นิทานนกหัวดื้อ

นทิ านชาดกเรื่อง สกณุ ชาดก (นกหัวด้อื )

คคำำนนำำ ณ ป่ำใหญแ่ หง่ หนึ่งไดม้ พี ญำนกตัวหนึ่งได้ บินไปเจอกบั ป่ำไผ่และมีลมพำยพุ ัดตลอด พญำนกจงึ ไดค้ ดิ ว่ำลมแรงขนำดน้ีจะตอ้ ง เสยี ดสจี นเกดิ ไฟไหมแ้ น่จึงได้ไปบอกพวก บรวิ ำรวำ่ รังของพวกเรำกำลงั จะเกดิ ไฟไหมข้ ้นึ แลว้ จึงบอกใหย้ ำ้ ยหนีแต่มีบรวิ ำรอีกจำนวน หนึ่งไม่ยอมไปแล้วบทสรุปของบริวำรทไี่ ม่ ยอมเชือ่ พญำนกจะเปน็ อย่ำงไร

ณ ป่ำใหญแ่ หง่ หนงึ่ ทแี่ สนสงบมพี ญำนกตัว หน่งึ ได้พำบริวำรนบั พนั ๆตัวเข้ำมำทำรงั อยู่ท่ี ต้นไม้ใกล้ๆกนั นกทั้งหลำยตำ่ งหำกนิ อยูใ่ น ปำ่ ดว้ ยควำมผำสุกตลอดมำ



“แหมวันนีอ้ ำกำศดีจริงๆ” “ใช่ๆแถวนีท้ ำเลดเี ยีย่ มอำหำรก็หำง่ำยทอี่ ยู่ ก็แสนสบำย” แครก็ ๆๆ “เอะ๊ เสียงอะไรนะ”พญำนกได้แต่ คิดในใจ .”แยแ่ ล้ว”พญำนกกล่ำวดว้ ยควำม ตกใจเมอ่ื เห็นกง่ิ ไม้เสยี ดสกี ันจนเกิดควัน เนอ่ื งจำกมีลมพำยพุ ัดแรง



พญำนกได้เรยี กประชมุ เหล่ำบริวำร”นก ทง้ั หลำยเอย๋ ใครอำศัยอยทู่ ตี่ น้ ไมต้ ้นใดตอนน้ี ต้นไมต้ นนั้นกำลงั เกดิ เพลงิ ไหม้”พญำนก กลำ่ ว “เปน็ ไปได้ไง” “จรงิ หรอ” “โธเ่ อ๊ยทำเปน็ ขข้ี ลำดตำขำวไปไดแ้ คเ่ หน็ น้ำ หยดเดียวกก็ ลัววำ่ จะมจี ระเขเ้ สยี แลว้ ” บริวำรอกี พวกหน่ึงไม่ยอมเช่ือพญำนก



แตก่ ็มีบริวำรที่ยงั เชอ่ื พญำนกอยู่ แตบ่ ริวำรอกี พวกหนง่ึ กย็ งั ดอ้ื ดึง ต่อมำไมน่ ำนนกั กม็ ลี มพำยุพดั อื้อองึ เป็น เวลำนำนก่งิ ไมถ้ ูกลมพัดเสยี ดสีไปมำจนเกดิ เป็น สะเกต็ ไฟกระเด็นไปโดนใบไม้แหง้ ท่รี ่วงหล่นอยู่ ซ่งึ เป็นเชอื้ เพลิงอย่ำงดีในกำรตดิ เปลวไฟให้ ลกุ ลำมไปตดิ ตน้ ไมบ้ รเิ วณนั้นอย่ำงรวดเรว็



“เอ๊ะควนั ไฟมำจำกไหนเนี่ย”นกท้งั หลำยรีบ บินหนีควำมร้อนกนั ไปคนละทิศละทำง “แคกๆๆโอ๊ยควันเตม็ ไปหมดเลยขำ้ หำยใจไม่ ออกแลว้ ” “นถ่ี ำ้ เรำเชอ่ื ทำ่ นพญำนกต้งั แต่แรกพวกเรำ คงไมต่ อ้ งเจอเหตกุ ำรณแ์ บบน้ี “ไม่ไหวแล้วท่ำนพญำนกขำ้ ขอโทษที่ไม่เชอ่ื คำเตือนของท่ำนตงั้ แต่แรก”นกเหล่ำน้นั ได้ แต่กล่ำวขอโทษพญำนกทีพ่ วกเคำ้ ไม่เชื่อฟงั ต้งั แตแ่ รก



ฝำ่ ยบริวำรทเ่ี ช่อื คำเตือนของพญำ นกต่ำงรอดชีวติ ปลอดภัยได้ ตดิ ตำมพญำนกไปสรำ้ งทอ่ี ยอู่ ำศัย แหง่ ใหม่มคี วำมผำสกุ ตลอดมำ



ข้อคดิ ทีไ่ ด้จำกเรอื่ ง ควรจะไมห่ วั ด้อื ควรจะเชือ่ ฟังคำส่งั ของ หวั หนำ้ ไม่ทำตำมอำเภอใจ

รำยชื่อสมำชิก ด.ญ.จัทกำนต์ ศสิโรจน์ ม.3/7 เลขท่ี 32 ด.ญ.ณีรนชุ แกว้ สกุล ม.3/7 เลขท่ี 33