กากับเหยือกน้ำ

ณ ปา่ แห่งหนึง่ ในฤดูร้อน มอี ากาศรอ้ นอบอ้าว ทา้ ใหแ้ มน่ า้ ล้าธารแหง้ ขอด ไม่มีนา้ แม้แตห่ ยดเดยี ว ในขณะเดยี วกันกม็ กี าตัวหนึ่งบินมาหาน้าด่มื ด้วยความหิวกระหาย แต่หาเทา่ ไร ก็หาไมเ่ จอ จนมันเร่มิ เหนื่อยและหมดแรงลงเรอ่ื ยๆ

“ นา้ หายไปไหนหมด ขา้ กระหายน้าเหลอื เกนิ แฮ่ก แฮ่ก “ เจ้ากากลา่ ว

ทนั ใดนนั เอง สายตาของเจา้ กาก็ เหลอื บไปเหน็ เหยอื กน้าขนาดใหญใ่ บหนึ่ง ตังอยู่ มันจงึ รีบบินไปดดู ว้ ยความดีใจ แลว้ คอ่ ยๆใชต้ าสอ่ งลงไปดูทางปากเหยือก แต่ ทวา่ มนี ้าเหลอื เพียงกน้ เหยือกเท่านัน ท้าให้ เจ้ากาไม่สามารถเอาจะงอยปากของมันลงไป กินน้าได้

“ เฮอ้ มีน้าเหลือเพียงกน้ เหยอื ก แบบนแี ล้วขา้ จะกนิ อยา่ งไร “ เจ้ากาถอน หายใจพรอ้ มบ่นพึมพ้ากับตนเองเบาๆ

ในระหวา่ งที่เจ้ากากา้ ลังคดิ หาวิธีที่ จะกนิ น้าในเหยอื กอยู่นนั สายตาของมนั กห็ นั ไปเห็นหินก้อนเลก็ ๆ ที่อย่ตู ามพนื จงึ ท้าให้ เจา้ กาคิดแผนการดีๆ ขนึ มาได้

“ ขา้ คดิ ออกแล้ว ลองคาบกอ้ นหิน เล็กๆ พวกนใี สล่ งในเหยือกดกี วา่ เผือ่ ระดบั น้าจะสงู ขนึ มาจนข้าสามารถกินนา้ ที่อยกู่ ้น เหยือกได้ “ เจา้ กาคิดแผนการในใจ

จากนันมนั จึงเร่มิ ใชป้ ากคาบก้อนหนิ เลก็ ๆ มาใสล่ งไป ในเหยือกนา้ อยา่ งใจเย็น ย่งิ เจ้ากาใสห่ นิ มากเทา่ ไหร่ นา้ ใน เหยือกก็คอ่ ยๆ สงู ขึนเรื่อยๆ

ในที่สุดระดบั น้าก็สงู ขึนมาถงึ ปากเหยือก ทา้ ใหเ้ จา้ กาสามารถใช้จะงอยปากดม่ื น้าไดอ้ ยา่ ง งา่ ยดาย

นิทานเร่อื งนีสอนใหร้ วู้ ่า “ ความพยายามอยทู่ ีไ่ หน ความส้าเรจ็ อยู่ท่นี นั “

จดั ทา้ โดย นางสาวรตั นากร จารย์หม่นื 63121490008