การพยาบาลเพื่อป้องกันภาวะท้องอืด

เรื่อง การพยาบาลเพื่อป้องกันภาวะท้องอืด ในผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่องท้อง กลุ่มที่ 3 หอผู้ป่วย 25A 18B และ Burn unit

ภาวะท้องอืดหลังผ่าตัดช่องท้อง

ประกอบด้วย 1.The Impact of Sham Feeding with Chewing Gum on Postoperative Ileus Following Colorectal Surgery: a Meta-Analysis of Randomised Controlled Trials 2.ผลของโปรแกรมการบริหาร ท้อง หัวไหล่ และการหายใจอย่างมีแบบแผน ในผู้ป่วยท้องอืดและปวดหัว ไหล่หลัง ผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดีโดยวิธีส่องกล้อง 3.ประสิทธิผลของการพัฒนาแนวทางปฏิบัติการลดภาวะท้องอืดในผู้ป่วยผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี หอผู้ป่วย นำ โชค โรงพยาบาลนครพนม 4.ผลของการใช้โปรแกรมการฟื้นตัวหลังผ่าตัดร่วมกับเครื่องพยุงเดินหลังผ่าตัด เพื่อป้องกันภาวะ แทรกซ้อนหลังผ่าตัดในผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่องท้อง 5.ผลการใช้โปรแกรม You can do ต่อการป้องกันอาการท้องอืดในผู้ป่วยผ่าตัดทางนรีเวช หอผู้ป่วย นรีเวชศัลยกรรมรวม โรงพยาบาลยโสธร 6.Effects of Gum Chewing on Early Postoperative Recovery After Laparoscopic Cholecystectomy Surgery: a Randomized Controlled Trial

ผลของการให้อาหารหลอกด้วยการเคี้ยวหมากฝรั่งต่อภาวะท้องอืดหลังผ่าตัด ลำไส้และทวารหนัก: การวิเคราะห์อภิมานของงานวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่ม

ผลของการให้อาหารหลอกด้วยการเคี้ยวหมากฝรั่งต่อภาวะท้องอืดหลังผ่าตัด ลำไส้และทวารหนัก: การวิเคราะห์อภิมานของงานวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่ม วิธีการวิจัย สรุปผลการวิจัยและอภิปราย ข้อจำกัด ทบทวนวรรณกรรมของงานกลุ่ม 1. อุบัติการณ์การเกิดภาวะท้องอืดหลัง นิยามของภาวะท้องอืดหลังผ่าตัดที่ ทดลองแบบสุ่มถูกสืบค้นในฐานข้อมูล ผ่าตัด แตกต่างกัน Medline และ Embase 2. ช่วงของการมีภาวะท้องอืดในกลุ่มที่ รูปแบบการเคี้ยวหมากฝรั่งที่หลาก databases ในช่วงปี พ.ศ. 2543 - เคี้ยวหมากฝรั่งหลังผ่าตัด หลายในแต่ละงานวิจัย 2562 ได้ทั้งหมด 10 วิจัยที่มีคุณภาพ 3. การขับถ่ายหลังผ่าตัดใช้เวลาลดลง วิธีการผ่าตัดที่มีการเปลี่ยนแปลง ปานกลางถึงสูง (จำนวนวัน) ในกลุ่มที่เคี้ยวหมากฝรั่ง ในแต่ละช่วงเวลา หลังผ่าตัด เครื่องมือวิจัย ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ งานวิจัยเกี่ยวกับการเคี้ยวหมากฝรั่ง เปรียบเทียบกับการดูแลตามมาตรฐานใน เรื่องภาวะท้องอืดหลังผ่าตัด (RCT)

ผลของโปรแกรมการบริหาร ท้อง หัวไหล่ และการหายใจอย่างมีแบบแผน ใน ผู้ป่วยท้องอืดและปวดหัวไหล่หลัง ผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดีโดยวิธีส่องกล้อง (2563)

