ผีม้าบ้อง

ÇÃó¡ÃÃÁàÂÒǪ¹¾¹×Œ ºÒŒ ¹ ÀÒ¤à˹×Í ¼ÁÕ ŒÒºÍŒ § เรอ่ื ง ยุทธการ ขันชยั ภาพประกอบ วเิ ชยี ร ปนคำ

ว ร ร ณ ก ร ร ม เ ย า ว ช น พ้ื น บ้ า น ภ า ค เ ห นื อ ผีม้าบอ้ ง เรอ่ื ง ยุทธการ ขันชยั ภาพ วิเชียร ปันคำ

ผีม้าบอ้ ง เลขมาตรฐานสากลประจำหนังสอื 978-974-287-744-6 ผ้เู ชีย่ วชาญทป่ี รึกษาคณะบรรณาธกิ าร รศ.ทรงศกั ด ิ์ ปรางค์วัฒนากุล นายเจรญิ มาลาโรจน ์ คณะบรรณาธกิ ารอำนวยการ นางทัศนัย วงศพ์ เิ ศษกุล นางสาวเฉียดฉตั รโฉม ปริพนธ์พจนพสิ ุทธ์ิ นายวัฒนชัย วินจิ จะกูล นางสาวนันธนา เจรญิ ภักด ี คณะบรรณาธกิ ารดำเนินงาน รศ.สุกัญญา สจุ ฉายา ผศ.ดร.ชลภัสส์ วงษ์ประเสริฐ นายเรอื งศกั ด์ิ ปิ่นประทีป นายณฐั พร ศรมี กุ ด์ เร่ือง ยทุ ธการ ขันชัย ภาพ วเิ ชยี ร ปนั คำ พสิ จู น์อกั ษร นนั ท์ธนตั ถ์ จิตประภสั สร, อารีณะ วรี ะวฒั น์ พมิ พค์ รง้ั ท่ี 1 พฤศจกิ ายน 2551 จำนวนพมิ พ์ 3,000 เลม่ ราคา 95 บาท เจา้ ของโครงการและดำเนนิ การจัดพิมพ ์ สำนักงานอทุ ยานการเรียนรู้ สำนกั งานบริหารและพฒั นาองค์ความรู้ (องคก์ ารมหาชน) สงั กดั สำนักนายกรฐั มนตรี ส่วนบริการ อาคารเซน็ ทรัลเวิลด์ ชัน้ 8 Dazzle Zone โทรศัพท์ 0-2257-4300 โทรสาร ต่อ 125 สว่ นสำนกั งาน 999/9 อาคารสำนกั งานเซ็นทรัลเวลิ ด์ ชั้น 17 ถนนพระราม 1 โทรศัพท์ 0-2264-5963-65 โทรสาร 0-2264-5966 www.tkpark.or.th ดำเนนิ การจัดทำต้นฉบบั มลู นิธิหนงั สอื เพอ่ื เด็ก โทรศัพท์ 0-2805-0202 โทรสาร 0-2805-1308 w ww.thaibby.in.th ออกแบบรปู เล่ม จัดพมิ พ์ และจดั จำหน่าย บริษทั แปลน ฟอร์ คิดส์ จำกดั โทรศัพท์ 0-2575-2828 โทรสาร 0-2575-2558 www.planforkids.com เหมาะสำหรับเด็กอายุ 9 ปขี ้ึนไป

