10 โรคในเด็ก

10 โรคในเด็ก ที่พ่ อแม่ต้องระวัง

คำนำ หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ (e-book) เรื่อง 10 โรคในเด็กที่พ่อแม่ต้องระวัง นำเสนอเกี่ยวกับโรคต่างๆที่มักเกิดขึ้นบ่อยในเด็กเล็ก บอกวิธีการป้องกันและรักษา เพื่อให้พ่อแม่คอยเฝ้าสังเกตอาการของลูกน้อย คณะผู้จัดทำหวังว่า หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ (e-book) เล่มนี้จะให้ประโยชน์สำหรับ ผู้อ่านไม่มากก็น้อย หากมีข้อผิดพลาดประการใด คณะผู้จัดทำขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย คณะผู้จัดทำ

เรื่อง สารบัญ หน้า โรคไข้เลือดออก 2-5 โรคอีสุกอีใส 6-9 โรคเยื่อหุ้มสมองอักเสบ 10-13 โรคภูมิแพ้ 14-17 โรคไอกรน 18-21 โรคท้องร่วง 22-25 โรคไข้หวัดในเด็ก 26-30 โรคหัด 31-34 โรคมือ เท้า ปาก 35-38 โรคไข้หวัดใหญ่ 39-42

































โรคไอกรน โรคไอกรนเป็นโรคติดเช้อื ของระบบทางเดินหายใจ ทาํ ใหมกี าร อกั เสบของเย่อื บทุ างเดินหายใจและเกิดอาการไอ ทีม่ ีลกั ษณะพเิ ศษ คือ ไอซอ นๆ ติดๆ กนั 5-10 ครงั้ หรือมากกวานัน้ จนเดก็ หายใจไมทัน จงึ หยุดไอ และมีอาการหายใจเขา ลึกๆ เป็นเสียงวปู (Whooping cough) สลบั กันไปกับการไอเป็นชุดๆ จงึ มีช่ือเรยี กวา “โรคไอกรน” บางครัง้ อาการอาจจะเร้ือรงั นานเป็นเวลา 2-3 เดือน

สาเหตุและโรค เกดิ จากเช้อื แทรกซอ้ น โรคแทรกซอ น 1. โรคแทรกซอ นทางระบบทางเดนิ แบคทเี รียBordetella pertussis หายใจ ท่ีพบบอย คอื ปอดอกั เสบซ่งึ เป็ น (B. pertussis) เป็นเช้อื ท่เี พาะ สาเหตุของการตายท่ีสําคัญของโรคไอกรน ข้ึนใน Bordet Gengau media ในเดก็ เล็กโรคในปอดท่อี าจพบไดอกี จะ ซ่ึงเป็นเช้อื ทเี่ พาะข้นึ ไดย าก จะ เกดิ จากการมีเสมหะเหนียวไปอดุ ใน หลอดลมและถุงลม ทาํ ใหเ กดิ atelectasis พบเช้อื ไดในลาํ คอ 2. จากการไอมากๆทาํ ใหมเี ลอื ดออกใน ในสวนnasopharynxของผูป วย เย่ือบุตา (Subconjunctival hemorrhage) มี ในระยะ 1-2 อาทติ ยแรก กอ นมี petechiaeท่หี นาและในสมอง 3. ระบบประสาทอาจมีอาการชัก พบบอ ย อาการไอเป็นแบบ paroxysmal ในเด็กเล็ก เน่ืองจากขาดเลอื ดไปเลีย้ ง สมองในขณะท่ีไอถ่ๆี และอาการชักอาจ เกิดจากมีเลอื ดออกในสมอง