ผลของโปรแกรมการบริหาร ท้อง หัวไหล่ และการหายใจอย่างมีแบบแผน ใน ผู้ป่วยท้องอืดและปวดหัวไหล่หลัง ผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดีโดยวิธีส่องกล้อง (2563) วิธีการศึกษา : กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยหลังผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี ผลการศึกษา : หลังผ่าตัดวันที่1 (ชั่วโมงที่20 หลังผ่าตัด) กลุ่ม โดยวิธีส่องกล้อง สุ่มเข้ากลุ่มควบคุม 60 คนได้รับการ ทดลองมีอาการท้องอืดปานกลาง-มาก 53 ราย (88.3%) กลุ่ม พยาบาลแบบปกติ และกลุ่มทดลอง 60 คนได้รับโปรแกรมการ ควบคุมมี 54 ราย (90.0%) พบว่าไม่แตกต่างกันทางสถิติ แต่เมื่อมี บริหารร่างกายอย่างมีแบบแผน โดยใช้แบบสอบถามข้อมูล การวัดซ้ำข้อมูลพบว่า กลุ่มทดลองมีคะแนนท้องอืดเฉลี่ย 12 คะแนน ส่วน บุคคล แบบบันทึกอาการท้องอืด อาการปวดหัวไหล่และ กลุ่มควบคุมมี 12.98 คะแนน แต่อาการปวดหัวไหล่และความพึง แบบประเมินคุณภาพการฟื้นตัวหลังผ่าตัด (QoR-40) พอใจของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกันในทางสถิติ ซึ่งการศึกษาครั้งนี้ไม่ วิเคราะห์ข้อมูล พบ ภาวะแทรกซ้อนและการบาดเจ็บจากโปรแกรมบริหารร่างกาย ใช้สถิติพรรณนา ไคร์สแควร์ และแมนวิทนีย์ ยู และการวัดซ้ำข้อมูล สรุป : โปรแกรมการบริหารร่างกายลดอาการท้องอืดได้ แพทย์และพยาบาล สามารถนำโปรแกรมมาใช้้กับผู้ป่วยที่ผ่าตัดนิ่ว ในถุงน้ำดีโดยวิธีส่องกล้องได้

ประสิทธิผลของการพัฒนาแนวทางปฏิบัติการลดภาวะท้องอืดใน ผู้ป่วยผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี หอผู้ป่วยนำโชค โรงพยาบาลนครพนม

ประสิทธิผลของการพัฒนาแนวทางปฏิบัติการลดภาวะท้องอืดใน ผู้ป่วยผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี หอผู้ป่วยนำโชค โรงพยาบาลนครพนม กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้ป่วยนิ่วในถุงน้ำดีที่เตรียมผ่าตัดที่รับไว้รักษาในหอผู้ป่วยนำโชค โรงพยาบาลนครพนม คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย กลุ่มที่ไม่ได้ใช้แนว ปฏิบัติการลดภาวะท้องอืด จำนวน 15 ราย กลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติ การลดภาวะท้องอืด จำนวน 15 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย เก็บรวบรวมข้อมูล แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป วันที่ 1 มีนาคม 2559 – 31 พฤษภาคม 2559 แบบประเมินภาวะท้องอืดในผู้ป่วยหลังผ่าตัดนิ่ว ในถุงน้ำดี วิเคราะห์ข้อมูล แบบประเมินความพึงพอใจต่อการปฏิบัติตาม สถิติพรรณนา ได้แก่ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย แนวทางการลดภาวะท้องอืดในผู้ป่วยหลัง และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี สถิติอนุมานได้แก่ Independent t-test

