นิทานอีสป กบเลือกนาย

นทิ านอสี ป กบเลือกนาย

กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ ณ บงึ เล็ก ๆ อันแสนอุดมสมบรู ณ์ มฝี งู กบหลายครอบครัวอาศัยอยูด่ ว้ ยกนั อยา่ งสงบสขุ มาเนิ่นนาน โดยไมม่ ใี ครมารบกวนและไมม่ ใี ครมาคอยควบคุม อยากทาสิ่งใดก็ทาไดต้ าม ความต้องการ แต่แล้ววนั หนง่ึ กบวยั รุ่นเกิดความร้สู กึ วา่ ส่ิงท่พี วกตนเปน็ อยไู่ มใ่ ช่วิถีชวี ติ ทด่ี ีนกั มนั จงึ ขอใหก้ บทกุ ตัวมาประชมุ ร่วมกัน

\"ขอบคณุ ฝูงกบทุก ๆ ตัวทมี่ าประชมุ ในวนั น้ี\" กบวยั ร่นุ กลา่ ว \"พวกเราเคยอาศัยกนั แบบ อสิ ระมาเนิน่ นาน แมจ้ ะไมม่ ีปัญหาน่ากงั วลใจมากนกั แตฉ่ นั คดิ วา่ เราควรจะมหี วั หนา้ และ กฎหมายมาปกครองพวกเรานะ\" เมอื่ กบวยั รนุ่ เอ่ยเรอื่ งทอี่ ยากแถลง คณุ ลุงกบตัวหน่งึ ก็ตะโกนถามขึน้ มา \"แลว้ ใครกนั เล่าท่จี ะ มาเป็นเจา้ นายของเราและออกกฎหมายเหลา่ น้นั ?\"

กบ วัยรุ่นครุน่ คิดอยพู่ กั หน่งึ แลว้ จึงตอบออกมาวา่ \"เอาอย่างน้ี ฉันจะไปขอจากเทพจูปิเตอรใ์ ห้ ท่านตอ้ งชว่ ยจัดการได้แน\"่ กบทุกตวั ล้วนเหน็ ดว้ ยกบั ความคิดน้ี เช้าวันต่อมา กบวยั รนุ่ ไดอ้ อกเดนิ ทางไปพบเทพจปู ิเตอร์ เมือ่ ไปถงึ ท่านกต็ อ้ นรบั กบนอ้ ยตวั น้ี เป็นอย่างดี \"อุตสา่ หเ์ ดินทางมาไกลขนาดน้ี เจ้ามีเร่อื งอะไรใหเ้ ราช่วยหรอื กบนอ้ ย ?\" เทพจปู ิ เตอรถ์ ามด้วยความเป็นหว่ ง \"ฝงู กบของพวกกระผมไมม่ ผี ู้ปกครองหรอื กฎหมายอะไรเลยขอรบั ผมเลยอยากให้ ทา่ นช่วยมอบหวั หน้าใหส้ ักคน\" กบวยั รนุ่ ขอร้อง

\"โธ่ นกึ วา่ เรอ่ื งอันใด ท่ีแท้กบอยา่ งเจา้ กอ็ ยากมเี จา้ นายบา้ งนเี่ อง\" ทา่ นเทพพูดแบบย้ิม ๆ \"เอาอยา่ งนี้ เจ้าเดนิ ทางกลับไปเถดิ เราไดส้ ง่ เจา้ นายท่ีจะคอยปกครองฝูงกบไวท้ บ่ี ึงน้าแล้ว\" กบวยั รนุ่ ไดย้ ินดังนน้ั จงึ ตื่นเต้นดใี จพรอ้ มกลา่ วขอบคุณ \"ขอบพระคณุ ทา่ นเทพมาก กระผม จะไมม่ ีวันลืมพระคณุ น้เี ลย\"

