53-03-10-3-6-จารุวรรณ

ความรู้สกึ ท่ีมตี อ่ ครดู า บี...จารวุ รรณ สภุ โี ภค เลขประจาตวั 01373 เลขท่ี 08 ปวช. รนุ่ 3 16 พฤษภาคม 2550-30 เมษายน 2553

คำว่ำ “ครู” เป็นชื่อเรียกอำชีพหน่ึงที่มีหน้ำที่ ครเู ปรยี บเสมือนแม่ มอบควำมรู้ให้กับนักเรียน แต่ถ้ำเรำมองให้ ของหนคู นหนึ่งเลยนะคะ่ ลึกลงไปถึงควำมหมำยระหว่ำงบรรทัดท่ีซ่อน อยู่ อำชีพ “ครู” สำหรับใครอีกหลำยคนน้ันมี คุณครเู ปน็ ครูดีในดวงใจ ควำมหมำยที่ลึกซ้ึงและกินใจกว่ำนั้น ครู หลำยคนอำจจะเป็นเหมือนพ่อหรือแม่คนท่ี 2 ที่นอกจำกจะมอบควำมรู้ให้แล้ว ท่ำนยังมอบ ควำมเมตตำดูแลประดุจลูกคนหน่ึง ในขณะท่ี ครูสำหรับใครอีกหลำย ๆ คนคือต้นแบบของ กำรดำเนินชีวิต ควำมคิดที่ลูกศิษย์ยึดเป็น แบบอย่ำง ดังน้ันควำมหมำยระหว่ำงบรรทัด ของคำวำ่ “ครู” สำหรับลูกศิษย์แต่ละคนก็คง จะแตกต่ำงกันไปตำมแต่ศิษย์จะนิยำม แต่ สำหรบั หนู “ครูดำ” คือ

ความรสู้ กึ ทีม่ ีต่อครดู า หนูเป็นอีกบุคคลหน่ึงที่ได้รับ คุณครูพนิดำเป็นมำกกว่ำคำว่ำ ทั้งควำมรู้ควำมสุข ควำม ครู หรือท่ีปรึกษำแต่คุณครู อบอุ่น กำลังใจ ควำมรัก เปรียบเสมือนพ่ีสำว, แม่ คนท่ี ควำมห่วงใย ควำมเอำใจใส่ คอยดูแลเอำใจใส่หนูตลอด 24 ประสบกำรณ์ต่ำงๆ จำก ชั่วโมง คุณครูพนิดำคอยให้ คณุ ครพู นิดำ คำปรึกษำปญั หำในเรอื่ งต่ำงๆ

ถูกปลูกฝังด้วยคำว่ำ “มติ รภำพ และ ครอบครัว (ปวช.)\" คุณครูพนิดาสอนให้หนูได้รู้จักและเรียนรู้ กับคาว่า “มติ รภาพ และ ครอบครวั (ปวช.)\" เวลำที่พวกหนูและเพื่อน คุ ณ ค รู พ นิ ด ำ ก็ จ ะ ม ำ ค อ ย ทะเลำะกันหรือมีปัญหำกัน เตือนสติให้พวกหนูรู้ว่ำพวก ในยำมใด เรำเป็นครอบครัว ปวช. เ ดี ย ว กั น ถ้ ำ เ ร ำ มั ว แ ต่ ทะเลำะกันต่ำงคนต่ำงไม่ ยอมแพ้กัน ครอบครัว ปวช. ของเรำคงจะไม่มีควำมสุข อยำ่ งแน่นอน

มีเหตุกำรณ์คร้ังหน่ึงที่มันยังคงอยู่ สำเหตุเกิดจำกเพื่อนผู้ชำยไม่ค่อย ในใจของหนูตลอดมำ คือเหตุกำรณ์ เอำใจใส่เพื่อนผู้หญิงเหมือนเดิม เมื่อวันท่ีคุณครูพนิดำไปประชุมท่ี งำนก็ไม่ค่อยมำช่วยกันทำ ส่วน กรุงเทพฯ เป็นเวลำ 15 วัน ตอน ใ ห ญ่ จ ะ ม ำ เ ล่ น กี ฬ ำ ( บ ำ ส ) นน้ั พวกหนเู รยี นอยชู่ ั้น ปวช. ปที ี่ 2 มำกกว่ำจะไปช่วยกันทำขนมเพื่อ ส่งโรงครัว พวกหนูไม่คุยกันจน พวกหนทู ะเลาะกนั คุณครูท่ำนอื่นสังเกตเห็นควำมผิด ปกติ

