เรื่องสั้น_. ห้องเก็บสุข'

เรอ่ื งสน้ั ห้องเก็บสขุ นเิ วศน์ กันไทยราษฎร์ มตชิ นสดุ สัปดาห์ ฉบบั วันที่ 21 – 27 ธันวาคม 2561 วนั เสาร์ท่ี 29 ธันวาคม พ.ศ.2561 แมย้ ามเย็นยา่ งกา้ วเข้ามาดงั เช่นทกุ วัน แต่มีบางส่งิ สง่ สัญญาณใหห้ วงั ได้ว่า คำ่ น้ีจะดีกว่าบางคืน ก็ตรงทฟ่ี ้าโปร่ง เมื่อฝนไมม่ า ม่านฝนไม่มี ลกู ค้ากน็ ่าจะมี เพราะท่ีน้ีคือห้องแหง่ ความสุข ความสุขของทกุ เพศทุกสถานะทีร่ กั เสยี งเพลง รกั การพกั ผ่อนดว้ ยการร้องเพลง เดือนรว่ มหุ้นกับเพ็ญ จบั มอื เพือ่ อนาคตทจ่ี ะดีขึ้น จึงเลือกที่จะเปดิ เป็นร้านคาราโอเกะมาเกือบปแี ล้ว ตัง้ ชื่อให้คำจำง่ายๆ ว่า “เดอื นเพญ็ ” และเปน็ บนั ทกึ ว่า สองคนจะจับมือกนั ทำห้องกวา้ งขนาดต้งั โตะ๊ ไดส้ บิ โต๊ะ ยกพน้ื ทำเวทมี ีคาราโอเกะแหง่ นี้ มิใชแ่ คเ่ พื่อดำรงชีวติ อยา่ งเดยี ว แตต่ อ้ งการใหท้ ุกคนทมี่ าทน่ี ม้ี ีความสุข แมส้ องสาวจะเรยี นไม่มาก ไม่ร้เู ร่อื งเพลง แต่กพ็ อจะร้จู กั และเข้าใจวา่ ทกุ คนต้องการความสขุ และการไดร้ อ้ งเพลงก็เปน็ ความสุขอีกช่องทางหนง่ึ เด็กๆ ลูกจา้ งสามคนจากประเทศเพอื่ นบ้าน หน้าตาดี พดู ไทยชัดข้นึ ทกุ วัน อาจารย์มนตรอี ดีตครูดนตรที ี่มารว่ มงานกนั ก็เปน็ พนั ธมิตร ท่เี ป็นท้ังความหวงั และกำลงั ใจ ในฐานะผูค้ วบคุมดนตรีให้ทกุ คนท่มี าได้รอ้ งเพลงทกุ เพลง ทกุ แบบ ครมู นตรมี คี วามสขุ เสมอ ผ่อนปรนให้คนร้องเพลง เปล่ียนคียใ์ ห้เพื่อให้ผู้รอ้ งรอ้ งได้อยา่ งสบายใจน้คี ือเสน่ห์ของร้าน “เดอื นเพญ็ ” ทบ่ี างรา้ นไมม่ ี เพราะร้านเหล่าน้นั ใชเ้ พยี งคอมพวิ เตอร์ เมอื่ ใครเลอื กเพลงใดก็จะเลือกไวใ้ ห้ ปล่อยใหค้ อมพวิ เตอรท์ ำหนา้ ทีไ่ ป วันแรกที่ตั้งใจจะเปดิ ร้าน ครูมนตรแี นะนำให้มีมลู ค่าพิเศษน้ี จึงชวนไปหาเปียโนมอื สองมาเพมิ่ “ท่ีน่ีดีนะ มีนักดนตรชี ่วยเลน่ เสริมใหด้ ้วย บางแหง่ มันกดคอมพแ์ ลว้ นงั่ เฉย บางทีน่ังหลบั หรอื ไม่กอ็ อกไปสูบบุหรี่ขา้ งนอก” คนทแี่ วะมารอ้ งเพลงท่ีน่ชี นื่ ชม…ให้สองสาวหุ้นส่วนสำคัญได้ยนิ เสมอมา และคำชมเหล่าน้ันกถ็ ึงหูเป็นกำลงั ใจให้ครมู นตรีดว้ ยเชน่ กนั