คำนำ ในการจัดต้ังอุทยานการเรียนรู้ภูมิภาคต้นแบบแต่ละภาคนั้น สำนักงาน อุทยานการเรียนรู้ (TK park) ได้มีการเตรียมการคู่ขนานกันไปทั้งด้านกายภาพ และเนื้อหาสาระ กล่าวคือในระหว่างท่ีองค์กรปกครองส่วนท้องถ่ินกำลังปรับปรุง หรือก่อสร้างอาคารสถานที่สำหรับห้องสมุดมีชีวิตในรูปแบบอุทยานการเรียนรู้ สำนกั งานอทุ ยานการเรยี นรกู้ ป็ ระชมุ หารอื กบั บคุ ลากรในทอ้ งถน่ิ และรว่ มกนั คดั เลอื ก หนังสือ ดนตรี และกจิ กรรมต่างๆ ไปพร้อมกัน เพือ่ เตรยี มการดา้ นหนังสอื และสอื่ ตา่ งๆ ซ่งึ ถือเสมอื นเป็นจิตวิญญาณของหอ้ งสมุด โครงการนิทานพ้ืนบ้านเป็นส่วนหนึ่งของการเตรียมการทางด้านเนื้อหาสาระ ด้วยเล็งเห็นว่าเรื่องเล่าในแต่ละชุมชนมีทั้งสาระ ความสนุกสนาน และจินตนาการ สืบทอดกันมาจากภูมิปัญญาท้องถ่ินอันล้ำลึก มีความหมายต่อการเชื่อมโยงวิถีชีวิต วัฒนธรรม และการดำรงอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์กับมนุษย์ และมนุษย์กับ ธรรมชาติ แม้จะเป็นเรอ่ื งเล่าเฉพาะกลุม่ ชนในพ้ืนที่ แตส่ าระท่ีแฝงอยู่ในเนอื้ หาเรอ่ื ง ราวของนิทานนั้นคือคติสอนใจ ซ่ึงเป็นความรู้สากลท่ีสามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้ ทกุ หนแห่ง สำนักงานอุทยานการเรียนรู้ จึงมอบให้มูลนิธิหนังสือเพื่อเด็กเป็นผู้ดำเนิน การประสานงานกับปราชญ์ชาวบ้าน นักวิชาการและผู้ทรงคุณวุฒิ ร่วมกันคัดเลือก นิทานเรื่องเล่าพื้นบ้านที่มีคุณค่า มีอิทธิพลต่อความคิดและจินตนาการของเยาวชน ในทางสร้างสรรค์ นำมาเรียบเรียงและจัดทำภาพวาดประกอบข้ึนใหม่ เพื่อจัดพิมพ์ เป็นหนังสือท่ีมุ่งเสริมสร้างจินตนาการให้อ่านง่ายและเพลิดเพลิน โดยหวังว่าจะเป็น ส่ือจูงใจใหเ้ ดก็ และเยาวชนท่ัวไปสนใจและรกั การอ่านมากยิ่งขึ้น ท้ังยังสามารถนำไป ประกอบการเล่านิทานในครอบครัว โรงเรียนและแหล่งเรียนรู้ต่างๆ เป็นการ สืบทอดภมู ปิ ญั ญาทอ้ งถ่นิ ใหค้ งอยสู่ บื ไป หวังเปน็ อยา่ งยงิ่ ว่า นอกเหนอื จากบทบาทในฐานะผจู้ ดุ ประกายแนวคดิ ห้อง สมุดมีชีวิตในประเทศไทย ให้เป็นพ้ืนที่แสวงหาความรู้ในบรรยากาศการเรียนรู้อย่าง สร้างสรรค์และทันสมัยแล้ว สำนักงานอุทยานการเรียนรู้ยังจะได้ทำหน้าที่ปลูกฝัง และส่งเสริมนิสัยรักการอ่านแก่เด็กและเยาวชน บนพื้นฐานของความเคารพและ ภาคภูมิใจในภมู ิปัญญาของแต่ละท้องถิ่น เสรมิ สร้างการยอมรบั ความแตกตา่ งหลาก หลายและใชส้ ตปิ ญั ญาแกไ้ ขปญั หา อันจะนำไปส่สู ังคมสนั ตสิ มานฉันทใ์ นท่สี ุด สำนักงานอุทยานการเรียนร ู้

ผีมา้ บอ้ ง

ผมี ้บอ้ ง  ผมี า้ บ้อง

ผีมา้ บอ้ ง

ผมี ้บอ้ ง

ผีมา้ บอ้ ง

ผมี บ้ ้อง  ผีมา้ บอ้ ง นานมาแล้ว ยังมีหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ของประเทศไทยอยู่ห่างไกลจากเมืองใหญ่มาก เป็นหมู่บ้านที่เงียบ สงบตามแบบวิถีชีวิตของคนล้านนา มีผู้คนอาศัยอยู่ไม่มากมาย เท่าไหร่นัก แต่ต่อมากลับเกิดเหตุการณ์ร้ายแรง จนกลายเป็น เร่อื งราวท่เี ลา่ ขานกันสบื ต่อมาจนถงึ ทกุ วนั น้ี เร่ืองมอี ย่วู า่ ท่หี ม่บู า้ นแหง่ นี้ มชี ายหนุม่ สองคนอายุเท่ากนั บา้ นใกล้กนั เปน็ เพ่อื นสนิททร่ี กั ใคร่กนั มาต้งั แตเ่ ด็ก ชือ่ ว่าจนั ทร์กบั พธุ ทั้งสองเปน็ เดก็ ใฝ่ดี ขยนั หมั่นเพยี ร และตง้ั ใจศึกษาเล่าเรียน จึงเปน็ ทชี่ น่ื ชอบของครูบาอาจารย์และคนทงั้ หมบู่ ้าน แต่พ่อแม่ของทั้งสองมีฐานะยากจน ไม่สามารถส่งลูกชาย ไปเรียนหนังสือต่อที่อำเภอ จึงพาเด็กทั้งสองไปฝากฝังกับตุ๊หลวง ในหมู่บ้านเพ่อื บวชเรียน จะไดม้ ีวิชาความรตู้ ดิ ตัว

