นิทานอีสป สอนใจเด็กดี

นิทานอีสป สอนใจเดก็ ดี จดั ทำโดย... หอ้ งสมดุ ประชำชนอำเภอบำ้ นลำด ศนู ยก์ ำรศึกษำนอกระบบและกำรศึกษำตำมอัธยำศัยอำเภอบ้ำนลำด สำนกั งำนกศน. จังหวัดเพชรบุรี

นิทานอสี ป เรือ่ ง แมวกบั หมาจง้ิ จอก กาลคร้ังหน่ึง แมวกบั หมาจิ้งจอกออกเดินทางไปดว้ ยกนั ระหวา่ งเดินทางพวกมนั ก็หาเสบียงกรังไปดว้ ย ไดห้ นูหลงทางจากตรงน้ีบา้ ง หรือไมก่ ไ็ ก่อว้ นพีจากตรงน้นั บา้ ง พวกมนั เร่ิมโตเ้ ถียงกนั ถึงเวลาท่ีเสียไปใน ระหวา่ งพกั กินอาหาร และดงั เช่นที่เกิดข้ึนเสมอยามเพ่ือนฝงู ทะเลาะกนั นน่ั คือการสนทนามกั บานปลาย ไปถึงเรื่องส่วนตวั \"เจา้ คิดวา่ เจา้ ฉลาดนกั ละสิ ใช่ไหม\" หมาจิ้งจอกพดู \"เจา้ แสร้งทาเป็นรู้ดีวา่ ขา้ ใช่ไหม ไงหรือ ขา้ น่ะ รู้จกั เล่ห์เหล่ียมแทบทุกอยา่ งเชียวละ\" \"ก็ได\"้ เจา้ แมวโต้ \"ขา้ ยอมรับวา่ ขา้ มีเลห่ ์เหล่ียมเพียงอยา่ งเดียว แต่ขา้ จะบอกให้ อยา่ งเดียวท่ีขา้ มีก็มีค่า เทียบเท่ากลอบุ ายนบั พนั ของเจา้ !\" และแลว้ ทนั ใดน้นั พวกมนั ก็ไดย้ นิ เสียงเขาของนกั ล่าสตั วแ์ ละเสียงเห่าหอนของหมาล่าเน้ือฝงู หน่ึง ใกลเ้ ขา้ มา เจา้ แมวกระโจนแผลว้ ข้ึนตน้ ไมแ้ ละซ่อนตวั ท่ามกลางใบไมใ้ นทนั ที \"นี่แหละกลโกงของขา้ \" มนั ร้องบอกหมาจิ้งจอก \"ทีน้ีขอขา้ ชมหน่อยสิวา่ เลห่ ์กลของเจา้ น่ะมีคา่ แค่ ไหน\" ทวา่ เจา้ หมาจิ้งจอกมีแผนหลบหนีมากมายจนไมอ่ าจตดั สินใจไดว้ า่ จะลองแผนไหนก่อน มนั วง่ิ ซิก แซกไปทางนูน้ ทางน้ีโดยมีฝงู หมาลา่ เน้ือกวดตามมาติดๆ มนั ทิ้งร่องรอยไวต้ ามทางกลบั ไปกลบั มา แลว้ วิ่ง เร็วสุดฝีเทา้ มุดเขา้ ไปในโพรงนบั ไม่ถว้ น แต่ทุกหนทางลว้ นไร้ความหมาย ในไม่ชา้ พวกหมาล่าเน้ือก็ตาม จบั มนั จนไดพ้ ร้อมกบั มอบจุดจบใหก้ บั เจา้ สตั วจ์ อมโวและเล่ห์เหลี่ยมของมนั ดว้ ย :: นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: สามญั สานึกธรรมดามกั มีค่ากวา่ ไหวพริบเล่ห์กลใดๆ :: พุทธภาษิต :: มาสฺสุ พาเลน สงฺคจฺฉิ อมิตฺเตเนว สพฺพทา อยา่ สมาคมกบั คนพาลซ่ึงเป็นดงั ศตั รูทุกเม่ือ

