ไตรภูมิพระร่วง

ไตรภูมิ พระร่วง ตอน มนุสสภูมิ

ประวัติย่อ เป็นวรรณคดีพุทธศาสนาที่พญาลิไททรรวบรวม เนื้อหาสาระจากคัมภีร์ต่างๆ ในพุทธศาสนา ทั้งพระไตรปิฎก อรรถกถา และอื่นๆ ไม่น้อยกว่า ๓๐ คัมภีร์ จัดได้ว่าเป็นพระราชนิพนธ์ประเภทค้นคว้ารวบรวมที่ ดีเล่มหนึ่ง เนื้อเรื่องเริ่มต้นด้วยคาถานมัสการเป็นภาษา บาลี มีบานแพนกบอกชื่อผู้แต่ง วันเดือนปีที่แต่ง ชื่อ คัมภีร์ต่างๆ บอกจุดมุ่งหมายในการแต่ง แล้วกล่าวถึง ภูมิทั้ง ๓ คือ กามภูมิ,รูปภูมิ,อรูปภูมิ ทั้ง ๓ ภูมิ แบ่งออก เป็น ๘ กัณฑ์ แสดงให้เห็นความเปลี่ยนแปลงของสรรพสิ่ง ความ ไม่แน่นอนทั้งมนุษย์และสัตว์ รวมทั้งสิ่งไม่มีชีวิต เช่น ภูเขา,แม่น้ำ,แผ่นดิน,ดวงอาทิตย์,ดวงจันทร์ ความ เปลี่ยนแปลงนี้กวีไทย เรียกว่า “อนิจจลักษณะ”

สิ่งมีชีวิต ไตรภูมิพระร่วงกล่าวถึงกำเนิดของสิ่งมีชีวิต ๔ ประการ ๑. อัณฑชะ เกิดจากไข่ เช่น ไก่,ปลา และงู ๒. ชลามพุชะ เกิดจากปุ่มเปือกและมีรกห่อหุ้ม ได้แก่ ช้าง,ม้า,วัว,ควาย และคน ๓. สังเสทชะ เกิดจากใบไม้,หญ้าเน่า,เนื้อเน่า และโลหิต เช่น หนอน ๔. อุปปาติกะ เกิดขึ้นเอง และโตเต็มที่ เช่น สัตว์นรก และเทวดา

สาเหตุการตั้งครรภ์ ไตรภูมิพระร่วงกล่าวว่าสาเหตุที่สตรีจะตั้งครรภ์ได้นั้น มี ๗ ประการ ๑. เพราะเสพสังวาสอยู่ร่วมกับบุรุษ ๒. เพราะเอาเสื้อผ้า เครื่องนุ่งห่มของชายที่ ตนรักมานุ่ง มาห่มชมเชยแทนตัวชาย ๓. เพราะได้กินน้ำราคะของชายที่ตนรัก ๔. เพราะถูกชายลูบคลำเนื้อตัวและท้อง แล้ว ตนมีใจยินดีรักชายนั้น ๕. เพราะตนรักบุรุษแล้วบุรุษนั้นกลายมาเป็น สตรีตนก็ยินดี ๖. เพราะตนรักบุรุษแล้วจึงตั้งครรภ์เพราะได้ยิน เสียงบุรุษที่ตนรักใคร่ เจรจาพาทีก็เกิดยินดี ๗. เพราะได้ดมกลิ่นบุรุษที่ตนรัก

อาหารแพ้ท้อง คัมภีร์พรหมจินดากล่าวถึงอาหารแพ้ท้องว่า ๑. ถ้ามารดาอยากกินมัจฉะมังสา,เนื้อ,ปลา และสิ่งของสดคาว ท่านว่าสัตว์นรกมาปฏิสนธิ ๒. ถ้ามารดาอยากกินน้ำผึ้ง,น้ำอ้อย,น้ำตาล ท่านว่ามาแต่สวรรค์มาเกิด ๓. ถ้ามารดาอยากกินสรรพผลไม้ ท่านว่าดิรัจฉาน มาปฏิสนธิ ๔. ถ้ามารดาอยากกินดิน ท่านว่าพรหมลง มาปฏิสนธิ ๕. ถ้ามารดาอยากกินสิ่งเผ็ดร้อน ท่านว่ามนุษย์ มาปฏิสนธิ