10 ผีมา้ บ้อง เมื่อจันทร์กับพุธไปเป็นขะโยมอยู่ที่วัด ก็คอยติดตามรับใช ้ ตุ๊หลวงทุกอย่างโดยไม่ปริปากบ่น ถึงเวลาเรียนหนังสือก็ตั้งใจเรียน จนเป็นที่รักและเอ็นดูของตุ๊หลวง ตรงข้ามกับเสาร์ขะโยมรุ่นพี ่ ที่เป็นเด็กเกเร ชอบสร้างอิทธิพลในหมู่ขะโยมด้วยกันจนไม่มีใคร กลา้ หอื เพราะเสารต์ วั ใหญ่แขง็ แรง ดังนั้นเมื่อเด็กใหม่อย่างจันทร์และพุธได้รับความรักและความ เมตตาจากตุ๊หลวงมากกว่า เสาร์จึงอิจฉา หาทางกลั่นแกล้งต่างๆ นานา เชน่ ใช้ให้ปัดกวาดเชด็ ถวู ิหาร กุฏิ และลา้ งห้องน้ำ ทัง้ ๆ ที่ เป็นงานของขะโยมทุกคนท่จี ะชว่ ยกันทำ

ผมี บ้ ้อง 11 แต่ทั้งสองก็ไม่เคยบ่นหรือฟ้องตุ๊หลวงเลย ได้เพียงเก็บความ เจบ็ ใจไวเ้ งยี บๆ มาโดยตลอด ตอ่ มาเมอ่ื เสารอ์ ายคุ รบบวชเปน็ สามเณร จนั ทรก์ บั พธุ แอบดใี จ เพราะคดิ ว่าเมอ่ื เสาร์บวชแล้ว ผ้าเหลืองจะช่วยขัดเกลาจติ ใจให้เปน็ คนดีไม่แกล้งผ้อู ่ืน แตว่ ่าทั้งสองคิดผิด เพราะเมอ่ื บวชเปน็ เณรแลว้ เณรเสารก์ ย็ ง่ิ ถอื อำนาจกลน่ั แกลง้ จันทร์กับพุธมากยิ่งขึ้น ยิ่งตุ๊หลวงรักและเมตตาทั้งสองมากเท่าใด เณรเสารก์ ็ย่งิ อจิ ฉาตาร้อนและหาทางกลั่นแกล้งมากขึ้นเท่านน้ั เรื่องราวที่เณรเสาร์กลั่นแกล้งเด็กทั้งสองนั้น ตุ๊หลวงทราบดี แต่ท่านก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เพราะเคยสั่งสอนห้ามปรามแล้ว เณรเสาร์ซึ่งเป็นคนดื้อ ก็ไม่เคยเข็ดหลาบหรือเชื่อฟัง หากท่าน จะทำโทษ เณรเสาร์กจ็ ะยิง่ ไปหาเรอื่ งทำร้ายเด็กท้ังสองลับหลังท่าน ดังนั้นตุ๊หลวงจึงต้องเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เสียบ้าง โดยคิดว่า

12 ผมี า้ บอ้ ง อกี ไมน่ าน เณรเสาร์ก็คงสกึ ออกไป ตุ๊หลวงพอใจในความสงบเสงี่ยมเจียมตัว ความอดทน และ ความตั้งใจใฝ่รู้ใฝ่เรียนของจันทร์และพุธยิ่งนัก เมื่อถึงเวลาสมควร ทา่ นจงึ รับเป็นเจา้ ภาพจดั งานบวชเณรใหเ้ ด็กทัง้ สอง วันเวลาผ่านไป เกิดความสงบสุขขึ้นมาระยะหนึ่ง เพราะ แม้เณรเสาร์จะยังไม่สึก แต่ก็ลดความเกเรดื้อดึงลง ตุ๊หลวงพอใจ มาก คิดว่าเณรเสาร์โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว คงไม่เกรเรเหมือนแต่ก่อน ท่านจึงเป็นเจ้าภาพจัดงานอุปสมบทเณรเสาร์เป็นพระ และ อุปสมบทให้เณรจันทร์และเณรพุธเมื่ออายุครบเกณฑ์ในอีก

