Napak-14-414

หนูน้อยหมวกแดง โดย นส.ณภคั รกั ขินี ม.4/14 เลขท่ี 14

คำนำ ผจู้ ดั ทำ จดั ทำข้ึนเพ่ือเป็นส่วนหน่ึงของวชิ ำ ภำษำไทยเช่น กำรอ่ำน กำรส่ืออำรมณ์ เพอื่ ใหน้ กั เรียนและผทู้ ่ีสนใจศึกษำคน้ ควำ้ มีควำมรู้และควำมเขำ้ ใจเก่ียวกบั กำรอ่ำนมำกยงิ่ ข้ึน จะเป็นแหล่งควำมรู้สำหรับที่ผสู้ นใจไม่มำกกน็ อ้ ย ผดิ พลำดประกำรใด ขออภยั ไว้ ณ ที่น้ี นส.ณภคั รักขินี ผจู้ ดั ทำ

สารบัญ หน้า-นิทำนอิสปคืออะไร 1-เน้ือเร่ืองหนูนอ้ ยหมวกแดง-บรรณำนุกรม 2 13

นิทำนอิสป คืออะไร■ แต่เดิม อีสป น้นั เป็นทำสอยทู่ ่ีเมืองซำมอส (Samos) ประเทศ กรีซ นำยอิดมอน หรือเอียดมอ็ น เจำ้ นำยของอีสป ไดใ้ หเ้ ขำทำ หนำ้ ท่ีเป็นครูสอนหนงั สือใหก้ บั ลกู ๆ ของอิดมอน และ เน่ืองจำกวำ่ บำ้ นของอิดมอนเป็นที่พบปะสงั สรรคใ์ นหมู่บุคคล สำคญั ของกรีก อีสปจึงไดม้ ีโอกำสพบเห็นและทำควำมรู้จกั กบั บุคคลเหล่ำน้นั วำ่ กนั วำ่ อีสป มีควำมสำมำรถพเิ ศษในกำรมองคน ดว้ ยกำรสงั เกตรู้ไดโ้ ดยวจิ ำรณญำณวำ่ ใครเป็นอยำ่ งไร และอิด มอนกร็ ู้ในควำมสำมำรถพิเศษน้นั ของอีสป จึงไดใ้ หอ้ ีสปติดตำม ไปดว้ ยเสมอเมื่อตอ้ งไปพบปะกบั คนใหญ่คนโตของกรีก เขำไดม้ ี โอกำสเล่ำนิทำนใหค้ นเหล่ำน้นั ฟังจนทำใหก้ ลำยเป็นท่ีชื่นชอบ นบั แต่น้นั มำ■ ต่อมำ อิดมอนไดใ้ หอ้ ิสรภำพแก่อีสป ซ่ึงกวำ่ ท่ีเร่ืองรำวของเขำจะ ไดก้ ำรยอมรับจำกประชำชนชำวกรีกน้นั เขำตอ้ งใชเ้ ทคนิค เฉพำะตวั เพอ่ื ทำใหผ้ ฟู้ ังเกิดควำมคลอ้ ยตำม เพรำะเป็นท่ีแน่นอน อยแู่ ลว้ วำ่ ในนครรัฐกรีกต่ำงกม็ ีนกั ปรำชญแ์ ละนกั คิดอยเู่ ป็น จำนวนมำก ในขณะที่อีสปเองไม่ไดม้ ีช่ือ หรือควำมน่ำเช่ือถือ อะไรติดตวั อยเู่ ลย ท้งั ยงั เป็นเพยี งทำสคนหน่ึงท่ีพิกลพิกำร หวงั ใหใ้ ครมำเช่ือถือกย็ ำกเอำกำรอยู่

หนนู ้อยหมวกแดง■ กำลคร้ังหน่ึง มีเดก็ หญิงตวั นอ้ ยหนำ้ ตำหนำ้ เอน็ ดูเวลำเธออกจำกบำ้ น เธอมกั จะสวมหมวกสีแดงเสมอทุกคนจึงเรียกเธอวำ่ “หนูนอ้ ยหมวกแดง”วนั น้ีคุณแม่ของหนูนอ้ ยเตรียมอำหำร ขนมและผลไม้ต้งั ใจวำ่ จะพำหนูนอ้ ยหมวกแดงไปเยยี่ มคุณยำยแต่คุณแม่รู้สึกไม่คอ่ ยสบำย จึงใหห้ นูนอ้ ยหมวกแดงไปตำมลำพงั“ลูกต้องรีบไปรีบกลบั …อย่าเถลไถลน่ะจ้า”คุณแม่บอกหนูนอ้ ยหมวกแดงดว้ ยควำมเป็นห่วงหนูนอ้ ยหมวกแดงไดใ้ หส้ ญั ญำกบั คุณแม่แลว้ เดินทำงไปท่ีบำ้ นคณุ ยำยดว้ ยควำมเบิกบำน

