กบกับหนู

นิทานเร่ือง กบ กับ หนู

กาลคร้ังหนึ่งนานมาแล้ว กลางป่ าทม่ี ี สัตว์น้อยใหญ่อาศัยอยู่กันอย่างสงบ สุข มีหนูพเนจรตัวหน่ึงกาลังเดนิ หา อาหารด้วยความโหยหวิ มันเดนิ ไป เร่ือย ๆ จนเจอลาธารขนาดใหญ่ \"โอ๊ย !! ทง้ั เหนื่อยทง้ั หวิ ทาไม แถวน้ีไม่มีอะไรให้ข้ากนิ บ้างเลย เหน็ ทจี ะต้องข้ามไปป่ าฝั่งนู้นเสียแล้ว ว่า แต่ข้าจะข้ามลาธารนี้ไปได้อย่างไร ใน เม่ือข้าว่ายน้าไม่เป็ น\" เจ้าหนูนั่งพักและกล่าวตัดพ้อกับ ตัวเอง



ในขณะทหี่ นูกาลังคดิ แผนเพ่อื จะข้ามไปหา อาหารทป่ี ่ าฝั่งตรงข้ามอยู่น้ัน สายตาของมัน เหลือบไปเหน็ กบตัวหน่ึงกาลังว่ายน้าเล่นอยู่ ข้าง ๆ ลาธาร มันจงึ วางแผนคิดกลอุบาย หลอกเจ้ากบให้พาไปส่งทป่ี ่ าฝั่งตรงข้าม \"สวัสดี เจ้าอย่ใู นลาธารแห่งนี้มานาน แล้วหรือ ?\" เจ้าหนูกล่าวทกั ทายกบด้วยความ เป็ นมติ ร \"ใช่ ข้าอย่ใู นลาธารแห่งน้ีมาตั้งแต่เกดิ เลยล่ะ แล้วท่านมาจากทไ่ี หนทาไมข้าไม่คุ้น หน้าท่านเลย\" กบถามด้วยความสงสัย \"อ๋อ ข้าเป็ นนักเดนิ ทาง ตอนนี้กาลังจะ ข้ามฝั่งไปหาสมบัตอิ ันล้าค่าทป่ี ่ าฝั่งตรงข้าม\" เจ้าหนูเร่ิมใช้กลอุบายเพอ่ื หลอกให้กบไปส่ง อีกฝ่ังของลาธาร



จริงเหรอท่าน ทป่ี ่ าฝ่ังตรงข้ามมีสมบัติ จริง ๆ เหรอ\" เจ้ากบถามด้วยความ ตน่ื เต้น \"จริงสิ ข้าออกเดนิ ทางตามล่าหา สมบัตมิ าแล้วนับไม่ถ้วน ข้าจะโกหกเจ้า ทาไม\" เจ้าหนูกล่าว \"ถ้าอย่างนั้น ข้าขอเดนิ ทางไปกับ ท่านได้ไหม ? ข้าอยากเหน็ เพชรพลอย เป็ นบุญตาสักครั้งในชีวติ \" กบขอร้องหนู จอมเจ้าเล่ห์ \"ได้สิ แต่มีข้อแม้ เจ้าต้องพาข้าว่าย น้าข้ามลาธารนี้ไปให้ได้ ข้าถงึ จะนาทาง เจ้าไปยังขุมสมบัต\"ิ เจ้าหนูกล่าวต่อรอง



\"ข้ากต็ วั พอ ๆ กับท่าน แล้วข้าจะพาท่านว่าย น้าข้ามฝั่งไปได้อย่างไร ลาพังตัวข้าเองก็ยังจะ เอาตวั ไม่รอด\" เจ้ากบกล่าวตัดพ้อ \"งัน้ เจ้ากเ็ อาเชือกมาผูกเท้าเจ้าให้ตดิ กับเท้าข้าสิ เจ้าจะได้ไม่เหน่ือย\" เจ้าหนูออก ความคดิ เหน็ \"โอเคลองดู แต่ถ้าท่านเป็ นอะไรขน้ึ มา ข้าไม่รับผดิ ชอบนะ\" เจ้ากบพดู ดัก หลังจากทตี่ กลงกันเสร็จเรียบร้อย ทง้ั คู่ กใ็ ช้เชือกผูกตดิ ทเ่ี ท้าของตัวเอง แล้วเจ้ากบ จงึ เริ่มว่ายน้าไปเรื่อย ๆ จนมาถงึ บริเวณ กลางลาธาร มันรู้สึกเหน่ือยล้า ว่ายน้าต่อไป ไม่ไหว จงึ ขอหยุดพักสักครู่หนึ่ง \"แฮก ๆ ข้าขอหยุดพักหายใจสักครู่นะ ท่าน ข้าจะไม่ไหวแล้ว เหน่ือยเหลือเกนิ \" เจ้า กบกล่าวด้วยน้าเสียงทเ่ี หน่ือยล้า

แต่ทว่าไม่มเี สียงตอบรับจากเจ้าหนู มันจงึ หนั หลังกลับไปดกู พ็ บว่าเจ้าหนู จมน้าตายเสียแล้ว เจ้ากบจงึ รีบว่าย น้าต่อเพ่ือให้ถงึ ฝ่ังโดยเร็วทสี่ ุด เพราะ หากปล่ อยไว้ แบบน้ีไม่ นานร่ างของ หนูจะยงิ่ ถ่วงให้มันจมลงไปด้วย แต่ แล้วร่างของหนูกลับค่อย ๆ ลอยขึ้น ในขณะเดยี วกันมีเหยย่ี วตัวใหญ่กาลัง หาอาหาร มันเหน็ ร่างของหนูลอย ขึ้นมาเหนือน้า จงึ บนิ โฉบร่างของหนู ลอยขน้ึ ไปบนท้องฟ้าเพอื่ เป็ นอาหาร เย็น ในขณะเดยี วกันร่างของเจ้ากบก็ พลอยตดิ ร่างแหไปด้วย เพราะทง้ั คู่ใช้ เชือกผูกตดิ กันไว้ ทาให้มันถูกเหยี่ยว จับกนิ เป็ นอาหารไปด้วย

นิทานจบแล้ว “นิทานเรื่อง นี้สอนให้รู้ว่า ให้ทุกข์แก่ ท่านทกุ ข์น้ันถงึ ตัว” ด.ช. มารุต คเชนทร ม.2/1 เลขที่ 9