ผู้แต่ง อสี ป
ป่ าใหญ่แห่งหน่ึง มีกระต่ายตวั หน่ึงมนั่ ใจในความเร็วของฝีเทา้ ตวั เองมา
มีวนั หน่ึง เจา้ กระต่ายไดพ้ บกบั เต่าที่กาลงั เดินตว้ มเต้ียมผ่านมา เม่ือเห็น ดงั น้นั เจา้ กระต่ายกห็ วั เราะเยาะและพดู ลอ้ เลียนวา่ “น่ีเจ้าเต่า มวั แต่เดินอดื อาด อย่างนี้ แล้วเมอื่ ไรจะถงึ บ้านกนั ล่ะเนี่ย”
เจา้ เต่าไดย้ นิ ดงั น้นั กเ็ กิดอาการไม่ พอใจ เลยพดู ตอบกลบั ไปวา่ \"ถึงข้าจะเดนิ ช้า แต่ข้ากก็ ลบั ถงึ บ้านทกุ วนั ถ้าอย่างง้นั เรามาลองวง่ิ แข่งกนั ม้ยั ล่ะ แล้วข้าจะ เอาชนะเจ้าให้ดู\"
กระต่ายเห็นวา่ เจา้ เต่าทา้ แข่ง อยา่ งน้นั กต็ อบตกลงพร้อมกบั พดู ไป อยา่ งขา ๆ วา่ \"ฮ่า ฮ่า ฮ่า โถ... เจ้าเต่า เช่ืองช้าอย่างเจ้าน่ะเหรอ จะมาชนะ กระต่ายทร่ี วดเร็วอย่างข้าได้ ไม่มที าง หรอก\"
เม่ือถึงวนั แข่งขนั เจา้ กระต่ายได้ วง่ิ ออกจากจุดเร่ิมตน้ ไปดว้ ยความเร็ว เตม็ ฝี เทา้ แซงหนา้ เจา้ เต่าไปไกล และ เมื่อหนั หลงั กลบั ไปดูกไ็ ม่เห็นแมแ้ ต่เงา ของเจา้ เต่า
กระต่ายเลยคิดวา่ คงอีกนานกวา่ เจา้ เต่าจะเดินมาถึง จึงนึกในใจวา่ \"ง้ันข้า ของีบเอาแรงสักหน่อยดกี ว่า ยงั ไงกช็ นะ อยู่แล้ว\" แลว้ ไม่นานเจา้ กระต่ายกเ็ ผลอ หลบั ไป
ส่วนเจา้ เต่า กย็ งั คงเดินตว้ มเต้ียม ๆ อยา่ งไม่เหนด็ เหนื่อยยอ่ ทอ้ เดินมาเร่ือย ๆ จน เกือบจะถึงเสน้ ชยั ทางดา้ นกระต่ายท่ีนอนอยู่ แถวน้นั กส็ ะดุง้ ตื่นข้ึน เห็นรอยเทา้ เต่าท่ีพ้ืนก็ รีบวง่ิ ตามไป
แต่กไ็ ม่ทนั เสียแลว้ เพราะเม่ือเจา้ กระต่ายวง่ิ มาถึงเสน้ ชยั กพ็ บวา่ เจา้ เต่าที่ตนเคย สบประมาทไวน้ ้นั ไดเ้ ดินเขา้ เสน้ ชยั เป็นผู้ ชนะในการแข่งขนั คร้ัังน้ี
เหตุการณ์น้ีทาใหเ้ จา้ กระต่าย รู้สึกเสียใจมากท่ีตอ้ งมาพ่ายแพใ้ หก้ บั เจา้ เต่า เพียงเพราะความประมาทของ ตวั เองนนั่ เอง...
Search
Read the Text Version
- 1 - 10
Pages: