นิทานพื้นบ้านจังหวัดนครศรีธรรมราช นายดั้น

ห้องสมดุ ประชาชนอาเภอร่อนพบิ ูลย์ นิทานพนื้ บา้ นภาคใต้ เร่ือง นายดนั้ (จ.นครศรีธรรมราช)

ห้องสมดุ ประชาชนอาเภอร่อนพบิ ูลย์ นิทานเร่ือง นายด้นั เขียนบันทึกลงในสมุดข่อย ต้นฉบับเป็ นของวดั ท่าเสริม อาเภอหัวไทร จังหวดั นครศรีธรรมราช ระยะเวลาท่ีแต่งนิทาน คงอยู่ในระยะ รัชกาลที่ 1 ถึงรัชกาลที่ 3 แต่งด้วยกาพย์ 3 ชนิดคือ กาพย์ยานี 11, กาพย์ฉบัง 16 และกาพย์สุรางคนางค์ 28 โดยมีวตั ถุประสงค์เพ่ือความบันเทิง สวดอ่านนิทาน ในยามว่าง โดยนิทานเร่ืองนายด้นั มเี นื้อเรื่องดงั นี้

ห้องสมดุ ประชาชนอาเภอร่อนพบิ ูลย์ นายด้นั เป็ นคนตาบอดใส อยากได้นางริ้งไรเป็ นภรรยา จึงส่ง คนไปสู่ขอและนัดวนั แต่ง โดยฝ่ ายนางริ้งไรไม่รู้ว่าตาบอด เม่ือถึง วนั แต่งงานนายด้นั พยายามกลบเกล่ือนความพกิ ารของตนโดยใช้ สติปัญญาและไหวพริบต่างๆ แก้ปัญหา เมื่อขบวนขันหมากมาถงึ บ้านเจ้าสาว เจ้าภาพขนึ้ บนบ้าน นายด้นั กลบั นั่งตรงนอกชาน เม่ือ คนทักนายด้นั จงึ แก้ตัวว่า \"ขอน้าสักน้อย ล้างตีนเรียบร้อย จึงค่อย คลาไคล ทาดมทาเช็ด เสร็จแล้วด้วยไว แล้วจึงขนึ้ ไป ยอไหว้ซ้าย ขวา\"

ห้องสมดุ ประชาชนอาเภอร่อนพบิ ูลย์ ขณะอยู่กินกบั นางริ้งไร วนั หนึ่งนางริ้งไรจัดสารับไว้ให้ แล้วลงไปทอผ้าใต้ถุนบ้าน นายด้นั เข้าครัวหาข้าวกินเองทา ข้าวหกเรี่ยราดลงใต้ถุนครัว นางริ้งไรร้องทักว่าเทข้าวทาไม นายด้นั จงึ แก้ตัวว่า \"เป็ ดไก่เลก็ น้อยบ้างง่อยบ้างเพลีย ตัวผู้ตัว เมีย ผอมไปสิ้นท่ี อกเหมือนคมพร้า แต่เพยี งเรามา มีขนึ้ ดบิ ดี หว่านลงทุกวนั ชิงกนั อ่งึ มี่ กลบั ว่าเรานี้ ขงึ้ โกรธโกรธา\"

ห้องสมุดประชาชนอาเภอร่อนพบิ ูลย์ วนั หนึ่งนางริ้งไรให้นายด้นั ไปไถนา นายด้นั บังคบั ววั ไม่ได้ ววั หักแอกหักไถหนีเตลดิ ไป นายด้นั จงึ เท่ียวตามววั ได้ยินเสียงลมพดั ใบไม้แห้งชายป่ า เข้าใจว่าเป็ นวัว จึงวดิ นา้ เข้าใส่เพ่ือให้ววั เชื่อง นางริ้งไรมาเห็นเข้าจงึ ถามว่าทาอะไร นายด้นั ได้แก้ตัวว่า \"พเี่ ดนิ ไปตามววั ปะรังแตนแล่นไม่ทัน จะเอาไฟหาไม่ไฟ วดิ น้าใส่ตายเหมือนกัน คร้ันแม่บินออก พลนั เอารังมนั จมน้าเสีย\"

ห้องสมุดประชาชนอาเภอร่อนพบิ ูลย์ อยู่มาวันหนึ่งนายด้ันจะกินหมาก แต่ใน เช่ียนหมากไม่มีปูน จึงร้องถามนางริ้งไร นาง บอกที่วางปูนให้ แต่นายด้ันหาไม่พบ ได้ร้อง ถามอีกหลายคร้ังแต่ก็ยังหาไม่พบ นายด้ันจึง ร้องท้าให้นางริ้งไรขึน้ บ้านมาดู หากปูนมีตามท่ี บอก จะยอมให้นางริ้งไรเอาปูนมาทาขยี้ตา นางริ้งไรจึงเอาปูนมาทาขยีต้ านายด้ัน นายด้ัน ถือโอกาสจึงร้ องบอกว่ าตาบอดเพราะปูนทา นางริ้งไรจึงต้องหายามารักษาจนตาหายบอด ได้บวชเรียน

ห้องสมดุ ประชาชนอาเภอร่อนพบิ ูลย์ นิทานเร่ืองนายด้นั ให้แนวคิดดังนี้ 1. สะท้อนภาพของสังคมชนบทนครศรีธรรมราช ท่ีชาวบ้าน ยดึ ถือความมนี ้าใจต่อกนั คอยช่วยเหลือกนั โดยไม่เห็นแก่ความเหน็ด เหนื่อย 2.ลกั ษณะความเป็ นอยู่ของชาวบ้านในชนบทที่เน้นความเรียบง่าย ไม่มีพธิ ีรีตองให้ยุ่งยากถือเอาความสะดวกง่ายเป็ นหลกั มกี ารเล่นหัว หยอกล้อกันโดยไม่ถือสา 3. ผู้มปี ัญหาและปฏิภาณไหวพริบดี จะเป็ นผู้ท่ีสามารถแก้ไข ปัญหาต่าง ๆได้สาเร็จแม้จะประกอบกจิ การงานใดก็จะสาเร็จด้วยดี

ห้องสมุดประชาชนอาเภอร่อนพบิ ูลย์ อ้างองิ https://hilight.kapook.com/view/80884

ห้องสมุดประชาชนอาเภอร่อนพบิ ูลย์