หนนู ้อยหมวกแดง ระหวำ่ งทำง ผเี ส้ือแสนสวยตวั หน่ึงบินมำทกั ทำย“สวสั ดจี ้ะ หนูน้อยหมวกแดง เธอกาลงั จะไปไหนเหรอจ้ะ”หนูนอ้ ยหมวกแดงตอบ “ฉนั กำลงั จะไปเยย่ี มคุณยำยน่ะจำ้ ”“โอ้…ถ้าอย่างน้ันเธอควรเกบ็ ดอกไม้สวยๆไปฝากคุณยายด้วยนะเดย๋ี วฉันจะพาเธอไปทท่ี ุ่งดอกไม้เอง”ผเี ส้ือเอ่ยชวน ก่อนบินนำหนูนอ้ ยหมวกแดง ไปยงั ทุ่งดอกไม้

หนนู ้อยหมวกแดงขณะท่ีหนูนอ้ ยหมวกแดงเกบ็ ดอกไมอ้ ยำ่ งเพลิดเพลินหมำป่ ำตวั หน่ึง บงั เอิญมำเห็นหนูนอ้ ยหมวกแดงกน็ ้ำลำยไหลเพรำะควำมหิวกระหำยเจำ้ หมำป่ ำไดย้ นิ หนูนอ้ ยหมวกแดงพดู กบั เจำ้ กระต่ำยนอ้ ยวำ่ จะเกบ็ ดอกไมไ้ ปฝำกคุณยำยจึงคิดแผนกำรณ์อยำ่ งหน่ึงข้ึนมำ แลว้ รีบวงิ่ ไปที่บำ้ นคุณยำยทนั ที

หนนู ้อยหมวกแดง■ ไม่นำนนกั หมำป่ ำกม็ ำถึงบำ้ นคุณยำย ซ่ึงในเวลำน้นั คุณยำยกำลงั นงั่ ถกั ผำ้ พนั คออยรู่ ิม หนำ้ ต่ำง คุณยำยเหลือบไปเห็นหมำป่ ำกำลงั วิ่งมำหลบ อยขู่ ำ้ ง พมุ่ ไมพ้ อดี คุณยำยจึงรีบวงิ่ หนี ออกไปทำงหลงั บำ้ นไดท้ นั เวลำ■ เม่ือเจำ้ หมำป่ ำไดเ้ ขำ้ มำภำยในบำ้ นของคุณยำยแลว้ มนั กพ็ ยำยำมดมกลิ่น เพือ่ ตำมหำคุณยำย แต่หำเท่ำไหร่กห็ ำไม่พบ จึงไดป้ ลอมตวั เป็นคุณยำย แลว้ ข้ึนไปนอนบนเตียง จำกน้นั กน็ ำผำ้ ห่มมำคลมุ ตวั จนมิด

หนนู ้อยหมวกแดงหลงั จำกท่ีหนูนอ้ ยหมวกแดงเกบ็ ดอกไมเ้ สร็จแลว้กว็ ง่ิ ไปเล่นกบั กระต่ำย ไปเป่ ำใบไมก้ บั กระรอก…จนเวลำผำ่ นไป“อ๊ยุ ตายแล้ว…เราลมื ไปเลยว่าต้องเอาของฝากไปให้คุณยาย”หนูนอ้ ยหมวกแดงจึงรีบเดินไปท่ีบำ้ นคุณยำยทนั ทีเมื่อมำถึงบำ้ นคุณยำย หนูนอ้ ยหมวกแดงกเ็ คำะประตเู รียกคุณยำย“กอ็ กๆ ๆๆ คุณยายค่ะหนูมาเยยี่ มคุณยายค่ะ คุณยายเปิ ดประตูให้หนูหน่อยซิค่ะ”เจำ้ หมำป่ ำร้องตอบหนูนอ้ ยวำ่ “เปิ ดประตูเข้ามาเลยจ้ะหลานรัก”หนูนอ้ ยหมวกแดงเดินเขำ้ ไปในบำ้ น แลว้ จอ้ งมองหมำป่ ำที่กำลงันอนคลมุ โปงก่อนที่จะถำมวำ่ ”ทำไมคุณยำยตอ้ งนอนคลุมโปงดว้ ยล่ะคะ่ ”“แคร๊กๆ ยายไม่ค่อยสบายน่ะจ้ะ”หนูนอ้ ยหมวกแดงเดินเขำ้ ไปใกลอ้ ีกหน่อย แลว้ ถำมวำ่”ทาไมเสียงของคุณยายถงึ ได้แหบอย่างนีล้ ่ะค่ะ”เจำ้ หมำป่ ำจึงตอบวำ่ ”ยายเจบ็ คอ เสียงมนั จึงแหบอย่างนีล้ ่ะจ้า”

