นิทานเรื่องกระต่ายตื่นตูม

ณ ป่ าอนั แสนกว้างใหญ่ สัตว์นานาชนิดอาศัยอยู่ด้วยกนั อย่างสงบสุข และมกี ระต่ายตวั หนง่ึ กาลงั นอนกลางวนั อย่ใู ต้ต้นมะพร้าวอย่างเพลดิ เพลนิ ทนั ใดน้นั เองมเี สียงดงั สน่นั หวน่ั ไหวจนทาให้กระต่ายตวั นตี้ ื่นขนึ้ มาด้วยความ ตกใจ

\"เม่ือกมี้ นั เสียงอะไรทาไมน่ากลวั จงั ต้องเกดิ แผ่นดนิ ไหวหรือฟ้าถล่มแน่ ๆ ต้องรีบไปบอกให้ทุกคนรู้ตวั เดย๋ี วจะหนกี นั ไม่ทนั \" เม่ือกระต่ายตวั อื่น ๆ เห็นว่ากระต่ายตวั นวี้ งิ่ มาหน้าตาต่ืนจงึ ตะโกนถาม \"เจ้าวงิ่ หนอี ะไรมา ทาไมถึงได้รีบร้อนขนาดน้นั ? \" \"เม่ือกีต้ อนท่ขี ้านอนหลบั อยู่ใต้ต้นมะพร้าว ข้าได้ยินเสียงฟ้าถล่มกเ็ ลย รีบมาบอกทุกคน พวกเรารีบหนีกนั เถอะ !\" เจ้ากระต่ายต่ืนตูมรีบอธบิ ายให้ฝูงกระต่ายฟังด้วยเสียงส่ันเครือ

จากน้ันฝูงกระต่ ายนับร้ อยก็รีบวิ่งตามมันไปด้ วยความตื่นกลัวพร้ อมช่ วยกัน ตะโกนตลอดทางว่า \"ฟ้าถล่ม ! ฟ้าถล่ม ! รีบหนเี ร็วทุกคน’\"

เหล่าสัตว์ป่ านานาชนิดได้ยนิ เช่นน้นั กพ็ ากนั วงิ่ หนีตามกระต่ายฝูงนีไ้ ป จนพบ ราชสีห์เจ้าป่ าเห็นสัตว์วง่ิ มาดงั น้นั จงึ ถามว่า \"พวกเจ้าวงิ่ หนีอะไรมา ทาไมถงึ ได้รีบร้อนกนั ขนาดน\"ี้ \"ฟ้าถล่มน่ะสิท่าน หากไม่รีบหนีพวกเราจะตายกนั หมด\" ช้างเอ่ยขนึ้ มา

\"แล้วพวกเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าฟ้าถล่ม ?\" ราชสีห์ถามกลบั ด้วยความสงสัย สัตว์ทกุ ตวั ต่างหันไปมองฝงู กระต่าย เพราะอยากรู้เร่ืองราวเช่นเดยี วกบั ราชสีห์ \"กระต่ายตวั นี้เล่าว่าได้ยนิ เสียงฟ้าถล่ม\" กระต่ายตวั หน่ึงพดู ขึน้ พร้อม ชี้บอก \"เจ้าได้ยนิ อย่างน้นั จริงหรือไม่\" ราชสีห์เอ่ยถาม \"ข้าได้ยินจริง ๆ นะท่าน ขณะที่ข้ากาลังนอนพกั ผ่อนอยู่ใต้ต้นมะพร้าว อยู่ ๆ กเ็ กดิ เสียงดงั สนน่ั หวน่ั ไหวขนึ้ จนข้าตกใจรีบวง่ิ มาบอกทุกคนให้รีบหน\"ี กระต่ายพดู อธิบายเหตกุ ารณ์ทุกอย่างด้วยความตื่นเต้น

\"ไหนเจ้าลองพาข้าไปดูหน่อยสิว่าเจ้าได้ยินเสียงน้ันมาจากตรงไหน\" ราชสีห์ผ้กู ล้าหาญเอ่ยขนึ้ ด้วยนา้ เสียงทเ่ี ข้มแขง็ เจ้ากระต่ายจงึ รีบพาราชสีห์ไปดูบริเวณทเี่ กดิ เสียงฟ้าถล่ม \"ตรงใต้ต้นมะพร้าวนัน่ ไงท่านทขี่ ้าได้ยนิ เสียงฟ้าถล่ม\" กระต่ายเอ่ยด้วย นา้ เสียงหวาดกลวั เมื่อได้ยนิ เช่นน้ันราชสีห์ก็เดินเข้าไปอย่างกล้าหาญ แล้ วจึงใช้เท้าอันแขง็ แรง เขย่าต้นมะพร้าวจนลกู มะพร้าวร่วงลงมาเสียงดงั

\"ใช่เสียงแบบนหี้ รือเปล่าทเ่ี จ้าได้ยนิ \" ราชสีห์เอ่ยถามเจ้ากระต่าย \"ใช่เลยท่าน เสียงแบบนี้แหละท่ีข้าได้ยิน\" กระต่ายตอบพร้อมเกาหัว ตวั เองด้วยความเขนิ อาย \"เสียงฟ้าถล่มทเี่ จ้าได้ยนิ เป็ นเสียงของลูกมะพร้าวทต่ี กกระทบพืน้ ยังไง ล่ะ คราวหน้าคราวหลังหากเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นเจ้าควรหาสาเหตุก่อนว่า เสียงน้ันมาจากอะไร ไม่ควรโวยวาย ตื่นตูมจนทาให้คนอื่นต่ืนตกใจตามไป ด้วย\" ราชสีห์สอนกระต่ายด้วยความเป็ นห่วง \"ต่อไปข้าจะไม่ตื่นตูมแบบนี้อีกแล้ว\" กระต่ายพูดพร้อมก้มหน้าด้วย ความรู้สึกผดิ จากน้นั ราชสีห์จึงนาความจริงกลบั มาบอกเหล่าสัตว์ท้งั หลาย และแยกย้ายกนั กลบั ไปยงั ถน่ิ ทพี่ กั เดมิ ของตวั