คนทั้งหลายแบ่งเป็น ๔ ชนิด ๑. คนนรก : ผู้ทำบาป,ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต,บาปนั้น ตามทันถูกตัดตีนมือ และทุกข์โศกเวทนา ๒. คนเปรต : คนที่ไม่เคยทำบุญเลยตั้งแต่ชาติ ปางก่อน เกิดมาเป็นคนเข็ญใจ เสื้อผ้าแทบไม่มี พันกาย อดอยากไม่มีกิน รูปโฉมขี้ริ้วขี้เหร่ ๓. คนเดรัจฉาน : คนที่ไม่รู้บาป บุญ ไม่มีเมตตา กรุณา ไม่รู้จักยำเกรงผู้ใหญ่ ไม่รู้จักปฏิบัติพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ ไม่รักพี่รักน้อง กระทำบาปอยู่เสมอ ๔. มนุษย์: คนที่รู้จักบาปบุญ รู้กลัว ละอายต่อ บาป รักพี่รักน้อง มีเมตตากรุณา ยำเกรงผู้ใหญ่ พ่อแม่ ครูอาจารย์ รู้จักคุณพระรัตนตรัย

มนุษย์ทั้งหลาย มนุษย์ทั้งหลายแบ่งออกเป็น ๒ จำพวก คือ ๑. อันธปุถุชน เมื่อตายไปย่อมไปเกิดในจัตุราบาย คือ นรกภูมิ เปรตภูมิ ดิรัจฉานภูมิ อสุรกายภูมิ ถ้ามาเกิดเป็นมนุษย์ก็ย่อมทุพพลภาพ เป็นคน อัปลักษณ์บัดสี เป็นคนโหดเพราะไม่รู้จักการทำบุญ ๒. กัลยาณปุถุชน เมื่อตายไปก็ไปเกิดในสวรรค์ ลูกที่เกิดมา ลูกที่เกิดมา แบ่งออกเป็น ๓ ประเภท คือ ๑. อภิชาตบุตร เฉลียวฉลาด นักปราชญ์ รูปงาม มั่งมี มียศถาบรรดาศักดิ์ มีกำลังยิ่งกว่าพ่อแม่ ๒. อนุชาตบุตร มีความรู้ รูปโฉม และกำลัง เท่ากับพ่อแม่ ๓. อวชาตบุตร ลูกที่ถ่อยกว่าพ่อแม่ทุกประการ

ลำดับการกำเนิดของมนุษย์ ปฏิสนธิ = กัลละ (ขนาด เศษ ๑ ส่วน ๒๕๖ ของ เส้นผม) ๗ วัน = อัมพุทะ (น้ำล้างเนื้อ) ๑๔ วัน = เปสิ (ชิ้นเนื้อ) ๒๑ วัน = ฆนะ (ก้อนเนื้อ,แท่งเนื้อ ขนาดเท่าไข่ไก่) ๒๘ วัน = เบญจสาขาหูด (มีหัว แขน ๒ ขา ๒) ครบ ๑ เดือน ๓๕ วัน = มีฝ่ามือ นิ้วมือ ลายนิ้วมือ ๔๒ วัน = มีขน เล็บมือ เล็บเท้า (เป็นมนุษย์ครบ สมบูรณ์) ๕๐ วัน = ท่อนล่างสมบูรณ์ ๘๔ วัน = ท่อนบนสมบูรณ์ ๑๘๔ วัน = เป็นเด็กสมบูรณ์ นั่งกลางท้องแม่ ( ๖ เดือน) การคลอด = ท้อง ๖ เดือนคลอด ทารกนั้นไม่รอด ท้อง ๗ เดือนคลอด ทารกนั้นไม่แข็งแรง

สมาชิก นนทชัย ศักดิ์ธรรมเจริญ เลขที่ ๔ กิตติเชษฐ์ พรศิริรัตนสิน เลขที่ ๖ เมธาวี ชีวะหิรัญ เลขที่ ๘ นิธิกร ผลเงาะ เลขที่ ๑๑ ยูจี กองทอง เลขที่ ๑๕ กัญญาวีร์ ภูมิภักดีพรรณ เลขที่ ๑๖ ชัญญานุช งามทรัพย์ เลขที่ ๒๔ ภูษณิศา พรหมทอง เลขที่ ๒๖ ศิริกัลยา ประกิจ เลขที่ ๒๗ กรกนก อรรถสถาน เลขที่ ๓๘ อันดามัน บุญเรือง เลขที่ ๔๑ ถาวรีย์ ขันสาคร เลขที่ ๔๓