หนนู ้อยหมวกแดงหนูนอ้ ยหมวกแดงจึงเดินเขำ้ ไปใกลอ้ ีกนิด แลว้ ถำมวำ่“แล้วทาไมปากของคุณยายถงึ ได้ยาวอย่างนีล้ ่ะค่ะ”หมำป่ ำตอบวำ่ “ยายไอมากไป ปากจงึ ได้ยน่ื ยาวแบบนีล้ ่ะจ้ะ”หนูนอ้ ยหมวกแดงเดินใกลเ้ ขำ้ ไปจนเกือบจะชิดตวั หมำป่ ำแลว้ถำมต่อวำ่“แล้วทาไมฟันของคุณยายถงึ ได้แหลมคมอย่างนีล้ ่ะค่ะ”แต่ครำวน้ีหมำป่ ำไดส้ ลดั ผำ้ ออก แลว้ กระโจนเขำ้ หำหนูนอ้ ยหมวกแดงทนั ทีหนูนอ้ ยหมวกแดงตกใจมำก เธอร้องตะโกนเสียงดงัพร้อมกบั วง่ิ หนีดว้ ยควำมหวำดกลวั “ช่วยด้วยคุณยายค่ะ ช่วยหนูด้วยๆๆๆ”เจำ้ หมำป่ ำคำรำมเสียงดงั แลว้ วง่ิ ไล่จบั หนูนอ้ ยหมวกแดง

หนนู ้อยหมวกแดงขณะท่ีหมำป่ ำกำลงั ไล่ตะครุบหนูนอ้ ยหมวกแดงคุณยำยกพ็ ำนำยพรำนเขำ้ มำช่วยไดท้ นั เวลำพอดี“ปัง ปัง ปัง” นำยพรำนยงิ ไล่หมำป่ ำ เสียงดงักึกกอ้ งไปทว่ั บริเวณหมำป่ ำตกใจกลวั รีบผละออกจำกหนูนอ้ ยหมวกแดงแลว้ เผน่ หนีเขำ้ ไปในป่ ำอยำ่ งรวดเร็วหนูนอ้ ยหมวกแดงโผลกอดคุณยำยดว้ ยควำมตกใจแลว้ กล่ำวขอบคุณยำยกบั นำยพรำนท่ีมำช่วยเธอไว้คุณยำยกล่ำววำ่“โชคดนี ะทค่ี ุณยายมาทนั เวลา ไม่อย่างน้ันหลานคงถูกหมาป่ าจบั กนิ ไปแล้ว”

หนนู ้อยหมวกแดงหนูนอ้ ยหมวกแดงจึงพดู ดว้ ยควำมสำนึกผดิ วำ่“คงเป็ นเพราะหนูไปเกบ็ ดอกไม้ หมาป่ าเห็นเข้าจงึ มาดกั รอทบี่ ้านของคุณยายถ้าหนูเชื่อฟังคาของคุณแม่ กค็ งไม่เกดิ เหตุการณ์น่ากลวั อย่างนีห้ รอกค่ะ”หนูนอ้ ยหมวกแดงใหส้ ญั ญำวำ่“ต่อไปนี้ เธอจะเป็ นเดก็ ดี และไม่ทาตวั เหลวไหลอกี ”“ดแี ล้วล่ะจ้ะ” คุณยำยกล่ำวชมจำกน้นั คุณยำยกน็ ำขนมและน้ำชำมำเล้ียงนำยพรำนเพือ่ เป็นกำรขอบคุณเยน็ วนั น้ี คุณยำยและนำยพรำนไดพ้ ำหนูนอ้ ยหมวกแดงไปส่งที่บำ้ น…อยำ่ งปลอดภยั

บรรณนกุ รม -ประวตั ขิ อง นิทานอสิ ป https://guru.sanook.com/8649/ -เนือ้ เร่ืองหนูน้อยหมวกแดง https://zzz.dreamingmoby.com -ผู้ให้ข้อมูลเพม่ิ เติมนส.นิภำภทั ร คำมน่ั ม.4/14 เลขท่ี 12นำย ปกป้ อง โรจนพงศอ์ นนั ต์ ม.4/14 เลขท่ี 13