ประสิทธิผลของการพัฒนาแนวทางปฏิบัติการลดภาวะท้องอืดใน ผู้ป่วยผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี หอผู้ป่วยนำโชค โรงพยาบาลนครพนม ผลการวิจัย 1. กลุ่มตัวอย่างที่ใช้แนวปฏิบัติการลดภาวะ ท้องอืดในผู้ป่วยหลังผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดีมี ความรุนแรงของภาวะท้องอืด น้อยกว่า กลุ่มที่ไม่ได้ใช้แนวปฏิบัติการลดภาวะท้องอืด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 2. ความพึงพอใจในกลุ่มที่ใช้แนวปฏิบัติการ ลดภาวะท้องอืดในผู้ป่วยหลังผ่าตัดนิ่วในถุง น้ำดี คิดเป็นร้อยละ 94.81



วัตถุประสงค์ วิธีการศึกษา กลุ่มตัวอย่าง ใช้รูปแบบวิจัยก่ึงทดลอง ศึกษาในเป็นผู้ กลุ่มตัวอย่าง 60 ราย แบ่ง เพ่ือศึกษาผลการใช้โปรแกรม You can ป่วยโรคทางนรีเวชที่ได้รับการรักษาโดย เป็น กลุ่มทดลองจำนวน 30 do ต่อการป้องกันอาการท้องอืดในผู้ การผ่าตัดเอามดลูกออกหรือการตัด ราย และกลุ่มควบคุม จำนวน ป่วยผ่าตัดมดลูกในหอผู้ป่วยนรีเวช รังไข่ หรือการผ่าตัดเอามดลูกออกหมด ทางหน้าท้อง ได้รับยาระงับความรู้สึกท่ัว 30 ราย ศัลยกรรมรวม ร่างกายหลังผ่าตัดนอนรักษาตัวในหอผู้ ป่วยนรีเวชศัลยกรรมรวม

เครื่องมือในการวิจัย ผลการศึกษา 1.เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบไปด้วย 5 พบว่าการเกิดอาการท้องอืดในกลุ่มควบคุมและ ส่วน ได้แก่ ส่วนข้อมูลทั่วไป แบบประเมินอาการท้องอืด กลุ่มทดลองมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ แบบบันทึกวันนอนโรงพยาบาล แบบบันทึกค่ารักษาในการ ทางสถิติ (p<0.001) ผู้ป่วยที่ใช้โปรแกรม You ใช้ยารักษาอาการท้องอืด ซึ่งผู้วิจัยสร้างเอง และแบบ can do มีผลป้องกันอาการท้องอืดสูงกว่าผู้ ประเมินความพึงพอใจ ป่วยหลังผ่าตัดปกติ 2.เคร่ืองมือท่ีใช้ในการดาเนินการวิจัย คือ โปรแกรม You can do ได้แก่ การประเมินความพร้อมในการลุก เดิน การนับจำนวนก้าว การเค้ียวหมากฝรั่ง และการให้ อาหารเร็วหลังผ่าตัด

https://link.springer.com/article/10.1007/s12262-020-02628-7

METHOD ดำเนินการในคลินิกศัลยกรรมทั่วไปของศูนย์เวชปฏิบัติและวิจัยสุขภาพ ระหว่างเดือนเมษายน 2558 ถึงเมษายน 2559 การศึกษาแบบสุ่มควบคุมนี้ใช้กับผู้ป่วย 106 ราย ที่ได้รับการผ่าตัดถุงน้ำดีผ่านกล้องโดยตกลงที่จะเข้า ร่วมในการศึกษานี้ ที่สามารถทนการเคี้ยวหมากฝรั่งในระยะหลังการผ่าตัดได้ ไม่มีฟันปลอม ความพิการ ทางจิต ปัญหาการรับรู้ หรือปัญหาในการสื่อสาร และเป็น I หรือ II ในการจำแนกประเภท American Society of Anesthesiology ผู้ป่วยในกลุ่มทดลองเคี้ยวหมากฝรั่งเป็นเวลา 20 นาที ในชั่วโมงที่ 2, 4, 6 และ 8 หลังการผ่าตัดภายใต้ การดูแลของพยาบาลที่ไม่ใช่ผู้วิจัยที่ได้รับการฝึกอบรมเกี่ยวกับการศึกษานี้ ในผู้ป่วยทุกราย พยาบาบริการประเมินการบีบตัวของลำไส้โดยการฟังแต่ละควอแดรนต์เป็นเวลา 15 วินาที และสังเกตค่าเฉลี่ย 6-8 ครั้ง/นาที เวลาท้องอืดและถ่ายอุจจาระ เวลาเบ่งเริ่มต้นและเวลาเบ่งอื่นๆ และระยะเวลาของผู้ป่วยที่เข้าเกณฑ์ถูกบันทึกโดยผู้วิจัยในแบบฟอร์มการวินิจฉัยผู้ป่วย ในผู้ป่วยที่ออกจากโรงพยาบาลโดยไม่มีการเคลื่อนไหวของลำไส้ ให้สอบถามทางโทรศัพท์