นิทานอสี ป เรอ่ื ง ริ้นกับวัว ริ้นตวั หน่ึงบินอยเู่ หนือทุ่งหญา้ ส่งเสียงห่ึงๆ ซ่ึงนบั วา่ ดงั มากสาหรับ สัตวต์ วั เลก็ เพยี งแคน่ ้ี มนั ร่อนลงมาเกาะปลายเขาขา้ งหน่ึงของววั หลงั จากพกั อยสู่ กั ครู่ มนั กพ็ ร้อมจะบินจากไป แต่ก่อนที่จะจากไปน้นั มนั ไดก้ ล่าวขออภยั เจา้ ววั ท่ีมาอาศยั เขาของมนั เป็นที่พกั \"ท่านคงรู้สึกยนิ ดีมากท่ีขา้ จะจากไปแลว้ \" มนั เอ่ยข้ึน \"ไปไม่ไปกเ็ ท่ากนั \" เจา้ ววั ตอบ \"ขา้ ไม่รู้ดว้ ยซ้าวา่ เจา้ อยตู่ รงน้นั \" :: นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: ในสายตาของตวั เอง เรามกั สาคญั ตวั ยง่ิ ใหญ่กวา่ ที่คนอื่นเห็นกวา่ เสมอ จิตใจยง่ิ คบั แคบเท่าไหร่กย็ ง่ิ สาคญั ตวั ผิดเท่าน้นั :: พทุ ธภาษิต :: จิตฺเตน นียติ โลโก จิตฺเตน ปริกสฺสต จิตฺตสฺส เอกธมฺมสฺส สพฺเพว วสมนฺวคู โลกถกู จิตนาไป ถกู จิตชกั ไป สัตวท์ ้งั ปวงไปสู่อานาจแห่งจิตอยา่ งเดียว

นิทานอสี ป เร่อื ง เม่นกบั งู เม่นตวั หน่ึงกาลงั มองหาบา้ นดีๆ สกั หลงั ทา้ ยสุดมนั พบถ้าเลก็ ๆ ท่ีมี กาบงั ซ่ึงมีครอบครัวงอู าศยั อยกู่ ่อนแลว้ มนั ถามพวกงวู า่ จะอนุญาตให้ มนั เขา้ ไปอยใู่ นถ้าไดไ้ หม งูตอบตกลงดว้ ยความใจดี ไม่ชา้ ไม่นาน งูกค็ ิดวา่ ไม่น่าอนุญาตใหเ้ ม่นเขา้ มาอยดู่ ว้ ยเลย ขนแหลมๆ ของเม่นท่ิมแทงพวกมนั ทุกคร้ังที่หมุนตวั และในที่สุด พวก มนั กต็ อ้ งขอร้องใหเ้ ม่นจากไปอยา่ งสุภาพ \"ขา้ พอใจท่ีน่ีมากเลย ขอบคุณนะ\" เม่นกล่าว \"ขา้ ต้งั ใจแลว้ ละวา่ จะอยทู่ ี่น่ี\" วา่ แลว้ มนั กค็ อ่ ยๆ ตามไปส่งพวกงทู ี่นอกประตู และเพอ่ื ปกป้ องผวิ หนงั ของพวกมนั งูจึงตอ้ งหาบา้ นใหม่ในท่ีสุด :: นิทานเรื่องน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: เสียสละนิ้วมือ ในที่สุดกจ็ ะเสียท้งั มือ :: พุทธภาษิต :: ชิเน กทริย ทาเนน พึงชนะคนตระหน่ีดว้ ยการให้

นทิ านอีสป เรือ่ ง คางคกจอมโว คางคกเฒ่าตวั หน่ึงป่ าวประกาศไปทว่ั ถิ่นท่ีมนั อยวู่ า่ มนั เป็นหมอผรู้ อบรู้ และเยยี วยาไดท้ ุกโรค เม่ือหมาจิ้งจอกไดย้ นิ ข่าวน้ีจึงเร่งรุดมาพบคางคก มนั มองคางคกอยา่ งพินิจพิเคราะห์ \"เจา้ คางคก\" มนั เอ่ยข้ึน \"ขา้ ไดย้ ินคาบอกเล่ามาว่าเจา้ รักษาโรค อะไรก็ได้ แต่ดูตวั เจา้ เองก่อนเถิด แลว้ ลองใชย้ าของเจา้ ดู ถา้ เจา้ รักษา ผิวหนงั ตะป่ ุมตาป่ าและท่าเดินเหมือนเป็นไขขอ้ อกั เสบของเจา้ ได้ กค็ งมี ใครเชื่อเจา้ ไม่อยา่ งน้นั ขา้ คงตอ้ งแนะนาใหเ้ จา้ ลองไปหาอาชีพอ่ืนๆ ดู\" :: นิทานเรื่องน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: คนที่จะรักษาคนอื่นได้ ควรรักษาตวั เองใหไ้ ดเ้ สียก่อน :: พทุ ธภาษิต :: อตฺตานญฺเจ ปิ ย ชญฺญา รกฺเขยฺย น สุรกฺขิต อตฺตานญฺเจ ตถา กยริ า ยถญฺญมนุสาสติ ถา้ รู้วา่ ตนเป็นท่ีรัก กค็ วรรักษาตนน้นั ใหด้ ี ถา้ พร่าสอนผอู้ ื่นฉนั ใด กค็ วรทาตนฉนั น้นั