ผมี บ้ ้อง 13

14 ผมี ้าบอ้ ง สองปตี อ่ มา แม้พระเสาร์จะลดความเกเรลงจากเมื่อวัยเด็ก แต่ยังคง เกียจคร้านและด้านดื้ออยู่เช่นเคย ส่วนพระจันทร์กับพระพุธก็คอย หลกี เลย่ี งพระเสารอ์ ยเู่ สมอ เพราะไมแ่ นใ่ จวา่ วนั หนง่ึ วนั ใด พระเสาร์ อาจรงั แกขม่ เหงตนอีกก็ได้ เวลาผ่านไป ตุ๊หลวงอายุมากแล้ว ท่านเกรงว่าวันหนึ่งวันใด หากท่านมรณภาพลง จะไม่มีผู้สืบทอดวิชาความรู้ขั้นสุดยอด ของท่าน จึงเรียกพระจันทร์กับพระพุธเข้าไปในพระอุโบสถ ท่าน สั่งให้ปิดประตูทุกบานให้สนิท แล้วบอกว่า “ตุ๊หลวงจะถ่ายทอด วชิ าสดุ ยอดหอื้ สู สไู ปหาขันต้งั มา” ทัง้ สองจงึ รีบจัดหาขนั ต้งั มาไหวค้ รู ตุ๊หลวงรับขันตั้งแล้วก็ให้พระหนุ่มทั้งสองตั้งสัจจะสาบาน ตอ่ หนา้ พระพทุ ธรูปวา่ จะไมเ่ อาวชิ าความรไู้ ปใช้ในทางที่ไมด่ ี จะใช้ แตใ่ นทางทด่ี เี ทา่ นั้น ท้งั สองรับคำ ตุ๊หลวงยำ้ อีกคร้ังวา่ “ตุ๊หลวงจะหื้อสูทั้งสองตัดสินใจอีกครั้ง ฟังหื้อดี วิชานี้ รุนแรงนัก หากนำไปใช้ในทางชั่วร้าย ผลร้ายจะสะท้อนกลับมา ทำร้ายตวั เอง สูท้งั สองยงั จะเรียนหรอื ไม่”

ผมี บ้ อ้ ง 15 ทัง้ สองตดั สนิ ใจว่าจะเรยี น ตุห๊ ลวงให้ทัง้ สองเลอื กว่าจะเรยี นอะไร พระจนั ทร์เลอื กเรยี นวิชา ปัด แหก แก ้ ส่วนพระพุธเลอื กเรยี นวิชาปลุกผี ปลุกพราย ทั้งสามคิดว่าเป็นความลับ ไม่มีใครรู้ใครเห็น แต่บังเอิญ พระเสาร์แอบเห็นทั้งสามเข้าไปในโบสถ์แล้วปิดประตูหน้าต่าง มิดชิดเกิดสงสัย จึงไปแอบมองและแอบฟัง เมื่อทราบว่าตุ๊หลวง จะถา่ ยทอดวชิ าสดุ ยอดใหแ้ กพ่ ระหนมุ่ รนุ่ นอ้ งทง้ั สองกท็ วคี วามโกรธ แคน้ และริษยาอาฆาตมากยงิ่ ขึน้ พระเสาร์คิดว่า ต่อไปตุ๊หลวงอาจมอบตำแหน่งเจ้าอาวาสให ้ แกค่ นใดคนหนง่ึ สว่ นตนคงไมไ่ ดด้ บิ ไดด้ อี ะไร หากไมก่ ำจดั พระจนั ทร ์

16 ผมี า้ บอ้ ง กับพระพุธ ตนคงไมไ่ ดเ้ ปน็ ตุ๊หลวงหรือเจ้าอาวาสแนน่ อน เมื่อเวลาผ่านไป ตุ๊หลวงแก่ชราลงไปมาก พระจันทร์กับ พระพุธก้าวหน้าในวิชาที่ร่ำเรียน ส่วนพระเสาร์ก็ยังคงคิดหาวิธี กำจัดพระจันทร์กับพระพุธอยู่ จนสืบทราบว่ามีพ่อหมอคนหนึ่ง เปน็ คนเกง่ กล้าวิชาตู้ พระเสารจ์ ึงลอบไปหา พระเสาร์ดั้นด้นเดินทางไกลจากหมู่บ้านไปอีกหลายหุบห้วย ดอยดง จนถึงบ้านทรุดโทรมมอซอของพ่อหมอตู้ ตาแก่หน้าตา น่ากลัวราวกับผี เนื้อตัวเต็มไปด้วยแผลพุพองและส่งกลิ่นเหม็น สาบ น่าสะอิดสะเอียนเป็นที่สุด แต่พระเสาร์ก็ไม่ได้สนใจ มุ่งแต ่ จะใหพ้ ่อหมอตพู้ ระจันทรก์ ับพระพธุ พ่อหมอบอกว่าจะตู้พร้อมกันทีเดียวสองคนไม่ได้ ต้องตู้ ทีละคน หากตู้คนแรกแล้วต้องรอไปอีก ๔๙ วันถึงจะตู้อีกคนได้ เมื่อปล่อยของออกไปแล้ว ๔๙ วันถัดจากนั้นจะประมาทหรือ เผอเรอไม่ได้เลย เพราะของที่ปล่อยออกไปอาจวกกลับมาเข้า ตัวเอง พอ่ หมอจึงให้พระเสาร์เลอื กว่าจะตใู้ คร พระเสารค์ ดิ ในใจวา่ ถา้ ตพู้ ระพธุ พระจนั ทร ์ จะต้องช่วยได้แน่นอน เพราะพระจันทร ์ เรียกวิชาปัด แหกและแก้ แต่ถ้าตู้พระจันทร ์ พระพุธจะแก้ไม่ได้เพราะพระพุธเรียนวิชา ปลุกผีปลุกพราย ดังนั้นพระเสาร์จึงเลือก