เพราะความต้องการสูงสดุ ของครทู ี่เล่นดนตรีมาทงั้ ชีวติ คอื ต้องการเปน็ ผ้ทู ำให้คนมีความสุข เม่ือลกู ค้าช่ืนชม ครจู ึงชน่ื ใจ ครมู นตรีเกษียณอายุราชการแลว้ ร้จู กั กนั กับสองสาวโดยบังเอญิ ตอนแรกอาสาจะเล่นให้โดยไม่คิดค่าเสยี เวลา “แก่แล้วอยบู่ า้ นเฉยๆ ก็ไร้ประโยชน์” ครมู นตรใี หเ้ หตุผล ก่อนจะสรุปส้นั ๆ ว่า “เอาเวลาทเี่ หลอื มาให้ความสุขกับผู้คนดกี วา่ ” แลว้ ครมู นตรกี ม็ าเปน็ ส่วนหนึ่งของรา้ นน้ีดว้ ยกติกาท่ีตกลงกนั ไว้ตอนแรกวา่ โต๊ะหนงึ่ จะมากีค่ นก็ตาม รอ้ งได้คนละสองเพลง “คนละเพลงดกี วา่ ถ้าใครในโตะ๊ ไมร่ อ้ งก็สละสทิ ธิไ์ ป” ครูมนตรมี าสรปุ กตกิ าไว้เชน่ น้นั และจำยอมรับในกตกิ าของสองสาวห้นุ สว่ นวา่ “ครตู อ้ งรับเงินนะ อย่าเล่นฟรี เอาเป็นว่าคนื ละเจด็ รอ้ ยไหวไหม” ครมู นตรีโบกมือตดั บทขอ้ เสนอนน้ั ด้วยรอยยิ้ม “ไมต่ ้องกงั วล ไปต้ังไวอ้ ย่างนัน้ ก็จะเปน็ ค่าใชจ้ ่าย จะไปกำหนดค่าใช้จ่ายโดยยงั ไม่เห็นรายรับท่ีชดั เจนทำไม” ครมู นตรจี งึ เลน่ ดนตรีในรา้ น “เดอื นเพ็ญ” อย่างมีความสุข และอย่เู บอ้ื งหลังใหท้ ุกๆ คนมีความสุขโดยรับเงนิ ในวันทม่ี ีรายไดด้ ี “ถอื วา่ เปน็ ค่าน้ำมันรถนะครู” เดือนบอก “ถา้ ลกู ค้าพอใจ ทิปทงั้ หมดทเี่ ขาติดดอกไมม้ า หรือให้ครกู ต็ ้องเปน็ ของครูหมดเลย” เจ้าของรา้ นตงั้ กตกิ าแสดงน้ำใจ “เอาแบง่ ให้เดก็ เสิร์ฟบา้ งก็ไดน้ า” ครูแสดงนำ้ ใจเชน่ กัน “เด็กๆ เขามที ิปรวมของเขาแล้วค่ะ คุณครูรบั ดอกไม้จากคนทรี่ อ้ งเพลงเทา่ ไร เป็นของครหู มดเลย” ครมู นตรยี อมรับในกติกา แม้จะไม่เห็นดว้ ยท้งั หมดกต็ าม เพราะความสขุ ของครู คือได้ออกจากบ้านมาเล่นดนตรี ทำงานทตี่ นรัก มาทำให้คนอ่นื มีความสขุ ภายใต้กตกิ าที่กำหนดขึน้ ร้าน “เดอื นเพ็ญ” กา้ วเดนิ มาไดด้ ีเรื่อยๆ ลกู คา้ มากขึ้นเร่อื ยๆ เป็นลกู คา้ ระดับรกั ความสงบ มาแล้วกร็ อ้ งเพลง มาคยุ เรอ่ื งงาน มาพกั ผ่อนหลังงาน

