นิทานอีสป เรื่องหนูเมืองและหนูชนบท

นทิ านอีสป เร่อื งหนเู มอื งและหนชู นบท

หนูนาตวั หน่ึงอาศัยอยู่ในชนบทมนั ชอบกินผลไม้ มันอยู่อยา่ งมีความสขุ วนั หนง่ึ ญาตขิ องหนูนามาเยย่ี มจากในเมอื งหนูนารวบรวมผลไม้มากมายไวใ้ ห้หนู บา้ นกินแตห่ นูบา้ นไมช่ อบกินผลไม้หนบู ้านบอกวา่ “อาหารพวกน้ีน่าเบอื่ เหลอื เกิน”“เธอเขา้ ไปในเมอื งกบั ฉนั เถอะ…ชีวติ ในเมอื งสนุกสนานกวา่ ที่น่ี มากนัก”

ดงั นนั้ หนูนาจึงติดตามญาติของมนั เข้าไปในเมอื งพวกมันเดนิ ทางมาถึงบ้าน ใหญห่ ลงั หนง่ึ พวกมันมดุ ลอดใต้ ประตหู ลงั บ้านเข้าไปในบา้ นหนบู ้านพาหนูนา เขา้ มาในห้องรับประทานอาหารบนโตะ๊ อาหาร มอี าหารวางอยมู่ ากมายพวกมัน เริ่มกนิ อาหารเปน็ การใหญ่หนูนารสู้ ึกมคี วามสขุ มนั พูดว่า “อาหารพวกนชี้ า่ ง อรอ่ ยเหลือเกนิ !”

ทนั ใดนั้นมีเสยี งบางอยา่ งดังแว่วเข้ามา หนทู ง้ั สองวิ่งไปหลบซ่อน อย่หู ลัง กองอาหารหนบู า้ นบอกหนูนาวา่ “อยเู่ ฉย ๆ ไว้นะ” หนูนารูส้ ึกกลัวมาก แมวตวั หนงึ่ เดินเข้ามาในห้องอาหาร มนั หันไปมองรอบๆห้อง แมวตัวน้นั กระโดด ขนึ้ ไปบนโต๊ะอาหาร

หนบู า้ นรอ้ งว่า “ว่งิ หนเี ร็ว!” หนูทงั้ สองวิง่ เขา้ ไปในรหู นู หนูนาพดู กับหนู บา้ นว่า “ลาก่อนนะ ญาติที่รัก” เจ้าหนูบ้านเอย่ “เฮย้ ทาไมรีบกลบั นกั ละ่ ” “อืมมมมม” เจา้ หนนู าตอบ… “ขา้ ขอยอมกนิ ถ่วั ในความสงบ…ดีกวา่ กนิ เคก้ ใน ความหวาดกลัวแบบน…ี้ ขา้ ขอกลับไปใช้ชวี ติ ท่ที อ้ งทงุ่ อย่างเดมิ ดีกวา่ ”

นทิ านเรอ่ื งสอนให้รู้ว่า “มีชีวิตสงบสุขปลอดภยั …ดีกวา่ สุขสบาย แต่ตอ้ งหวาดหวัน่ …เต็มไปด้วย อันตราย”