นทิ านอสี ป เร่ือง นกกระยางเรอ่ื งมาก นกกระยางตวั หน่ึงค่อยๆ เย้อื งยา่ งไปตามฝั่งลาธาร สายตาจบั จอ้ งน้าใส แจ๋ว ลาคอยาวและจะงอยปากแหลมของมนั พร้อมจะจิกอาหารชิ้นเลก็ ๆ เป็ นม้ือเชา้ ในน้าใสมีฝงู ปลามากมาย แต่คุณชายนกกระยางก็ไม่ช่ืนชม ยนิ ดีกบั เชา้ วนั น้นั แมแ้ ต่นอ้ ย \"ขา้ ไม่กินปลาตวั เล็กตวั น้อยหรอก\" มนั เอ่ยขึน พวกปลาซิวปลา สร้อยไม่เหมาะกบั นกกระยางสักนิด ทนั ใดน้ันก็มีปลาเพิร์ชน้อยงดงามว่ายเขา้ มาใกลๆ้ \"ก็ยงั ไม่ใช่อีก นนั่ ละ\" นกกระยางพดู \"ขา้ ไม่เสียแรงอา้ ปากเพ่ือของพรรคน์ ้นั อยแู่ ลว้ !\" เม่ือดวงอาทิตยล์ อยสูง ฝงู ปลาก็ว่ายจากน้าต้ืนแถวริมตล่ิงดาลงสู่ น้าเยน็ ที่ลึกกวา่ กลางลาธาร คราวน้ีนกกระยางไม่เห็นปลาหลงเหลือสัก ตวั สุดทา้ ยมนั อดดีใจไม่ไดท้ ี่อย่างน้อยก็อุตส่าห์ไดห้ อยทากตวั จิ๋วมา เป็นอาหารเชา้ ตวั หน่ึง :: นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: อยา่ เรื่องมากเกินไป มิฉะน้นั อาจเหลือแต่ส่ิงท่ีแยท่ ี่สุด หรือไม่กไ็ ม่ได้

นิทานอีสป เรอ่ื ง ลูกวัวข้เี กยี จ กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ …มีลูกววั ตวั หน่ึงมกั มีนิสัยเกียจคร้าน ไม่ยอมทางาน วนั ๆก็เอาแต่วง่ิ เล่นบนทุ่งหญา้ ระหวา่ งท่ีลกู ววั กาลงั เพลิดเพลินอยนู่ ้นั กเ็ ห็นววั แก่เดินลากเกวยี นผา่ นมา เจา้ ลูกววั กเ็ ขา้ ไปเยา้ แหย่ ลอ้ เลียน “โธ่ ! ววั แก่ผนู้ ่าสงสารตอ้ งลากเกวียนทางาน หนกั จนขนสกปรกเกรอะกรัง ดูขา้ สิ กินอ่ิมนอนหลบั สบาย ขนกส็ ะอาดเงางาม ราวกบั เส้นไหม” ววั ไม่พดู ส่ิงใดยงั คงลากเกวยี นต่อไปตามทาง ต่อมาวนั หน่ึง เม่ือชาวบา้ นลากลูกววั เพ่ือนาไปฆ่าสังเวยพิธีบูชายญั ววั แก่ เห็นดงั น้นั กพ็ ดู ข้ึนวา่ “เป็นยงั ไงละ่ เพราะเจา้ ข้ีเกียจแท้ ๆ อยไู่ ปกไ็ ม่ทา ประโยชน์ จึงตอ้ งพบจุดจบเช่นน้ี ช่างน่าสงสารยง่ิ กวา่ ขา้ ที่ตอ้ งทางานหนกั เสีย อีก” :: นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: ผเู้ กียจคร้านมกั พบจุดจบอนั น่าเศร้า :: พุทธภาษิต :: โกสชฺช ภยโต ทิสฺวา วิริยารมฺภญฺจ เขมโต อารทฺธวริ ิยา โหถ เอสา พุทฺธานุสาสนี ท่านท้งั หลายจงเห็นความเกียจคร้านวา่ เป็นภยั และเห็นการปรารภความเพียรวา่ เป็ นความปลอดภยั แลว้ ปรารภความเพียรเถิด น้ีเป็ น พุทธานุศาสนี

