นิทานเรื่อง ราพันเซล

คำนำ นิทานอิเล็กทรอนิกส์เรื่อง ราพันเซล เล่มนี้เป็นนิทานให้ความรู้ควา เพลิดเพลิน สนุกสนาน การนำเอานิทานไปเล่าเรื่องประกอบคำสอนให้ เด็ก ๆ ได้ฟังย่อมจะเป็นเครื่องทำให้เพลิดเพลินและเสริมความรู้ แบ่งเบา ภาระที่จะต้องสอนเนื้อหาอย่างเดียว โดยอาศัยบุคลาธิษฐานเป็นตัวอย่าง ประกอบ นอกจากนี้นิทานแต่ละเรื่องยังให้ข้อเท็จจริงและช่วยในด้านการ อ่าน การเขียน การใช้ภาษาที่ถูกต้อง เป็นการเพิ่มทักษะในด้านการเห็น การ ฟัง และการทำตามเยี่ยงอย่างอันดีนั้นด้วยการศึกษาเรื่องนิทานจึงเป็นปัจจัย ให้ เกิดความรู้ทั้งทางทฤษฎีและแนวปฎิบัติด้วยทั้งสองทาง หากเกิดความ ผิดพลาดประการใดก็ขอมา ณ โอกาสนี้ด้วย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสามีภรรยาชาวสวนคู่หนึ่งครองรักกันมานาน ฝ่ายภรรยานั้นกำลังตั้งครรภ์ลูกคนแรก และแพ้ท้องอยากกินหัวผักกาด เธอ เฝ้ามองแปลงผักกาดของบ้านข้าง ๆ ทุกวันจากหน้าต่างบ้านชั้น 2 แต่ไม่มี ใครกล้าไปเอาผักกาดเหล่านั้น เพราะสวนที่ว่าเป็นของแม่มดใจร้าย

“ฉันอยากกินหัวผักกาดในแปลงนั้น” วันหนึ่งภรรยาได้เอ่ยปากบอกสามี ของเธอ “เธอก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ สวนนั้นเป็นของแม่มด” สามีขัด “แต่ฉัน ต้องการมัน ถ้าไม่ได้กิน ฉันจะไม่กินอะไรเลย และฉันก็จะตาย” ภรรยาเว้า วอน จนทำให้ชาวนาใจอ่อน กลางดึกคืนนั้นชาวนาได้ปีนข้ามรั้วไปขโมยหัว ผักกาดมาหนึ่งหัวเพื่อให้ภรรยาได้กิน ทว่าเมื่อได้ลิ้มรสผักแสนอร่อย เธอก็ ต้องการกินมันมากขึ้น คืนถัดมาเขาจึงต้องปีนไปขโมยหัวผักกาดมาให้ภรรยา ของเขาอีกครั้ง “หยุด ! เจ้าคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่” แม่มดเจ้าของสวนแผดเสียงอันดังถามขึ้น “เอ่อ ข้า… มาเอาผักกาดให้ภรรยาข้า” ชาวนาตอบ “ขโมย !! เจ้าต้องชดใช้” “ได้โปรด” ชาวนาเอ่ยด้วยความกลัว เขาขอร้องแม่มด “ภรรยาของข้ากำลัง ท้อง เธออยากกินผักกาดมาก ให้ข้าทำอะไรข้ายอมหมด” “ทุกอย่างงั้นหรือ” แม่มดยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถ้าอย่างนั้นเอาผักกาดไปได้ตามที่ ต้องการ แต่เมื่อภรรยาเจ้าคลอดออกมา เด็กคนนั้นต้องเป็นของข้า” “ไม่มีทาง” ชาวนาตะโกนความโกรธ “เจ้าไม่มีทางเลือกแล้ว” แม่มดหัวเราะเย้ยหยัน ก่อนจะเดินหายไป

หลังจากนั้นไม่นาน ภรรยาของชาวนาก็คลอดลูก เป็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก เมื่อแม่มดทราบข่าวก็ปรากฏตัวขึ้นแล้วขโมยเด็กคนนั้นไปทันที เธอตั้งชื่อเด็กน้อย ว่า ราพันเซล และให้ราพันเซลอยู่บนหอคอยสูง ยิ่งนับวันราพันเซลก็ยิ่งสวยสะพรั่ง โดยเฉพาะผมสีทองของเธอที่ยาวเหยียด เป็นผมวิเศษที่มีพลังในการรักษา แม่มด รักผมของราพันเซลมาก เพราะมันทำให้เธอไม่มีวันแก่ แม่มดบังคับให้ราพันเซลอยู่ แต่บนหอคอย สาธยายความเลวร้ายของโลกภายนอกให้ฟัง จนเด็กสาวนึกสงสัยว่า โลกภายนอกเป็นอย่างไร เธอต้องการจะหนี แต่ด้วยเวทมนตร์ของแม่มดที่เสก ประตูและบันไดให้หายไป ราพันเซลจึงไปไหนไม่ได้ เพราะเหลือแต่หน้าต่างเล็ก ๆ เพียงบานเดียวเท่านั้น ทุก ๆ วันแม่มดจะมาหาราพันเซลแล้วพูดว่า “ราพันเซล รา พันเซล ปล่อยผมลงมา” แล้วปีนเส้นผมของราพันเซลขึ้นไปยังหอคอย นั่งหวีผม ของเด็กสาว ฟังเธอร้องเพลง แล้วก็กลับลงมา

