ภาษาวัฒนธรรมม5

ภาษากบั วัฒนธรรม ส่อื การสอนอิเลก็ ทรอนิกส์ (E-BOOK) วชิ าภาษาไทยชน้ั มธั ยมศึกษาปีที่ นางสาวถนอมวรรณ จนั ทรอ์ นิ ทร์

ความหมายของภาษา ภาษาเป็นเคร่อื งมอื ใน การสอ่ื สารของมนุษยท์ ม่ี ี ระบบระเบยี บ

ความสาคญั ของภาษา ใชใ้ นการสอ่ื สารความคดิ ความรูส้ กึ ใชบ้ นั ทกึ ความเป็นมาประวตั ศิ าสตร์ เหตกุ ารณ์ ใชส้ รา้ งความเขา้ ใจของคนในสงั คม แสดงเอกลกั ษณข์ องชาติ

ความสาคญั ของวฒั นธรรม พระยาอนุมานราชธน กลา่ วถงึ ความหมายของ วฒั นธรรมวา่ “วฒั นธรรมคอื สงิ่ ทมี่ นษุ ย์เปลี่ยนแปลง ปรับปรงุ หรือผลิตสร้างขนึ้ เพ่อื ความเจรญิ งอก งามในวิถชี วี ติ ของมนษุ ยใ์ นส่วนรวมท่ถี ่ายทอด กนั ได้ เลียนแบบกนั ได้ เอาอย่างกันได้ วัฒนธรรมจงึ เป็นส่ิงอันเปน็ ผลผลิตของ สว่ นรวมท่มี นษุ ย์ไดเ้ รยี นรู้มาจากคนสมยั กอ่ น สบื ต่อกนั มาเป็นประเพณี วฒั นธรรมจึงเปน็ ท้ัง ความคิดเหน็ หรอื การกระทาของมนุษย์ใน สว่ นรวมทเี่ ปน็ ลกั ษณะเดียวกันและสาแดงให้ ปรากฏเปน็ ภาษา ความเชือ่ ระเบยี บ ประเพณี”

ลกั ษณะของวฒั นธรรม วฒั นธรรมเป็นพฤตกิ รรมทเ่ี กดิ จากการเรียนรู้ วฒั นธรรมเป็นมรดกทางสงั คม วฒั นธรรมเป็นวถิ ชี วี ติ หรอื แบบแผนของการ ดาเนนิ ชวี ติ ของมนุษย์ วฒั นธรรมเป็นสง่ิ ไมค่ งท่ี

ประเภทของวฒั นธรรม 1. วัฒนธรรมที่เปน็ รปู ธรรม เกดิ จากการ กระทาของมนุษย์ เช่น - ส่ิงกอ่ สรา้ ง ทีอ่ ยู่อาศยั ๒. วฒั นธรรมที่เปน็ นามธรรม เชน่ ความคดิ ความเชอ่ื คา่ นิยม ฯลฯ วดั ไทย วดั ฝรงั่

บา้ นไทย-บา้ นฝรงั่

- เคร่อื งมือเคร่อื งใช้

- งานศิลปะ

ความสมั พนั ธร์ ะหวา่ งภาษากบั วฒั นธรรม  ภาษาเป็นวฒั นธรรมเฉพาะของแต่ละสงั คม ภาษาในแต่ละสงั คมอาจสอ่ื นยั ทางความหมาย ต่างกนั สงั คมไทยมองหมาวา่ เป็นสตั ว์ ชนั้ ตา่ แต่คนตะวนั ตกมองหมา วา่ เป็นสตั ยท์ ซ่ี อ่ื สตั ย์ เป็นเพอ่ื นของคน คนไทยจงึ ไมเ่ รยี กใครวา่ หมา

ปจั จยั ร่วมของภาษากบั วฒั นธรรม ภาษาและวฒั นธรรมเป็นมรดกท่ี สงั คมมนุษยส์ รา้ งข้นึ ภาษาเป็นสว่ นหน่ึงของวฒั นธรรม ภาษาทาใหม้ นุษยผ์ ลติ สรา้ ง ร้ือฟ้ืน สะสม ต่อเตมิ และเปลย่ี นแปลง พฤตกิ รรมทางวฒั นธรรมได้ ภาษาและวฒั นธรรมมคี วาม เปลย่ี นแปลง

เหตทุ ่ที าใหภ้ าษาและ วฒั นธรรมเปลย่ี นแปลง การสะสมวฒั นธรรมผ่านการเรยี นรู้ การปรบั ปรงุ เปลย่ี นแปลงใหเ้หมาะกบั บรบิ ททาง สงั คมวฒั นธรรม การถา่ ยทอดวฒั นธรรมจากรุ่นสูร่ ุ่น

ลกั ษณะความสมั พนั ธ์ ระหว่างภาษากบั วฒั นธรรม ภาษาเป็นวฒั นธรรม ภาษาเป็นเคร่อื งมอื ถา่ ยทอดและ บนั ทกึ วฒั นธรรม ทานองเสนาะ นทิ าน เพลงพ้นื บา้ น การสวด เห่ กลอ่ ม ประวตั ศิ าสตร์ ความคิดความเชอ่ื ศาสนา