RESULT - มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างระยะเวลาของการกระจายของโรคทางระบบของกลุ่มควบคุมตั้งแต่สิ้นสุด การผ่าตัดจนถึงเวลาท้องอืด สูงกว่า กลุ่มทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P = 0.001) - ระยะเวลาของกลุ่มควบคุมตั้งแต่สิ้นสุดการผ่าตัดจนถึงเวลาถ่ายอุจจาระ สูงกว่า กลุ่มทดลองอย่างมีนัยสำคัญทาง สถิติ (P = 0.001)

RESULT - ระยะเวลาของกลุ่มควบคุมตั้งแต่สิ้นสุดการผ่าตัดจนถึงเวลาที่ท้องอืด สูงกว่า กลุ่มทดลองอย่างมีนัยสำคัญทาง สถิติ (P = 0.001) - ระยะเวลาของกลุ่มควบคุมตั้งแต่สิ้นสุดการผ่าตัดจนถึงเวลาถ่ายอุจจาระ สูงกว่า กลุ่มทดลองอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ (P = 0.001) - เวลาตั้งแต่หลังการผ่าตัดจนถึงเวลาการเคลื่อนไหวครั้งแรกพบว่าในกลุ่มควบคุม สูงกว่า กลุ่มทดลองอย่างมีนัย สำคัญทางสถิติ (P = 0.001) - อัตราการนอนโรงพยาบาลของกลุ่มควบคุมตั้งแต่ 3 วันขึ้นไป (ร้อยละ 75.5) สูงกว่ากลุ่มทดลอง (ร้อยละ 0)

RESULT - อัตราส่วนอาการปวดท้องในกลุ่มทดลองเท่ากับ 98.1% และ 0% ในกลุ่มควบคุม - อัตราส่วนความเจ็บปวดที่ไหล่ซ้าย (100%) ในกลุ่มควบคุม สูงกว่า กลุ่มทดลอง (1.9%) - ระดับความเจ็บปวดที่มากที่สุด น้อยที่สุด และค่าเฉลี่ยของกลุ่มควบคุมในช่วง 24 ชั่วโมงที่ผ่านมา สูงกว่า กลุ่มทดลองอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติ (P = 0.001) และระดับความเจ็บปวดในปัจจุบันสูงกว่า กลุ่มทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P = 0.001)