หลังจากที่แม่มดกลับลงมา เจ้าชายได้เดินไปที่หอคอยก่อนจะดัดเสียงให้คล้าย แม่มดที่สุด แล้วตะโกนขึ้นว่า “ราพันเซล ราพันเซล ปล่อยผมลงมา” ราพัน เซลประหลาดใจว่าทำไมแม่มดถึงกลับมาอีกรอบ แต่ก็ปล่อยผมลงไป ทว่าเธอ ต้องตกใจสุดขีดเมื่อคนที่ขึ้นมากลับเป็นเจ้าชายรูปงาม เธอไม่เคยเจอคนอื่นมา ก่อนนอกจากแม่มด ราพันเซลทั้งตื่นเต้นและหวาดกลัว แต่เจ้าชายก็มีท่าทีเป็น มิตร เขาอธิบายว่าหลงใหลในเสียงร้องเพลงของเธอ บอกเล่าเรื่องราวที่ สวยงามของโลกภายนอกให้เธอฟัง เจ้าชายอยู่กับราพันเซลหลายชั่วโมง และ หลังจากนั้นเขาก็มาหาสาวน้อยอีกเป็นเวลาหลายวัน จนในที่สุดทั้งคู่ก็ตกหลุม รักกัน และทำให้ราพันเซลต้องการจะหนีออกจากหอคอย

ทั้งสองวางแผนหนี โดยเจ้าชายได้นำผ้าไหมมาให้ราพันเซลถักเป็นบันไดเพื่อ ปีนหนีออกไป ราพันเซลเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ จนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้พูดคุย กับแม่มดถึงโลกภายนอกที่สวยงาม แม่มดจึงเอ่ยขึ้นด้วยความเกรี้ยวกราดว่า “ข้า เบื่อที่จะพูดเรื่องนี้กับเจ้าแล้ว ! ยังไงเจ้าก็ต้องอยู่คนเดียว ที่นี่ ตลอดไป !” “ข้าไม่ ได้อยู่คนเดียว !” ราพันเซลเผลอหลุดปาก แต่ก็รีบแก้ว่า “ข้าหมายถึง ข้ามีท่าน อีกคน” แต่แม่มดไม่เชื่อ นางค้นหอคอยทุกซอกทุกมุมจนเจอเข้ากับบันไดถัก และเค้นเอาความจริงจากราพันเซลจนรู้ว่ามีเจ้าชายขึ้นมาหาเธอ “เจ้าจะไม่ได้เจอเจ้าชายอีก !” แม่มดหยิบมีดขึ้นมาตัดผมของราพันเซล แล้วร่ายมนตร์ให้เธอหายไปยังทะเลทรายอันไกลแสนไกล ส่วนแม่มดก็จัดการผูก เปียเอาไว้ข้างหน้าต่าง แล้วเฝ้ารอคอยเจ้าชายมาที่หอคอยอีกครั้ง จากนั้นไม่นาน เจ้าชายก็มา “ราพันเซล ราพันเซล ปล่อยผมลงมา” แม่มดจับเปียของราพันเซล แล้วปล่อยลงไปเบื้องล่าง และเมื่อเจ้าชายปีนขึ้นมาถึงก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหญิง ชราหน้าตาน่ากลัว “ราพันเซลไปไหน เจ้าทำอะไรเธอ” เจ้าชายถาม “เจ้าจะไม่มี วันได้เจอราพันเซลอีก” แม่มดบอกก่อนผลักเจ้าชายตกลงไปด้านล่าง เจ้าชาย ตกลงไปยังพุ่มไม้ แม้ว่าร่างกายจะไม่ได้รับบาดเจ็บนัก แต่หนามแหลมคมก็ทิ่มตา เขาจนบอด

เจ้าชายตาบอดรอนแรมตามหาราพันเซลอยู่นานถึง 2 ปี เขาตะโกนเรียกชื่อ ของเธอไปทั่ว จนกระทั่งวันหนึ่งเจ้าชายได้ยินเสียงเพลงที่เคยคุ้นหู “นั่นเสียงของ ราพันเซล ข้าจำได้” เจ้าชายตามไปยังเสียงจนทั้งคู่ได้พบกัน “เจ้าชาย !” ราพัน เซลร้องขึ้น โผเข้ากอดเจ้าชาย น้ำตาแห่งความปลื้มปีติของเธอไหลหล่นลงไปยัง ดวงตาของเจ้าชาย แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น ดวงตาของเจ้าชายกลับมามองเห็นอีก ครั้ง

ทั้งคู่กอดกันด้วยความรักใคร่ ก่อนจะเดินทางกลับไปยังอาณาจักรของเจ้า ชาย และเข้าพิธีอภิเษกสมรสกัน เจ้าชายกลายเป็นพระราชา และราพันเซลกลาย เป็นพระราชินี ปกครองอาณาจักรอย่างมีความสุขตลอดไป

ราพันเซล พบกับเรื่องราวสนุกๆ เรื่องราวความรักของราพันเซลและเจ้าชาย กับแม่มดที่ เจ้าเล่ห์ จากนิทานเรื่อง ราพันเซล ผู้จัดทำ นางสาววราพร ตรีวิเศษ 1EC/63 รหัส 6350210076