ผมี บ้ ้อง 17

18 ผมี ้าบ้อง ต้พู ระจันทร์ พ่อหมอทำพิธีที่กลางป่าช้า โดยนำตะปูเก้าเล่มมาปัก กลางเขียง แล้วใช้ตะกร้าผ้ามาครอบไว้ จากนั้นก็บริกรรมคาถา และเป่าลงไปที่ตะปู จนตะปูทุกเล่มกลายเป็นแมลงบินไปเข้าร่าง ของพระจนั ทร์ ขณะนั้นพระจันทร์กับพระพุธนั่งเรียนวิชากับตุ๊หลวงจนใกล ้ สว่าง ทั้งสามได้ยินเสียงเหมือนผึ้งมาบินรอบๆ โบสถ์ ตุ๊หลวง สงสัยจึงเปิดหน้าต่างดู ผึ้งเก้าตัวบินกรูเข้ามา และบินวนไปมา รอบๆ เพื่อหาเป้าหมาย ตุ๊หลวงรู้ว่านี่คือการตู้เพื่อทำร้ายคนอื่น จึงสั่งไม่ให้ทุกคนร้องทัก วิ่ง หรือขยับตัว เพราะจะทำให้ผึ้งอาคม เข้าตวั ผู้นน้ั ทนั ที พระพุธเกิดอาการกลัวจนเหงื่อแตก จึงลืมตัวใช้มือปาด เหง่อื ทนั ใดนัน้ ผ้งึ ทัง้ เกา้ ตัวกพ็ งุ่ เขา้ กลางอก พระพธุ ทำให้เจ็บปวด มาก ตุ๊หลวงจึงให้พระจันทร์ทดลองวิชาปัด แหก แก้ที่เรียนมา แต่ทว่าผึ้งที่บินเข้าไปนั้นกลายเป็นตะปูแล่นไปทั่วร่างของพระพุธ เสียแลว้

ผมี บ้ ้อง 19

20 ผมี า้ บอ้ ง

ผมี ้บ้อง 21 พระจันทร์ต้องตั้งสมาธิให้แน่วแน่ บริกรรมคาถาเรียกตะปู เก้าตัวให้มารวมกันอยู่ตรงสะดือ หลังจากนั้นก็ใช้ปูนขาวที่ลงคาถา ทาเป็นวงรอบตะปู สะกดไมใ่ หต้ ะปูหนีไปทอ่ี ่ืน แล้วเอาไข่ไกด่ ิบเสก คาถาวางที่สะดือของพระพุธเพื่อดูดเอาตะปูออกมาทางสะดือทีละ เลม่ ๆ ทำใหพ้ ระพธุ เจบ็ ปวดมากจนสลบไป เวลาผ่านไปสามวัน พระพุธมีอาการดีขึ้น แต่ยังแค้นเคือง จึงสืบหาผู้ที่ทำร้ายตน เมื่อทราบแน่นอนว่าเป็นพระเสาร์จึงคิดจะ สง่ั สอน คืนหนึ่งพระพุธแอบออกไปที่ป่าช้าคนเดียว ใช้วิชาเรียก ผีพรายทั้งป่าช้ามาชุมนุมกัน แล้วให้ไปหลอกหลอนพระเสาร์ เพื่อสั่งสอน พระเสาร์ตกใจกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ และเสียชีวิต

22 ผมี า้ บอ้ ง

ผมี ้บ้อง 23 ลงในเวลาตอ่ มา พระพธุ สลดใจ จงึ ลาสกิ ขาออกไปเปน็ หนานพธุ ทำงานเลี้ยง ดูพ่อแม่ ตอ่ มาไม่นานพระจนั ทร์ก็สึกตามออกมาอกี คน ทั้งคู่ยงั คง สนทิ สนมรกั ใครก่ ลมเกลยี วกันเหมือนแตก่ ่อน ยังมีอีกหมู่บ้านหนึ่ง มีพี่น้องสองสาวสวยงามทัดเทียม กัน คนพี่ชื่อคำป้อ คนน้องชื่อคำปัน จนมีคำพูดที่ติดปากของ ชาวบ้านว่า ผี้หลี้ผ้อหล้อ คำป้อคำปันปอไผปอมัน คำปันคำป้อ ซง่ึ หมายถงึ งามไมแ่ พก้ นั งามพอๆ กนั ทัง้ คู ่ หนทางที่จะไปบ้านเธอนั้นแสนเปลี่ยวและน่ากลัว เพราะ ต้องลัดป่าช้าไป หนานจันทร์ไปติดพันคำป้อแต่กลัวผี จึงชวน หนานพุธผู้มีวิชาเรียกผีไปเป็นเพื่อน เพื่อช่วยปกป้องเผื่อมีผีมา

