obmkovulx

นิทานอีสป จัดทำโดย ณัฐธิดา ทรงกิจ ชั้นม.3/2 เลขที่22

คำนำ รายงานเล่มนี้จัดทำขึ้นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของวิชา หนังสือ E-book ชั้น3/2 เพื่อให้ได้ศึกษาหาความรู้ ในเรื่อง นิทานอีสปและได้ศึกษาอย่างเข้าใจเพื่อเป็น ประโยชน์กับการเรียน ผู้จัดทำหวังว่า รายงานเล่มนี้จะเป็นประโชน์กับผู้อ่าน หรือนักเรียน นักศึกษา ที่กำลังหาข้อมูลเรื่องนี้อยู่ หากมีข้อเเนะนำ หรือผิดพลาดประการใด ผู้จัดทำข้อน้อมรับไว้เเละข้ออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ผู้จัดทำ ด.ญ ณัฐธิดา ทรงกิจ ชั้นม.3/2 เลขที่22

สารบัญ เรื่อง หน้า สิงโตกับโลมา 4-5 หมา กับ เงา 6-7 หมาป่ ากับแกะ 8-9 ลูกแกะกับจระเข้ 10-11 ชาวบ้านกับพังพอน 12-13

เรื่องสิงโตกับปลาโลมา สิงโตตัวหนึ่งเดินเล่นอยู่บริเวณชายหาด มัน เห็นโลมากำลังว่ายน้ำอยู่ในทะเล อย่างเริงร่า จึงคิดอยากเป็นเพื่อน \"เราน่าจะเป็นเพื่อนที่ดี ต่อกันได้นะ เพราะข้าเป็นเจ้าแห่งป่า ส่วนเจ้าก็เป็นราชาแห่งท้องทะเล\" โลมาเห็นด้วยจึง ตอบตกลงเป็นเพื่อนกับสิงโต ต่อมาสิงโตทะเลาะกับ ฝูงกระทิงป่าจึงไปขอให้โลมาช่วย โลมาตอบว่า \"ข้าคง ช่วยข้าไม่ได้หรอก\" สิงโตจึงตำหนิโลมาว่า \"เจ้าเป็น เพื่อนประสาอะไร เพื่อนเดือดร้อนกลับไม่คิดที่จะช่วย\" โลมาจึงตอบว่า \"ไม่ใช่เลย เพื่อนรัก ถ้าข้าขึ้นบกได้ข้า ก็คงจะไปช่วยเจ้าแล้วล่ะ\"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: ก่อนจะขอความช่วยเหลือจากใคร ควรดูด้วยว่าเขาสามารถทำได้หรือ ไม่

หมา กับ เงา หมาตัวหนึ่งคาบก้อนเนื้อวิ่งข้าม สะพานมา เมื่อถึงกลางสะพานก็ก้ม มองลงไปในน้ำเบื้องล่างเห็นหมาตัว หนึ่งกำลังคาบเนื้อชิ้นใหญ่กว่า \" โอ้โห! เจ้าหมานี่มันได้ เนื้อมาจากไหนนะชิ้นใหญ่กว่า เราเสียอีก \" เจ้าหมาคิดในใจ ด้วยความละโมบ จึงอ้าปาก เห่ากรรโชกหมายจะแย่งเอา เนื้อก้อนนั้นมาครอง ทันทีที่อ้าปาก เนื้อที่ คาบอยู่ก็ร่วงหล่นลงน้ำ กว่า จำสำนึกได้หมากับก้อนเนื้อที่ เห็นคือเงาของตัวเองในน้ำก็ สายเกินไปเสียแล้ว

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: โลภมาก ลาภหาย

หมาป่ากับแกะ วันหนึ่งหมาป่าเกเรตัวหนึ่งไปหาเรื่อง สัตว์ตัวอื่น ๆ และถูกกัดมาจนได้รับ บาดเจ็บสาหัส จึงหนีเข้ามานอนซมอยู่ ในป่าเป็นเวลานานหลายวัน มันไม่ สามารถขยับตัวไปไหนได้ มันทั้งหิว และกระหายน้ำมาก จนกระทั่งมีแกะ ตัวหนึ่งเดินผ่านมา หมาป่าจึงพูดว่า \"เจ้าแกะ เจ้าช่วยเอาน้ำมาให้ข้ากิน หน่อยได้ไหม ข้าหิวเหลือเกิน ถ้าเจ้า ช่วยข้า ข้าจะได้มีแรงออกไปหากินเอง ได้\" แกะจึงพูดขึ้นว่า \"ข้าก็สงสารท่าน นะ แต่ถ้าข้าเอาน้ำมาให้ท่าน ท่านก็จะ มีแรงจับข้ากินเป็นอาหารน่ะสิ\"

: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: อย่าไว้ใจคนชั่ว เพราะจะนำมา ซึ่งความหายนะแก่ตนเอง

ลูกเเกะกับจระเข้ ลูกแกะหลงทางตัวหนึ่งเดินร้อง เรียกหาแม่มาเรื่อย ๆ จนเดินมาถึง ลำธาร มันรู้สึกกระหายน้ำมากจึงรีบ วิ่งไปที่ลำธารทันที ขณะที่มันลัด เลาะตามโขดหินไปนั้น สายตามันก็ เหลือบไปเห็นจระเข้ตัวใหญ่นอนอยู่ ริมน้ำ ลูกแกะสะดุ้งด้วยความตกใจ รีบวิ่งขึ้นฝั่ งทันที จระเข้เห็นเช่นนั้น จึงเอ่ยถามว่า \"จะรีบไปไหนล่ะเจ้าแกะน้อย ไม่ ลงมาดื่มน้ำให้ชื่นใจก่อนเหรอ\" \"ไม่ดีกว่า ถ้าข้าลงไปคงจะต้อง กลายเป็นอาหารของเจ้าแทนน่ะ สิ\" ลูกแกะตอบก่อนจะเดินจาก ไป

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: คนฉลาดย่อมคิดไตร่ตรอง ก่อนลงมือทำ

เรื่องชาวบ้านกับพังพอน ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชาวบ้านชอบนำเนื้อพังพอนมา ปรุงเป็นอาหารอย่างมาก เพราะมันมีรสชาติอร่อย โดยจะนำไก่ตายไปแขวนไว้เพื่อล่อให้พังพอนออกมา แต่พังพอนเป็นสัตว์ที่ฉลาด มันจึงหาอารหารกินได้ โดยที่ไม่ติดกับดักของชาวบ้านเลย ชาวบ้านจึงโกรธ พังพอนมาก ถ้าพบเจอที่ไหนก็จะเข้าไปทำร้ายมันทันที วันหนึ่งมีชาวบ้านคนหนึ่งกำลังจ้องปืนเล็งไปที่พังพอน อยู่นั้น ปรากฏว่าปืนของเขาเกิดสะบัดยิงเข้ามาโดน หน้าอกเขาตายเสียเอง

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึง ตัว