นิทานอีสป เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับเงา

นทิ านอสี ป เร่ืองสุนขั จงิ้ จอกกบั เงา

สุนัขจงิ้ จอกกบั เงา เยน็ วนั หนงึ่ เวลาใกล้พลบคา่ ดวงอาทิตย์เป็นสแี ดงเลอื ดหมกู าลงั จะ ลบั ขอบฟ้า ได้มสี นุ ขั จงิ ้ จอกตวั หนง่ึ …เดินมาตามถนน ซง่ึ มนั เดนิ หนั หลงั ให้กบั ดวงตะวนั ทก่ี าลงั จะตกดนิ ทนั ใดนนั้ เม่ือมนั รู้สกึ ประหลาดใจมาก

สุนัขจิง้ จอกกับเงา เม่ือเห็นเงาของตวั เองบนพนื ้ … เงาดาทึบ ยาวและใหญ่ อนั เน่ืองจากแสงอาทิตยป์ รากฏบนถนน และเคล่ือนที่ไปพร้อมกบั ตวั ของสนุ ขั จงิ ้ จอก มนั แปลกใจกบั เงาของตวั มนั เองเป็นอยา่ งมาก และเงานนั้ กด็ เู หมือนกบั ว่าได้เดินนาหน้ามนั ไปตลอดเสยี ด้วยสิ ”ว้าว…มันช่ังเป็ นเงาท่ใี หญ่โตมากเลยนะเน่ีย“

สุนขั จิง้ จอกกบั เงา ”หากเงาของข้าใหญ่ขนาดนี้ กห็ มายความว่า ตวั ของข้าเองนัน้ กจ็ ะต้องใหญ่เหมือนกนั ด้วยน่ะส”ิ มนั เกิดความคดิ ที่หย่งิ ผยองขนึ ้ มา และเร่ิมออกเดนิ ตอ่ ไปเรื่อย ๆ ตอ่ มามีเสอื ตวั ใหญม่ ากตวั หนึ่ง ออกมาปรากฏตวั ขนึ ้ ท่ีตรงหน้าของสนุ ขั จงิ ้ จอก และได้หยดุ ยนื นิ่งอยทู่ ี่ตรงเงามนั พอดี

สุนขั จ้ิงจอกกบั เงา เจ้าสนุ ขั จงิ ้ จอกเมื่อเหน็ เชน่ นนั้ จงึ เปรียบเทียบขนาดของเงาตวั เองกบั เสือตวั นนั้ พร้อมเอย๋ ขนึ ้ วา่ “จากท่ขี ้าดูแล้วนะ..เจ้าตวั เลก็ กว่าข้ามาก ฉะนัน้ ข้าจงึ ไม่จาเป็ นต้อง กลัวอะไรทงั้ สนิ้ ” สนุ ขั จงิ ้ จอกยงั พดู แบบหยงิ่ ยโสตอ่ อีกด้วยวา่ ”เฮ้…เจ้าเสือน้อย…คุกเข่าลงต้อนรับข้าเด๋ียวนีน้ ะ…จนกว่าข้าจะเดนิ ผ่านไป”

สุนขั จ้ิงจอกกบั เงา ”ก้าววว! อัายสนุ ัขจงิ้ จอกผอมแห้ง ถงึ แม้ว่าเม่ือก่อนนี้ ข้าจะเคยคิดว่าหากกนิ เอ็งเข้าไปคงจะไม่อร่อย แต่ตอนนีข้ ้าไม่อาจท่จี ะยกโทษให้เอง็ ได้เสยี แล้วสิ ก้าววว” สนุ ขั จงิ ้ จอกจงึ ต้องพบกบั จดุ จบคือถกู เสือกินเป็นอาหาร ที่เกิดจากมนั สาคญั ผิด…คิดหลงไปกบั เงาของตวั มนั เอง

นิทานเร่ืองน้ีสอนใหร้ ูว้ ่า “การหลงตวั เองคดิ ว่ายิ่งใหญเ่ หนือใครๆนนั้ …อาจนามาซงึ่ ความล้มเหลวใน ภายหลงั ได้”