24 ผมี า้ บ้อง หลอกหลอน หนานพธุ เลยตดิ พนั คำปนั ไปอกี คน

ผมี บ้ ้อง 25 อยู่มาวันหนึ่ง เมื่อทั้งคู่เดินลัดป่าช้าไปนั้น หนานจันทร ์ ได้กลิ่นเหม็นเน่าจนต้องรีบเอามืออุดจมูก แต่หนานพุธกลับได้ กลิ่นหอมเย้ายวนใจจึงสูดกลิ่นอย่างแรง หนานจันทร์สงสัยเลย เอย่ ปากถาม หนานจันทร์ “เพื่อนไม่เหม็นหรืออย่างไร ถึงสูดกลิ่นแรงๆ เชน่ นน้ั ” หนานพุธ “เหมน็ ทไ่ี หน หอมตา่ งหาก หอมเหมอื นง้วนดนิ ที่พรหมลงมากิน แล้วบินกลับขึ้นฟ้าไม่ได้เลยทีเดียว เสี่ยวไปบ้าน สาวก่อนนะ เราปวดท้อง อ้นั ไมไ่ หวแล้ว ขอไปทำธุระกอ่ น” หนานจันทร์ “แลว้ เสี่ยวรีบตามไปนะ เรากลวั ผี” ทง้ั สองไปเแอว่ สาวด้วยกันทุกคืน เมอ่ื ถึงปา่ ชา้ ทีไร หนานพุธ ก็จะต้องขอตัวไปทำธุระทุกที หนานจันทร์ก็ไม่ได้เอะใจสงสัยอะไร จนกระทัง่ ผ่านไปราวคร่งึ เดอื น หนานจนั ทร์เกิดสะดุดใจ ในคืนหนง่ึ ซึ่งพระจันทร์กลมโต หนานจันทร์ทนความสงสัยไม่ได้จึงข่มความ กลัวผีไว้ แล้วย่องกลับมาดูเพื่อน สิ่งที่เขาเห็นนั้น ทำเอาหนาน

26 ผมี า้ บอ้ ง

ผีม้บอ้ ง 27 จนั ทร์แทบไมเ่ ชอ่ื สายตาตัวเอง แสงเดือนสอ่ งสว่าง แต่กลางป่าชา้ แหง่ นั้น หนานจนั ทร์เห็น หนานพุธเสี่ยวรักยืนอยู่ตรงซากควาย เมื่อเหลียวมองไม่เห็นใคร ก็แลบลิ้นยาวเฟื้อยเลียหัวควายเน่า ก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งคว้าขา ซากควายซึ่งมีหนอนไต่ยั้วเยี้ยเน่าเละขึ้นมากัดกินอย่างรวดเร็ว ด้วยสีหน้าแสนเอร็ดอร่อย หนานจันทร์ผงะกับสิ่งที่เห็น แต่ก ็ ค่อยถอยออกมา แลว้ รบี เดินไปยังบ้านสาว ทำราวกับว่าไมม่ ีอะไร เกิดข้ึน

28 ผมี า้ บ้อง วันรงุ่ ขน้ึ ทกุ อยา่ งดำเนินไปตามปรกติ พอตกตอนคำ่ หนาน หนุ่มทั้งคู่ก็ไปแอ่วสาวคำป้อคำปันเหมือนทุกคืน ทั้งสองเดินกันไป เงยี บๆ แตใ่ นใจหนานจนั ทรก์ ลับคิดไปตา่ งๆ นานา เกรงหนานพธุ จะจับตนกินเหมือนควายเน่า หรือไม่ก็อาจจะจับไปทำเป็นคนเน่า กอ่ นแล้วค่อยกิน ดังนั้นเมื่อไปถึงที่เดิม พอหนานพุธขอแยกตัวไปทำธุระ เหมือนเช่นทุกครั้ง หนานจันทร์ก็รีบวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตไปที่บ้าน ของสาวคำปอ้