Discussion การศึกษาแนะนำว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งช่วยเพิ่มปริมาตรของน้ำย่อย เพิ่มการเคลื่อนไหวของกระเพาะอาหาร ลดการนอนโรงพยาบาล และลดค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพ สอดคล้องกับการศึกษานี้ที่ตรวจสอบผลของการเคี้ยว หมากฝรั่งหลังการผ่าตัดช่องท้อง ค่าเฉลี่ยของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมมีความคล้ายคลึงกันในการ ศึกษาของเรา ในการศึกษานี้เวลาตั้งแต่สิ้นสุดการดำเนินการถึงอาการท้องอืด การถ่ายอุจจาระครั้งแรก และ เวลาเบ่งครั้งแรกพบว่าสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มทดลอง (P < 0.01) ในการศึกษาวิเคราะห์อภิมานพบว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งหลังการผ่าตัดมีรายงานว่าช่วยลดอาการท้องอืดและ เวลาถ่ายอุจจาระ ในทางกลับกัน ผลการวิจัยที่ได้รับในครั้งนี้การศึกษาพบว่าไม่มีความแตกต่างในระยะเวลา ของการเคลื่อนไหวของลำไส้ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าการบรรเทาอาการปวดหลังการผ่าตัดในกลุ่มทดลองอาจสัมพันธ์กับการเบ่งคลอดเร็ว ท้องอืดเร็ว และระยะเวลาถ่ายอุจจาระเร็ว ข้อจำกัดหลักของการศึกษานี้คือขนาดตัวอย่างที่ค่อนข้างเล็กและขาดเครื่องมือเปรียบเทียบ นอกจากนี้ แม้ว่าผู้ป่วยควรออกจากโรงพยาบาลภายในเวลาไม่เกิน 24 ชั่วโมง แต่พบว่าระยะเวลาพักรักษาตัวนานขึ้น เนื่องจากผู้ป่วยเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลหนึ่งวันก่อนการผ่าตัด

CONCLUSION โดยสรุปพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มทดลอง (การเคี้ยวหมากฝรั่ง) และกลุ่ม ควบคุมเกี่ยวกับอาการท้องอืดและเวลาถ่ายอุจจาระครั้งแรก การเบ่งคลอดเร็ว ความเจ็บปวดหลัง การผ่าตัด และการกลับบ้านก่อนกำหนด ในการศึกษานี้พบว่าการเคี้ยวหมากฝรั่งมีผลดีต่อการฟื้นตัว หลังการผ่าตัดในผู้ป่วยหลังการผ่าตัดถุงน้ำดีผ่านกล้อง



การผ่าตัดเป็นการรักษาที่พบได้มากในปัจจุบัน เหตุผลและ ความจำเป็นของการผ่าตัดมีหลายประการ เช่น เพื่อการวินิจฉัยโรค ค้นหาความผิดปกติ เพื่อการรักษาพยาธิสภาพของอวัยวะ ภายในร่างกาย หรือ เพื่อคงไว้ซึ่งการทำหน้าที่ของร่างกาย การ ผ่าตัดอาจเพื่อการรักษาประคับประคอง หรือเพื่อลดความ รุนแรงของโรค โดยการผ่าตัดแบบเปิดช่องท้องเป็นการผ่าตัด ใหญ่ มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงทางสรีร ภาพ แม้ว่าการผ่าตัดจะ ช่วยในการรักษาโรค แต่ผลกระทบที่เกิดขึ้น เช่น การทำลาย เนื้อเยื่อร่างกาย ทำให้มีโอกาสในการสูญเสียเลือด มีการบาด เจ็บและปวดบริเวณแผลผ่าตัด มีความเสี่ยงต่อการได้รับ เชื้อโรค เข้าร่างกายทำให้เกิดการติดเชื้อได้ นอกจากนี้ผู้ป่วยยังเกิด อาการข้างเคียงของการได้รับยา ระงับความรู้สึก โดยเกิดจาก การที่กระเพาะอาหารและลำไส้มีการยืดขยายและโป่งพอง เนื่องจากมีการ สะสมของแก๊สจำนวนมากที่ไม่ดูดซึมในลำไส้3 ส่ง ผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของระบบต่างๆ ที่ควบคุม การ หดรัดตัวและการเคลื่อนไหวของอวัยวะในระบบทางเดินอาหาร มีการยับยั้งการเคลื่อนไหวแบบบีบ รูดของกระเพาะอาหารและ ลำไส้ ทำให้ลำไส้เล็กไม่ทำงาน ผู้ป่วยจะมีอาการท้องอืดและ ปวดท้อง เนื่องจากมีลมคั่งในทางเดินอาหารมากโดยพบภาวะ ท้องอืดหลังผ่าตัดช่องท้องเกิดขึ้นชั่วคราวใน 24 - 72 ชั่วโมง หลังการผ่าตัด

