กระต่ายกับเต่า

นิทานอสี ป เรื่อง กระต่ายกบั เต่า นาย เทวฤทธ์ิ แบบวา

สำหรับคุณพ่อคุณแม่ท่ำนใดท่ีกำลงั หำ นิทำนดี ๆ เล่ำใหล้ ูกนอ้ ยฟังก่อนนอน แต่ ไม่รู้วำ่ จะเล่ำเร่ืองไหนดีละก็ วนั น้ีกระปุก ดอทคอมกม็ ีนิทานอสี ปก่อนนอน เรื่อง \"กระต่ำยกบั เต่ำ\" มำฝำกกนั แลว้ ค่ะ รบั รอง วำ่ นอกจำกเน้ือเร่ืองจะสนุกและถูกใจเจำ้ ตวั นอ้ ยแลว้ ยงั ไดข้ อ้ คิดและคติสอนใจอีก ดว้ ย



ณ ป่ ำใหญ่แห่งหน่ึง มีกระต่ำยตวั หน่ึงมนั่ ใจในควำมเร็ว ของฝี เทำ้ ตวั เองมำก และมกั พดู โมโ้ ออ้ วดวำ่ ไมม่ ีใคร เทียบเทียมได้ จนวนั หน่ึง เจำ้ กระตำ่ ยไดพ้ บกบั เตำ่ ท่ีกำลงั เดิน ตว้ มเต้ียมผำ่ นมำ เมื่อเห็นดงั น้นั เจำ้ กระต่ำยกห็ วั เรำะเยำะและ เต่ำพดู ลอ้ เลียนวำ่ \"น่ีเจำ้ มวั แตเ่ ดินอืดอำดอยำ่ งน้ี แลว้ เม่ือไรจะถึงบำ้ นกนั ล่ะเนี่ย ต่อใหเ้ จำ้ เดินนำหนำ้ ไปก่อนคร่ึง วนั ขำ้ ยงั ตำมเจำ้ ทนั เลย\"



เจำ้ เต่ำไดย้ นิ ดงั น้นั กเ็ กิด อำกำรไม่พอใจ เลยพูดตอบกลบั ไป วำ่ \"ถงึ ข้าจะเดนิ ช้า แต่ข้ากก็ ลบั ถงึ บ้านทุกวนั ถ้าอย่างง้นั เรามาลองวง่ิ แข่งกนั ม้ยั ล่ะ แล้วข้าจะเอาชนะเจ้า ให้ดู\"

กระต่ำยเห็นวำ่ เจำ้ เต่ำทำ้ แขง่ อยำ่ ง น้นั กต็ อบตกลงพร้อมกบั พดู ไปอยำ่ ง ขำ ๆ วำ่ \"ฮ่า ฮ่า ฮ่า โถ... เจ้าเต่า เชื่องช้าอย่างเจ้าน่ะเหรอ จะมาชนะ กระต่ายทร่ี วดเร็วอย่างข้าได้ ไม่มี ทางหรอก\"



เม่ือถึงวนั แข่งขนั เจำ้ กระต่ำยไดว้ ง่ิ ออกจำกจุดเริ่มตน้ ไปดว้ ยควำมเร็วเตม็ ฝีเทำ้ แซงหนำ้ เจำ้ เต่ำไปไกล และเม่ือหนั หลงั กลบั ไปดูกไ็ ม่เห็นแมแ้ ต่เงำของเจำ้ เต่ำ เลยคิดวำ่ คงอีกนำนกวำ่ เจำ้ เต่ำจะเดิน มำถึง จึงนึกในใจวำ่ \"ง้ันข้าของีบเอาแรง สักหน่อยดกี ว่า ยงั ไงกช็ นะอยู่แล้ว\" แลว้ ไม่นำนเจำ้ กระต่ำยกเ็ ผลอหลบั ไป



ส่วนเจา้ เตา่ ก็ยงั คงเดนิ ตว้ มเตีย้ ม ๆ อย่างไมเ่ หน็ดเหน่ือยยอ่ ทอ้ เดินมาเร่ือย ๆ จน เกือบจะถึงเสน้ ชยั ทางดา้ นกระตา่ ยท่ีนอนอยู่ แถวนน้ั ก็สะดงุ้ ต่ืนขนึ้ เห็นรอยเทา้ เต่าท่ีพนื้ ก็รบี ว่งิ ตามไป แต่ก็ไมท่ นั เสียแลว้ เพราะเม่ือเจา้ กระต่ายว่งิ มาถงึ เสน้ ชยั ก็พบวา่ เจา้ เต่าท่ีตน เคยสบประมาทไวน้ นั้ ไดเ้ ดนิ เขา้ เสน้ ชยั เป็นผู้ ชนะในการแข่งขนั ครงั้ั นี้



เหตุกำรณ์น้ีทำใหเ้ จำ้ กระต่ำย รู้สึกเสียใจมำกที่ตอ้ งมำพำ่ ยแพใ้ หก้ บั เจำ้ เต่ำ เพียงเพรำะควำมประมำทของ ตวั เองนน่ั เอง...



นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า : หำกเรำใชช้ ีวติ อยำ่ งประมำท ก็อำจเป็น หนทำงที่นำมำสู่ควำมพำ่ ยแพไ้ ด้ ดงั เช่นเจำ้ กระต่ำยตวั น้ีที่ประมำทเลินเล่อ คิดวำ่ ตวั เองวงิ่ ได้ เร็วกวำ่ จึงชะล่ำใจ ไมค่ ิดท่ีจะพยำยำมหรือวงิ่ แข่ง ใหส้ ำเร็จ จนสุดทำ้ ยกโ็ ดนเจำ้ เต่ำวง่ิ แซงเขำ้ เส้นชยั ไปในที่สุด เช่นเดียวกนั กบั กำรเรียน หำกเด็ก ๆ หลงคิดวำ่ ตวั เองเก่งแลว้ จึงไม่ขยนั ต้งั ใจอ่ำน หนงั สือ เพ่อื นท่ีเขำมีควำมขยนั และมีควำม พยำยำมมำกกวำ่ กอ็ ำจมีผลกำรเรียนท่ีดีกวำ่ เรำได้