อาการและอาการการแสดง อาการของโรคแบง ไดเ ป็น 3 ระยะ ดงั นี้ 1) ระยะแรกเดก็ จะเริม่ มีอาการ มีน้ํามกู และไอ เหมอื นอาการเรม่ิ แรกของโรคหวัดธรรมดาอาจมีไขต่าํ ๆ ตาแดง น้ําตาไหล ระยะนี้เรยี กวา Catarrhal stage จะเป็นอยูประมาณ 1-2 สปั ดาห ระยะนี้สวนใหญย งั วนิ ิจฉัยโรคไอ กรนไมไ ด แตมขี อสงั เกตวา ไอนานเกนิ 10 วนั เป็นแบบไอแหงๆ 2)Paroxysmal stage ระยะนี้มีอาการไอเป็นชดุ ๆ เม่ือเขาสสู ปั ดาหท่ี 3 ไมม ีเสมหะจะเรมิ่ มีลักษณะของไอกรน คอื มี อาการไอถี่ๆ ติดกนั เป็นชุด 5-10 ครงั้ ตามดว ยการหายใจเขาอยา งแรงจนเกดิ เสยี ง วปู (whoop) ซ่งึ เป็นเสยี งการดดู ลม เขาอยา งแรง ในชวงทไี่ อผูป วยจะมีหน าตาแดง น้ํามูกน้ําตาไหล ตาถลน ลนิ้ จกุ ปาก เสน เลอื ดทค่ี อโปงพองการไอเป็น กลไกทีจ่ ะขับเสมหะทเี่ หนียวขน ในทางเดนิ หายใจออกมาผปู วยจงึ จะไอตดิ ตอกนั ไปเร่อื ยๆ จนกวาจะสามารถขับ เสมหะท่ีเหนียวออกมาไดบ างครัง้ เดก็ อาจจะมีหน าเขียว เพราะหายใจไมท ันโดยเฉพาะเดก็ เลก็ ๆ อายนุ  อยกวา 6 เดือน จะพบอาการหน าเขยี วไดบอ ย และบางครัง้ มีการหยดุ หายใจรว มดว ยอาการหน าเขียวอาจจะเกิดจากเสมหะอุดทางเดิน หายใจไดสวนใหญเดก็ เล็กมกั จะมีอาการอาเจียนตามหลังการไอเป็นชุดๆ ระยะไอเป็นชดุ ๆนี้จะเป็นอยนู าน 2-4 สปั ดาห หรอื อาจนานกวานี้ได 3) ระยะ ฟ้ืนตัว (Convalescent stage) กินเวลา 2-3 สปั ดาห อาการไอเป็นชุดๆ จะคอ ยๆลดลงทงั้ ความรุนแรงของ การไอและจํานวนครัง้ แตจะยงั มีอาการไอหลายสปั ดาหระยะของโรคทัง้ หมดถาไมม ีโรคแทรกซอนจะใชเ วลาประมาณ 6-10 สัปดาห

การรักษาและการปองกัน การป องกนั การรักษา การแยกผปู  วย เน่ืองจากเชอื้ B. pertussis จะมอี ยูในลาํ คอ ผูป วยท่ไี ดร บั การรกั ษาดวย erythromycin เชอื้ จะหมดไป ของผปู  วยในชวงระยะแรก (Catarrhal stage) ดังนัน้ ภายใน 5 วนั ดังนัน้ จึงแยกผูป วย 5 วนั นับจากท่ีเร่ิมใหย า ถา ใหย าปฎชิ ีวนะท่ไี ดผ ลเฉพาะคอื erythromycin ใน หรือแยกไว 3 สปั ดาห หลงั จากท่ีเร่ิมมอี าการไอแบบ ขนาด 50 มก./กก./วันเป็ นระยะเวลา 14 วนั ใน paroxysmal ระยะนีจ้ ะชว ยใหค วามรนุ แรงของโรคลดลงไดแ ตถ า ผูสัมผสั โรคทกุ คนควรไดร ับการตดิ ตามดูวา จะมอี าการไอเกิด พบผปู  วยระยะท่มี กี ารไอเป็ นชดุ ๆแลวการใหย าจะไม สามารถเปล่ยี นแปลงความรนุ แรงของโรคไดแ ตจ ะ ขึน้ หรือไมอยา งใกลชิดโดยติดตามไปอยางนอย 2 สัปดาห เด็กท่ีสมั ผสั โรคอยางใกลช ดิ ควรไดรบั erythromycin (40-50 มก./กก./วัน) 14 วนั ถึงแมจะไดร บั วัคซีนป องกนั ครบแลว สามารถฆา เชือ้ โรคท่อี าจจะยังมีอยูใหหมดไปไดใ น กต็ ามทัง้ นีเ้ พราะระดบั ภมู ิคมุ กนั ตอ โรคไอกรนอาจไมสงู พอใน ระยะ 3-4 วนั เป็ นการลดการแพรกระจายของเชือ้ ได เด็กบางคนผูสมั ผัสโรคท่ีอายนุ อยกวา 6 ปี ท่ไี มเคยไดรบั การรกั ษาตามอาการใหเด็กไดพ กั ผอน ด่มื วัคซีนหรอื ไดไ มครบ 4 ครัง้ ควรจะเร่ิมใหวคั ซนี หรอื เพ่มิ ให นํ้าอนุ อยูในหอ งท่มี อี ากาศถา ยเทไดดหี ลีกเล่ียง ครบตามกาํ หนดการสรา งเสริมภูมิคมุ กนั ผสู ัมผัสโรคท่ีเคยได รับมาแลว 4 ครงั้ ใหก ระตุนเพ่มิ อกี 1 ครงั้ ยกเวน เดก็ ท่เี คยได สาเหตทุ ่จี ะทาํ ใหเ ดก็ ไอมากขนึ้ เชน การออกแรง ฝ ุน รบั booster มาแลว ภายใน 3 ปี หรือเป็ นเดก็ อายุเกนิ 6 ปี ไม ละออง ควนั ไฟควันบุหร่ี อากาศท่ีรอ นหรือเย็นจัด ตองฉีดกระตนุ เพ่ิม สว นผูท่ีเคยไดมาแลว 3 ครัง้ และครัง้ ท่ี 3 เกนิ ไป เกนิ 6 เดอื นควรจะให dose ท่ี 4 ทันทที ่ีสัมผสั โรค