นิทานอสี ป เรอื่ ง หมาป่ากบั ลูกแกะ กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ มีหมาป่ าตวั หน่ึงกาลงั กินน้าอยทู่ ่ีน้าตกบนเนินเขา และพอมนั เงยหนา้ ข้ึนมาก็มองเห็นลูกแกะตวั หน่ึงกาลงั จะกินน้าที่ใหลลงไป เบ้ืองล่าง มนั คิดที่จะจบั ลูกแกะกินเป็นอาหาร จึงหาขอ้ อา้ งและตะโกนวา่ \"เจา้ บงั อาจมากวนน้าท่ีขา้ กาลงั กินอยใู่ หเ้ ลอะโคลนสกปรกไดอ้ ยา่ งไร\" \"เปล่านะท่าน ขา้ เปล่า\" เจา้ ลูกแกะพดู \"ถา้ น้าขา้ งบนน้นั มีโคลนปนอยู่ ก็ แสดงวา่ ขา้ ไม่ไดเ้ ป็นตน้ เหตุแน่นอนเพราะน้าน้ีใหลลงมาจากตรงที่ท่านยนื อยู่ ก่อนแลว้ \" เจา้ หมาป่ าจึงพูดกลบั ไปว่า \"ถา้ อยา่ งน้ันละก็ ทาไมช่วงเวลาน้ีเม่ือปี ท่ี แลว้ เจา้ ถึงมาด่าวา่ ขา้ เสียๆ หายๆ ดว้ ย\" \"เป็ นไปไม่ไดห้ รอกท่าน\" เจา้ หมาป่ า คาราม \"ถา้ ไม่ใช่เจา้ ก็ตอ้ งเป็ นพ่อของเจา้ แน่ๆ\" ว่าแลว้ เจา้ หมาป่ าก็กระโจน เขา้ ตะครุบลูกแกะผนู้ ่าสงสาร และขย้ากินอยา่ งไม่สนใจเหตุผลของเจา้ แกะ น้นั เลย :: นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: คนชว่ั มกั หาขอ้ แกต้ วั ใหก้ บั การกระทาของตวั เองไดเ้ สมอ :: พุทธภาษิต :: ทุวิชาโน ปราภโว. ผรู้ ู้ชวั่ เป็นผเู้ สื่อม.

นทิ านอีสป เรื่อง กวางกบั เสอื กวางตวั หน่ึงหนีการตามล่าของนายพราน กระโจนเผน่ หนีไป อยา่ งไม่คิดชีวติ เม่ือพบถ้าแห่งหน่ึงกล็ นลานรีบเขา้ ไปหลบซ่อน โดยไม่ทนั ไดส้ ารวจใหด้ ีเสียก่อน ขณะน้นั เสือตวั หน่ึงกาลงั นอน หลบั อยใู่ นถ้า ไดย้ นิ เสียงฝีเทา้ ของกวางกส็ ะดุง้ ตื่น มนั เห็นกวางเดิน ต่ืนกลวั เขา้ มา เสือโคร่งกแ็ สยะยมิ้ แยกเข้ียว นึกในใจวา่ \"โอโ้ ห! วนั น้ีโชคดีจริง ๆ จู่ ๆ ก็มีเหยอื่ มาใหข้ ย้ากินถึงที่\" เสือโคร่งหมอบซุ่มรอใหก้ วางเดินเขา้ มาใกล้ ๆ แลว้ กระโจนเขา้ ตะปบกวางโชคร้าย กินเป็นอาหารไดอ้ ยา่ งง่ายดาย :: นิทานเรื่องน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: จงมีสติ พิจารณาใหร้ อบคอบก่อนเสมอ :: พุทธภาษิต :: สติ โลกสฺมิ ชาคโร. สติเป็นธรรมเคร่ืองต่ืนอยใู่ นโลก .