ผมี บ้ ้อง 29

30 ผีมา้ บ้อง กลางป่าช้าที่มีซากควายแห้ง หนานพุธกำลังเลียหัวควาย ทเ่ี คยเอรด็ อรอ่ ย แตค่ นื นย้ี ง่ิ เลยี ยง่ิ กนิ กย็ ง่ิ รสู้ กึ วา่ เผด็ รอ้ นขน้ึ เรอ่ื ยๆ จนทนไม่ไหวในที่สุด จึงรู้ได้ทันทีว่าความลับของตนมีคนล่วงรู้แล้ว กะโหลกหัวควายที่เคยเอร็ดอร่อยเหมือนง้วนดินจึงกลายเป็นเผ็ด และรอ้ นจนล้นิ พองคับปาก “ตอ้ งเปน็ หนานจนั ทร์เสี่ยวรักแน่นอน ทีร่ ู้ความลับของเรา ” หนานพุธกลายร่างเป็นผีม้าบ้องทันที และออกวิ่งตามหา หนานจันทร์

ผมี บ้ ้อง 31

32 ผมี า้ บอ้ ง

ผีมบ้ ้อง 33 หนานจันทร์ไปถึงยังบ้านของคำป้อ เล่าเรื่องที่ตนพบเห็น กลางป่าช้าให้อุ๊ยผัด คำป้อ และคำปันฟังอย่างละเอียด เมื่อ ทัง้ หมดได้ฟงั ความจริงก็ตกใจ ตะลงึ งนั เงยี บกันไปท้ังบ้าน ทันใดนั้น ทั้งหมดก็ได้ยินเสียงฝีเท้าม้าควบจี๋มาจากป่าช้า มันวิ่งไปรอบบ้าน ทั้งหนานจันทร์อุ๊ยผัด คำป้อ และคำปัน สงสัยว่าม้าที่ไหนมาวิ่งอยู่รอบบ้านของตน จึงรีบออกไปดู ทั้งหมดตกใจสุดขีด เมื่อเห็นหนานพุธ แต่เป็นหนานพุธเฉพาะ ท่อนบนเทา่ นั้น สว่ นท่อนล่างนน้ั กลบั กลายเป็นมา้ ผมี ้าบ้อง! อุย๊ ผดั รไู้ ด้ในทนั ที ผมี า้ บ้องวิ่งอยู่รอบบ้าน เขา้ บ้านไมไ่ ด้ เพราะเจา้ ที่และผีบา้ น ผีเรือนคอยปกปกั ษ์ไมใ่ ห้สิ่งชวั่ ร้ายหรอื วา่ ผปี ศี าจเขา้ มาในบา้ น

34 ผมี า้ บอ้ ง

ผมี บ้ ้อง 35

36 ผมี า้ บอ้ ง

ผีม้บ้อง 37 ทง้ั หมดไดแ้ ตอ่ ยใู่ นบา้ น ออกไปนอกบา้ นไมไ่ ดเ้ พราะผมี า้ บอ้ ง คอยทำร้ายอยู่ อุ๊ยผัดจึงให้หนานจันทร์พักที่บ้านนั้นก่อน พอใกล ้ สว่างคอ่ ยกลบั บา้ น คืนนั้นหนานจันทร์นอนที่บ้านของอุ๊ยผัด ส่วนผีม้าบ้องก็วิ่ง อยู่นอกบ้าน วิ่งไปมารอบบ้านอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย และยัง ตะโกนท้ทายเพื่อนให้ออกมาเผชิญหน้ากัน แต่หนานจันทร ์ ไม่ได้สนใจ และคิดว่าถ้าออกไปคงโดนทำร้ายจนตาย เมื่อคิด เช่นนั้นจึงนอนพักผ่อนเอาแรงที่บ้านอุ๊ยผัดโดยไม่สนใจคำท้าทาย ของเจ้าผีมา้ บอ้ งแต่อย่างใด

38 ผมี า้ บอ้ ง

ผีมบ้ ้อง 39 ใกลส้ วา่ งอยุ๊ ผดั ปลกุ หนานจนั ทรต์ น่ื เอาไขไ่ กเ่ สกคาถาเจด็ ฟอง และหางปลาไมลงคาถาอาคมยื่นให้หนานจันทร์ เพื่อไว้ป้องกันตัว ตอนกลบั บ้าน อุ๊ยผัด “สูต้องออกไปทางหลังบ้านเพื่อไม่ให้มันเห็น แล้วส ู จงวิ่งให้ไวที่สุดเท่าที่จะไวได้ เมื่อผีม้าบ้องใกล้จะทัน สูจงขว้าง ไข่ไก่ลงพื้น มันจะมาเลียกิน สูจงเอาหางปลาไมฟาดมัน มันจะ ออ่ นกำลงั ลง” หนานจันทร์ฟังและจำคำอุ๊ยผัดไว้ รีบวิ่งออกทางหลังบ้าน ทนั ที ผีมา้ บอ้ งไมท่ ันเหน็ แต่พอมันไดย้ ินเสียงวิ่งของคนไปคอ่ นข้าง ไกลแล้ว ก็ร้ไู ดท้ ันทีวา่ ต้องเป็นอา้ ยหนานจนั ทร์แน่นอน ผีม้าบ้องวิ่งควบจี๋ตามไปราวกับลมพัด เพื่อที่จะไปทำร้าย อา้ ยหนานจนั ทร์ใหไ้ ด้