โรคท้องร่วง โรคทอ งรว ง (Diarrhea) โรคทอ งรวง หมายถึง ผปู วยมอี าการถา ยเป็นน้ํา ถายเหลว ถายมูก หรือมูกปนเลอื ด ในทารกทก่ี ินนมแมป กติอาจถา ยเหลวบอยครัง้ ได ถือวา เป็นอาการทอ งรว ง แตถ า ถายเป็นน้ําจาํ นวนมากและบอ ยครงั้ กวา ท่ีเคยเป็น ก็ถือวาผดิ ปกติ ทอ งรว งเป็นอาการท่พี บไดบอย และมสี าเหตุไดหลายประการ สว นใหญอ าการไม รุนแรง และมกั จะหายไดเ อง สว นน อยอาจมีอาการรนุ แรง ทาํ ใหมภี าวะขาดน้ําและเกลอื แร เป็นอันตรายถึงขนั้ เสยี ชวี ติ ได โดยเฉพาะกบั เดก็ เลก็ และผูสูงอายุ นอกจากนี้อาการถา ยเป็นน้ํา ถายเหลวหรอื ถายมีมกู เลอื ดปนแลว อาจมีอาการไข ปวดทอง อาเจยี นรวมดว ย ข้ึนอยกู บั สาเหตทุ ีท่ ําใหเ ป็นโรค

สาเหตุ สาเหตุ ทองรวงชนิดเฉียบพลัน เกดิ จาก 1. การติดเช้อื ซ่งึ พบไดบ อ ยกวาสาเหตอุ ่ืนๆ อาจเกิดจากเช้ือไวรสั บดิ ไทฟอยก อหิวาต มาลาเรีย พยาธบิ างชนิด เชน ไทอารเ ดีย พยาธแิ สม า 2. อาหารเป็นพิษ โดยการปะปนของเช้อื โรคที่อยใู นอาหาร 3. สารเคมี เชน สารตะกวั่ สารหนไู นเตรท ยาฆา แมลง ทําใหอ าเจยี น ปวดทอ งรุนแรง และชักรว มดว ย 4. ยา เชน ยาถา ย ยาระบาย ยาปฏชิ วี นะ 5. พชื พษิ เชน เหด็ พษิ กลอย

การรกั ษา 1. งดอาหารรสจดั และอาหารท่มี กี าก ใหก นิ อาหารออ น ยอ ยงาย ถา เป็ นเด็กเล็กท่ีกนิ นมชง ใหง ดนม 2 - 4 ช่วั โมง แลว จึงใหก นิ นมได สว นเดก็ เลก็ ท่กี ินนมแม ใหก นิ ไดตามปกติ 2. ถา ยังด่มื นํ้าได ใหด ่มื นํ้าเกลือแร 3. สังเกตดอู าการของผูป  วย ซ่ึงสวนใหญจ ะคอยๆ ดีขึน้ และหายเองภายใน 2 - 3 วัน แต ถา ไมด ีขึน้ ควรรีบพาไปโรงพยาบาลทนั ที 4. ในรายท่ีมีอาการทองรวงเรือ้ รงั ถามอี าการออนเพลีย เบ่ืออาหาร นํ้าหนักลด หรอื ถา ย เป็ นมกู เลือด ควรรบี ไปพบแพทย

การปองกัน การป องกัน 1. รบั ประทานอาหารสุก ไมม แี มลงวนั ตอม และด่มื น้ําสะอาด 2. ลางมอื กอนรับประทานอาหาร และหลังออกจากหองน้ํา 3. ถายอุจจาระลงในสวมท่มี ิดชิด เพ่อื ป องกนั การแพรข องเช้อื โรค สําหรบั เด็กทารก 1. ควรเลยี้ งลูกดวยนมแม 2. ถา เลยี้ งลกู ดว ยนมผสม ควรตม จุกนมและขวดนมเพ่อื ฆา เช้อื โรคกอ นใชทุก ครัง้ 3. ฉีดวคั ซนี ป องกนั โรคและใหอาหารเสริมแกทารก เพ่ือใหส ุขภาพแขง็ แรงและ ไมเป็ นโรคขาดสารอาหาร



สาเห ของโรค ตุ

อาการของโรค

การ กษาและ อง น ัก้ปัรีธิว



สาเห ของโรค ตุ

อาการของโรค

การ อง นและ กษา ัรัก้ปีธิว

















สมาชิก 1. นายจักรกฤษณ์ อิ่มอำไพ เลขที่ 24 ม.4/7 2. นายปกรณ์ สิงห์คำ เลขที่ 29 ม.4/7 3. นายรณกฤต เกตุน้อย เลขที่ 31 ม.4/7 4. นางสาวพรตะวัน นะเรนสด เลขที่ 48 ม.4/7 5. นางสาวอทิติญา อิทธิศรัทธา เลขที่ 50 ม.4/7 mber member mem