เมอ่ื กบวยั รนุ่ เดินทางกลับมากเ็ หน็ ฝงู กบทงั้ หลายตา่ งไปยืนรุมลอ้ มกันทก่ี ลางบึง ส่ิงท่พี วกมนั ล้อมอย่คู ือขอนไมท้ ลี่ อยลงมาจากฟากฟา้ โดยไมม่ ีใครรู้ว่าส่งิ น้คี อื อะไร แต่เจ้ากบวัยรนุ่ รูไ้ ด้ ทันทวี า่ สงิ่ นี้คือเจา้ นายใหม่ของพวกมนั น่ันเอง \"พนี่ ้องกบทั้งหลาย สง่ิ ที่เห็นอยูน่ ีไ้ มใ่ ชข่ อนไมธ้ รรมดา ๆ แต่นีค่ ือเจ้านายใหม่ทเี่ ทพจปู ิเตอร์ม อบให้กับพวกเรา\" กบวยั รุ่นบอกอย่างตนื้ ตันใจ \"อ๋อ อยา่ งนี้น่ีเอง เจา้ นีเ่ ก่งไม่เบา สว่ นทา่ นเทพก็ชา่ งมีเมตตาตอ่ พวกเราเหลอื เกนิ \" คณุ ลุงกบชื่นชมความพยายามของกบวยั รุ่น แล้วกบทกุ ตวั ตา่ งโห่ร้องดีใจ พร้อมคานับขอน ไม้ผู้เปน็ เจ้านายใหมอ่ ย่างปลม้ื ใจ เวลาผา่ นไปหลายวัน เจ้านายคนใหมไ่ ด้แต่นอนเฉย แม้วา่ จะมีกบตวั น้อยข้นึ ไป กระโดดโลดเต้นบนน้ัน เจา้ นายขอนไมก้ ไ็ ม่ว่าอะไร ทาให้ฝงู กบกลับมาประชมุ กนั อกี คร้งั

\"ทาไมเจ้านายของเราถึงไม่เคยพดู จาหรอื ทาสิ่งใดบา้ งเลยล่ะ\" คุณลงุ กบถามกบวยั รุน่ \"ฉนั กว็ า่ อยา่ งนั้นแหละคณุ ลุง เอาแบบนไี้ หม ฉนั ไปขอเจ้านายใหมก่ ับเทพจปู เิ ตอร์อกี ครง้ั ดีกวา่ เผอื่ ทา่ นจะหาเจา้ นายทีด่ ีกวา่ น้ีมาให้\" วา่ แลว้ เจ้ากบกอ็ อกเดินทางไปพบท่านเทพ ทันที

\"มเี รอื่ งอะไรอกี เล่าเจ้ากบนอ้ ย ?\" ท่านเทพจูปิเตอร์ถามดว้ ยความสงสัย \"คือกระผมอยากจะขอเจา้ นายใหมค่ รับ เจ้านายทีท่ า่ นสง่ มาใหต้ อนนัน้ วัน ๆ ไมเ่ ห็นทาอะไร เลย\" กบวัยรุ่นรอ้ งขอ \"ไดส้ ิ ! อยากมเี จา้ นายใหมเ่ พราะไมพ่ อใจคนเก่าใชไ่ หม\" เทพจูปิเตอรพ์ ูดดว้ ยนา้ เสียงไม่ พอใจ \"ใช่ครบั \" กบตอบรับ

\"เอา้ กลบั ไปที่บงึ เถิด เราส่งเจ้านายใหมไ่ ปใหแ้ ล้ว\" ได้ยินอย่างนั้นเจา้ กบจงึ กลา่ วขอบคณุ และจากไปทันที พอเดนิ ทางมาถงึ เจ้ากบวยั รุ่นก็ตอ้ งตกใจ เพราะเจา้ นายใหม่ของพวกมนั คอื นกกระสา ซง่ึ ตอนน้ไี ด้ว่ิงไล่กินกบไปแลว้ หลายตวั กบในฝูงตา่ งอย่อู ย่างหวาดกลวั พลางคิดว่าควรพอใจใน ส่งิ ท่ไี ด้มาแต่แรก ไมค่ วรรอ้ งขอสิง่ ใดให้มากความจนเกิดเรอ่ื งราวน่าสลดแบบนเ้ี ลย

นทิ านเรื่องนส้ี อนให้รวู้ า่ : การไมม่ เี จ้านายมาคอยปกครองเลย ยงั ดกี วา่ ให้คนนิสยั โหดรา้ ย มาคอยควบคมุ และอกี แงค่ ดิ คอื ความตอ้ งการท่ไี ม่ร้จู กั จบสน้ิ อาจนาภยั มาส่ตู วั เองได้