ลกู ค้าบางรายก็มีอดีตท่ีมีตำแหนง่ ใหญใ่ นประเทศใช้ร้านเดอื นเพ็ญเป็นที่พบปะสงั สรรค์ฉลองวันคลา้ ย วันเกดิ ใหล้ กู น้อง ช่วง…การเมอื งเวน้ วรรคก็เป็นแหลง่ พกั ผอ่ นรอเวลาใหก้ ารเลอื กตั้งกลับมา และเม่อื มแี นวโนม้ ว่าจะมกี ารเลือกตงั้ ก็ยิง่ คกึ คกั เพญ็ ที่นง่ั เล่นไลน์อย่หู ลังเคานเ์ ตอร์เกบ็ เงนิ รบั ไลนจ์ องโตะ๊ แตค่ ร่หู นึ่งก็เดินหนา้ เครียดมาหาเดือน “มีอะไรเพญ็ ” “ทา่ นจองโต๊ะยีส่ ิบทน่ี ัง่ ” เพ็ญบอก เดือนรับรู้ดวี ่า “ทา่ น” ท่เี พอื่ นรักเอย่ ถงึ นั้นคือลูกค้าประจำ เปน็ อดตี ผ้ใู หญท่ ี่มีตำแหนง่ สำคัญมาในหลายรฐั บาล ใกลเ้ ลือกตงั้ แลว้ ถา้ มีรายการของคนมีกำลงั จา่ ยต่อเนอื่ ง นนั่ เปน็ โอกาสดที ่วี ่ารา้ นของเธอจะมรี ายไดแ้ นน่ อน เพราะลกู คา้ รายนี้มตี น้ ทุนสูง ทงั้ สถานะทางสงั คมและการเงิน “หนกั ใจว่ะ” เพญ็ สารภาพสอดรับกับสหี น้าทเี่ ดือนกร็ ับรู้ได้“ทา่ นถามวา่ คนน้ันมาหรอื เปลา่ ” คนทีเ่ พ็ญพดู ถึงกค็ ือกลมุ่ ท่ีมากนั ครึ่งรถตู้ มผี ู้หญงิ สาวหน้าตาดีมาดว้ ยหลายคน ที่เปน็ ปัญหาค้างคาอยู่กค็ อื ผ้ชู ายวัยเกษียณคนที่ เป็นหัวหน้าทีมนำมา เขาเปน็ คนเดยี วทดี่ ่มื จดั และไม่ทำตามกติกา ข้นึ เวทีแลว้ จะร้องหลายเพลง แถมทุกครัง้ จะลากหญิงสาววยั ร่นุ อวบอัน๋ ข้ึนไปขนาบซา้ ย-ขวา ขณะรอ้ งเพลงทเ่ี ป็นพลงั ของความมึนเมาเพลงแลว้ เพลงเลา่ เขาก็จะกอดฟดั เด็กสาวตลอดเวลา ร้องเพลงเพอื่ ต้องการรอ้ งมสี ุขกับการร้องโดยไม่ใสใ่ จใคร “แล้วแกตอบว่าไง” เดอื นถาม “กจ็ ะตอบยังไงละ่ ทกุ คนก็จ่ายเงินเหมอื นกนั กต็ ้องตอบไปตามความจรงิ ท่านก็เลยจะไปร้านอืน่ ”

“เราก็ต้องเสยี ลกู คา้ รายใหญ่ไปน่ะซี มันสองครง้ั แลว้ นะ” เดอื นสรุปได้ในนาทนี น้ั “ไม่ร้จู ะทำยังไง แกมวี ิธีไหมละ่ เดือน” เดือนนง่ั คิดด้วยทา่ ทีหนักอกหนักใจ ความรูส้ กึ หนักกว่าตอนเรม่ิ เปิดรา้ นทีต่ อ้ งการลกู คา้ แต่นล่ี ูกคา้ ชนั้ ดีและกำลงั จะหนจี ากไป เธอรักษาเรือ่ งสว่ นตวั ของลูกคา้ ตลอดมา ลกู คา้ จงึ วางใจเชือ่ ถือว่า นอกจากจะพยายามให้เปน็ หอ้ งแหง่ ความสุขแล้ว ร้านของเธอยงั เป็นทีเ่ กบ็ ความลับอีกด้วย อาหารอร่อยตามใจลูกคา้ และเกบ็ ความลับคือนโยบายสำคัญ “จะลองคยุ ดนู ะ” เดอื นกดโทรศพั ทห์ าลูกค้าผใู้ หญ่ เร่ืองสำคัญอยา่ งนี้ เธอเลือกท่ีจะโทร.คุยแทนการใช้ไลน์ เพ็ญมองดว้ ยความห่วงใย และเอาใจช่วย “เดอื นขออภัยท่านด้วยนะคะ ลกู ค้าทีเ่ ป็นปัญหาคนน้นั เขาเป็นมะเร็งขน้ั สุดท้าย เวลามารอ้ งเพลงเลยปล่อยเตม็ ท่ี เพราะเขาคิดวา่ เขาเหลอื เวลานอ้ ยแลว้ ท่ีจะหาความสขุ ” เดอื นจำใจเอาความลับลูกค้ามาเปิด “แต่จะมามีอภิสิทธห์ิ าความสุขบนความทกุ ขค์ นอื่นกไ็ ม่ถูกนะ มาแล้วกไ็ ม่ทำตามกติกาด้วย” “หนคู วรทำอยา่ งไรคะ ทา่ น กรณุ าแนะนำด้วย”

