นิทานกบกับหนู

จดั ทำโดย : นำงสำวสธุ ินี สมศกั ด์ิ ID: 6306810051 ขอบคณุ ขอ้ มลู จำก : นิทำนอีสป

กำลครงั้ หน่ึงนำนมำแลว้ กลำงป่ ำที่มีสตั วน์ อ้ ยใหญ่อำศยั อยกู่ นั อยำ่ ง สงบสขุ มีหนพู เนจรตวั หน่ึง กำลงั เดินหำอำหำรดว้ ยควำมโหยหิว มนั เดินไปเรอ่ื ย ๆ จนเจอลำธำรขนำดใหญ่

\"โอย๊ !! ทง้ั เหน่ือยทง้ั หิว ทำไมแถวน้ีไมม่ ีอะไรใหข้ ำ้ กินบำ้ งเลย เห็นทีจะตอ้ งขำ้ มไปป่ ำฝั่งนนู้ เสียแลว้ ว่ำแต่ขำ้ จะขำ้ มลำธำรน้ีไป ไดอ้ ยำ่ งไร ในเมื่อขำ้ ว่ำยน้ำไมเ่ ป็ น\" เจำ้ หนนู งั่ พกั และกลำ่ วตดั พอ้ กบั ตวั เอง ในขณะท่ีหนกู ำลงั คิดแผนเพื่อจะขำ้ มไปหำอำหำรที่ป่ ำฝั่ งตรงขำ้ มอยนู่ น้ั สำยตำของมนั เหลอื บไปเห็นกบตวั หนึ่งกำลงั ว่ำยน้ำเลน่ อยขู่ ำ้ ง ๆ ลำธำร มนั จึงวำงแผนคิดกลอบุ ำยหลอกเจำ้ กบใหพ้ ำไปสง่ ที่ป่ ำฝ่ังตรงขำ้ ม

ใช่ ขำ้ อยใู่ นลำธำรแห่งน้ีมำตงั้ แต่เกิดเลยละ่ \"สวสั ดี เจำ้ อยใู่ นลำธำรแห่งน้ี แลว้ ท่ำนมำจำกท่ีไหนทำไมขำ้ ไม่คนุ้ หนำ้ มำนำนแลว้ หรือ ?\" เจำ้ หนกู ลำ่ ว ทกั ทำยกบดว้ ยควำมเป็ นมิตร ท่ำนเลย\"กบถำมดว้ ยควำมสงสยั \"ออ๋ ขำ้ เป็ นนกั เดินทำง ตอนน้ีกำลงั จะขำ้ มฝั่ งไปหำสมบตั ิอนั ลำ้ ค่ำท่ีป่ ำฝั่ ง ตรงขำ้ ม\" เจำ้ หนเู รม่ิ ใชก้ ลอบุ ำยเพ่ือหลอกใหก้ บไปสง่ อีกฝ่ังของลำธำร

กบ \"จรงิ เหรอท่ำน ที่ป่ ำฝั่งตรงขำ้ มมีสมบตั ิจรงิ ๆ เหรอ\" เจำ้ กบถำมดว้ ยควำมตื่นเตน้ หนู :\"จรงิ สิ ขำ้ ออกเดินทำงตำมลำ่ หำสมบตั ิมำแลว้ นบั ไมถ่ ว้ น ขำ้ จะโกหกเจำ้ ทำไม\" กบ : \"ถำ้ อยำ่ งนนั้ ขำ้ ขอเดินทำงไปกบั ท่ำนไดไ้ หม ? ขำ้ อยำกเห็นเพชรพลอยเป็ นบญุ ตำสกั ครง้ั ในชีวิต\" กบขอรอ้ งหนจู อมเจำ้ เลห่ ์ หนู :\"ไดส้ ิ แต่มีขอ้ แม้ เจำ้ ตอ้ งพำขำ้ วำ่ ยน้ำขำ้ มลำธำรน้ีไปใหไ้ ด้ ขำ้ ถึงจะนำทำงเจำ้ ไปยงั ขมุ สมบตั ิ“ เจำ้ หนกู ลำ่ วต่อรอง