เป็นการศึกษากึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วย ที่เข้ารับการรักษาโดย การผ่าตัดช่องท้อง จำนวนทั้งสิ้น 60 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 30 ราย ได้รับโปรแกรมการฟื้นตัวหลัง ผ่าตัดและใช้เครื่องพยุงเดินและกลุ่ม ควบคุม 30 ราย ได้รับการ พยาบาลตามปกติ เก็บรวบรวมข้อมูลผู้ป่วย ในวันที่ 1-3 หลัง ผ่าตัด วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการทดสอบไคสแคว์ (CHI- SQUARE) และการทดสอบทีอิสระ (INDEPENDENT T TEST) กำหนดระดับ ความเชื่อมั่นที่ 0.05

ค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติตัวเพื่อ ป้องกันภาวะแทรกซ้อนในผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่อง ท้องของกลุ่ม ทดลองมากกว่ากลุ่มควบคุม จาก การศึกษาพบว่าในวันที่ 2 และ 3 หลังผ่าตัด กลุ่ม ทดลองมีอาการปวดแผล และอาการอืดแน่น ท้อง น้อยกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.001)

DISCUSSION จากผลการศึกษาพบว่าผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่องท้องกลุ่มที่ได้ รับโปรแกรมการฟื้นตัวหลังผ่าตัดร่วมกับการใช้เครื่อง พยุงเดิน หลังผ่าตัด มีค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติตัวเพื่อป้องกัน ภาวะแทรกซ้อนในผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่อง ท้อง มากกว่ากลุ่มที่ได้ รับการพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) สอดคล้องกับสมมุติฐานการ วิจัยที่ตั้งไว้ว่า ผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่อง ท้องที่ได้รับโปรแกรมการฟื้นตัวหลังผ่าตัดร่วมกับการใช้เครื่อง พยุงเดินหลัง ผ่าตัด มีคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติตัวเพื่อ ป้องกันภาวะแทรกซ้อนมากกว่ากลุ่มที่ได้รับการพยาบาลตาม ปกติ เนื่องจากกิจกรรมในโปรแกรมการฟื้นตัวหลังผ่าตัด เป็น กิจกรรมที่ใช้ในการให้คำแนะนำ สอน สาธิตและกระตุ้นให้ผู้ ป่วย ได้ปฏิบัติ ตลอดจนมีการติดตามประเมินผลอย่างต่อเนื่อง ซึ่ง ปัจจัยสำคัญที่ช่วยให้ผู้ป่วยหลังผ่าตัดมีการฟื้น ตัวดีและเร็ว คือ การปฏิบัติกิจกรรมฟื้นตัวหลังผ่าตัด ด้วยวิธีฝึกหายใจอย่าง ถูกต้อง การไออย่างมีประสิทธิภาพ การเคลื่อนไหวร่างกายและลุกจากเตียงโดยเร็ว ซึ่งการปฏิบัติกิจกรรมเพื่อส่งเสริมการ ฟื้นตัวอย่างถูกต้อง ส่ง เสริมให้ระบบร่างกายกลับสู่ภาวะปกติ เร็ว และลดการเกิดภาวะแทรกซ้อน

CONCLUSION การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า โปรแกรมการฟื้นตัวหลัง ผ่าตัด และเครื่องพยุงเดินสามารถช่วยส่งเสริมพฤติกรรมการ ปฏิบัติ ตัวเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนในผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่อง ท้องได้ ดี หน่วยบริการด้านศัลยกรรมอาจจะนำผลการศึกษาไป ใช้เป็น แนวทางในการพัฒนาคุณภาพการดูแลผู้ป่วยหลังผ่าตัด ให้ดียิ่ง ขึ้นต่อไป