“บอกเขาสิ” “เกรงใจเขาอะ่ ค่ะ สงสารเขาด้วย” “โอเคกเ็ ป็นความดงี าม มีนำ้ ใจ” “แลว้ ท่านมาใช่ไหมคะ จะจดั โต๊ะใหท้ ่านค่ะ เลอื กทไ่ี กลๆ เวท”ี “ยังกอ่ น เราต้องการความเงียบปรึกษางานกันบา้ ง อาจขึน้ ร้องเพลงดว้ ย ปล่อยให้เขาสนกุ ไปเถอะ” “ท่านกรณุ าอยา่ โกรธ อย่าทง้ิ รา้ นเราไปนะคะ หนขู ออภัยจริงๆ” “โอเคนะ เขา้ ใจกนั ” ทา่ นตดั บทนิ่มๆ แลว้ “เดือนเพญ็ ” กก็ ลายเป็นห้องของผ้ชู ายมีเงนิ คนนั้น ซงึ่ เขาเชื่อว่า เขาเหลอื เวลานอ้ ยเตม็ ทกี บั การมชี วี ติ อยู่ จงึ ไดป้ ลดปล่อย ระเบดิ ระบายโดยไมส่ นใจใคร กลายเปน็ ละเมดิ กติกา ครมู นตรตี ้องเล่นสนองทุกเพลงที่เขาร้อง รอ้ งครอ่ มจังหวะกต็ ้องตามตะครบุ รอ้ งเพย้ี นกต็ อ้ งยอม ตอ้ งช่วยเต็มท่ี เขาดงึ เด็กสาวเข้ามากอดมาฟัด ครูมนตรีก็ตอ้ งทำใจ แมม้ ิใชล่ ูกสาวของครู แต่ครกู ็ไมเ่ หน็ ดว้ ยกับการข่มเหงรงั แก ครเู ขา้ ใจ เพราะเงนิ ค่าจ้าง เด็กเหล่านนั้ จึงยินยอม

แขกทท่ี นเห็นภาพกดขี่ข่มเหงและการละเมิดกตกิ าดว้ ยการใชเ้ วทีคนเดียว เรม่ิ เชก็ บลิ ทยอยออกไป ทา้ ยทสี่ ดุ ของค่ำคืนอนั เป่ียมสขุ ของผู้ชายปลดปล่อยกจ็ บลง เขาจ่ายเงินตามกตกิ า มที ปิ ใหค้ รมู นตรี ให้เด็กเสริ ฟ์ เขามเี งินและไมห่ วงเงนิ แม้เขาจะเมา เขาจะทำตวั ไม่หว่ งความรสู้ กึ ของคนอน่ื เลย แตเ่ ขากร็ วู้ ่า เมอ่ื วนั ทเี่ ขาตอ้ งคืนลมหายใจให้ธรรมชาติ เขาจะไม่สามารถเอาเงินเยอะแยะทมี่ มี ากมายไปไดเ้ ลย หอ้ งคาราโอเกะตกอยู่ในความเงยี บ ครูมนตรีนง่ั กินขา้ วต้มก่อนกลบั บ้านเหมือนเคย เดือนกับเพ็ญจมอยู่ในความทกุ ขใ์ จ เด็กๆ เฝา้ มองอยู่หา่ งๆ ทุกคนอยากรวู้ า่ ปัญหานี้จะแกอ้ ยา่ งไร “ครูว่า เราจะแกอ้ ย่างไรด”ี เดือนถาม “เมอื่ มะเร็งมาเอาเขาไป รา้ นเราจะดขี ึ้น แขกดีๆ ของเราก็จะกลับมา” เพญ็ แยง่ ตอบ “อย่าคดิ แบบนั้น คนเราตอ้ งมีเมตตา คิดแบบนั้นเหมือนแชง่ เขา เขามาที่นมี่ าปลดปล่อยทกุ อยา่ ง เพราะเขาเช่อื ว่า นีเ้ ป็นวาระสุดทา้ ยของชวี ติ ” ครมู นตรีกล่าว “คนเรานอนคนื นีไ้ ม่รหู้ รอกวา่ พร่งุ น้จี ะต่ืนหรือไม่ บางทีนะ เราสามคนที่ไม่เป็นมะเร็งอย่างเขา ก็อาจจะตอ้ งไปก่อนก็ได้จรงิ ไหม”