นิทานอีสป เรอ่ื ง ลิงกบั อูฐ กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ ในป่ าใหญ่แห่งหน่ึง บรรดาสตั วท์ ้งั หลายไดม้ ีการจดั งานเล้ียงร่ืนเริง สตั ว์ ต่างๆไดพ้ ากนั ลกู ข้ึนมาเตน้ ระบากนั อยา่ งสนุกสนานคร้ืนเครง ลิงกอ็ อกมาโชวล์ ีลาท่าเตน้ เหล่าผรู้ ่วมงานสตั วท์ ้งั หลายกพ็ ากนั ปรบมือช่ืนชอบเป็นการใหญ่ เม่ือเห็นท่าทางกระโดดโลดเตน้ อยา่ งคล่องแคล่ววอ่ งไวของพวกลิงที่โดดเด่นกว่าสตั วต์ วั อ่ืนๆ ในงานน้นั มีอูฐข้ีอิจฉาอยตู่ วั หน่ึงซ่ึงมาร่วมสงั สรรคด์ ว้ ย อฐู เห็นลิงเตน้ จนเป็นที่ฮือฮาของเพ่ือนๆ และอยากไดร้ ับการสรรเสริญเยนิ ยอเหมือนอยา่ งท่ีเจา้ ลิงทาบา้ ง จึงตอ้ งการเบี่ยงเบนความสนใจของ สตั วท์ ้งั หลายมาที่ตน เม่ือคิดดงั น้นั อฐู กล็ ุกข้ึนมาเตน้ ระบาบา้ ง แต่วา่ รูปร่างอนั ใหญโ่ ตเทอะทะจึงทาใหม้ นั เตน้ อยา่ ง เงอะงะงุ่มง่าม บรรดาสตั วต์ ่าง ๆ ทนดูไม่ไหว จึงพากนั โห่ร้องขบั ไล่อฐู จนมนั ตอ้ งเดินคอตกกลบั บา้ นไปดว้ ยความอบั อายเป็นอยา่ งยงิ่ :: นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: ไม่มีประโยชนอ์ นั ใดท่ีจะเลียนแบบผทู้ ี่ทาไดด้ ีกวา่ :: พุทธภาษิต :: สิ่งใดไม่เท่ียง สิ่งน้นั เป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งน้นั เป็นอนตั ตา ส่ิงน้นั เป็นอนตั ตา ส่ิงน้นั นน่ั ไม่ใช่ของเรา นนั่ ไม่ใช่ของเรา นนั่ ไม่ใช่ตวั ตนของเรา

นิทานอสี ป เรือ่ ง สองสาวใช้กับไก่ แม่เฒ่าคนหน่ึงอาศยั อยกู่ บั สาวใชส้ องคน ท้งั สองมีหนา้ ที่เกบ็ กวาด เชด็ ถแู ละจดั เกบ็ ขา้ ว ของใหเ้ ป็นระเบียบ เชา้ มึดของทุกวนั ไก่ท่ีแม่เฒ่าเล้ียงไวจ้ ะส่งเสียงขนั เตือนใหน้ างตื่นมา ปลุกสาวใชใ้ หล้ ุกมาทางานบา้ น สาวใชท้ ้งั สองรู้สึกไม่พอใจท่ีตนไม่ไดห้ ลบั นอนอยา่ ง สบาย \"เป็นเพราะเจา้ ไก่ตวั น้นั แน่ๆ ท่ีคอยปลุกแม่เฒ่าทุกเชา้ แบบน้ี เราตอ้ งช่วยกนั กาจดั มนั แลว้ ล่ะ\" วา่ แลว้ ท้งั สองกว็ างแผนฆ่าเจา้ ไก่ แต่เหตุการณ์กลบั ไม่เป็นอยา่ งท่ีสาวใชค้ ิด เพราะ เมื่อไม่มีเจา้ ไก่ตวั น้นั แลว้ แม่เฒ่ากลบั ยงิ่ กงั วลกวา่ เดิมวา่ สาวใชท้ ้งั สองจะตื่นสายและทา ความสะอาดบา้ นไม่ทนั นางจึงตื่นข้ึนมาปลุกสาวใชใ้ หท้ างานบา้ นกลางดึกของทุกคืนแทน :: นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วา่ :: ใหท้ ุกขแ์ ก่ท่าน ทุกขน์ ้นั ถึงตวั :: พทุ ธภาษิต :: “ยานิ กโรติ ปุริโส ตานิ อตฺตนิ ปสฺสติ กลฺยาณการี กลฺยาณ ปาปการี จ ปาปก ยาทิส วปเต พีช ตาทิส หรเต ผล บุคคลทากรรมใด ยอ่ มมองเห็นกรรมน้นั ในตน ผทู้ ากรรมดี ยอ่ มไดผ้ ลดี ผทู้ ากรรมชวั่ ยอ่ มไดผ้ ลชวั่ บุคคลหวา่ นพืชเช่นใด ผลยอ่ มงอกข้ึนเช่นน้นั ”

จัดทำโดย... ห้องสมดุ ประชำชนอำเภอบำ้ นลำด ศูนย์กำรศึกษำนอกระบบและกำรศึกษำตำมอธั ยำศัยอำเภอบ้ำนลำด สำนักงำนกศน. จงั หวัดเพชรบุรี อา้ งอิง กลั ยาณมิตร เพ่ือนแทส้ าหรับคุณ http://www.kalyanamitra.org/