เพรำะเม่ือก่อนเวลำไปไหนพวกเรำ คุณครูพนิดำเรียกพวกหนูมำรวมกัน ก็ไปด้วยกัน มีอะไรพวกเรำก็ และถำมถงึ ปญั หำตำ่ งๆ ท่เี กิดขึ้น ช่วยเหลอื กนั กบั ครอบครัว ปวช. หนูไม่รู้ว่ำคุณครูท่ำนอ่ืนได้โทรไป และคุณครูพนิดำก็ช่วยคล่ีคลำย บอกคุณครูพนิดำหรือเปล่ำ แต่แล้ว ปัญหำตรงจดุ น้ี ทำให้พวกเรำได้เปิด คุณครูพนิดำก็กลับมำท้ังๆ ท่ีมันยัง ใจคุยกัน และสำมำรถแก้ไขปัญหำ ไม่ครบวันที่จะต้องร่วมประชุมท่ี ได้สำเร็จแล้วคุณครูก็กลับไปประชุม กรุงเทพฯ ท่ีกรุงเทพฯ ตอ่

ทำ่ นเปน็ หว่ งพวกเรำ กลัวว่ำมันจะเกดิ ปญั หำท่ที ำให้ ครอบครัว ปวช. ตอ้ งแตกแยกกนั หนูอยำกบอกคุณครูพนิดำว่ำ “หนู รักคุณครูค่ะ รักมากด้วย” หนูอยำกให้คุณครูดูแลสุขภำพของ ตวั เองใหม้ ำกๆ นะค่ะ หนูต้องขอโทษคุณครูพนิดำด้วยนะค่ะ หำกพวกหนูทำส่ิงใดล่วงเกิน ก้ำวร้ำว หรือทำในสงิ่ ท่ไี ม่เหมำะสม ขอโทษด้วย จริงๆ นะค่ะ

ครูเปรียบเสมือนแมข่ องหนคู นหนง่ึ เลยนะค่ะ หนูรักคุณครูพนิดา คุณครูสอนให้หนูรู้ว่าการที่เราจะปรับตัว นะค่ะ เขา้ หาคนอ่ืน อีกไม่นำนเรำกจ็ ะจำกกัน การทีจ่ ะทาให้คนอนื่ รกั เราควรท่จี ะรกั เขาก่อน แ ล้ ว ห นู อ ย ำ ก จ ะ เ ก็ บ เ ก่ี ย ว ค ว ำ ม ท ร ง จ ำ ที่ บนโลกน้ีบำงทีก็หมุนเวียนมำ ทำให้คน สองคนหรอื หลำยๆ คนไดม้ ำพบเจอกนั คณุ ครูพนิดามอบแต่ แต่บำงทีโลกใบนี้ก็หมุนแรงจนเกินไป สิ่งดๆี ให้หนู จนทำให้เรำตอ้ งจำกกนั

ไมว่ ำ่ กำรพบเจอกนั ในครงั้ นี้ ได้มำเรียนรู้นิสัย ระหว่ำงแม่พนดิ ำกับหนหู ลำยคน ซ่ึงกันและกัน อำจคิดว่ำจะเป็นเรื่องบังเอิญแต่ สุดทำ้ ยนี้ อีกหลำยคนอำจคดิ ว่ำเป็นเพรำะ ฟำ้ ลขิ ติ หนูก็ขอให้คุณครูพนิดำหรือแม่ ดำ จงดูแลรักษำสุขภำพของ แต่หนูก็ดีใจนะค่ะท่ีในครั้งหน่ึง ตัวเองให้ดีนะค่ะ หนูอยำกจะ ได้มาใช้ชีวิตอยู่ในครอบครัว บอกคณุ ครูพนิดำนะค่ะวำ่ เดียวกันกับคุณครูพนิดา น่ัน คอื ครอบครวั ปวช. คุณครูเปน็ ครูดใี นดวงใจ และเป็นคนที่คอยให้กำลังใจหนู ตลอดมำ “หนูรักแม่ดาค่ะ”