กบ : \"ขำ้ ก็ตวั พอ ๆ กบั ท่ำน แลว้ ขำ้ จะพำท่ำนว่ำยน้ำขำ้ มฝ่ังไปไดอ้ ยำ่ งไร ลำพงั ตวั ขำ้ เองก็ยงั จะเอำตวั ไม่รอด\" เจำ้ กบกลำ่ วตดั พอ้ หนู : \"งน้ั เจำ้ ก็เอำเชือกมำผกู เทำ้ เจำ้ ใหต้ ิดกบั เทำ้ ขำ้ สิ เจำ้ จะไดไ้ ม่เหน่ือย\" เจำ้ หนอู อกควำมคิดเห็น กบ : \"โอเคลองด ู แต่ถำ้ ท่ำนเป็ นอะไรข้ึนมำขำ้ ไมร่ บั ผิดชอบนะ\" เจำ้ กบพดู ดกั หลงั จำกท่ีตกลงกนั เสรจ็ เรียบรอ้ ย ทงั้ ค่กู ็ใชเ้ ชือกผกู ติดที่เทำ้ ของตวั เอง แลว้ เจำ้ กบจึงเรม่ิ ว่ำยน้ำไปเร่ือย ๆ จนมำถึงบรเิ วณกลำงลำธำร มนั รสู้ ึกเหนื่อยลำ้ ว่ำยน้ำต่อไปไมไ่ หว จึงขอหยดุ พกั สกั ครหู่ น่ึง กบ : \"แฮก ๆ ขำ้ ขอหยดุ พกั หำยใจสกั ครนู่ ะท่ำน ขำ้ จะไมไ่ หวแลว้ เหนื่อยเหลือเกิน“ เจำ้ กบกลำ่ วดว้ ยน้ำเสียงที่เหน่ือยลำ้

แต่ทว่ำไมม่ ีเสยี งตอบรบั จำกเจำ้ หนู มนั จึงหนั หลงั กลบั ไปดกู พ็ บว่ำเจำ้ หนจู มน้ำ ตำยเสยี แลว้ เจำ้ กบจึงรบี ว่ำยน้ำต่อเพื่อใหถ้ ึงฝั่ งโดยเรว็ ท่ีสดุ เพรำะหำกปลอ่ ยไว้ แบบน้ีไมน่ ำนรำ่ งของหนจู ะยงิ่ ถ่วงใหม้ นั จมลงไปดว้ ย แต่แลว้ รำ่ งของหนกู ลบั คอ่ ย ๆ ลอยข้นึ ในขณะเดียวกนั มีเหยยี่ วตวั ใหญ่กำลงั หำอำหำร มนั เห็นรำ่ งของ หนลู อยข้นึ มำเหนือน้ำ จึงบินโฉบรำ่ งของหนลู อยข้นึ ไปบนทอ้ งฟ้ ำเพ่ือเป็ นอำหำร เยน็ ในขณะเดียวกนั รำ่ งของเจำ้ กบก็พลอยติดรำ่ งแหไปดว้ ย เพรำะทงั้ คใ่ ู ชเ้ ชือก ผกู ติดกนั ไว้ ทำใหม้ นั ถกู เหยย่ี วจบั กนิ เป็ นอำหำรไปดว้ ย

นิทำนเรอื่ งน้ีสอนใหร้ วู้ ำ่ : กำรท่ีเจำ้ หนใู ชก้ ลอบุ ำยหลอกกบใหพ้ ำว่ำยน้ำไปยงั ป่ ำฝ่ั งตรงขำ้ ม ดว้ ยกำร ใชเ้ ชือกผกู เทำ้ ติดกนั จำกนนั้ เจำ้ หนกู จ็ มน้ำตำย เพรำะควำมด้ือรน้ั และควำม เจำ้ เลห่ ข์ องตวั เอง “ใหท้ กุ ขแ์ กท่ ่ำน ทกุ ขน์ น้ั ถึงตวั ” สรำ้ งควำม เดือดรอ้ นใหก้ บั ผอู้ ่ืนผลสดุ ทำ้ ยกย็ อ้ นมำทำใหต้ วั เองเดือดรอ้ นไปดว้ ยนน่ั เอง