นิทานอิสป

มดกับตั๊กเเตน

คำนำ การนำเอานิทานไปเล่าเรื่องประกอบคำสอนให้เด็ก ๆ ได้ฟังย่อมจะเป็นเครื่องทำให้เพลิดเพลินและเสริมความรู้ แบ่ง เบาภาระที่จะต้องสอนเนื้อหาอย่างเดียว โดยอาศับุคลาธิษฐาน เป็นตัวอย่างประกอบ นอกจากนี้นิทานแต่ละเรื่องยังให้ข้อเท็จ จริงและช่วยในด้านการอ่าน การเขียน การใช้ภาษาที่ถูกต้อง เป็นการเพิ่มทักษะในด้านการเห็น การฟัง และการทำตาม เยี่ยงอย่างอันดีนั้นด้วยการศึกษาเรื่องนิทานจึงเป็นปัจจัยให้ เกิดความรู้ทั้งทางทฤษฎีและแนวปฎิบัติด้วยทั้งสองทาง หาก เกิดความผิดพลาดประการใดก็ขอมา ณ โอกาสนี้ด้วย

1 ณ ท้องทุ่งหญ้าริมบึงใหญ่ ยังมีครอบครัวมดจอมขยันอาศัยอยู่ในโพรง ใต้ดิน และมีตั๊กแตนเจ้าสำราญอาศัยอยู่ในขอนไม้เก่าริมบึง ในฤดูร้อน อันอุดมสมบูรณ์ ครอบครัวมดต่างช่วยกันออกหาอาหาร แบกขนอาหาร เข้าไปกักตุนไว้ในรัง

2 ส่วนเจ้าตั๊กแตนอารมณ์ดี ออกมาเล่นดนตรีร้องเพลงรับลมโชยอย่างมีความ สุข เมื่อเห็นพวกมดทำงานกันคร่ำเคร่ง มันก็เอ่ยถามว่า “นี่เจ้ามด จะ เหน็ดเหนื่อยรีบขนอาหารไปทำไมกัน มานี่มา มานั่งฟังดนตรีเพราะๆ ของ ข้ากันก่อน” มดได้ยินดังนั้นก็ตอบกลับไปว่า “ไม่ละ พวกเราต้องเตรียมสะสมอาหารไว้ กินในช่วงฤดูหนาว ช่วงนั้นแห้งแล้ง อากาศหนาวจัด จะออกมาหาอาหารก็ ไม่ได้ ว่าแต่เจ้าเถิด มัวแต่ร้องรำทำเพลง ไม่ต้องรีบสะสมอาหารหรือยังไง”

3 เจ้าตั๊กแตนหัวเราะร่า “โอ๊ย ไม่ต้องรีบร้อนหรอกน่า ยังมีเวลาเหลือเฟือ ถ้า เจ้าไม่สนใจ ข้าขอเล่นดนตรีก่อนแล้วกันนะ” ว่าแล้วตั๊กแตนก็เล่นดนตรี และร้องเพลงต่ออย่างสบายใจ เวลาผ่านไป อากาศเริ่มแห้งลง ลมหนาวเย็นยะเยือกพัดมาก่อนที่หิมะจะ โปรยปราย สัตว์น้อยใหญ่ต่างหลบความหนาวอยู่ในรังของตน ขณะที่ ครอบครัวมดกำลังพักผ่อนอยู่ในบ้าน และกินอาหารที่สะสมไว้ตั้งแต่ฤดูร้อน กันอย่างเอร็ดอร่อย ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูบ้านโพรงใต้ดิน

4 “เอ๊ะ อากาศหนาวเหน็บอย่างนี้ มีใครอุตส่าห์เดินทางมาหาพวกเราถึงที่ นะ” มดถามกัน เมื่อเปิดประตูก็เห็นว่าเป็นตั๊กแตนเจ้าสำราญนั่นเอง ตั๊กแตนที่เคยสดใสอารมณ์ดี ตอนนี้หน้าซีดเซียว ตัวสั่น ยืนคอตกอยู่หน้า ประตู “สหายมดที่แสนดี พอจะมีอาหารแบ่งปันข้าบ้างไหม ข้าหิวเหลือ เกิน” ตั๊กแตนวิงวอน

5 มดเอ่ยว่า “อ้าว แล้วเจ้าไม่มีอาหารเก็บสะสมไว้บ้างเลยรึ” เมื่อตั๊กแตนส่ายหน้า มดจึงบอกว่า “เพราะเจ้าเอาแต่เล่นดนตรีร้องเพลง ในช่วงฤดูร้อน ไม่ยอมหากินและเตรียมตัวให้พร้อม ข้าช่วยเจ้าไม่ได้หรอก นะ” ว่าแล้วมดก็ปิดประตู เจ้าตั๊กแตนได้แต่ผิดหวังและกลับไปอย่างหิวโหย

6 นิทานเรื่อง มดกับตั๊กแตน สอนให้รู้ว่า… คนเราควรรู้จักหน้าที่ของตัวเอง รู้จักแบ่งเวลา ว่าเวลาไหนควรทำอะไร จะได้ ไม่ลำบากในภายหลัง เหมือนกับการแบ่งเวลา อย่างเช่น เวลาเรียน เวลา เล่น นอกจากนี้ยังสอนให้ไม่ประมาทและควรเตรียมการล่วงหน้าไว้อย่าง รอบคอบเสมอ

จัดทำโดย นางสาวณัฐพร ดำกระเด็น ชั้นปวช.ปีที่1 วิทยาลัยการอาชีพตากใบ