 ภาษาเป็นเคร่อื งช้ใี หเ้หน็ ความจาเพาะทาง วฒั นธรรมของแต่ละสงั คม  บางชนเผ่าไมร่ ูจ้ กั การเปรยี บเทยี บความเยน็ แบบนา้ แขง็  ชาวเอสกโิ มมคี าเรยี กหมิ ะมากมายเพราะ สถาพแวดลอ้ มเตม็ ไปดว้ ยหมิ ะ  คาไทยเป็นคาทส่ี ะทอ้ นลาดบั ชน้ั หรอื ความ ต่างของบคุ คล เช่น คาราชาศพั ท์ คาวา่ หนู คอื สรรพนามทเ่ี ดก็ พดู กบั ผูใ้ หญ่ หรอื คาว่า กนิ เสวย สวามปาม ฉนั ท์ เป็นตน้ “สาเนียงสอ่ ภาษากริ ยิ าสอ่ สกลุ ”

 ภาษาเป็นเคร่อื งมอื สะทอ้ นความแตกต่าง ทางวฒั นธรรมของบคุ คล เพศ ผูห้ ญงิ ใช้ อยุ๊ ตาย วา้ ย กรดี๊ วยั วยั ผูใ้ หญ่จะไมใ่ ชค้ าว่า หมา่ อึ ฉ่ี วยั ร่นุ ใชค้ าสแลง การศึกษา คนมกี ารศึกษาสูงรูค้ าศพั ทท์ ย่ี าก อาชีพ กาลเทศะ ภาษาในงานร่นื เรงิ ในงานศพ ใน ทท่ี างาน ทบ่ี า้ น

วฒั นธรรมในการใชภ้ าษา วฒั นธรรมในการใชภ้ าษาเพอ่ื การ สอ่ื สาร ใชภ้ าษาไดถ้ กู ตอ้ งตามแบบแผน ใชค้ า สานวนไดถ้ กู ตอ้ งตาม ความหมาย พูดอย่างชดั เจน ใชถ้ อ้ ยคาสุภาพ ใชภ้ าษาใหถ้ กู ตอ้ งตามกาลเทศะ

 วฒั นธรรมในการใชภ้ าษาเพอ่ื การสงั่ สอน สานวน สุภาษติ นิทาน นยิ าย การเปรยี บเทยี บ อปุ มาอปุ ไมย  วฒั นธรรมในการใชภ้ าษาเพอ่ื การ สรา้ งสรรค์ วรรณกรรมรอ้ ยแกว้ และรอ้ ยกรอง งานสารคดี

ระดบั ภาษา ตวั อยา่ งระดบั ภาษา ภาษาปาก ภาษาก่งึ ทางการ ภาษาทางการ พอ่ แม่ คณุ พอ่ คณุ แม่ บดิ ามารดา รถปิกอพั รถกระบะ รถบรรทกุ ขนาดเลก็ คอนโด คอนโดมเิ นยี ม อาคารชดุ จบั รถไฟ นงั่ รถไฟ โดยสารรถไฟ ยน่ื โนตสิ๊ มเี งอ่ื นไข เสนอเงอ่ื นไข

ภาษาไทยถ่ิน – ภาษาไทยมาตรฐาน ภาษาไทยถ่ิน ในประเทศไทย คนแต่ละภาคหรือแต่ละทอ้ งถิ่นจะมี ภาษาท่ีใชใ้ นการสื่อสารเป็นการ เฉพาะ เรียกวา่ ภาษาไทยถิ่น หรือ ภาษาทอ้ งถ่ิน หรือภาษาถิ่น ซ่ึงแบ่ง กวา้ ง ๆ เป็น 4 ถิ่น คือ ภาษาไทยถิ่น เหนือ ภาษาไทย ถิ่นอีสาน ภาษาไทย ถิ่นกลาง และภาษาไทยถ่ินใต้ นิยม เรียกส้นั ๆ วา่ ภาษาเหนือ ภาษาอีสาน ภาษากลาง และภาษาใต้

ภาษาถิ่น 4 ภาค

การใชภ้ าษาอย่างรอบคอบ ตอ้ ง คานงึ ถงึ สง่ิ ต่อไปน้ี - การใชภ้ าษาตามเพศ - การใชภ้ าษาตามวยั - การใชภ้ าษาตามอาชพี - การใชภ้ าษาตามการศึกษา - การใชภ้ าษาตามตาแหน่งฐานะทาง สงั คม - การใชภ้ าษาตามโอกาส - การใชภ้ าษาตามความสนทิ สนม ใกลช้ ดิ

 ศิลปะการออกเสยี ง ภาษาไทย การออกเสยี งอกั ษะไทย คนไทยมเี สยี ง /ร/ ทต่ี อ้ ง กระดกล้นิ มคี าควบกลา้ ท่ตี อ้ ง ออกเสยี งพรอ้ มกนั การออกเสยี งทานองเสนาะ การสวด การกลอ่ ม การเห่

เอกสารอา้ งอิง กระทรวงศกึ ษาธิการ.(2556).หนงั สอื เรยี นราวชิ า พ้ืนฐานภาษาไทยหลักภาษาและการใช้ภาษา เพ่ือการสอ่ื สาร ชั้นมัธยมศกึ ษาปีที่ 5. กรุงเทพมหานคร:สกสค.ลาดพรา้ ว. เพลนิ ใจ และนนั ทพงศ์ พฤกษชาติรัตน์.คมู่ อื เรียน รายวชิ า พืน้ ฐานภาษาไทยสาหรับศึกษาด้วย ตนเอง ภาษาไทย ม5.นนทบุรี:ธรรมบัณฑิต สถาบันพัฒนาคุณภาพวชิ าการ.(2563).หลักภาษาและ การใชภ้ าษาไทย ช้ันมัธยมศึกษาปีท5ี่ . กรุงเทพมหานคร:พฒั นาคุณภาพวชิ าการ