40 ผมี า้ บอ้ ง หนานจันทร์วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ไม่สนใจอะไรแล้ว ในใจ คิดถึงแต่พ่อแก้วแม่แก้วเท่านั้น แต่ผีม้าบ้องวิ่งเร็วมากจนตามมา ใกล้จะทัน ห่างจากหนานจันทร์เพียงไม่กี่ก้าว ลมหายใจของมัน แทบจะเป่ารดต้นคอ หนานจันทร์ เมื่อเห็นจวนตัวหนานจันทร์ จึงหยิบไข่ไก่โยนลงพื้นให้แตก เป็นไปตามที่อุ๊ยผัดบอกไว้ เมื่อเจ้าผีม้าบ้องได้กลิ่นคาวไข่เย้ายวนใจก็อดไม่ไหว มันหยุด วิ่ง รีบเลียกินอย่างลืมตัว หนานจันทร์ได้ทีเอาแส้หางปลาไม

ผมี บ้ ้อง 41

42 ผีมา้ บอ้ ง ฟาดมัน เจา้ ผีร้ายเมอื่ โดนแสห้ างปลาไมฟาดกชกั แหง็กๆ เหมอื นโดน ไฟฟ้าดดู อยูค่ รหู่ นงึ่ เม่ือได้สตขิ ึ้นมากก็ วดตามหนานจนั ทรไ์ ปอกี หนานจันทร์เหนื่อยแทบขาดใจ สิ้นไข่เจ็ดใบ ตีผีม้าบ้องด้วย หางปลาไมเจด็ ครัง้ จนถงึ บา้ นอย่างอ่อนแรง แทบจะเอาตัวไม่รอด ส่วนผมี า้ บ้องก็อ่อนแรงลงเช่นกนั เพราะถูกฟาดดว้ ยแสห้ างปลาไม ที่ลงอาคม มันรู้ตัวดีว่าไม่รอดแน่แล้ว เมื่อล้มลงแทบประตูรั้ว

ผมี บ้ ้อง 43

44 ผมี ้าบ้อง นัน่ เอง ก่อนสนิ้ ใจตายมันเรียกเสย่ี วรักเปน็ ครั้งสดุ ทา้ ย “จันทร์เพื่อนรัก ที่ข้าเป็นอย่างนี้เพราะข้าผิดคำสัจจะ ต่อครูบาอาจารย์ ไม่เชื่อฟังครู นอกคำครู ข้าได้ฆ่าพระเสาร ์ โดยไม่เจตนา วิญญาณมันอาฆาตข้า จงึ ทำให้ข้ากลายเป็นอย่างนี้ พระคุณของครูป้องกันข้าไม่ได้ เพราะข้าผิดครูเสียแล้ว หาก ข้าตายไป สูช่วยดูแลพ่อแม่ข้าแทนข้าด้วย รับปากข้าได้ไหม เสย่ี วรกั ” “หนานพุธเสี่ยวรัก ข้ารับปากสูข้าจะดูแลพ่อแม่สูให้ดีที่สุด ไม่ตอ้ งเป็นหว่ งอะไรนะ” หนานจันทรต์ อบ “จงฝังร่างข้าให้มิดชิด จงสอนคนรุ่นหลังว่าอย่าทำผิดพลาด อย่างขา้ จงเชื่อคำครู อย่านอกคำครู อยา่ เอาแตเ่ จ็บใจเคียดแค้น จนลมื สติ สรู บั ปากขา้ ได้ไหม” ผีม้าบ้องสง่ั เสยี

ผมี บ้ ้อง 45

46 ผมี า้ บอ้ ง

ผมี บ้ ้อง 47

48 ผมี า้ บอ้ ง

ผีมบ้ ้อง 49 “ได้เพอื่ นรัก” หนานจันทร์รบั คำ เมื่อสั่งเสียเสร็จ ผีม้าบ้องก็ขาดใจตาย กลายร่างเป็นหนาน พุธ หนานจันทร์กอดร่างที่ไร้วิญญาณของเพื่อนรักแน่นทั้งน้ำตา เพ่อื นที่เคยชว่ ยเหลือกนั หวั เราะ เลน่ กนั มาตั้งแตเ่ ด็ก หลังจากฝังร่างของเพื่อนรักเสร็จแล้ว หนานจันทร์ก็ปฏิบัต ิ ตามคำขอของเพ่อื นอยา่ งไมข่ าดตกบกพร่อง เขาสอนคนรนุ่ หลังว่า