา้ อ่านตาราต่อไป คงมีแตเ่ สียงใบแจว กระทบพ้ืนน้าเท่าน้นั เมื่อผา่ นไปสักครู่หน่ึง นกั ศึกษาก็เอ่ยถามคนแจวเรือข้ึนอีก ”ภูมิศาสตร์เล่าลุง เคยอ่านบา้ งไหม?” นกั ศึกษาเอย่ ถาม “ไมเ่ คยเลยครับ” คนแจวเรือตอบ นกั ศึกษาจึงกล่าววา่ “ภูมิศาสตร์ เป็ นวชิ าที่สอนใหเ้ ราไดร้ ู้จกั กบั โลกและประเทศตา่ งๆ และยงั รวมถึงกระทง่ั ภูเขา แมน่ ้า ลม พายุ ฝน นะลุง วชิ าภูมิศาสตร์เป็นวชิ าที่น่าสนใจมาก ลุงไมร่ ู้จกั วชิ าน้ีเลยรึ?” “ไมเ่ คยเลยครับ” คนแจวเรือตอบ นกั ศึกษาส่ายหนา้ “ถา้ ไมร่ ู้จกั วชิ าน้ี ชีวติ ลุงก็เหมือนไม่มีค่าอะไรเลย” “วทิ ยาศาสตร์ละลุง เคยอ่านบา้ งรึเปล่า” “ไม่เคยอีกแหละคุณ” คนแจวเรือตอบ

“ลุงเนี่ยนะเป็นคนยงั ไงกนั แน่? วทิ ยาศาสตร์ท่ีช่วยอธิบายถึงเหตุและผลตา่ งๆ ลุงรู้ม้ยั ความกา้ วหนา้ ของ คนเราในทุกวนั น้ีข้ึนอยกู่ บั วิทยาศาสตร์โดยตรงเลยนะ นกั วทิ ยาศาสตร์เป็นคนที่สาคญั อยา่ งมากในโลกน้ีเลย กว็ า่ ได้ แต่นี่อะไรลุงกลบั ไม่รู้เรื่องพวกน้ีเอาเสียเลย ชีวติ ของลุงช่างมีค่านอ้ ยเสียเหลือเกิน” นกั ศึกษาปิ ดตาราของเขาและนงั่ เงียบไมพ่ ดู อะไรข้ึนอีก ในช่วงเวลาน้นั กอ้ นเมฆสีดาไดแ้ ผข่ ยายและปกคลุมเตม็ ไปทวั่ ท้งั ทอ้ งฟ้า ลมเริ่มพดั แรงข้ึน มีฟ้าแลบแปลบ ปลาบ เป็นเหตุบอกวา่ พายกุ าลงั จะมา และเรือก็ยงั เหลือระยะทางอีกกวา่ คร่ึงซ่ึงไกลมากกวา่ จะถึงฝ่ัง คนแจวเรือแหงนข้ึนมองทอ้ งฟ้าดว้ ยสีหนา้ ท่ีหวาดหวนั่ ”ดูเมฆนนั่ ซิคุณ พายคุ งจะมาถึงเราในไม่ชา้ คุณวา่ ย น้ าเป็ นไหมครับ?” นกั ศึกษาพดู ข้ึนอยา่ งต่ืนตกใจกลวั “วา่ ยน้า ผมวา่ ยไมเ่ ป็นหรอกลุง” บดั น้ีคนแจวเรือเป็นฝ่ ายเลิกคิ้วมองนกั ศึกษาอยา่ งประหลาดใจบา้ งแลว้ และพดู วา่ “อะไรกนั น่ีคุณวา่ ยน้าไม่ เป็นหรอกรึ คุณมีความรอบรู้มากมายออกขนาดน้ี ประวตั ิศาสตร์เอย ภูมิศาสตร์เอย และวชิ าวทิ ยาศาสตร์เอย คุณกร็ ู้ แต่ทาไมคุณถึงไมไ่ ปเรียนการวา่ ยน้าดว้ ยเล่า อีกสกั ประเด๋ียวเถอะ คุณกจ็ ะไดร้ ู้วา่ ชีวติ ของคุณไม่มีค่า เลย” ลมพายพุ ดั แรงข้ึนเรื่อยๆ เรือแจวลานอ้ ยถูกคล่ืนและลมโหมซดั พดั กระหน่าใส่เขา้ มา ในไมช่ า้ ไม่นานเรือ แจวกถ็ ูกคล่ืนและพายซุ ดั จนเรือพลิกคว่า คนแจวเรือจา้ งสามารถวา่ ยน้าข้ึนฝ่ังมาไดอ้ ยา่ งปลอดภยั แต่ทวา่ นกั ศึกษาผนู้ ่าสงสารไดจ้ มหายไปในกระแสน้าอนั เช่ียวกราดน้นั แลว้