แนวทางปฏิบัติการพยาบาลเพื่อป้องกันภาวะท้องอืดในผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่องท้อง 1. สอนและแนะนำเกี่ยวกับเรื่องการออกกำลังกายบน เตียง (bed exercise) และการบริหารการหายใจ (breathing exercise) จะช่วยให้ผู้ป่วยหลังออกจาก ห้องผ่าตัดสามารถปฏิบัติได้ทันทีเมื่อรู้สึกตัว

2. ประเมินปัจจัยเสี่ยงที่มีผลทำให้การเคลื่อนไหวของลำไส้ลดลง เพื่อให้สามารถติดตามอาการของผู้ป่วยได้เหมาะสม กลุ่มผู้สูงอายุ / มีโรคประจำตัว เช่น โรคไตเรื้อรัง หลอดเลือดหัวใจ โรคอ้วน มีไขมันเกาะยึดลำไส้มาก รูปแบบของการผ่าตัด การใช้ยาระงับความรู้สึก ระยะเวลาที่ใช้ในการผ่าตัด การเสียเลือดมาก ลักษณะ การอักเสบ และตำแหน่งของแผลผ่าตัด ระดับความปวดของผู้ป่วย การได้รับยาบรรเทาปวดชนิด Opioids electrolyte imbalance เช่น โพแตสเซียมที่ต่ำ ภาวะโซเดียมต่ำ แคลเซียมต่ำ และแมกนีเซียมที่สูงขึ้น

3. ติดตามประเมินผู้ป่วยหลังผ่าตัด และ 4. กระตุ้นให้มีการออกกำลังกายบนเตียง (bed เฝ้าระวังการฟื้นตัวของลำไส้ภายหลังการ exercise) การไออย่างมีประสิทธิภาพ (effective ผ่าตัด สอบถามอาการอึดอัดแน่นท้อง cough) และการบริหารการหายใจ (breathing การเรอ การผายลม ฟังเสียงการ exercise) กรณีเป็นผู้ป่วยติดเตียงให้ช่วยพลิกตะแคง เคลื่อนไหวของลำไส้ และการขับถ่าย ตัว (turning) ทุก 2 ชั่วโมง

6. ดูแลให้ผู้ป่วยได้รับการ step diet 7. ประเมินความพร้อมในการลุก ตามแผนการรักษา และแนะนำการ เดินจากเตียงโดยเร็วภายหลัง เคี้ยวหมากฝรั่งชนิดไม่มีน้ำตาลให้ผู้ ผ่าตัด ก่อนให้ผู้ป่วยลุกเดินตอน ป่วยตามความต้องการ ในช่วงที่ยังงด เช้าวันรุ่งขึ้นของวันที่1 วันที่2 น้ำและอาหาร และวันที่3หลังผ่าตัด มีสัญญาณชีพคงที่ รับรู้วัน เวลา สถานที่ และจำ บุคคลได้ มีภาวะจิตใจ กลับสู่สภาพก่อนผ่าตัด สามารถควมคุมความเจ็บปวดได้อย่างเหมาะสม ไม่มีอาการคลื่นไส้อาเจียน สามารถดูแลสายระบาย ต่าง ๆ ได้อย่างปลอดภัย ประเมิน fall score

8. ดูแลความปวดของผู้ป่วย 9. กระตุ้นและช่วยเหลือให้ผู้ป่วยลุกออกจาก 10. เมื่อผู้ป่วยเริ่ม step diet เตียงและเดินโดยเร็ว (early ambulation) แนะนำให้รับประทานอาหารอ่อน ย่อยง่าย หลังผ่าตัด 24 ชม.