คาสอนของครดู าท่ีประทบั ใจ

ครูพนิดำนอกจำกจะให้ทั้งควำมรัก ควำมอบอุ่น ควำมห่วงใย แล้วยัง สอนให้หนูเป็นคนดีของ สังคม ต่อคุณครู ต่อพ่อแม่ หนูประทับใจคำ สอนของคุณครูคือ ความผดิ หวงั กาแฟกับชวี ติ ความลม้ เหลว 2 1 ครูคอยสอนเสมอว่ำ ครูทำให้พวกเรำเป็น ท่ีลูกๆ เจอในวันน้ีคือสิ่งที่ แค่เพียงกำแฟท่ียังไม่ปรุงรสเท่ำน้ัน และ ลูกๆ ทุกคนต้องเจอในวัน หำวัตถุดิบท่ีจะมำปรุงรสให้แค่น้ัน แต่เรำ ข้ำงหน้ำ ครูอยำกให้พวกเรำ เป็นคนแต่งเติม รสชำติลงไปในถ้วย คิดว่ำมันเป็นกำไรชีวิตที่เรำ กำแฟของเรำว่ำเรำต้องกำรรสชำติแบบ ได้รับจำกประสบกำรณ์จริง ใด บำ้ งคนกต็ ้องกำรรสขมบ้ำง หวำนบ้ำง กอ่ นใคร ครทู ำได้ เพียงคนท่ีปูพื้นฐำนทำงควำมคิด ควำมรูใ้ ห้เทำ่ นนั้

นกที่กาลังบิน ท่คี อคยรปเู ห้อมนือขนา้ วแมให่ ้ลกู มติ รภาพ...เพื่อน ออกจากลงั 4 5 3 มันอยู่ท่ีว่ำลูกจะอ้ำปำกกิน กำรเลือกคบเพ่ือน หำก คื อ น ก ท่ี ต้ อ ง ฝึ ก หั ด ม ำ ข้ ำ ว ท่ี แ ม่ ป้ อ น ห รื อ ไ ม่ วันใดท่ีเรำมีเพ่ือนเรำควรที่ อย่ำงดี ลูกนกต้องกำรให้ เพรำะแม่ทุกคนก็ต้องกำร จะมองหำเพื่อนที่ชักจูงให้ พ่อแม่ ของตนฝึกสอน ให้ลูกของตนได้กินแต่ส่ิง ที่ เรำไปเจอแต่สิ่งดีๆ แต่ เหมือนกับครูท่ีต้องคอย มีประโยชน์ท้ังนั้น หำกลูก ไม่ใช่ว่ำเรำจะไปคบเพื่อนที่ อบรมสั่งสอนให้ลูกศิษย์ อ้ ำ ป ำ ก กิ น ข้ำ ว ลู ก ก็ จ ะ นิสัยไมด่ ีเลย หำกมีเพื่อนท่ี เป็นคนท่ีเข้มแข็งเพ่ือที่จะ เจริญเติบโตเพรำะมีแต่สิ่ง นิสัยไม่ดีให้เรำพยำยำมชัก โผบินออกจำกโรงเรียน ที่ดีๆ ท่ีมอบให้ แต่หำกวัน จู ง เ พ่ื อ น ใ ห้ ม ำ ท ำ ใ น ส่ิ ง ท่ี และก้ำวไปสู่ควำมฝันของ ใดท่ีลูกปัดข้ำวท่ีแม่ป้อนท้ิง เป็นประโยชน์ และมีควำม ตนเอง นั้นก็หมำยควำมว่ำลูกปัด ดี แต่ถ้ำเขำจะดึงเรำให้ สง่ิ ท่ีดๆี ทแี่ ม่มอบให้ท้ิง น้ัน ต ก ต่ ำ เ ร ำ ก็ ต้ อ ง รู้ จั ก คื อ ก ำ ร ตั ด โ อ ก ำ ส ข อ ง ปฏิเสธ ตนเอง

อันที่จริงแล้วหนูประทับใจในคำสอน ของคุณครูพนิดำ ทุกๆ คำสอน เพรำะแต่ละคำสอนนั้นสอนสอนให้เรำเป็นคนดี และเป็นคนท่ีมีควำม เข้มแข็งในอนำคต และคุณครูพนิดาทาให้เด็กท่ีด้อยโอกาส ทางดา้ นการศึกษาใหเ้ ป็นคนมีความรคู้ วามสามารถมากข้นึ ทุกๆ คำสอน สอนให้หนูได้รู้ว่ำในตำรำ หนังสือนั้นบำงตำรำไม่ได้สอนให้รู้เร่ือง ทักษะในกำรใช้ชวี ิตจรงิ ได้ แต่คำสอนบำงคำสอนเกิดมำจำก ป ร ะ ส บ ก ำ ร ณ์ จ ริ ง แ ล ะ ถ่ ำ ย ท อ ด ใ ห้ บุคคลอ่ืนได้รับรู้ หรือนำมำแก้ไขใน ชีวติ ของตนเอง

หนูต้องขอขอบคุณ “แม่ดำ” มำกๆ เลยนะคะ ท่ีคอยอบรมส่ัง สอนทำให้หนูเปลี่ยนไปในทำงท่ีดี ขนึ้







บ.ี ..จารวุ รรณ สุภโี ภค เลขประจาตวั 01373 เลขท่ี 08 ปวช. รุ่น 3