นิทานเรื่องสองพี่น้องผจญภัย

นทิ าน เรอื่ ง สองพนี่ ้องผจญภยั นางสาวกาญจนา อินสว่าง 61181400040 คณิตศาสตร์

มหี ญิงมา่ ยคนหน่งึ ซง่ึ สามี ไดเ้ สียชีวิตไปตอนภรรยา คลอดลูกแฝดไดไ้ มน่ าน เธอมี ลูกชาย 2 คน เป็นพ่ีน้องฝา แฝด อยใู่ นวัยทีก่ าลังซกุ ซน วัยอยากรอู้ ยากเห็น ชือ่ นอ้ ง บู้ กับ น้องบ้ี ดว้ ยวยั ที่ซุกซน ทง้ั สองได้ แอบหนีแม่ไปหา คณุ ลุงซง่ึ อยู่หา่ งไปอีกจงั หวดั หน่ึง โดยเดนิ ทางโดยรถไฟ

ระหวา่ งเดินทางอยูบ่ นรถไฟก็ ไดม้ องเห็น สวนไร่นา เห็น ชาวนาจูงควาย ทานาปลกู ขา้ ว กนิ มองเห็นเด็ก ๆ กาลังเลน่ อยู่รมิ คลอง อย่าง สนกุ สนาน ....สบายใจ

ระหว่างเดินทางมองเหน็ ป่า ทึบ พอถงึ สถานี กเ็ ลยลงไป เดินเล่น ผจญภัยในป่า ไป อย่างเพลิดเพลิน กเ็ ลยได้เจอเข้ากบั ลงิ ตวั ใหญก่ าลังโหนตน้ ไม้

ดว้ ยความตกใจท่เี ห็นลงิ ตัว ใหญ่ นอ้ ง บ้กู เ็ ลยบอกกับนอ้ ง บว้ี ่า \"เรารีบหนกี นั เถิด ตวั มนั ใหญม่ าก เดี๋ยว มันจะมาทา รา้ ยเอา\" ว่งิ ๆไปกเ็ จอกับกระต่ายตัว นอ้ ยนา่ รัก

เดนิ เลน่ กันมาไดส้ ักระยะ กเ็ หน่อื ยนั่งพัก ฟงั เสยี งนก ร้องใต้ตน้ ไมใ้ หญ่ ก็เผลอ หลับไปท้งั คู่ ตืน่ ขึน้ มาเจอกับ กวางตัว นอ้ ย ด้วยความเพลิดเพลนิ ยงั ไม่รู้เลยวา่ ตวั เองอยู่ ณ ตาแหนง่ ไหนของป่า

ขณะทท่ี ้งั สอง กาลังเดนิ เพลิน ๆ อยู่นัน้ ก็ตอ้ ง ตกใจสุดขดี เพราะได้เจอกับเจา้ ตัวยาว มัน คอื งู ตวั ใหญ่ \"เราควรจะไป ห่างๆมันจะดีกวา่ นะ อันตราย\" ครนั้ เดินมาเจอบงึ เหน็ น้าใสๆ น้องบ้บู ้กี ะวา่ จะล้างหน้าให้ ช่นื ใจกต็ ้องตกใจอกี เม่ือเจอ กับ จระเข้ตวั โตนอน อาบแดดอยู่

น้องบกู้ ับนอ้ งบ้กี ็ถอนหายใจ โลง่ อก และบน่ ว่า \"เฮอ้ ..โชคดี ทมี่ นั ไม่กินเรา\" เดนิ ไปอีกก็เจอกับมา้ ป่า จอมฉุน เมื่อเหน็ นอ้ งบู้ บี้ มนั ทาท่าจะดีด ถอยดกี ว่า

ทงั้ สองคนว่ิงหนไี ป ต่างก็หก ลม้ ไปคนละทิศละทางลกุ ข้นึ ไดก้ ว็ ิ่งหนีขนึ้ ตน้ ไม้ ปนี ลงมาไมท่ นั หายเหน่อื ย ก็เจอกับชา้ งปา่ ตวั โตอีก กาลงั อาละวาดหักต้นไม้ เสียงดงั โผงผาง

สองพ่ีนอ้ งวิ่งหลบเข้าไปใน โพรงไม้ กะว่าจะพกั ใหห้ าย เหน่อื ยซะก่อน แลว้ จึงค่อย ออกจากป่า ขนื อยู่ไมร่ ู้วา่ จะ โชคดเี หมอื นทผ่ี ่านมาหรือ เปลา่ มีแตอ่ ันตราย จงึ หลับไป อกี รอบ ทัง้ สองต้องสะดงุ้ สุดตัว อกี ครั้ง เม่ือไดย้ นิ เสยี งปนื คงเปน็ พรานลา่ สัตวแ์ น่ดัง ใกลๆ้ ทา่ จะไมด่ ซี ะแลว้

พีน่ ้องทั้งสองเลยต้องออกว่งิ ด้วยความกลัว เจอกับเสอื ลายพาดกลอนตวั เบ้อเรมิ่ เขา้ จงั ๆแทบช็อค.. คราวน้ีไมต่ อ้ งบอกกร็ วู้ า่ ต้องออกวิ่ง อย่างไมค่ ิดชวี ติ และเรม่ิ นกึ ถึงแม่

สองพนี่ อ้ งยังไมถ่ งึ ท่ีตาย โชค ดีท่ีเจอกบั นายพราน เห็นท้ัง สองกาลังว่ิงหนลี ้มลุก คลุกคลาน และเหน็ ว่ามีเสอื ว่ิงไลต่ ามมา คดิ ไดด้ งั นั้นนายพรานจึง ยิงปนื ขู่ขนึ้ ฟา้ เสยี งดงั ของ ปืน ทาใหเ้ สือตกใจกลวั วงิ่ หนีไป

นายพรานมนี า้ ใจกเ็ ลยสง่ เดก็ ๆ ออกจากปา่ เมือ่ ออกมาทส่ี ถานรี ถไฟไดแ้ ล้ว ทง้ั สองคิดกลับบ้านทนั ที โดยไม่ไปหาลงุ เมื่อเจอแม่ ท้ังสองกโ็ ผกอดแลว้ ก็ บอกเลา่ ทกุ อยา่ งให้แม่ฟัง พรอ้ มกบั ขอโทษท่ไี ปโดยไม่ไดบ้ อกกล่าว และ สญั ญาวา่ ตอ่ ไปน้ีจะไมไ่ ปไหนให้ไกลจากสายตาแมแ่ ล้ว และจะไมซ่ กุ ซน ออกนอกลู่นอกทางอกี ตอ่ ไป ลกู ขอสญั ญา