11. กรณีผู้ป่วยมีปัญหาเกี่ยวกับความ 12. ประเมินผลทางการพยาบาล โดย สมดุลของอิเล็คโทรไลต์ ให้ติดตามผล การอาการอึดอัดแน่นท้อง การเรอ การตรวจทางห้องปฏิบัติการ การผายลม ฟังเสียงการเคลื่อนไหว ของลำไส้ และการขับถ่าย

Roslan, F., Kushairi, A., Cappuyns, L., Daliya, P., & Adiamah, A. (2020). The Impact of Sham Feeding with Chewing Gum on Postoperative Ileus Following Colorectal Surgery: a Meta-Analysis of Randomised Controlled Trials. Journal of Gastrointestinal Surgery, 24, 2643–2653 (2020). https://doi.org/10.1007/s11605-019-04507-3 Urcanoglu, O.B., Yildiz, T.(2021). Effects of Gum Chewing on Early Postoperative Recovery After Laparoscopic Cholecystectomy Surgery: a Randomized Controlled Trial. Indian J Surg 83,1203–1209 (2021). https://doi.org/10.1007/s12262-020-02628-7 ชลภัสสรณ์ วิวรรณพงษ์. (2563). ผลการใช้โปรแกรม You can do ต่อการป้องกันอาการท้องอืดในผู้ป่วยผ่าตัดทางนรีเวชหอผู้ป่วยนรีเวชศัลยกรรมรวม โรงพยาบาลยโสธร. วารสารสุขภาพและสื่งแวดล้อมศึกษา, 5(4), 172-179. https://so06.tcithaijo.org/index.php/hej/article/view /252895/170701 นภาพร วงศ์วิวัฒนนุกิจ. (2562). บทบาทพยาบาลในการส่งเสริมการฟื้นตัว การทำงานของลำไส้หลังการผ่าตัดช่องท้อง. พยาบาลสาร, 46(4), 193-201. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/cmunursing/article/download/230395/156805/773994 พรฤดี นราสงค์ และคณะ. (2563). ผลของโปรแกรมการบริหาร ท้อง หัวไหล่ และการหายใจอย่างมีแบบแผน ในผู้ป่วยท้องอืดและปวดหัวไหล่หลัง ผ่าตัดนิ่ว ในถุงน้ำดีโดยวิธีส่องกล้อง. เวชบันทึกศิริราช, 13(1), 11-20. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/simedbull/article/ download/240035/163970/825723 รัชฎาภรณ์ จันทร์ธาน. (2561). ประสิทธิผลของการพัฒนาแนวทางปฏิบัติการลดภาวะท้องอืดในผู้ป่วยผ่าตัดนิ่วในถุงน้ำดี หอผู้ป่วยนำโชค โรงพยาบาล นครพนม. วารสารโรงพยาบาลนครพนม, 4(1), 24-34. https://nkphospitaljournal.files.wordpress.com/2018/02/3- e0b89be0b8a3e0b8b0e0b8aae0b8b4e0b897e0b898e0b8b4e0b89ce0b8a5e0b882e0b8ade0b887e0b881e0b8b2 e0b8a3e0b89ee0b8b1e0b892e0b899e0b8b2e0b981.pdf สิริอร ข้อยุ่น, วริศรา ภู่ทวี และอาภา ศรีสร้อย. (2562). ผลของการใช้โปรแกรมการฟื้นตัวหลังผ่าตัดร่วมกับเครื่องพยุงเดินหลังผ่าตัด เพื่อป้องกันภาวะ แทรกซ้อนหลังผ่าตัดในผู้ป่วยหลังผ่าตัดช่องท้อง. ศรีนครินทร์เวชสาร, 34(4), 386-392. https://thaidj.org/index.php/smnj/article/download/7223/6629 ศิริพรรณ ภมรพล. (2559). บทบาทพยาบาลในการส่งเสริม การลุกเดินจากเตียงโดยเร็วภายหลังผ่าตัด. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย, 9(2), 14-23. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/trcnj/article/view/79025