ครมู นตรีจบข้าวตม้ คำสุดท้ายด้วยคำคมเปน็ ข้อคิดทีส่ องสาวถงึ กับอ้ำอ้ึงไป “ปดิ ร้านกลบั ไปพักผอ่ น พรงุ่ น้มี าเปิดรา้ น ทำร้านให้ทกุ คนท่ีมามีความสขุ เหมอื นทีต่ ้ังใจแตแ่ รก” “แลว้ อตี าคนทส่ี ร้างปัญหานน้ั ล่ะ” “ถ้าเขามา กแ็ สดงวา่ เรายงั เปน็ ท่ีพึ่งเขา เขามาแล้วมคี วามสุข ตอ้ นรับให้เขามคี วามสขุ เถอะนะ” “แลว้ แขกอืน่ ๆ ล่ะคร”ู “กต็ ้องต้อนรับให้ดีทสี่ ุด มปี ญั หาอะไรก็อธิบายความจริงให้เขาฟงั ” “แต่มนั เปน็ ความลับของลูกค้านะ” “ถึงคราวจำเปน็ ก็ต้องเปิดเผย เพ่ือให้คนอนื่ เขา้ ใจ” “คนกเ็ บือ่ แลว้ หนีหาย” เดือนกับเพ็ญระบายความกงั วล “กอ็ าจมีบา้ ง แต่ไมท่ ง้ั หมดหรอก พอเขาทราบความจรงิ เขากเ็ ขา้ ใจ ความรำคาญอาจแปลงเปน็ ความเมตตาก็ได”้ วนั นค้ี รมู นตรีพูดยาวเป็นคร้งั แรก โดยเฉพาะกับสง่ิ ทค่ี ิดว่ามันคอื ปัญหา และเธอก็อึ้งไปในเหตผุ ล ก่อนจะปิดร้าน กลบั ไปนอนพักผอ่ นเพอื่ เปิดรา้ นเปน็ หอ้ งเกบ็ สุขในวันตอ่ ไป

“นอนพกั ซะ พรุง่ นอ้ี ย่าลืมตน่ื นะ ต่ืนมาใหค้ วามสขุ กับผู้คนต่อไป” ครมู นตรียังใหก้ ำลังใจ ก่อนแยกจากกนั และมันทำใหเ้ ธอต้องกลบั มาคดิ ต่อ ที่มา: https://www.matichonweekly.com/column/article_158349 แนวความคิดจาการอ่านวิเคราะห์ เร่ืองสน้ั : ห้องเกบ็ สุข การใหค้ วามเมตตาตอ่ คนอ่ืนถึงแมจ้ ะไมร่ จู้ กั กัน การตั้งกฎเกณฑ์โดยมกี ารผอ่ นปรนและการให้ ความสขุ กบั ผ้อู ืน่ เดอื นกบั เพญ็ แคอ่ ยากใหท้ ุกคนมคี วามสุขกับสิง่ ท่ีเธอท้งั สองลงทุนทำไปแตจ่ ู่ ๆ ปญั หากไ็ ด้ เกิดขึ้นกับการลงทนุ ของเธอโดยการมีกฎต้ังข้ึน แตว่ ่าคนเราไมต่ ้องจำเปน็ ตอ้ งทำตามกฎเสมอไป ควร มเี มตตาและปลอ่ ยผ่านได้ ห้องเกบ็ สขุ ไมจ่ ำเปน็ ตอ้ งเก็บสขุ เสมอมีทุกขแ์ ละสขุ พรอ้ มกัน ชอ่ื น.ส. วรณนั นามสกลุ ยอดพะเนาว์ รหสั นกั ศกึ ษา 6411011480043